Η ώρα στο γραφείο περνούσε βασανιστικά αργά. Τί κι αν είχαν ένα πρότζεκτ να παραδώσουν εκείνη την ημέρα και τί κι αν δεν είχε χρόνο να σηκώσει ούτε το κεφάλι της από τον υπολογιστή. Η ώρα μέχρι το σχόλασμα εξακολουθούσε να προχωρά με ρυθμούς χελώνας. Το να αποχωριστεί Δευτεριάτικα τη ζεστή αγκαλιά του Άλεξ και να πάει στη δουλειά της έπειτα από μία Κυριακή γεμάτη πάθος και φιλιά, της είχε φανεί μαρτύριο το πρωί. Και ακόμα πιο μαρτύριο ερχόταν να της φανεί τώρα το ότι την υποχρέωναν να κάτσει άλλες τρεις ώρες επιπλέον στη δουλειά, για να ολοκληρώσει το πρότζεκτ που είχε να παραδώσει η εταιρεία της την επόμενη ημέρα. Μπορεί να είχε τόση πολλή δουλειά που δεν προλάβαινε να σηκώσει κεφάλι, όμως ακόμα κι έτσι οι ώρες μακριά από τον Άλεξ προχωρούσαν εκνευριστικά αργά, μοιάζοντας το λιγότερο ατελείωτες.
Η Νίνα κοίταξε το ρολόι της και απογοητευμένη είδε ότι ήταν ακόμη 18.30. Έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα θα τελείωνε μετά τις 20.00 και θα έχανε τελείως την ευκαιρία της να τον δει έστω και για λίγο πριν φύγει εκείνος αυτή τη φορά για δουλειά. Λαχταρούσε να τον δει λίγο πριν φύγει, να του κλέψει ένα φιλί ή μια γρήγορη αγκαλιά, όμως τώρα, έτσι όπως είχαν έρθει τα πράγματα, έπρεπε να περιμένει μέχρι τις 22.00 που θα σχολούσε. Άραγε, πώς θα κατάφερνε να γεμίσει τις ώρες της μακριά του; Μήπως να έπαιρνε την Τζίνα να πάνε για καφεδάκι; Στη σκέψη και μόνο αισθάνθηκε μεγάλη γαϊδούρα. Από το Σάββατο είχαν συμβεί τόσα πολλά και την κολλητή της ούτε ένα τηλέφωνο δεν την είχε πάρει. Σκέφτηκε για λίγο το πρόγραμμα που είχε η Τζίνα τις Δευτέρες και στη συνέχεια άρπαξε την τσάντα της. Ναι, αυτό θα έκανε μέχρι να γυρίσει ο Άλεξ στο σπίτι. Θα έβγαινε με την κολλητή της για καφέ.
Με το που πήρε το κινητό στα χέρια της, μια ειδοποίηση φάνηκε στην οθόνη του. Ανοίγοντάς το είδε πως ήταν ένα αίτημα του Facebook για να επιβεβαιώσει ότι «βρίσκεται σε σχέση με τον Άλεξ» και αμέσως η Νίνα χαμογέλασε σαν χαζοχαρούμενο. Πάτησε επιβεβαίωση και η χαρά της έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν είδε πως ο Άλεξ είχε αλλάξει την εικόνα προφίλ του και είχε βάλει εκείνη τη φωτογραφία που είχαν βγάλει οι δυο τους τότε στη Μαρίνα Φλοίσβου.
«Τί κάνει το μωρό μου;», ακούστηκε η φωνή του Άλεξ μέσα από το κινητό. Αμέσως μετά την αποδοχή του αιτήματος από την ίδια, ο Άλεξ κατάλαβε πως πιθανότατα βρισκόταν πάνω από το κινητό της κι έτσι άδραξε την ευκαιρία και την πήρε τηλέφωνο.
«Βαριέται. Εσύ;»
«Κι εδώ μία από τα ίδια. Στις 20.00 σχολάς τελικά;»
«Ναι, δυστυχώς.»
«Αν αλλάξει κάτι και σχολάσεις νωρίτερα ή αργότερα στείλε μου μήνυμα. Θα περάσω να σε πάρω.»
«Πώς θα περάσεις; Θα πεταχτείς από τη δουλειά;»
«Όχι, δεν θα πάω τελικά. Έφαγα μια τούμπα στην προπόνηση και πήρα αναρρωτική.»
«Αναρρωτική;», φώναξε με ανησυχία. «Γιατί τί έγινε;»
«Τίποτα το ανησυχητικό, το χέρι μου στραμπούλιξα λίγο. Τώρα μόλις έφυγα από το ακτινολογικό.»
«Το στραμπούλιξες;»
«Ναι και κανονικά δεν θα έπρεπε να πάρω άδεια για κάτι τόσο ασήμαντο, αλλά μιας και μου λείπεις είπα να το εκμεταλλευτώ.»
