Brayden graduated highschool and his father, Mr. Martin Gutierrez, decided to send him to France para dun mag-aral ng Kolehiyo. Gaano man kantindi ang kanyang pagtanggi sa kursong napili nito at sa pagpapaaral sa ibang bansa ay wala pa rin syang nagawa. Kahit nauunawaan sya ng kanyang ina na si Annie ay wala pa din itong magawa. Dahil pagdating sa pamilya nila, batas ang salita ng kanyang ama. Kaya nga ultimo ang nakatatanda nyang kapatid na si Brenda ay sunod lang sa gusto nito.
"Ma, bakit ba kasi kailangan pang dun ako sa France mag-aral? Marami namang competitive universities dito sa Pilipinas di ba? Tsaka hindi ba talaga pwedeng yun gusto kong kurso ang kunin ko? He knows from the first place na hindi ko gustong patakbuhin ang kumpanya ng pamilya. Gusto kong magkaron ng sarili kong business", Brayden exclaimed.
Hindi nila namalayan ang pagpasok ng kanyang ama sa silid.
"At ano ang gusto mo? Ang magtayo ng isang restaurant? Yun restaurant na kakarampot lang naman ang kikitain? Are you out of your mind? Alam mong ikaw lang ang anak kong lalaki sa pamilya. Natural lang na ikaw dapat ang magpatakbo ng kumpanya", wika ng kanyang ama. "Sa ayaw at sa gusto mo, sa France ka mag-aaral at ikaw ang mamamahala ng kumpanya pagka-graduate mo. That's final!", dagdag pa nito at lumabas na.
"Anak, sundin mo na lang ang ama mo. Alam mo namang hindi natin maaaring suwayin ang kagustuhan nya. Kaya unawain mo na lang sya. Iniisip lang nya ang kinabukasan mo", wika ng kanyang ina.
"No Mom! All he thinks about is his business. He never really considered our own decisions!", saad ni Brayden na kitang kita ang pagkadismaya sa kanyang ama.
Although he disagreed with what his father wanted, wala na rin nagawa si Brayden kung kaya't kinabukasan ay tumungo na sya papuntang France. Andun na rin ang kapatid nya at kasalukuyan na ring nag-aaral doon, sunod din sa kagustuhan ng kanilang ama. Dalawang taon na lang at gagraduate na ang kanyang ate.
(Sa bahay nila sa France)
"Kapatid, how are you? It's been long since I last saw you. Ang laki mo na pala talaga. Binata ka na", masiglang bati ng kanyang ateng si Brenda.
"As usual, not good! I really don't want to study here. For the sake na masunod ang kagustuhan ni Dad, I'm here but I have my own plans and no one can stop me", Brayden said.
"Ooohh, what are your plans then? Susuwayin mo si Dad?", Brenda asked.
"Not really. Pero gagawa ako ng paraan para makuha ko din ang gusto kong course. At hindi nya ko mapipigilan", wika ni Brayden.
"Ang tapang mo talaga kapatid. How I wish kaya ko din gawin yan", Brenda.
"Kaya mo naman Ate e. Kulang ka lang sa lakas ng loob. Andito naman ako para suportahan ka e", Brayden.
"Alam mo naman na gusto kong patunayan na deserving din ako sa tiwala ni Dad. Umpisa pa lang kasi e alam naman nating ikaw na ang napupusuan nyang mag-manage ng kumpanya. Iniisip nya na dahil babae ako, hindi ko kayang patakbuhin yun", Brenda.
"So you mean, gusto mo talagang i-manage ang kumpanya ni Dad, tama ba?" Brayden asked.
"Oo naman. Bata pa lang tayo e inoobserbahan ko na si Dad. Every time na isinasama nya tayo sa kumpanya e pinapanood ko sya nang mabuti kasi pangarap kong magpatakbo ng ganitong kalaking business", saad ni Brenda.
"Hm, you gave me a very good idea Ate. Don't worry, you'll be running that company. I'll make a way", Brayden said and winked after.
"Naku, ikaw talaga. Baka makagalitan ka nyan ni Dad ha?", nag-aalala namang sabi ni Brenda.
"Don't worry Ate. Trust me. Basta, pagbutihin mo dyan. Now na may ganito na, I'll just fully take the course na gusto ko. While you, ituloy mo yan at ideretso mo into a masteral course. Sabay tayong uuwi sa Pilipinas." Brayden convincingly told her sister.
"I trust you Brayden. Thank you for always being here with me. Kahit ako ang mas matanda, it goes the other way around. Ikaw pa ang nag-iintindi sa akin", Brenda emotionally said.
"Ate, ano ka ba, kahit mas matanda ka sakin, aalagaan at poprotektahan talaga kita kasi kapatid kita at mahal kita okay? I'm the man here kaya ako talaga ang dapat gumawa nun. Sino pa bang magtutulungan kundi tayo ding dalawa di ba?" Brayden sweetfully said.
"Thanks baby boy", Brenda teased him at ginulo pa ang buhok nito.
