I’M BAAAAAAAAAAAAAAAAAACK!! :D
Salamat sa mga naghintay ^_^ Busy ako nung nakaraang mga linggo kaya un. Pakiintindi na lang ako, lalo na sa mga magkacollege dian :D Dba magiging busy ka talaga dahil sa processing nun?? XD hahahaha! Nandamay pa eh. And also, I‘m having trouble with accesing wattpad -_- I don’t know what the problem is but…….whatever !!
Hi kay Tamika Zhonell Dy, Al Diego Fuselero, April Joy Guiang, Shiella Mae Duque, Judy Ann Robiso, Mae Kimberly Lopez, Angel Vanessa Balagot, Clarence John Lucido, Jana Thea Ballesteros, Gerome Bautista, Isagani Villanueva, Angel Mae Pamogas, Rica Angela Nartates, Jerell Ventura, Michael Joe Jovero, Aljon Cario, Kuya Jayvee Jan Alvaro, Kuya Brent Arnal Adsuara, Ate Ermyla Villaflor, Coleen Ordoez at sa mga nzan ko, mga bhe ko, mga bregs ko, mga hindi ko nabanggit dahil tinatamad ako magtype. XD Wala lang. Trip ko magmention bakit ba? Miss ko na ang Arboleda National High School. Magcocollege na eh XD hahaha!
Anyway, read this story of my friend, Never Play with My Heart! by EllaMae_DC http://www.wattpad.com/story/5334342-never-play-with-my-heart
Okay, eto na UD.
*Leigh’s POV*
Bumaba kami sa kotse at binuhat ko si DJ (Damon Jian na anak ni Karl, pati ako nakalimutan ko ung pangalan ng anak ni Karl eh. Kailangan ko pang magread-back para malaman kung anong pinangalan ko sa kaniya -_-) na nagpapabuhat sa akin. Habang hinihintay naming ung dalawa, hindi ko maiwasang mapaisip: Halik pa nga lang bumigay na siya, simple lang un. Paano na lang kapag may nag-offer sa kaniya ng sex at sa mga panahong un wala ako sa tabi niya, tatanggapin niya?
Sapat ba ang pagmamahal niya sa akin upang maiwasan nya ang ibang tukso? Sapat ba ang self-control niya? Sapat ba ung kaya kong ibigay sa kanya? Sapat ba? Hindi ba ako magkukulang? Pero…kakalimutan ba niya ang pagmamahal niya sakin kapalit ang panandaliang ligaya na ibibigay ng kung sinuman na gustong magbigay sa kanya?
Hindi naman siguro.
“Mommy.” Tawag sakin ni DJ. Inilipat ko ang tingin ko sa batang ngayon ay buhat-buhat ko.
“Yes baby?” Nakangiti kong tanong. Ang cute talaga ng batang to. Sigurado paglaki nito, kung hindi man magiging habulin, magiging playboy siya, which is I won’t allow. Hindi pwedeng paglaruan ang damdamin ng mga babae. Iyon ang ituturo ko sa kanya, wala akong tiwala kay Karl. Baka mamaya, six years old pa lang si DJ, marunong na magmasturbate -_-
“Nagkakasalubong po kasi kanina ung kilay mo. Nabibigatan po ba kayo sakin kaya naiinis kayo? You can pass me to daddy na mommy, okay lang po sakin.”
Nagulat ako sa sinagot niya. Hindi naman ako galit! At nagkakasalubong ang kilay? Ganun na pala ung facial expression ko kanina? Hindi ko man lang namalayan. Kakaisip ko sa mga possibility na maaaring mangyari, pati ang composure ko nawawala na, pati bata napansin na un.
Sasagot palang sana ako nang nagsalita si Karl. Kelan pa siya napunta sa harap ko? Grabe, kapag talaga malalim ang iniisip ng isang tao wala siyang namamalayan sa paligid niya. Nawala rin sa isip ko na kasama pala naming itong si Karl.
“Baby, hindi galit si Mommy Leigh mo, okay? Siguro may iniisip lang siya kaya siya ganyan.” Nakangiting sagot ni Karl kay DJ at pinat niya ang ulo ng bata. Tumingin siya sa akin at ngumiti, na sinuklian ko rin naman ng ngiti. Buti na lang andito si Karl upang sumalo ng mga comments na hindi ko kayang sagutin. Para saan pa’t naging bestfriend ko siya, right? Laging andian kapag kailangan mo ng tagasalo, ng shock absorber, ng pillow, at kung anu-ano pa na pwedeng maging comforter.