«Καλά, πώς το έπαθες;»
«Δεν στερέωσα καλά το δεξί μου χέρι σε ένα ανάποδο freeze και ήρθα τούμπα. Ε, άμα είσαι ερωτευμένος κι έχεις αλλού το μυαλό σου,... αυτά παθαίνεις.»
«Σε πονάει;»
«Φρικτά, ανυπόφορα! Νίνα,... δεν μπορείς να διανοηθείς πόσο πολύ με πονάει. Γι' αυτό μόλις βρεθούμε πρέπει επειγόντως να μου δώσεις πολλά πολλά φιλιά για να το κάνεις να περάσει.»
Η Νίνα έσκασε στα γέλια και αμέσως μαζί της ξεκαρδίστηκε κι εκείνος.
«Άλεξ, άσε τις χαζομάρες και πες μου. Πονάει πολύ;»
«Όχι, καθόλου.», αναφώνησε αυτή τη φορά σοβαρός. «Μου είπαν να το αφήσω δεμένο για σήμερα και αύριο μπορώ να του βγάλω τον επίδεσμο. Λοιπόν, σ' αφήνω τώρα γιατί οδηγώ. Θα περάσω στις 20.00 να σε πάρω, εντάξει;»
«Εντάξει. Αν αλλάξει κάτι θα σου στείλω μήνυμα.»
«Και περιμένω και τα φιλιά μου, ε;», της φώναξε λίγο πριν κλείσει. «Μπορεί να μην πονάω αλλά μου τα υποσχέθηκες!»
«Εννοείται! Μην ανησυχείς, θα τα έχεις μόλις βρεθούμε.»
Και πράγματι τα είχε. Με το που μπήκε μες στο αυτοκίνητο, η Νίνα ούτε την πόρτα του συνοδηγού δεν πρόλαβε να κλείσει. Όρμησε στα χείλη του και άφησε την πόρτα να κλείσει μόνη της με τη φόρα που της είχε δώσει καθώς έμπαινε. Ο Άλεξ την άρπαξε στην αγκαλιά του και επί κάμποσα λεπτά οι δυο τους φιλιόνταν λες και ήταν ολομόναχοι μες στη μέση του δρόμου.
«Τώρα είσαι καλύτερα;», του είπε ρίχνοντας ένα τελευταίο χάδι στα χείλη του με τα δικά της.
«Ναι, αλλά η αλήθεια είναι ότι πονάω λίγο ακόμα.», σχολίασε και αυτή τη φορά όρμησε στο λαιμό της. Η Νίνα τον σκούντησε ελαφρά στον ώμο, βλέποντας πως μερικοί περαστικοί είχαν καρφώσει τα μάτια τους πάνω στο παρμπρίζ και τους κοιτούσαν μέσα από αυτό, όχι και τόσο διακριτικά.
«Τα υπόλοιπα σπίτι γιατί μας βλέπω να περνάμε το βράδυ στο Τμήμα.», του είπε μόλις χωρίστηκαν και ο Άλεξ έβαλε αμέσως μπρος τη μηχανή.
«Σπίτι μου πάμε;», τη ρώτησε.
«Όχι, στο δικό μου. Δεν πάω δεύτερη συνεχόμενη μέρα στη δουλειά με τα ίδια ρούχα, θα μείνουμε σπίτι μου απόψε.»
«Ό,τι θέλει η ομορφιά μου.»
Με το που έφτασαν στο σπίτι και μπήκαν στο διαμέρισμα όρμησαν και πάλι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ο Άλεξ δίχως να χάσει χρόνο τη σήκωσε ψηλά και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων είχαν προσγειωθεί στο κρεβάτι της, βγάζοντας όπως όπως τα ρούχα τους.
«Όχι, ρε γαμώτο!», αναφώνησε σταματώντας απότομα. Η Νίνα σάστισε για μια στιγμή και τον κοίταξε με μάτια γεμάτα απορία.
«Τί έπαθες;»
«Δεν πήρα μαζί μου.»
«Τί πράγμα;»
«Προφυλακτικά. Νόμιζα ότι θα πάμε σπίτι μου και δεν πήρα.»
«Έλα ρε μωρό μου και με τρόμαξες.», είπε ξεφυσώντας κι ύστερα έκανε να ανοίξει το συρτάρι του κομοδίνου της. «Έχω εγώ.», συμπλήρωσε και πριν προλάβει να ανοίξει το συρτάρι, ο Άλεξ της είχε συγκρατήσει το χέρι.
«Ώπα, για μισό λεπτό! Από πού κι ως πού έχεις εσύ;»
«Για να κάνω σεξ, ίσως.»
