«Δεν μπορώ την Τετάρτη, έχω φωτογράφιση.»
«Φωτογράφιση; Τί φωτογράφιση;»
«Με τον Άλεξ. Μου ζήτησε να του βγάλω κάποιες επαγγελματικές φωτογραφίες ενώ χορεύει. Θα πάμε στη Μαρίνα Φλοίσβου το απόγευμα.»
Η Τζίνα έμεινε άναυδη στην άλλη άκρη της γραμμής. Η Νίνα το κατάλαβε, αλλά δεν είπε τίποτα. Πάλευε να ανοίξει το καπάκι ενός κουτιού με κουλουράκια που είχε σφηνώσει, μήπως και φάει κανένα μαζί με τον απογευματινό καφέ της.
«Και πού ξέρει ο Αλεξ ότι ασχολείσαι με τη φωτογραφία;», τη ρώτησε μόλις συνήλθε. Η Νίνα άνοιξε επιτέλους το κουτί και παίρνοντας μαζί κι αυτό και τον καφέ της, κατευθύνθηκε προς το σαλόνι.
«Είδε τις φωτογραφίες μου την Κυριακή που ήρθε σπίτι.»
«Ήρθε σπίτι σου την Κυριακή;»
«Ναι, για να μου φτιάξει το αυτοκίνητο.»
«Ποιό αυτοκίνητο; Νινα, δεν μας τα λες καλά! Εσύ μέχρι χθες κλαιγόσουν που δεν έπιασε το κόλπο και αναγκάστηκες να βγεις ραντεβού μαζί του και τώρα μου λες ότι ήρθε στο σπίτι σου κι ότι κανονίσατε και να ξαναβγείτε;»
«Όχου Τζίνα, δεν μπορώ να στα πω από το τηλέφωνο. Αν θες έλα από το σπίτι.»
«Εννοείται ότι θα έρθω! Σε καμιά ωρίτσα θα είμαι εκεί.»
Με την Νίνα να μην έχει επίτηδες επικοινωνήσει από το Σάββατο με την κολλητή της, ήταν προφανές πως η Τζίνα αγνοούσε όχι μόνο το πόσο υπέροχα είχε περάσει με τον συνάδελφό της στο Πάρκο Τρίτση, αλλά και όλες τις υπόλοιπες εξελίξεις που συνέβησαν έπειτα από αυτό. Τρίτη απόγευμα και είχαν μαζευτεί τόσα πολλά νέα που, δυστυχώς, η Νίνα δίσταζε να τα ομολογήσει ακόμα και στην Τζίνα. Σαν να ντρεπόταν κατά βάθος για τα όσα είχαν συμβεί και τώρα δίσταζε να τα πει ακόμα και στο πιο έμπιστο άτομο στη ζωή της και το μόνο που ήξερε τα περισσότερα – αν όχι όλα – τα μυστικά της. Η Τζίνα έφτασε στο σπίτι της σε λιγότερο από μία ώρα και μέχρι και το κουδούνισμα της εισόδου μαρτυρούσε το πόσο πολύ ανυπομονούσε να ανέβει. Μαζεύοντας με το χέρι της τα ψίχουλα που είχαν γεμίσει τον καναπέ του σαλονιού της, η Νίνα σηκώθηκε επιτέλους να της ανοίξει.
«Βάλε καφέ και ετοιμάσου να τα ομολογήσεις όλα!», της είπε στηριζόμενη στον τοίχο με ύφος δύσπιστου ανακριτή, μόλις άνοιξε η εξώπορτα του διαμερίσματος. Η Νίνα σήκωσε το χέρι της για να της δείξει την κλειστή της χούφτα.
«Να πετάξω πρώτα τα ψίχουλα;»
«Ποιά ψίχουλα;»
«Απ' τα μπισκότα.»
«Νίνα, αϊ παράτα μας με τα ψίχουλά σου!», είπε μπαίνοντας φουριόζα μέσα. «Τράβα βάλε καφέ και κάτσε να μου τα πεις γιατί έχω να πάω σπίτι να βάλω και πλυντήριο.»
«Δεν έχεις πάει ακόμα;»
«Όχι, έρχομαι κατευθείαν απ' τη δουλειά. Άντε, θα με σκάσεις!»
«Καλά, χαλάρωσε! Δεν είναι και πολλά.»
«Με τον Άλεξ να κυκλοφορεί από χθες στην δουλειά με ένα χαμόγελο μέχρι τον κώλο του και εσύ να είσαι εξαφανισμένη από το Σάββατο,... φαντάζομαι ότι θα είναι λίγα, αλλά καλά!»
