(Z)
"ဘယ္လိုလဲ။ ေနလို႔ထိုင္လို႔ အဆင္ေျပလား။ "
မွန္နံရံနား ကပ္ထားသည့္ ပန္းအိုးေလးကို ေရဖ်န္းေနရင္းပင္ ဆူဟိုအစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္အား ေမးေလသည္။ ဝတၱရားေက် ေမးခြန္းတစ္ခုကဲ့သို႔ အဓိပၸာယ္မ်ိဳး စကားလံုးျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ နွင့္ ဆူဟိုအစ္ကို ရဲ့ ပတ္သက္မူက ဝတၱရားတစ္ခုထက္ ပိုပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္နွစ္ခန္႔ကမွ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုနွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ဆက္သြယ္မူေတြက တိုေတာင္းလွသည့္ အခ်ိန္ထက္ ပိုၿပီးနက္ရႈိင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။
" ငါ ဆိုးလ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မင္းဆီ ဆက္သြယ္မလို႔ပဲ။ ေဆး႐ံုအေျပာင္းအေရႊ႕ ကိစၥေတြေၾကာင့္ မအားဘူးျဖစ္ေနတာ။ "
ဒါကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အား ေျဖရွင္းလာသည့္ ဆူဟိုအစ္ကို၏ စကားသံခ်ိဳခ်ိဳပင္ ျဖစ္သည္။ ညေနခင္းေနေရာင္ျခည္ေလးဖ်ာက်ေနေသာ အေသးစားဥယ်ာဥ္ေလးကို တယုတယ ေရေလာင္းေနေသာ ဆူဟူအစ္ကိုက အခုထိ ကြၽန္ေတာ့္အား လွည့္မျကည့္ေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ မ်က္လံုးထဲမွာ ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ဦးရဲ့ ျကင္နာသည့္ အၾကည့္ေတြ ရွိေနမွာေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အိစက္စက္ဆိုဖါထိုင္ခံုကို ေျခပစ္လက္ပစ္မွီခ်လိုက္သည္။
" သူ... ျပန္..ေရာက္..လာ..တယ္..။"
တိုးတိမ္စြာ ထြက္လာသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ စကားသံအဆံုး ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ ေက်ာေပးထားသည့္ မ်က္နာေလး ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ ခ်က္ခ်င္း လွည့္ၾကည့္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္စြာ ေခါင္းငိုက္ေနမိသည္။ ခပ္တိုးတိုး ကြၽန္ေတာ့္ စကားသံထဲမွာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြ ပါဝင္ေနမည္ကို ဆူဟိုအစ္ကို အလိုလို နားလည္မည္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ ေမာ့မျကည့္လည္း သိသည္။
လက္ထဲတြင္ကိုင္ထားသည့္ ေရဖ်န္းေသာ အျပာေရာင္ဗူးေသးေသးေလးကို အလွပန္းအိုးေလးေဘး ခ်ကာ ဆူဟိုအစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ အေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ဝင္ထိုင္လာသည္။ ၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ မ်က္လံုးတည့္တည့္အား စိုက္ျကည့္လာေတာ့မည္ကို ကြၽန္ေတာ္ မေျပာပဲ နားလည္သည္။ ဒါေပမယ့္ ထိုအျကည့္မ်ားကပင္ တစ္ခါတေလေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အား စိတ္ေတြေျဖေလၽႇာ႕သြားေစေပမယ့္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ အၾကည့္က ကြၽန္ေတာ့္အား စိတ္မ်ားေမာပန္းေစျပန္သည္။
" မင္း ပံုမွန္ေဆးေသာက္ရဲ့လား ခ်န္ေယာ္န...။ "
မျကားရသည္မွာ အနည္းငယ္ျကားသြားသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ ခ်န္ေယာ္န..ဆိုသည့္ ကြၽန္ေတာ့္နားမည္ေခၚသံ ခ်ိဳခ်ိဳေလး။ လြမ္းစြတ္တမ္းတသည္မ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ထိုကဲ့သို႔ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ ေႏြးေထြးေသာ ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ေခၚသံကို တတိတရ ၾကားေယာင္မိတတ္သည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဆူဟိုအစ္ကိုက ခဏခဏ ေတြ႕ဆံုသင့္သည့္ လူမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ လၽႇပ္တျပက္ ဆူဟိုအစ္ကိုအား ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ထင္ထားသလို ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုးအား ထိုးထြင္းမတက္ စိုက္ျကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးနွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လိုက္သည္။ စိတ္ထဲက ဆူဟိုအစ္ကိုအား ဖံုးကြယ္လို႔ မရဘူးဆိုသည္ကို အလိုလိုခံစားမိေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခပ္ရွည္ရွည္ခ်ကာ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းခါ ျပံဳးလိုက္သည္။ ထိုအခါ စိတ္ပ်က္သြားသည့္ အရိပ္ကေလးက ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ မ်က္နာမွာ စကၠန္႔ပိုင္းမ်ွ ျဖက္ေျပးသြားသည္။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ခ်ိတ္ကာ ထိုင္ၿပီး လက္နွစ္ဖက္ကိုပိုက္လ်ွက္ တစ္စံုတစ္ရာကို စဥ္းစားေနသေယာင္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကို မသိေက်းက်ြန္ျပဳလ်ွက္ ကြၽန္ေတာ္ အနက္ေရာင္ဆံပင္မ်ားကို လက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ထိုးဖြလိုက္သည္။
" ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းေနျပီလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ထင္ေနတာ။ "
" ဒါက ျပန္ေကာင္းသြားျပီလို႔ ယံုၾကည္လို႔ မရတဲ့ အရာလို႔ ငါမင္းကို ေျပာထားသားပဲ ခ်န္ေယာ္နရာ။ "
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ စကားလံုးဆိုေပမယ့္ နားေထာင္၍ ခ်ိဳသာလြန္းေနသည္။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္ေတာ္ စဉ္းစားမိသည္။ အစဉ္အၿမဲ စိတ္ပ်က္စရာလူနာမ်ားနွင့္ ႀကဳံေတြ႕ေနရေပမယ့္ ဆူဟိုအစ္ကိုဆီမွာ ေဒါသေျကာင့္ ေပါက္ကြဲျခင္းမ်ိဳး မရွိဖူးပါ။ အၿမဲတမ္း တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေနသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုက တကယ္ပင္ အပူအပင္ဆိုတာ မရွိေလေရာ့သလား။
" ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ေဆးေသာက္ေနရတာကို မႀကိဳက္ဘူး ။ "
" ........."
" လူနာ တစ္ေယာက္လို ကြၽန္ေတာ္ မခံစားခ်င္ဘူး။ "
သက္ျပင္းရွည္ေလး တစ္ခ်က္အား ဆူဟိုအစ္ကို ေျဖးေျဖးေလးခ်လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားသည့္ ဆူဟိုအစ္ကို ေဖ်ာ္ေပးထားသည့္ ေဖ်ာ္ရည္အား တစ္ငံုေသာက္လိုက္သည္။ ခ်ိဳျမျမ အရသာက လည္ေခ်ာင္းမွတဆင့္ ဝမ္းဗိုက္ထဲ က်ဆင္းသြားေပမယ့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္ မခံစားရဘဲျဖစ္ေနသည္က ဆူဟိုအစ္ကို၏ ေဖ်ာ္ရည္လက္ရာ ညံ့ဖ်င္းေန၍လား။ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္မွ ခံစားမႈေတြ မဲ့ေနခဲ့ျပီလား။
" ဘယ္ အခ်ိန္က ျပန္ေတြ႕တာလဲ။ "
ကြၽန္ေတာ္ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို ခ်ကာ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ ရႈံ႕လိုက္သည္။
" လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က။ ၿပီးေတာ့.. ။ "
ကြၽန္ေတာ္ စကား ခဏရပ္သြားေတာ့ ဆူဟိုအစ္ကိုက ကြၽန္ေတာ့္အား မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ျကည့္လာသည္။
" အိမ္မက္ထဲမွာ မဟုတ္ဘူး။ "
အံ့ဩသြားသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ မ်က္နာက အထိတ္တလန္႔နွင့္။
" ဒါဆိုရင္..."
" အျပင္မွာ ။ "
" မင္း စိတ္ထဲ ထင္ေယာင္မိတာ ေနမွာပါ။ "
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းကို တသြင္သြင္ ခါယမ္းလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိပ္မက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ျပန္လည္ နိုးထလာခဲ့ခ်င္မိတာ။ အခုေတာ့။
" ေလ့က်င့္ခန္းမတစ္ခုရဲ့ အားေပးခုံေတြနားမွာ။ တအံ့တဩစိုက္ျကည့္ေနျကတဲ့ လူေတြအေနာက္မွာ ။ သူ ..။ သူ ...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို စိုက္ျကည့္ေနတာ။ "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔...ကို..."
တစ္စံုတစ္ရာကို အေျဖရွာဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့မည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနွင့္ တစ္စံုတစ္ရာကို နားမလည္နိုင္ေသာ ဆူဟိုအစ္ကို စကားသံ။ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲ အလိုလို ဝမ္းနည္းနာက်င္လာကာ ခပ္ေရးေရးျပံဳးမိသည္။
" ေဂ်ာင္ဆူးေလ...။ "
" ေဩာ္......"
အံ့ဩသြားသည့္ အာေမနိုတ္သံဆိုေပမယ့္ ဆူဟိုအစ္ကို၏ မ်က္လံုးေတြက အံ့ဩျခင္းေတြ ရွိမေနသလိုပင္။ ဟုတ္ေလာက္မွာပါ။ ဒီ အသံုးအႏႈန္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွ ဆူဟိုအစ္ကို ၾကားေနျကစကားလံုးေတြပဲ ျဖစ္သည္ေလ။ သိပ္ၿပီးမွ ထူးဆန္းမေနပဲ။ လြန္ခဲ့သည့္ တစ္နွစ္ေလာက္ကပင္ ပတ္ခ်န္ေယာဆိုသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးဆိုသည့္ နာမည္ေလးကို ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနခဲ့သည္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဒါကလည္း ကြၽန္ေတာ္နွင့္ ဆူဟိုအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ေတြ႕ဆံုျဖစ္ပံုပင္ ျဖစ္သည္။
" မင္းတို႔ အေျခအေနက ...။"
" ကြၽန္ေတာ္ ကလယ္လ္ယာကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းခဲ့ျပီးျပီ။ "
မ်က္ခံုးနွစ္ဖက္လံုး တြန္႔ကာ နားမလည္နိုင္စြာ ၾကည့္လာသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ အၾကည့္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
" မင္း တကယ္ လက္ထပ္မွာလား။ "
ကြၽန္ေတာ္ စူးစိုက္ျကည့္ေနေသာ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ အၾကည့္စူးစူးကို ေရွာင္ဖယ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းလႊာနွစ္ခုကို တင္းတင္းေစ့ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မြန္းက်ပ္လာျပီး တစ္စံုတစ္ရာကို နာျကည္းစြာ မုန္းတီးလာမိသည္။
" မင္း စိတ္ထဲ သူက ေဂ်ာင္ဆူးကို ဒုကၡေပးမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား။ "
ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲ ပူေလာင္ျပင္းျပကာ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ တုန္ရင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေသးငယ္ေသာေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို မ ယူဖို႔ အင္အားနည္းပါးလြန္းလွသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို မယံုဘူး ဆူဟိုအစ္ကို။ သူက လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး။ "
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ စကားလံုးမ်ား ရပ္တန္႔သြားသည္။ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို ကိုင္ထားသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ လက္ေလးေတြက ပိုၿပီးေတာ့ တုန္ရင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရဲ့ ေခါင္းေတြ ႐ႈပ္ေထြး၍လာသလိုပင္ ခံစားေနရသည္။ ဆူဟိုအစ္ကိုက ကြၽန္ေတာ့္ အေနအထားအား ဂရုတစိုက္ စ္ုက္ျကည့္ေနေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ မြန္းက်ပ္ပိတ္ေလာင္ျခင္းလို ခံစားခ်က္မ်ားျဖင့္ အသက္ရႈသံမ်ားက အခန္းထဲ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚေနသည္။
" သူက လူေကာင္း မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြ အၿမဲေတြးေနတာ။ သူက လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး။ လူေကာင္း မဟုတ္ဘူး။ ..။
" ခ်န္ေယာန..."
စကားသံေတြ တုန္ခါေနျပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး တုန္ရင္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ဆီ ဆူဟိုအစ္ကို ထိုင္ေနရာမွ လ်င္ျမန္စြာ ေလၽႇာက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏ တစက္စက္တုန္ရင္ေနသည့္ ေဖ်ာ္ရည္ခြက္အား ကိုင္ထားေသာလက္ကို ဆုပ္ကိုင္လာေလသည္။ တုန္ရင္မူေတြ ျမန္ဆန္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္လက္က ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကိုင္မူေအာက္မွာ တေျဖးေျဖး ၿငိမ္သက္ခ်င္လာသည္။ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနသည့္ အေတြးေတြနွင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ရႈသံက အရွိန္ေလ်ာ့ရန္ ဟန္ျပင္လာေလသည္။
" ၿပီးေတာ့ေလ..။ သူက ေဂ်ာင္ဆူးကို အရမ္း မုန္းေနတာ။ "
အားေဖ်ာ့စြာ ထြက္လာသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ စကားသံအဆံုး ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ပစ္ထားလိုက္သည္။ စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ဖမိုးကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ လက္ဖဝါးက ညင္ညင္သာသာ ေလးပင္။
" ဒါေတြက မင္းစိတ္ထဲကေန ျဖစ္ေနတာပါ။ အျပင္မွာ တကယ္မဟုတ္ဘူး။ schizophreniaဆိုတဲ့ စိတ္ျပန္႕က်ဲျခင္း လိုမ်ိဳးေရာဂါေတြက အမ်ားစုက မ်ိဳးရိုးပါတတ္ေပမဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားအရမ္းမ်ားလာတဲ့ အခါ၊ပူေဆြးေသာကအလြန္ အက်ြန္ျဖစ္လာတဲ့အခါ၊ မိသားစုကြဲတာေတြ၊ ခ်စ္သူကစြန္႔ပစ္ျခင္း ခံရတာေတြ၊ ကေလးဘ၀ကႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ သူေတြ အထီးက်န္တယ္လို႔ ခံစားေနရတဲ့ သူေတြ ... အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ေနႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့..."
ကြၽန္ေတာ္ လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္ နားကို ပိတ္ကာ ထိုင္ခံုကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေက်ာမွီခိုက္သည္။ ၾကားေနျက ဆူဟိုအစ္ကို၏ စကားသံခ်ိဳခ်ိဳေတြ ။ ဟင့္အင္း။ ထပ္ၿပီး နားေထာင္ခ်င္စရာ စကားအသံုးအႏႈန္းမွ မဟုတ္ဘဲ။
" Persecutory ေရာဂါလို တစံုတေယာက္ကေန ကိုယ့္ေနာက္က တစိုက္မတ္မတ္ လိုက္လံေနတယ္လို႔ ထင္မွတ္မွားတာ အမ်ားဆံုး ေတြ႔ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ရင္းႏွီး ကြ်မ္းဝင္သူကိုျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္ကေန မတရား ျပဳမူေနတယ္လို႔ ထင္တာ။ ကိုယ့္ကို လိုက္လံ ေႏွာင္ယွက္ေနတယ္ ထင္ေနတာ..."
" ေတာ္ေတာ့။ ကြၽန္ေတာ္ နားမေထာင္ခ်င္ဘူး။ "
နားနွစ္ဖက္ကို ပိတ္လ်ွက္ ကြၽန္ေတာ္ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။ ဆံပင္ေတြကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲဖြကာ ကြၽန္ေတာ္ ဆူဟိုအစ္ကိုကို စိုက္ျကည့္လိုက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္က ရူးေနတာ မဟုတ္ဘူး ..။ "
ၿငိမ္သက္သြားသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုဆူမွ ဘာစကားသံမွ ထြက္က်မလာခဲ့ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေဘး ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရာမွ ေစာေစာက မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခံုတြင္ ဆူဟိုအစ္ကို ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
" မင္း ေဆးေတြခ်ေနေသးတာလား ေယာနာာ.."
အခ်ိဳသာဆံုးစကားသံဆိုေပမယ့္ ဆူဟိုအစ္ကိုရဲ့ မ်က္ဝန္းမွာက မယံုၾကည္သည့္ အေငြ႕အသက္ေတြ ရွိေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္စြာ ခပ္ေရးေရးျပံဳးလိုက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ကတိေပးျပီးသားပဲ။ "
"............"
" ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီအလုပ္ေတြ ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ။ "
" ငါက စိုးရိမ္လို႔ ေမးတာပါ။ မင္းအတြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္လာတဲ့ ကိစၥမို႔ ငါက စိုးရိမ္တာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ ထြက္လက္စ စိတ္ပူပင္ေသာကမ်ားကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ေျဖေလၽႇာ႕လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ေကာင္းေစခ်င္သည့္ ဆူဟိုအစ္ကို၏ စိတ္ေစတနာကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္။ "
" မနက္ျဖန္ ထပ္လာခဲ့ဦး ခ်န္ေယာန။ "
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းမခါ၊ ေခါင္းမျငိမ့္ ပဲ ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္သည္။
" တကယ္လို႔ ေနာက္နွစ္ရက္ေနလို႔မွ မင္း ေရာက္မလာရင္ ငါ မင္းတိုက္ခန္း လိုက္လာမွာ ခ်န္ေယာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ စားပြဲေပၚရွိ ကားေသာ့ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္။
" မန္ေနဂ်ာႀကီး ေနေကာင္းလား ။ "
စကားလမ္းေျကာင္းလြဲလိုက္ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ေမးခြန္းကို ဆူဟိုအစ္ကို ရိပ္မိေပမယ့္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ျငိမ့္ကာ။
" ေဖေဖကေတာ့ မင္းသိတဲ့အတိုင္း မင္း ကုမၸဏီကိစၥေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္မ်ားေနတာ။ "
ဆူဟိုအစ္ကိုေျပာသလိုပါပင္။ မန္ေနဂ်ာျကီးက ေဖေဖတို႔ရွိစဥ္ကတည္းက ကုမၸဏီတြင္ သစၥာရွိစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ေပးျပီး အခု ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ယူသည့္ အခ်ိန္အထိတိုင္ေအာင္ ကုမၸဏီအား မလဲျပိဳေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသူဆိုရင္လည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးေတာ့မည့္ ကုမၸဏီအား မန္ေနဂ်ာျကီးကပင္ ျပန္လည္ကယ္တင္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဆိုသည့္ ပတ္ခ်န္ေယာက မိဘအေမြနွင့္ ထိုက္တန္ေသာ သားတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့ပါ။
ကြၽန္ေတာ္ ဆူဟိုအစ္ကိုအား ႏႈတ္ဆက္ျပီး တိုက္ခန္းသို႔ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညပင္ေရာက္ေနျပီ။ အသံတိတ္ထားေသာ ဖုန္းမွ ဖုန္းေခၚထားသည့္ ကလယ္လ္ယာ၏ ဖုန္းအဝင္ေခၚေတြ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ရွိေနေလမလားလို႔ ေမၽႇာ္လင့္မိသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္လာမိသည္။ ဘာေတြကို မင္း ေမၽႇာ္လင့္ခ်င္ေနတာလဲ ပတ္ခ်န္ေယာရာ။
မေန႔ညက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘက္ေပၚ စြန္းထင္သြားသည့္ မ်က္ရည္စက္မ်ားရဲ့ ေအးစက္စက္ခံစားမႈကို အခုအခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ရင္ဘက္မွာ ခံစားေနရတုန္းပင္။ ၿပီးေတာ့ ထိုေအးစက္ျခင္းက ကြၽန္ေတာ္၏ ရင္ခုန္သံကို ေတာင့္တင္းေစသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္သည့္ စကားလံုးမ်ား အရမ္းကို လြန္သြားျပီလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ စိုးရိမ္တျကီး ေတြးေတာေနမိေပမယ့္ အရာရာအားလံုးက ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသြားၿပီေလ။
ကြၽန္ေတာ္ ေရခဲေသတၱာထဲရွိ ေရေအးေအးတစ္ဗူးကို ယူေသာက္လိုက္သည္။ ေအးစက္စက္ေရက လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလၽႇာက္ အဆက္မျပတ္စီးဆင္းသြားသည္။
" စိတ္ပ်က္စရာပဲ။ "
အေနာက္ဘက္မွ ၾကားလိုက္ရသည့္ စကားသံဩဩ။ ကြၽန္ေတာ္ အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔ျခင္းကို ခံစားလိုက္ရေပမယ့္ စိတ္ကိုထိန္းကာ ေသာက္လက္စေရဗူးကို ေရခဲေသတၱာထဲ ျပန္ထည့္လိုက္သည္။
ဟင့္အင္း။ စိတ္ထဲ ၾကားေယာင္မိတာ။ ဒါက အမွန္မဟုတ္ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ အေနာက္သို႔ လွည့္မျကည့္ပဲ ေျခလက္သန္႔စင္ရန္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္။ အိပ္ရာဝင္ရန္ ေစာေသးသည္ဆိုေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္လိုက္သည္က အေကာင္းဆံုးျဖစ္လိမ့္မည္။
" အဲဒီ အရူးဆရာဝန္နဲ႔ သြား မေတြ႔နဲ႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ခင္မ်ားကို ေျပာထားတယ္ေလ။ "
ေအးစက္စက္ေရမ်ား ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္နာကို ဖ်န္းပက္ျပီး ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ျပန္လည္ေမာ့ေတာ့ ခပ္ဩဩစကားသံနွင့္အတူ ေဒါသထြက္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ကြၽန္ေတာ္ မွန္မွ တစ္ဆင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။ ထိတ္ခနဲ ျမန္ဆန္သြားေသာ နွလံုးခုန္သံနွင့္အတူ ေဘစင္ကို လက္ျဖင့္ထိန္းကာ ကိုင္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္အေနာက္မွ စူးစိုက္ျကည့္ေနေသာ ေငြမွင္ေရာင္ဆံပင္မ်ားနွင့္ေကာင္ေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အား စိတ္ပ်က္စရာ သတၱဝါတစ္ေကာင္ကို ၾကည့္သလို မ်က္ဝန္းေတြနွင့္။
" သူက ခင္မ်ားကို လူညံ့ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ။ ခင္မ်ားကို လူေတြက သူနဲ႔ ေတြ႔ပါတယ္ဆိုျပီး အရူးလိုထင္ေအာင္ သူက လုပ္ေနတာ။ "
လာၿပီ။ ဒီေကာင္ရဲ့ စိတ္ပ်က္စရာ စကားလံုးေတြကို။ မ်က္နာေလးက နုဖက္ကာ ျဖဴစင္သည္ဆိုရေပမယ့္ အၾကည့္နွင့္ စကားလံုးတို႔ကေတာ့ အရြယ္နွင့္မလိုက္ေအာင္ ရင့္သီးျပီး ခက္ထန္လြန္းလွသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ထိုေကာင္ေလးစကားကို စိတ္ထဲမထားရန္ ႀကိဳးစားျပီး လုပ္လက္စ ေျခလက္သန္႔စင္ျခင္းကို ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ ေျပာပါေစ။ ဘယ္ေလာက္ ေျပာနိုင္မည္လဲ။ အခ်ိန္တန္ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေမာက်သြားရင္ သူက အလိုလို ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာပဲေလ။
" ၿပီးေတာ့ အဲဒီ အရူးဆရာဝန္ရဲ့ အေဖကလည္း ခင္မ်ားရဲ့ မိဘပိုင္ ကုမၸဏီကို အပိုင္စီးေနတာ။ အခုပဲ ၾကည့္ပါလား ခင္မ်ားကို ဒီကို ျပန္လႊတ္ျပီး သူက ကုမၸဏီကို စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ေနတာ။ "
" မန္ေနဂ်ာႀကီးက ကုမၸဏီကို ကယ္တင္ေနတာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္စြာ ေျပာၿပီး အနီးရွိ ပုဝါတစ္ကို ဆြဲယူကာ ေရစိုေနေသာ မ်က္နာအား သုတ္ရင္း အိပ္ခန္းဘက္ ဦးတည္လိုက္သည္။ ေဟာ။ အေနာက္က ေျခသံ။ ဒီေကာင္ လိုက္လာျပန္ျပီလားကြာ။
" ခင္မ်ားက ေတာ္ေတာ္ကို အ တာပဲ ပတ္ခ်န္ေယာ။ ကုမၸဏီကို ကယ္တင္တယ္ ။ ရီစရာေတြ မေျပာပါနဲ႔။ စိတ္ေလေနတဲ့ ခင္ဗ်ားကို အရူးဆရာဝန္ သူ႔သားနဲ႔ ျပျပီး ခင္မ်ားကို အရူးဇာတ္သြင္းေနတာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ ဘီရိုကိုဖြင့္ျပီး ညဝတ္အဝတ္အစားတစ္ထည္ကို ယူၿပီး ဘီရိုအား ျပန္ပိတ္ေတာ့ ဘီရိုကို ေက်ာမွီျပီး ကြၽန္ေတာ့္အား စိုက္ျကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးစူးစူး။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ပ်က္စြာ စုတ္တစ္ခ်က္သတ္လိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္။
" ေဆးစြဲေနတဲ့ ငါ့ကို မူလအတိုင္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့ သူကို မင္း မေစာ္ကားနဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ငါက မိဘအေမြဆိုတာကိုေတာင္ လက္ခံသင့္တဲ့ ေကာင္မဟုတ္ဘူး။ "
" ဘာလို႔ ခင္မ်ား အဲလို ေတြးရတာလဲ။ "
ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လံုး တည့္တည့္ကို စိုက္ျကည့္ေနေသာ အၾကည့္ကို ေရွာင္ဖယ္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ ညဝတ္အက်ႌကို လဲဝတ္ေနလိုက္သည္။
" ဘုရားေရ။ ပတ္ခ်န္ေယာ။ ခင္မ်ား မိဘေတြ ဆံုးပါးတာ ခင္မ်ား ေၾကာင့္လို႔ ခင္မ်ား ထင္ေနတာလား။ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္နခါေျပာရမလဲ။ သူတို႔ ေသရတာက..။ "
" ေတာ္ေတာ့။ ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့....။"
ေဒါသတျကီး ထြက္လာသည့္ ကြၽန္ေတာ္၏ စကားသံက အိပ္ခန္းအတြင္း က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္လာသည္။ ထိုေကာင္ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလို ရီ၍ေနဆဲ။ ကြၽန္ေတာ္သာ အသားေတြတုန္ကာ ထိုေကာင္ေလးကို စူးရဲစြာ ၾကည့္မိေနသည္။
" ဆက္မေျပာနဲ႔။ "
" ဟားးးဟားးးဟားးးးဟားးး။ "
" ............"
" ပတ္ခ်န္ေယာ။ ခင္မ်ားက လူညံ့။ လူအ။ လူေပ်ာ့ တင္မဟုတ္ဘူး။ ခင္မ်ားက လူေျကာက္ပဲ။ အမွန္တရားကို ခင္မ်ား ရင္ဆိုင္ရမွာေျကာက္ေနတာ။ ဒါေၾကာင့္ ခင္မ်ား ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကို မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲက ခံစားမႈေတြ နာက်င္မႈေတြ ခံျပင္းမူေတြကို မရွိရင္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတာ အလိုလို ကြယ္ေပ်ာက္သြားမယ္လို႔ ခင္မ်ား ထင္ေနတာလား။ ဟားဟား။ အ ပါ့ ပတ္ခ်န္ေယာရယ္။ "
ကြၽန္ေတာ္ အထိတ္တလန္႔ တုန္ရင္စြာပင္ ကုတင္ေဘးရွိ စားပြဲအံဆြဲထဲမွ ေဆးဗူးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ျမန္ျမန္ အဆံုးသတ္မွ ျဖစ္မည္။ ဆက္ေျပာမည့္ စကားလံုးမ်ားကို မၾကားရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ ဒီညကို အဆံုးသတ္ရမယ္။
" စိတ္ျငိမ္ေဆးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို နွင္ထုတ္ဦးမွာလား။ "
ကြၽန္ေတာ္ ေဆးဗူးကိုဖြင့္ကာ ေဆးကိုလက္ဖဝါးထဲ ေလာင္းထည့္လိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ေဆးလံုးမ်ားက လက္ဖဝါးနွင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚပ်ံ႕က်ဲသြားသည္။ ထိုေကာင္ေလးက ကုတင္ေျခရင္းနားမွ ကြၽန္ေတာ့္အား သနားစရာ သတၱဝါတစ္ေကာင္လို ၾကည့္ေနသည္။
" မွတ္ထား ပတ္ခ်န္ေယာ။ ခင္မ်ား မိဘေတြေသရတာ ခင္မ်ားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးေျကာင့္။ ခင္မ်ား ကုမၸဏီ ပ်က္စီးမႈဆဲဆဲ ျဖစ္ရတာ ခင္မ်ားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးေျကာင့္။ ခင္မ်ားကို အ႐ႈံးသမားျဖစ္ေစတာ ခင္မ်ားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးေျကာင့္။ ခင္မ်ားကို ေဆးသမားဘဝ ေရာက္ေအာင္လုပ္တာလဲ ခင္မ်ားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးေျကာင့္။ ခင္မ်ားကို လူေတြက အရူးလို သတ္မွတ္ခံရတာ ခင္မ်ားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ..။
" မင္း ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားစမ္း။ "
" ဒုန္း...!!!!"
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေအာ္ဟစ္သံအဆံုး ထိုေကာင္ေလးက ေက်ာျပင္နွင့္ ဘီရို ၾကမ္းတမ္းစြာ မိတ္ဆက္ျပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ လက္တစ္ဖက္မွ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဒါသေတြေၾကာင့္ အသံရႈသံက ပံုမွန္မဟုတ္ခ်င္။ ထိုေကာင္ေလးက ဖိထားသည့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေျကာင့္ အသက္ရႈရခံေနသည္။ ဒါေပမဲ့ စူးရဲေသာ အၾကည့္ကေတာ့ ရွိေနဆဲ။ ထိုအျကည့္ျကားမွ နာက်င္မႈကို ေရးေရးျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပါ နာက်င္လာသည္။
" အေရးမပါတဲ့ မင္း စကားေတြ ရပ္လိုက္ေတာ့။ ဒါေတြက မင္းေျကာင့္ ျဖစ္ရတာ။ ငါ့ ဘဝကို မင္းဖ်က္ဆီးတာ။ ငါ့ အခ်စ္ကို မင္း ဖ်က္ဆီးတာ။ ငါ့ အိပ္မက္ေတြကို မင္း ဖ်က္ဆီးတာ ။ ေဂ်ာင္ဆူးနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး။ မင္းပဲ။ မင္းေျကာင့္။ "
" ဟင့္အင္း။ ေဂ်ာင္ဆူးေျကာင့္ ။ သူ ခင္မ်ားကို လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့လို႔။ "
" ေတာ္ေတာ့။ အရူး။ မင္းက အရူး။ ေဂ်ာင္ဆူးက ငါ့ကို ဘယ္တုန္းကမွ လက္တြဲ မျဖဳတ္ခဲ့ဘူး။ ငါ့ေနာက္ကို သူ လိုက္လာတယ္။ မင္းကိုပဲ သူ လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့တာ။"
ကြၽန္ေတာ့္ စကားအဆံုး ထိုေကာင္ေလးရဲ့ မ်က္လံုးေတြက နာက်င္မႈေတြနွင့္ နာျကည္းမူေတြ ထင္ရွားလာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ေအာ္ရီကာ ကြၽန္ေတာ့္အား ျပံဳးျပီး ၾကည့္လာသည္။
" သူ လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ခင္မ်ားပဲေလ ပတ္ခ်န္ေယာ။ အဲဒါ ခင္မ်ားပဲေလ။ "
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ လက္ေတြ ေျဖေလၽႇာ႕ကာ ကြၽန္ေတာ္ အထိတ္တလန္႔ အေနာက္သို႔ ေျခလွမ္းဆုတ္မိသည္။ သေဘာက်စြာ ေအာ္ရီေနေသာ ထိုေကာင္ေလးရဲ့ ရီေမာသံေတြ နာက်င္ျခင္းေတြ အျပည့္နွင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုနာက်င္ျခင္းနွင့္ အၾကည့္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွ ။ ကြၽန္ေတာ့္အား ဘီရိုမွန္မွတဆင့္ စူးစူးရွရွျကည့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္။ အထိတ္တလန္႔ ၾကည့္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ လက္ထဲမွ လက္က်န္ေဆးလံုးမ်ားကို ပါးစပ္ထဲထည့္ကာ ေရမပါပဲ မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ မ်က္လံုးကို မွိတ္ကာ လက္နွစ္ဖက္ကို နားတြင္ပိတ္လ်ွက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ တုန္ရင္စြာ ကြၽန္ေတာ္ ေခြလဲက်မိသည္။ ျမန္ျမန္ အိပ္ေပ်ာ္ပါေတာ့။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ဒီတစ္ညကို တိတ္ဆိတ္စြာ ကုန္ဆံုးပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ္ ထိတ္လန္႔ျခင္းနွင့္ မြန္းက်ပ္ျခင္း ခံစားမႈမ်ားျဖင့္ အသိေတြကို မဲ့ေအာင္ျကိုးစားအိပ္စက္ေနေနေပမယ့္ အသိတရားမမဲ့ခင္ ေနာက္ဆံုး ၾကားေနရေသာ စကားသံဩဩေလး။
" ခင္မ်ား ဘဝက ဒိုေဂ်ာင္ဆူးဆိုတဲ့ လူကို ခ်စ္မိလို႔ ပ်က္စီးရတာ။ သူ႔ဘဝကို ေမၽႇာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေအာင္ က်ြန္ေတာ္ တစ္စဆီ ဖ်က္ဆီးခ်င္တယ္။ "
ဟင့္အင္း။ ဟင့္အင္း။ အဲဒါက ကြၽန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ မဟုတ္ဘူး။
( သူ လံုးဝ ဖုန္းမဆက္ဘူး။ သူ အရမ္း ရက္စက္တယ္ဗ်ာ။ )
အလိုလို ျမင္ေယာင္လာေသာ ရင္းႏွီးေနသည့္ လက္ေရးလွလွေလး။ ၿပီးေတာ့ အသည္းကြဲေနေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ဦး။ မဟုတ္ဘူးဟု အတန္တန္ သတိေပးသည့္ ၾကားမွ မ်က္လံုးမ်ား မအိပ္စက္ခင္ ရင္ဘက္က အလိုလို နာက်င္ကာ မုန္းတီးမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
*****************************************
" ခ်န္ေယာ။ ဟိတ္ေကာင္ ခ်န္ေယာ။ "
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ပုခံုးကို လာေရာက္ပုတ္ခတ္ျပီး လႈပ္နိုးမူေျကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုးမ်ား ဖြင့္လိုက္သည္။ ပထမဆံုး ကြၽန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရသည္က ကြၽန္ေတာ့္အား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နွင့္ ၾကည့္ေနေသာ ဘတ္ခ္ဟြန္းရဲ့ အၾကည့္မ်ားပင္။
" မင္းကြာ။ ညက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္ၿပီး မူးေနလို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အိပ္ေနရတာလဲ။ "
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုးေလး မႈန္တီးမႈန္ဝါး အေျခအေနမွ ခ်က္ခ်င္းပင္ အျဖစ္အပ်က္ကို သေဘာေပါက္လိုက္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေခြေခြေလးလဲေနရာမွ ကုန္းရုန္ရထလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပင္ တစ္ဖက္အိပ္ရာနားမွ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ ေဆးလံုးမ်ားကို ေစာင္နွင့္ လံုးေထြးကာ ခပ္ျမန္ျမန္ဖုန္းအံုးျပီး ေဆးဗူးကို အံဆြဲထဲ ထည့္လိုက္သည္။ အခန္းလိုက္ကာမ်ား ဆြဲဖြင့္ေနေသာ ဘတ္ခ္ဟြန္းက ကြၽန္ေတာ့္ အျဖစ္အပ်က္ကို သတိမထားမိေခ်။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အေျခအေနအမွန္ကို ဘတ္ခ္ဟြန္းအား မသိေစခ်င္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလးက ကြၽန္ေတာ့္အား အရူးတစ္ေယာက္လို သတ္မွတ္မွာကို ကြၽန္ေတာ္ မလိုလားပါ။
" မင္းတို႔ေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ျကတာလဲ။ ဟိုညက ဟိုေကာင္ ငါ့ဆီ ငိုျကီးခ်က္မနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ "
ကြၽန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ မ်က္နာသစ္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးကို မွီကာ ရပ္ေနေသာ ဘတ္ခ္ဟြန္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွ အေျဖအား မရမခ်င္း ေလ်ာ႕မည့္ပံုမေပၚ။
" မင္း ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား ခ်န္ေယာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္နာသစ္ျပီး မီးဖိုခန္းထဲဝင္ကာ ေရခဲေသတၱာထဲမွ စားစရာတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ လြယ္လင့္တကူေပါင္မုန္႔တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ။
" ဟိတ္ေကာင္ !! ခ်န္ေယာ ငါ့ကို စကားေလးဘာေလး ျပန္ေျပာဦးကြ။ "
" ငါက ဘာကို ျပန္ေျပာရမွာလဲ။ အားလံုးက အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတာပဲကို ။ ငါ ကလယ္လ္ယာကို လက္ထပ္မွာ။ "
စိတ္ညစ္သြားသည့္ ဘတ္ခ္ဟြန္းက စိတ္ရႈပ္စြာ ဆံပင္ကို ထိုးဆြေနသည္။
" ဒါနဲ႔ မင္း မေန႔က ေကာင္မေလးနဲ႔ အတူတူရွိေနတာလား။ "
" ဟမ္.!!."