"Naah, cut that off Ate. Hindi na ko bata, big boy na ko. Sige ka, baka magbago isip ko", ganti naman ni Brayden.
"Joke lang naman. But, whatever happens, you will always be my baby brother", wika ni Brenda kasunod ng pagyakap kay Brayden. Hindi na pumalag pa si Brayden sa inaktong iyon ng kapatid. "Kahit kelan talaga, ang drama ng mga babae", isip ni Brayden.
Days passed at nagsimula na rin pumasok si Brayden. Gaya nga ng napag-usapan nila ng Ate nya, he will be taking the course that he wants. At bilang paghahanda na rin ng mga plano nya for the future, Brayden looked for a part time job. Gusto nya rin makaipon ng sarili nyang pera at patunayan sa Dad nya na kaya nyang mabuhay kahit wala ang kayamanan mula dito. Namasukan sya sa isang restaurant na malapit sa university na pinapasukan nila ng ate nya.
"Ate, pasok na ko sa trabaho ko. I'll see you at home", paalam ni Brayden.
"O sige, ingat ka! Sa bahay ka ba kakain?", tanong ni Brenda.
"Hindi na siguro ate. Friday ngayon, for sure, maraming tao sa restaurant", wika ni Brayden.
"Okay sige. See you. Good luck sa mga ladies. Love you.", biro ni Brenda.
"Sira, sige na, umuwi ka na. Love you too, Ate", pamamaalam na ni Brayden.
That's a sweet side ng magkapatid. They always show how much they love and care for each other. Though they are of different genders, open pa rin sila sa isa't isa. Solid siblings ika nga nila.
Brayden was a good looking boy kaya nga tinutukso sya ng ate nya. Kahit nun mga bata pa sila ay lapitin na ito ng mga babae pero iwas na iwas talaga ito. Not because he was gay but he only believed na kailanman, hindi dapat paglaruan ang puso ng mga babae. At kung babae ka naman, hindi dapat sayo manggaling ang anu pa mang motibo kahit gano ka man kainteresado sa isang lalaki.
As he walked papunta sa restaurant na pinagtatrabahuhan nya ay ilang na ilang sya sa tingin ng mga babae sa kanya. Tila gusto na syang tunawin ng mga ito. "Haay girls. Masyado ng liberated. Bakit ba sila ganito? Wala na yatang kimi na natitira sa katawan", isip na lang ni Brayden.
Nang makarating sa restaurant ay agad na bumati ang mga naroroon.
"Bon apres-midi", bati nila.
"Bon apres-midi aussi", ganting bati ni Brayden.
"Tol, kamusta? Kailangan mo paba talagang magtrabaho? Yaman yaman mo na ih", wika ni Jonnel, isa ring Pilipino kagaya ni Brayden.
"Ano ka ba, alam mo naman ang dahilan di ba? Lika na, magtrabaho na tayo at maraming magiging tao ngayon", sagot ni Brayden.
"Oo, lalo pa at andito ka na. Ikaw naman ang dinadayo ng mga customer na babae dito e. Kagaya na lang nung mga yun oh. Kanina ka pa hinihintay", saad ni Jonnel.
"Sus, ikaw na magserve. Sa loob ako nakatoka ngayon", sagot naman ni Brayden.
"Asikasuhin mo muna. Kanina pa mga yan dito. Magbibigay din yan ng tip, sayang naman", pamimilit ni Jonnel.
"Sige na, sige na. Kukunin ko na", wika ni Brayden at lumapit na sa pwesto ng mga customer na babae. "Haay, ano ba naman tong mga to. Kailangan ba talagang ganito sila ka-out. Kung di ko lang talaga kailangang gawin to. Tss!", isip ni Brayden.
"Bon après-midi puis-je avoir vos commandes s'il vous plaît ? ", wika ni Brayden.
"Can we have your number?" tanong ng isa sa mga babae.
"I'm sorry but I do not give the customer any personal information. That's a rule", magalang na sagotni Brayden.
"Well, if you'll change your mind, here's my calling card. I will be happy to know you more, ahm, (pagkuwa'y tumingin sa ID tag), Brayden. Nice name. Perfectly fit a handsome boy like you", wika pa ng babae.
Tinanggap man yun ni Brayden ay hindi naman kumpormeng pagkaabalahan nya ito. Hindi sya interesado rito. Lumapit man sya sa mga ito ay dahil sa dikta ng trabaho. After makuha ang orders ng mga ito ay si Jonnel na ang pinagserve nya sa mga ito. Nanatili na sya sa loob ng kusina at umaasiste sa head cook na naroroon. Kita ng head cook ang husay na taglay ni Brayden sa pagluluto kung kaya't nirequest nito sa manager na dun na lamang ito sa loob ng kusina i-assign. Bagay na lubos na ikinatuwa naman ni Brayden. Bukod sa mapapractice na nya ang kanyang kaalaman sa pagluluto ay malalayo pa sya sa mata ng mga babaeng habol ng habol sa kanya doon.
Natapos ang oras ng trabaho ni Brayden. Masayang masaya sya dahil marami na rin syang natututunan kahit ilang buwan pa lamang sya roon. Mabait kasi ang head cook kaya tinuturuan talaga sya nito.