«Με ποιόν;»
«Δεν ξέρω. Εσύ ποιόν βλέπεις εδώ μέσα;»
«Νίνα, κόφ' την πλάκα και πες μου πότε τα αγόρασες;»
«Άλεξ, πραγματικά θες να το συζητήσουμε τώρα αυτό;»
«Ναι.», είπε και σηκώθηκε από το κρεβάτι τρίβοντας νευρικά τον αυχένα του. Ύστερα στερέωσε τα χέρια του στο ύψος της μέσης του και έμεινε να την κοιτά καχύποπτα. «Για το Νίκο τα πήρες;», τη ρώτησε.
«Να' τα μας!», αναφώνησε εκείνη εκνευρισμένη και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά της. «Όχι, δεν τα πήρα για τον Νίκο, για εμάς τα πήρα.», διευκρίνισε αλλά το ύφος του Άλεξ δεν φάνηκε να μαλακώνει.
«Πώς γίνεται να τα πήρες για εμάς, αφού εμείς χθες τα φτιάξαμε. Και χθες ήταν Κυριακή.»
«Και το ότι χθες ήταν Κυριακή πώς ακριβώς μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα προφυλακτικά αγοράστηκαν για να κάνω σεξ με άλλον;»
«Χθες τα μαγαζιά ήταν κλειστά και για να είναι τα προφυλακτικά μες στο συρτάρι σου σημαίνει ότι τα αγόρασες το νωρίτερο το Σάββατο. Κι εμείς το Σάββατο, δεν τα 'χαμε. Απεναντίας, ήμασταν τσακωμένοι.»
«Νομίζω πως κάπου σε χάνω.»
«Νίνα, εγώ σε πήγα και σε έφερα στη δουλειά. Αν τα είχες αγοράσει σήμερα θα ήταν στην τσάντα σου κι όχι στο συρτάρι. Άρα τα πήρες πολύ πριν τα φτιάξουμε και σίγουρα όχι για μένα.»
Ο Άλεξ γύρισε την πλάτη του εκνευρισμένος και για κάμποση ώρα έκανε μερικές βόλτες στο δωμάτιο προσπαθώντας να ηρεμήσει. Η Νίνα ακούμπησε τους αγκώνες της στο κρεβάτι και στράφηκε αγανακτισμένη προς το μέρος του.
«Αστυνόμε Σαΐνι,... αν ανοίξεις το συρτάρι θα δεις ότι έχει μέσα ένα σφραγισμένο πακέτο.», του είπε κι ο Άλεξ την κοίταξε σαστισμένος κι έτρεξε να το ανοίξει. Πράγματι μέσα του βρισκόταν ένα πακέτο που δεν είχε ανοιχτεί. «Τα είχα πάρει πριν κανένα μήνα για εμάς, γιατί εσύ ήσουν σχεδόν όλη μέρα σπίτι μου και σκέφτηκα πως αν γίνει κάτι, τουλάχιστον να έχω εγώ σε περίπτωση που δεν είχες εσύ μαζί σου.»
«Μα αφού εσύ έλεγες συνέχεια ότι δεν είχες σκοπό να μου κάτσεις.»
«Ε,... έλεγα!», είπε κουνώντας το χέρι της και ο Άλεξ μονομιάς άλλαξε το υφος του και ξάπλωσε ξανά στο κρεβάτι. Γεμάτος χαρά και ενθουσιασμό πήγε να τη φιλήσει και να την αγκαλιάσει, όμως η Νίνα του απομάκρυνε τα χέρια του από πάνω της, δείχνοντας τσαντισμένη.
«Θες να πεις ότι με ήθελες από την αρχή;», τη ρώτησε αγκαλιάζοντάς την σφιχτά κι ας προσπαθούσε εκείνη με κόπο να απεγκλωβιστεί από τα χέρια του.
«Φύγε.»
«Με ήθελες και μου έκανες τη δύσκολη;»
«Και απ' ότι βλέπω, καλά σου έκανα! Κάτω τα χέρια σου, τώρα μου έφυγε η όρεξη.»
«Ένα φιλάκι και θα σ' αφήσω. Έτσι για να μου δείξεις ότι με συγχωρείς.»
«Δε σε συγχωρώ.»
«Καλά, ένα φιλάκι σκέτο τότε.»
Η Νίνα τον κοίταξε λίγο στα μάτια κι ύστερα του ζήτησε να της ελευθερώσει τα χέρια. Ένα χαστούκι χωρίς ιδιαίτερη δύναμη ήταν η πρώτη της κίνηση και στη συνέχεια όρμησε στα χείλια του για να τον φιλήσει. Το ένα φιλί έφερε γρήγορα και δεύτερο και τρίτο και πριν καλά καλά το καταλάβουν είχαν καταλήξει κατάκοποι στο κρεβάτι, με την Νίνα να έχει ξαπλώσει ανάσκελα και τον Άλεξ να χαϊδεύει απαλά τη γυμνή της πλάτη.