ကြၽန္ေတာ္၏ စကားလမ္းေျကာင္းလြဲမူကို ဘတ္ခ္ဟြန္း ဝင္လာသည္။
" အင္း။ "
တိုးတိုးေလး ဘတ္ခ္ဟြန္း အေျဖစကား။ မေန႔က စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဘတ္ခ္ဟြန္း အခန္းကို သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္၏ တံခါးေခါက္သံအဆံုး အထိတ္တလန္႔နွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အား မအားဘူး၊ မနက္ျဖန္ ငါ လာေတြ႕မယ္ေနာ္ဆိုသည့္ ဘတ္ခ္ဟြန္းကို နားမလည္နိုင္ခဲ့ျဖစ္ေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ ဖိနပ္စင္မွ မိန္းကေလးဖိနပ္တစ္ရံကို ျမင္မွ ဘတ္ခ္ဟြန္း အေျခအေနကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္မိသည္။
" မင္းကြာ။ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ ဆိုေပမယ့္လည္း အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းအရင္းျကီး ငါ့ကိုေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးသင့္တာေပါ့။ "
" ဒီလိုပါပဲ။ ေသခ်ာတဲ့ အေျခအေန ဆိုရင္ ငါ မင္းကို အရင္မိတ္ဆက္ေပးမွာပါ ခ်န္ေယာရာ။ "
" ဘာလဲ။ ေကာင္မေလးကလည္း အႏုပညာရွင္ထဲကလား။ "
" အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနေတြ ေသခ်ာရင္ ငါေျပာမွာပါ။ "
ကြၽန္ေတာ္ အတင္းအက်ပ္ဆက္မေမးရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အင္းေပါ့ေလ။ နာမည္ႀကီးသည့္အေလ်ာက္ အနည္းငယ္ေသာ အခက္အခဲေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ နာမည္ႀကီးအႏုပညာရွင္ေတြရဲ့ သမီးရည္းစား သတင္းက သာမန္လူေတြထက္ေတာ့ ပိုျပီး သတိထားဆင္ျခင္ရမည္ထင္သည္။ ဒါေပမဲ့ ဘတ္ခ္ဟြန္းက မွန္ကန္သည့္ ေရြးခ်ယ္မူကို လုပ္နိုင္မည္ဆိုတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။
" မင္းနဲ႔ ငါေတာင္ စကားေသခ်ာမေျပာျဖစ္ျကဘူးထင္တယ္။ "
ကြၽန္ေတာ္ ေကာ္ဖီကို ေသာက္ရင္း ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။ ဟုတ္သည္ ။ ျပန္ေရာက္လာစဥ္ကတည္းက ဘတ္ခ္ဟြန္းနွင့္ ကြၽန္ေတာ္ စကားေသခ်ာ မေျပာျဖစ္ျကေသးပါ။ မေန႔က စကားေျပာရန္ သြားေသာ္လည္း အဆင္မေျပခဲ့ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္သာ ဆိုးလ္ကို ေရာက္ေနသည့္ ဆူဟိုအစ္ကိုထံ ေရာက္ရွိသြားသည္။
" အေမရိကားတုန္းကလည္း ပထမတစ္နွစ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္းဆက္သြယ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း အဆက္အသြယ္မရွိဘူး။ ငါေတာင္ စိုးရိမ္ေနတာ။ အရမ္းစိတ္ညစ္တယ္ ေျပာျပီး ေပါက္ကြဲေနတဲ့ မင္းက ရုတ္တရက္ျကီး အဆက္အသြယ္ပ်က္ေတာ့ ငါက စိုးရိမ္ေနတာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
" မင္း ေပ်ာက္သြားတဲ့ နွစ္ေတြမွာ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ။ "
ကြၽန္ေတာ့္ အျပံဳးမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေကာ္ဖီကို ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။ ဘာလုပ္ေနသည္လဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုေျဖဆိုရမည္လဲ။ ညနက္တဲ့အထိ ေသာက္စားမူးရစ္ျပီး လူမိုက္မ်ားနွင့္ ညစဉ္ ရန္ပြဲမ်ား ဖန္တီးေနခဲ့သည္ကိုလား။ မေကာင္းသည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို ေခၚေဆာင္၍ရသည့္ ခပ္ေပေပ လမ္းၾကားေတြထဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို လြမ္းသည့္စိတ္နွင့္ မိန္းကေလးမ်ားကို ေငြေပးျပီး ညင္းပန္းနိုပ္စက္ခဲ့သည္ကိုလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရုတ္တရက္ သတိျပန္ရျပီး ေနာက္ျပန္ ဆုတ္မရသည့္ အေျခအေနျကား ဒိုင္ယာရီစာအုပ္မွ အတိတ္ရဲ့ နာက်င္မႈေတြထဲ ပိတ္ေလွာင္ကာ ရူးရူးမိုက္မိုက္ ေဆးသမားဘဝေရာက္ခဲ့ရသည္ကိုလား။ အရာရာအားလံုးဟာ ျပန္ေတြးဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲတဲ့ အရာေတြပဲေလ။
" ဒီလိုပါပဲ။ "
မယုတ္မလြန္ ကြၽန္ေတာ္ ေျဖလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ေနသားတက်မျဖစ္သ၍ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္သည့္ အတိတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဖံုးကြယ္ထားခ်င္ေသးသည္။
" ကလယ္လ္ယာနဲ႔က ဘယ္လို ေတြ႔တာလဲ။ "
ဘတ္ခ္ဟြန္းရဲ့ စကားသံၾကားမွ ကြၽန္ေတာ္ သူမအား မေတြ႕ရေသးသည္ကို သတိထားမိလာသည္။ သူမ ကြၽန္ေတာ့္အား စိတ္ဆိုးေနမည္လား။ မျဖစ္နိုင္ပါ။ ကလယ္လ္ယာက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုး။ ေဒါသထြက္ေအာင္ မည္သည့္အခ်ိန္မွ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါ။ ပထမဆံုး ဆံုေတြ႕သည့္ အခ်ိန္ကတည္းကေပါ့။
" ျပပြဲ တစ္ခုမွာပဲ။ "
".ေအာ္။ "
ထိုအခ်ိန္က ေဆးျပတ္ျပီးစ စိတ္ေလေနေသာကြၽန္ေတာ္ သူမရဲ့ ရင္ဘတ္မွ နာမည္ကို ျမင္ၿပီး သူမ၏ ျပပြဲျပီးသည့္ ညအခ်ိန္အထိ လမ္းေပၚမွာ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေမးခ်င္သည့္ ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ကို သူမအား ေမးခ်င္ခဲ့သည္ေလ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေမးဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာအခ်ိန္မွာ သူမက ကြၽန္ေတာ့္၏ စိတ္ထဲမွ မြန္းက်ပ္မူေတြကို ေျဖေလၽႇာ႕ေစသူပင္ျဖစ္သည္။
" သူ႔ကို ဘယ္မွာတည္းခိုင္းတာလဲ။ "
" သူ႔ရဲ့ အေဒၚဝမ္းကြဲဆီ ေနခ်င္တယ္ေျပာတာပဲ။ "
မေသခ်ာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အား တစ္ေယာက္တည္း ေနခြင့္ေပးထားသည့္ သူမရဲ့ ေစတနာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ ဒီကို ျပန္လာဖို႔ အင္အားေတြ ရွိခဲ့တာ။ သူမက ဘယ္လိုအေနအထားမဆို ကြၽန္ေတာ့္လက္အား မလြတ္တမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားမည့္ သူဆိုသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ ယံု၍ သူနွင့္ ရင္ဆိုင္ရန္ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လာရဲသည့္ သတၱိေတြရွိလာခဲ့သည္။ သူ႔ရဲ့ ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မူကို မဆို ရင္ဆိုင္နိူင္မည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေမၽႇာ္လင့္ထားသလို သူက အနာဂတ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေနထိုင္ေနသည္ကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အတြက္ ေက်နပ္ခဲ့ရသည္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေနထိုင္နိုင္ခဲ့ေသာ သူ႔အား နာျကည္းမိတာလည္း အမွန္ပင္။
( မင္း ကေတာ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂတ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ယူေနနုိုင္မယ္ထင္တယ္။)
ဆိုသည့္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲမွ ကြၽန္ေတာ္ မသိလိုက္သည့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ ေၾကကြဲမူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျခာက္လန္႔ေနခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မသိေသာ နာျကည္းခ်က္ေတြက ကြၽန္ေတာ္ ရင္ထဲမွ ကိန္းဝတ္ေနခဲ့သည္။
" ငါ မင္းတို႔ကို တကယ္ အဆင္ေျပေစခ်င္တယ္။ "
" ........."
" ၿပီးေတာ့ ဆယ္ဟြန္းက ငါ့ကို ေျပာျပတယ္။ ဟိုတစ္ေန႔က ငါတို႔ ကုမၸဏီမွာ မင္းတို႔ အျဖစ္အပ်က္ကိုေလ။ "
ကြၽန္ေတာ္ ခပ္ေရးေရးျပံဳးလိုက္မိသည္။ ဆယ္ဟြန္း။ အရပ္ရွည္ရွည္နွင့္ ဘာမွ နားမလည္သလို မ်က္နာနွင့္ ေကာင္ကိုေျပာသည္လား။
" မင္း ေဂ်ာင္ဆူးကို ပစ္ထားခဲ့တာဆို။ "
ပစ္ထားခဲ့သည္တဲ့လား။ လွမ္းျမင္ရသည့္ လူေတြၾကားမွ စူးရဲသည့္ မ်က္လံုးတစ္စံုကို အထိတ္တလန္႔ျမင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေျပးထြက္သြားမိတာ။ သတိရလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ရင္ခြင္က်ယ္တစ္ခုရဲ့ ေဖးမမူမွာ လိုက္ပါသြားခဲ့သည့္ သူ႔ရဲ့ ေက်ာျပင္ေလးသာ ကြၽန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူလည္း တစ္စိမ္းလူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေဖးမမူမွာ စိတ္ေျဖနိုင္ခဲ့သည္လား။ ထိုျမင္ကြင္းကပင္ ကြၽန္ေတာ့္အား အသိတရားမဲ့ေစခဲ့တာ။ ကလယ္လ္ယာကို ေျဖရွင္းမႈတစ္စံုတစ္ရာ မဆိုပဲ လက္ထပ္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတာ။ အျဖစ္အပ်က္ေတြက အရမ္းကို လ်င္ျမန္လြန္းခဲ့သည္ေလ။
" ငါ ၾကားၾကားခ်င္း မင္းကို အရမ္းပဲ ေဒါသထြက္မိတယ္။ ေနာက္မွ မင္းမွာလဲ မင္း အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ မင္းရွိမွာပဲလို႔ ေတြးၿပီး ေျဖသိမ့္လိုက္တာ။ မင္း တကယ္ပဲ ေဂ်ာင္ဆူးကို ေမ့နိုင္ျပီလား။ တကယ္ပဲ လက္ေလ်ာ့လိုက္ျပီလား။ သူက မင္းျပန္လာရင္ ရင္ဆိုင္ဖို႔ အင္အားေတြ ေမၽႇာ္လင့္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးထားထားတာ။ ဘယ္လို အေျခအေနမဆို မင္းေနာက္ကို..။"
" ငါတို႔ ဇာတ္လမ္းက လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးနွစ္ကတည္းက ျပီးခဲ့ျပီ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာလဲ ငါ့အျပင္ ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကို လက္ခံဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္ျပီ။ "
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘတ္ခ္ဟြန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ေလ်ာ့သြားသည္။ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ သူ႔ရဲ့ အဆိုေတာ္ဘဝ ျဖစ္လာပံုကိုသာ ေဖါက္သည္ခ်ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေလာကထဲ သူ ဝင္စဥ္က ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ အခက္အခဲမ်ားနွင့္ ဟာသမ်ားကို ဘတ္ခ္ဟြန္းပီသစြာ ရီေမာ ေျပာျပေလသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူနွင့္သာမဟုတ္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ခဲ့သည့္ သူမွာ ဘတ္ခ္ဟြန္းဆိုရင္ အခုလို ကြၽန္ေတာ့္ ဘဝ အလွည့္အေျပာင္းေတြက ဒီမ််ေလာက္ မမ်ားေလာက္ဘူးထင္သည္။ လိင္တူခ်စ္မိတာခ်င္း အတူတူေတာင္ ဘတ္ခ္ဟြန္း၏.မိဘမ်ားက နားလည္မႈရွိျကလိမ့္မည္ထင္သည္။ ဒါကလည္း တကယ္ပင္ ျဖစ္မလာ၍လည္း ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ထိုကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိရင္ေတာ့လည္း အေတြးနွင့္အတူ ဘတ္ခ္ဟြန္းအား အားနာမိသည္။ ဘတ္ခ္ဟြန္းက ကြၽန္ေတာ္၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနသည္က ပို၍ ေကာင္းသည္ထင္သည္။
ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္တြငိ ခဏမ််ွေနျပီး အႏုပညာရွင္ျဖစ္သည့္ ဘတ္ခ္ဟြန္းက အလုပ္ကိစၥနွင့္ ျပန္သြားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေနကုန္ ရႈပ္ပြေနေသာ အိမ္ကို ရွင္းျပီး အလုပ္မ်ားနွင့္ စိတ္မလြင့္ပ်ံေအာင္ ႀကိဳးစားေနမိသည္။
ခဏခဏ ေခၚေနေသာ ဆူဟိုအစ္ကို၏ ဖုန္းကို မကိုင္ပဲ သီခ်င္းသံက်ယ္က်ယ္ျကား အလုပ္မ်ားဖိလုပ္ေနမိသည္။
ညေနပိုင္းေရာက္မွ ေရခ်ိဳးျပီး နားေနေတာ့သည္။
" တီေတာင္...!"
အိမ္တံခါးဘဲလ္သံေျကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္ခံုမွာလဲျပီး တီဗီမွလာေနသည့္ ဟာသအစီအစဥ္ကို ျကည့္ေနရာမွ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္။
ေဂ်ာင္ဆူး...။
ကြၽန္ေတာ္ အေရွ႕မွ ပံုးျကီးျကီးကို ရင္ခြင္ထဲပိုက္လ်ွက္ ရပ္ေနေသာ သူ႔ကို ျမင္ေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းထုတ္ကာ အိမ္ထဲ လွမ္းဝင္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ဩကာေနရင္း အိမ္တံခါးကို ျပန္ပိတ္လိုက္သည္။
" ေရာ့။ မင္း ပစၥည္းေတြ ျပန္ယူ။ "
" ဒုန္း...။"
ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပ်ံ႕က်ဲေနေသာ ပံုးထဲမွ ပစၥည္းမ်ား။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား ေပးခဲ့သည္ကို မွတ္မိေနျပီး တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ မွတ္ဉာဏ္ထဲမွ ေမ့ေလ်ာ႕ေနေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖစ္နိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား ေပးခဲ့သည့္ ပစၥည္းမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္။
" ေကာင္းျပီေလ။ လမ္းခြဲျပီ။ ျပတ္ျပီဆိုမွေတာ့ အားလံုးကို ျပတ္တာပဲ ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။ "
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကိုက္ကာ ေဒါသတျကီး ေျပာေနေသာ သူ႔ပံုစံက ရည္းစားနွင့္ လမ္းခြဲျပက္ဆဲရန္ထက္ အလိုမက်ျဖစ္ေနေသာ ကေလးတစ္ဦး၏ ပံုစံနွင့္ ပိုတူသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပဲ သူ႔အား ေငးျကည့္ေနဆဲမွာပင္ သူက ကြၽန္ေတာ့္၏ အခုေလာေလာဆယ္ ပင္ပင္ပန္းပန္းရွင္းလင္းထားသည့္ အိမ္ထဲ ပစၥည္းမ်ားကို ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ လိုက္ဆြဲယူေနျပီး ပံုးထဲ ထည့္ေနေလေတာ့သည္။
" ဒါက ငါ မင္းကို ေနမေကာင္းတုန္းက ေပးထားတာ။ ဒါက ငါ ေလ့လာေရးခရီးက အျပန္ ေပးတာ။ ဒါက ငါ ..."
ပစၥည္းတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္၊ ေျပာလိုက္နွင့္ သူ႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္ထဲရွိ ပစၥည္းမ်ား ရႈပ္ပြလာသည္။ သူက ပုံးကို ကိုင္ထားရင္းပင္ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားကာ အိမ္ခန္းထဲရွိ ပစၥည္းမ်ားကို ေမႊေနာက္ျပန္ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ အရူးတစ္ေယာက္လို ေဆာက္တည္ရဲမဲ့ေနေသာ သူ႔ရဲ့ အျပဳအမူနွင့္ ေပါက္ကြဲေနေသာ သူ႔ရဲ့ မ်က္နာမွခံစားမူမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ရင္ဘတ္က တစ္စစ္စစ္နွင့္ နာက်င္လာေလသည္။
" ဒါလည္း ငါ့ အဝတ္အစားေတြ။ "
" အဲဒါေတာ့ မင္း ယူလို႔ မရဘူးေလ ေဂ်ာင္ဆူး။ "
သူက စုတ္ျပဲေနေသာအဝတ္အစားမ်ားကို တယုတယသိမ္းထားေသာ ဗူးေလးကို ကိုင္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္အား ေၾကာင္ျပီး ေငးျကည့္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အနား လ်င္ျမန္စြာေလၽႇာက္သြားၿပီး သူ႔လက္ထဲမွ ဗူးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။
" ဒါေတြ ယူကတည္းက မင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မယူဘူးဆိုျပီး လြင့္ပစ္ခဲ့ျပီးသားပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအတြက္ ငါ မင္းကို ျပန္အစားဝယ္ေပးတယ္ေလ။ "
သူ ကြၽန္ေတာ့္အား မ်က္လံုးေလး ျပဴးကာ တအံ့တဩ ေငးျကည့္လာသည္။
" ခ်န္...ေယာ..."
သူ႔ရဲ့ အံ့ဩကာ ျငီးျငဴသံေလး။ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ထဲမွ ဗူးက အလိုလို လက္ထဲမွ လြတ္က်ကာ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား စိုးရိမ္စြာ ေငးျကည့္လိုက္မိသည္။ ဘုရားေရ။ ကြၽန္ေတာ္ သတိလြတ္သြားခဲ့ျပီ။ သူ သိသြားျပီ။
" ခ်န္ေယာ။ မင္း ...မင္း... သတိျပန္ရျပီလား။ "
မယံုၾကည္နိုင္ဖြယ္ေမးလာသည့္ သူ႔ရဲ့ စကားသံနွင့္ မယံုျကည္ရဲျဖစ္ေနေသာ သူ႔ရဲ့ မ်က္လံုးမွ မ်က္ရည္မ်ား ခ်က္ခ်င္း ရစ္ဝိုင္းလာသည္။ လိမ္ညာဖံုးကြယ္၍ မရေတာ့သည့္ အေျခအေနျဖစ္ေသာေျကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဘီရိုကို ေက်ာမွီကာ ယိုင္လဲသြားသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး သူ ေၾကကြဲစြာပင္ အထိတ္တလန္႔ ကုတင္ေပၚ အရုပ္က်ိဳးပ်က္ ထိုင္က်သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မယံုၾကည္နိုင္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားနွင့္ သူက ကြၽန္ေတာ့္အား ေငးျကည့္ျပီး ေခါင္းေလးကို ခါးယမ္းျပီး။
" ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္။ မင္း ငါ့ကို။ ဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ကြာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြ ဖိဆီးလာကာ ဆံပင္ကို ဆြဲကိုင္မိေလသည္။ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အား မ်က္ေတာင္မခတ္ေငးျကည့္ေနရင္းပင္ျဖစ္သည္။
" မင္း ျဖစ္ေနရက္နဲ႔ ဘာလို႔မ်ား.. ငါ့ကို။ ငါ့ကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာလဲ။ "
သူ႔ရဲ့ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္တစ္စက္က ျဖဴေဖြးလြန္းေသာ သူ႔ရဲ့ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်လာသည္။ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားေျကာင့္ သိသိသာသာ ပိန္က်သြားသည့္ သူ႔ရဲ့ ပံုစံက ေလတိုက္ရင္ေတာင္ လဲက်ေတာ့မေယာင္ပင္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ့ နာက်င္ေနေသာ ပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး ေထြးေပြ႕ထားခ်င္မိသည့္ အေတြးေတြ ဝင္ေရာက္လာကာ ။ ထိုအေတြးကို ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ ျပန္လည္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။
" ငါ ဘာေတြမ်ား မွားခဲ့လို႔လဲ ခ်န္ေယာရယ္။ ငါ ဘာေတြမ်ား ခြင့္မလြတ္နိုင္ေအာင္ မွားခဲ့တာလဲ။ "
" ............"
" ငါ့ကို ေျပာပါ။ ငါ့ကို ေျပာစမ္းပါကြာ။ မင္း ငါ့ကို ဘာေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနလဲ ငါ့ကို ေျပာစမ္းပါ ခ်န္ေယာရာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မ်ားမြန္းက်ပ္ကာ သူ႔အား ေၾကကြဲစြာ ေငးေမာျကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို ေျဖးညင္းစြာ ခါယမ္းလိုက္သည္။
" ငါ မသိဘူး ေဂ်ာင္ဆူး။ ငါ မသိဘူး။ ငါ သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ မင္းနဲ႔ငါက ေဝးကြာေနခဲ့ျပီ။ ငါ သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါက မင္းကို နာျကည္းျပီးေနျပီ။ ငါ သတိရတဲ့ အခ်ိန္မွာ အရာရာတိုင္းက အဆံုးသတ္ေနခဲ့ျပီ ေဂ်ာင္ဆူး။ "
ကြၽန္ေတာ့္ စကားအဆံုး သူက မ်က္နာကို လက္နွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကာ ရႈိက္ျကီးတငင္ ငိုခ်ေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ့ ရႈိက္သံမ်ားျကား ေျပးပံုးကာ သူ႔ရဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကို ေျခာက္ေသြ႕ေပးခ်င္သည့္ အေတြးမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ဘီရိုကို ေက်ာမွီရာမွ တေျဖးေျဖး ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။ ထိုအတူ ဒူးေပၚလက္ေထာင့္ျပီး နဖူူးရွိဆံပင္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ မ်က္ရည္မ်ားျကား အသံတိတ္ ေအာ္ငိုေနမိသည္။
ငါ သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ငါက ငါ မဟုတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့ျပီ ေဂ်ာင္ဆူးရယ္။
ငါ သတိရမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႔ လမ္းေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ျပီ။
ငါ့ အမွားေတြပါ။ ငါ့က မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔ကို ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကို ဖတ္ျကည့္ျပီး အထက္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ငါ့ရဲ႕ နာက်င္မႈေတြထဲမွာ ငါကိုယ္တိုင္ ေခ်ာင္ပိတ္ခံေနမိခဲ့တာ။
ငါက မွားခဲ့တာပါ ေဂ်ာင္ဆူးရယ္။
*****************************************
ကြၽန္ေတာ္ အေရွ႕မွ အျဖဴေရာင္သတို႔သမီး ဝတ္စံုကို ဝတ္ၿပီး လွပေက်ာ့ရွင္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွည့္ ျပေနေသာ ကလယ္လ္ယာကို ေငးျကည့္ရင္း ေခါင္းျငိမ့္လိုက္သည္။
" ဒါပဲ ယူေတာ့ ။ လွတယ္။ "
" ေသခ်ာလို႔လား။ "
မွန္မွတဆင့္ ျမင္ေနရေသာ သူမ၏ ကိုယ္ေလးကို လွည့္ျကည့္ရင္း သူမက အလိုမက်သလို ဆိုလာေလသည္။ မိန္းမေတြက မဂၤလာေဆာင္ရင္ အားလံုးအတူတူပဲလားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မသိပါ။ ပံုမွန္ဆိုရင္ အဝတ္အစားမ်ားကို ဂ်ီးမမ်ားတတ္သူ သူမက အခုေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ သတို႔သမီးဝတ္စံုကို ဝတ္ျကည့္ေနသည္မွာ အထည္၂၀မကေတာ့ေခ်။ ညေနကလည္း လက္စြပ္ေရြးသည္မွာ မိုးခ်ဳပ္သည္အထိပင္ျဖစ္သည္။ အခုလည္း ဘတ္ခ္ဟြန္း အသိဆိုင္ျဖစိေန၍သာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ည ဆယ္နာရီေရာက္သည္အထိ ဖြင့္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္မွ ရိုက္ထုတ္မည့္ ကိန္းပင္ျဖစ္သည္။
" လွပါတယ္ ကလယ္လ္ယာရယ္။ မင္းက လွျပီးသားပဲကို။ "
" စကားကိုက စိတ္မရွည္သလိုပဲ။ "
" ............"