Η Νίνα στο άκουσμα και μόνο ότι ο Άλεξ έδειχνε χαρούμενος και ευδιάθετος έπειτα από το Σαββατοκύριακο που πέρασαν μαζί, ένιωσε την καρδιά της να χτυπά σαν τρελή από χαρά. Με ένα χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπο της πήγε στην κουζίνα, έβαλε καφέ στην Τζίνα κι ύστερα παίρνοντας το πιο σοβαρό ύφος που μπορούσε να πάρει, επέστρεψε στο σαλόνι.
«Από πού θες ν' αρχίσω;», τη ρώτησε με το που της έδωσε την κούπα με τον καφέ. «Από την αρχή ή να περάσω κατευθείαν την κατάληξη;»
«Ωχ!», την κοίταξε εκείνη καχύποπτα. «Για ξεκίνα από την κατάληξη.»
«Τζίνα, μου υπόσχεσαι ότι δεν θα αρχίσεις να φωνάζεις;»
«Το κάνατε;» τη διέκοψε εκείνη με έναν ενθουσιασμό που έκανε πάταγο. Η Νίνα πήρε αμέσως έναν μορφασμό απόλυτου σοκ.
«Όχι, ρε συ! Είσαι σοβαρή;»
«Ε, τότε τί;», ρώτησε η Τζίνα μπερδεμένη, ενώ η Νίνα δεν της είπε κουβέντα. «Μην μου πεις ότι σ' αρέσει;», συμπλήρωσε σχεδόν βέβαιη.
«Κι όμως, ναι.»
«Αμάν βρε Νίνα! Μ' αρέσει που έλεγες ότι θα μείνεις μακριά του.»
«Ρε συ, δεν το έκανα επίτηδες. Προσπάθησα να το αποφύγω,... αλλά ούτε που κατάλαβα πως συνέβει.»
«Όπως συμβαίνουν όλοι οι έρωτες! Αργά, ύπουλα και καταστροφικά. Τέλος πάντων,... δεν χρειάζεται να απολογείσαι! Ήμουν σίγουρη ότι αργά ή γρήγορα θα καταλήξεις να τον γουστάρεις.»
«Τόσο προβλέψιμη είμαι;»
Η Τζίνα την κοίταξε με ένα ύφος ειρωνείας.
«Νίνα, ο Άλεξ είναι ακριβώς το στυλ σου. Και παραγγελία να τον κάναμε, δεν θα μας έβγαινε τόσο just!»
«Πω, πω,... πάλι μπλεξίματα με περιμένουν! Γιατί πάντα πέφτω στους λάθος άντρες; Γιατί;», αναφώνησε, κρύβοντας το πρόσωπό της με τα χέρια της. Η Τζίνα τα άρπαξε και τα κατέβασε κάτω.
«Καλά, άσε τώρα τις κλάψες και πες μου λεπτομέρειες. Τί έγινε στο ραντεβού;»
Χωρίς να χρονοτριβεί η Νίνα της εξιστόρησε όλα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν σε εκείνο το γλυκό ραντεβού που πέρασε με τον Άλεξ, όπως και τα όσα κωμικά συνέβησαν την επομένη το μεσημέρι. Από την Κυριακή το βράδυ που έφυγε από το σπίτι της, ο Άλεξ μπορεί μεν να μην την είχε ξαναδεί, αλλά μεταξύ τους είχαν ανταλλάξει ένα σωρό μηνύματα στο κινητό. Από «καλημέρες» και «καληνύχτες», μέχρι αναλυτικές συζητήσεις για το πώς πέρασε ο καθένας τη μέρα του στη δουλειά. Η Νίνα τελικά δεν άντεξε να του πει όχι για την φωτογράφιση κι έτσι αποφάσισαν να την κάνουν την Τετάρτη το απόγευμα – αύριο δηλαδή – γιατί ο Άλεξ και χθες και σήμερα θα δούλευε μέχρι αργά. Η Τζίνα παρακολουθούσε την εξιστόρησή της, δείχνοντας να διασκεδάζει αλλά και να χαίρεται με τα τεκταινόμενα. Η Νίνα κατά βάθος περίμενε πως η κολλητή της θα της βάλει τις φωνές που χειρίστηκε έτσι επιπόλαια το θέμα με τον Άλεξ, όμως η Τζίνα όχι μόνο δεν τοποθετήθηκε αρνητικά, αλλά απεναντίας έδειχνε να επικροτεί την όλη κατάσταση.
