Prologue:
Isang babae ang makakasalamuha, pero sa di inaasahang pangyayari ay nakita ng di sinasadya ang kanyang tunay na pagkatao. Nakita mo kung paano siya naging isang nilalang na hindi mo maunawaan kung tao ba o hindi.
Iniisip mo kung ano ba siya, nag-ka-ibi-gan kayo pero
May mga tanong sa isip mo kung sino ba talaga siya? Ano ang kailangan niya? Sino nga ba siya? Bakit siya nandito sa lupa? Para maghasik ng dilim? O balak ba niyang sakupin ang mundo?
Nakakapagtaka ang mga kilos niya, pero mamahalin mo ang babaeng ito at magugulat ka sa malalaman mo na-
That Blue eyed girl is a Half demon
Im the shallow that hides under my emotion, im the protecter but im the destroyer too.
Im the peace but im the trouble too. Im the life but im the death too, you dont know who i am.
You dont want to know who i am. I hide from light, i live in shadow wanna know who i am?
Would you want to know who i am? Or would you run? Or stay your ass on my world?
Well im just a person who'll kill that damn hell. Im that girl in blue eyes and im a half demon
Chapter I
Kyesha's POV
Takbo lang ako ng takbo hanggang sa nakita nila ako. Tatakbo na sana ako ng makita kong babarilin nila ako gamit isang crossbow. Nadapa ako at sa di inaasahang pangyayari hindi ako makatayo, hindi ko maintindihan pero nanginginig ako sa takot. Bakit ako natatakot? Pinipilit kong lakasan ang loob ko na tumayo ngunit hindi ko maigalaw ang katawan ko.
'Malapit na sila!' Sigaw ko sa isip ko pero nanginginig padin ako takot at naluluha hindi na alam ang gagawin. Itinutok sakin ng tao ang kanyang sandata at pinakawalan ang bala nito. Lalo akong nanginig sa takot, ayoko pa mamatay! Nagulat nalang ako ng may makita akong bulto ng isang tao sa harapan ko at marahan akong niyakap kasabay nito ang pagtama ng bala sakanyang likudan. Hindi lang isa ang tumama kundi lima!
"IVAN!" Sigaw ko dun lang ako nagkaroon ng lakas ng loob na umibo at sumigaw. Marahan ko syang niyakap at umiyak habang marahan niyang hinahaplos ang buhok ko. Sinalo niya ang bala na dapat ay para sa akin. Bakit? bakit niya sinalo iyon kung buhay niya ang kapalit? Umiyak lang ako ng umiyak, wala na akong mahugot na lakas dahil sa tindi ng sakit at lungkot na nararamdaman ko. Bakit siya pa napili ng puso kong mahalin? Kung hindi lang naman din kami sasaya. Bakit sakanya pa nangyari ito?
"Lean mabuhay ka para sa akin ipangako mo sakin na mabubuhay ka " malumanay niyang sabi habang tumutulo yung luha niya. Hindi Ivan kailangan nating mabuhay dalawa. Tumulo lang ng tumulo ang luha ko nang makita ko ang dugo na dumadaloy sa katawan ni Ivan. Hindi ko na alam ang gagawin ko
"Hindi wag mo akong iwan Ivan nagmamakaawa ako pakiusap Ivan mabubuhay tayo diba balak pa nating magkaroon ng supling?" Tumingin siya sa akin at ngumiti habang kumakawala sa mata miya ang mga luhang matagal kong inayawang makita. Unti unti siyang pumipikit habang nasa bisig ko.
'Wag ka munang pumikit pakiusap kailangan kita, kailangan pa kita' saad ko sa isip ko ngunit hindi maibigkas ng aking bibig dahil lunod na lunod ako sa luha at sakit. Gusto kong magalit at magwala pero mas pinili ko na tabihan siya nagsalita sya na parang hindi kayang lamunin ng sistema ko.
"Lean ipangako mo sakin na Mabubuhay ka, kayanin mo kahit wala na ako, ipangako mo na hindi ka na iiyak. Ipangako mo na mabubuhay ka, yung pangarap natin na magkasupling? Gusto ko tuparin mo yun magmahal ka ng mas higit pa sakin" nagbigay siya sakin ng isang sinsero ngunit malungkot na ngiti
"Even if i die you need to keep living okay? Live to see the end of this world, and to see why it was born. Live to see a weak boy like me ended up here and the reason why you and i met."
Hinawakan niya ang mukha ko kasabay ng pagkawala ng tibok ng puso niya. Nanlamig ako hindi maaari ito, hindi. Hindi! HINDI!