«Τί σκέφτεσαι;», τη ρώτησε φιλώντας την πίσω από τον αυχένα. Η Νίνα στήριξε το κεφάλι της πάνω στον αγκώνα της, μοιάζοντας προβληματισμένη.
«Διάφορα.»
«Τί διάφορα;»
«Να,.. νομίζω πως έκανα μαλακία που έκατσα σήμερα παραπάνω στο γραφείο. Δεν μου έχουν πληρώσει ακόμα τις υπερωρίες του προηγούμενου μήνα και σήμερα δεν έπρεπε να δεχτώ. Άμα μείνουν κι αυτές απλήρωτες τί θα κάνω;»
Ο Άλεξ την κοίταξε με παράπονο μικρού παιδιού. Τόσο απαρατήρητο της είχε περάσει όλο το πάθος που μοιράστηκαν λίγο πιο πριν; Η Νίνα έπιασε με το χέρι της τα μάγουλά του κι αφού τα πίεσε και τα δύο με δύναμη, ύστερα του έσκασε ένα φιλί πάνω στα ζουλιγμένα του χείλια.
«Εσένα σκέφτομαι, βρε βλάκα! Είναι δυνατόν μετά από δύο συνεχόμενες φορές να είμαι σε θέση να σκεφτώ κάτι άλλο;», του είπε κοροϊδευτικά. Ο Άλεξ αμέσως συνήλθε από το σοκ και απηυδισμένος πια με τις πλάκες της, την άρπαξε προς το μέρος του κι άρχισε να τη γαργαλά.
«Αν συνεχίσεις να μου κάνεις συνεχώς τέτοια αστεία θα σε τιμωρήσω.»
«Μπα; Και τί θα κάνεις; Θα με γαργαλήσεις μέχρι θανάτου;»
«Δεν θα σου ξανακάτσω, αυτό θα κάνω. Εσύ θα με θες κι εγώ θα σου λέω "Όχι, όχι, όχι!"»
Η Νίνα μπορεί να γελούσε ήδη από τα γαργαλητά του, αλλά με αυτό το τελευταίο απλά ξεκαρδίστηκε στα γέλια. Το σοβαροφανές ύφος που είχε πάρει ο Άλεξ ήταν από μόνο του σκέτη κωμωδία κι έτσι με την τελευταία του ατάκα έγινε ακόμη πιο κωμικό, αναγκάζοντας το νευρικό γέλιο που την είχε πιάσει να μην μπορεί να σταματήσει.
«Στοίχημα ότι δεν πρόκειται να αντέξεις ούτε κι εσύ ο ίδιος.», του είπε σκουπίζοντας τα δάκρυα που είχαν τρέξει στα μάτια της από τα γέλια. Ο Άλεξ απομακρύνθηκε από κοντά της και σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο στήθος του.
«Έτσι λες; Για να δούμε. Ξεκινάω την απεργία από τώρα κιόλας.»
Η Νίνα τον κοίταξε για λίγο αμίλητη κι ύστερα έκανε να τον πλησιάσει. Ο Άλεξ απομακρύνθηκε κι άλλο από κοντά της. Κι άλλο κι άλλο, μέχρι που έφτασε τόσο κοντά στην άκρη του κρεβατιού, που με ένα τσακ ήταν έτοιμος να πέσει κάτω. Τότε η Νίνα τον φίλησε στο μπράτσο. Ύστερα ακόμα ένα φιλί στο στήθος του κι ύστερα ένα στο λαιμό του. Με το που έφτασε στο πρόσωπο κι άρχισε να μοιράζει μικρά φιλάκια πάνω στα χείλη του, ο Άλεξ είχε ήδη αρχίσει να ενδίδει.
«Στο είπα ότι δεν θ' αντέξεις!», του είπε κοροϊδευτικά και με μια απότομη κίνηση ο Άλεξ βρέθηκε από πάνω της. Κι όταν όλα πια έδειχναν πως η βραδιά ετοιμαζόταν και για τρίτο γύρο, τότε τους διέκοψε ο ήχος ενός τηλεφώνου.
«Χτυπάει το κινητό μου.», αναφώνησε η Νίνα, αναγνωρίζοντας τον ήχο που ερχόταν από το σαλόνι. Ο Άλεξ πάλι δεν έδειξε να πτοείται.
«Άστο να χτυπάει.», της είπε. «Όποιος κι αν είναι θα πάρει αργότερα.»