" ဒါက လယ္လ္ယာရဲ့ ပထမဆံုးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး မဂၤလာေဆာင္ပြဲေလ ။ အလွဆံုးျဖစ္ခ်င္တာပါ ဟန္နီရယ္။ "
တစ္ေနကုန္ ကြၽန္ေတာ့္အား စိတ္ေလ်ာ့ေစေသာ စကားလံုး ပင္ျဖစ္သည္။ က်ြန္ေတာ္ စိတ္ကို ေလ်ာ႕ကာ ေနလိုက္သည္။ သူမက အေရာင္းဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကို ေနာက္တစ္စံု လဲခိုင္းျပီး အဝတ္လဲခန္းထဲ ဝင္သြားေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အနီးရွိစာေစာင္တစ္ခုကို ယူဖတ္ေနေလသည္။
ရုတ္တရက္ ဖုန္းထဲဝင္လာသည့္ စာေျကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းကို ဖြင့္ျကည့္လိုက္သည္ ။
( ငါ့ရဲ့ ဖုန္း ရွာေတြ႕လား။)
ဘတ္ခ္ဟြန္း၏ စာပင္ျဖစ္သည္။ ဟိုတစ္ေန႔က ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္မွာ သူ႔ရဲ့ လၽႇိဳဝွက္သည့္ ဖုန္းတစ္လံုးက်န္ခဲ့သည္ဆိုကာ ကြၽန္ေတာ္အား မနက္ေစာေစာ ဖုန္းဆက္ၿပီး ရွာခိုင္း၍ မနက္က ဘတ္ခ္ဟြန္း၏ ဖုန္းကို ရွာတာ။ ရွာမေတြ႔ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုေန႔က ေရာက္လာၿပီး ပစၥည္းမ်ား ဆြဲသိမ္းသြားသည့္ ေဂ်ာင္ဆူး၏ ပံုးထဲပဲ ပါသြားေလသလား မသိပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းထဲမွ ေဂ်ာင္ဆူး၏ ဖုန္းကို ဆက္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ ဘတ္ခ္ဟြန္း၏ နားညည္းဖြယ္ စကားသံကို ထပ္မျကားခ်င္ပါ။ တကယ္၍ သူ႔ဆီမွာ ရွိခ့ဲလ်င္ေတာင္ ဘတ္ခ္ဟြန္းအား တိုက္႐ိုက္ေပးခိုင္းေတာ့မည္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္နွင့္ ေတြ႔ရရင္ သူ အဆင္ေျပမည္မထင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔အား လြမ္းစၤတ္တမ္းတမူမ်ားျဖင့္ ေနသားတက် ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူ႔ကိုေတာ့ ထိုကဲ့သို႔ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအသစ္မ်ားနွင့္ ေတြ႕ဆံုေစခ်င္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ထိုအေျခအေနကို ကြၽန္ေတာ္ ျကည္ျကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံနိုင္မည္လားဟုေတာ့ မေသခ်ာပါ။
" ေဂ်ာင္ဆူးလား။ "
" အင္း။ "
" ငါပါ။ "
သူ႔ ဖုန္းနံပါတ္ကို စံုစမ္းထားေပမယ့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မဆက္ဘူးသည့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဆီမွ ဖုန္းကို ၾကားေတာ့ သူ အံ့ဩသြားပံုပင္။ စကားသံ ခဏတိတ္ဆိတ္သြားသည္။
" မင္း အိမ္မွာလား။ "
" ဟင့္အင္း။ ရံုးမွာ။ အလုပ္ရွိလို႔ ေနာက္က်ေနတာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ့ သူေဌးအား စိတ္တိုလာမိသည္။ ဒီအခ်ိန္အထိ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးကို အလုပ္ခိုင္းစရာလား။ ဟိုတစ္ေန႔က ေဖ်ာ့ေတာ့ေနေသာ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ျပီး စိတ္ထဲ အလိုမက်ျဖစ္မိသည္။
" ဘာကိစၥရွိလို႕လဲ။ "
တည္ၿငိမ္ေနသည္ဟု ထင္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္က အခုလို သူ႔ရဲ့ ေအးစက္စက္ေမးခြန္းမွာ နာက်င္သြားျပန္သည္။
" ဘတ္ခ္ဟြန္းရဲ့ ဖုန္းတစ္လံုး မင္း ဟိုတစ္ေန႔က သိမ္းသြားတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲ ပါသြားလားလို႕ပါ။ "
" အင္း ။ ရွာလိုက္မယ္။ "
" ............"
" ေတြ႕ရင္ ဘတ္ခ္ဟြန္းကို ေပးလိုက္မယ္။ "
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘက္ထဲ ေအးစက္စက္ေလးစိမ္းေတြ ျဖတ္တိုက္သြားသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျကား အေကာင္းဆံုးအေနအထားဆိုသည္က မည္ကဲ့သို႔ကို ေခၚေဆာင္ရမည္လဲ။
" မင္း ညစာ စားၿပီးၿပီလား။ "
ဆက္လက္ၾကားခ်င္သည့္ သူ႔ရဲ့ စကားသံကို ထြက္က်လာရန္ ကြၽန္ေတာ့္ ပါးစပ္မွ အလိုလိုထြက္က်လာသည့္ စကား။ တစ္ဖက္က သူ႔ရဲ့ သေဘာက်ဖြယ္ ရီေမာသံကို ၾကားေတာ့ ဒီဖက္မွ ကြၽန္ေတာ္ ဆံပင္ကို လက္ျဖင့္ထိုးဖြရင္း ျပံဳးမိသည္။
" အင္း။ စားၿပီးျပီ။"
"........."
" မင္းေရာ။ စားၿပီးၿပီလား။ "
ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်ဖြယ္ ျပံဳးလိုက္သည္။ သူလည္း ျပံဳးေနမွာ အမွန္ျဖစ္လိမ့္မည္။
" စီနီယာ။ မျပန္ေသးဘူးလား။ "
တစ္ဖက္က သူ႔ရဲ့ စကားသံ။ သူက ဖုန္းကို လက္တြင္ကိုင္ရင္း ေမးလိုက္ပံုပင္။ ကြၽန္ေတာ္မွ အတိုင္းအတား ၾကားေနရသည္။
" မီးလင္းေနလို႔ လာျကည့္တာ။ ဘယ္သူ႔မွ မရွိဘူးလား။ "
" ဟင့္အင္း။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ။ ခဏေတ ျပန္ေတာ့မွာပါ။ "
"............"
" စီနီယာ။ ဘာလုပ္တာလဲ။ ဖယ္။ အဲလို မလုပ္နဲ႔။ ဖယ္!!!!!...."
စကားသံမ်ား ျပတ္ေတာက္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းကို ကိုင္ထားရင္း ေျကာင္ေနမိသည္။ ထိုအခ်ိန္ ကလယ္လ္ယာမွ အဝတ္အစားတစ္စံုလဲျပီး၍ အဝတ္လဲခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္။
" ေဂ်ာင္ဆူး။ ...ေဂ်ာင္ဆူး...။ ေဂ်ာင္ဆူး...။ "
ကြၽန္ေတာ့္အား အံ့ဩကာ ေငးျကည့္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္ဝန္းနွင့္ ေအာ္ေခၚသံကို ကြၽန္ေတာ္ အေရးမစိုက္နိုင္စြာပင္ သူ႔အား စိုးရိမ္ပူပန္မူမ်ားျဖင့္ ေျပးထြက္လာမိသည္။ ၿပီးေတာ့ ကားစက္ကိုနိုးကာ သူရွိရာ ကုမၸဏီကို ဦးတည္လိုက္သည္။ လမ္းတစ္ေလ်ာက္လံုး သူ႔ရဲ့ ဖုန္းကို အဆက္မျပတ္ေခၚရင္း ကားကို အရွိန္ျမင့္ကာ ေမာင္းလိုက္သည္။ ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႔အား စိုးရိမ္ျပီး တစ္ခုခုကို ေပါက္ကြဲၿပီး ေဒါသထြက္ေနမိသည္။ ဘတ္ခ္ဟြန္းဆီမွ ၾကားခဲ့ျပီးသား။ သူ႔ရဲ့ အေၾကာင္းကို သူ႔ကုမၸဏီမွ သိကာ သူ ခြဲျခားဆက္ဆံေနရေျကာင္း။ ဒါေပမယ့္ အခုလို သူ႔ကို ေစာ္ကားသည္အထိေတာ့ လူေတြ ေအာက္တန္းမက်သင့္ဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္ မည္ကဲ့သို႔ အရွိန္ျဖင့္ ေမာင္းလာသည္လည္း မသိပါ။ အခ်ိန္ခဏအတြင္း သူ႔၏ ကုမၸဏီကို ကြၽန္ေတာ့္ကားေလား ေရာက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူရွိရာ အခန္းကို ေျပးတက္လိုက္သည္။
" ေဂ်ာင္ဆူး။ ....ဒိုေဂ်ာင္ဆူး။ ..ဒိုေဂ်ာင္ဆူး။ "
ပါးစပ္မွ သူ႔ရဲ့ နာမည္ကို အဆက္မျပတ္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေနေလသည္။
" ခ်န္ေယာ...."
ရုတ္တရက္ ေမွာင္မည္းေနေသာ ရံုးခန္းထဲမွ ေျပးထြက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လာသည့္ ကိုယ္လံုးေလး။ ကြၽန္ေတာ္ အထိတ္တလန္႔ ေထြးေပြ႕ထားေသာ သူ႔ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလရ တုန္ရင္ေနသည္။
" ေဂ်ာင္ဆူး။ မင္း ဘာျဖစ္သြားလဲ ။ ဘာျဖစ္ေသးလဲ။ "
" ဟင့္အင္း။ ငါ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ ျပန္ရေအာင္ေနာ္ ခ်န္ေယာ။ "
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ စကားလံုးမ်ား မဆံုးခင္ အနီးရွိမီးခလုပ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ့္ အသက္ရႈသံမ်ား ျမန္ဆန္လာခဲ့သည္။ အနည္းငယ္ဆုတ္ျပဲေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားနွင့္ သူ။ မ်က္ဝန္းေတြထဲ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းနွင့္ ရွက္ရြံ႕ျခင္းေတြ။
" ေဂ်ာင္....ဆူး.."
" ငါ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး "
ဟင့္အင္း။ ကြၽန္ေတာ္က ျဖစ္ေနတာ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ ကြၽန္ေတာ္ မွလြဲ၍ အခုလို သူ႔ရဲ့ အဝတ္အစားကို တစ္ျခားတစိေယာကိမွ ျဖဲသည္ဆိုသည့္ ခံစားခ်က္က ဆိုးဝါးလြန္းသည္။ တုန္ရင္ျပီး ေၾကာက္ရြံ႕ေနေသာ သူ႔ဆီက ရွက္ရြံ႕မူက ေအာက္တန္းစားလူတစ္ေယာက္ေျကာင့္ ျဖစ္လာစလာလား။
" ဘယ္မွာလဲ အဲဒီ ေကာင္။ ဘယ္မွာလဲ။ ထြက္ခဲ့။ "
" ခ်န္ေယာ။ "
ကြၽန္ေတာ့္ လက္ကို ဆြဲတားေနေသာ လက္ေသးေသးေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ဂရုမျပဳနိုင္စြာပင္ အခန္းထဲ ပတ္ရွာေတာ့။ ေဟာ။ ေတြ႕ပါၿပီ။ စားပြဲေအာက္တြင္ပုန္းေနေသာ လူတစ္ေယာက္ ။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ ဆက္မေတြးနိုင္ပဲ ။ ထိုလူကို ဂုတ္မွဆြဲကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲခ်ကာ ခြျပီး မ်က္နာအေပၚ အဆက္မျပတ္ လက္သီးျဖင့္ ထိုးေနမိသည္။
" ခင္မ်ားက ။ သူ႔ကို လက္ဖ်ားနဲ႔ ထိစရာလား။ ဘာလို႔ ခင္မ်ားက သူ႔ကို မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္စရာလား။ ခင္မ်ားက လူ မဟုတ္တဲ့ တိရိစၧာန္ပဲ။ "
" ခ်န္ေယာ။ ေတာ္ေတာ့။ ေသသြားလိမ့္မယ္။ ခ်န္ေယာ။ ေတာ္ပါေတာ့။ မင္း တစ္ခုခုျဖစ္လိမ့္မယ္။ "
ကြၽန္ေတာ့္ ခါးမွ ဖက္ျပီး ကြၽန္ေတာ္အား ထိုလူေပၚမွ ဆြဲဖယ္လိုက္သည့္သူ။ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လ်ွက္ ခါးကို မလြတ္တမ္း ဖက္ထားသည့္သူ။ လဲက်ေနသာ လူက ေသြးမ်ားနွင့္ မလႈပ္မယက္။
" ငါ့ေျကာင့္ မင္းကို ထပ္ၿပီး မထိခိုက္ခ်င္ဘူး ခ်န္ေယာရယ္။ ငါေျကာင့္ မင္းကို မနာက်င္ေစခ်င္ဘူး။ ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ။ "
မ်က္ရည္မ်ားနွင့္ ရႈိက္သံမ်ားနင့္ သူ႔စကားသံ အဆံုး ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ့ ေသးငယ္ေသာ ကိုယ္ေလးကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးမိသည့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ လက္မ်ားက တင္းက်ပ္လြန္းလွသည္။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ့ ဆံပင္ေတြကို တရႈိက္မက္မက္ နမ္းရႈိက္ရင္း။
" ငါ ရူးေတာ့မယ္ထင္တယ္ ေဂ်ာင္ဆူးရယ္။ မင္းကို ခ်စ္မိလို႔ ငါ ရူးေတာ့မယ္။ "
သူ႔ရဲ့ လက္ကေလး ပိုၿပီး တင္းက်ပ္လာသည္။ သူ႔ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းက ကြၽန္ေတာ့္ လည္တိုင္နား ဖိကပ္နမ္းလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား ခ်စ္ခင္ျမတ္တိုးသည့္ စိတ္ခံစားမႈတို႔ ျမင့္တက္လာသည္။ လက္လြတ္ဖို႔ ခက္ခဲလြန္းတယ္ ေဂ်ာင္ဆူးရယ္။
" ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္.. ခ်န္ေယာ... အရမ္းကို ခ်စ္တယ္..."
ကြၽန္ေတာ့္ ဘဝအား ၿပီးျပည့္စံုေစသည့္ စကားလံုးေလ။ မိုက္မဲလိုက္တာ။ အခုထိ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ဆီက ဘာကို လိုအပ္ေနခဲ့သည္လဲ စဥ္းစားေနခဲ့တာ။ အရူးလိုပဲေနာ္။ တကယ္ေတာ့ ။ ကြၽန္ေတာ္ လိုအပ္ေနခဲ့သည္က သူ႔ဆီမွ ခ်စ္တယ္ဆိုသည့္ စကားလံုးေလးသာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား ေထြးေပြ႔ရင္း မွန္ရိပ္မွာ တစ္ဆင့္ ခပ္ေရးေရးျမင္ေနရသည့္ စူးရွသည့္ အၾကည့္တစ္ခု။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အား မလြတ္တမ္း ဖက္ထားသည္။ ပိုၿပီး စူးရဲလာေသာ အၾကည့္ကို အံတုျပီး ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ရဲ့ နဖူးကို နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ေမၽႇာ္လင့္ေနေသာ မ်က္လံုးေလးကို စိုက္ျကည့္ရင္း။
" ငါလည္း မင္းကို ခ်စ္တယ္ ေဂ်ာင္ဆူး။ "
ေက်နပ္စြာ မ်က္ရည္မ်ားနွင့္ ျပံဳးလာသည့္ သူ႔ရဲ့ ျဖဴစင္ေသာ မ်က္နာေလးက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အသက္ရွင္ျခင္းကို အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုေစခဲ့သလို သူ႔ရဲ့ အေနာက္မွ ပံုရိပ္ရွိ စူးရဲျပီး နာျကည္းေနေသာ မ်က္လံုးမွ စကားသံကို ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္က အလိုလို ျကားေယာင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အထိတ္တလန္႔နွင့္ သူ႔အား မလြတ္တမ္း ဖက္ထားမိေတာ့သည္။
" ပတ္ခ်န္ေယာဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဒိုေဂ်ာင္ဆူးကို အရမ္း မုန္းတယ္။ "
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»«»««»»
ကဲ။ တင္လိုက္ျပီ။ စိတ္ပညာဆိုင္ရာ ေရာဂါကေတာ့ ရွာျကံထည့္ထား၍ မွားယြင္းမူရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။ ဇာတ္လမ္းကို နားမလည္နိုင္ျဖစ္ေနရင္ေတာ့လည္း နားလည္ေအာင္ မရွင္းျပတတ္တဲ့ ေအာ္သာ အျပစ္ပါလို႔။
(Un)
" ဘယ်လိုလဲ။ နေလို့ထိုင်လို့ အဆင်ပြေလား။ "
မှန်နံရံနား ကပ်ထားသည့် ပန်းအိုးလေးကို ရေဖျန်းနေရင်းပင် ဆူဟိုအစ်ကို ကျွန်တော့်အား မေးလေသည်။ ဝတ္တရားကျေ မေးခွန်းတစ်ခုကဲ့သို့ အဓိပ္ပာယ်မျိုး စကားလုံးဖြစ်သော်လည်း ကျွန်တော် နှင့် ဆူဟိုအစ်ကို ရဲ့ ပတ်သက်မူက ဝတ္တရားတစ်ခုထက် ပိုပါသည်။ လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်ခန့်ကမှ တွေ့ဆုံခဲ့သည့် ဆူဟိုအစ်ကိုနှင့် ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆက်သွယ်မူတွေက တိုတောင်းလှသည့် အချိန်ထက် ပိုပြီးနက်ရှိုင်းသည်ဟု ဆိုရမည်။
" ငါ ဆိုးလ်ရောက်ရောက်ချင်း မင်းဆီ ဆက်သွယ်မလို့ပဲ။ ဆေးရုံအပြောင်းအရွှေ့ ကိစ္စတွေကြောင့် မအားဘူးဖြစ်နေတာ။ "
ဒါကလည်း ကျွန်တော့်အား ဖြေရှင်းလာသည့် ဆူဟိုအစ်ကို၏ စကားသံချိုချိုပင် ဖြစ်သည်။ ညနေခင်းနေရောင်ခြည်လေးဖျာကျနေသော အသေးစားဥယျာဉ်လေးကို တယုတယ ရေလောင်းနေသော ဆူဟူအစ်ကိုက အခုထိ ကျွန်တော့်အား လှည့်မကြည့်သေးပါ။ ဒါပေမယ့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ ဥယျာဉ်မှူးတစ်ဦးရဲ့ ကြင်နာသည့် အကြည့်တွေ ရှိနေမှာတော့ အမှန်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော် အိစက်စက်ဆိုဖါထိုင်ခုံကို ခြေပစ်လက်ပစ်မှီချလိုက်သည်။
" သူ... ပြန်..ရောက်..လာ..တယ်..။"
တိုးတိမ်စွာ ထွက်လာသည့် ကျွန်တော့် စကားသံအဆုံး ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ ကျောပေးထားသည့် မျက်နာလေး ကျွန်တော့်ဘက် ချက်ချင်း လှည့်ကြည့်လာသည်။ ကျွန်တော် စိတ်ပျက်စွာ ခေါင်းငိုက်နေမိသည်။ ခပ်တိုးတိုး ကျွန်တော့် စကားသံထဲမှာ ကြောက်ရွံ့ခြင်းတွေ ပါဝင်နေမည်ကို ဆူဟိုအစ်ကို အလိုလို နားလည်မည်ဆိုတာကို ကျွန်တော် မော့မကြည့်လည်း သိသည်။
လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားသည့် ရေဖျန်းသော အပြာရောင်ဗူးသေးသေးလေးကို အလှပန်းအိုးလေးဘေး ချကာ ဆူဟိုအစ်ကို ကျွန်တော့် အရှေ့တည့်တည့်တွင် ဝင်ထိုင်လာသည်။ ပြီးရင် ကျွန်တော့်ရဲ့ မျက်လုံးတည့်တည့်အား စိုက်ကြည့်လာတော့မည်ကို ကျွန်တော် မပြောပဲ နားလည်သည်။ ဒါပေမယ့် ထိုအကြည့်များကပင် တစ်ခါတလေတော့ ကျွန်တော့်အား စိတ်တွေဖြေလျှော့သွားစေပေမယ့်။ တစ်ခါတလေတော့လည်း ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ အကြည့်က ကျွန်တော့်အား စိတ်များမောပန်းစေပြန်သည်။
" မင်း ပုံမှန်ဆေးသောက်ရဲ့လား ချန်ယော်န...။ "
မကြားရသည်မှာ အနည်းငယ်ကြားသွားသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ ချန်ယော်န..ဆိုသည့် ကျွန်တော့်နားမည်ခေါ်သံ ချိုချိုလေး။ လွမ်းစွတ်တမ်းတသည်မျိုးမဟုတ်ပေမယ့် တစ်ခါတလေတော့လည်း ထိုကဲ့သို့ ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ နွေးထွေးသော ကျွန်တော့် နာမည်ခေါ်သံကို တတိတရ ကြားယောင်မိတတ်သည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဆူဟိုအစ်ကိုက ခဏခဏ တွေ့ဆုံသင့်သည့် လူမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော် လျှပ်တပြက် ဆူဟိုအစ်ကိုအား ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော် ထင်ထားသလို ကျွန်တော့် မျက်လုံးအား ထိုးထွင်းမတက် စိုက်ကြည့်နေသော မျက်လုံးနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့လိုက်သည်။ စိတ်ထဲက ဆူဟိုအစ်ကိုအား ဖုံးကွယ်လို့ မရဘူးဆိုသည်ကို အလိုလိုခံစားမိတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို ခပ်ရှည်ရှည်ချကာ ကျွန်တော် ခေါင်းခါ ပြုံးလိုက်သည်။ ထိုအခါ စိတ်ပျက်သွားသည့် အရိပ်ကလေးက ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ မျက်နာမှာ စက္ကန့်ပိုင်းမျှ ဖြက်ပြေးသွားသည်။ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ချိတ်ကာ ထိုင်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုပိုက်လျှက် တစ်စုံတစ်ရာကို စဉ်းစားနေသယောင် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို မသိကျေးကျွန်ပြုလျှက် ကျွန်တော် အနက်ရောင်ဆံပင်များကို လက်ဖြင့် တစ်ချက်ထိုးဖွလိုက်သည်။
" တော်တော်လေး ကောင်းနေပြီလို့ ကျွန်တော် ထင်နေတာ။ "
" ဒါက ပြန်ကောင်းသွားပြီလို့ ယုံကြည်လို့ မရတဲ့ အရာလို့ ငါမင်းကို ပြောထားသားပဲ ချန်ယော်နရာ။ "
စိတ်ပျက်လက်ပျက် စကားလုံးဆိုပေမယ့် နားထောင်၍ ချိုသာလွန်းနေသည်။ တစ်ခါတလေ ကျွန်တော် စဉ်းစားမိသည်။ အစဉ်အမြဲ စိတ်ပျက်စရာလူနာများနှင့် ကြုံတွေ့နေရပေမယ့် ဆူဟိုအစ်ကိုဆီမှာ ဒေါသကြောင့် ပေါက်ကွဲခြင်းမျိုး မရှိဖူးပါ။ အမြဲတမ်း တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုက တကယ်ပင် အပူအပင်ဆိုတာ မရှိလေရော့သလား။
" ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဆေးသောက်နေရတာကို မကြိုက်ဘူး ။ "
" ........."
