Yahya silah sesini duyar duymaz Esme'yi arabasıyla arasına sıkıştırdı. Hedefin onlar olmadığını anladığında derin bir nefes aldı.
Esme'ye dönüp
- Iyi misin? Diye sordu
- Evet sorun yok sen?
Yahya sırıttı.
- İyiyim eh ben alışkınım. Dedi
Esme
- Ne kadar sıklıkla silahlı saldırıya uğruyorsun? Diye sordu
- Yeterince sık.
- En azından artık bir korumam var. Yetiştirme Yurdu projesi için daha çok görüşeceğiz sanırım.
- Ne koruması?
- Devletin verdiği koruma ve araç belgeleri bugün geldi yarın adliyede olur. Dedi Esme
- Anladım bebeğim ama devlet korumasına pek ihtiyacın olmaz ben seni zaten koruyorum. Dedi Yahya gülerek
- Eee ne neden ki?
-Öyle istediğim için.
- Her istediğini yapabiliyor musun?
Yahya Esme'nin dudaklarına baktı
-Hayır yapamıyorum.
O sırada yanlarına restaurant müdürü geldi
-Cok Özür dileriz Yahya bey hanımefendi.
Yahya
- Neden saldırıya uğradınız? Diye sordu
Restaurant müdürü
-Babanızın ölümüyle bir kaç çapulcu haraç istemeye geldi. Biz de onlara burda haraç verilmediğini sizin bölgeniz olduğunu söyledik ama onlar sizi tanımadıklarını söylediler efendim.
Yahya sinirle
-Ben kendimi tanıtırım rahat olun bundan sonra böyle bir olay olmayacak. Dedi
Müdür
-Sağolun efendim. Dedi
Yahya ve Esme arabaya bindirdiler.
Esme meraklı bir şekilde
-Onları nasıl bulacaksın ve ne yapacaksın? Diye sordu
- Hayırdır savcım yoksa suç duyurusu mu yapacaksın? Dedi
Esme kahkaha attı.
-Eh duruma göre değişir.
Yahya kafasını salladı.
- Sardım başıma belayı di mi? Dedi
Esme
- Sence? Diye sırıttı.
- Hadi eve gidelim başımın belası. Dedi ve Esme'nin elini tekrar bacağına koydu.
Esme'nin evine geldiğinde aslında onu bırakmak istemiyordu ama hiç bir bahanesi yoktu.
İyi geceler deyip Esme'nin burnunu öptü.
Esme de gülümseyerek arabadan inip eve girdi.
Ceren oturmuş tv izliyordu.
- Nasılsın canım?
- iyiyim hayatım çok yorgunum hemen yatacağım sen nasılsın kaç gündür oturup konuşamıyoruz özledim seni Ceren'im. Dedi Esme
- Evet yavrum boşladın beni neyse yarın çıkıp kafa dağıtalım ne dersin ?
- Olur gideriz nereye istersen canım hadi ben yattım iyi geceler.
- Iyi geceler tatlım. Dedi Ceren de
Esme kısa bir duş alıp yatağına uzandı. Bugün heyecanla başlamış sonra iğrenç bir hal almış sonra yine Yahya sayesinde düzelmişti.
Esme huzursuz bir uykuya daldı.
Ertesi gün yoğun bir şekilde çalıştı Esme. Günün nasıl bittiğini anlamadan evine gitti. Bütün gün Yahya onu aramamıştı. Hoş ne diye arayacaktı ki sonuçta sevgili değillerdi.
Ceren onu kapıda karşıladı.
- Hadi Esme yemek hazır yiyelim güzelce giyinip eğlenelim. Dedi küçük bir dans figürü yaparak.
- Tamam canım şu üstümdekileri çıkarayım ellerimi yıkayıp geliyorum.
Esme rutin işlerini yaptı. Mutfağa gidip masaya oturdu.
Esme
-İşler nasıl gitti bugün? Diye sordu
- Bayık geçti be canım. Şu yaptığım hiç bir şeyi beğenmeyen müşteri var ya o geldi. Gene bin tane kusur buldu. Hayır anlamıyorum hem beğenmiyor hemde geliyor. Dedi Ceren.