Η Νίνα, θέλοντας και μη, συμμερίστηκε την πρότασή του και συνέχισε αυτό που είχαν αρχίσει, όμως ο καλούντος ήταν τόσο επίμονος που μόλις είδε ότι δεν σήκωσε το κινητό της, κάλεσε και στο σπίτι. Και με το σταθερό να χτυπά στο κομοδίνο δίπλα από το κεφάλι τους ήταν πια ξεκάθαρο πως κάθε ειδυλλιακή ατμόσφαιρα μεταξύ τους είχε τελείως χαθεί.
«Μωρή, δεν ντρέπεσαι καθόλου!», ακούστηκαν οι τσιρίδες της Τζίνας με το που η Νίνα σήκωσε το τηλέφωνο. Ο Άλεξ βρισκόταν ακριβώς δίπλα και με δυσκολία συγκρατούσε τα γέλια του ώστε να μην ακουστούν. «Τα φτιάχνεις με τον Άλεξ και με αφήνεις να το μάθω από το Facebook; Ωραία κολλητή είσαι!»
«Καλά, μην φωνάζεις! Θα στο έλεγα. Σήμερα μάλιστα είχα σκοπό να σε πάρω, αλλά μου έτυχαν διάφορα.», είπε και ένιωσε μια ανατριχίλα στο πόδι της. Ο Άλεξ χάιδευε απαλά τα δάχτυλά του πάνω στο δέρμα της κι εκείνη απομάκρυνε όπως όπως το χέρι του από πάνω της.
«Διάφορα; Τί διάφορα; Το κάνατε; Γιατί αν ναι, κανόνισε κακομοίρα μου! Θέλω αναλυτικές και γαργαλιστικές λεπτομέρειες εδώ και τώρα!»
Ο Άλεξ ακούμπησε αμίλητος και πάλι το γόνατό της κι έσυρε απαλά τα δάχτυλά του μέχρι επάνω. Η Νίνα μετά βίας μπορούσε πλέον να συγκεντρωθεί στις απαντήσεις που έδινε στην Τζίνα και μόλις τον ένιωσε να περνά το μπούτι της και να προχωρά προς τα πάνω, έσκασε μια φάπα στο χέρι του για να τον σταματήσει.
«Σφαλιάρα ήταν αυτό που ακούστηκε;», πετάχτηκε η Τζίνα. «Φιλενάδα, αυτοχαστουκίζεσαι ή η ιδέα μου είναι;»
«Τί θα γίνει ρε Τζίνα; Θα μας χαλάσεις κι άλλο τη φάση;», της είπε προσποητά θιγμένος ο Άλεξ με το που πήρε στα χέρια του το ακουστικό. Η Τζίνα έπαθε σοκ μόλις τον άκουσε κι αμέσως έσπευσε να απολογηθεί.
«Ωχ, ρε συ! Σόρρυ. Δεν το φαντάστηκα πως θα είσαι εκεί. Σας διέκοψα;»
«Ε, λίγο.»
«Μην τον ακούς Τζίνα, βλακείες σου λέει.», φώναξε από δίπλα του η Νίνα που είχε κολλήσει τ' αυτί της στο ακουστικό. «Καθόλου δεν μας διέκοψες. Τίποτα δεν κάναμε.»
«Τίποτα; Τίποτα ήταν αυτό δηλαδή;»
Η Νίνα σούφρωσε κοροϊδευτικά τα μούτρα της κι ύστερα του έβγαλε τη γλώσσα της παιχνιδιάρικα. Ο Άλεξ σχεδόν τρελάθηκε μ' αυτή της την κίνηση και παρατώντας την Τζίνα, άρχισε να παίζει μ' αυτή την προκλητική γλωσσίτσα, ίσως λίγο πιο ηχηρά απ' ότι θα 'πρεπε..
«Ρε, σταματήστε να σαλιώνεστε! Σας ακούω!», διαμαρτυρήθηκε προσποιητά έξαλλη και παρεξηγημένη η Τζίνα. Οι δυο τους έσκασαν στα γέλια κι ύστερα ο Άλεξ ξαναπήρε το ακουστικό για να της μιλήσει.
«Έλα, συγνώμη. Τί λέγαμε; Α, ναι. Ότι μας διέκοψες.»
«Δεν το ΄ξερα, εντάξει; Και για να 'χουμε καλό ερώτημα, τί δουλειά έχεις εσύ εκεί; Δευτέρα είναι, γιατί δεν είσαι στη σχολή;»
«Πήρα αναρρωτική.»
«Μπα; Από πότε οι απουσίες λόγω σεξ συγκαταλέγονται στις αναρρωτικές;»
«Τζίνα;»
«Καλά, καλά, σόρρυ. Σε κλείνω.»
«Έλα, πλάκα σου κάνω. Πάρ' τη φίλη σου να μιλήσετε με την ησυχία σας. Εγώ θα σηκωθώ να μαγειρέψω.»