«Κι όπως καταλαβαίνεις, μια το τέλειο ραντεβού, μια η προθυμία του να μου φτιάξει τ' αυτοκίνητο... ε, ρε Τζίνα, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος. Γυναίκα είμαι και την πάτησα.»
«Και τώρα, δηλαδή, τι; Το μετανιώνεις;»
«Κανονικά δεν θα έπρεπε;»
«Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις.»
«Ούτε κι εγώ ξέρω. Στην αρχή νόμιζα ότι τα κάνει όλα από αντίδραση επειδή δεν του έκατσα, αλλά πλέον αρχίζω να πιστεύω πως πράγματι προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη μου. Εσύ τί πιστεύεις;», είπε στρέφοντας το βλέμμα της προς το σκεπτικό και αμίλητο πρόσωπο της Τζίνας. «Αμάν, πες κι εσύ τίποτα!», την μάλωσε. «Εσύ τον Άλεξ τον ξέρεις καλύτερα από μένα.»
«Τί να σου πω, βρε Νίνα; Όντως, τον Άλεξ τον ξέρω πάρα πολλά χρόνια, αλλά φοβάμαι πως ό,τι και να πω, θα σε πάρω στο λαιμό μου. Τον έχω δει και στα καλύτερα και στα χειρότερά του. Με την Ελισάβετ, για παράδειγμα, ήταν υπόδειγμα γκόμενου. Την πρόσεχε, δεν την είχε απατήσει ποτέ,... εν ολίγοις ήταν το κλασικό παιδί για σχέση. Τρία χρόνια ήταν μαζί. Μέχρι που εκείνη άρχισε τον χορό, την ψώνισε τελείως και στο τέλος του 'ριξε κι ένα αυτοκρατορικό κέρατο. Από τότε ο Άλεξ έγινε άλλος άνθρωπος. Δεν ξέρω τί πρέπει να σε συμβουλέψω. Μπορεί να το κάνει επειδή όντως ενδιαφέρεται, αλλά μπορεί κι επειδή – όπως είπες – πείσμωσε και θέλει επιβεβαίωση.», είπε μοιάζοντας να είναι κι αυτή μπερδεμένη. «Είναι κι αυτοί οι άντρες, βρε παιδάκι μου! Άμα φάνε κέρατο μετά αλλάζουν όλη την κοσμοθεωρία τους!», συμπλήρωσε τσαντισμένη.
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Από τη στιγμή που τους πλήγωσε κάποια θεωρούν πως πρέπει να γίνουν αλήτες και να μην παίρνουν στα σοβαρά καμιά γυναίκα. Μόνο να τις πηδάνε και να τις παρατάνε. Μην νομίζεις, κι ο Μάρκος έτσι ακριβώς ήταν. Όταν η πρώην του τον παράτησε, άρχισε τα κολλητιλήκια με τον Άλεξ και για καιρό πήγαινε κι αυτός μ' όποια έβρισκε.»
«Ναι, νομίζω κάτι μου είχες αναφέρει.»
«Μέχρι που γνωριστήκαμε και του έβαλα τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι.»
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή,... δείχνοντας του ποιός έχει το πάνω χέρι! Πηδηχτήκαμε δυο-τρεις φορές και μετά μου άρχισε τα: εγώ δεν είμαι για σχέση, εγώ δεν μπορώ τις δεσμεύσεις, εγώ είμαι τη μια έτσι, την άλλη γιουβέτσι! Οπότε του είπα κι εγώ "κάτσε αγοράκι μου στο έτσι-γουβέτσι σου κι εγώ πάω να βρω έναν πραγματικό άντρα που να ξέρει τί θέλει". Κι έτσι, από το να με χάσει, προτίμησε να σοβαρευτεί. Οι άντρες Νίνα, είναι σαν τα μωρά. Αν δεν τους βάλεις όρια φέρονται ανεξέλεγκτα. Δεν ξέρω,... έχω αρχίσει να πιστεύω τελικά πως την παντόφλα την εκλαμβάνουν ως αγάπη και ενδιαφέρον.»
«Λές;», αναρωτήθηκε γελώντας. «Πάντως να ξέρεις,... στάθηκες πολύ τυχερή με τον Μάρκο.»
