WARNING! Basta warning lang. Hahaha.
CHAPTER 21
SA OFFICE
"Come in." I told the person knocking at the door. Hindi ko ito nilingon dahil subsob ako sa trabaho. Narinig ko nalang na bumukas ang pintuan ng office.
"Ma'am Tanchingco, may delivery po para sa inyo." One of the front desk employees entered, holding a huge bouquet of white tulips. My favorite kind of flower. Only one person knows this.
"Kanino daw galing?" Tanong ko kahit alam ko na kung sino ang nagbigay.
"Ayaw daw pong magpakilala eh, pero may kasama pong card 'to."
Kinuha ko ang hawak-hawak niyang delivery. I thanked him and I saw that he slightly blushed. Natawa at napailing nalang ako nung mapansin kong dahan-dahan pa ang paglabas niya ng office na may kasamang pahabol na mga tingin. Yikes! Hahaha.
Inilapag ko ang mga bulaklak sa table ko at binasa ko ang card na kasama nito. The message was typewritten.
To the most beautiful person who captured my heart,
I love it when you make people smile, but I love it more when you make me happy. I love it when you appreciate even the small things people give and do for you, but I love it more when you don't realize that you're giving them something big in return. I love it when you take your work seriously, but I love it more when you just create doodles in your notepad and suddenly come up with a brilliant idea. I love it when you really try to be vocal with what you feel, but I love it more when you just express them through your actions.
I could tell you hundreds and thousands of things I love about you, but if you want to add them up... I'll tell the rest soon. All I'm saying is that, you don't have to because I can assure you that they'll just mean one thing – I LOVE YOU.
I had a huge smile on my face after reading the letter. Kinilig ako, malamang. Galing mambola nitong nagpadala eh. Hahaha.
After around 10 minutes...
"Wow naman, lablab. May manliligaw ka?" Tukso agad ni Althea pagkapasok niya sa loob ng office.
"Sus, kunwari pa siya." Natatawa kong sabi.
"Ha? Anong pinagsasasabi mo dyan, lab?" Maang-maangan niya.
"Ayy, hindi ba sayo galing 'to? Baka si Andrew (ung nagdala sakin ng bouquet kanina) ang nagbigay nito. Wait lang lab ha, puntahan ko muna siya. Pasalamatan ko lang." Loko ko sa kanya sabay tayo sa upuan ko para lumabas ng room.
Pinigilan naman kagad ako ni Althea nung malapit na ako sa pintuan. Hinawakan niya ako sa bewang at bigla akong niyakap ng mahigpit.
"Joke lang, lablab ko. Ikaw naman. Hindi na mabiro." Sabay bawi niya.
Natawa nalang ako at niyakap din siya ng mahigpit. I wanted to tell her how special she made me feel with just that simple note, but I didn't really know what to say. So I decided to just show her. Like she said, she loves it more when I express how I feel through my actions. Therefore, I did what I think would also make her feel special.
Kumawala ako sa pagkakayakap and we looked into each other's eyes. Then I suddenly started kissing her. She immediately responded like she already expected it. After a few seconds, I wrapped one of my hands around the back of her neck to deepen the kiss. I was sure her body heated up so fast because I was going through the same. I couldn't get enough of the way her lips make me feel so wanted and needed.
But I had to stop it, because one... we were still in the office. And two, I didn't think we're ready if ever something more than a kiss happens. Wrong place, wrong time.
We slightly hugged each other while we remained silent for a minute to catch our breath.
"Ganda naman ng simula ng araw ko. Umpisa palang 'to ha, paano pa mamaya sa date natin?" Nang-aasar na basag ni Althea sa katahimikan, at natawa kaming dalawa.
"Lab, umayos ka ha. Sinasabi ko sayo." Biro kong banta. Nagtinginan ulit kami at bigla namang parang may narealize si Althea dahil bahagyang nagsalubong ang mga kilay nito.
"Teka lang lab... si Andrew ang nagdala sayo nyang delivery? Bakit siya?! Bakit hindi nalang si Andrea?" Sunod-sunod niyang tanong. Para itong natataranta.
"Ayy, choosy? Bakit, anong masama kung si Andrew ang nagdala?"
"Eh patay na patay kaya sayo un. Kung hindi lang un matinong magtrabaho, matagal ko nang ipinatanggal un eh. Naku naman. Mukhang may balak un na pormahan ka ah. Lab, umiwas ka nga dun. Wag ka nang dumaan sa front desk." Pagmamaktol ni Althea.