«Μπα, κάνεις και τέτοια;»
«Εννοείται. Επίσης πρέπει να την αφήσω να ξεκουραστεί λίγο γιατί την έχω ταλαιπωρήσει πολύ και σκοπεύω να την ταλαιπωρήσω κι άλλο το βράδυ.»
«Με μέτρο ερωτύλε! Θα πάθεις καμιά κράμπα.»
«Πάντα με τον καλό τον λόγο εσύ. Άντε, να μην σας καθυστερώ άλλο. Πάρ' τη.»
Ο Άλεξ έδωσε το ασύρματο στην Νίνα μαζί με ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο κι ύστερα σηκώθηκε όρθιος, έβαλε το μποξεράκι του κι έφυγε για το μπάνιο.
«Έλα.», είπε η Νίνα μόλις βεβαιώθηκε πως η πόρτα του μπάνιου είχε κλείσει. «Τί μου έλεγες;»
«Μόνη σου είσαι;»
«Ναι, είναι μέσα και δεν ακούει. Πες μου.»
«Κατ' αρχάς σόρρυ που σας διέκοψα αλλά επίτηδες σε πήρα τέτοια ώρα γιατί ήξερα ότι θα είναι στη δουλειά.»
«Ναι βρε, δεν πειράζει. Κι εγώ σόρρυ γιατί μ' αυτά και μ' εκείνα δεν πρόλαβα να σε πάρω να στο πω.»
«Ναι, ήσουν απασχολημένη, το φαντάζομαι. Λοιπόν, άλλο ήθελα να σου πω πριν. Δεν το έμαθα από το facebook ότι τα φτιάξατε, από κάτι κοπέλες στη δουλειά το άκουσα.»
«Κοπέλες; Τί κοπέλες;»
«Δύο μαθήτριες του Άλεξ. Τις άκουσα που έλεγαν η μία στην άλλη ότι ο Άλεξ βρήκε γκόμενα και έκατσα κι έστησα αυτί.»
«Καλά ρε, είσαι σοβαρή;»
«Συγνώμη κιόλας αλλά πού ήξερα εγώ ότι τα φτιάξατε; Νόμιζα ότι μιλούσαν για καμιά άλλη γι' αυτό έκατσα να ακούσω τί λένε. Και μέχρι να διευκρινίσουν ότι τα 'φτιαξε μ' αυτή που φίλησε στις επιδείξεις, είχα ακούσει τη μισή συζήτηση.»
«Στις επιδείξεις; Καλά που το θυμήθηκαν αυτό;»
«Όλοι το θυμούνται αυτό, χρυσό μου, αφού είχε κάνει πάταγο! Ειδικά αυτές οι δύο που τον γυρόφερναν, μια χαρά το θυμούνταν και το φιλί αλλά κι εσένα. Μάλιστα συνέχισαν το κουτσομπολιό λέγοντας ότι αυτές το 'ξεραν πως κάτι σοβαρό έπαιζε εδώ και καιρό με σένα γιατί τελευταία ο Άλεξ είχε χαθεί από παντού. Κι όταν τον είδαν με την άλλη το Σάββατο στο λάτιν....»
«Για μισό λεπτό.», τη διέκοψε μόλις είδε τον Άλεξ να μπαίνει ντυμένος μες στο δωμάτιο. «Πού πας εσύ;»
«Πάω σούπερμάρκετ να πάρω πέντε-έξι πράγματα που λείπουν από το ψυγείο και προφυλακτικά γιατί δεν θα μας φτάσουν.»
«Πώς δεν θα μας φτάσουν; Άλλα τέσσερα έχει το κουτί.»
«Ε, αυτό λέω.», της είπε κλείνοντάς της πονηρά το μάτι κι ύστερα έσκυψε να τη φιλήσει. «Τα κλειδιά του σπιτιού;»
«Στον πάγκο της κουζίνας.»
«Οκ. Σε κανένα μισάωρο θα είμαι πίσω.»
Ο Άλεξ έφυγε από το δωμάτιο και μόλις ακούστηκε ο θόρυβος της εξώπορτας που έκλεισε, η Νίνα ξαναπήρε το ακουστικό.
«Τί μου έλεγες;»
«Ότι είχαν πάει κι αυτές οι δυο οι μαθήτριες στο Λάτιν που συναντηθήκατε το Σάββατο κι ότι ήταν μπροστά σε όλο το σκηνικό με τη γκόμενα και το ξύλο που έπεσε.»