“Yes baby, hindi ako galit, iniisip ko lang kasi, bakit ang cute mo?” Tanong ko na siyang ikinangiti niya at ikinatawa ni Karl. Siguro kung magkakaanak kami ni Marc, Masaya. Parang gusto ko na tuloy magkaanak, kaya siguro nagbago si Karl ng pananaw tungkol sa mga baby dahil na rin ay DJ. Iba ang pananaw ng isang may experience at ng taong walang experience.
“I don’t know myself mommy. But what I know is that that’s not what you’re thinking. So open up.” Pagpipilit ni DJ. How did he knew? Magaling tong batang to, siguro hindi siya magiging manhid paglaki niya. Kasi halos lahat ng lalaki manhid. Pero si DJ, I don’t think so. Very open-minded at very persuasive. Ang seryoso rin ng mukha niya na aakalain mong alam niya at maiintindihan ang sasabihin mo.
But no. he’ll get confused. Anong sasabihin ko? Pinagdududahan ko si Marc kasi halik plang bumigay na, na pakiramdam ko hindi ako sapat para pasayahin siya. Ganyan ang sasabihin ko sa isang bata? Mas maganda na lang na magisip ka ng alibi kesa sa lituhin mo ang utak ng isang murang edad.
“Baby, listen. Its nothing. Let it go okay?” Sabi ko at hinalikan ang pisngi niya. Hindi ko rin naman kasi pwedeng sabihin kung anong iniisip ko kasi andito si Karl. Malaman pa niyang depressed ako dahil kay Marc at sa halik nila ni Rica.
At may mga bagay talagang mas maiintindihan ng mga grown-ups kesa ng mga bata. Kaya ang laging paalala ng mga nakakatanda, ‘Papunta ka palang, pabalik na ako,’ o kaya naman, ‘Maiintindihan mo rin kapag lumaki ka na.’
at sa mga ganitong panahon ko namimiss sila mama at papa. *sigh*
“Okay mommy. I love you po.” Sunod na sagot ni DJ, ngumiti ako at pinat ang ulo niya. Naiisip ko, paano kaya ako inalagaan nila mommy? Walang nagkukwento sa akin eh. Hindi ko naman matanong tanong ang mga tito o tita ko dahil na rin nowhere to be found sila -_-
Hindi naman naglaon ay nandiyan na sila. Naunang bumaba si Rica ng kotse bago sumunod si Marc. Nakangiting lumapit sa amin si Rica samantalang si Marc naman ay blangko ang mukha habang nakatingin sa ibang direksyon. Sinusubukan kong hulihin ung tingin ni Marc pero wala talaga, mailap. Marc, kung alam ko lang sana kung ano yang tumatakbo diyan sa utak mo. Hindi sana tayo nagkakailangan ng ganito.
Nagulat ako nang tapikin ako ni Rica at nakangiti siya sa akin. “He’ll get over it. He’ll come around. Nabigla lang siguro.” Sabi niya. Lumapit siya sa akin at bumulong. “O baka naman nagselos kay Karl.” She chuckled and moved away. Naglakad siya at pumunta sa tabi ni Karl. Selos? Wala naman siyang dapat ikaselos kasi siya ang mahal ko. -_- Haaaay. Mag-uusap kami mamaya. Pero hindi ngayon, kasama naming si Rica, Karl at DJ.
Tinignan ko ulit siya at ngayn ay nahuli ko na siyang nakatingin sa akin. Nakasimangot siya sa di ko mawaring dahilan. I gave him a small smile but then it faded when he didn’t respond, nakasimangot pa rin siya. From simangot naging blangko na ung mukha niya. Ano bang problema niya?! Nakakainis! Kung magseselos na nga lang, sa maling tao pa! eh ako nga hindi ko hinahalikan si Karl sa lips(dati oo, nung hindi pa kami nagkabalikan ni Marc, hihi) , tapos siya hinahalikan si Rica sa kung saan-saan, kaya ako dapat ang magselos!