«Καλά, ήταν κι ο Μάρκος άτομο που ήθελε να σοβαρευτεί, έτσι; Μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα. Με τον Μπίλι, για παράδειγμα, δεν θεωρώ πως έκανες κάτι λάθος. Και επιβλητική να ήσουν και παντόφλα να του έριχνες, αυτός πάλι θα συνέχιζε να σε απατά.»
«Ωχ, μην τον πιάσουμε πάλι στην κουβέντα, δεν θα το αντέξω!»
«Βασικά πρέπει γιατί σε περίπτωση που δεν το έχεις παρατηρήσει, ο Μπίλι έχει πάρα πολλές ομοιότητες με τον Άλεξ.»
«Το ξέρω.», παραδέχτηκε απογοητευμένη. «Μια χαρά το έχω παρατηρήσει, μη σκας!»
Με τις αναμνήσεις να επισκέπτονται απρόσκλητες το μυαλό της, η Νίνα μαζεύτηκε στη γωνιά του καναπέ και έμεινε να κοιτά ανέκφραστη την κούπα με τον καφέ της. Η Τζίνα ένιωσε άσχημα που έφερε ξανά αυτό το τραυματικό θέμα στο προσκήνιο, αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Αργά ή γρήγορα έπρεπε να το ξανασυζητήσουν.
«Κοίτα,...», της είπε καθισμένη οκλαδόν στον καναπέ και στρέφοντας το σώμα της προς τη Νίνα. «Η αλήθεια είναι ότι δεν μ' αρέσει να κατατάσσω τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Ο καθένας είναι μοναδικός και ο Αλεξ μπορεί να μοιάζει εκπληκτικά με τον Μπίλι, αλλά δεν γίνεται να τον καταδικάσεις μόνο και μόνο για μια ομοιότητα. Πρέπει να τον γνωρίσεις πρώτα κι ύστερα να τον απορρίψεις. Το θέμα μας, τώρα, είναι αν εσύ είσαι διατεθειμένη να κάνεις κάτι τέτοιο. Θα άντεχες να μπλέξεις με τον Άλεξ μόνο και μόνο για να δεις αν θα σου βγει πιστός ή όχι;»
Θα άντεχε; Η Νίνα όσο επικεντρωνόταν σε αυτή τη σκέψη, τόσο της ερχόταν πανικός. Είχε ζήσει με το χειρότερο τρόπο καταστάσεις απιστίας, όχι μόνο σε ένα, ούτε σε δύο, αλλά μέσα σε πέντε ολόκληρα χρόνια σχέσης. Απιστίες που βαθειά μέσα της τις γνώριζε ότι συμβαίνουν, όμως δεν είχε κανέναν τρόπο για να τις αποδείξει. Ξεσπάσματα ζήλειας στο σύντροφό της με κλάματα και φωνές που το μόνο αποτέλεσμα που είχαν, είναι να ακούει συνεχώς από εκείνον πως είναι μια υστερική που δεν ξέρει τί λέει. Μια τρελή που τα βγάζει όλα απ' το μυαλό της. Μια ανικανοποίητη που δεν μπορεί να απολαύσει την ευτυχία που έχει μπροστά της, μόνο αρέσκεται στο να δημιουργεί προβλήματα και να αναλώνεται μέσα σε αυτά.
Όταν γνώρισε τον Μπίλι, η Νίνα ήταν ακόμη φοιτήτρια ενώ εκείνος ανερχόμενο αστέρι στον σύγχρονο χορό. Η αρχή της σχέσης τους ήταν ονειρεμένη, όμως μόλις εκείνος έγινε επιτυχημένος χορευτής σε ένα από τα διασημότερα μιούζικαλ του Λονδίνου, τότε ήρθαν στην επιφάνεια και τα πιο σοβαρά προβλήματα στη σχέση τους. Ο Μπίλι συνεχώς παραπονιόταν πως δεν μπορεί να τον καταλάβει και έφτανε σε σημείο να την κατηγορεί πως ζηλεύει την επιτυχία του. Ότι ζηλεύει τις γυναίκες που μαζεύονταν στο θέατρο για να του ζητήσουν αυτόγραφο, ότι τον παρεξηγούσε όταν διέδιδε πως είναι ελεύθερος ενώ στην πραγματικότητα έκρυβε τη σχέση τους από τη δημοσιότητα για να την προστατέψει και άλλα πολλά. Η Νίνα ποτέ δεν είχε την πρόθεση να αμφισβητήσει τα λεγόμενά του, όμως μονίμως κάτι μέσα της την προειδοποιούσε πως αυτός ο άνθρωπος δεν της έλεγε την αλήθεια. Δίχως να μπορεί να αποδείξει την ίδια της τη διαίσθηση, η Νίνα παρασύρθηκε από τις θεωρίες του Μπίλι και τελικά κατέληξε να πιστεύει πως όντως είναι τρελή. Μέχρι που επιτέλους βρήκε αποδείξεις. Η Νίνα είχε πλέον στα χέρια της ακράδαντες αποδείξεις ότι την κερατώνει με την συμπρωταγωνίστρια του κι έτσι εκείνη τη φορά ξεπέρασε τον εαυτό της και απαίτησε να μάθει την αλήθεια. Ήταν η πρώτη κουβέντα τους που κατέληξε σε τσακωμό και η μοναδική για την οποία μετανιώνει ακόμα και τώρα. Από εκείνο το απόγευμα τίποτα πια δεν θα ήταν το ίδιο για εκείνη.
