Chapter 43 Sleepless
Hinatid ako ni Ethan nung gabing yon. Nasa bahay na si Mama kaya tuwang tuwa sya nung Makita nya si Ethan. Inuna pa ngang i-entertain sa akin. Akala mo long lost son nya. Edi sila na mag ina! Hmmp. He stayed for dinner nga pala tapos umuwi di nafter.
Nakatulaley ako sa kwarto ko ngayon.. Busog na busog kasi ako sa dinner. Mejejeje.
Parang ang bilis naman ng phasing ng buhay ko. Three months ago, nanakawan ako ng halik ni Luis Patrick. Two months ago, nawala si Christian sa akin. One month ago, bumalik naman ‘tong si Ethan.
Grabe Nacha. Pinaglalaruan mo ba ako? Ba’t ako ang laging dehado? Kwento ko ba talaga ‘to? Grr.
Hay nakoo. Matutulog na lamang ako para sa kapakanan ng mga reader ni Nacha na hindi na natutulog sa paghihintay ng update. Adios mi amore!
The next day..
Surprisingly, maaga ako nagising. Oo. Maaga. As in one hour before ang time. Ewan ba. Pagkagising ko e naligo na ako at nagbihis. Parang gusto ko ng maniwala na maganda nga ang epekto ng matulog ng maaga.. Tutuklasin ko yan sa mga susunod na araw xD
Kahit maaga pa ako nagising ay nauna pa rin na umalis si Mama at Papa. Kaya si Kuya tuloy ang naabutan ko.
“WOW. Ang aga a!” bungad ni Kuya Thomas sa akin.
“I’m a changed woman na kasi..”
“WEH?”
“Syempre joke lang!! HAHAHA!”
“Kumain ka na dyan. Lalabas lang ako sandali..” sabi ni Kuya saka umexit na. Naiwan ako kasama ng breakfast table. After ko kumain ay tamang tama naman na bumalik si Kuya Thomas.
“AHA!” bungad nya sa akin pagpasok nya sa pinto at palabas naman ako. “Kaya pala maaga ka! Kasi may susundo pala sa’yo!” he teased.
I shot him a puzzled look.
“Kaninong sundo?” tanong ko ulit.
“WOOO! Nag mamaang maangan ka pa! Lumabas ka na don. Kanina pa ata naghihintay yung sundo mo!” Patawa-tawa nyang pang aasar.
And just then.. Ewan kung anong masamang hangin ang sumuot sa ulo ko. Nagblink blink ang eyes ko at nag-flash ang imahe ni Luis Patrick na impatient na nakalean sa Volvo nya. Shengene. Di ko mapigilang di mapangiti. Pero ayoko asarin ako lalo ni Kuya kaya I made a straight face, yung wapakels.
“Alis na ako..” paalam ko sa kanya. Pero pagkalabas ko sa pinto namin, tinakbo ko agad yung gate! HAHAHA! Umuwi na si Luis Patrick? Emeghed!!!!
Medyo malayo kasi yung pinto namin sa gate kaya nahingal ako pagdating ko don. Inayos ko muna ang sarili ko para di halatang excited saka binuksan ang gate. Seryoso pa daw ang expression ng mukha ko. Pero pagkalabas ay hindi Volvo ang sasalubong sa akin.
Red maserati na sa sobrang shiny e pwede na ako manalamin. Nakatalikod yung position ng kotse sa akin. Naglakad ako hanggang sa matapat sa driver’s seat kung san nakaupo ang driver nito. Pagtapat ko, binuksan nya yung window at..
“Ba’t ang tagal mong lumabas? Tanghali ka ba talaga nagigising o napuyat ka kagabi sa kaiisip sa akin?”
For a moment, napangiti ako dahil kung magsalita sya.. Sagad ang pagkahambog tulad ni Patrick. Pero nung tinanggal nya ang sunnies nya.
“Ethan?” tanong ko.
He winked at me. Ang gwapo naman neto pero.. Akala ko si Luis Patrick na >.<
Lumabas sya sa maserati nya at humarap sa akin. “Why frown? Are you expecting somebody else?”
Obvious ba masyado sa mukha ko? Hahaha!
“W-wala naman..” sagot ko sa kanya saka tumingin sa malayo.”Anong ginagawa mo dito? Hindi naman dito yung school.”
“I’m here to pick you up..” straightforward nya na sagot. “We’re on the same first period right?”
Yeah. Lit Crit.
“Huh? Di na kailangan! Kaya ko namang maglakad. Sige, mauna na ako!” sabi ko sa kanya saka nagsimulang maglakad.
“Lexie!” he yelled.
Pero di ko sya nilingon. HAHAHA! Medyo nadidisappoint talaga ako e. Nagmartsa pa ako at ilang saglit lang, narinig ko na pinaandar ni Ethan yung maserati nya. Akala ko aalis na talaga sya pero dahan dahan lang ang patakbo nya. Sinasabaya nya yung lakad ko.
“LExie, come on! You’ll get late. Isa lang naman pupuntahan natin e. sumabay ka na!” wika nya.
“Wag na! Kaya ko na maglakad.”
“Mahirap sumakay.”
“Hindi ah. Magcocommute na lang ako.”
“Wag ka na ngang papilit.”
