De pijn in mijn arm was weggetrokken. Gelukkig bleven er geen blauwe plekken over, aangezien het nog best rustig ging. Automatisch streel ik over mijn arm, toch voel ik nog wel wat, prikkels ofzo. Een badboy oké maar de manier waarop hij mij vast pakte maakt mij toch zorgen.
'Elea', meteen draai ik mij om. Mattie komt mijn richting op gelopen, of nou het lijkt eerder op snel wandelen. Het ziet er niet uit. 'Wat moet je nu weer?, geërgerd kijk ik hem aan. Stiekem vuist ik mijn handen, niet omdat ik wil slaan maar omdat ik mezelf moet bedwingen want hij ziet er vandaag er knap uit bovenwonderlijk. Zijn blik valt op mijn arm. 'Heb ik dat gedaan?', vraagt hij met angst in zijn stem. Ik knik, dat is het enige wat ik kan doen/zeggen. Hij pakt mijn arm vast en strijkt er voorzichtig over heen. 'Doe dit pijn?'. Kippenvel verspreid zich over mijn armen. 'Nou.. Ja.. Het is..', mijn mond vult zich met woorden maar het lukt niet om ze uit te spreken. Ik kijk hem aan in zijn bruine ogen, terwijl ik door heb dat hij de hele tijd al zit te kijken. Weer knik ik, knikken is makkelijker dan praten op dit moment. Hij pakt mijn arm wat beter vast en drukt er een kusje op. 'Gaat het nu iets beter?'. Stiekem zweef ik omhoog maar dat probeer ik niet te laten merken. 'Ja.. Ja gaat wel'. Er verschijnt een lach op zijn gezicht, niet zo'n normale maar een scheve lach, zijne ene mond hoek krult en er verschijnt een kuiltje in zijn wang. Dit is het moment dat ik officieel zweef in de wolken. Hij laat mijn hand los en loopt dan weg.
Stiekem strijk ik over mijn arm, die ik nooit meer ga wassen. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, stiekem was het altijd raar als mensen dat zeiden over iemand waarover zij aan het fangirllen waren of van diegene waar zij verliefd op waren maar nu zei ik het dan ook. 'Ik ga mijn arm nooit meer wassen'. 'Wat zeg jij nou weer?'. Brett komt om de hoek kijken, alsof hij rook wat ik zei. Of zei ik het hardop? Meteen voel ik mij rood worden en verstop mij in mijn shirt. Vanaf nu ga ik undercover. Die stomme vlinders in mijn buik doen gekke dingen met mij.
'Ik ga mijn arm nooit meer wassen. Omdat ik er net een pizza op liet vallen, nu ben ik een met de pizza. In plaats van bloed broeders ben ik nu een pizza zuster, snap jij mijn punt?'. Lori proest het uit, terwijl haar water zich over mijn boeken verspreid. 'Ik ben een hawaii pizza om precies te zijn. Een sappige smaak en een bittere binnenkant', zeg ik tegen hem met een knipoog. Zijn gezicht veranderd in een verlegen, beetje awkward uitdrukking. 'En vertel, wat voor een pizza ben jij precies?'.
----****----
Sorry dat de update wat langer duurde dit keer, ik ben nog al chaotisch als het plannen gaat. Toch heb ik natuurlijk wel een hoofdstuk voor jullie. (Alvast) een gelukkig nieuwjaar! (: