Kalbimin Satırları

YORULDUM

YORULDUM GERÇEKTEN...

RUHUM VE BEDENİM YORGUN...

DÜŞÜNMEKTEN YORULDUM...

DÜŞÜNCELERİMİN VE İÇİMDE KOPAN FIRTINALARIN,

ÇIĞLIKLARINI DİNLEMEKTEN YORULDUM...

KUDRETİM TÜKENDI YÜREĞİMDE...

YAŞAMAK İÇİN DİRENİYORUM...

MUTLU VE HUZURLU OLMAYI İSTEMEKTEN YORULDUM...

HATALARI ARAMAKTAN YORULDUM...

ARTIK İSTEMEYİDE ARAMAYIDA BIRAKTIM...

UMUT GÜNEŞİM BATTI BENİM...

AYIŞIĞIM SÖNDÜ HAYALLERİMLE...

GÖZÜMDEN AKAN YAĞMURDAN SONRAKİ

GÖKKUŞAĞIMI GÖREMİYORUM ARTIK

İÇİMDEKİ, ŞİMŞEKLERİMDEN BAŞKA...

YILDIZLARIM KAYIPLARDA...

ASLA BARIŞMADILAR BENİMLE...

YORULDUM İŞTE...

HAYATA ANLAM KATACAK GÜCÜM KALMADI...

BAKIŞLARIM MATLAŞMIŞ AYNADA FARKETTİM...

NEFES ALAMIYORUM AVAZIM BOĞAZIMDA KALDI BOĞULUYORUM...

KELİMELERİM KALEMİMDE SESSİZ YAZAMIYORUM...

DERDİMİ KENDİME BİLE SÖYLEYEMİYORUM...

DERMANIM KALDI ASKILARDA...

HEDEFİME ULAŞAMIYORUM...

YORULDUM BEN...

YORULMAKTAN YORULDUM...

YAŞARKEN ÖLMEYİ KALDIRACAK

KAHRAMAN YOK BENDE...

BIRAKIN BENİ,

DİNLENMEK İSTİYORUM

KARANLIĞIMIN SESSİZLİĞİNDE...