Natawa ako ng malakas.
"Ang cute-cute naman magselos ng mahal ko oh. Parang bata." Biro ko sa kanya.
"Lab, seryoso ako."
"Ano ka ba naman, lab. Hindi mo kailangang magselos. Ito nalang ang isipin mo. Sino ba sa inyong dalawa ang kadate ko mamaya?" I teased with a little smug on my face.
Bigla naman siyang napangiti ng malapad. Halatang excited na excited na para mamaya.
//
3:20pm
"Lab, tara na." Biglang aya ni Althea.
"Ha? Saan?" Taka ko naman.
"Sa date natin. Tara na. Ma-le-late na tayo. Marami pa tayong gagawin. Dali na." Aya niya ulit habang hinihila ang kamay ko.
"Teka lang, lab. Ang aga pa oh. Hindi pa nga tapos ang office hours." Paalala ko sa kanya.
"Eehh mahal ko, ayos lang un. Ngayon nalang naman tayo maagang aalis ng office ah. Dali na. May hahabulin pa tayong oras." Pangungulit niya.
Nagtaka naman ako kung ano ang ibig niyang sabihin, pero pumayag narin akong umalis kami. Tinanong ko siya kung saan kami pupunta pero hindi niya ito sinabi. Basta sumama nalang daw ako sa kanya.
...
Halos 15 minutes lang ang naging biyahe namin. Ipinaiwan ni Althea ang sasakyan ko sa parking ng office at sasamahan nalang daw niya akong kunin iyon bukas. Dahilan niya ay dapat lang na siya ang maghatid sakin pauwi ngayon dahil siya ang nag-aya ng date na 'to.
Hindi ko alam kung nasaan kami. I mean, alam ko kung saang area kami dahil hindi naman kami masyadong nalayo sa office, pero hindi ko alam kung anong building ang pinasukan ni Althea. She parked her car near an elevator lobby.
"Nasaan tayo, lab?" Tanong ko bago kami bumaba ng sasakyan pero hindi niya parin ako sinagot.
Pagkasakay namin ng elevator, pinindot ni Althea ang papuntang penthouse.
"Hindi mo ba talaga sasabihin sakin kung nasaan tayo, Ms. Guevarra? Sige, hindi na ako sasama sayo." Birong banta ko sa kanya.
Biglang tumunog ang elevator at bumukas ang pinto. Ang bilis nito ah. Hinila na niya ako palabas at tumigil kami sa harap ng isang pinto. She unlocked the door but didn't fully open it.
"Dito na tayo magsama, lab." Sabi niya na may nakakalokong ngiti.
"HA?! Ano daw?! Anong 'magsama' pinagsasasabi mo dyan?" Gulat kong tanong.
Tumawa siya ng malakas at tuluyan na niyang binuksan ang pinto.
"Welcome to my dear sweet condo, Ms. Tanchingco."
I saw the place, and I'm telling you... it's freaking huge and really classy. Halatang napakayaman ng may-ari. I would want to live in this place for the rest of my life. Very modern pero hindi nawala ang comfort and sense of home. Pero nagets ko rin kagad kung bakit ayaw tumira ni Althea dito. It's too big for a single person. Living alone in here will be so boring.
Bago pa man ako makapagsalita, nakita ko si Althea na lumabas mula sa isang kwarto na may bitbit nang kahon ng sapatos at paper bag. Iniabot niya ang mga ito sakin.
"Magbihis ka na, mahal ko. Andun ung CR oh." Nakangiti niyang saad sabay turo sa pangalawang pinto sa kanan.
"Ano 'to, lab?"
Binuksan ko ang paper bag at nakita kong may laman itong tshirt at shorts na panlaro. Tinignan ko rin ang laman ng kahon, and it was a pair of low cut basketball shoes. Halatang bagong bili lang at sigurado akong hindi mura ang mga ito.
"Ano, game? Gawin na natin ung matagal na nating pustahan." Nakangiti muli niyang sabi.
"Pero teka lab, you didn't have to buy all these. Sana sinabi mo nalang na magdala ako ng panlaro. Gumastos ka pa para dito." Nanghihinayang kong sagot.
"Eeehh. Just let me spoil my baby. Ngayon pa nga lang kita nabilhan ng kahit ano eh." Paglalambing niya na nakayakap sakin.
