XANDREI POV
Nakatayo ako ngayon sa harap ng isang malaking company building.
ASYLVIAR TG COMPANY. . .
Isa sa mga branches ng TGC dito sa Canada.
Siguro naman may idea kayo kayo kung bakit ako nandito?
Nandito ako para kausapin ang Daddy ni Miyu.
I sighed and looked up. Kasing taas ng building na kaharap ko ngayon ang kaba ko.
Yes,kinakabahan ako. Natetensyon. Normal naman yun di ba? Lalo na pag kakaharapin mo na ang problema mo. In my case, kailangan kong itago ang kaba ko.
Pero kahit kinakabahan ako, hindi ako takot. Hindi ako duwag para gawin ang mga plano ko. Hindi ko rin iisipang umatras.
Sa halip na tumuloy sa loob,dumiretso muna ako sa katabing coffee shop. Kailangan kong mag-isip. Kung kailan kailangan kong maging focus, saka naman nagiging blanko ang utak ko.
I take a sipped in my coffee. Nabawasan ang lamig na nararamdaman ko. Winter pa rin dito at sobra ang lamig. Para sa isang tulad kong nasanay sa mainit na klima, madali akong lamigin. Hindi din ako makakatagal sa gantong lugar kung araw-araw na ganto ang lagay ng panahon.
Naalala ko naman ang naging usapan namin ni Miyu kanina. Sya ang nagpaalam saken kung anong address ng kumpanya ng Daddy nya dito sa Canada.
FLASHBACK
"oh." bigla na lang syang sumulpot dito sa kwarto ko habang nakatutok ang buong paningin ko sa laptop ko. Hindi ko sya nilingon kaya di ko alam kung anong nilapag nya sa table.
"ano yan?"
"tignan mo."
"ano nga yan?"
"basta tignan mo na lang!"
"mamaya na."
"importante yan."
"gaano kaimportante?"
"ang dami mong tanong ! Tignan mo na lang kaya ,no?"
"mas importante tong ginagawa ko ngayon." pinadala kasi ni ate ang ibang trabaho sa opisina through my e-mail. Hindi ko naman matanggihan.
"talaga lang ha? Bahala ka jan!"
Ano bang problema nitong si Miyu? Kakatapos lang naming magkaayos kagabi, mag-aaway na naman kami ngayon. Psh. What a life. =_=
"ano nga kasi yan? Bakit di mo na lang sabihin?" saglit ko syang tinapunan ng tingin . Binalik ko din ang atensyon ko sa laptop at nagtype ulit.
"address yan ng company ni Daddy dito sa Canada ! Kung ayaw mo malaman, akin na 'to!" dinakma nya ulit ang papel sa table pero inunahan ko sya.
Tinignan ko ang papel ng matagal at binasa ang nakasulat don. ASYLVIAR TechnoGadgets ang pangalan ng company ,sa baba non ay ang address. Napatingin ako kay Miyu.
"sabi mo di mo alam?!" yun ang sinabi nya saken bago kami umalis ng Pinas. Hindi nya alam ang exact address . Ang alam nya lang sa Vancouver ,Canada. Yun lang. Totoo ba yun o di nya lang talaga sinabi saken? =_=
"wala akong alam,ok? Tinanong ko si Ryu."
"sigurado ka?"
"psh. Wala ka talagang tiwala saken no? Akin na nga yan!" hahablutin nya sana yung papel pero tinaas ko agad ang kamay ko para di nya maabot.
"sana kahapon mo pa tinanong si Ryu."
"choosy pa? Buti nga tinulungan pa kita e."
"tss."
"saka hindi alam ni Ryu ang address ng private house ni Daddy dito sa Canada. Yun yung una kong hiningi sa kanya. Yung company address na lang daw dahil yun lang ang kabisado nya."
"oh tara na."
"ha? Tara saan?"
"pupuntahan na natin 'to."
"ikaw lang !"
"huh? Di ka sasama?" umiling sya.
"bakit?"
"ayaw ko."
"bakit ayaw mo?"
"basta ayaw ako!"
"tss. Kailangan tayong dalawa ang nandon."
"kaya mo na yon. Hindi naman ako papakinggan ng taong yon." may hinanakit ang tono nya.
