a/n:Dedicated to bLuiSh_me
Liryu's POV
Tinitigan ko lang ang mga mata ko sa harap ng salamin habang inaayos ko ang necktie ko.Hindi ko man lang magawang ngumiti.Wala akong dahilan ngayon para ngumiti.It's just my birthday.Hindi naman ganun kahalaga.
Pagkaayos ko ng necktie,lumabas na kagad ako ng kwarto ko.Yumuyuko sakin ang bawat maid na madaanan ko.Yung ibang malayo sakin,tinititigan ako.
Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad na parang ako lang ang tao ngayon dito sa bahay.Nawalan na ako ng pakielam sa mga bagay-bagay.Ngayon,isa na lang ulit akong cold brat.This is the real me,by the way.Binago lang ako ng isang babaeng nakilala ko 3 years ago.
Dumiretso ako sa malawak na bakuran namin.Dito nagaganap ngayon ang malaking party na para 'daw' sa birthday ko.Sinabi kong dito na lang ganapin kesa naman sa isang five-star hotel pa na pagmamay-ari namin.Mahihirapan lang akong umuwi kagad.
Nilibot ko ang tingin ko.Napakaraming tao.Sabi nila,this is the party of the year pero...
'Hindi ako interesadong pumunta.'
Hindi pa rin ito ganun ka-importante para pumunta ang taong pinakamahalaga sakin.
"Ow!The birthday boy!"
Salubong sakin ni Mom.Niyakap nya pa ako ng mahigpit pero hindi ako gumanti ng yakap.
"Ano ba yan,Liryu?C'mon smile,son!It's your birthday!You should be celebrating!"
"I don't think people should celebrate birthdays.Birthdays are just the way of telling you that you're already getting older and will die soon."
I coldy utter.
"Wow..."
Sabi ni Mom tsaka sya dahan-dahang tumango.There's a 3 minute awkward moment before she faked a laugh.
"That's...too pessimistic,son.Hay!Pwede ba,mag-enjoy ka na lang!Nagdrama ka pa.Tss.Sige na.Salubungin mo na yung mga bisita mo."
"Fine."
Pumunta ako sa lugar kung san pumapasok ang mga tao.Naabutan ko dun si Dad na nakikipag-usap sa mga bagong dating na bisita.
"Dad."
Tawag ko sa pansin nya.Agad naman syang lumingon sakin at nagpaalam sa mga kausap nya.Tinapik nya ako sa balikat at ginulo-gulo ang buhok ko.
"Ang laki na ng anak ko."
"Ako pa rin yung anak nyo kahapon na sinabihan nyo ng bata nung dumating kayo."
"Sinabi ko ba yun?"
"Tsk."
"Hahaha!Fine,fine.Ikaw ng bahala sa mga papasok na bisita.Pupuntahan ko lang ang mommy mo."
"Sure."
Tinapik nya ulit ako sa balikat bago sya naglakad paalis.Nung medyo malayo na sya,tinawag nya ako kaya lumingon ako.
"Smile!"
Sigaw nya sakin.Ngumiti na lang ako ng pilit.
Sinalubong ko na yung mga bisita.I greeted...I bowed...I smiled.Lahat ng ginawa ko,puro pagkukunwari not until Louie and Ken came.Kasama ni Louie ang dalawang kapatid nya at kasama naman ni Ken si Nicka.
"Happy birthday,boss!"
Masayang bati sakin ni Ken.I smiled again but it's now half-hearted.Binati din ako nung iba pero si Lillian ang pinakanapangiti ako.
"It's your birthday,di ba Kuya Riri!May gift ako!!!"
Niluhod ko ang isa kong paa para makalebel ko sya.
"Ano yun,Lillian?"
She suddenly hugged me and kissed me on my cheek.
"That's my gift!Smile ka lang ha?!"
Tumango ako.Nakakagaan talaga ng loob tong si Lillian.Ang swerte ni Louie sa kanya.
"A-ah...K-kuya Liryu...h-happy b-birthday."
Sabi naman ni Lexie.Pinat ko sya sa ulo ng dalawang beses.
"Thanks,Lexie."
She then smiled while blushing.Pansin kong lagi syang ganyan pag kausap nya ako.I know the meaning but I'm just ignoring it.She's too young for that.
Pinapasok ko na sila sa loob.Maya-maya lang,dumating na rin si Mirco.May mga kasabay din sya pero hindi ko gusto kung sinong mga kasabay nya.
"Bro,happy birthday."