" လူနာ တစ်ယောက်လို ကျွန်တော် မခံစားချင်ဘူး။ "
သက်ပြင်းရှည်လေး တစ်ချက်အား ဆူဟိုအစ်ကို ဖြေးဖြေးလေးချလိုက်သည်။ ကျွန်တော် စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသည့် ဆူဟိုအစ်ကို ဖျော်ပေးထားသည့် ဖျော်ရည်အား တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။ ချိုမြမြ အရသာက လည်ချောင်းမှတဆင့် ဝမ်းဗိုက်ထဲ ကျဆင်းသွားပေမယ့် စိတ်လက်ပေါ့ပါးခြင်းကို ကျွန်တော် မခံစားရဘဲဖြစ်နေသည်က ဆူဟိုအစ်ကို၏ ဖျော်ရည်လက်ရာ ညံ့ဖျင်းနေ၍လား။ ဒါမှမဟုတ် ကျွန်တော်မှ ခံစားမှုတွေ မဲ့နေခဲ့ပြီလား။
" ဘယ် အချိန်က ပြန်တွေ့တာလဲ။ "
ကျွန်တော် ဖျော်ရည်ခွက်ကို ချကာ မျက်မှောင်တစ်ချက် ရှုံ့လိုက်သည်။
" လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်က။ ပြီးတော့.. ။ "
ကျွန်တော် စကား ခဏရပ်သွားတော့ ဆူဟိုအစ်ကိုက ကျွန်တော့်အား မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်လာသည်။
" အိမ်မက်ထဲမှာ မဟုတ်ဘူး။ "
အံ့ဩသွားသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ မျက်နာက အထိတ်တလန့်နှင့်။
" ဒါဆိုရင်..."
" အပြင်မှာ ။ "
" မင်း စိတ်ထဲ ထင်ယောင်မိတာ နေမှာပါ။ "
ကျွန်တော် ခေါင်းကို တသွင်သွင် ခါယမ်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လည်း အိပ်မက်ပဲ ဖြစ်ချင်ခဲ့တာ။ ပြန်လည် နိုးထလာခဲ့ချင်မိတာ။ အခုတော့။
" လေ့ကျင့်ခန်းမတစ်ခုရဲ့ အားပေးခုံတွေနားမှာ။ တအံ့တဩစိုက်ကြည့်နေကြတဲ့ လူတွေအနောက်မှာ ။ သူ ..။ သူ ...။ ကျွန်တော်တို့ကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ "
" ကျွန်တော်တို့...ကို..."
တစ်စုံတစ်ရာကို အဖြေရှာဖို့ ကြိုးစားတော့မည့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ မျက်ဝန်းတွေနှင့် တစ်စုံတစ်ရာကို နားမလည်နိုင်သော ဆူဟိုအစ်ကို စကားသံ။ ကျွန်တော် ရင်ထဲ အလိုလို ဝမ်းနည်းနာကျင်လာကာ ခပ်ရေးရေးပြုံးမိသည်။
" ဂျောင်ဆူးလေ...။ "
" ေဩာ်......"
အံ့ဩသွားသည့် အာမေနိုတ်သံဆိုပေမယ့် ဆူဟိုအစ်ကို၏ မျက်လုံးတွေက အံ့ဩခြင်းတွေ ရှိမနေသလိုပင်။ ဟုတ်လောက်မှာပါ။ ဒီ အသုံးအနှုန်းတွေက ကျွန်တော့်ဆီမှ ဆူဟိုအစ်ကို ကြားနေကြစကားလုံးတွေပဲ ဖြစ်သည်လေ။ သိပ်ပြီးမှ ထူးဆန်းမနေပဲ။ လွန်ခဲ့သည့် တစ်နှစ်လောက်ကပင် ပတ်ချန်ယောဆိုသည့် ကျွန်တော့်ဆီမှ ဒိုဂျောင်ဆူးဆိုသည့် နာမည်လေးကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေခဲ့သည်ပဲ။ ပြီးတော့ ဒါကလည်း ကျွန်တော်နှင့် ဆူဟိုအစ်ကို နှစ်ယောက်ရဲ့ တွေ့ဆုံဖြစ်ပုံပင် ဖြစ်သည်။
" မင်းတို့ အခြေအနေက ...။"
" ကျွန်တော် ကလယ်လ်ယာကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းခဲ့ပြီးပြီ။ "
မျက်ခုံးနှစ်ဖက်လုံး တွန့်ကာ နားမလည်နိုင်စွာ ကြည့်လာသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ အကြည့်တွေကို ကျွန်တော် မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။
" မင်း တကယ် လက်ထပ်မှာလား။ "
ကျွန်တော် စူးစိုက်ကြည့်နေသော ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ အကြည့်စူးစူးကို ရှောင်ဖယ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုကို တင်းတင်းစေ့ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အဖြစ်အပျက်တွေကို မွန်းကျပ်လာပြီး တစ်စုံတစ်ရာကို နာကြည်းစွာ မုန်းတီးလာမိသည်။
" မင်း စိတ်ထဲ သူက ဂျောင်ဆူးကို ဒုက္ခပေးမယ်လို့ ထင်နေတာလား။ "
ကျွန်တော် ရင်ထဲ ပူလောင်ပြင်းပြကာ ဖျော်ရည်ခွက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် တုန်ရင်နေသော ကျွန်တော့်လက်ချောင်းများက သေးငယ်သောဖျော်ရည်ခွက်ကို မ ယူဖို့ အင်အားနည်းပါးလွန်းလှသည်။
" ကျွန်တော် သူ့ကို မယုံဘူး ဆူဟိုအစ်ကို။ သူက လူကောင်းမဟုတ်ဘူး။ "
ကျွန်တော့်ရဲ့ စကားလုံးများ ရပ်တန့်သွားသည်။ ဖျော်ရည်ခွက်ကို ကိုင်ထားသည့် ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်လေးတွေက ပိုပြီးတော့ တုန်ရင်လာသည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ရဲ့ ခေါင်းတွေ ရှုပ်ထွေး၍လာသလိုပင် ခံစားနေရသည်။ ဆူဟိုအစ်ကိုက ကျွန်တော့် အနေအထားအား ဂရုတစိုက် စ်ုက်ကြည့်နေလေသည်။ ကျွန်တော် မွန်းကျပ်ပိတ်လောင်ခြင်းလို ခံစားချက်များဖြင့် အသက်ရှုသံများက အခန်းထဲ ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်နေသည်။
" သူက လူကောင်း မဟုတ်ဘူး။ သူ့ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ မကောင်းတဲ့ အတွေးတွေ အမြဲတွေးနေတာ။ သူက လူကောင်းမဟုတ်ဘူး။ လူကောင်း မဟုတ်ဘူး။ ..။
" ချန်ယောန..."
စကားသံတွေ တုန်ခါနေပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်ရင်နေသော ကျွန်တော့် ဆီ ဆူဟိုအစ်ကို ထိုင်နေရာမှ လျင်မြန်စွာ လျှောက်လာပြီး ကျွန်တော်၏ တစက်စက်တုန်ရင်နေသည့် ဖျော်ရည်ခွက်အား ကိုင်ထားသောလက်ကို ဆုပ်ကိုင်လာလေသည်။ တုန်ရင်မူတွေ မြန်ဆန်နေသော ကျွန်တော်လက်က ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်မူအောက်မှာ တဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်ချင်လာသည်။ ဆောက်တည်ရာမရဖြစ်နေသည့် အတွေးတွေနှင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကျွန်တော့်အသက်ရှုသံက အရှိန်လျော့ရန် ဟန်ပြင်လာလေသည်။
" ပြီးတော့လေ..။ သူက ဂျောင်ဆူးကို အရမ်း မုန်းနေတာ။ "
အားဖျော့စွာ ထွက်လာသည့် ကျွန်တော့် စကားသံအဆုံး ကျွန်တော် မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပစ်ထားလိုက်သည်။ စိတ်တွေတည်ငြိမ်အောင် ကျွန်တော့် လက်ဖမိုးကို ပွတ်သပ်ပေးနေသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ လက်ဖဝါးက ညင်ညင်သာသာ လေးပင်။
" ဒါတွေက မင်းစိတ်ထဲကနေ ဖြစ်နေတာပါ။ အပြင်မှာ တကယ်မဟုတ်ဘူး။ schizophreniaဆိုတဲ့ စိတ်ပြန့်ကျဲခြင်း လိုမျိုးရောဂါတွေက အများစုက မျိုးရိုးပါတတ်ပေမဲ့ စိတ်ဖိစီးမှုများအရမ်းများလာတဲ့ အခါ၊ပူဆွေးသောကအလွန် အကျွန်ဖြစ်လာတဲ့အခါ၊ မိသားစုကွဲတာတွေ၊ ချစ်သူကစွန့်ပစ်ခြင်း ခံရတာတွေ၊ ကလေးဘဝကနှိပ်စက်ခံရတဲ့ သူတွေ အထီးကျန်တယ်လို့ ခံစားနေရတဲ့ သူတွေ ... အများကြီးပဲ ဖြစ်နေနိုင်တယ်။ ပြီးတော့..."
ကျွန်တော် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နားကို ပိတ်ကာ ထိုင်ခုံကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် ကျောမှီခိုက်သည်။ ကြားနေကြ ဆူဟိုအစ်ကို၏ စကားသံချိုချိုတွေ ။ ဟင့်အင်း။ ထပ်ပြီး နားထောင်ချင်စရာ စကားအသုံးအနှုန်းမှ မဟုတ်ဘဲ။
" Persecutory ရောဂါလို တစုံတယောက်ကနေ ကိုယ့်နောက်က တစိုက်မတ်မတ် လိုက်လံနေတယ်လို့ ထင်မှတ်မှားတာ အများဆုံး တွေ့ရတယ်။ ကိုယ့်ကိုဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ့်ရဲ့ ရင်းနှီး ကျွမ်းဝင်သူကိုဖြစ်ဖြစ် တယောက်ကနေ မတရား ပြုမူနေတယ်လို့ ထင်တာ။ ကိုယ့်ကို လိုက်လံ နှောင်ယှက်နေတယ် ထင်နေတာ..."
" တော်တော့။ ကျွန်တော် နားမထောင်ချင်ဘူး။ "
နားနှစ်ဖက်ကို ပိတ်လျှက် ကျွန်တော် အော်ဟစ်လိုက်သည်။ ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲဖွကာ ကျွန်တော် ဆူဟိုအစ်ကိုကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
" ကျွန်တော်က ရူးနေတာ မဟုတ်ဘူး ..။ "
ငြိမ်သက်သွားသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုဆူမှ ဘာစကားသံမှ ထွက်ကျမလာခဲ့တော့ပါ။ ကျွန်တော်ဘေး ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရာမှ စောစောက မျက်နာချင်းဆိုင် ထိုင်ခုံတွင် ဆူဟိုအစ်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
" မင်း ဆေးတွေချနေသေးတာလား ယောနာာ.."
အချိုသာဆုံးစကားသံဆိုပေမယ့် ဆူဟိုအစ်ကိုရဲ့ မျက်ဝန်းမှာက မယုံကြည်သည့် အငွေ့အသက်တွေ ရှိနေသည်။ ကျွန်တော် စိတ်ပျက်စွာ ခပ်ရေးရေးပြုံးလိုက်သည်။
" ကျွန်တော် ကတိပေးပြီးသားပဲ။ "
"............"