Okay wala akong karapatan, (_ _ ‘)7 kasi ako naman ang nagpa-umpisa ng trial trial nay an. Psh. Babawiin ko na nga lang kay Rica mamaya, ay hindi pala ngayon na. >_> Pinuntahan ko si Rica at hinila siya papasok sa mall. Sumunod naman ung tatlong boys sa amin, si DJ buhat-buhat ni Karl ngayon.
“What?!” Rica quietly snapped. Psh. “Later.” Dismissive kong sabi. Tumahimik naman siya. Maya-maya ay pumasok kami sa McDonalds at inutusan namin ung boys na umorder ng pagkain. Sumama si DJ kasi he wants to choose his own food daw. Kami ni Rica? Bahala na silang pumili. What’s important is masabi ko kay Rica ung sasabihin ko. Napag-isipan ko na ito kanina habang naglalakad kami at ngayon ay firm na ang desisyon ko.
“Rica. Look. Let’s stop it.” Sabi ko. Nakakunot noo siyang tumingin sa akin and after ilang seconds, she smirked. I know that smirk, ibig sabihin she got what I want to tell her. “Why?” Tanong niya pagkalaon. Oo nga. Why? Bakit ko biglang gusto kong itigil na samantalang nagsisimula pa lang kami? Parang ako rin lang ang unang sumuko sa laban na una kong sinimulan. I inhaled deeply and looked at her.
“Why? Because I feel like I’m a bitch. Bakit ko igaganun ung taong mahal ko? Don’t I have faith in him? Don’t I have trust in him? Pakiramdam ko, sa ginagawa kong ito, hindi ko siya pinagkakatiwalaan. I know I’m a bit insecure, kasi alam mo naman ung nagyari dati ‘di ba? Kung bakit kami naghiwalay? Siguro natrauma ako nung mga panahong un, kaya binibigyan ko siya ng trial ngayon para itest ung katapatan niya sakin, to ensure na I’m Enough for him, na wala akong pagkukulang sa kanya. But then again, I know that he loves me and I can feel it, so kailangan kong humawak doon. Kailangan kong ibigay sa kanya ung buo kong tiwala ulit, it’s like giving a second chance. Kaya ang pagtatapos ko ng trial na ito para sa kanya ay nangangahulugang ibibigay ko na ulit sa kanya lahat ng meron ako ulit.”
Huminga ako ng malalim after kong sabihin sa kanya un. Magulo ba? Well, kayo na ang umintindi since pati ako naguguluhan. Isa lang ang alam kong hindi ak naguguluhan, un ay ang pagbibigay ko ulit kay Marc ng kung ano akong talaga.
“So ibig sabihin, sa mga panahong magkasama kayo ni Marc, hindi pa buong Lianna Matrix ang ibinigay mo sa kanya?” She asked, I nodded. True, hindi naman kasi porke mahal mo ang isang tao, ibibigay mo na rin lahat ng kung ano ka talaga. Each person is made up of his/her own properties/elements: Trust. Love, Faith, Hope…and iba pa. ako? Hindi ko pa ibinibigay kay Marc ang buong ako, kasi hindi ko pa maibigay sa kanya ang tatlo sa mga nabanggit. Four years ago, I did. But dahil nga sa nangyari, nahihirapan akong magdesisyon kung ibibgay ko ba ulit ito sa kanya.
But now. I know na para magwork out ang relasyon namin, kelangan ko ulit magtiwala sa kanya, kailangan ko ulit maniwala sa kanya, kailangan kong umasa sa kanya. At ito ang gagawin ko.
“Okay.” Rica shrugged. Katahimikan. Tumingin ako sa counter. Nahuli ko na namang nakatingin sa akin si Marc. This time he gave me a small smile na nagbigay sa akin ng goosebumps. I returned the smile he gave and then ibinalik na niya ang atensyon niya sa harap.
“To think na araw-araw yata kayong nagsesex, and then sinasabi mong hindi mo pa ibinibigay sa kanya ang buong ikaw.” Nang-aasar niyang sabi.
+++Q( > oo < )Q+++ Yaaaaaah! That’s different >O<
“Ever heard of physical attachment and emotional attachment?” Sarcastic kong tanong sa kanya. Kasi eh! Iba naman talaga un! She just smirked and I rolled my eyes upwards.