Ύστερα από αυτόν τον τσακωμό, ο Μπίλι κλείστηκε στον εαυτό του και έγινε ακόμα πιο απόμακρος. Η Νίνα δεν ήταν πια μέρος της ζωής του και παρόλο που ζούσαν στο ίδιο σπίτι, φρόντιζε να της δείχνει την απέχθεια του κάθε μέρα που περνούσε. Οι απαιτήσεις της δουλειάς πολλές, η ζωή του απαιτητική... και η Νίνα δεν είχε πια χώρο μέσα σ' αυτή. Οι παρέες του Μπίλι περιορίστηκαν μόνο σε συναδέλφους ή γενικά σε άτομα που είχαν κάποια σχέση με τον χορό, γιατί ένιωθε πως αυτοί τον καταλαβαίνουν καλύτερα. Κι όταν η παρτενέρ του έμεινε έγκυος απ' αυτόν και αποφάσισε να ρίξει το παιδί για να μην καταστραφεί η καριέρα της, ο Μπίλι θεώρησε υποχρέωσή του να βρίσκεται δίπλα της και να της σταθεί σε μια τόσο δύσκολη στιγμή. Χώρισε και επίσημα πια με την Νίνα και το επόμενο πρωί μετακόμισε στο σπίτι της καινούριας (ή μάλλον παλιάς του) κοπέλας. Το σκληρό μάθημα που αποκόμησε η Νίνα από όλη αυτή την περιπέτεια ήταν ένα: Πως οι χορευτές ταιριάζουν πάντα και μόνο με χορευτές. Όσες φορές κι αν σου πουν πως σε αγαπούν ή πως θα έκαναν τα πάντα για να είναι μαζί σου, το ότι δεν ασχολείσαι ή ότι δεν σε ενδιαφέρει ο χορός είναι ένα αγκάθι στο οποίο απλά δεν έχουν δώσει σημασία. Όταν όμως αυτό το αγκάθι θεριέψει και γίνει ολόκληρος αγκαθωτός τοίχος ανάμεσα σε σένα και σε εκείνους και καταλήξει να σας χωρίσει οριστικά, τότε εκείνοι δεν είναι διατεθειμένοι να πληγιάσουν τα χέρια τους για να τον γκρεμίσουν. Θα βολευτούν με τον χωρισμό, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως εσύ θα μείνεις για μία ακόμη φορά διαλυμένη και πληγωμένη.
«Δεν είμαι ακόμη έτοιμη να το ρισκάρω.», αποφάνθηκε κοιτάζοντας με απογοήτευση την κούπα με τον καφέ της. «Τουλάχιστον, όχι τώρα. Μπορεί σαν παρέα να περνάω καλά με τον Άλεξ, να νιώθω όμορφα που με φλερτάρει, αλλά ποιός μου λέει εμένα ότι δεν συμπεριφέρεται το ίδιο και με κάποια άλλη; Οκ, έχουμε βγει δυο τρεις φορές, αλλά μετά τί έκανε; Γύρισε κατευθείαν σπίτι του ή πέρασε κι από κάποιο κλαμπ για να ψαρέψει το καινούριο του πήδημα;»
«Θες να βάλω τον Μάρκο να μάθει;»
«Όχι, Τζίνα. Καλύτερα όχι. Δεν θέλω να του ξεφύγει τίποτα και μπλέξουμε χειρότερα τα πράγματα. Αν είναι θα προσπαθήσω να το μάθω μόνη μου.»
«Με τον άλλον τί έκανες;», την ρώτησε για να αλλάξουν θέμα συζήτησης σε κάτι χαλαρό μεν, αλλά εξίσου σπαστικό για εκείνη. Η Νίνα γύρισε και την κοίταξε μπερδεμένη.