"alam kong di kayo okay pero-"
"alam mo naman pala,eh. Wag mo na kong piliting sumama. Ayoko syang makita at mas lalong ayoko syang makausap."
"sa tingin mo ba maniniwala sya saken kung ako lang ang pupunta don?" inis na sabi ko.
"oo. Hindi. Siguro. Ewan. Malay ko."
"haist. Hirap mo kausap."
"ikaw na lang kasi ang pumunta. Di mo na ko kailangan don. Baka expectator lang ako kung sakaling sumama ako. Tss. Walang kwenta ang role ko."
"tell me why you don't want to go."
"sinabi ko na di ba? Ay Xandrei,bingi lang?"
"hindi. Yung totoong rason. Tsk. Sinabi ko sayo yung totoong reason kung bakit gusto kong makawala sa addendum. Pero ikaw wala kang sinabi tungkol sa part mo. Ang sabi mo against ka din sa arrangement pero wala ka namang ginagawa para maputol 'to. Ano ba talaga,Miyu?" minsan naghihinala akong wala talaga syang balak kumawala dahil sa wala rin naman syang ginagawang hakbang para mapadali ang kinakaharap naming problema.
"de Vera, wala kang alam,okay?" tinalikuran nya ko pero hinawakan ko sya sa braso.
"kaya nga ipaalam mo. Ipaalam mo saken. Malalaman ko ba kung lagi kang tahimik at aawayin mo lang ako ng aawayin tapos yung mga sasabihin mo mga nonsense lang? Sabihin mo saken yung importante. IMPORTANTE. Start explaining now. It's your turn."
". . ."
Hindi sya umimik pero nakita kong kinakalma nya ang sarili nya. Galit ba sya? Tinanggal nya ang pagkakahawak ko sa braso nya at umupo sa sofa.
"sabi ko sayo, hindi sya makikinig saken. . .kahit ano pang sabihin ko. . .hindi sya makikinig. . ."
Nanatili akong nakatingin sa kanya pero di ako nagsasalita. Hinayaan ko syang magkwento.
"Nag-iisang anak ako at lumaki ako na walang ina. My mother. . .she's a whore. . ."
Nagulat man,di pa din ako nagsalita. Si Miyu halatang hirap na hirap sabihin ang bagay na yon.
"pero. . .pero kahit ganon sya, she loves me. Gusto nya akong kunin kay Daddy hindi nya magawa dahil tinataboy sya ng ama ko."
"I was just eight nung nangyari yon. I want to have a mother. Sabik kumbaga. Gusto kong maging normal na bata na may ama at ina. Lagi syang pumupunta sa bahay kahit di sya pinapasok ng guard at ako tinatanaw ko lang sya sa labas. She'll give me toys and letters. Sa mga sulat nya lang ipinapaalam saken kung gaano nya ko kamahal dahil hindi nya ko pwede makausap. Ipapaabot nya sa guard at hindi yon alam ni Daddy."
She bit her lip at yumuko.
"but one time, nalaman ni Daddy yon at sinesante nya yung guard. Simula din ng araw na yon di ko na nakita ang Mommy ko.Hindi ko alam kung anong ginawa ni Daddy. Sinubukan kong magtanong pero nagagalit sya at sasabihin nyang kalimutan ko daw ang taong yon."
"habang lumalaki ako lumalaki din ang agwat sa pagitan namin ni Daddy. I tried to impress him. I became an honor student,a champion swimmer at yung course na gusto nya ang kinuha ko para lang makuha ko ang atensyon nya pero sa huli, kulang pa din. Mas naalala nya pa ang mga maliliit na pagkakamali ko kesa sa mga magagandang bagay na pinaghirapan kong makuha. He gave me what he thought I needed most, money and more pero para saken hindi sapat yon. I want his love and care para naman maramdaman kong may ama ako.Lagi na lang kasi syang busy sa business nya at di nya na ako napagtutuunan ng pansin. Madalas,yaya ko lang ang kasama ko."
"17 ako at first year college, may pinakilala sya saking babae and he said he wanted to marry that woman. The woman was three years older than him. Sa loob ko di ko gustong magpakasal sya sa iba pero pumayag na din ako dahil mukhang dun naman sya masaya. . ."