“Sira! Papilit mong mukha mo.”
“Ang aga-aga kong nagising para puntahan ka tapos di ka sasabay sa akin? That’s unfair!”
“E hindi ko naman inutos na sunduin mo ako a?”
Hindi ko napansin na umabot na pala sa kanto ang nalakad ko. Bale, malapit lang naman sa corner yung bahay namin. Tatawid na sana ako nung mabilis nyang pinatakbo yung kotse nya saka hinarang sa daan.
His eyes were blazing. “Sasakay ka by yourself o ako mismo ang magsasakay sa’yo dito?” seryoso nyang tanong.
Bigla naman akong natakot sa aura ni Ethan. Gas!
Tumawa ako uncomfortably, “Hahahahaha! Si Ethan talaga. Ikaw hindi ka na mabiro.” Pilit akong ngumiti. “Ito na o. Sasakay na!” sabi ko saka umupo sa front seat. Inayos ko ang seatbelt. “All set.”
He smiled at me warmly. “Let’s go!” wika nya at ubod ng bilis na pinaharurot ang maserati nya.
Hindi ata alam ni Ethan yung speed limit na term. Lechugas na ginawang Kimchi! Ay. Ginagawa bang kimchi ang lettuce? I dunno. Pero. OMZ. Hindi na ako sasabay sa kanya ever again. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko kanina habang nakasakay ako sa gwapo nyang maserati. Parang mag-eexplode na ako. Ayoko pa kayang mamatay! Paano na lang kayo pag namatay ako? Tsk. Hindi na talaga ako sasabay kay Ethan TT.TT
The whole period ay kinulit kulit nya ako. Buti na lang at hindi kami napapansin ni ma’am. Panay ang sulat nya sa sticky note pad na hiningi nya don sa katabi nyang girl na kaklase rin namin. Nag-wink lang sya binigay naman agad ni ate yung sticky note pad! Ayan tulog, puro sya sa sulat at drawing drawing ng kung anu-ano. Sabay dikit dikit dun sa likod ng upuan ng tao sa harap namin. Nakakainis talaga.
Kaya ayon, pag-alis namin sa room puno ng kalat. Tsk.
After nung first class ay magkahiwalay na ang classes namin. Pasalamat ko talaga. Bonus pa na hindi daw nya ako ihahatid dahil manonood sila ng football match. Super thank you talaga akoo! Hahaha!
The same night nung matutulog na ako..
Message: Ethan, wag mo akong sunduin bukas.
Sinend ko ang message sa kanya. Ayoko pang mamatay nu.
Seconds later, he replied.
From Ethan: Sure Lexie! Wala naman tayong first period bukas.
Errr. Oo nga. Hindi ko sya kaklase ng first period bukas! HAHAHA! OMG. Ang assuming ko na talaga. Feeling ko nag-blush ako sa dilim ng kwarto ko. Kahiya talaga ako!
Message: Whatever. Good night!
Play it cool Alexxa. Manhid naman yang si Ethan. Sobrang dense nyan wala na yang pakiramdam.
From Ethan: Good night Lexie! Dream of me! :)
Sabi na e. Manhid talaga sya. HAHA!
Babarahin ko pa sana sya pero naisip ko na wag na.. Baka pag tinext ko sya, di nya ako i-reply. Ayoko talaga pa naman na sa akin huling manggagaling ang huling message.
I-o-off ko na sana ang phone ko nung mapansin ko yung wallpaper. Wacky na picture ni Patrick. Oo nga pala, sya pala yung kumuha nito gamit ang phone ko. Sya na rin ang nagkusang loob na palitan ang wallpaper ko that time na si Jake Abel. Picture nya yung nilagay nya para sya daw ang una kong makikita twing titingnan ko ang phone ko. Kapal nya talaga.
I found myself staring at his picture for a few more moments.
“Nasaan ka na ba?” tanong ko bigla.
Mula nung umalis sya, maliban dun sa facebook message na sinend nya sa akin.. Wala na akong balita about him.
“Buhay ka pa ba?” tanong ko ulit.
Ba’t ko ba kinakausap ‘tong picture nya. E hindi rin naman ‘to sasagot! May sira na nga ata ako. Ba’t ko pa ba iisipin ‘tong si Luis Patrick? Baka kinalimutan na ako neto. Baka nakakilala na ng magandang Parisian kaya wala ng balak bumalik sa Pilipinas.
Oh well, wala naman akong magagawa. Desisyon nya ayan. Support-support na lang ako bilang kaibigan.
In-off ko yung phone ko at nilagay sa bed side table. Inayos ko ang pagkakahiga ko pumikit na para matulog. When I closed my eyes, I saw another image of Patrick holding hands with a pretty sun-tanned Parisian. Napamulat ako bigla.
Lecheng imagination ‘to! WOOOOO!
Pumikit ako ulit, this time Patrick was kissing her.
TENGENE! Napaupo na ako this time. I declare. Ayoko na matulog!! I sat still and stared in the darkness. Yeah. Hindi ako matutulog, total naman masama yung pakiramdam ko.
Just by the thought na hindi na babalik si Patrick dahil may nakilala syang magandang Parisian sa pinuntahan nya.. Parang ang hirap na huminga :<