Ah basta. Medyo nalift ung spirit ko ngayon dahil alam ko na kung anong gagawin ko, at dahil sa smile na rin ni Marc, kahit mliit lang un, nalift ung spirit ko dun. Kaya’t nagdidiwang ako sa loob-loob ko ngayon. Mehehehehehe..
Grab eng mood swings ko ah? Kanina lang nalulungkot ako, aniinis, depressed, tapos ngayon, Masaya naman. Psh. Bakak malapit na ang period ko XD
**
After namin kumain dumeretso kami sa Tom’s world. Akalain mo un, itong si DJ pala ay mahilig din sa toy crane like father like son talaga ito oh. Tsk. Magkalaro ngayon ung dalawa doon, actually nagchachalenge sila kung sinong may mas maraming makukuha. Kaming tatlo nila Rica at Marc ay nakaupo lang dito sa benches. Pero nang mabagot ako ay pumunta ako sa may basketball arcade at naglaro. Bakit ko nga ba iniwan ung dalawa dun? Oh well, awkward namang mag-usap kaming tatlo eh. At hindi alam ni Marc na wala nang gap sa amin ni Rica. Pero kasi si Marc eh, hindi naman ako kinakausap. Ewan problema nun. Psh.
Nageenjoy ako a pagshushoot nang ma tumabi sa akin sa kabilang arena(arena talaga eh no? XD), si Marc. Nag-start siysng maglaro at Shit, literally, laglag panga ko sa kanya, tuloy-tuloy na pumapasok ung mga bola sa ring at puro ringless pa lahat.
After niya maglaro ay lumapit siya sa akin at naramdaman ko na lang ung dila niyang nasa loob ng bunganga ko. Oh shit. Nakanganga nga pala ako kanina and hindi ko man lang naramdaman na masyado na pala siyang malapit sa akin para mahalikan ako. Gumagalaw ung dila niya sa loob ng bunganga ko pero pareho kaming nakadilat. Siya nakadilat para tignan ung reaksyon ko, ako nakadilat dahil sa gulat. Nang nadadala na ako sa mga halik niya ay saka naman siya bumitaw, smirking.
Lumapit siya sa tenga ko at bumulong, “I love you.” He kissed my cheeks at bumalik na siya sa bleachers(Un ang gusto ko itawag eh. Bakit ba?). Namumula akong bumalik doon habang hindi ako makatingin sa kanya ng deretso, pero nararamdaman kong nakatingin siya sa akin ngayon. Pwede mo naman akong kausapin Marc, anong pumipigil sa’yo?
Nagbuntunghininga ako at tumingin na lang kina DJ. Hindi naman nila nakita ung eksena naming ni Marc kanina dba? Kung nagkataon baka hindi ko na maiharap kay DJ ung mukha kO!!!!! OA na -______-
After ilang minutes ay natapos na ung dalawa sa laban nila. Ang dami na namang toys >_> Ipinunta muna naming ang mga un sa sasakyan ni Karl bago kami naggala ulit sa loob. Kung saan-saan kami pumunta, hindi ko masyadong nakasama si Marc kasi occupied ako kay DJ. Para nga kaming mag-asawa ni Karl kasi tinatawag kaming mommy at daddy nitong batang ito. *siiiigh* gusto ko na talagang magka-anak. Tinignan ko si Marc sa likod pero tahimik lamang siyang nakasunod sa amin, katabi niya si Rica na parang may malalim ring iniisip.
Maggagabi na kaya naman napagdesisyunan na namin umuwi. Kay Karl pa rin ako nakasakay pero nagtext si Rica na magBar daw kami. Kaya hinatid namin si DJ kina Karl at dumeretso sa bar na sinabi ni Rica. Pagpasok naming at pag-upo naming sa private part na pinili ni Rica ay doon lang naming naamoy at nalasahan sa hangin ung magkahalong amoy ng alak at sigarilyo.
Hinanap ko si Rica at nadun siya, nakikipagsayawan. Magkatabi kami ni Karl at si Marc ay nasa opposite side naming at magkaharap sila ngayon ni Karl. Umiinom siya pero nakapako kay Karl ung tingin niya, pati si Karl ay umiinom pero nakikipagsukatan rin siya ng tingin kay Marc. Anong drama nila? Psh, really, boys. Umiinom rin ako ng cocktail pero hindi ung masyadong hard, ayaw ko namang magkatama since I think na magkakatama tong tatlong kasama ko ngayon. Bahala them. Psh.