" ကျွန်တော် အဲဒီအလုပ်တွေ ထပ်မလုပ်တော့ဘူးလို့ ။ "
" ငါက စိုးရိမ်လို့ မေးတာပါ။ မင်းအတွက် ဆိုးကျိုးတွေပဲ ဖြစ်လာတဲ့ ကိစ္စမို့ ငါက စိုးရိမ်တာ။ "
ကျွန်တော် ထွက်လက်စ စိတ်ပူပင်သောကများကို သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ ဖြေလျှော့လိုက်သည်။ ကျွန်တော့်အား ကောင်းစေချင်သည့် ဆူဟိုအစ်ကို၏ စိတ်စေတနာကို ကျွန်တော် နားလည်ပါသည်။
" ကျွန်တော် ပြန်တော့မယ်။ "
" မနက်ဖြန် ထပ်လာခဲ့ဦး ချန်ယောန။ "
ကျွန်တော် ခေါင်းမခါ၊ ခေါင်းမငြိမ့် ပဲ ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်သည်။
" တကယ်လို့ နောက်နှစ်ရက်နေလို့မှ မင်း ရောက်မလာရင် ငါ မင်းတိုက်ခန်း လိုက်လာမှာ ချန်ယော။ "
ကျွန်တော် စားပွဲပေါ်ရှိ ကားသော့ကို ကောက်ယူလိုက်သည်။
" မန်နေဂျာကြီး နေကောင်းလား ။ "
စကားလမ်းကြောင်းလွဲလိုက်သော ကျွန်တော့်မေးခွန်းကို ဆူဟိုအစ်ကို ရိပ်မိပေမယ့် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ဘဲ ခေါင်းတစ်ချက် ငြိမ့်ကာ။
" ဖေဖေကတော့ မင်းသိတဲ့အတိုင်း မင်း ကုမ္ပဏီကိစ္စတွေနဲ့ပဲ အချိန်ပြည့် အလုပ်များနေတာ။ "
ဆူဟိုအစ်ကိုပြောသလိုပါပင်။ မန်နေဂျာကြီးက ဖေဖေတို့ရှိစဉ်ကတည်းက ကုမ္ပဏီတွင် သစ္စာရှိစွာ အလုပ်လုပ်ခဲ့ပေးပြီး အခု ကျွန်တော် တာဝန်ယူသည့် အချိန်အထိတိုင်အောင် ကုမ္ပဏီအား မလဲပြိုအောင် ဆောင်ရွက်ပေးနေသူဆိုရင်လည်း အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်ကြောင့် ပျက်စီးဆုံးရှုံးတော့မည့် ကုမ္ပဏီအား မန်နေဂျာကြီးကပင် ပြန်လည်ကယ်တင်ခဲ့သည်။ တကယ်တော့ ကျွန်တော်ဆိုသည့် ပတ်ချန်ယောက မိဘအမွေနှင့် ထိုက်တန်သော သားတစ်ယောက်မဟုတ်ခဲ့ပါ။
ကျွန်တော် ဆူဟိုအစ်ကိုအား နှုတ်ဆက်ပြီး တိုက်ခန်းသို့ ပြန်ရောက်တော့ ညပင်ရောက်နေပြီ။ အသံတိတ်ထားသော ဖုန်းမှ ဖုန်းခေါ်ထားသည့် ကလယ်လ်ယာ၏ ဖုန်းအဝင်ခေါ်တွေ။ တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ဖုန်းနံပါတ်များ ရှိနေလေမလားလို့ မျှော်လင့်မိသည့် ကျွန်တော့်ကိုယ် ကျွန်တော် စိတ်ပျက်လာမိသည်။ ဘာတွေကို မင်း မျှော်လင့်ချင်နေတာလဲ ပတ်ချန်ယောရာ။
မနေ့ညက ကျွန်တော့်ရင်ဘက်ပေါ် စွန်းထင်သွားသည့် မျက်ရည်စက်များရဲ့ အေးစက်စက်ခံစားမှုကို အခုအချိန်ထိ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ဘက်မှာ ခံစားနေရတုန်းပင်။ ပြီးတော့ ထိုအေးစက်ခြင်းက ကျွန်တော်၏ ရင်ခုန်သံကို တောင့်တင်းစေသည်။ ကျွန်တော် ပြောလိုက်သည့် စကားလုံးများ အရမ်းကို လွန်သွားပြီလားလို့ ကျွန်တော် စိုးရိမ်တကြီး တွေးတောနေမိပေမယ့် အရာရာအားလုံးက ဖြစ်ပျက်ပြီးသွားပြီလေ။
ကျွန်တော် ရေခဲသေတ္တာထဲရှိ ရေအေးအေးတစ်ဗူးကို ယူသောက်လိုက်သည်။ အေးစက်စက်ရေက လည်ချောင်းတစ်လျှောက် အဆက်မပြတ်စီးဆင်းသွားသည်။
" စိတ်ပျက်စရာပဲ။ "
အနောက်ဘက်မှ ကြားလိုက်ရသည့် စကားသံဩဩ။ ကျွန်တော် အနည်းငယ်ထိတ်လန့်ခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပေမယ့် စိတ်ကိုထိန်းကာ သောက်လက်စရေဗူးကို ရေခဲသေတ္တာထဲ ပြန်ထည့်လိုက်သည်။
ဟင့်အင်း။ စိတ်ထဲ ကြားယောင်မိတာ။ ဒါက အမှန်မဟုတ်ဘူး။
ကျွန်တော် အနောက်သို့ လှည့်မကြည့်ပဲ ခြေလက်သန့်စင်ရန် ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ အိပ်ရာဝင်ရန် စောသေးသည်ဆိုပေမယ့် ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်လိုက်သည်က အကောင်းဆုံးဖြစ်လိမ့်မည်။
" အဲဒီ အရူးဆရာဝန်နဲ့ သွား မတွေ့နဲ့လို့ ကျွန်တော် ခင်များကို ပြောထားတယ်လေ။ "
အေးစက်စက်ရေများ ကျွန်တော့် မျက်နာကို ဖျန်းပက်ပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ပြန်လည်မော့တော့ ခပ်ဩဩစကားသံနှင့်အတူ ဒေါသထွက်နေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံကို ကျွန်တော် မှန်မှ တစ်ဆင့် မြင်လိုက်ရသည်။ ထိတ်ခနဲ မြန်ဆန်သွားသော နှလုံးခုန်သံနှင့်အတူ ဘေစင်ကို လက်ဖြင့်ထိန်းကာ ကိုင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်အနောက်မှ စူးစိုက်ကြည့်နေသော ငွေမှင်ရောင်ဆံပင်များနှင့်ကောင်လေးကတော့ ကျွန်တော့်အား စိတ်ပျက်စရာ သတ္တဝါတစ်ကောင်ကို ကြည့်သလို မျက်ဝန်းတွေနှင့်။
" သူက ခင်များကို လူညံ့ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာ။ ခင်များကို လူတွေက သူနဲ့ တွေ့ပါတယ်ဆိုပြီး အရူးလိုထင်အောင် သူက လုပ်နေတာ။ "
လာပြီ။ ဒီကောင်ရဲ့ စိတ်ပျက်စရာ စကားလုံးတွေကို။ မျက်နာလေးက နုဖက်ကာ ဖြူစင်သည်ဆိုရပေမယ့် အကြည့်နှင့် စကားလုံးတို့ကတော့ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ရင့်သီးပြီး ခက်ထန်လွန်းလှသည်။ ကျွန်တော် ထိုကောင်လေးစကားကို စိတ်ထဲမထားရန် ကြိုးစားပြီး လုပ်လက်စ ခြေလက်သန့်စင်ခြင်းကို ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။ ပြောပါစေ။ ဘယ်လောက် ပြောနိုင်မည်လဲ။ အချိန်တန် ကျွန်တော် အိပ်မောကျသွားရင် သူက အလိုလို ကွယ်ပျောက်သွားမှာပဲလေ။
" ပြီးတော့ အဲဒီ အရူးဆရာဝန်ရဲ့ အဖေကလည်း ခင်များရဲ့ မိဘပိုင် ကုမ္ပဏီကို အပိုင်စီးနေတာ။ အခုပဲ ကြည့်ပါလား ခင်များကို ဒီကို ပြန်လွှတ်ပြီး သူက ကုမ္ပဏီကို စိတ်ကြိုက်ချယ်လှယ်နေတာ။ "
" မန်နေဂျာကြီးက ကုမ္ပဏီကို ကယ်တင်နေတာ။ "
ကျွန်တော် စိတ်ပျက်စွာ ပြောပြီး အနီးရှိ ပုဝါတစ်ကို ဆွဲယူကာ ရေစိုနေသော မျက်နာအား သုတ်ရင်း အိပ်ခန်းဘက် ဦးတည်လိုက်သည်။ ဟော။ အနောက်က ခြေသံ။ ဒီကောင် လိုက်လာပြန်ပြီလားကွာ။
" ခင်များက တော်တော်ကို အ တာပဲ ပတ်ချန်ယော။ ကုမ္ပဏီကို ကယ်တင်တယ် ။ ရီစရာတွေ မပြောပါနဲ့။ စိတ်လေနေတဲ့ ခင်ဗျားကို အရူးဆရာဝန် သူ့သားနဲ့ ပြပြီး ခင်များကို အရူးဇာတ်သွင်းနေတာ။ "
ကျွန်တော် ဘီရိုကိုဖွင့်ပြီး ညဝတ်အဝတ်အစားတစ်ထည်ကို ယူပြီး ဘီရိုအား ပြန်ပိတ်တော့ ဘီရိုကို ကျောမှီပြီး ကျွန်တော့်အား စိုက်ကြည့်နေသော မျက်လုံးစူးစူး။ ကျွန်တော် စိတ်ပျက်စွာ စုတ်တစ်ချက်သတ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ထိုကောင်လေးကတော့ အပြုံးမပျက်။
" ဆေးစွဲနေတဲ့ ငါ့ကို မူလအတိုင်း ဖြစ်အောင်လုပ်ပေးတဲ့ သူကို မင်း မစော်ကားနဲ့။ ပြီးတော့ ငါက မိဘအမွေဆိုတာကိုတောင် လက်ခံသင့်တဲ့ ကောင်မဟုတ်ဘူး။ "
" ဘာလို့ ခင်များ အဲလို တွေးရတာလဲ။ "
ကျွန်တော့် မျက်လုံး တည့်တည့်ကို စိုက်ကြည့်နေသော အကြည့်ကို ရှောင်ဖယ်ရန် ကျွန်တော် ညဝတ်အင်္ကျီကို လဲဝတ်နေလိုက်သည်။
" ဘုရားရေ။ ပတ်ချန်ယော။ ခင်များ မိဘတွေ ဆုံးပါးတာ ခင်များ ကြောင့်လို့ ခင်များ ထင်နေတာလား။ မဟုတ်ဘူးလို့ ကျွန်တော် ဘယ်နခါပြောရမလဲ။ သူတို့ သေရတာက..။ "
" တော်တော့။ ဆက်မပြောနဲ့တော့....။"
ဒေါသတကြီး ထွက်လာသည့် ကျွန်တော်၏ စကားသံက အိပ်ခန်းအတွင်း ကျယ်လောင်စွာ ထွက်လာသည်။ ထိုကောင်ကတော့ ဘာမှမဖြစ်သလို ရီ၍နေဆဲ။ ကျွန်တော်သာ အသားတွေတုန်ကာ ထိုကောင်လေးကို စူးရဲစွာ ကြည့်မိနေသည်။
" ဆက်မပြောနဲ့။ "
" ဟားးးဟားးးဟားးးးဟားးး။ "
" ............"
" ပတ်ချန်ယော။ ခင်များက လူညံ့။ လူအ။ လူပျော့ တင်မဟုတ်ဘူး။ ခင်များက လူကြောက်ပဲ။ အမှန်တရားကို ခင်များ ရင်ဆိုင်ရမှာကြောက်နေတာ။ ဒါကြောင့် ခင်များ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို မီးရှို့ဖျက်ဆီးခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ထဲက ခံစားမှုတွေ နာကျင်မှုတွေ ခံပြင်းမူတွေကို မရှိရင် ကျွန်တော်ဆိုတာ အလိုလို ကွယ်ပျောက်သွားမယ်လို့ ခင်များ ထင်နေတာလား။ ဟားဟား။ အ ပါ့ ပတ်ချန်ယောရယ်။ "
ကျွန်တော် အထိတ်တလန့် တုန်ရင်စွာပင် ကုတင်ဘေးရှိ စားပွဲအံဆွဲထဲမှ ဆေးဗူးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မြန်မြန် အဆုံးသတ်မှ ဖြစ်မည်။ ဆက်ပြောမည့် စကားလုံးများကို မကြားရအောင် ကျွန်တော် ဒီညကို အဆုံးသတ်ရမယ်။
" စိတ်ငြိမ်ဆေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို နှင်ထုတ်ဦးမှာလား။ "
ကျွန်တော် ဆေးဗူးကိုဖွင့်ကာ ဆေးကိုလက်ဖဝါးထဲ လောင်းထည့်လိုက်တော့ အဖြူရောင်ဆေးလုံးများက လက်ဖဝါးနှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ပျံ့ကျဲသွားသည်။ ထိုကောင်လေးက ကုတင်ခြေရင်းနားမှ ကျွန်တော့်အား သနားစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင်လို ကြည့်နေသည်။
" မှတ်ထား ပတ်ချန်ယော။ ခင်များ မိဘတွေသေရတာ ခင်များရဲ့ ချစ်လှစွာသော ဒိုဂျောင်ဆူးကြောင့်။ ခင်များ ကုမ္ပဏီ ပျက်စီးမှုဆဲဆဲ ဖြစ်ရတာ ခင်များရဲ့ ချစ်လှစွာသော ဒိုဂျောင်ဆူးကြောင့်။ ခင်များကို အရှုံးသမားဖြစ်စေတာ ခင်များရဲ့ ချစ်လှစွာသော ဒိုဂျောင်ဆူးကြောင့်။ ခင်များကို ဆေးသမားဘဝ ရောက်အောင်လုပ်တာလဲ ခင်များရဲ့ ချစ်လှစွာသော ဒိုဂျောင်ဆူးကြောင့်။ ခင်များကို လူတွေက အရူးလို သတ်မှတ်ခံရတာ ခင်များရဲ့ ချစ်လှစွာသော ..။
" မင်း ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားစမ်း။ "
" ဒုန်း...!!!!"
ကျွန်တော့်ရဲ့ အော်ဟစ်သံအဆုံး ထိုကောင်လေးက ကျောပြင်နှင့် ဘီရို ကြမ်းတမ်းစွာ မိတ်ဆက်ပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်မှ ရင်ဘတ်ကို ဖိထားခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ ကျွန်တော် ဒေါသတွေကြောင့် အသံရှုသံက ပုံမှန်မဟုတ်ချင်။ ထိုကောင်လေးက ဖိထားသည့် ကျွန်တော့်လက်ကြောင့် အသက်ရှုရခံနေသည်။ ဒါပေမဲ့ စူးရဲသော အကြည့်ကတော့ ရှိနေဆဲ။ ထိုအကြည့်ကြားမှ နာကျင်မှုကို ရေးရေးမြင်တော့ ကျွန်တော်ပါ နာကျင်လာသည်။
" အရေးမပါတဲ့ မင်း စကားတွေ ရပ်လိုက်တော့။ ဒါတွေက မင်းကြောင့် ဖြစ်ရတာ။ ငါ့ ဘဝကို မင်းဖျက်ဆီးတာ။ ငါ့ အချစ်ကို မင်း ဖျက်ဆီးတာ။ ငါ့ အိပ်မက်တွေကို မင်း ဖျက်ဆီးတာ ။ ဂျောင်ဆူးနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး။ မင်းပဲ။ မင်းကြောင့်။ "
" ဟင့်အင်း။ ဂျောင်ဆူးကြောင့် ။ သူ ခင်များကို လက်တွဲဖြုတ်ခဲ့လို့။ "
" တော်တော့။ အရူး။ မင်းက အရူး။ ဂျောင်ဆူးက ငါ့ကို ဘယ်တုန်းကမှ လက်တွဲ မဖြုတ်ခဲ့ဘူး။ ငါ့နောက်ကို သူ လိုက်လာတယ်။ မင်းကိုပဲ သူ လက်တွဲဖြုတ်ခဲ့တာ။"
ကျွန်တော့် စကားအဆုံး ထိုကောင်လေးရဲ့ မျက်လုံးတွေက နာကျင်မှုတွေနှင့် နာကြည်းမူတွေ ထင်ရှားလာသည်။ ပြီးတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက် အော်ရီကာ ကျွန်တော့်အား ပြုံးပြီး ကြည့်လာသည်။
" သူ လက်တွဲဖြုတ်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်က ခင်များပဲလေ ပတ်ချန်ယော။ အဲဒါ ခင်များပဲလေ။ "
ကျွန်တော့်ရဲ့ လက်တွေ ဖြေလျှော့ကာ ကျွန်တော် အထိတ်တလန့် အနောက်သို့ ခြေလှမ်းဆုတ်မိသည်။ သဘောကျစွာ အော်ရီနေသော ထိုကောင်လေးရဲ့ ရီမောသံတွေ နာကျင်ခြင်းတွေ အပြည့်နှင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ထိုနာကျင်ခြင်းနှင့် အကြည့်တွေက ကျွန်တော့်ဆီမှ ။ ကျွန်တော့်အား ဘီရိုမှန်မှတဆင့် စူးစူးရှရှကြည့်နေသော ကျွန်တော်။ အထိတ်တလန့် ကြည့်နေသော ကျွန်တော် ။ ကျွန်တော် လက်ထဲမှ လက်ကျန်ဆေးလုံးများကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ရေမပါပဲ မျိုချလိုက်သည်။ မျက်လုံးကို မှိတ်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို နားတွင်ပိတ်လျှက် ကြမ်းပြင်ပေါ် တုန်ရင်စွာ ကျွန်တော် ခွေလဲကျမိသည်။ မြန်မြန် အိပ်ပျော်ပါတော့။ ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီတစ်ညကို တိတ်ဆိတ်စွာ ကုန်ဆုံးပါရစေ။ ကျွန်တော် ထိတ်လန့်ခြင်းနှင့် မွန်းကျပ်ခြင်း ခံစားမှုများဖြင့် အသိတွေကို မဲ့အောင်ကြိုးစားအိပ်စက်နေနေပေမယ့် အသိတရားမမဲ့ခင် နောက်ဆုံး ကြားနေရသော စကားသံဩဩလေး။
" ခင်များ ဘဝက ဒိုဂျောင်ဆူးဆိုတဲ့ လူကို ချစ်မိလို့ ပျက်စီးရတာ။ သူ့ဘဝကို မျှော်လင့်ချက်မဲ့အောင် ကျွန်တော် တစ်စဆီ ဖျက်ဆီးချင်တယ်။ "
ဟင့်အင်း။ ဟင့်အင်း။ အဲဒါက ကျွန်တော် မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော် မဟုတ်ဘူး။
( သူ လုံးဝ ဖုန်းမဆက်ဘူး။ သူ အရမ်း ရက်စက်တယ်ဗျာ။ )
အလိုလို မြင်ယောင်လာသော ရင်းနှီးနေသည့် လက်ရေးလှလှလေး။ ပြီးတော့ အသည်းကွဲနေသော အထက်တန်းကျောင်းသားအရွယ် ကောင်လေးတစ်ဦး။ မဟုတ်ဘူးဟု အတန်တန် သတိပေးသည့် ကြားမှ မျက်လုံးများ မအိပ်စက်ခင် ရင်ဘက်က အလိုလို နာကျင်ကာ မုန်းတီးမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။
*****************************************
" ချန်ယော။ ဟိတ်ကောင် ချန်ယော။ "
ကျွန်တော့်ရဲ့ ပုခုံးကို လာရောက်ပုတ်ခတ်ပြီး လှုပ်နိုးမူကြောင့် ကျွန်တော် မျက်လုံးများ ဖွင့်လိုက်သည်။ ပထမဆုံး ကျွန်တော် မြင်လိုက်ရသည်က ကျွန်တော့်အား စိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့် ကြည့်နေသော ဘတ်ခ်ဟွန်းရဲ့ အကြည့်များပင်။
" မင်းကွာ။ ညက ဘယ်လောက်တောင် သောက်ပြီး မူးနေလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်နေရတာလဲ။ "
ကျွန်တော် မျက်လုံးလေး မှုန်တီးမှုန်ဝါး အခြေအနေမှ ချက်ချင်းပင် အဖြစ်အပျက်ကို သဘောပေါက်လိုက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် ခွေခွေလေးလဲနေရာမှ ကုန်းရုန်ရထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းပင် တစ်ဖက်အိပ်ရာနားမှ ပျံ့နှံ့နေသော ဆေးလုံးများကို စောင်နှင့် လုံးထွေးကာ ခပ်မြန်မြန်ဖုန်းအုံးပြီး ဆေးဗူးကို အံဆွဲထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အခန်းလိုက်ကာများ ဆွဲဖွင့်နေသော ဘတ်ခ်ဟွန်းက ကျွန်တော့် အဖြစ်အပျက်ကို သတိမထားမိချေ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အခြေအနေအမှန်ကို ဘတ်ခ်ဟွန်းအား မသိစေချင်ပါ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးက ကျွန်တော့်အား အရူးတစ်ယောက်လို သတ်မှတ်မှာကို ကျွန်တော် မလိုလားပါ။
" မင်းတို့တွေ ဘယ်လိုဖြစ်ကြတာလဲ။ ဟိုညက ဟိုကောင် ငါ့ဆီ ငိုကြီးချက်မနဲ့ ရောက်လာတယ်။ "
ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ မျက်နာသစ်လိုက်သည်။ အခန်းတံခါးကို မှီကာ ရပ်နေသော ဘတ်ခ်ဟွန်းကတော့ ကျွန်တော့်ဆီမှ အဖြေအား မရမချင်း လျော့မည့်ပုံမပေါ်။
" မင်း နောက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား ချန်ယော။ "
ကျွန်တော် မျက်နာသစ်ပြီး မီးဖိုခန်းထဲဝင်ကာ ရေခဲသေတ္တာထဲမှ စားစရာတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လွယ်လင့်တကူပေါင်မုန့်တစ်ခုက ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ။
" ဟိတ်ကောင် !! ချန်ယော ငါ့ကို စကားလေးဘာလေး ပြန်ပြောဦးကွ။ "
" ငါက ဘာကို ပြန်ပြောရမှာလဲ။ အားလုံးက အမှန်တကယ်ဖြစ်နေတာပဲကို ။ ငါ ကလယ်လ်ယာကို လက်ထပ်မှာ။ "
စိတ်ညစ်သွားသည့် ဘတ်ခ်ဟွန်းက စိတ်ရှုပ်စွာ ဆံပင်ကို ထိုးဆွနေသည်။
" ဒါနဲ့ မင်း မနေ့က ကောင်မလေးနဲ့ အတူတူရှိနေတာလား။ "
" ဟမ်.!!."