«Ήταν κι αυτές στο μαγαζί; Από πού κι ως πού;»
«Άστο, αυτό είναι μεγάλη ιστορία. Είναι αρρωστημένα κολλημένες με τον Άλεξ και εδώ κι ένα χρόνο τον παρακολουθούν όπου κι αν πάει. Και που λες, μόλις τον είδαν με την άλλη την πατσαβούρα αναθάρρεψαν γιατί σου λέει οκ, εδώ είμαστε, ο Άλεξ ξαναγύρισε στην παλιά του ζωή οπότε κάπως θα μπορέσουμε κι εμείς να χωθούμε αλλά μετά είδαν κι εσένα και κατάλαβαν πώς την γκόμενα την έφερε επίτηδες για να ζηλέψεις.»
«Μπράβο αναφορά!»
«Ναι ρε, σου λέω οι γκόμενες αυτές είναι άρρωστες! Να φανταστείς στη σχολή γράφτηκαν μόνο και μόνο για να είναι κοντά του.»
«Τώρα αυτό τί μου το είπες; Για να χαρώ;»
«Ναι, για να χαρείς στο είπα, βλάκα! Για να δεις ότι τόσο καιρό ο Άλεξ ήταν κύριος και πως με τόσους πειρασμούς γύρω του δεν έχει μάτια γι' άλλη.»
«Το ελπίζω.»
«Να μην ελπίζεις, να είσαι σίγουρη! Και άντε τώρα λέγε τί έγινε γιατί μ' έσκασες!»
Η Νίνα της διηγήθηκε με απίστευτες λεπτομέρειες τί είχε διαδραματιστεί τις τελευταίες τρεις ημέρες και, παρόλο που μίλησαν αρκετή ώρα και τελικώς το έκλεισαν, ο Άλεξ ακόμη δεν είχε γυρίσει. Μην έχοντας κάτι άλλο να κάνει από το να τον περιμένει η Νίνα αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την αργοπορία του και να μπει να κάνει ένα γρήγορο μπάνιο.
Όσο το νερό έπεφτε επάνω της η Νίνα σκεφτόταν τα όσα της είχε πει η Τζίνα και αναρωτιόταν αν είχε τελικά συνειδητοποιήσει πού είχε μπλέξει. Είχε ξεκινήσει τη σχέση της με έναν άντρα με εκπληκτικά πολλές κατακτήσεις και τεράστια απήχηση στο γυναικείο φύλο, που ακόμα και στο χώρο της δουλειά του οι πειρασμοί ήταν αμέτρητοι. Πώς θα μπορούσε να ησυχάσει το αγχώδες της μυαλό ώστε να μην τρελαθεί κάθε φορά που ο Άλεξ θα πήγαινε στη δουλειά του; Ακόμα κι αν τις περισσότερες ώρες τις ημέρας οι δυο τους ήταν μαζί, στην προπόνηση και στη σχολή τί θα γινόταν; Θα ζούσε καθημερινά με το άγχος ότι με την πρώτη ευκαιρία θα την κερατώσει; Η Νίνα έμεινε για λίγο σκεπτική κι ύστερα με μια απότομη κίνηση γύρισε το νερό στο κρύο και άφησε το κεφάλι της και τις σκέψεις της να παγώσουν. Ήταν απλά ένας παραλογισμός και δεν έπρεπε με κανένα τρόπο ούτε να τον ακούσει, αλλά ούτε να τον πάρει στα σοβαρά. Ο Άλεξ ήταν και θα της ήταν πιστός. Το είχε αποδείξει άλλωστε αμέτρητες φορές πριν τα φτιάξουν και αν η ίδια δεν τυφλωνόταν από τους παραλογισμούς της, όλα θα πήγαιναν καλά, όπως είχαν ήδη πάει μέχρι στιγμής.
«Γύρισες;», τον ρώτησε με το που βγήκε από το μπάνιο. Ο Άλεξ ήταν ήδη στην κουζίνα και, έχοντας βάλει τα μακαρόνια να βράζουν, ψιλόκοβε το μπέικον και τα μανιτάρια που είχε αγοράσει για να φτιάξει μια καρμπονάρα.
«Πριν λίγο.», της απάντησε και καθώς η Νίνα έπιανε πάνω τα μαλλιά της με ένα κλαμεράκι, ο Άλεξ εκμεταλλεύτηκε τον εκτεθειμένο της λαιμό και της έσκασε ένα πεταχτό φιλί. «Έχει καθόλου ζεστό νερό ή το ξόδεψες όλο;», τη ρώτησε.
«Το ξόδεψα. Να σου ανάψω θερμοσίφωνο;»
«Ναι. Μόλις φάμε θα κάνω κι εγώ ένα μπανάκι. Για μετά πήρα να δούμε ταινία.»
«Τί ταινία;»
«Εκεί πάνω την έχω. Δες.»
Η Νίνα άνοιξε τη σακούλα από το βίντεοκλαμπ και με ενθουσιασμό αντίκρισε μέσα της το περιεχόμενο.