After ilang minutes ay nagpaalam si Marc na magpupunta sa dance floor, magtatanggal lang daw ng init ng katawan. Alam kong lasing na un eh. So pinayagan ko him, why naman hindi? Sabi ko naman diba na I trust him naman? Wala naman siguro siyang gagawing mali since he’s committed na to me.
Naiwan kami ni Karl. Nagpapakiramdaman din. Hindi pa naman masyadong lasing ito, kasi hindi naman siya umiinom ng marami, siguro inaalala niya na kapag nagkahang-over siya bukas, walang mag-asikaso kay DJ. Ito ang isa sa mga mahirap eh, ung responsibility. Kapag may responsibility ang isang tao, un ang dapat niyang pagtuunan ng pansin at hindi ang mga gusto niyang gawin.
“Mahal mo talaga siya no?” Basag niya sa katahimikang namayani sa pagitan naming dalawa. Napatingin ako sa kanya at ngumiti.
“Oo naman.” Masaya kong sagot.
He sighed. “You know that I’ll always be here for you Mae. I’ve always loved you, always will. Sadly, fate didn’t design us to be together. Maybe some time beginning now, I’ll forget about how I feel for you. But now, just let me love you until I’ll start to lose it, even if I’m fighting a losing battle, I’ll fight to the end.” Mahabang sabi niya.
Natigilan ako. Akala ko moved on na siya? Pero, hindi pa pala. Karl….sorry. I sighed and hugged him. “Sorry Karl, pero Mahal ko talaga si Marc. Geez, mas mahal ko pa ata siya sa buhay ko eh. Some time Karl, darating ung time na mahahanap mo ung taong para sa’yo. It just isn’t me. I love you, Karl. But as a friend lang talaga ha?” Paliwanag ko sa kanya.
Naramdaman ko siyang tumango. Bumitiw siya sa yakap at ngumiti ng malungkot. He kissed my forehead and continued drinking.
“ I’ll just go to the washroom. Wag ka magpakalunod diyan ha?” Biro ko sa kanya. I heard him chuckle and ipinagpatuloy na ulit ang uminom. Haaaay. Nga naman ang buhay oh. Pero at least, another closure with Karl ito.
Dumeretso na ako sa washroom para makapagfreshen up. Yayayain ko na si Marc umuwi and sasabihin ko na sa kanya ung mga desisyon ko. Sasabihin ko na rin sa kanya na gusto ko ng anak kaya kailangan niya na akong pakasalan at sa lalong medaling panahon ^O^ wahahahahaha! Joke XD ^o^v
Ang dilim naman here sa hallway papunta dun. But wait? Am I seeing things or talagang may magsesex na dalawang tao ditto sa madilim na hallway?
(shocks. I don’t think na maganda kalalabasan ng chapter na ito. Pero needed eh, para masaya XD Spoiler: Si Rica ung isang babae na nakita ni Leigh sa hallway.)
*Marc’s POV* (His side of the story kung saan papunta na sila ng mall kasama si Rica)
“Do you really love her, Marc?” Tanong nitong katabi ko ngayon. Kanina pa ako naiinis kasi paulit-ulit niyang tinatanong yan. Mga tanong naman kasi niya eh, nakakabobo.
“Ano bang klaseng tanong yan?” Naiinis kong tanong sa kanya. Kanina pa eh! Pag di pa to tumigil bibgwasan ko na talaga.
“Class A question.” Sarcastic niyang sagot.
“Pwes nakakabobo.” Sagot ko.
“Come on, answer it. Hindi mo sinasagot eh, iniisip kong hindi mo siya mahal.” That did it.
Mabilis kong inapakan ung brakes nitong sasakyan. I don’t care if muntikan na siyang masubsob or kahit na andito kami sa gitna ng daan. Hindi ko mahal? Si Leigh? Nababaliw na ba siya? Tangna talaga.
Tinignan ko siya ng masama. “Mahal ko si Leigh.” Yan. Nasabi ko na. maybe she won’t pester me about it anymore.
She smirked. “If you love her, you won’t kiss me back.”
