De Kelder (Horror) Voltooid

Hoofdstuk 12: Rick

Het is vroeg in de ochtend

Het enige wat ik voel is pijn. Mijn 666 teken is pikzwart geworden. Hoe weet ik niet. Jake is nog steeds niet terug, hij vertelde mij om hier in de tent te blijven. Erg lastig is dat niet. Ik kan bijna niet lopen en mijn hoofd voelt zo zwaar als 10 bowlingballen bij elkaar. Als er nu maar niets gebeurd is...

Voorzichtig sta ik op. M'n hoofd bonkt als de malle, maar het maakt niet uit. Jake is nu al de halve nacht weg geweest. De zon komt zelfs al op! Er moet iets mis zijn gegaan.

Langzaam til ik mijn voet op om hem vervolgens weer neer te zetten. Ik loop naar de opening van de tent. Een golf van misselijkheid. Buiten ligt een dik pak sneeuw, voor het eerst in een hele lange tijd overspoelt een gevoel van blijheid me. Net op het moment dat ik wil schreeuwen dat het zo mooi is, besef ik me dat er niemand is om naar te schreeuwen. Weg mooi moment.

Mank lopend ga ik naar de dichtstbijzijnde boom die ik zie. "Jake!" Gil ik. Hij is vast het bos in gegaan. Duh, om me heen is alleen maar bos. Slim Alys, slim. "Demi!" Schreeuw ik zo hard als ik kan. "Ik vind dit niet leuk, kom hier!" Roep ik.

Dit heeft geen nut. Ik wacht tot vanmiddag. Als ze dan nog niet terug zijn, ga ik zoeken. "Jakee!" Gil ik keihard.

Een geluid

Met een ruk draai ik me om. Shit, het komt bij de bosjes vandaan. "W-wie is d-daar?" Ik sla mijn armen om de boom heen. Om wie anders. De enige die mij hier beschermt is de boom. Wacht, wat?

Weer hoor ik geritsel.

"H-hallo?" Ik laat zachtjes de boom los en loop op de bosjes af.

"BOE!"

"Aaaahh!"

"HA! Je schrok!"

Een jongen van mijn leeftijd (geen jake ;o) komt achter de bosjes vandaan. Hij heeft kort zwart haar en grote bruine ogen.

"En wie ben jij?!" Weet ik uit te brengen.

"Wie ben jij?" Vraagt hij.

"Zeg ik niet."

"Ik ben Rick"

"Hé dat rijmt!"

"Goed gehoord, nu; wie ben jij?"

Achter me hoor ik geritsel.

"Oh shit!" Ik verschuil me achter die Rick gast

"Alys?!" Jake? Ja, toch? Ik ben niet gek toch? Oké ben ik wel, maar deze stem herken ik maar al te goed! "Jake?!" Uit de struiken komt Jake aangerend, Demi in zijn armen. Ik ren op ze af. Wat is dit?

"Wat is er gebeurd?" Hij legt Demi op de grond. Haar ogen zijn gesloten. Ze lijkt wel... dood.

"Ze is compleet doorgeslagen en heel ver de bossen ingerend. Wacht." Jake kijkt achter mij. Oh, ja. Die Rick is er ook nog. Met een geschokte blik kijkt hij naar Demi.

"Wat? Nog nooit een slapend persoon gezien?" Ik kijk hem uitdagend aan.

"Ehm, ja Alys, daarover... Ze slaapt niet." Zodra hij mijn gezicht ziet vult hij snel aan "Ze is ook niet dood. Ze is in een soort trans, ik weet het ook niet."

"Wie ben jij trouwens?" Jake komt met een doordringende blik op Rick afgelopen. Oh, dit is niet goed. Snel kom ik tussen beide.

"Jake, dit is Rick, ehm... Ik weet het ook niet precies. Hij kwam opeens opdagen eigenlijk."

"Ik dacht dat hier geen mensen meer leefden?" Jake kijkt hem vragend aan. Ik kan aan hem zien dat hij hem niet vertrouwd.

"Ik ga Demi in de tent leggen." Ik besloot dat het mij niet uitmaakte dat Jake hem waarschijnlijk weg gaat sturen. Ik ken hem bovendien helemaal niet en hij heeft me de stuipen op het lijf gejaagd. Ik loop de tent in. Omdat ik niet zo sterk ben en Demi niet kan tillen, sleep ik haar mee aan haar armen. Oh god, ik wil niet weten hoe dit eruit ziet. Zo niet charmant.