"Magandang hapon sir", bati ng Mayordoma nila na si Lourdes.
"Magandang hapon din po Nay Lourdes. Asan po si Ate?" tanong ni Brayden.
"Nasa living room, may bisita kasi sya", sagot nito.
"Bisita? Sino pong bisita?", takang tanong ni Brayden.
"Classmate yata nya sir. Greg ang pangalan", sagot muli nito.
Nagpasalamat na si Brayden sa Mayordoma at dumeretso na sa living room. "Is he that Greg from the Philippines? Can it be him? Sinundan nya talaga si ate dito sa France. Ibang level din nga ang tama ng lalaking yun kay ate ah. Or should I say tama sa mamanahin ng kapatid ko.", isip ni Brayden. Inabutan nya ang dalawa na nag-uusap.
"Hi guys! Seems like we have a visitor here", Brayden annoyingly said.
"Hello Brayden!", bati ni Greg sa kanya.
"Oh, Brayden, andito ka na pala. Si Greg nga pala, you already know him right?", wika ng ate nya.
"Of course I do. Sino ba namang hindi makakakilala sa kanya", Brayden sarcastically answered.
"Brayden, stop it. It's not the right way to treat a visitor", sita ng kanyang ate.
"Well ate, he's not my visitor naman. I'll leave you here. And you man, don't you dare touch my sister. Kahit dulo ng daliri nya. Hindi mo magugustuhan ang pwede kong gawin sayo", saad ni Brayden at tumalikod na ito.
"Pasensya ka na sa kapatid ko. Over protective lang talaga sya pagdating sa akin", paghingi ng pasensya ni Brenda kay Greg.
"Hindi na bago yun Brenda. Kahit naman nun nasa Pilipinas pa tayo e halatang ayaw naman sa akin ng kapatid mo. For reason that I don't know. Bakit nga ba ang init ng dugo nya sa akin?", tanong ni Greg.
"Greg, pag-uusapan na naman banatin to?", wika ni Brenda.
"Fine! Yang kapatid mo kasi, ang lakas ng loob na pagbintangan ako", tila inis ng sagot ni Greg.
"Tama na, okay?" pagpigil ni Brenda sa lalaki.
(Sa kwarto ni Brayden)
"Wag lang sya magkakamaling saktan ang kapatid ko. Manghihiram talaga sya ng muka sa aso. Mapatunayan ko lang ang suspetsa ko sa kanya, may kalalagyan sya sakin", banta ni Brayden. Duda kasi talaga sya sa Greg na yun. Ramdam nyang niloloko lang nito ang ate nya.
Habang nasa kwarto ay nagsa-sounds lang si Brayden. Natapos na rin naman nya ang kanyang mga gawain para sa school kung kaya't nagpapahinga na lamang sya. Maya maya'y bumukas ang pinto ng kanyang silid at iniluwa doon ang kanyang kapatid.
"Brayden, bakit mo naman ginawa kay Greg yun?" tanong ni Brenda.
"Ate, ginawa ang ano? You know in the first place na ayoko sa kanya. Hindi ko gusto ang lalaking yun", sagot ni Brayden.
"Alam kong ayaw mo sa kanya pero for God's sake, wag mo naman syang bastusin", saad ni Brenda.
"Okay okay, I'm sorry. Sorry kung nagpadala ako sa inis ko sa lalaking yun. Pero ate, hindi ko kayang pilitin ang sarili ko na magbait baitan sa kanya", wika ni Brayden.
"I know. Naiintindihan naman kita e. Kaya lang, alam mo naman na mahal ko sya di ba?", Brenda said.
"Unluckily, yeah! Ate, don't put all your trust to that man. I believe na may gagawin syang hindi maganda. Kaya please, spare some love for yourself. Hintayin mo lang, makakahanap din ako ng pruweba para tigilan mo na yang sinasabi mong pagmamahal sa Greg na yun. He doesn't deserve you. Not even a single love from you", Brayden exclaimed.
"Haay Brayden. I love you and I'm thankful na pinoprotektahan mo ko but please, try trusting me on this. Please?", Brenda pleaded.
"May tiwala naman ako sayo Ate e. Buong buo pa. Pero sa lalaking yun, ni katiting, wala", Brayden answered.
"Brayden.....", Brenda said with a teasing eyes.
"Fine fine fine! I'll let you deal with him alone. Pero pag may hindi ako nagustuhan, kikilos ako without asking your permission to do so, deal?" Brayden.
"Deal! Thanks bro!" Brenda.
Author's Note: Ang sungit naman ni Mr. Martin. Kelangan ba talagang sya ang magdecide ng future ng mga anak nya? Tss! Anyways, ang swerte naman ni Brenda sa kapatid nya. So protective and so loving. Plus, gwapo na, mabait pa. Plus, masipag at madiskarte pa sa buhay. Yiih, what will happen kaya next?
I do hope you like this chapter of the story. Sana basahin nyo pa rin ang mga susunod. Happy reading!