«Το Μυστικό της Ανταλάιν!», φώναξε χοροπηδώντας από τη χαρά της. «Μπράβο ρε Αλεξ, επιτέλους διάλεξες μια καλή ταινία! Όχι σαν κι εκείνη την αηδία που πήρες τις προάλλες.»
«Μωρό μου, την άλλη φορά πήρα μια αηδία γιατί αν έπαιρνα αυτή που πήρα απόψε, θα έλεγες ότι το κάνω επίτηδες για να σε κουτουπώσω.»
«Α, να χαθείς!»
«Γιατί άδικο έχω; Αυτό δε σκέφτηκες;»
Η Νίνα χαμογέλασε και αμέσως ο Άλεξ διάβασε τη σκέψη της και της χαμογέλασε κι εκείνος. Πράγματι της είχε κάνει εντύπωση τότε η επιλογή του να πάρει θρίλερ και ομολογουμένως, την είχε κολακέψει που προσπάθησε τότε με κάθε τρόπο να σεβαστεί την επιλογή της και να αποφύγει έτσι το μοιραίο που θα συνέβαινε ανάμεσά τους αν είχε πάρει ρομαντική ταινία.
«Και δηλαδή απόψε που τελικά θα δούμε αυτή την ταινία... θα έχουμε και κουτούπωμα;», τον ρώτησε σχεδόν γελώντας. Ο Άλεξ σούρωσε τα μακαρόνια κι ύστερα γύρισε να της απαντήσει.
«Μετά.», διευκρίνισε κλείνοντάς της το μάτι και στη συνέχεια απομακρύνθηκε από την κουζίνα για να την σφίξει στην αγκαλιά του. «Κατά τη διάρκεια της ταινίας όμως, σου υπόσχομαι ότι θα είμαι ησυχούλης και το μόνο που θα κάνω θα είναι να σε κρατάω έτσι σφιχτά στην αγκαλιά μου και να σου χαϊδεύω τα μαλλιά. Εκτός κι αν δεν θες.»
«Και βέβαια θέλω.», απάντησε σφίγγοντας τον κι εκείνη το ίδιο δυνατά. Για λίγα λεπτά χάθηκε μες στην αγκαλιά του και το μόνο που σκεφτόταν ήταν τη μαγεία και τη δύναμη που χωρούσε μέσα της αυτή η απλή κίνηση, αυτή η απλή στιγμή. Αυτό ήταν που χρειαζόταν για να ηρεμήσει τις ταραχώδεις σκέψεις της και να διώξει τους φόβους και το άγχος της μακριά. Τη ζεστή αγκαλιά του και ένα απαλό χάδι στα μαλλιά της. Και με αυτή τη σκέψη η Νίνα του έδωσε ένα φιλί κι ύστερα τον άφησε να τελειώσει με την ησυχία του το μαγείρεμα. Κι όσο τον κοιτούσε από τον πάγκο της κουζίνας τόσο σκεφτόταν πόσο τυχερή είχε σταθεί σε αυτή της την επιλογή. Ο Άλεξ ήταν εκεί, μαζί της, δίπλα της και η ίδια δεν είχε σκοπό να το χαλάσει αυτό για τίποτα στον κόσμο. Ούτε για τους παραλογισμούς της, αλλά ούτε και για τις ανησυχίες της.
------------------------------------------
Επιτέλους ανέβασα κεφάλαιο!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χίλια συγνώμη που το καθυστέρησα τόσο αλλά μου έτυχα διάφορα (ευχάριστα) απρόοπτα και δεν μπόρεσα καθόλου να κάτσω να γράψω όλη τη βδομάδα. Και δυστυχώς σας έχω και ένα ακόμη άσχημο νέο, ότι αυτό το κεφάλαιο είναι το μοναδικό για αυτή τη βδομάδα. Αν τα καταφέρω μπορεί να ανεβάσω την Κυριακή ή τη Δευτέρα το κεφάλαιο που θα ανέβαζα το Σάββατο, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα με σιγουριά. Τα λέμε λοιπόν την Πέμπτη, εκτός κι αν καταφέρω να ανεβάσω άλλο νωρίτερα.
Αλλά ας αφήσουμε αυτά κι ας περάσουμε στο αποψινό. Πώς σας φάνηκε;;; Είναι καθόλου όμορφη αυτή η σχέση που ξεκινά ή μπα; Δυστυχώς οι ανησυχίες της Νίνας φαίνεται να εξακολουθούν να επιμένουν αλλά ευτυχώς απ' ότι δείχνει τα καταφέρνει να τις κρατά υπό έλεγχο; Κι ο Άλεξ; Πώς σας φάνηκε; Παιδί για σπίτι ή ούτε καν;
Περιμένω με ανυπομονησία τα σχόλιά σας!!!! :) :)
Φιλάκια πολλά πολλά και τα λέμε με ένο κεφάλαιο την Πέμπτη!!!!!