"Ivan?!" napabalikwas ako sa pagkakahiga ko
"Why do i always dream about that. Its been a long years and yet im still drown to that nightmare" Napahilamos ako sa mukha ko. Kyesha its just a dream no scratch that its a memory of mine... I wish i never dream that again because it was too painful to remember. Umiyak ako na parang bata ng mga oras na yun hindi ko alam ang gagawin ko. I just loved him and yet life doesn't want me to be happy how cruel was that. I can't let go of him, i just can't let go of my memory of him but still i let him go and let him die in my arms.
Im sorry Ivan i can't protect you that time i know its my fault. Natakot ako natakot ako na may masaktang iba, pero dahil sa takot kong iyon nawala ka nawala ka sa tabi ko im sorry kasi sobrang hina ko noon but i promise i will live aishiteru ivan chan (i love you ivan). Mabubuhay ako ng walang takot at magiging masaya gaya ng iyong kahilingan.
Titiisin ko yung nakaraan kahit alam ko sa sarili ko na hindi ko kakayanin lahat ng sakit na idudulot ng mundo sakin. Mahal kita Ivan and its all right i can stand up again all by myself. Even if im alone i will survive. I will not just survive in the coming war, i will live as i promise to you. I look at my own reflection in the mirror. Dead blue eyes, walang pupil, walang itim, wala ding puti pure blue with a one black dot in the middle. Kakaibang mata na siyang kumitil sa buhay ng marami. Humiga ulit ako and hinayaang lamunin ako ng kadiliman.
Third Person POV (very very short pov)
Nasa isang eskuwelahan si Kyesha, sa nakalipas na maraming taon mas naging bago siyang nilalang at mas nakilala ang mundo. Naglalakad siya sa hallway habang ang kamay nito ay nakapamulsa. Habang naglalakad tumingin sakanya ang isang napakagwapo na binata. Napatingin ang binata sa mga mata nito. Ang mata na siyang nagpahulog at nagpalakas sa tibok ng puso ng binata na tila ba nahihipnotismo ito sa mga kakaibang mata nito.
Zaniel Kenth Pov
Ang sakit ng katawan ko kainis. Ang hirap magaral lalo na kapag tinatamad ka. Iniisip ko palang napapagod na ako.
"Z come down here" my mom said as i rolled my eyes in irritation.
"Okay baba na ako tss" ako ang lagi niyang kinukulit kasi sobrang babata pa ng mga kapatid ko para lokohin niya ng lokohin.
"ZANIEL KENTH RIELDFORT!" Sigaw niya kaya tumayo na ako sa pagkakahiga at bumaba para salubungin siya ng isang malaking ngiti na parang nangaasar.
"PRESENT" sumaludo ako at hinampas niya ako ng bowl sa ulo kaya napahimas ako dun at ngumuso.
"Hahaha Kuya you look stupid, like mom" saad at bulong ng nakakabata kong kapatid na babae
"yeah" tipid na pagsagot ni Saimon kay Miyuki. Ayan ang kambal ng tadhana laging ako ang pinagtitripan kung hindi lang siguro beastmode si mom panigurado pagtitripan din niya ako. Pero kahit kambal sila natural na magkaiba sila ng personalidad.
"Zaniel Kenth Rieldfort, hindi mo ba alam kung anong oras na? May general assembly pa ako na kailangan puntahan. Tandaan mong wala ka pang kotse kaya tigil tigilan mo ako sa mga ganyan mo!" Galit niyang saad sakin pero kumibit balikat nalang ako at umupo sa hapag kainan kaharap ang kambal.
"Sorry Mom" pagtugon ko nalang sa sinabi niya at nagsimula nang kumain.
Pagkatapos kumain nagpaalam na kami sa kambal since hindi pa sila pwede pumasok due to their illness. Nang makarating sa school bumaba agad ako para maiwasan ang init ng ulo ni Mom. Habang naglalakad ako may nakakuha ng interes ko, isang estudyanteng may blonde na buhok. Sumulyap siya ng saglit ngunit nakita ko padin ang magaganda ngunit kakaibang asul na mata. Tumibok ng mabilis ang puso ko.
End of Chapter I
Sorry for the wrong grammars im just new in writting i mean its my first time to write stories in wattpad. Mostly kasi bestfriend ko lang ang nakakabasa ng story ko. So don't be mad at me but i hope you enjoy this. Dadagdagan ko nalang para mas maenjoy niyo.
Ps: :) Ang story ko po ay para sa mga tao na gustong basahin lang ito. Walang pamimilit, nagsusulat ako dahil gusto ko at masaya ako dito. If hindi niyo po gusto ang story ko pwede po kayong tumigil sa pagbabasa, im not offended on what words you'll throw to me pero kung ayaw niyo huwag niyo nang basahin dahil masasayang lang ang oras ninyo. ;) Sa mga naging readers at magiging readers ko, thank you sa inyo ^__^ and please enjoy this short story of mine.