Natamaan ako dun. Shit. Hindi ko nga alam ang ginagawa ko that time. One of my flaws is madali akong magselos. At kapag nagselos na ako, natatakpan nito ang tamang pag-iisip ko, kaya kung anu-anong kalokohan ang nagagawa ko.
Ung halik na un? Wala un eh. I didn’t mean it, really. Nadala lang sa selos kaya ganun.
Hindi ko na dapat un iisipin kung hindi lang dahil kay Rica ditto sa tabi ko na minu-minuto na lang ay ipinapaalala. Ewan ko ba kung paano naalis ung gap sa pagitan nila ni Leigh, hindi naman sa hindi ko gusto na magkaayos sila, pero ayaw ko lang na maging malapit sila sa isa’t isa.
“I wasn’t thinking, okay? I know it was wrong but jealousy clouded mymind. S if I were you. You should just let it go and all will be happy and fine.” I snapped. Tumahimik na siya. Mabuti naman. Kasi kung hnidi talaga siya tatahimik ibababa ko siya ditto sa gitna ng daan.
Binubusinaan na ako ng ibang sasakyan kaya naman ay ipinagpatuloy ko na ung pagmamaneho ko. Naiinis isipin na kay Karl siya sumakay. Paano nga ba nagyari un? Bakit hindi ko maalala? Psh. Tsk. Nakakainis. Gusto ko pa man ding katabi ngayon si Leigh. Pero wala eh, nandun siya sa bestfriend niyang mahal siya.
Pagdating naming sa mall ay nandun na sila nakalabas sa sasakyan at naghihintay. Bumaba na kami ni Rica at dumeretso siya kay Leigh ata. Nasa ibang direksyon ung mata ko eh, ayaw kong makita sila na magkatabi ni Karl. Heto na naman ung pagseselos ko.
Tumingin ako sa kanya. May ibinulong sa kanya si Rica pero hindi ko malaman kung ano. Nang makaalis si Rica ay tumingin sa akin si Leigh. She gave me a small smile but then I gave nothing away. Iniba ko ung direksyion ng mata ko. Ewan kung bakit ganito ang kinikilos ko ngayon, pero nagseselos talaga ako.
But don’t I trust her? Don’ I really? But I love her, one thing’s for sure. So I trust her. Si Karl ang hindi ko pinagkakatiwalaan. Baka mamaya niyan inaahas nap ala niya si Leigh. No way. Hindi ako papaya. Akin lang si Leigh.
Pumasok na kami sa mall at kasabay ko ang aking pinsan. Magkasabay si Leigh at Rica. Parang may pinag-uusapan na wala. Basta si Leigh ang parang humihila kay Rica.
Pumasok kami sa Mcdonalds. Narito kami ngayon sa counter at magoorder ng pagkain. Ako ang oorder para kay Leigh. McFloat at fries yan. And then spaghetti. Un lang ang dinadayo namin dito sa McDo kapag lumalabas kami ni Leigh nung mga panahong nililigawan ko pa lang siya.
Nilingon ko sila sa mesa namin. May pinag-uusapan sila ni Rica at parang seryosong usapan kasi seryoso ung mga mukha nila. Kapagkuwan ay ngumiti si Leigh. Napatingin siya sa akin kaya’t binigyan ko siya ng ngiti, nginitian naman niya ako pabalik at muling itinuon kay Rica ung atensyon niya.
**
After naming kumain ay napadpad kami sa Tom’s World. Ayaw na ayaw ko itong lugar na ito dahil isa ito sa mga lugar kung saan may koneksyon si Karl kay Leigh dahil sa Toycrane na yan.
I looked at Leigh. Bakit ba tameme ako ngayon? Bakit hindi ako makapagsalita? Siguro dahil andito rin si Rica. Awkward naman nun. Nakatingin lang siya kina DJ at Karl na naglalaro sa toycrane at kapagkuwan ay tumayo siya. Akala ko pupunta siya sa dalawa pero nagulat ako nang sa basketball siya dumeretso.
I smirked. Might as well give her a connection to me using that game.
Nilapitan ko siya at naglaro rin ako. At dahil isa ang basketball sa mga expertise ko, shoot and ringless lahat ng shinushoot ko. Natapos ung laro at tinignan ko siya. Napangiti ako nang nakanganga siyang nakatingin sa akin at nanlalaki ung mga mata niya.
