Dedicated kay bebe justine =****
************************************************************************************************
[ Scene 39 ]
**YNA’S POV**
Tahimik kaming nagla-lakad ni Yuu.
Papunta saan? Hindi ko rin alam. I’ve decided not to attend classes today. Wala rin namang papasok sa utak ko kung ganito ako eh.
“Yuu, pwede ka naming bumalik eh. You don’t need to accompany me.”
“You don’t need or you don’t want?” He asked, putting emphasis on the word WANT.
“Huh?”
“Gusto mong mapag-isa diba?”
“Yes.” Syempre gusto ko. Alam niya pala, bakit sumama pa siya?
“But I won’t let you.”
“Bakit naman?”
Hindi na siya sumagot. Ang tahimik naming dalawa. Sumusunod lang ako kug saan siya pumupunta.
Naa-alala ko tuloy, kapag sabay kaming naglalakad ni Paolo kapag hinahatid niya ako. Argh! Siya pa rin ang iniisip ko kahit nasasaktan lang ako!
Hindi pa rin talaga mag-sink in sa utak ko na ginawa niya yun. Para saan ba? Akala ko, hindi niya gusto si Lindsay> Then para saan yung kiss? Ano yun, rehearsals? Tsk. Nasaktan niya kaming pareho ni Lindsay!
Though I hate that girl, pareho pa rin kaming babae! Mahalaga ang.. first kiss..
I felt something wiping my cheeks.
Natauhan ako at nakita si Yuu na pinapahid ang mga LUHA ko. Ni hindi ko napansin na umiiyak na pala ako.
”Hindi siya dapat iniiyakan.”
”Eh hindi ko.. mapigilan eh..” Niyakap niya ako. Ngayon ko lang napansin, nasa isang tree house pala kami. Sa sobrang pagi-isip ko, hindi ko man lang namalayan na umakyat na pala kami sa puno.
”Shh. Sige, iiyak mo muna. Treat my shirt as your tissue.” And so I did.
Ilang minuto rin siguro akong humahagulhol habang nakayakap kay Yuu. He was just listening. Kung anu-ano kasi ang sinasabi ko habang umiiyak.
Geez. Never kong inexpect na iiyak ako nang dahil sa love, nang dahil sa isang heartbreak. I thought I was.. strong enough.
I just love him too much, almost certainly.
-
**YUYA’S POV**
Crap. Ang sakit sa pusong pakinggan ng pag-iyak niya. She’s crying like there’s no tomorrow!
Kung sana.. Ako ang mahal mo.. Hindi ka siguro iiyak ng ganito.
Alam kong dapat kinocomfort ko lang siya sa ganitong sitwasyon, but I can’t help to think about the opportunity.
Ayokong mag-take advantage kay Yna.
Ayokong makuha ko siya nang dahil lang dito.
I just love her too much, na kahit sarili ko niloloko ko na.
“T-thanks.” Nagsalita siya pagkatapos ng matagal na pag-iyak.
“You okay?”
“A bit.” Halata pa rin sa boses niya ang sobrang pag-iyak.
”Masakit pala masyado Yuu.” She hugged her knees. ”Akala ko noon, pagkatapos ng heartbreak, you’ll forget, you’ll move on and that’s it! Pero ngayon.. Alam ko na kung bakit sobrang.. sobrang madrama ang mga kaibigan ko kapag naha-heartbroken sila. You’ll never really know a thing unless you’ve experienced it. Haha!!”
“Don’t.. smile.” She frowned.
“Naiinis na rin ako sa talent ko.. Nakakaya ko pa ring ngumiti, when deep inside I’m close to dying. Galing no?”
“Tigilan mo na Yna..”
“ANG ALIN BA? CAN’T YOU SEE THAT I’M HURTING TOO MUCH? TOO MUCH THAT THE ONLY WAY I COULD STAY OKAY IS BY FOOLING MYSELF? BAKIT HINDI MO MAINTINDIHAN YUN? Please.. Let me be happy..” Umiiyak na naman siya.
”Couldn’t you just.. forget him?” I bluntly asked.
“I wish I could..”
“Then.. Could you let me help you?” Nagulat siya sa tanong ko.
“H-how?”
“Just give me a chance.. to make you happy.”
“Pero bakit? I’m just your friend. You don’t have to do big things for me.”
“It’s because I love you.” Mas lalo siyang nagulat sa sinabi ko.
“Yuu.. I f you’re saying all of these out of sympathy, please…. Stop. Hindi mo ko kailangang kaawaan. Your mere presence is enough for me.”
“NO! I’m telling you the truth! Since the day we’ve met, I’ve loved you!!” Natulala siya.
“I’ve heard that line several times already..” Mahina niyang sabi. “And to make it worse, I’ve hears it from HIM” She whispered.
“Yna, magkaiba kami. HINDI ako si Paolo. I’ve witnessed your heartbreaks. I love you.” Tiningnan ko siya sa mata.
Unintentionally, I kissed her and.. She allowed me.
Ayoko sanang i-take advantage ang sakit na naraamdaman niya, but I just can’t help myself. Masyado ko na yata siyang mahal..
To the point that I am willing to be a ‘rebound’.