"pero katulad nga ng kutob ko hindi ko magugustuhan yung babae. Pag wala si Daddy, she'll treat me like I'm one of her servants. She abuse me verbally at sinasabi nyang masmahal sya ni Daddy kesa saken. Nung sa tingin ko sumusobra na sya lumalaban na ako."
"yung pinakamalalang away namin ay nung 18th birthday ko. Umaga non at nasa trabaho si Daddy. I'm going to celebrate my birthday with my friends dahil sigurado naman akong hindi ako pagtutuunan ni Daddy ng pansin. Hindi ko nga alam kung alam nyang birthday ko. Si Armina, that was her name, pumunta sya ng kwarto ko at kinutya nya ako. Na kawawa daw ako at wala man lang daw pakialam saken si Daddy -she said that in a sarcastic way. Sa inis ko, tinalikuran ko na lang sya. Sa ginawa ko, nagalit sya at hinabol nya ko sa hagdan. Natabig ko sya at. . .at. . ."
She started to tremble . Napalapit ako sa kanya at niyakap ko sya. She needs comfort. Umiyak sya ng umiyak.
Damn. Hindi ko akalain na ganto kalala ang kwento nya. Hindi mahirap isipin kung ano ang susunod na nangyari.
"She died because of me."
Para kong naparalisa nung narinig ko yon. Natigil ako sa paghagod ng likod nya at napatingin na lang sa kanya ng matagal. In shock.
"galit na galit si Daddy. He even slapped me in front of the doctors and nurses. Sinigaw nya kung gaano ako kawalang kwentang anak. Na wala akong mabuting nagawa.
And I acussed him of being unfair. Lahat ng hinanakit ko nilabas ko nung oras na yon. Lahat ng gusto kong sabihin sinabi ko na.
Simula ng araw na yon, I rebel against him. The Miyu who wanted to please everyone vanished. Sinabi ko sa sarili ko na I'm the one who deserves to be pleased kaya ginagawa ko kung anong gusto ko at wala na akong pakialam sa kung anong mangyayari. I live on my own pero pera pa rin ni Daddy ang gamit ko. Hinayaan nya lang din ako. Hindi ko na sya nakausap ng personal simula ng nangyari don sa ospital. Hindi ako umattend ng sa libing ni Almira though I'm guilty dahil kasalanan ko talaga yon. There was no legal actions against me at sa tingin ko, hindi na rin kumalat ang totoong nangyari."
"nalaman ko lang ang tungkol sa arrangement ng puntahan ako ni Ryu sa Osaka. Magmamatigas pa sana ako pero na-cut na lahat ng cards ko non kaya nagawa nya akong mapauwi sa Tokyo. Hindi ko sya hinarap kahit ilang beses nya akong tinangkang makausap. Ako mismo ang nagmadaling pumunta ng Pilipinas para makalayo sa kanya. . .and you know the rest. . ."
She calm herself at inayos ang sarili. Nanatili akong nakatingin sa kanya.
"so you see, hinayaan lang kitang gawin ang gusto mong gawin. Totoong gusto kong kumawala sa arrangement pero anong magagawa ko? Wala. Hindi kita matutulungang makawala sa addendum dahil may pader na sa pagitan namin ni Daddy. Napakalaking pader-don't look at me like that!" she snapped .
Iniwas ko na lang ang tingin ko sa kanya. I pity her and I'm sure she doesn't want me to feel like that. Ayaw nyang kaawaan sya.
"that's the reason why you don't want to celebrate your birthday. . ."
Hindi sya sumagot and I took it as a yes. I sighed. Bumibigat ang pakiramdam ko.
"Great. I just tell you the most dramatic story of all time." she said sarcastically.
Yeah. Bumabalik na yung Miyu na nakilala ko.
Yung totoong Miyu, mahina at madaming insecurities at tinatakpan nya lang ng attitude nyang maldita para di mahalata ang kahinaan nya.
My life sucks. Ano pa kayang tawag nung kay Miyu?
"do you have any idea kung nasaan ang tunay mong ina?"
Umiling sya.
I've finally decided.
"sige.Ako muna ang pupunta.I wont force you to come with me pero kung gusto syang harapin ,sasamahan pa kita."