Nilapitan ko siya at hindi ko napigilan ang sarili kong halikan siya. Hindi ako pumikit at tinignan ung reaksyon niya. Unti-unti na siyang nadadala, alam ko, dahil nakikita ko iyon sa mga mata niya na malapit nang pumikit. Pero kinailangan kong bumitiw dahil kung hindi, baka kung ano pang magawa ko sa kanya.
Naupo na ulit ako sa dati at sumunod siya. Tinitignan ko lang siya ng may ngiti sa aking mga labi. I really got it bad, huh?
**
After namin sa mall ay umuwi na kami.
Si Rica na naman ang kasabay ko kasi ihahatid ko pa siya sa kanila. Psh. Pwede naman siyang magtaxi eh >_>
“Bar muna tayo.” Sabi niya. Hindi sana ako papayag pero siguro kailangan ko muna ng escape goat from reality. I mean, let loose muna ako at kalimutan yung mga problema ko sa sarili, ung problema ko na si Karl.
Kaya nagpark kami sa pinakamalapit na bar at pumasok na. kilala si Rica dun kaya’t madali lamang siyang nakakuha ng private room. Kauupo pa lang namin pero may naglapag na agad ng beer sa mesa namin. Kaya aun sinimulan na namin. Tinext na daw ni Rica ung dalawa. Parating na ung mga un.
Mukhang medyo mas tama na si Rica kasi nagpunta na siya sa dance floor at nagwala. Maya-maya pa ay dumating na si Leigh at Karl. Laking inis ko nang hindi tumabi sa akin si Leigh at sa halip sa opposite couch siya naupo. Mas nabwisit ako nang katapat ko si Karl at katabi niya si Leigh.
Punyetang buhay oh. Psh.
Sinmsim ko ung beer ko at matamang tinitigan si Karl. Ano bang meron itong lalaking to na wala ako? Lahat naman na siguro ng katangian niya meron ako. Mayaman, mas ako, gwapo, mas ako, mapagmahal, mas ako. lahat naman MAS ako. pero bakit pakiramdam ko sa kanya sasama si Leigh.
Tanga Marc, bobo. Of course not! Trust Leigh. Open-minded yan at alam mong mahal ka niya. Kaya panghawakan mo na lang un at doon mo kunin ang lakas mo para kalabanin yang pinsan mong may balak pa atang agawin si Leigh sayo.
Tinignan ko patagilig si Leigh. Umiinom siya ng cocktail pero pasimsim-simsim lang. Leigh, para na tayong mag-asawa, pero how ironic kasi hindi pa naman tayo kasal.
Kung yayayain ba kitang magpakasal, papayag ka ba ulit?
Pagkakatiwalaan mo ba ulit ako?
Maniniwala ka ba ulit?
Kasi ako, umaasa eh. Umaasa ako na magkakaroon ako ng pamilya kasama ka.
Magkakaroon tayo ng maraming anak.
Apat na babae at apat na lalaki. Ayos lang un sayo?
Alam kong gusting-gusto mo sa Vigan. Lalo sa windmills.
Dun ko gustong magpropose sau, Leigh. Sasabihin ko sa buong Ilog na ikaw ang mahal na mahal ko.
Tapos pakakasalan kita sa pinakamalaking simbahan sa buong mundo.
Tapos habang-buhay tayong magsasama.
Gusto mo bay un Lianna Matrix Eigenaman?
Maging future Mrs. Michelson ulit?
Makasama ako ulit, bilang asawa mo?
Kasi ako………….gusto ko……….gustung-gusto ko talaga.
Pero kailangan ko munang ayusin itong sarili ko. Aayusin ko muna itong pagseselos na ito. Kasi isa ito sa mga dahilan kung bakit nabablock ang utak ko sa katinuan at kung bakit puro kahibangan lang ang nagagawa ko.
*sigh* Ano ba itong naiisip ko? *sigh*
Pero seryoso ako. Bumubwelo lang ako para magpropose na kay Leigh. Itatali ko na siya sa akin. Para akin na lang siya. Para wala nang dahilan para magselos.
Huminga ako ng malalim. At huminga ulit. May tama na yata talaga ako.
