Fifth year on Hogwarts || Harry Potter

Hoofdstuk 30 Mijn held

Met moeite doe ik mijn ogen open, alles is zo wazig. Ik zie de hoofden van Logan, Connor en Josh rond mijn. Ik kijk rond mij heen, er zijn overal ziekenbedden af en toe gevuld met iemand. Ik lig in de ziekenzaal maar waarom. Het laatste wat ik kan herinneren is dat ik en Josh naar de verboden afdeling van de bibliotheek zijn gegaan maar voor de rest weet ik niets meer. Mijn hand gaat naar mijn hoofd want ik heb verschrikkelijk veel hoofdpijn. Mijn hoofd zit ook in het verband, ik raak een beetje in paniek. "Wilt er iemand vertellen wat er gebeurt is?" vraag ik

"Je bent ergens met je hoofd tegen gestoten en je hebt best een zware klap gehad, je hebt een zware hersenschuddig."zegt Logan

"Hoe heb ik dat dan gedaan?" vraag ik

Logan en Connor kijken Josh aan. Ik weet weer dat ik met hem het laatste was dus hij moet dan weten wat er gebeurt is. "Weetje nog dat we in de verboden afdeling waren" fluistert Josh en komt dichter bij mij bed zitten "we hoorde iemand onze richting komen en jij raakte in paniek en raakte met je hoofd een boekenplank. Je viel gewoon neer en je hoofd begon hard te bloeden, je was ook bewusteloos." vervolgt Josh

Ik sla mijn hand voor mijn mond en begin heel hard te lachen. Josh krijgt ook een glimlach op zijn gezicht. "Ik heb echt schrik gehad, ik wist even niet wat ik moest doen. Iemand die bewusteloos is in het midden van de nacht hoe moet ik gaan uitleggen waar ik je heb gevonden. Ik ben uiteindelijk toch naar de ziekenzaal gegaan en had ondertussen jou al in de leerlingenkamer gelegd. Zo leek het dat je daar onwel waard geworden. Ik had dan tegen madam Pleister gezegd dat je een probleem had met slaapwandelen en dat je per ongelijk je hoofd had gestoten in je slaap." zegt Josh

Nu begint Logan en Connor ook te lachen en ik begin nog harder te lachen. Wat een verhaal en ik vind nog wel dat Josh het goed heeft opgelost. "Josh wat heb ik je toch aangedaan, het spijt me echt waar je had mij beter nooit meegevraagd" zeg ik

Josh moet lachen "ben je gek? dit was mijn spannendste avontuur ooit" ik begon nog harder te lachen. Opeens krijg ik verschrikkelijk veel hoofdpijn op de plaats die in verband zit. Even later komt madam Pleister naar mij toe. "Je moet rustig blijven juffrouw Neville, zeker in je toestand. Ik moet de jongens vragen om weg te gaan ze mag eigenlijk nog niet te lang bezoek"

Ik neem afscheid van de jongens en bedank hun voor het bezoek. Onder tussen schenkt madam Pleister iets in. "Drink hier eens een slok van dan kan je een beetje slapen want je gaat je rust goed nodig hebben." zegt madam Pleister. Ik neem een slok van het slaapmiddel en ik voel mijn hoofd meteen al zwaar worden. Ik leg mij terug neer in bed, langzaam val ik in slaap.

s'Avonds word ik weer wakker het is inmiddels al acht uur. Madam Pleister komt de kamer binnen met iemand in een rolstoel en Snape is er ook bij. Er zit een jongen met donker haar met een beetje krullen. Hij is helemaal bezweet en is lijkbleek. Madam Pleister helpt hem in het bed langs mij. Hij blijft even recht zitten, hij voelt zich eigen echt niet goed. Ineens moet hij overgeven, zijn avondmaal gaat recht over Snapes schoenen. Ik moet mijn eigen echt inhouden om niet te lachen. De jongen gaat in zijn bed liggen en krijgt iets van tegen de misselijkheid van madam Pleister.  "Juffrouw Neville goed dat je wakker bent, ik moet dringend je verband vervangen het is aan het door bloeden." zegt madam Pleister

Ik wil uit mijn bed komen om maar madam Pleister houd mij tegen, ik mag blijkbaar een paar dagen niet uit mijn bed. Als het verband af is kijk ik in de spiegel. Mijn ogen gaan staan, de wond is redelijk groot en is helemaal genaaid. Als het nieuw verband er rond zit, krijg ik weer een slaapmiddel maar ik wacht even om het in te nemen. Ik heb gemerkt dat mijn nieuwe buur heeft mee zitten te kijken. Ik wend mij naar hem toe maar hij is inmiddels in slaapgevallen. Ik leg mijn eigen ook neer voor te gaan slapen. Ik moet even denken aan Josh, ik heb echt geluk gehad dat hij bij mij was want anders waren wij beide van school gestuurd. Josh is mijn held.