Ian's Pov
"Two months lang ang hiningi niya, so I think I should give it to her. Besides, after that, ikaw na ang aasikasuhin ko."
"I understand."
"I love you Alice."
I didn't hear anything on the other line.
Then, she ended it.
Sinubsob ko yung ulo ko sa unan.
Girls, I really don't understand you. Sasabihin niyong naiintindihan niyo pero hindi naman talaga.
Sa bagay, kahit sarili ko hindi ko maintindihan.
Before, totally stranger ako sa sarili ko pero ngayon naman na may mga sumasagot na sa mga tanong ko, hindi ko na kayang maniwala.
Simula nung makita ko na yung babaeng nasa panaginip ko, mas naging magulo. Mas nahirapan akong intindihin.
Pero kasi, may iba akong naramdaman ng una kaming magkita.
She was sitting on the bench. Alone.
Others are having fun inside, pero siya nag iisa lang dito.
Parang may bumubulong sakin na lapitan siya. Pero di ko ginawa. Alam kong siya na yung babae sa panaginip ko.
Nakakagulat nga eh. Talagang sa exhibit na to ko pa siya makikita.
Kung ano yung mukha niya sa panaginip ko, yun na yung mukha na nakikita ko ngayon.
I smiled. Finally, I found her.
Nakita ko siyang tumayo at naglakad.
Never kong inalis ang tingin ko sa kanya. At nung tumigil siya, saka ako lumapit sa kanya.
I know, she knew I was there.
Kitang kita ko yung malungkot niyang mukha.
"Kapag nagkaamnesia, pati ba puso nakakalimot? Paano kung nakalimutan ka na ng taong mahal mo? Nakakatuwang isipin na yung taong akala mong PATAY NA, eh buhay pa pala. Pero ang sakit-sakit namang isiping hindi na niya ako maalala. Buhay nga, hindi naman ako maalala. Ipapaalala ko pa ba na minsan niya na akong minahal o hayaan nalang siyang maging masaya sa taong kasama bumuo ng bagong mundo niya? Hayyy.. Sana namatay nalang siya kung hindi naman ako ang makakatuluyan."
Nagulat ako sa mga sinabi niya.
Napatitig ako sa kanya.
Ibang klase din pala to eh. Nalunod na ata sa love. Pero sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, nasabi ko ito.
"Ako kasi. Ipapaalala ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Hindi ako titigil hangga't di niya ako naaalala. You know why? Because God gave him second chance to be with his love ones. Sayang naman kung yung second chance na yun. Hindi ako mapapagod kakapaalala sa kanya na ako yung unang minahal niya."
Napatingin siya sakin. Her eyes were asking. She was confused.
"Paano ikaw mismo, ayaw mong bumalik sakin? Pipilitin ba kita?"
Saka ko narealize.
Huh?! Bakit ako?
Were standing in front of the portrait, a newly wed couple.
Iniwas niya ang tingin sakin.
"Para sakin? Syempre pipilitin ko. Mahal ko siya eh." Parang gusto ko siya yakapin para mawala yung lungkot niya. "You really love him that much. To the point na kahit sa hindi mo kakilala eh nasabi mo yung mga sinabi mo." Nakangiting sabi ko.
Nakita ko yung luha niya. "Oo. I really love him."
"It's ok. Just smile." Iniabot ko yung panyo ko sa kanya. Tinanggap niya pa to bago magsalita.
"Irish."
Naguluhan ako sa sinabi niya kaya inulet niya ito.
"Im Irish Daniel-Santinel. Thanks for your advice. I'll think of it."
"IANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN."
Irish' Pov
"IANNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN."
Napabalikwas ang ugok sa sigaw ko. Grabe kasi alas 8 na tulog pa rin. Alam nang may pasok ang mga bata.
Bumalik ulit siya sa pagtulog. But this time, nagtakip na siya ng tenga at tumalikod sakin. Aba!
