DÜŞÜNMEDİĞİM BİR SANİYEM BİLE YOK...
SÜREKLİ DÜŞÜNCELERİMİN İÇİNDEYİM...
BAZEN ÇIKMAZ SOKAKLARINDA KAYBOLUYORUM...
BAZENSE BOĞULUYORUM DENİZİN KIZGIN DALGAL ARINDA...
DÜŞÜNMEDİĞİM BİR SANİYEM BİLE YOK...
YÜREĞİMİN SÖZLERİ BEYNİMİN KAFESİNDE
TIKLIM TIKLIM
ÖZGÜR OLMAYI BEKLİYORLAR SAYFALARIMDA...
YA DA YARIM KALMIŞ GÜNAHLARINDA,
YANAN DUDAKLARIMIN ARASINDAN AKMAYA...
BİR NEHİRDEN AKAN SULAR GİBİ...
DÜŞÜNMEDİĞİM BİR SANİYEM BİLE YOK...
SUSMALARIMA TESLİM OLDUM...
KONUŞMAYI YASAKLADIM KENDİME...
BİLİYORUMKİ KİMSE ANLAMAYACAK BENİ...
KENDİ DÜŞÜNCELERİMLE SOHBET EDİYORUM...
BU BANA YETER BİLE
ÇÜNKÜ
BİR TEK BEN ANLARIM KENDİMİ...