Bati sakin ni Mirco.Inakbayan nya ako at inilayo sa mga kasama nya ng ilang hakbang.
"I thought,hindi rin sila pupunta tulad ni Tito."-Ako
"They changed their minds.Wala na akong nagawa kundi ang isama sila dito."
"*sigh*I'm not in the mood para makipagsabayan ngayon sa kayabangan at kahangalan ni Kairen.Pwede mo ba akong gawan ng pabor?"
"Yeah.What is it?"
"Ilayo mo sya sakin."
"*smirk*Walang problema."
"Salamat."
Tinapik nya din ako sa balikat tulad ni Dad bago sya umalis kasama ang step mother nya at yung dalawang magkapatid.Pinagtitinginan sila ng mga tao.Why not?They are all head-turners lalo na yung step mother ni Mirco.She's an actress.
"Liryu."
Lumingon ako sa likod ko at nakita ko dun si Mom na nakangiti ng malawak sakin.
"May bisita ka na gusto kang makita."
"Who?"
"You'll find out."
Hinila nya ako sa braso papunta sa kumpulan ng mga tao.Halatang masaya sya at excited.
Sino ba yun para maging ganito si Mom?
Huminto kami sa harap ng isang table.May nakaupo doong isang matandang lalaki,matandang babae at...isang magandang babaeng nasa wheelchair.
"Son,do you still remember them?"-Mom
Naningkit ang mga mata ko.Mukha nga silang pamilyar lalo na yung babaeng nakaupo sa wheelchair.Kahit hindi ko nakikita ng maayos ang mukha nya...pakiramdam ko,kilala ko sya.
"Liryu."
Nakangiting tawag sakin nung matandang babae bago nya ako niyakap.The old man rubbed my back while smiling.W-who are they...?
"Ang tagal din nating hindi nagkita.Namiss ka ng apo namin."
"Lola naman."
Napatingin ako sa babae nung marinig ko ang boses nya.Kilala ko ang boses na yun...
Humarap sakin yung babae at hindi ko naiwasang mapaatras ng ilang hakbang nung makilala ko sya.
"It's been a long time...Yu."
Nagsimulang bumalik sakin lahat ng alaalang sinubukan kong kalimutan.Napatulala na lang ako dahil kahit gusto ko mang magsalita,hindi ako makapagsalita.
Hindi ko makakalimutan ang mukha nya...ang boses nya.Alam kong nagising na sya pero hindi ko akalaing gugustuhin nya pa akong makita matapos ng nangyari sa kanya.
Sya ang babaeng nabangga ko ng kotse sa isang public race noon.
Ang babaeng na-coma ng tatlong taon dahil sakin.
Ang babaeng una kong minahal...
"M-mira..."
Saisumi's POV
Kalmado kong pinapanood ang mga galaw nya.Simula nung lumabas sya sa mansyon nila,hindi na naalis ang tingin ko sa kanya.Masyado talagang perpekto ang itsura nya kahit mula sa malayo mo sya tignan.
Naupo na lang ako sa malaking sanga ng puno.Puno to na nasa gilid ng mansyon nila.Buti nga at madilim dito kaya hindi ako halata.Nakasuot ako ng isang itim na jacket na may hood.Then a black skinny jeans with a black rubber shoes.
Yeah.Ako na ang naka-black.Kailangan kong magtago sa dilim para hindi nila ako mapansin.Tsk.Trespassing na tong ginagawa ko.
Sinundan ko ng tingin ang bawat galaw nya.Yung mga ngiti nya...hindi totoo.Malalamig na mata lang ang nakikita ko sa kanyang emosyon.Anong nangyarai sa kanya?Bakit parang...bumalik sya sa dati nung una kaming nagkakilala?Ganyan sya tumingin sa mga tao noon.Yung mga tingin na nagsasabing,'I don't care.Just shut up.'
Napabuntong-hininga na lang ako.Ako ba ang may gawa nyan?Hay...
Dumating sila Louie at Ken kasama si Nicka.May kasama pa silang dalawang bata pero hindi ko naman kilala.Nakita ko kung paano sya ngumiti nung dumating sila.Sa wakas,kahit hindi ganun katotoo,ngumiti na sya.
Ilang saglit lang simula ng dumating sila Louie,dumating na rin si Mirco.Kasama nya yung magkapatid na Obreas at isang magandang babae na sa tingin ko ay kaedad lang ni Mom.