«Τον Νίκο λες;
«Ναι.»
«Θα βγω μαζί του την Πέμπτη.»
«Μωρή, πάς καλά;», φώναξε η Τζίνα σχεδόν έξαλλη. «Την Τετάρτη θα βγεις με τον Άλεξ και στο καπάκι την Πέμπτη με τον Νίκο;»
«Πίστεψέ με, προσπάθησα να το αποφύγω αλλά δεν γίνεται. Η Αναστασία έχει γίνει πυρ και μανία που έφυγα τις προάλλες άξαφνα, οπότε συμφώνησα να βγω μόνη μου μαζί του, μήπως κι έτσι τον γνωρίσω καλύτερα και ταιριάξουμε.»
«Καλά. Έχε υπόψη, πάντως, ότι την Πέμπτη το βράδυ έχουμε να πάμε με τον Μάρκο στη μάνα μου για φαί. Αν γίνει κάτι απρόοπτο δεν θα μπορέσω να έρθω να σε σώσω.»
«Καλά, μην ανησυχείς. Δεν νομίζω να γίνει τίποτα. Θα πάμε οπού είναι να πάμε, θα ξενερώσω τη ζωή μου και ύστερα θα κάνω υπομονή μέχρι να φύγουμε.»
«Το ελπίζω.», ευχήθηκε και στη συνέχεια σηκώθηκε από τη θέση της. «Λοιπόν, εγώ πάω μπας και προλάβω τον Μάρκο. Φοβάμαι μην δει ότι αργώ και επιχειρήσει να βάλει μόνος του πλυντήριο. Δεν αντέχω άλλο ροζ στη ντουλάπα μου, θα με πιάσουν τα νεύρα μου.»
«Σε καταλαβαίνω.», σχολίασε γελώντας. «Οι βλακώδεις πρωτοβουλίες στις δουλειές του σπιτιού είναι από αυτές τις λεπτομέρειες της σχέσης που, πίστεψέ με, δεν μου λείπουν καθόλου.»
«Πες το ψέματα!», κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της. «Άντε, καλά να περάσετε αύριο και περιμένω να μου στείλεις μήνυμα να μου πεις τί έγινε, εντάξει;», συμπλήρωσε κλείνοντάς της πονηρά το μάτι. Η Νίνα τη σκούντησε γελώντας και μαλώνοντάς την.
«Σοβαρέψου!»
«Α,... την Πέμπτη μόνο μην διανοηθείς να μου στείλεις κανένα μήνυμα, θα συγχυστώ! Εκτός κι αν συμβεί τίποτα και απαλλαγούμε οριστικά από το φλώρο, επομένως ναι, αυτό θα ήθελα να το μάθω.»
«Εντάξει, μείνε ήσυχη!», της απάντησε και στη συνέχεια την ξεπροβόδισε μέχρι την εξώπορτα.
-----------------------------------------------
Χίλια συγνώμη για το καθυστερημένο κεφάλαιο, αλλά η συζήτηση των δύο κολλητών με ταλαιπώρησε πάρα πολύ στο να την στήσω και να την γράψω. Πώς σας φάνηκε; Έχουν δίκιο τα κορίτσια μας ή το έχουν παρεξηγήσει το αγόρι μας;;; (Τον Άλεξ εννοώ φυσικά.)
Ελπίζω μόνο να μην βγήκε πολύ στενάχωρο το κεφάλαιο και – το κυριότερο – να βγήκε ευκολοδιάβαστο (γιατί έχω μία υποψία πως σε πολλά σημεία τα γράφω λίγο μπερδεμένα).
Περιμένω να ακούσω γνώμες στα σχόλια κι αν υπάρχει κάτι που δεν σας αρέσει, μην διστάσετε να μου το επισημάνετε!!!
Ελπίζω το επόμενο κεφάλαιο να το έχω γρήγορα έτοιμο, αν και θα έχω να αναλύσω τα ψυχολογικά του Άλεξ εκεί οπότε δεν δεσμεύομαι ότι θα προλάβω να το γράψω μέχρι αύριο. Μάλλον από Σάββατο.
Φιλάκια πολλά πολλά και σόρρυ για την τόσο μεγάλη αναμονή :(
Υ.Γ. Rita Ora και "Poison" το τραγουδάκι και.... απλά δεν έχω λόγια!!!!
I pick my poison and it's you! Nothing could kill me like you do....