"that won't happen.Hinding hindi ko sya haharapin." she said in a cold voice at tumayo na.
"Miyu, minsan kailangan din nating harapin ang nakaraan. Forgetting it means you choose to lose and you're a sore loser."
Napahinto sya sandali pero lumabas din ng pinto.
She opened up and closed herself again. Distant and very aloof.
Naging Judgemental ako.Ako naman ang mali ngayon.
Akala ko simple lang ang problema nya pero mas malaki pa pala yung kanya kesa saken.
Ang pinagkaiba lang,I'm fighting for my future while she's running away from her past.
Ang akala kong matapang na Miyu ay isang malaking duwag.
Miyu describes her father as careless,loveless and unaffectionate father.
But as a human,
Anong magiging reaksyon nya kapag ako na ang kaharap nya?
End Of Flashback
Hanggang ngayon, iyon pa din ang gumugulo sa isip ko.
Anong klaseng tao ang makakaharap ko mamaya?
Tumayo na ko at lumabas sa coffee shop.
Hindi madaling makipagusap sa isang businessman kapag wala kang appointment.
Pagtapos kong kausapin ng receptionist ay secretary naman.
"Sir Tamaki is in the middle of an important meeting. Would you want to come back-"
"no, I'll wait 'til his meeting is over."
Matagal akong tinitigan ng sekretarya at napabuntong hininga na lang sya. Inangat ang intercom at nagdial.
"what's your name again,Sir?"
"de Vera. Alexandrei de Vera ,his daughter's fiancè." err. Kahit labag sa loob ko kailangan ko iyon sabihin para mapadali ang paguusap namin.
Sandaling natigagal ang babaeng sekretarya at parang naintriga pero pinili pa rin ang pagiging loyal na empleyado.
Pagtapos nyang makipag-usap , ngumiti sya saken. Tinuro ang pinto sa dulo at sinabing pwede na akong pumasok.
I grinned. Minsan talaga alibi lang ang 'meeting' para sa mga taong wala sa mood makipag-usap ,kliyente man o kilalang personal. The routine of being a businessman.
I knocked first before I enter.
The room is not a typical office room. Para ngang hotel suite na merong bookshelves .
Huminto ang tingin ko sa desk dahil may lalaking nakaupo sa likod non.
His face is . . . unreadable.
"Good afternoon,Sir." bati ko.
He nod and smile a little. Hindi ko alam kung totoo o ngiti. Yung kabang nararamdaman ko kanina biglang naglaho, I regain my confidence .
"So, you are de Vera's son. It's nice to see you. . .again." he said.
Again? Nakita na nya ako dati?
HEIRA POV
Hindi pa din ako tinatawagan ni Xandrei. Baka sobrang busy nya sa Canada.
*sigh*
Kanina pa namin uwian pero nakipagbonding muna ako kila Rei at Anne. We went shopping. Sila lang pala. Kahit anong pilit nila saken na bumili din ako,di pa din nila ako mapilit. Haha.
Naglaro kami sa Quantum. Yung palaruan don sa mall. Si Rhea reyna pala yon ng arcade and guess what kung sinong kalaban nya? Si Ren!
Yeah, sumama si Ren samen.
Ano kayang meron sa dalawang yon? Feeling ko kasi may something sa kanila,ayaw lang mag-aminan.
Kami ni Anne nagbasketball. Nyahaha! Enjoy naman kahit one time bumanda yung bola sa mukha ko. -__-
Nga pala, di ulit pumasok si Cyfer. Hindi ko naman matawagan o matext kasi nasa akin pa din ang phone nya. Kaya nga tinanggihan ko muna ulit ang invitation ni Rhea at Anne, this time sa bahay naman ni Rhea. . .e kaya lang curious din ako kung bakit hindi pumasok yung isa. Curiousity won.
Isa pa, gusto ko matawagan si Xandrei bago man lang ako matulog. Malayo na nga sya tapos hindi ko pa sya makakausap ng isang araw? Tsk.
11 na ko nakauwi. Hinatid naman ako nila Rhea dun malapit sa gate at nagpapababa na ko.
Naglakad na lang ako papuntang mansion. FYI, malayo po ang gate sa mismong mansion.
