De Kelder (Horror) Voltooid

Hoofdstuk 14: de Finale

"Oké dat maakte me echt bang." Mompelt Rick. Ik denk precies hetzelfde als hem. "Ik denk dat we niet langer moeten wachten. Hoe langer het duurt, hoe sterker Epilenios wordt." Zegt Jake. "Moeten we dan niet gaan slapen? Ik heb nu echt geen energie meer over!" Roep ik. Ze kunnen niet van me verwachten dat we hem NU gaan verslaan. Ik ben net meters de lucht in gesleurd! Met een vastberaden blik draai ik me om en ga in de tent liggen. Ik sluit mijn ogen en ben niet van plan om ze de komende 5 uur open te doen. Voor niets en voor niemand niet.

-

"Wordt eens wakker!" Jake geeft me een por in mijn zij. "Kom op Alysa, heb je niet al lang genoeg geslapen?" Ik kom langzaam overeind. "Nee." Ik schud mijn hoofd. "Pech gehad." Jake grijnst en geeft me een duw zodat ik van mijn slaapmatje afrol. "Oké, oké.. Ik ben wakker." Ik geef hem een geërgerde blik. Ik merk dat Jake gespannen is. Dat is ook niet zo gek natuurlijk. Ik ben zelf nog erger gespannen. Pfff... Ik loop de tent uit, doe mijn haren in een staart en eet mijn bescheiden ontbijtje. Rick had nog wild over van gisteravond. Ook Demi is wakker en eet sinds een lange tijd haar eerste ontbijt. Ik ben zo opgelucht dat ze er weer is. Ineens was ze er dus gewoon weer. Het was zo raar! Ik had verwacht dat ze meteen weer in zou storten, maar integendeel. Epilenios wilt Demi helemaal niet. Hij wilt mij.

Tijdens het eten was iedereen vreselijk stil. We zijn allemaal vreselijk zenuwachtig. Rick heeft Demi gisteravond verteld wat er precies aan de hand was. Het meeste wist ze allemaal al. Ze wist wie Epilenios was, zij heeft zijn stem ook gehoord.

"We moeten naar het Noorden. Ik vermoed dat hij hier is." Jake wijst een plek aan op de kerk. Ik pak de kaart en kijk er even goed naar. Misschien is er iets vreemds aan of zo... Je weet het nooit in deze bizarre wereld. "Het is een kerkhof." Mompel ik. Hoe voorspelbaar. "Klopt." Jake staat op.

Capalus Epilanea Cinis

Het ziet er inderdaad naar uit dat hij daar is. De naam verklapt het. Ik slaak een diepe zucht. Vandaag is de dag dat ik het moet gaan doen. Anders is het dalijk te laat. Anders is Demi voorgoed van hem. Anders ben ik voorgoed van hem.. En Jake. En Rick. Het hangt allemaal af van mij. "Let's go." Roep ik. "Richting het Noorden?" Jake knikt. Ik begin te lopen. "Ik ben er klaar voor." Mompel ik. Je kan het, Alysa.

"Ehm, Alysa? Daar kwamen we juist vandaan." Roept Jake. Hij wijst precies in de tegengestelde richting. "Daar moeten we heen." Roept hij. Ah, juist. Mijn fout.

Jake en Rick lopen voorop met de kaart aangezien ik het richtingsgevoel van een dode aap heb. Ik loop samen met Demi achter hen. "Hoe lang zouden we al niet weg zijn?" Vraagt Demi stilletjes. "Ik gok op 2 maanden." Mompel ik. Ik heb zoveel vragen. Zouden er nu vermist posters hangen in de stad? Zouden we op het journaal zijn geweest? Zijn er opsporingsacties geweest? En een vraag die mij het meest dwarszit. Hoe zou het gaan met mijn ouders, familie, vrienden? Als ik er aan denk voel ik een steek in mijn maag. Het komt allemaal goed. Na vandaag, nadat ik Epilenios heb verslagen, ga ik naar huis. En dan zie ik iedereen weer. Ze zullen vast niet geloven wat ik ze dan vertel. Ik hoor het ze al zeggen. 'Alysa is gek geworden, ze moet in therapie.' Wat nou als ik echt naar psychiater zou moeten? Terwijl ik helemaal niet gek ben? Misschien is mijn familie wel beter af zonder mij.

"Gaat het?"

Demi slaat een arm om me heen wat slechts werkt als een barricade voor het doorlopen. Haar arm die rust op mijn schouders voelt zo zwaar. Ik begin duizelig te worden. We moeten doorlopen.. maar ik ben nog steeds te zwak. Ik ga stil staan. De draaierige wereld om me heen wordt langzaam weer normaal. En dan begin ik te rennen. "We moeten hem zo snel mogelijk verslaan!" Ik hou het niet langer meer uit. Ik wil dat alles weer was zoals het ooit was en daar moet ik iets voor doen! Ik ga Epilenios verslaan. Ik weet het zeker! Ook Demi versnelt haar pas. Rick grijnst en gaat ook rennen. "Waar zijn jullie mee bezig?" Roept Jake. Maar ik zie ook zijn blik veranderen en hij begint ook te rennen.