Voordat ik ook maar na kan denken haal ik nog een keer uit met het zwaard. Nee! Mis!
"Middelvinger! Middelvinger!" Rick trappelt van opwinding "Zijn middelvinger!"
"Rick! Ik moet me focussen oké?!" Diep adem halen, Alysa. 1.. Oké daar gaan we dan 2... Kom op demoon! 3... Shit. Ik haal uit. "Yes!" Raak! De demoon verdwijnt en ik kniel vlug naast Jake neer. Hij ligt op de grond en ik kan zien dat hij pijn heeft. Oh, god. Wat heb ik gedaan? Dalijk heb ik een ader geraakt of zo! Dalijk heb ik Jake nog vermoord!
"Sorry, ik ehm.." Ik raak zijn arm aan. Jake schreeuwt het uit. Oh! Waarom moet ik dat nou doen? Ik snij z'n halve arm eraf en vervolgens wrijf ik het gevoel er nog lekker in. Slim, zo moet je indruk maken, heel slim.
"Even op je tanden bijten." Rick komt naast ons zitten en wikkelt een wit doek om Jakes arm. "Als het gaat ontsteken zijn we nog verder van huis, dus ik hoop dat dit helpt."
"Alsof ik al niet ver genoeg van huis ben." Mompel ik.
"Niet nu.." Weet Jake uit te brengen. Hij heeft gelijk. Dit is inderdaad niet de juiste gelegenheid voor mijn stomme praatjes. "Gaat het?" Vraag ik. Nee natuurlijk gaat het niet, Alysa.
"Dit mag onze reis niet stoppen, Alys. Ik was van plan om morgen..." Ik onderbreek hem. "Morgen? Morgen wat? Nee toch, niet morgen al naar Epilenios?" Ik ben er nog niet klaar voor! "En eh.. Jij ook niet!" Plak ik er snel achteraan. "Het is maar een sneetje." Voorzichtig beweegt hij zijn arm, maar laat hem daarna meteen weer hangen. "Één dag, Jake. Één dag nog, alsjeblieft?" Hij kijkt naar Rick. "We kunnen alle armen gebruiken in deze strijd." Hij knipoogt. Jake glimlacht. "Oké, 1 dag nog." Ik slaak een zucht van opluchten. Dat is mooi, heb ik me daar ook weer uitgekletst. Ik sta op en loop naar Demi. Ze ligt in de hoek van de kamer, nog steeds te slapen. Rick komt naast me staan.
"Ze geeft me kippenvel. Zo bang was ik en zo.. zo.. Interessant ligt ze er nu bij. Ik krijg er kippenvel van." Hij krabbelt ongemakkelijk achter zijn oor. "Interessant? Ze ligt interessant?" Ik grijns. Ik heb echt wel door wat hij denkt. "Ik heb in geen tijden meer een meisje gezien oké." Uhm wat?! "Hallo! Je ziet mij toch!" Ik staar hem beledigd aan. "Ik bedoel een meisje zonder een aanbidder." Oké wat? Hij heeft het natuurlijk over Jake, maar hé! Wij weten allemaal dat Jake niet mijn aanbidder is. Of toch wel. Nee, doe niet zo mal Alysa. "Jake is mijn aanbidder niet." Ik wend mijn hoofd af. "Wat jij wilt." Hij lacht en loopt de tent uit. "Ik kan toch niet meer slapen!" Roept hij en verdwijnt dan de tent uit.
"Sorry Jake. Het was niet de bedoeling dat ik jou zou raken, ik richtte op de demoon." Ik kijk omlaag. "Schele." Hij glimlacht. Voorzichtig durf ik hem aan te kijken. Die warme vertrouwde blik doet me smelten. Eigenlijk heb ik het zo koud dat ik me eerder bevroren voel, maar laten we het daar nu niet over hebben. "Je moet rusten." Ik geef hem een duwtje. "Auw!" Ik schrik. "Kwam ik tegen je arm aan?" Ik sla m'n hand voor mijn ogen. "Het gaat wel. En nu moeten we slapen want morgen gaan we keihard trainen." Jake grijnst en gaat dan langzaam op zijn zij liggen. Hij sluit zijn ogen en zijn ademhaling wordt langzaam constant. Daar zit ik dan. Te kijken naar een slapende jongen wiens arm ik er bijna af heb gesneden. Ik glimlach, wat is dit toch raar allemaal. En langzaam voel ik me ook wegzweven, weg van al deze ellende.
-
"Kukelekuuu!" BAM. Ik krijg een kussen tegen m'n hoofd aan gegooid. "Opstaan tortelduifjes!" Nog een klap tegen m'n hoofd. Als dit Rick's manier van mensen wekken is, krijgt hij het nog zwaar te verduren. "Ik ben wakker, rustig." Mompel ik. Weer een kussen tegen me aan. "Oh sorry, wat zei je?" Rick grijnst. Rotzak. Jake wordt ook wakker. "Goedemorgen.." Mompelt hij slaperig. Ik wil net een grap maken over zijn slaperige gezicht als ik denk wat ik gister gedaan heb. Ik schaam me zo! Het was nooit de bedoeling geweest om hem te raken. Niet dat ik om hem geef hoor. Of zo.. Neuh.. Dat is het helemaal niet. Ik glimlach even snel en loop dan de tent uit.
-
Na 1 uur bullshit te hebben gepraat ...
-
Jake, Rick en ik zitten buiten te ontbijten. Ik ben vreselijk nerveus voor morgen en ik heb het gevoel dat ik er nog lang niet klaar voor ben. Demi is nadat ze het bos is in gerend niet meer wakker geworden. Volgens Jake leeft ze nog wel, maar is haar hartslag ongezond laag. Volgens hem is het bijna zo ver. Ik zal Epilenios moeten verslaan of ik ben Demi voor altijd kwijt. En Jake misschien ook.
"Klaar om te trainen?" Rick verstoort me uit m'n gedachten. "Huh?" Ik kijk naar Jake. "Ga je me niet.." Ik kijk naar zijn arm, die nog steeds verwikkeld is in het witte doek. "Oh.." Mompel ik. "Ik doe het praten en Rick het voordoen." Zegt Jake met een lachje. Hij ziet heus wel dat ik liever training van hem heb, met z'n 2en.
Na wat oefeningen met het zwaard (die verrassend goed gingen ;o) en conditie training, waren we eindelijk klaar. Ik ben uitgeput. Ik heb het gevoel alsof ik de marathon heb gerend. Met tegenwind dan. Maar dit is niet zomaar een voetbal training of zo, dit is zelfverdediging en aanvallen. Rick zegt dat er geen tijd is om uitgeput te zijn en heel eerlijk, geef ik hem groot gelijk. Als ik Demi wil redden, moet ik er voor gaan.
En dat is waarom we nu al op weg zijn naar Epilenios. Ik heb Jake en Rick (met Demi op zijn rug) naast me, het zwaard der kristallen in mijn linkerhand en een tas met voedsel in mijn rechterhand. Kortom; Ik ben er klaar voor.
Of toch niet?
Positief denken, Alysa.
We lopen nu dus door het bos. Jake weet precies waar we heen moeten met behulp van zijn kompas. Voor mijn gevoel lopen we al uren. "Ben je al moe?" Vraagt Rick. "Nee." Ik lieg, ik voel me nog slechter als eerst, maar dat ga ik niet toegeven aan zo'n sukkel als Rick. "Je liegt." Goed geraden. "Niet." Puf ik. "en als je niet ophoudt met praten, dan.." Jake grijnst. "Dan wat?". Fijn 2 tegen 1. "Stort je dan in?" Rick geeft me een stootje waardoor ik bijna omval. Jup, tegen Jake. "Hallo, we zijn hier wel iets aan het doen wat gaat om leven of dood. We zijn niet op een of ander theekransje, dus jullie zouden je aandacht eens.." Jake onderbreekt me. "Kibbel kibbel kibbel." Mompelt hij. Ik kijk hem geïrriteerd aan, maar stiekem moet ik toch lachen. Niet erg gepast aan waar ik mee bezig ben, maar goed.
Het begint inmiddels te schemeren. "Moeten we nu niet stoppen?" M'n voeten doen zooooo veel pijn. "Misschien is dat inderdaad een goed idee." Rick slaakt een lange zucht. Ook hij is uitgeput. Alleen Jake lijkt (ondanks zijn arm) nog in topvorm te zijn. "Is goed." Rick en Jake gaan beginnen met het opzetten van de tent. Ik zit in de bladeren, heel comfortabel, met Demi op de grond. Ze ligt daar doodstil. Ik krijg de rillingen van dit beeld.
Dus jullie komen voor mij..