“Papaalis lang ako ng init.” Paalam ko sa kanila. Tumayo ako at parang lumindol kaya medyo natumba ako. Lindol? Himala atang lumindol sa pnahong ganito? Wala namang notice na lilindol ah?
Anyway, pupunta n asana ako sa dance floor pero naisipan ng medyo matinong katinuan ko na naiwan pala ung babaeng mahal ko kasama ng pinsan kong ahas kaya bumalik ako para tignan sila sa mesa namin.
At tangnang yan inaahas na nga! Magkayakap sila ni Karl at si Leigh naman bakit hindi kumakalas?!
Kalma lang Marc, kalma. Walang malisya yan.
Bawat segundong lumipas ay tumataas din ang rate ng pagkagalit ko.
Pinipilit kong pakalmahin un sarili ko pero tangina talaga bakit hindi pa rin sila naghihiwalay?!
Kahit naman na lasing ako alam ko pa rin naman kung ano ang pag-aari ko at akin lang si Leigh!
Pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang lumapit sa kanila.
Siguro natatakot ako, natatakot akong sabihin nila na talagang hindi ako mahal ni Leigh.
Na baka silang dalawa lang ang nagmamahalan.
Tangna kasi itong pagiging paranoid ko! Isa sa mga flaws ko rin ito. Maliban sa pagseselos, kapag nagatungan ng pagkaparanoid, talagang mawawala ako sa katinuan ko!
Sa halip na lumapit ako sa kanila ay tumalikod ako papuntang CR. Saktong nasa likuran ko si Rica kaya hinila ko siya at mapusok na hinalikan sa may madilim na hallway. Wala akong pakialam sa mga tao basta ang mahalaga ay mailabas ko itong inis ko.
I heard her chuckle. “I thought you love her?” sabi niya habang nakikipaghalikan sa akin.
“Shut up.” Marahas kong sabi and continued kissing her.
Hindi ko na talaga alam ang ginagawa ko…I don’t know why I lifted up her skirt and I don’t know why I unbuttoned my jeans…… I don’t know why I ripped her panty, and I don’t know why I freed my crotch, ………and the biggest mistake I’ve ever did was to take her in that dark hallway, her leaning against the cold wall, roughly. Biggest mistake: Banging Rica in front of the one that I love the most.
Hindi ko sana malalamang nandito si Leigh kung hindi ko narinig ung malakas niyang paghikbi habang nakatakip ung isa niyang kamay sa bunganga niya.
Saka lang nag-sink in sa akin kung ano ang nangyayari. Holy fuck. Tinignan ko si Rica na blangko ang expression habang nakatingin kay Leigh.
Shit shit shit. Color drained from my face. Agad kong inayos ang sarili ko at ibinalik ang tingin kay Leigh na ngayon ay umiiyak na talaga. Oh shit. This is not so good.
Lalapitan ko na sana siya pero itinaas niya ung dalawa niyang kamay, sign na wag akong lalapit.
“Leigh----“
“DON’T LEIGH ME YOU ANIMAL!!!!!!!!!!!!!!!!” Sigaw niya habang umiiyak. Shit, this is double, triple, major fuck.
“I TRUSTED YOU!!!!!!!!! PERO ANONG GINAWA MO?!!?!?!!? HAAA?!?!?!?!?!?!” Hysterical na siya. Gustung-gusto ko siyang lapitan, yakapin siya, patahanin siya, punasan ang mga luha niya at magexplain ako sa kanya pero hindi ko maigalawa ang mga paa ko, shit. Kinakabahan ako. Kinakabahan ako sa pwedeng mangyari.
“HAYOP KA MARC! HAYOP KA!” Iyon ang huli kong narinig mula sa kanya at umalis na siya sa bar.
Doon lang ako parang natauhan.
A teardrop escaped from my eye.
What have I done?
***************************************************************************************
Waaaaaaaaaaaaaaah! Anong nangyari ?!?!?!?!
Well, what can we do, si Marc ay isang malaking HAYOP.
31 pages ito sa word, ewan lang dito sa wattpad anyway highway, take a deep breath at kumalma kayo, inom tubig, ung malamig.
Nagagalit ako kay Marc nung tinype ko ung mangyayari na sa kanila ni Rica -_-
ENJOY! XD