De volgende dag word ik wakker. Amine en Jaouad zijn al wakker. Ik fris me op en loop naar beneden. Ik groet Amine met een kus en ga dan het ontbijt maken. Na het ontbijt ga ik naar boven en trek me Marokkaanse huisjurk aan, vandaag heb ik geen zin om naar buiten te gaan. Ik loop terug naar beneden. Ik ga beginnen met schoonmaken. 'Schatje ik ga na werk, als er iets is je kan me bellen.' Ik knik en geef Amine een kus. Ik ga de hele dag in me bed liggen tv kijken. Ik word gebeld door me broer Yassine.
Ik: heeey broeer!
Yassine: hey zusje, kom even naar mama's huis.
Ik: isgoed ben er over een half uur.
Ik hoorde dat Yassine serieus was dus ik trek snel me grijze Nike pak aan en me zwarte Adidas schoenen. Ik pak snel me telefoon en neem Jaouad met me mee.
Als ik bij me moeders huis ben aangekomen, doe ik de deur open. Ik loop de woonkamer in en zie iets wat me hart in duizenden stukjes breekt. Me lieve broer en broertje zitten op de bank met tranen in hun ogen. 'W-waar is mama? Waarom huilen jullie?' Het is even stil, ik ben zo bang om het antwoord te horen. 'Mama is er niet meer, ze is vanochtend overleden.' Ik zak op de grond en barst in tranen uit. Yassine en Younes komen mijn kant op lopen en slaan hun armen om me heen. Ik kan het niet beseffen, de liefste en mooiste vrouw die ik ken is er nu niet meer. Kon ik haar nu maar even zien en vertellen hoeveel ik van haar hou... Maar daar is het nu te laat voor. Ik blijf bij Yassine en Younes en het is de hele dag stil. Er verlaten alleen snikken mijn mond. Ik denk dan aan Amine en besluit hem te bellen.
Ik: Amine kan je nu komen naar me moeders huis, ik moet je wat vertellen.
Amine: isgoed ik kom er nu aan.
10 minuten later hoor ik de bel en doe de deur open. Amine ziet dat ik heb gehuild en geeft me gelijk een knuffel. 'Ze is er niet meer Amine, we zijn dr kwijt!' Zeg ik huilend. 'Alles word beter schatje, ze is nu op een betere plek. allah y rahma.' zegt Amine.