Een vreselijke pijn schiet mijn hoofd in. Ik zie duizenden lichtflitsen. "Help!" Weet ik uit te brengen. Ik open mijn ogen en zie dat Demi in een vloeiende beweging omhoog komt. Haar ogen zijn alweer onmenselijk en spierwit. Haar huid die normaal al zo bleek is, is nu witter dan wit. Ik haat het om toe te geven, maar ze ziet er uit als... De vrouw uit de kelder. Dat is hoe het allemaal begonnen is. Het lijkt jaren geleden.
Demi
"Laat haar gaan!" Gil ik. Mijn 666 teken gloeit. "Laat haar los!" Met een klap valt ze op de grond.
Alysa
Alsof ik zo licht ben als een veertje (sinds mijn verblijf hier ben ik wel heel erg afgevallen denk ik ;o) wordt ik de lucht in gezogen. Ik kan niks doen. Ik kan niks zeggen. De lucht wordt uit mijn longen genomen.
AAAAAA
Mijn hart gaat te keer. Zodra ik Epilenios' stem hoor, gebeurt er iets met me. Er wordt een stuk leven weggenomen, lijkt wel. Ik kan nog steeds geen geluid maken en ik heb het gevoel dat ik stik.
Laat
Me
Los!
Ik denk zo hard als ik kan (als dat ook maar mogelijk is lol). Mijn moeder had het ooit over wilskracht. Als je het maar hard genoeg denkt, kan het.
Met een smak val ik op de grond. Naast Demi. Ze is wakker.
"Demi?"
Voor het eerst in een lange tijd kijken haar kastanje-bruine ogen me aan.
"Alysa?" Ze begint te huilen. "Het.. Doet.. Pijn.." Snikt ze. Ik sla voorzichtig een arm om haar heen. Het is lastig om het beeld van net uit mijn hoofd te krijgen. "Shh.. Het komt goed." Mompel ik. Ze stopt met snikken en kijkt me aan. "Je weet niet tegen wie je vecht, is het niet?" Wat bedoelt ze? "Ik heb.. Gedroomd. Nou, ik weet niet of het een droom was."
Nadat ze een beetje is uitgehuild, gaan we naar de tent. Jake en Rick waren meteen aan komen rennen toen ik om hulp schreeuwde. Ze helpen Demi naar binnen en ik sjok er langzaam achteraan. "Kan je ons vertellen wat je hebt gedroomd?" Jake kijkt haar aan.
"Ik was alleen. In een donkere kamer en er was nog iemand. Een vrouw. Ze had zwarte haren, zwarte ogen." Ik kijk Jake verschrikt aan. Ik denk dat ik weet over wie we het hebben... Ik kijk vervolgens weer naar Demi die al verder was gaan vertellen. "Ze zei dat ik bijzonder was, dat ik uitgekozen ben, maar ook dat ik in groot gevaar was. Een gevaar waar ik niet aan kon ontsnappen. Ze wist alles. Ze wist dat wij zijn opgesloten in een kelder met de bedoeling dat wij als voedsel zouden dienen voor Epilenios. Die vrouw... Zij was in die kelder. Zij viel ons aan, Alysa. Ik wist niet of ik haar moest vertrouwen dus ik bleef op mijn hoede. Ze vertelde dat Epilenios haar leven ooit ook ontnomen heeft, ze zei dat ze gevangen zat in de kamer en dat ze er nooit meer uit kon. Ik geloofde het niet omdat wij haar hadden gezien in de kelder, maar ze was zo geloofwaardig. Ik wilde vragen of ze jou had gezien, Alysa, maar van het een op het andere moment was ze weg. Ik bleef deze droom maar krijgen. Als een soort film die nom-stop achter elkaar werd afgespeeld en telkens kwamen de woorden die ik zou willen zeggen er niet uit. Maar Epilenios wil mij niet, dat heb ik goed uit de droom gehaald." Ze zucht diep. "Wat wil hij dan?" Vraagt Rick.
Demi kijkt me aan.
"Hij wilt jou, Alysa."
Mij..
"En hij gaat er alles aan doen om te krijgen wat hij wil."
------------------------------------------------------------------------------
Whoeeeh! Nieuw hoofdstuk!
Omdat jullie er ZO lang op hebben moeten wachten, heb ik het hoofdstuk extra lang gemaakt :)
Ik hoop dat jullie het leuk vonden, hij was namelijk niet zo heel eng.
Doooeeggg!
Ps: Bedankt voor de 8600 reads 😃