"Dali na, lablab ko. Bihis ka na. Magbibihis narin ako. Bilisan na natin. 4 o'clock ung reservation ko sa basketball court eh." Dagdag niya sabay takbo papuntang kwarto.
//
SA INDOOR BASKETBALL COURT NG BUILDING
Kay Althea napunta ang unang bola. Napagkasunduan namin kanina na first one to reach 20 points ang laro. The rule was one point per shot. Nasa porma ni Althea na naglalaro nga siya ng basketball kaya alam kong hindi magiging madali ang laro.
And I guess, dahil rin nadidistract ako ng konti dahil ang hot niyang tignan sa suot niya. Hahaha. But nope, I so need to win this.
Usapan namin kanina ay may gagawing dare ang matatalo, at magsusupply ng winner's chosen food for a whole week. Salitan ang naging scoring. Medyo natagalan lang ang laro dahil puro kami harutan at tawanan. Sobrang nag-enjoy kami sa laro. I was the first one to reach 20, pero humirit si Althea na hanggang 25 nalang daw dahil dinadaya ko siya. But in the end, I still won. Lamang lang naman ng 2 points. Halos 5 o'clock na kami natapos maglaro.
"So... ano na ang dare mo para sakin, lab?" Tanong niya na medyo hinihingal pa. Umupo muna kami sa bench para magpahinga.
"Pag-iisipan ko pa. Basta be prepared lang, lablab. Bawal humindi diba?" Natatawang paalala ko sa kanya.
Pinunasan ni Althea ang pawis ko sa mukha habang umiinom ako at nilagyan din niya ng towel ang likuran ko. Daig ko pa talaga baby eh. Hahaha.
"Tara na sa taas. Baka matuyuan pa ng pawis ang mahal ko, at magkasakit na naman." Aya niya pagkalipas ng ilang minuto naming pahinga.
//
BACK TO ALTHEA'S UNIT
"LAAAAAAAAB?!!"
Tumakbo si Althea bigla palayo at pumasok sa kwarto niya pagkatapos akong halikan sa pisngi, mag-I love you, at magbigay na naman ng isang box at isang malaking paper bag. Iyon daw ang isuot ko. Sesermonan ko dapat siya pero bigla nga siyang umalis. Ayoko kasi na masyadong gumagastos ang isang tao para sakin, dahil mas mahalaga parin para sakin ang effort ng isang tao kaysa sa mga materyal na bagay.
I checked the stuff, at napansin kong kumpleto lahat ng susuotin ko. Even undergarments. The skinny jeans and long sleeve polo were a perfect match for me. The shoes goes well too. Maayos ang taste ng lablab ko ah. Napailing nalang ako at wala nang nagawa kundi maligo at magbihis. Mga 6:30 na ng gabi kami natapos mag-ayos ni Althea. Let's just say na parehas kaming nadistract nung makita namin ang isa't isa. Kaya medyo natagalan kami. Hahaha.
"Tara na, lablab ko? Kain muna tayo ng dinner tsaka tayo pumunta sa last stop natin." Nakangiti niyang aya.
//
SA ISANG HIGH-END RESTO
Gusto ko sanang sermonan ulit si Althea nung makita ko kung saang restaurant siya nagpareserve, pero pinagbigyan ko nalang siya dahil first date naman namin. Sinabihan ko lang siya na next time, wag na masyadong magara dahil okay naman ako sa mga simpleng bagay. But since my baby is pretty damn stubborn, sinabi niya na I deserve the best things in life kaya gusto niya akong i-spoil.
Our dinner was pretty awesome. The ambiance of the restaurant was so beautiful, classy, and very relaxing. Even the foods were super satisfying. Of course, I was aware that everything isn't really cheap... but I was so glad Althea brought me here. Babalik-balikan ko ang lugar na 'to.
Nagkwentuhan kami ni Althea all throughout the dinner. I was surprised that there were still things we didn't know about each other. It was becoming a legit FIRST DATE dahil parang nasa stage palang kami na kinikilala ang isa't isa. Kaya talagang hindi ako magsasawang kasama si Althea.
//
After dinner... pumunta na kami sa last stop namin. Hindi ulit sinabi ni Althea kung saan. Nagulat nalang ako nung makita kong nasa tapat kami ng office building namin.
"Lab, anong ginagawa natin dito? May nakalimutan ka bang kunin or may naiwan ka?" Taka ko.
