IX. THE WEDDING
Everything is perfect. Maganda ang suot kong wedding gown, maganda ang pagkaka ayos sa akin. Nandito ang mga malalapit kong pamilya at kaibigan. Kahit sino sigurong babae na nasa kalagayan ko ngayon ay mag uumapaw ang kaligayahan. I have a perfect wedding, a groom that every single woman will wish for. Pero ako hindi lubos ang kaligayahan ko, paano ako magiging masaya kung alam kong may kulang sa kasalan na ito? Wala ang pinakamahalagang dahilan kung bakit mag iisang dibdib ang dalawang tao, walang pagmamahal.
It’s hard to admit that I’m falling in love with him, but that is the reality. Iba nga naman talaga maglaro ang tadhana, tama nga yata ang kasabihan na the more you hate, the more you love. At first I really hate his arrogance and his childish attitude pero iyon din pala ang magiging dahilan para mahulog ako sa kanya. Everything is set ng may kumatok sa pinto.
"Pasok." sabi ko sa kumatok malamang yung wedding coordinator ito. Last month meron akong event coordinator para sa debut ko ngayon naman para sa kasal ko.
"Ang ganda ganda ng baby ko. Ikakasal ka na, pero ikaw pa rin ang baby ko. Be a good wife to your husband." Si Daddy pala, bakas sa kanya ang pagpipigil na umiyak.
"Dad." I sob, I hugged him para kumuha ng lakas. Ginagawa ko ito para sa kanya I can’t afford to fail him, ganoon ko kamahala ama ko.
"Wag kang umiyak baby, masisira make up mo." He tried to laugh pero halata sa tinig nito na maiiyak na ito.
"Dad, I'm doing this for you. I love you dad." Pinigilan ko ding umiyak dahil sa oras na umiyak ako panigurado iiyak na din ito.
"I know baby. At alam ko magiging masaya kayo." sana nga bulong ko sa sarili ko. Pero alam ko namang malabong mangyari yun dahil maghihiwalay o magfifile din kami ng annulment after a year. Nothing last forever, dadating din kami sa puntong iiwanan ang isa’t isa maisip ko palang ang panahon na iyon nasasaktan na ako.
Inakay na ako ni Daddy palabas ng kwarto pupunta na daw kami sa simbahan. Muli nanamang umatake ang takot sa puso ko, alam kong hindi pa ako handa sa buhay napapasukin ko pero mapapag aaralan ko naman itong yakapin. Matiwasay kaming nakarating sa simbahan, sa labas panag alam mo nang magarbong kasalan ang magaganap.
"Ready baby?" tanong sa akin ni Daddy bago kami bumaba ng sasakyan. Tumango na lamang ako dahil parang umurong dila ko dahil sa kaba, excitement at takot na nararamdaman ko ngayon. Natapos na ang mga kasama sa entourage, ako nalang kasama si Daddy ang papasok. Nakasara pa ang pintuan ng simbahan binuksan lamang iyon ng papasok na ako.
As I took my first step biglang tumugtog ang piano ng simbahan at maya maya pa ay may kumanta na. Kinuha ni Daddy ang kamay ko at inilagay iyon sa braso niya bago kami nagpatuloy sa dahan dahan na paglalakad.
Not sure if you know this
But when we first met got so nervous I couldn't speak
In that very momentI found the one and
My life had found its missing piece..
I want to cry, pero pinigil ko iyon as I saw the man standing in front of the altar waiting for me. His eyes were fixed on me.
So as long as I live I'll love you
Will have and hold you
You look so beautiful in white
And from now to my very last breath
This day I'll cherish
You look so beautiful in white
Tonight...
Habang papalapit ako sa altar lalong nadagdagan ang halo halong emosyon na nararamdaman ko. Gusto kong tumakbo palayo pero hindi ko kayang lumayo sa taong naghihintay sa akin sa altar. Ang lalaking laman ng aking puso’t isipan, ang lalaking hindi ko aakalain na mamahalin ko ng ganito.
What we have is timeless
My love is endless
And with this ring
I Say to the world
You're my every reason you're all that I believe in
With all my heart I mean every word
"Take care of my princess Mark."Sabi ni Daddy habang inabot ang kamay ko kay Mark pagkarating naming sa tapat ng altar.
"I will sir." sabi nito bago kami humarap sa pari. Halos wala akong naintindihan sa buong seremonya dahil okupado ni Mark ang isip ko. Kahit nung tanungin na kami parang lutang pa rin ako.
"You may now kiss the bride." nakangiting sabi ng pari.
Inangat ni Mark ang belo ko at dahan dahan niya akong hinalikan, it was a brief kiss but the effect on me was unbearable. Nagpalakpakan ang mga tao na ang buong akala ay tunay kaming nagmamahalan.
**
Sa bakuran ng mga Fuentabella ginanap ang reception halos mga negosyante ang mga bisita at bumabati sa amin. Nakakapagod din pala magkunwari sa harap ng mga tao na masaya ka. Nakakapagod ngumiti ng hindi taos sa puso.
"Excuse lang Mark punta lang akong wash room." sabi ko dahil hindi na ako kumportable sa paligid.
"Sige. :sabi nito ni hindi man lang ako sinamahan. Hindi ko talaga maintindihan ugali nito. Pumasok ako sa loob ng bahay nila malaki ito at halatang mayaman ang nakatira dahil sa mga mamahaling kagamitan sa paligid.
Agad ko namang nakita ang wash room, kailangan kong magfreshen up, nakaka stress ang ganito. Pagkagaling ko ng banyo agad akong bumalik sa reception area pero bago ako nakarating doon may nakita akong dalawang tao na masinsinang nag uusap. Gustong magsisi kong bakit agad akong lumabas ng wash room hindi sana ako nasasaktan ngayon. Dahan dahan akong lumapit sa kinaroroonan nila at dahil seryoso ang mga ito sa pag uusap hindi nila namalayan na nakalapit na ako sa kanila.
