A/N: bukingan na ba? game na? haha xD
********************************
SOPHIA'S POV
as soon as makauwi kami sa bahay hindi muna ako lumabas ng sasakyan and silence has overcome the both of us
huminga muna ako ng malalim at saka siya tinanong
"So tell me . . . Ano yung pangako mo?"
at bigla nalang syang napatingin sakin
"Ano ka ba? . . . Wala lang yun . . . si Liam kasi ang ingay" Talaga? Wala yun?
"But still i wanna hear it"
"Look Sophia, hindi yun importante okay? Just don't mind about it" So hindi na pala ako importante sa kaniya? Well that promises is about our marriage
"But it looks important, 5 years sabi diba? 5 years have pass simula ng sabihin mo yun kay Liam"
"Yes 5 years, saka nakalimutan ko na yun Sophia . . . it's just a stupid promises, kasi akala ko nun hindi tayo ang magkakatuluyan sa huli" That's not it . . . hindi ko maintindihan kung may hindi ba sya sinasabi sakin o iniiwasang sabihin
i was about to continue to speak up ng bigla syang magsalita ulit
"And it's getting late Sophia . . . Baka hanapin pa ko nina Mommy . . . I'l go ahead na" Hindi ang Mom nya ang naghahanap sa kaniya pag gabi na . . . kundi ang Lola nya
as soon as i got out of the car he waved his hand at umalis na pagkapasok ko naman ng bahay nakita ko agad ang maid namin
"Mam magandang gabi po"
at bigla nalang akong napaisip
"Manang can you get the car keys? May pupuntahan lang ako"
agad na pumunta sa loob si Manang at makalipas ang ilang minuto ay lumabas na sya dala-dala ang susi ng sasakyan
"Great. So manang kapag may nagtanong sakin sabihin nyo tulog na okay?"
"Yes po mam"
at agad na kong sumakay sa sasakyan at bumalik ng ospital, pagkadating ko ng ospital agad naman akong napapunta sa gawi ng private room kung saan may nakalagay na Calvin C.
i was about to enter the room ng bigla itong nagbukas at lumabas sina Tita Lorie at Tito Victor kaya pumunta muna ako sa lugar kung saan hindi nila ako makikita
"Kailan kaya sya magigising Victor? Pinanghihinaan na ko ng loob"
"Wag kang mag-alala Lorie, hanggat nasatin si Calvin wala tayong dapat ikabahala kahit tulog pa si EA" Tulog si Eward? Hindi ko maintindihan . . .
at sa pagkaalis nila bigla akong kinabahan
"Tulog? si Edward? pero?"
"Mam excuse po . . ." at bigla nalang may nagexcuse sakin kaya tumabi muna ako
tinitingnan ko lang ang pintuan ng kwarto nung Calvin C. at sa bawat tingin ko ay halata sakin ang kaba
"Well the truth is behind that door"
kaya hindi na ko nagpaligoy-ligoy pa pumasok ako sa private room na yun at inalam ang katotohanan and there i saw the truth
a man look like EA laying on the bed of the hospital
(Play the music starting here)
"Edward?" at halata sakin na nagugulahan ako
pero bigla nalang bumukas ang pintuan ng kwarto at agad akong napatingin sa pumasok
"Sophia? . . ." and it really made me so curious
dahil dalawang Edward ang nakikita ko ngayon
nakita ko sya na nagulat, nabigla dahil nandito ako
"Anong ginagawa mo dito Sophia? . . ." he walk towards me
hahawakan nya sana ang kamay ko ng bigla kong itabing yun
"Tell me the truth! Sino ka?! at sino ang taong nakahiga?!"
"Sophia this is not the right ti . . ."
"Answer me!"
at bigla nalang syang napatigil dahil sa pagsigaw ko
********************************
FRANCO'S POV
"Answer me!" it's true napatigil ako sa sinabi nya
dahil wala din akong kawala, alam na nya ang totoo, at ramdam ko na alam na nya
"Sophia . . ." and i just saw tears in her eyes
"Sino ka ba talaga? Please tell me"
at bigla ko nalang iniiwas ang tingin ko sa kaniya, at napatingin sa kapatid ko na nakahiga sa kama ng ospital
"Things happened Sophia . . . Just let me explain and I'll tell everything to you"
"Then tell it to me right now! Gulong-gulo na ang isip ko!" pagsasabi nya sakin habang umiiyak
nararamdaman ko ang pighati na nararamdaman nya, ang labo-labong idea sa isip nya at ang sakit na dinadanas nya, pero dahil mahal ko sya handa na kong aminin sa kaniya
"Sophia please trust me on this, just please"
"Please . . . gusto ko nang malaman ang totoo . . . Sino ka ba talaga?"
and tears started to fall from my eyes
"Hindi ganun kadali Sophia"
"Just please tell me"
huminga ako ng malalim at saka sinabi sa kaniya ang katotohanan
"The man in the bed . . . he is Edward . . . at ako . . . I am his brother . . . Calvin" at bigla nalang syang napatingin sakin
"I tried to tell you the truth . . . pero hindi ko magawa . . . dahil kailangan naming itago sa inyo"
"namin? Sinong namin?"
then the door open at nakita namin na si Tito Victor ang pumasok
"Sophia? . . ."
at halata sa mga mata nya ang pagkagulat
"So alam mo to Tito Victor? How could you? Bakit nyo kami niloloko?!"
"Sophia hindi . . . it's not that . . ." i tried to calm her pero sinampal nya lang ako
"That's for lying to me"
at tumakbo sya palabas ng ospital, pero hinabol ko sya, she was about to enter her car ng bigla ko syang yakapin mula sa likod
"Sophia makinig ka naman muna please . . ."
"Let go of me . . ."
"Sophia . . ."
"I said let go of me!" nagpupumiglas sya hanggat sa makawala sya at humarap sya sakin
and i can still see anger and pain in her, at bigla nalang nya ulit akong sinampal. I deserve it.
"Ang kapal ng mukha mo para paglaruan ako! . . . Ang kapal ng mukha mo para lokohin ako! . . . Bakit?! Dahil gusto mong maging si Edward?!"
"No Sophia . . . it's not that . . ."
"Eh ano?! dahil gusto mo lang?!"
"Sophia I have to! Dahil mawawala sakin ang Nanay ko!" and i saw her got shocked again
No No No No! . . . Mali sya ng iniisip. she was about to get in her car again ng pigilan ko sya
"Sophia please! Mali ang iniisip mo"
at nakita ko ang sarkastikong ngiti nya
"Kung dahil sa pera edi sana sinabi mo agad, hindi ka na sana nagsinungaling, kayang-kaya ko namang ibigay yun sayo" and i got frozen on the things that she said
she ride on her car and left me frozen, thinking about the things that her mouth said
"It's not that Sophia . . . pinilit ko . . . believe me pinilit ko pero . . . wala akong magawa dahil mahal na kita . . . mahal na mahal Sophia . . ."
and as i turn around to get back on the hospital i saw my parents looking at me
"Calvin? . . . Anak? . . ."
********************************
A/N: Yey bukingan overload, tas iyakan portion pa, walanjo naiyak ako sa chapter na yan, tagos na tagos sa puso T_T