I raped her (He raped me) BOOK2

Chapter8: Limit the Unlimited

Ian's Pov

"Two months lang ang hiningi niya, so I think I should give it to her. Besides, after that, ikaw na ang aasikasuhin ko."

"I understand."

"I love you Alice."

I didn't hear anything on the other line.

Then, she ended it.

Sinubsob ko yung ulo ko sa unan.

Girls, I really don't understand you. Sasabihin niyong naiintindihan niyo pero hindi naman talaga.

Sa bagay, kahit sarili ko hindi ko maintindihan.

Before, totally stranger ako sa sarili ko pero ngayon naman na may mga sumasagot na sa mga tanong ko, hindi ko na kayang maniwala.

Simula nung makita ko na yung babaeng nasa panaginip ko, mas naging magulo. Mas nahirapan akong intindihin.

Pero kasi, may iba akong naramdaman ng una kaming magkita.

She was sitting on the bench. Alone.

Others are having fun inside, pero siya nag iisa lang dito.

Parang may bumubulong sakin na lapitan siya. Pero di ko ginawa. Alam kong siya na yung babae sa panaginip ko.

Nakakagulat nga eh. Talagang sa exhibit na to ko pa siya makikita.

Kung ano yung mukha niya sa panaginip ko, yun na yung mukha na nakikita ko ngayon.

I smiled. Finally, I found her.

Nakita ko siyang tumayo at naglakad.

Never kong inalis ang tingin ko sa kanya. At nung tumigil siya, saka ako lumapit sa kanya.

I know, she knew I was there.

Kitang kita ko yung malungkot niyang mukha.

"Kapag nagkaamnesia, pati ba puso nakakalimot? Paano kung nakalimutan ka na ng taong mahal mo? Nakakatuwang isipin na yung taong akala mong PATAY NA, eh buhay pa pala. Pero ang sakit-sakit namang isiping hindi na niya ako maalala. Buhay nga, hindi naman ako maalala. Ipapaalala ko pa ba na minsan niya na akong minahal o hayaan nalang siyang maging masaya sa taong kasama bumuo ng bagong mundo niya? Hayyy.. Sana namatay nalang siya kung hindi naman ako ang makakatuluyan."

Nagulat ako sa mga sinabi niya.

Napatitig ako sa kanya.

Ibang klase din pala to eh. Nalunod na ata sa love. Pero sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, nasabi ko ito.

"Ako kasi. Ipapaalala ko sa kanya kung gaano ko siya kamahal. Hindi ako titigil hangga't di niya ako naaalala. You know why? Because God gave him second chance to be with his love ones. Sayang naman kung yung second chance na yun. Hindi ako mapapagod kakapaalala sa kanya na ako yung unang minahal niya."

Napatingin siya sakin. Her eyes were asking. She was confused.

"Paano ikaw mismo, ayaw mong bumalik sakin? Pipilitin ba kita?"

Saka ko narealize.

Huh?! Bakit ako?

Were standing in front of the portrait, a newly wed couple.

Iniwas niya ang tingin sakin.

"Para sakin? Syempre pipilitin ko. Mahal ko siya eh." Parang gusto ko siya yakapin para mawala yung lungkot niya. "You really love him that much. To the point na kahit sa hindi mo kakilala eh nasabi mo yung mga sinabi mo." Nakangiting sabi ko.