ARA
Nasa hospital kami ngayon, pinapa check up si Papa dahil mahina na ang puso niya. Nasa skype naman si Mama, kausap ko.
Mama: Hay nako, that's why I never liked the idea of you going back there! Too many people are dragging you down. Dito sa Barcelona, naka-ready na ang future mo! Eh babalik ka lang naman dahil sa Thomas mo eh!
Ako: Ma, kaya nga po ako babalik dahil walang mag aalaga kay Papa! Ala na siya kasama dito sa Pinas.
Mama: Hay nako, lagi mo nalang ginagawang excuse yang Papa mo. Ang sabihin mo, makikipagkita ka lang kay Thomas.
Biglang sumingit yung half brother ko sa screen.
Viko: Happy Birthday ate!
Ako: Thank you. *smiles*
Napaisip ako ng ibabato kay Mama dahil masyado na ko naguguilty sa sinabi niya about sa makikipagkita ako kay Thomas.
Ako: Bakit, ikaw ba ma, hindi mo naisipan bumalik dito kay Papa?
Mama: Throw back Thursday ba ngayon? Hindi naman, diba?
Ako: Hindi mo man lang kami naisipan balikan?
Mama: *sighs*
//
Nagdadrive na ko pauwi sa Pampanga para ihatid si Papa.
Ako: Pa, bakit eka bisang tuknang Maynila? (Pa, bakit ayaw mo na lang tumira dito sa Maynila?)
Papa: Kung magkasakit kang luslus keng Pampanga, edi--- (Kung nahihirapan kang lumuwas sa Pampanga, edi---)
Ako: Enaman ita buri kung sabyan, Pa. Ini naman. *smiles* Anggang ngeni ba, emuku apatawad na likwan da kayu? (Hindi naman yun ang ibig kong sabihin, Pa. Eto naman. Hanggang ngayon ba, hindi niyo pa rin ako napapatawad na iniwan ko kayo?)
Papa: *smiles* Sane na ku man malakwan. (Sanay naman na akong maiwan.)
Ako: Pa! *smiles* ikaw. Tsk. Pa alam niyo ba, nakausap ko si mama. Sabi niya, may time daw na muntik niya na tayo balikan dito sa Pilipinas. Kaso natatakot siya na hindi na natin siya balikan. Pa, kung bumalik dito si Mama, tatanggapin niyo pa ba siya?
Papa: Pano ko masasagot yon kung hindi naman nangyari?
Ako: Eh pano ngaaa.
Papa: Wa. (Oo.)
Ayun naman pala! Pride lang ang naghiwalay sa kanila.