Tsk. Kapal talaga neto. Baka gusto ng tadyak at sipa?
Lumapit ako sa kanya.
"Hoooyyyyy!!"
Tinanggal naman niya ang unan na nakatakip sa tenga niya pati yung kumot na nakapulupot sa katawan niya.
Nakangiti siyang tumingin sakin. Shit! Nawawala tuloy ang galit ko. Pero nooooo!!!
Tss. Akala mo bagong panganak.
"Diba Sir, ihahatid pa natin ang mga anak mo."
"Mga anak NATIN." Kinagat ko pa yung lower lip ko para di ako kiligin. Enebe eng ege-ege eh.
"Ok sige anak natin. Tsk ni-rape mo kaya ako." Nagcross arms pa ako. Umupo naman siya sa kama.
"Ginusto mo kaya." Natatawa-tawa niyang sabi. Tskkk. Unti nalang baka main love ako lalo. Shemssss.
"Hende keye." Ano ba Irish?! Umayos ka nga! Galit ka diba?! Tskk. Nagpapadala ka na naman sa charm niya.
"Wag kang pabebe mahal ko."
Napatalikod ako bigla sa sinabi niya. Arghh.. Ene be? Kenekeleg na ako sebre..
"Ui pabebe si mahal ko."
Wahhhhhhhhhh!!! Pwede tumambling? Mag 99? Magbreakdance? Ahhhh. Puta! Gusto ko magwala. Woah! Gusto ko ng away! Lumabas lahat ng matatapang dyan. Nakakagigil.
"Wala kang paki kong pabebe ako. Walang makakapigil sakin."
Nilingon ko siya. At ang gago tawa ng tawa. Tskk! Oo na!
Sinimangutan ko nalang siya.
Ngumiti siya sakin. But this time, yung totoong ngiti na.
Hayyy Ian. Ang lakas pa rin ng angas mo.
O.o
As in nanlaki ang mga mata ko nang lapitan niya ako at paupuin sa lap niya.
Naging seryoso ang aura niya.
Ayoko ng ganto.
Hinawakan niya ang mga kamay ko. At saka ako niyakap.
Ito na naman siya.
Ilang minuto naming hinayaan na nasa ganun kaming posisyon.
Wag mo ko paasahin na pwede pa tayo please? Baka masaktan na naman ako sobra.
"I love you mahal ko."
He whispered in my ears. Napatawa lang ako sa sinabi niya.
Huminga ako malalim at tumayo.
"Tara na?" Hinila ko ang mga kamay niya.
Nalungkot naman ako ng bumitaw siya.
"Mauna kana."
Kailangan kasi may limitations. Hindi ako pwede magpadala sa kanya. Ako ang talo kapag mangyari yun. Kapag malugmok ako sa pagmamahal sa kanya, ako yung kawawa kasi maiiwan ako.
Monday, 3pm.
Shemsssss!! Ngayon yung araw na yun ah. Wahhhh. Wag naman oh.
"Let's go?" Nakangiti niyang sabi.
Hindi ko namalayang nakababa na siya. Kanina pa kami naghihintay ng mga bata sa sala.
Tumango lang ako. Binuhat niya naman si Yani, si Geoff naman humawak sa isang kamay niya. Hayy. Naku talaga. Mamimiss to ng mga bata.
Perfect talaga sa kanya ang maging ama. Hayyy.
We drove away.
Ewan kung bakit, pero tahimik kaming dalawa habang yung dalawa ang ingay kakakanta.
Hanggang sa maihatid namin yung mga bata eh tahimik pa rin siya.
Napabipolar talaga. Tsk.
"Hmm. Ian?" Ako na yung nagsimula. Nakakawindang yung pagkatahimik niya eh.
He never look at me. Naka-focus siya sa daan.
Pero hindi naman galit yung aura na pinapakita niya. Actually, he is smiling. Nababaliw na ata.