Hindi ko mabilang kung ilang beses akong napairap habang nakatingin ako kay Kairen.Sa tayo at tindig pa lang nya,makikita mo na ang kayabangan nya.Tsk.
Pagkaalis nila Mirco,dumating si Mrs.Marcus at hinila si Liryu sa kumpulan ng mga tao.Kahit madaming tao,hindi sya nawala sa paningin ko.Kabisado ko ang itsura nya kaya kahit san sya magpunta,mahahanap at mapapansin ko sya.
Huminto sila sa isang table.May nakaupo doong tatlong tao na hindi ko kilala.Natuon yung pansin ko sa babaeng naka-wheelchair.Maganda sya.Maputi,perpekto ang hugis ng mukha,mata at ilong.She's like a living statue of a goddess.Nakangiti lang sya habang nag-uusap yung dalawang matanda at si Liryu.
Napakunot yung noo ko nung humarap yung babae kay Liryu.Nag-iba yung ekspresyon ni Liryu.Halatang nagulat sya.And...I saw recognition in his eyes.
Magkakilala sila.
Inaya ng dalawang matanda si Liryu na maupo sa table nila.Tumango si Liryu pero halatang napilitan lang sya.Hindi sya makatingin ng diretso sa babae.Tss...Don't tell me type mo yung babae,psycho?
Nag-usap sila.Mukhang nagkukwentuhan.Mahinhin lang kung tumawa ang babae samantalang si Liryu,panaka-naka lang na ngumiti at tumango.
Tumayo yung dalawang matanda at umalis sa table nila.Naging tahimik ng ilang minuto sila Liryu bago ko napansing nagsalita na yung babae.Nung una,parang nagkakailangan pa sila pero nung tumagal.....napapangiti na nya si Liryu...
Tuloy lang sa pagsasalita yung babae ng nakangiti.Pinapanood lang sya ni Liryu ng nakangiti rin.Ang ganda nilang tignan magkasama...
They're like.....couple.
Napahawak ako ng mahigpit sa sanga ng puno na kinakapitan ko nung nakita kong nagtatawanan na sila.Tumalim bigla ang tingin ko sa babae.
Paano mo sya napatawa...?
Bakit mo sya napapatawa...?
Parang may kung anong tumusok sa puso ko.Napapatawa sya nung babae...napapangiti...pero ako...puro sakit lang ang ibinibigay ko sa kanya.
Tsk.Why am I feeling this way?Parang gusto ko silang sugurin at hilahin si Liryu palayo sa babae.Gusto kong bigyan yung babae ng isang matindi-tinding death glare.Ayoko ng ganito.Ayokong nakikitang may kasama syang ibang babae.
Is this what they call.....jealousy?
Liryu's POV
"So how are you?It's been a long time."
Tanong nya sakin.Nagkibit-balikat na lang ako.
"Same old."
Di ko naiwasang magtaka nung tumawa sya.
Ah...may nakakatawa ba sa sinabi ko?
"You're not the same Liryu I met before.Nag-iba ka na.I can see that."
"Really?Pero ikaw...tulad ka pa rin ng dati."
"Yeah...hm...ang tagal kong hinintay ang pagkakataong to,Yu.Ang tagal kong naghintay para makita ka ulit."
She smiled.Yung ngiting hinahanap-hanap ko dati.The innocent smile...The smile that makes me calm.Hindi ko akalaing makikita ko pa ulit yan.
"Bakit...bumalik ka,Mira?"
I asked out of nowhere.Gusto kong malaman kung bakit.Ako ang dahilan kung bakit hindi na sya makapaglakad.Kasalanan ko kung bakit hindi na nya magawa yung mga gusto nyang gawin...yung mga pangarap nya.
Bakit gugustuhin nya pa akong makita?Mas maiintindihan ko pa kung isinusumpa na nya ako ngayon.
"Gusto kitang makita,Yu.Ikaw ang dahilan kaya bumalik ako.*smile*"
Napaiwas ako ng tingin.Masyado talaga syang inosente.At dahil sa pagiging inosente nya,lalo lang akong nagi-guilty.
"Yu..."
Ibinalik ko ang tingin ko sa kanya.Naalala ko pa kung bakit 'Yu' ang tawag nya sakin.Yun lang daw kasi ang narinig nya sa parte ng pangalan ko nung una kaming nagkita.
Hinawakan nya ang kamay ko kaya medyo natigilan ako.I frowned.Nakipagtitigan sya sakin ng ilang minuto bago sya ulit ngumiti at nagsalita.
"I still love you."