ကျွန်တော်၏ စကားလမ်းကြောင်းလွဲမူကို ဘတ်ခ်ဟွန်း ဝင်လာသည်။
" အင်း။ "
တိုးတိုးလေး ဘတ်ခ်ဟွန်း အဖြေစကား။ မနေ့က စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဘတ်ခ်ဟွန်း အခန်းကို သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်၏ တံခါးခေါက်သံအဆုံး အထိတ်တလန့်နှင့် ကျွန်တော့်အား မအားဘူး၊ မနက်ဖြန် ငါ လာတွေ့မယ်နော်ဆိုသည့် ဘတ်ခ်ဟွန်းကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ဖြစ်သေးတာ။ ဒါပေမယ့် ဖိနပ်စင်မှ မိန်းကလေးဖိနပ်တစ်ရံကို မြင်မှ ဘတ်ခ်ဟွန်း အခြေအနေကို ကျွန်တော် နားလည်မိသည်။
" မင်းကွာ။ နာမည်ကြီးအဆိုတော် ဆိုပေမယ့်လည်း အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းအရင်းကြီး ငါ့ကိုတော့ မိတ်ဆက်ပေးသင့်တာပေါ့။ "
" ဒီလိုပါပဲ။ သေချာတဲ့ အခြေအနေ ဆိုရင် ငါ မင်းကို အရင်မိတ်ဆက်ပေးမှာပါ ချန်ယောရာ။ "
" ဘာလဲ။ ကောင်မလေးကလည်း အနုပညာရှင်ထဲကလား။ "
" အဲဒီလိုမဟုတ်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေတွေ သေချာရင် ငါပြောမှာပါ။ "
ကျွန်တော် အတင်းအကျပ်ဆက်မမေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အင်းပေါ့လေ။ နာမည်ကြီးသည့်အလျောက် အနည်းငယ်သော အခက်အခဲတော့ ရှိမှာပေါ့။ နာမည်ကြီးအနုပညာရှင်တွေရဲ့ သမီးရည်းစား သတင်းက သာမန်လူတွေထက်တော့ ပိုပြီး သတိထားဆင်ခြင်ရမည်ထင်သည်။ ဒါပေမဲ့ ဘတ်ခ်ဟွန်းက မှန်ကန်သည့် ရွေးချယ်မူကို လုပ်နိုင်မည်ဆိုတာတော့ ကျွန်တော် ယုံကြည်ပါသည်။
" မင်းနဲ့ ငါတောင် စကားသေချာမပြောဖြစ်ကြဘူးထင်တယ်။ "
ကျွန်တော် ကော်ဖီကို သောက်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ ဟုတ်သည် ။ ပြန်ရောက်လာစဉ်ကတည်းက ဘတ်ခ်ဟွန်းနှင့် ကျွန်တော် စကားသေချာ မပြောဖြစ်ကြသေးပါ။ မနေ့က စကားပြောရန် သွားသော်လည်း အဆင်မပြေခဲ့ပဲ။ ကျွန်တော်သာ ဆိုးလ်ကို ရောက်နေသည့် ဆူဟိုအစ်ကိုထံ ရောက်ရှိသွားသည်။
" အမေရိကားတုန်းကလည်း ပထမတစ်နှစ်လောက်ပဲ ကောင်းကောင်းဆက်သွယ်ဖြစ်တယ်။ နောက်ပိုင်း အဆက်အသွယ်မရှိဘူး။ ငါတောင် စိုးရိမ်နေတာ။ အရမ်းစိတ်ညစ်တယ် ပြောပြီး ပေါက်ကွဲနေတဲ့ မင်းက ရုတ်တရက်ကြီး အဆက်အသွယ်ပျက်တော့ ငါက စိုးရိမ်နေတာ။ "
ကျွန်တော် ပြုံးလိုက်မိသည်။
" မင်း ပျောက်သွားတဲ့ နှစ်တွေမှာ ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ။ "
ကျွန်တော့် အပြုံးများ ကွယ်ပျောက်သွားသည်။ ကျွန်တော် ကော်ဖီကို မော့သောက်လိုက်သည်။ ဘာလုပ်နေသည်လဲ။ ကျွန်တော် ဘယ်လိုဖြေဆိုရမည်လဲ။ ညနက်တဲ့အထိ သောက်စားမူးရစ်ပြီး လူမိုက်များနှင့် ညစဉ် ရန်ပွဲများ ဖန်တီးနေခဲ့သည်ကိုလား။ မကောင်းသည့် မိန်းကလေးများကို ခေါ်ဆောင်၍ရသည့် ခပ်ပေပေ လမ်းကြားတွေထဲ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို လွမ်းသည့်စိတ်နှင့် မိန်းကလေးများကို ငွေပေးပြီး ညင်းပန်းနိုပ်စက်ခဲ့သည်ကိုလား။ ဒါမှမဟုတ် ရုတ်တရက် သတိပြန်ရပြီး နောက်ပြန် ဆုတ်မရသည့် အခြေအနေကြား ဒိုင်ယာရီစာအုပ်မှ အတိတ်ရဲ့ နာကျင်မှုတွေထဲ ပိတ်လှောင်ကာ ရူးရူးမိုက်မိုက် ဆေးသမားဘဝရောက်ခဲ့ရသည်ကိုလား။ အရာရာအားလုံးဟာ ပြန်တွေးဖို့တောင် ခက်ခဲတဲ့ အရာတွေပဲလေ။
" ဒီလိုပါပဲ။ "
မယုတ်မလွန် ကျွန်တော် ဖြေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့် စိတ်တွေ နေသားတကျမဖြစ်သ၍ ကျွန်တော့်ရဲ့ မေ့ပျောက်ချင်သည့် အတိတ်တစ်ချို့ကို ဖုံးကွယ်ထားချင်သေးသည်။
" ကလယ်လ်ယာနဲ့က ဘယ်လို တွေ့တာလဲ။ "
ဘတ်ခ်ဟွန်းရဲ့ စကားသံကြားမှ ကျွန်တော် သူမအား မတွေ့ရသေးသည်ကို သတိထားမိလာသည်။ သူမ ကျွန်တော့်အား စိတ်ဆိုးနေမည်လား။ မဖြစ်နိုင်ပါ။ ကလယ်လ်ယာက ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုး။ ဒေါသထွက်အောင် မည်သည့်အချိန်မှ မလုပ်ခဲ့ဖူးပါ။ ပထမဆုံး ဆုံတွေ့သည့် အချိန်ကတည်းကပေါ့။
" ပြပွဲ တစ်ခုမှာပဲ။ "
".အော်။ "
ထိုအချိန်က ဆေးပြတ်ပြီးစ စိတ်လေနေသောကျွန်တော် သူမရဲ့ ရင်ဘတ်မှ နာမည်ကို မြင်ပြီး သူမ၏ ပြပွဲပြီးသည့် ညအချိန်အထိ လမ်းပေါ်မှာ ရပ်စောင့်နေခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မေးချင်သည့် မေးခွန်းအချို့ကို သူမအား မေးချင်ခဲ့သည်လေ။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကို မေးဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ပျောက်ဆုံးနေသောအချိန်မှာ သူမက ကျွန်တော့်၏ စိတ်ထဲမှ မွန်းကျပ်မူတွေကို ဖြေလျှော့စေသူပင်ဖြစ်သည်။
" သူ့ကို ဘယ်မှာတည်းခိုင်းတာလဲ။ "
" သူ့ရဲ့ အဒေါ်ဝမ်းကွဲဆီ နေချင်တယ်ပြောတာပဲ။ "
မသေချာပါ။ ကျွန်တော့်အား တစ်ယောက်တည်း နေခွင့်ပေးထားသည့် သူမရဲ့ စေတနာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒါတွေကြောင့်ပဲ ကျွန်တော် ဒီကို ပြန်လာဖို့ အင်အားတွေ ရှိခဲ့တာ။ သူမက ဘယ်လိုအနေအထားမဆို ကျွန်တော့်လက်အား မလွတ်တမ်း ဆုပ်ကိုင်ထားမည့် သူဆိုသည်ကို ကျွန်တော် ယုံ၍ သူနှင့် ရင်ဆိုင်ရန် ကျွန်တော် ပြန်လာရဲသည့် သတ္တိတွေရှိလာခဲ့သည်။ သူ့ရဲ့ ဘယ်လိုတုန့်ပြန်မူကို မဆို ရင်ဆိုင်နိူင်မည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။ ကျွန်တော် မျှော်လင့်ထားသလို သူက အနာဂတ်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် နေထိုင်နေသည်ကို မြင်တော့ ကျွန်တော် သူ့အတွက် ကျေနပ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမဲ့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေထိုင်နိုင်ခဲ့သော သူ့အား နာကြည်းမိတာလည်း အမှန်ပင်။
( မင်း ကတော့ ကောင်းမွန်တဲ့ အနာဂတ်ကို ပျော်ရွှင်စွာ ယူနေနိုင်မယ်ထင်တယ်။)
ဆိုသည့် ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ထဲမှ ကျွန်တော် မသိလိုက်သည့် ကျွန်တော့်ရဲ့ ကြေကွဲမူတွေက ကျွန်တော့်ကို ခြောက်လန့်နေခဲ့သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော် မသိသော နာကြည်းချက်တွေက ကျွန်တော် ရင်ထဲမှ ကိန်းဝတ်နေခဲ့သည်။
" ငါ မင်းတို့ကို တကယ် အဆင်ပြေစေချင်တယ်။ "
" ........."
" ပြီးတော့ ဆယ်ဟွန်းက ငါ့ကို ပြောပြတယ်။ ဟိုတစ်နေ့က ငါတို့ ကုမ္ပဏီမှာ မင်းတို့ အဖြစ်အပျက်ကိုလေ။ "
ကျွန်တော် ခပ်ရေးရေးပြုံးလိုက်မိသည်။ ဆယ်ဟွန်း။ အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် ဘာမှ နားမလည်သလို မျက်နာနှင့် ကောင်ကိုပြောသည်လား။
" မင်း ဂျောင်ဆူးကို ပစ်ထားခဲ့တာဆို။ "
ပစ်ထားခဲ့သည်တဲ့လား။ လှမ်းမြင်ရသည့် လူတွေကြားမှ စူးရဲသည့် မျက်လုံးတစ်စုံကို အထိတ်တလန့်မြင်ပြီး ကျွန်တော် ပြေးထွက်သွားမိတာ။ သတိရလို့ ကျွန်တော် ပြန်ရောက်လာတော့ ရင်ခွင်ကျယ်တစ်ခုရဲ့ ဖေးမမူမှာ လိုက်ပါသွားခဲ့သည့် သူ့ရဲ့ ကျောပြင်လေးသာ ကျွန်တော် မြင်လိုက်ရသည်။ သူလည်း တစ်စိမ်းလူတစ်ယောက်ရဲ့ ဖေးမမူမှာ စိတ်ဖြေနိုင်ခဲ့သည်လား။ ထိုမြင်ကွင်းကပင် ကျွန်တော့်အား အသိတရားမဲ့စေခဲ့တာ။ ကလယ်လ်ယာကို ဖြေရှင်းမှုတစ်စုံတစ်ရာ မဆိုပဲ လက်ထပ်ဖို့ ကျွန်တော် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်မိတာ။ အဖြစ်အပျက်တွေက အရမ်းကို လျင်မြန်လွန်းခဲ့သည်လေ။
" ငါ ကြားကြားချင်း မင်းကို အရမ်းပဲ ဒေါသထွက်မိတယ်။ နောက်မှ မင်းမှာလဲ မင်း အကြောင်းပြချက်နဲ့ မင်းရှိမှာပဲလို့ တွေးပြီး ဖြေသိမ့်လိုက်တာ။ မင်း တကယ်ပဲ ဂျောင်ဆူးကို မေ့နိုင်ပြီလား။ တကယ်ပဲ လက်လျော့လိုက်ပြီလား။ သူက မင်းပြန်လာရင် ရင်ဆိုင်ဖို့ အင်အားတွေ မျှော်လင့်ချက်တွေ အများကြီးထားထားတာ။ ဘယ်လို အခြေအနေမဆို မင်းနောက်ကို..။"
" ငါတို့ ဇာတ်လမ်းက လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ကတည်းက ပြီးခဲ့ပြီ။ ပြီးတော့ သူ့မှာလဲ ငါ့အပြင် နောက်ထပ် တစ်ယောက်ကို လက်ခံဖို့ ကြိုးစားသင့်ပြီ။ "
နောက်ဆုံးတော့ ဘတ်ခ်ဟွန်းတစ်ယောက် စိတ်လျော့သွားသည်။ ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ပဲ သူ့ရဲ့ အဆိုတော်ဘဝ ဖြစ်လာပုံကိုသာ ဖေါက်သည်ချနေလေသည်။ ပြီးတော့ ဒီလောကထဲ သူ ဝင်စဉ်က ကြုံတွေ့ရသည့် အခက်အခဲများနှင့် ဟာသများကို ဘတ်ခ်ဟွန်းပီသစွာ ရီမော ပြောပြလေသည်။ တစ်ခါတစ်လေ သူနှင့်သာမဟုတ်ပဲ ကျွန်တော် ချစ်ခဲ့သည့် သူမှာ ဘတ်ခ်ဟွန်းဆိုရင် အခုလို ကျွန်တော့် ဘဝ အလှည့်အပြောင်းတွေက ဒီမျျလောက် မများလောက်ဘူးထင်သည်။ လိင်တူချစ်မိတာချင်း အတူတူတောင် ဘတ်ခ်ဟွန်း၏.မိဘများက နားလည်မှုရှိကြလိမ့်မည်ထင်သည်။ ဒါကလည်း တကယ်ပင် ဖြစ်မလာ၍လည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒါပေမယ့် ထိုကဲ့သို့ ကျွန်တော်တွေးမိရင်တော့လည်း အတွေးနှင့်အတူ ဘတ်ခ်ဟွန်းအား အားနာမိသည်။ ဘတ်ခ်ဟွန်းက ကျွန်တော်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေသည်က ပို၍ ကောင်းသည်ထင်သည်။
ကျွန်တော့် အိမ်တွငိ ခဏမျျှနေပြီး အနုပညာရှင်ဖြစ်သည့် ဘတ်ခ်ဟွန်းက အလုပ်ကိစ္စနှင့် ပြန်သွားလေသည်။ ကျွန်တော် တစ်နေကုန် ရှုပ်ပွနေသော အိမ်ကို ရှင်းပြီး အလုပ်များနှင့် စိတ်မလွင့်ပျံအောင် ကြိုးစားနေမိသည်။
ခဏခဏ ခေါ်နေသော ဆူဟိုအစ်ကို၏ ဖုန်းကို မကိုင်ပဲ သီချင်းသံကျယ်ကျယ်ကြား အလုပ်များဖိလုပ်နေမိသည်။
ညနေပိုင်းရောက်မှ ရေချိုးပြီး နားနေတော့သည်။
" တီတောင်...!"
အိမ်တံခါးဘဲလ်သံကြောင့် ကျွန်တော် ထိုင်ခုံမှာလဲပြီး တီဗီမှလာနေသည့် ဟာသအစီအစဉ်ကို ကြည့်နေရာမှ တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ဂျောင်ဆူး...။
ကျွန်တော် အရှေ့မှ ပုံးကြီးကြီးကို ရင်ခွင်ထဲပိုက်လျှက် ရပ်နေသော သူ့ကို မြင်တော့ သူက ကျွန်တော့်ကို တွန်းထုတ်ကာ အိမ်ထဲ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ကျွန်တော် အံ့ဩကာနေရင်း အိမ်တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
" ရော့။ မင်း ပစ္စည်းတွေ ပြန်ယူ။ "
" ဒုန်း...။"
ကြမ်းပြင်ပေါ် ပျံ့ကျဲနေသော ပုံးထဲမှ ပစ္စည်းများ။ တစ်ချို့တစ်လေကိုတော့ ကျွန်တော် သူ့အား ပေးခဲ့သည်ကို မှတ်မိနေပြီး တစ်ချို့တစ်လေကတော့ ကျွန်တော့် မှတ်ဉာဏ်ထဲမှ မေ့လျော့နေသော ပစ္စည်းများဖြစ်နိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် အားလုံးကတော့ ကျွန်တော် သူ့အား ပေးခဲ့သည့် ပစ္စည်းများ ဖြစ်လိမ့်မည်။
" ကောင်းပြီလေ။ လမ်းခွဲပြီ။ ပြတ်ပြီဆိုမှတော့ အားလုံးကို ပြတ်တာပဲ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား။ "
နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ကာ ဒေါသတကြီး ပြောနေသော သူ့ပုံစံက ရည်းစားနှင့် လမ်းခွဲပြက်ဆဲရန်ထက် အလိုမကျဖြစ်နေသော ကလေးတစ်ဦး၏ ပုံစံနှင့် ပိုတူသည်။ ကျွန်တော် ဘာမှ မပြောပဲ သူ့အား ငေးကြည့်နေဆဲမှာပင် သူက ကျွန်တော့်၏ အခုလောလောဆယ် ပင်ပင်ပန်းပန်းရှင်းလင်းထားသည့် အိမ်ထဲ ပစ္စည်းများကို ဟိုတစ်စ ဒီတစ်စ လိုက်ဆွဲယူနေပြီး ပုံးထဲ ထည့်နေလေတော့သည်။
" ဒါက ငါ မင်းကို နေမကောင်းတုန်းက ပေးထားတာ။ ဒါက ငါ လေ့လာရေးခရီးက အပြန် ပေးတာ။ ဒါက ငါ ..."
ပစ္စည်းတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြောလိုက်နှင့် သူ့ကြောင့် ကျွန်တော့် အိမ်ထဲရှိ ပစ္စည်းများ ရှုပ်ပွလာသည်။ သူက ပုံးကို ကိုင်ထားရင်းပင် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားကာ အိမ်ခန်းထဲရှိ ပစ္စည်းများကို မွှေနောက်ပြန်လေသည်။ ကျွန်တော် အရူးတစ်ယောက်လို ဆောက်တည်ရဲမဲ့နေသော သူ့ရဲ့ အပြုအမူနှင့် ပေါက်ကွဲနေသော သူ့ရဲ့ မျက်နာမှခံစားမူများကို ကြည့်ရင်း ရင်ဘတ်က တစ်စစ်စစ်နှင့် နာကျင်လာလေသည်။
" ဒါလည်း ငါ့ အဝတ်အစားတွေ။ "
" အဲဒါတော့ မင်း ယူလို့ မရဘူးလေ ဂျောင်ဆူး။ "
သူက စုတ်ပြဲနေသောအဝတ်အစားများကို တယုတယသိမ်းထားသော ဗူးလေးကို ကိုင်ရင်း ကျွန်တော့်အား ကြောင်ပြီး ငေးကြည့်လာသည်။ ကျွန်တော် သူ့အနား လျင်မြန်စွာလျှောက်သွားပြီး သူ့လက်ထဲမှ ဗူးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။
" ဒါတွေ ယူကတည်းက မင်းက ဘယ်တော့မှ ပြန်မယူဘူးဆိုပြီး လွင့်ပစ်ခဲ့ပြီးသားပါ။ ပြီးတော့ အဲဒီအတွက် ငါ မင်းကို ပြန်အစားဝယ်ပေးတယ်လေ။ "
သူ ကျွန်တော့်အား မျက်လုံးလေး ပြူးကာ တအံ့တဩ ငေးကြည့်လာသည်။
" ချန်...ယော..."
သူ့ရဲ့ အံ့ဩကာ ငြီးငြူသံလေး။ ကျွန်တော့် လက်ထဲမှ ဗူးက အလိုလို လက်ထဲမှ လွတ်ကျကာ ကျွန်တော် သူ့အား စိုးရိမ်စွာ ငေးကြည့်လိုက်မိသည်။ ဘုရားရေ။ ကျွန်တော် သတိလွတ်သွားခဲ့ပြီ။ သူ သိသွားပြီ။
" ချန်ယော။ မင်း ...မင်း... သတိပြန်ရပြီလား။ "
မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်မေးလာသည့် သူ့ရဲ့ စကားသံနှင့် မယုံကြည်ရဲဖြစ်နေသော သူ့ရဲ့ မျက်လုံးမှ မျက်ရည်များ ချက်ချင်း ရစ်ဝိုင်းလာသည်။ လိမ်ညာဖုံးကွယ်၍ မရတော့သည့် အခြေအနေဖြစ်သောကြောင့် ကျွန်တော် ဘီရိုကို ကျောမှီကာ ယိုင်လဲသွားသည်။ ကျွန်တော့် ပုံစံကို ကြည့်ပြီး သူ ကြေကွဲစွာပင် အထိတ်တလန့် ကုတင်ပေါ် အရုပ်ကျိုးပျက် ထိုင်ကျသွားသည်။ ပြီးတော့ မယုံကြည်နိုင်သော မျက်လုံးများနှင့် သူက ကျွန်တော့်အား ငေးကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးကို ခါးယမ်းပြီး။
" ဒါနဲ့များတောင်။ မင်း ငါ့ကို။ ဒါနဲ့များတောင်ကွာ။ "
ကျွန်တော် စိတ်တွေ ဖိဆီးလာကာ ဆံပင်ကို ဆွဲကိုင်မိလေသည်။ သူကတော့ ကျွန်တော့်အား မျက်တောင်မခတ်ငေးကြည့်နေရင်းပင်ဖြစ်သည်။
" မင်း ဖြစ်နေရက်နဲ့ ဘာလို့များ.. ငါ့ကို။ ငါ့ကို နာကျင်အောင် လုပ်ခဲ့တာလဲ။ "
သူ့ရဲ့ မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တစ်စက်က ဖြူဖွေးလွန်းသော သူ့ရဲ့ ပါးပြင်ပေါ် စီးကျလာသည်။ စိတ်ဖိစီးမှုများကြောင့် သိသိသာသာ ပိန်ကျသွားသည့် သူ့ရဲ့ ပုံစံက လေတိုက်ရင်တောင် လဲကျတော့မယောင်ပင်။ ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ နာကျင်နေသော ပုံစံကို ကြည့်ပြီး ထွေးပွေ့ထားချင်မိသည့် အတွေးတွေ ဝင်ရောက်လာကာ ။ ထိုအတွေးကို ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ပြန်လည် ထိန်းချုပ်နေရသည်။
" ငါ ဘာတွေများ မှားခဲ့လို့လဲ ချန်ယောရယ်။ ငါ ဘာတွေများ ခွင့်မလွတ်နိုင်အောင် မှားခဲ့တာလဲ။ "
" ............"