Sabi ng katulong, tulog na si Xandie . Si Cyfer hindi lumabas ng kwarto nya maghapon at si ate Xandra, hindi pa umuuwi galing DVI.
Binaba ko muna ang gamit ko sa kwarto at nagbihis tapos dumiretso ako sa kwarto ni Cyfer. Problemado ata?
Kumatok ako. Walang sumasagot. Engks. -__-
Tapos naalala ko wala akong load. Makitawag muna kaya ako gamit ang cp ni Cyfer? E naman kasi eh! T.T
Hindi ko talaga matiis na di sya tawagan. Gusto ko syang kamustahin.
MIYU POV
Kanina pa ako palakad-lakad dito sa loob ng suite ko. Hindi ako mapalagay.
"ARGGH!" Napakamot na lang ako ng ulo. Nababaliw na ko dito. =__=
Ano kayang nangyari? Nakausap kaya ni Xandrei si Daddy?
Tapos bigla akong nakaramdam ng gutom.
Pft. Ano ba 'tong tiyan ko! Nakikisabay pa sa gulo ng utak ko.
Wala na kong pagkain dito,eh. Naubos ko na yung cake,chocolate at icecream.
Oo na,matakaw ako! Pero sorry,sexy pa din ako. Mamatay kayo sa inggit.
Ah. . .tungkol nga pala sa pag-o-open up ko kay Xandrei kanina, parang gusto kong magsisi. As in.
For the second time, napaiyak ako sa harap ng bakulaw na yon. Kainis!
E wala na din naman akong magagawa kasi nasabi ko na!
Change topic na nga! =__=
Pinagtuunan ko nalang ng pansin ang gutom ko.
Wala pang pagkain na iniwan si Bakulaw bwisit talaga yun. Hindi man lang inisip na baka mamatay ako sa gutom habang hinihintay sya bumalik? O baka naman gusto nya talaga akong mamatay para wala syang problema? Pag nangyari yon, mumultuhin ko siya!
Kung anu-ano tuloy naiisip ko . Gutom lang 'to. =_=
Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa suite ni Xandrei. Makikipagsapalaran ako kung may pagkain don.
Sana bukas. Sana bukas. Sana bukas.
*click*
BINGGO! Hindi nya ni-lock! Utak ipis yon si Bakulaw. Hindi nilock ang suite nya bago umalis.
Una kong hinalukay ang fridge. BINGGO AGAIN!
May pagkain. Bwisit yon ah! Sya may stock ng pagkain tapos ako wala! Tss, wala na syang babalikan. Uubusin ko ang laman ng mini ref nya! HAHA! *evil laugh*
Nasa kalagitnaan ako ng pagnguya sa pagkaing na-hunting ko sa ref nya ng may narinig akong tumunog. Ring ng cellphone.
E?
Hindi naman ganun ang ringtone ko. Baka naiwan ni Xandrei ang cellphone nya.
Pumasok ako sa extension room,doon ko kasi naririnig ang tunog then nakita ko yung cp ni Xandrei na nakapataong sa table
Tinignan ko kung sino ang tumatawag.
Cyfer calling. . .
Hmmm. . .sino kaya 'to?
Sasagutin ko ba o hindi?
Sasagutin ko ba o hindi?
Sasagutin ko ba o hindi?
Nagtatalo ang isip ko kung papairalin ko ba ang pagiging pakielamera at curiousity ko kesa sa consenquence ko kay bakulaw pag nalaman nyang pinakialaman ko ang cellphone nya.
.
.
.
CURIOUSITY WON.
Sinagot ko ang tawag pero di muna ako nagsalita.
"hello?"
Babae? Is Cyfer a girl? Parang boy name yun,e! O baka naman babae talaga? Sya kaya ang girlfriend ni Xandrei?
Magsasalita ba ako o hindi?
Hindi pa naman ako marunong magboses lalaki at lalong di ko kayang gayahin ang boses ni Xandrei. Kung girlfriend nya 'to, madaling mahahalata ng kausap ko ang boses sa kabilang linya at mahahalata nyang babae ang kausap nya.
Baka isipin nya may babae ang boyfriend nya.
Patay ako nito.
Ay hindi pala ako.
Si Xandrei.