"Wala po, mahal ko. Dito talaga ang last stop natin." Nakangiti niyang sabi habang nakatitig sakin.
Nagtaka ako nung una, pero nagets ko rin naman kagad ang ibig niyang sabihin.
Rooftop.
Bago kami pumasok ng building ay may iniabot na susi ang guard sa kasama ko. Nagpasalamat naman si Althea at sinabihan niya ang trabahador na pwede na siyang umuwi.
Pagkaakyat namin ng rooftop, hindi agad binuksan ni Althea ang pinto. Ngayon ko lang narealize na matagal na ung huling punta namin dito.
"Ikaw na magbukas, lab." Sabi niya at nagtaka naman ako.
"Well... kapapalit ko lang ng passcode like two weeks ago, pero for sure mahuhulaan mo kagad yan." She explained.
"Hala siya! Malay ko ba kung ano nilagay mo dyan, lab." Dipensa ko.
Napakamot nalang siya ng ulo at napangiti.
"Kailan ako umamin sayo?" She reminded.
Hindi ko na kinailangang pag-isipan un, dahil alam na alam ko kung kailan un. It was exactly a month ago. So I tried entering the date to the electronic lock, and it was correct. I saw Althea throw me a proud smile.
"Happy first sort-of monthsary satin, lablab." Natatawa niyang bati habang tuluyan nang binuksan ang pinto ng rooftop.
Nagulat ako sa bumungad samin. Actually, gulat na gulat. May mga flower petals na nakakalat sa sahig. Sa pinakagitna ng rooftop ay may hammock na ang suporta nito ay napapalibutan din ng mga bulaklak. There was a guitar on a stand, at sa tabi nun ay isang mini table na may iba't ibang klaseng dessert. Pero ang mas ikinagulat ko ay ung dating makalat na rooftop, ngayon ay sobrang linis na. Wala ng mga basag na salamin at bagong pintura na ang mabababang pader nito. Wala na ang mga nakasulat noon dun.
Ilang segundo akong natulala dahil sa nakita ko.
"I'll explain later, lab." Althea said as she pulled me inside.
Ipinaupo niya ako sa hammock at hindi parin ako makapagsalita. Ang dami ko namang gustong sabihin at itanong, pero hindi ko alam kung saan magsisimula.
"Lablab, ano gusto mong kainin muna? Timtam cheesecake, Timtam caramel cake, Timtam balls, Timtam brownies or ano? Pili ka lang." She sweetly offered.
"Talagang puro Timtam, lab?" Natatawa kong tanong.
"Oo naman. Favorite ng mahal ko yan eh." Lambing niya.
Grabe na talaga ang pagkaspoiled ko ngayong araw. Sobra-sobra na ang ginagawa ni Althea para sakin.
"Edi tikman na nating lahat yan."
Umupo siya sa tabi ko at kinuha niya ang caramel cake. As expected, sinubuan niya na naman ako. Since tingin ko, dapat na akong magtanong sa kanya.. nagsalita na ako.
"Lab, bakit ganito na ung rooftop?"
"Ubusin mo muna 'to, tsaka ko sasabihin sayo." She said.
Binilisan ko ang pagkain ng cake dahil gusto ko nang malaman ang sagot sa tanong. Sabi ko kay Althea, tulungan niya akong ubusin un pero sabi niya ay mamaya na daw siya kakain. Pagkaubos na pagkaubos ko ng cake, inilagay niya ang platito sa ibabaw ng table at kinuha ang gitara sa may tabi niya.
"Pwede ko ba munang kantahan ang mahal ko?" She sweetly asked. I smiled and then nodded.
She stared into my eyes as soon as she started playing the guitar.
(AN: The song is entitled Your Love by Michelle Wright and Jim Brickman)
It's not the flowers, wrapped in fancy paper
It's not the ring, I wear around my finger
There's nothing in all the world I need
When I have you here beside me, here beside me
So you could give me wings to fly and catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all but I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all
Her voice didn't just capture my heart, but also my entire being. Umpisa palang ay nadala na niya ako. Bigla ko nalang naramdaman na may mga luha na pala sa aking mga mata na konti nalang ay tutulo na. They weren't tears of sadness, nor tears of joy; but they were just simply tears of love. If that's even a thing. Ung feeling na maiiyak ka nalang dahil sobrang grabe ung pagmamahal na ipinararamdam sayo nung taong mahal mo.