" ငါ့ကို ပြောပါ။ ငါ့ကို ပြောစမ်းပါကွာ။ မင်း ငါ့ကို ဘာတွေ မကျေမနပ်ဖြစ်နေလဲ ငါ့ကို ပြောစမ်းပါ ချန်ယောရာ။ "
ကျွန်တော် စိတ်များမွန်းကျပ်ကာ သူ့အား ကြေကွဲစွာ ငေးမောကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းကို ဖြေးညင်းစွာ ခါယမ်းလိုက်သည်။
" ငါ မသိဘူး ဂျောင်ဆူး။ ငါ မသိဘူး။ ငါ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ မင်းနဲ့ငါက ဝေးကွာနေခဲ့ပြီ။ ငါ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ ငါက မင်းကို နာကြည်းပြီးနေပြီ။ ငါ သတိရတဲ့ အချိန်မှာ အရာရာတိုင်းက အဆုံးသတ်နေခဲ့ပြီ ဂျောင်ဆူး။ "
ကျွန်တော့် စကားအဆုံး သူက မျက်နာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုချလေတော့သည်။ ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ ရှိုက်သံများကြား ပြေးပုံးကာ သူ့ရဲ့ မျက်ရည်များကို ခြောက်သွေ့ပေးချင်သည့် အတွေးများကို ထိန်းချုပ်ရင်း ဘီရိုကို ကျောမှီရာမှ တဖြေးဖြေး ထိုင်ချလိုက်မိသည်။ ထိုအတူ ဒူးပေါ်လက်ထောင့်ပြီး နဖူူးရှိဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်ရည်များကြား အသံတိတ် အော်ငိုနေမိသည်။
ငါ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ ငါက ငါ မဟုတ်တဲ့လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေခဲ့ပြီ ဂျောင်ဆူးရယ်။
ငါ သတိရမိတဲ့ အချိန်မှာ နောက်ပြန်လှည့်ဖို့ လမ်းတွေ ပျောက်ဆုံးနေခဲ့ပြီ။
ငါ့ အမှားတွေပါ။ ငါ့က မိုက်မိုက်မဲမဲနဲ့ကို ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကို ဖတ်ကြည့်ပြီး အထက်တန်းကျောင်းသားအရွယ် ငါ့ရဲ့ နာကျင်မှုတွေထဲမှာ ငါကိုယ်တိုင် ချောင်ပိတ်ခံနေမိခဲ့တာ။
ငါက မှားခဲ့တာပါ ဂျောင်ဆူးရယ်။
*****************************************
ကျွန်တော် အရှေ့မှ အဖြူရောင်သတို့သမီး ဝတ်စုံကို ဝတ်ပြီး လှပကျော့ရှင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့် ပြနေသော ကလယ်လ်ယာကို ငေးကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
" ဒါပဲ ယူတော့ ။ လှတယ်။ "
" သေချာလို့လား။ "
မှန်မှတဆင့် မြင်နေရသော သူမ၏ ကိုယ်လေးကို လှည့်ကြည့်ရင်း သူမက အလိုမကျသလို ဆိုလာလေသည်။ မိန်းမတွေက မင်္ဂလာဆောင်ရင် အားလုံးအတူတူပဲလားတော့ ကျွန်တော် မသိပါ။ ပုံမှန်ဆိုရင် အဝတ်အစားများကို ဂျီးမများတတ်သူ သူမက အခုတော့ မင်္ဂလာဆောင် သတို့သမီးဝတ်စုံကို ဝတ်ကြည့်နေသည်မှာ အထည်၂၀မကတော့ချေ။ ညနေကလည်း လက်စွပ်ရွေးသည်မှာ မိုးချုပ်သည်အထိပင်ဖြစ်သည်။ အခုလည်း ဘတ်ခ်ဟွန်း အသိဆိုင်ဖြစိနေ၍သာ ကျွန်တော်တို့အား ည ဆယ်နာရီရောက်သည်အထိ ဖွင့်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မဟုတ်ရင်တော့ ဆိုင်ရှင်မှ ရိုက်ထုတ်မည့် ကိန်းပင်ဖြစ်သည်။
" လှပါတယ် ကလယ်လ်ယာရယ်။ မင်းက လှပြီးသားပဲကို။ "
" စကားကိုက စိတ်မရှည်သလိုပဲ။ "
" ............"
" ဒါက လယ်လ်ယာရဲ့ ပထမဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံး မင်္ဂလာဆောင်ပွဲလေ ။ အလှဆုံးဖြစ်ချင်တာပါ ဟန်နီရယ်။ "
တစ်နေကုန် ကျွန်တော့်အား စိတ်လျော့စေသော စကားလုံး ပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော် စိတ်ကို လျော့ကာ နေလိုက်သည်။ သူမက အရောင်းဝန်ထမ်းကောင်မလေးကို နောက်တစ်စုံ လဲခိုင်းပြီး အဝတ်လဲခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ အနီးရှိစာစောင်တစ်ခုကို ယူဖတ်နေလေသည်။
ရုတ်တရက် ဖုန်းထဲဝင်လာသည့် စာကြောင့် ကျွန်တော်ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။
( ငါ့ရဲ့ ဖုန်း ရှာတွေ့လား။)
ဘတ်ခ်ဟွန်း၏ စာပင်ဖြစ်သည်။ ဟိုတစ်နေ့က ကျွန်တော့် အိမ်မှာ သူ့ရဲ့ လျှိုဝှက်သည့် ဖုန်းတစ်လုံးကျန်ခဲ့သည်ဆိုကာ ကျွန်တော်အား မနက်စောစော ဖုန်းဆက်ပြီး ရှာခိုင်း၍ မနက်က ဘတ်ခ်ဟွန်း၏ ဖုန်းကို ရှာတာ။ ရှာမတွေ့ပဲ ဖြစ်နေသည်။ ထိုနေ့က ရောက်လာပြီး ပစ္စည်းများ ဆွဲသိမ်းသွားသည့် ဂျောင်ဆူး၏ ပုံးထဲပဲ ပါသွားလေသလား မသိပါ။ ကျွန်တော် ဖုန်းထဲမှ ဂျောင်ဆူး၏ ဖုန်းကို ဆက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ဘတ်ခ်ဟွန်း၏ နားညည်းဖွယ် စကားသံကို ထပ်မကြားချင်ပါ။ တကယ်၍ သူ့ဆီမှာ ရှိခဲ့လျင်တောင် ဘတ်ခ်ဟွန်းအား တိုက်ရိုက်ပေးခိုင်းတော့မည်လေ။ ကျွန်တော်နှင့် တွေ့ရရင် သူ အဆင်ပြေမည်မထင်ပါ။ ကျွန်တော်က သူ့အား လွမ်းင်္စတ်တမ်းတမူများဖြင့် နေသားတကျ ဖြစ်နေသော်လည်း သူ့ကိုတော့ ထိုကဲ့သို့ မဖြစ်စေချင်ပါဘူး။ နောက်ထပ် ပျော်ရွှင်စရာအသစ်များနှင့် တွေ့ဆုံစေချင်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့ ထိုအခြေအနေကို ကျွန်တော် ကြည်ကြည်ဖြူဖြူလက်ခံနိုင်မည်လားဟုတော့ မသေချာပါ။
" ဂျောင်ဆူးလား။ "
" အင်း။ "
" ငါပါ။ "
သူ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို စုံစမ်းထားပေမယ့် တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ မဆက်ဘူးသည့် ကျွန်တော့် ဆီမှ ဖုန်းကို ကြားတော့ သူ အံ့ဩသွားပုံပင်။ စကားသံ ခဏတိတ်ဆိတ်သွားသည်။
" မင်း အိမ်မှာလား။ "
" ဟင့်အင်း။ ရုံးမှာ။ အလုပ်ရှိလို့ နောက်ကျနေတာ။ "
ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ သူဌေးအား စိတ်တိုလာမိသည်။ ဒီအချိန်အထိ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးကို အလုပ်ခိုင်းစရာလား။ ဟိုတစ်နေ့က ဖျော့တော့နေသော သူ့ရဲ့ မျက်နှာကို မြင်ယောင်ပြီး စိတ်ထဲ အလိုမကျဖြစ်မိသည်။
" ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ။ "
တည်ငြိမ်နေသည်ဟု ထင်ခဲ့သော ကျွန်တော့်စိတ်က အခုလို သူ့ရဲ့ အေးစက်စက်မေးခွန်းမှာ နာကျင်သွားပြန်သည်။
" ဘတ်ခ်ဟွန်းရဲ့ ဖုန်းတစ်လုံး မင်း ဟိုတစ်နေ့က သိမ်းသွားတဲ့ ပစ္စည်းတွေထဲ ပါသွားလားလို့ပါ။ "
" အင်း ။ ရှာလိုက်မယ်။ "
" ............"
" တွေ့ရင် ဘတ်ခ်ဟွန်းကို ပေးလိုက်မယ်။ "
ကျွန်တော့်ရင်ဘက်ထဲ အေးစက်စက်လေးစိမ်းတွေ ဖြတ်တိုက်သွားသည်။ တကယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်တို့ကြား အကောင်းဆုံးအနေအထားဆိုသည်က မည်ကဲ့သို့ကို ခေါ်ဆောင်ရမည်လဲ။
" မင်း ညစာ စားပြီးပြီလား။ "
ဆက်လက်ကြားချင်သည့် သူ့ရဲ့ စကားသံကို ထွက်ကျလာရန် ကျွန်တော့် ပါးစပ်မှ အလိုလိုထွက်ကျလာသည့် စကား။ တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ သဘောကျဖွယ် ရီမောသံကို ကြားတော့ ဒီဖက်မှ ကျွန်တော် ဆံပင်ကို လက်ဖြင့်ထိုးဖွရင်း ပြုံးမိသည်။
" အင်း။ စားပြီးပြီ။"
"........."
" မင်းရော။ စားပြီးပြီလား။ "
ကျွန်တော် သဘောကျဖွယ် ပြုံးလိုက်သည်။ သူလည်း ပြုံးနေမှာ အမှန်ဖြစ်လိမ့်မည်။
" စီနီယာ။ မပြန်သေးဘူးလား။ "
တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ စကားသံ။ သူက ဖုန်းကို လက်တွင်ကိုင်ရင်း မေးလိုက်ပုံပင်။ ကျွန်တော်မှ အတိုင်းအတား ကြားနေရသည်။
" မီးလင်းနေလို့ လာကြည့်တာ။ ဘယ်သူ့မှ မရှိဘူးလား။ "
" ဟင့်အင်း။ ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်း ။ ခဏတေ ပြန်တော့မှာပါ။ "
"............"
" စီနီယာ။ ဘာလုပ်တာလဲ။ ဖယ်။ အဲလို မလုပ်နဲ့။ ဖယ်!!!!!...."
စကားသံများ ပြတ်တောက်သွားတော့ ကျွန်တော် ဖုန်းကို ကိုင်ထားရင်း ကြောင်နေမိသည်။ ထိုအချိန် ကလယ်လ်ယာမှ အဝတ်အစားတစ်စုံလဲပြီး၍ အဝတ်လဲခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။
" ဂျောင်ဆူး။ ...ဂျောင်ဆူး...။ ဂျောင်ဆူး...။ "
ကျွန်တော့်အား အံ့ဩကာ ငေးကြည့်နေသော သူမ၏ မျက်ဝန်းနှင့် အော်ခေါ်သံကို ကျွန်တော် အရေးမစိုက်နိုင်စွာပင် သူ့အား စိုးရိမ်ပူပန်မူများဖြင့် ပြေးထွက်လာမိသည်။ ပြီးတော့ ကားစက်ကိုနိုးကာ သူရှိရာ ကုမ္ပဏီကို ဦးတည်လိုက်သည်။ လမ်းတစ်လျောက်လုံး သူ့ရဲ့ ဖုန်းကို အဆက်မပြတ်ခေါ်ရင်း ကားကို အရှိန်မြင့်ကာ မောင်းလိုက်သည်။ ရင်ဘတ်ထဲမှာတော့ သူ့အား စိုးရိမ်ပြီး တစ်ခုခုကို ပေါက်ကွဲပြီး ဒေါသထွက်နေမိသည်။ ဘတ်ခ်ဟွန်းဆီမှ ကြားခဲ့ပြီးသား။ သူ့ရဲ့ အကြောင်းကို သူ့ကုမ္ပဏီမှ သိကာ သူ ခွဲခြားဆက်ဆံနေရကြောင်း။ ဒါပေမယ့် အခုလို သူ့ကို စော်ကားသည်အထိတော့ လူတွေ အောက်တန်းမကျသင့်ဘူးလေ။ ကျွန်တော် မည်ကဲ့သို့ အရှိန်ဖြင့် မောင်းလာသည်လည်း မသိပါ။ အချိန်ခဏအတွင်း သူ့၏ ကုမ္ပဏီကို ကျွန်တော့်ကားလေား ရောက်လာသည်။ ကျွန်တော် သူရှိရာ အခန်းကို ပြေးတက်လိုက်သည်။
" ဂျောင်ဆူး။ ....ဒိုဂျောင်ဆူး။ ..ဒိုဂျောင်ဆူး။ "
ပါးစပ်မှ သူ့ရဲ့ နာမည်ကို အဆက်မပြတ် ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်နေလေသည်။
" ချန်ယော...."
ရုတ်တရက် မှောင်မည်းနေသော ရုံးခန်းထဲမှ ပြေးထွက်ကာ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာသည့် ကိုယ်လုံးလေး။ ကျွန်တော် အထိတ်တလန့် ထွေးပွေ့ထားသော သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေရ တုန်ရင်နေသည်။
" ဂျောင်ဆူး။ မင်း ဘာဖြစ်သွားလဲ ။ ဘာဖြစ်သေးလဲ။ "
" ဟင့်အင်း။ ငါ ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ ပြန်ရအောင်နော် ချန်ယော။ "
ကျွန်တော် သူ့ စကားလုံးများ မဆုံးခင် အနီးရှိမီးခလုပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ကျွန်တော့် အသက်ရှုသံများ မြန်ဆန်လာခဲ့သည်။ အနည်းငယ်ဆုတ်ပြဲနေသော အဝတ်အစားများနှင့် သူ။ မျက်ဝန်းတွေထဲ ကြောက်ရွံ့ခြင်းနှင့် ရှက်ရွံ့ခြင်းတွေ။
" ဂျောင်....ဆူး.."
" ငါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး "
ဟင့်အင်း။ ကျွန်တော်က ဖြစ်နေတာ။ ကြည့်စမ်းပါဦး။ ကျွန်တော် မှလွဲ၍ အခုလို သူ့ရဲ့ အဝတ်အစားကို တစ်ခြားတစိယောကိမှ ဖြဲသည်ဆိုသည့် ခံစားချက်က ဆိုးဝါးလွန်းသည်။ တုန်ရင်ပြီး ကြောက်ရွံ့နေသော သူ့ဆီက ရှက်ရွံ့မူက အောက်တန်းစားလူတစ်ယောက်ကြောင့် ဖြစ်လာစလာလား။
" ဘယ်မှာလဲ အဲဒီ ကောင်။ ဘယ်မှာလဲ။ ထွက်ခဲ့။ "
" ချန်ယော။ "
ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲတားနေသော လက်သေးသေးလေးကို ကျွန်တော် ဂရုမပြုနိုင်စွာပင် အခန်းထဲ ပတ်ရှာတော့။ ဟော။ တွေ့ပါပြီ။ စားပွဲအောက်တွင်ပုန်းနေသော လူတစ်ယောက် ။ ကျွန်တော် ဘာမှ ဆက်မတွေးနိုင်ပဲ ။ ထိုလူကို ဂုတ်မှဆွဲကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲချကာ ခွပြီး မျက်နာအပေါ် အဆက်မပြတ် လက်သီးဖြင့် ထိုးနေမိသည်။
" ခင်များက ။ သူ့ကို လက်ဖျားနဲ့ ထိစရာလား။ ဘာလို့ ခင်များက သူ့ကို မျက်ရည်ကျအောင် လုပ်စရာလား။ ခင်များက လူ မဟုတ်တဲ့ တိရိစ္ဆာန်ပဲ။ "
" ချန်ယော။ တော်တော့။ သေသွားလိမ့်မယ်။ ချန်ယော။ တော်ပါတော့။ မင်း တစ်ခုခုဖြစ်လိမ့်မယ်။ "
ကျွန်တော့် ခါးမှ ဖက်ပြီး ကျွန်တော်အား ထိုလူပေါ်မှ ဆွဲဖယ်လိုက်သည့်သူ။ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လျှက် ခါးကို မလွတ်တမ်း ဖက်ထားသည့်သူ။ လဲကျနေသာ လူက သွေးများနှင့် မလှုပ်မယက်။
" ငါ့ကြောင့် မင်းကို ထပ်ပြီး မထိခိုက်ချင်ဘူး ချန်ယောရယ်။ ငါကြောင့် မင်းကို မနာကျင်စေချင်ဘူး။ ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ။ "
မျက်ရည်များနှင့် ရှိုက်သံများနင့် သူ့စကားသံ အဆုံး ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ သေးငယ်သော ကိုယ်လေးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ လွတ်ထွက်သွားမှာစိုးမိသည့် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ လက်များက တင်းကျပ်လွန်းလှသည်။ ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ ဆံပင်တွေကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းရှိုက်ရင်း။
" ငါ ရူးတော့မယ်ထင်တယ် ဂျောင်ဆူးရယ်။ မင်းကို ချစ်မိလို့ ငါ ရူးတော့မယ်။ "
သူ့ရဲ့ လက်ကလေး ပိုပြီး တင်းကျပ်လာသည်။ သူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းက ကျွန်တော့် လည်တိုင်နား ဖိကပ်နမ်းလာတော့ ကျွန်တော် သူ့အား ချစ်ခင်မြတ်တိုးသည့် စိတ်ခံစားမှုတို့ မြင့်တက်လာသည်။ လက်လွတ်ဖို့ ခက်ခဲလွန်းတယ် ဂျောင်ဆူးရယ်။
" ငါ မင်းကို ချစ်တယ်.. ချန်ယော... အရမ်းကို ချစ်တယ်..."
ကျွန်တော့် ဘဝအား ပြီးပြည့်စုံစေသည့် စကားလုံးလေ။ မိုက်မဲလိုက်တာ။ အခုထိ ကျွန်တော်က သူ့ဆီက ဘာကို လိုအပ်နေခဲ့သည်လဲ စဉ်းစားနေခဲ့တာ။ အရူးလိုပဲနော်။ တကယ်တော့ ။ ကျွန်တော် လိုအပ်နေခဲ့သည်က သူ့ဆီမှ ချစ်တယ်ဆိုသည့် စကားလုံးလေးသာပါ။ ကျွန်တော် သူ့အား ထွေးပွေ့ရင်း မှန်ရိပ်မှာ တစ်ဆင့် ခပ်ရေးရေးမြင်နေရသည့် စူးရှသည့် အကြည့်တစ်ခု။ ကျွန်တော် သူ့အား မလွတ်တမ်း ဖက်ထားသည်။ ပိုပြီး စူးရဲလာသော အကြည့်ကို အံတုပြီး ကျွန်တော် သူ့ရဲ့ နဖူးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ မျှော်လင့်နေသော မျက်လုံးလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း။
" ငါလည်း မင်းကို ချစ်တယ် ဂျောင်ဆူး။ "
ကျေနပ်စွာ မျက်ရည်များနှင့် ပြုံးလာသည့် သူ့ရဲ့ ဖြူစင်သော မျက်နာလေးက ကျွန်တော့်ရဲ့ အသက်ရှင်ခြင်းကို အဓိပ္ပာယ်ပြည့်စုံစေခဲ့သလို သူ့ရဲ့ အနောက်မှ ပုံရိပ်ရှိ စူးရဲပြီး နာကြည်းနေသော မျက်လုံးမှ စကားသံကို ကျွန်တော့် စိတ်က အလိုလို ကြားယောင်တော့ ကျွန်တော် အထိတ်တလန့်နှင့် သူ့အား မလွတ်တမ်း ဖက်ထားမိတော့သည်။
" ပတ်ချန်ယောဆိုတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ဒိုဂျောင်ဆူးကို အရမ်း မုန်းတယ်။ "
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»«»««»»
ကဲ။ တင်လိုက်ပြီ။ စိတ်ပညာဆိုင်ရာ ရောဂါကတော့ ရှာကြံထည့်ထား၍ မှားယွင်းမူရှိရင် တောင်းပန်ပါတယ်နော်။ ဇာတ်လမ်းကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေရင်တော့လည်း နားလည်အောင် မရှင်းပြတတ်တဲ့ အော်သာ အပြစ်ပါလို့။