"Paano na ako kasal ka na?" narinig kong sabi noong babae, siya yong kasama ni Mark sa canteen noon hindi ko makakalimutan ang mukha nito.
"Easy darling, hindi ibig sabihin na kasal na ako ay hindi ko na pwedeng gawin ang gusto ko, papel lang iyon." sabay tawa pa ni Mark. Hindi ko nakayanan para na akong sasabog ang sakit! Agad akong umalis doon hanggang sa nakarating ako sa garden nila. Walang katao tao dun kaya hindi ko na pinigilan ang sarili ko na umiyak. Paano niya nagagawa at nasasabi ang mga bagay na iyon sa mismong araw ng kasal namin?
"Here." napaangat ang tingin ko sa taong nag aabot sa akin ng panyo walang iba kundi si Drei.
"Thanks." kinuha ko yung panyo sa kanya. Wala din akong pakialam kong nakikita niya akong umiiyak ang gusto ko lang mailabas ko ang sakit na nararamdaman ko.
"I hate seeing you like that sweety, tell me what happened?" nag aalalang tanong sa akin Drei.
"I'm okay don't worry." I tried to stop my tears but I failed.
"Ganda, alam kong may mali. Tell me anong magagawa ko para gumaan yang pakiramdam mo." Masuyong tanong nito, buti pa ito tinatanong ako kung paano gagaan ang pakiramdam ko. Ang magaling kong asawa sa halip na siya ang kasama, nandoon sa babae niya sa mismong araw ng kasal namin.
"Just stay please." Pakiusap ko sa kanya, pakiramdam ko kasi nag iisa ako.
"Hush ganda. Promise di kita iiwan." Niyakap ako nito para icomfort ako, mas masaya siguro kung si Mark ang yumayakap sa akin ngayon. How ironic ang taong dahilan ng pag iyak ko ay siya ring tao na gusto kong magpatahan sa akin.
"I told you stay away from her!" nagulat na lamang ako ng may humila sa akin palayo kay Drei at walang iba kundi ang magaling kong asawa.
"Sabi ko sa’yo wag mo siyang sasaktan. Ang tanga mo lang talaga, na sa iyo na nga sinasaktan mo pa! I’ll swear pag pinaiyak mo pa ulit siya aagawin ko siya sayo!" ngayon ko lang nakita si Drei na nagalit, lagi kasi itong mahinahon.
"Dream on Drei wag kang makialam sa amin. Ako ang asawa niya hindi ikaw!" nagsukatan ng tingin ang dalawa pagkatapos magbaba ng tingin ni Drei ay marahas akong hinila ni Mark palayo.
Hinanap nito ang magulang namin, hindi niya ako binigyan ng pagkakataon na makapagpaalam sa mga ito dahil ito mismo ang nagpaalam at nagmamadaling isinakay ako sa kotse.
"San tayo pupunta?" litong tanong ko dito pero hindi pa rin ito kumikibo madilim ang mukha nitong pinasibad ang kotse.
"Mark, saan ba tayo pupunta?" tahimik pa din ito, medyo nakakaramdam na ako ng takot dahil sa bilis nitong magmaneho. Gusto kong magsalita ulit pero nang makita kong madilim pa rin ang mukha nito nanahimik na lamang ako.
Sa parking ng isang mamahaling condo kami huminto.
"Ano pang tinatanga tanga mo dyan? Baka gusto mo ng bumaba." kahit kailan talaga bastos itong unggoy na ito. Hindi man lang ako inalalayan, nakagown pa ako. Siya pa itong may ganang magalit ngayon samantalang kanina kasama niya ang babae niya, hindi man ako iginlang sa mismong kasal. Agad kaming pumasok sa elevator, nauna pa nga talaga ito sa akin na parang walang pakialam. Hinila nalang ako nito palabas pagkarating sa fifth floor buti nalang wala kaming kasabay.
Nagmamadali at galit ang kilos nito ng buksan nito ang unit niya. Halos ibalibag niya ako papasok.
"I told you you're mine, saan doon ang hindi mo makuha?" nagliliyab ang mga mata nito sa galit.
“Mark, ano bang problema mo?” I tried to be casual pero sa totoo lang natatakot na ako sa nakikita kong galit sa mga mata niya.
“Ikaw! Ikaw ang problema, kakakasal lang natin lumalandi ka na at sa pinsan ko pa!” agad na lumipad ang palad ko sa pisngi niya para bigyan siya ng isang sampal baka sakaling magising ito.
“How dare you?! Ako pa ngayon? Ang kapal ng mukha mo, hindi mo na nga ako iginalang sa araw ng kasal natin talagang pumunta pa doon ang babae mo! You are worthless asshole!” hindi ako nagpadaig sa takot dahil nangibabaw ang galit ko, anong karapatan nitong husgahan ako?
“You are just my wife! Uulitin ko, you need me more than I need you! At pag sinabi kong akin ka, akin ka lang naiintindihan mo? I don’t share my property!” just his wife? Ang sakit, ang sakit lang talaga at ipinamukha pa nito sa akin kung ano talaga ang tunay na dahilan sa likod ng kasal na ito.
“Tama ka I’m just your wife. Ikaw, you are just my self-centered and jerk husband. One year? Yeah the hell with that one year, I can’t even wait till that time came!” marahas ako nito kinabig at pinarusahan sa pamamagitan ng marahas na paghalik. Halos madurog ang mga labi ko, malasahan ko pa ang sarili kong dugo mula sa mga labi ko.
“Wife, it’s time for your wifely duty!”