In your arms, I found a strength inside of me
And in your eyes, there's a light to guide me
I would be lost without you
And all that my heart could ever want has come true
So you could give me wings to fly and catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all but I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all
You could offer me the sun, the moon
And I would still believe
You gave me everything
When you gave your heart to me
I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all
So you could give me wings to fly and catch me if I fall
Or pull the stars down from the sky
So I could wish on them all but I couldn't ask for more
'Cause your love is the greatest gift of all
Your love is the greatest gift of all
The greatest gift of all
She smiled after she finished the song. Huminga muna siya ng malalim bago magsalita.
"I meant every word of that song, Jade. Your love is truly the greatest gift I've ever received." Panimula niya habang pinupunasan ang mga luha ko. Ibinaba niya ang hawak niyang gitara at hinawakan naman niya ang kamay ko.
"You're wondering kung bakit ganito na ung rooftop? Naalala mo pa nung unang beses na ikinwento ko sayo 'to?" She asked and I immediately nodded.
"Sabi ko sayo noon, dito ko inilalabas ang lahat ng sama ng loob ko. Dito ko ibinubuhos ung galit ko sa mundo. Pero dito ka rin nagsimulang mag-open up sakin. Dito kita lubusang nakilala. Dito ko rin unang narealize na mahal kita." Pagtatapat niya.
"Jade, eversince nakilala kita, never na akong pumunta dito para umiyak at tumakas sa mundo. Instead of keeping bad memories of my past in this place, I realized that I was only building good memories with you. Memories that I would want to remember for the rest of my life." She added while gently holding my face with both of her hands.
"Nilinis ko 'tong rooftop kasi ayoko nang balikan ang nakaraan ko. Tapos na akong magalit sa mundo, kasi kasama ko na ung taong kaya akong pasayahin araw-araw. Tapos na akong matakot, kasi kasama na kita. Kasama ko na ung taong tanggap ako ng buong-buo." Medyo naluluha na niyang sabi habang nakatitig parin sa aking mga mata.
"Jade, thank you. Thank you for entering my life. Dahil sayo, hindi na ito isang secret hiding place. This is just the place where I fell in love with you. A place kung saan pareho tayong malaya. This is now OUR place. And I'm so excited to build more wonderful memories here with you."
Hindi ko na napigilan ang pag-iyak. I didn't think it was possible, but Althea made me feel even more loved. Siya palang ang gumawa ng ganito para sakin. I felt like I don't deserve her. Pakiramdam ko kulang na kulang ung naibibigay ko sa kanya.
"I love you so much baby." Pagtatapos niya.
After saying it back, I immediately kissed her deep, but kept it gentle. I didn't trust my voice to say anything else, so I just showed her once again how thankful I am. I hugged her tight while not letting go of her lips.
She slowly laid me down on the hammock as she kissed me back with equal want. I wasn't thinking at all, and the only thing I know was I never want to stop kissing her.
Since I wasn't planning on ending it soon, I pushed my tongue inside her mouth which she granted access immediately. I had no idea how long we did it, but I knew Althea had to stop, judging from the way she was clutching the side of my waist. We remained our foreheads together while catching our breath.
Pagkatapos ng ilang minutong titigan, pinilit na naming bumangon at umupo muna. Kumain nalang ulit kami, pero pagkatapos ay humiga din kami pareho. We spent the rest of the night watching the stars and sharing a few childhood stories and future plans in life.
//
Around 10pm na nung maihatid ako ni Althea sa condo. Habang nasa biyahe kanina, tsaka lang nagsink-in sakin ang mga nangyari. Then I suddenly knew what dare to give Althea because I wasn't ready to end the night yet.
"Lab, thank you for today." She said when reached the door to my condo unit.
"No lab, thank you. Thank you for making me so happy today. This is seriously the best date I've ever had. Salamat talaga." Sagot ko bago ko siya yakapin ulit ng mahigpit.
"I love making you happy, mahal ko." She replied with a smile.
"Lab..." Pabitin ko.
"Yes lab?"
Before I answered, I held the back of her head to give her another firm kiss on the lips. After that, I told her the dare.
"I dare you to stay with me tonight."
BOOM! Longest chapter so far, I think. HUWAW! Hahaha. Pambawi lang po, and baka kasi next weekend na ulit ako makapag-update. Busy week ahead! Sorry po. Anyway, thanks for the new reads, pips! You guys are awesome. ✌️