"Favor naman. Pwedeng ikaw na magsundo mamaya sa mga bata?" Nagbago naman yung emosyon niya. Dyan naman siya napatingin sakin pero sandali lang din.
"Why? Eh ikaw na rin ang nagsabi na dapat tayong dalawa maghahatid at magsusundo sa kanila."
Napansin ko namang inihinto niya ang sasakyan. Then, he looked at me.
"Importante kasi eh. Besides, mamaya lang naman ako hindi makakapagsundo." Hayy naku. And I wont set aside this thing. Mahirap na, baka lalong magalit si Mr. Chua baka kunin na niya lahat ng properties na meron kami.
Napataas naman siya ng kilay.
"Mas importante sa mga bata? I'll say no to that." Yung boses niya parang nagsasabi na dapat ko siyang sundin. Tssk.
"Ian naman eh. Promise, ngayon lang to." Tinaas ko pa yung right hand ko para maniwala siya. Napangiti naman siya. Hmmpp.. Iba na naman naiisip nito. Hayyy!!
"Kiss mo muna ako." Tapos nagpout pa siya. Nagkibit balikat lang ako. Duhh. Wala kaming relasyon. Bakit siya ganito? Ayaw kong masanay ako ulet.
Pero ako'y natutukso sa mapang akit niyang mga labi. Wahhh. Ikikiss kita, wag ka mag aalala.
"Sige ka hindi kita papayagan at hindi din ako titigil kakapout hanggat hindi mo kinikiss." Ian naman eh. Shy type kaya ako. Arghh. Ano na ba tong nangyayari sakin?! Wahhh..
"Ian naman eh." Para akong batang nagmamaktol sa harap niya. Sinabi ko na sa sarili kong kailangan ko nang magset ng limitations sa sarili ko.
Irish, in two months, he'll be in somewhere. That somewhere, is the place which you can't never see.
"A peck from you darling will my christmas gift from you. Maagang pamasko!" Ngumiti pa siya ng napakalapad. Wahhh maagang pamasko? No!
Paano kung mawili ako? Paano kung gustuhin ko na? Paano kung di ko mapigilan ang sarili ko at lumalim ang "peck" na sinasabi niya. Noooo!!!
"Alright. You know Ian, just cut your illusions off. Lets be fo---
Then the sound of that kiss is the only sound you can hear.
That's familiar.
That's how he kissed me before.
Is he the old Ian already?
As Taylor Swift said "How'd you kiss me when I was in the middle of saying something. There's not a day, I dont miss those rude interruptions."
That feeling is like waking up in the morning, seeing the rays of the sun across your window.
Like the starry night.
Like, going in the mall, finding a new dress which can satisfy your taste.
That feeling is all new.
A simple peck went to something, you can't resist.
It goes deeper and deeper.
Then the next was ecstacy.
"I love you Irish Daniel-Santinel."
He said the moment he stopped from kissing me.
I want to punch him. Ginagago na niya ako. Ano ba to?
Totoo ba to?
Napasapo na rin siya sa noo niya. Kitams? Pati siya naguguluhan na sa mga sinasabi niya.
"Ian please assess yourself. Wag mo kong paasahin sa mga sinasabi mo." Ito na naman yung luha ko. He didnt know how I suffered for last three years.
Hindi niya alam kung gano ako kadalas uminom ng sleeping pills para lang makatulog sa kakaisip sa kanya.
Kung paano ko i-divert ang attention ko sa ibang bagay para lang makalimutan siya.
At kung paano ko tiisin ang matinding selos nang makita ko siyang kasama si Alice.
He face me again. He held my hands. "You can't understand me for now. The important thing is we're happy. Papasayahin kita sa two months na to. I will love you unlimited having the limited time, but the memories will be to infinity and beyond. Just let me."
++++++++
Tenchuu (*-*)
Vommefan.
Vote+comment+be my fan.
MaxiemaeBread6new