Esme güldü.
-Bende bayağı yoğundum. Bu arada koruma ve makam aracı geldi. Dedi
-Ooo iyi oldu valla. Bu gece onunla mı gidiyoruz?
- Hayır tabiki de canım. Sadece görev dahilinde kullanmak için.
- Anladım canım hadi yediysen hazırlanalım. Dedi Ceren.
- Tamam tatlım.
Esme odasına geçip altına lacivert kısa bir etek üstüne de gümüş pullu bir bluz giydi. Saçlarını salıp hafif bir makyajla gözlerini belirginleştirdi.
Odasından çıkıp Ceren'e seslendi.
- Hazırsan taksi çağırıyorum canım.
-Çağır canım geliyorum.
Esme ve Ceren taksiye binip temiz bir bara geldiler. Ara sıra buraya geliyorlardı.
Bara oturup birer içki söyleyip muhabbet edip gülmeye başladılar.
Kısa bir süre sonra yanlarına tanışmak için birkaç kişi geldi. Onlar reddedikçe adamlar ısrar ediyordu.
Esme en sonunda
- Sizinle tanışmak istemiyoruz şimdi bizi yalnız bırakın. Dedi
Adamlardan biri
- Hadi güzelim bu kadar naz yapma. Deyip Esme'yi kolundan tutup çekti.
Esme bar taburesinden adamın kucağına doğru düştü.
Hemen kendini toparlayıp adamı itti.
Sinirle telefonunu çıkarıp polisi aradı.
Polisi beklerken içeri yaklaşık 10 tane iri takım elbiseli adam girdi.
İçlerinden biri Yahya'nın sağ kolu Arda'ydı. Esme onu tanıyınca kaşlarını çatıp sorgular bir şekilde baktı.
Arda
- Iyi misiniz Esme Hanım? Diye sordu. Bu sırada adamlar askıntı olan 4 adamı yere diz çöktürmüştü.
- İyiyim de sizin burda ne işiniz var? Diye sordu Esme
- Emirler böyle Esme Hanım. Dedi Arda
Esme tam cevap vereceği sırada içeri polis girdi.
Esme polislere dönüp.
- Ben savcı Esme Ayaz bu 4 adamı nezarete götürün. Dedi
Arda
- Esme Hanım onları götüremezler biz ilgileneceğiz. Dedi
Esme
- Ne demek götüremezler?
Arda yine
-Emirler böyle. Dedi
Esme iyice çileden çıktı. Adamlara dönüp
- Bırakın. Dedi
Kimse yerinden kıpırdamadı.
Polis memurlarından biri
- Sayın savcım alıyor muyuz bunları da. Dedi Arda'ya bakarak.
- Hayır onlar benimle sadece şu 4ünü alın. Dedi Esme
O sırada Arda elindeki telefonu Esme'ye uzattı.
-Abi sizinle konuşmak istiyor. Dedi.
Esme telefonu alıp.
- Efendim. Dedi
Yahya hattın diğer ucundan resmen avazı çıktığı kadar bağırdı.
-Hemen polisleri gönder. Adamlarımdan biri Ceren'i eve bırakacak. 10 dakika sonra ordayım beni bekliyorsun.
Esme şaşkınlıkla yüzüne kapatılan telefona baktı.
Polislere dönüp
- Tamam memur bey bunlar yakın bir aile dostumun arkadaşlarıymış. Şimdilik birşey yapmayalım. Dedi
Ceren de şaşırarak ona baktı.
- Esme ne yapıyorsun?
- Sonra anlatacağım Ceren şimdi seni eve bırakacaklar 1 saat sonra da ben gelirim konuşuruz. Dedi Esme
- Emin misin? Bu adamları tanıyor musun? Diye sordu
- Evet tanıyorum canım Yahya'nın arkadaşları.
Ceren başını sallayarak
-Tamam seni bekliyorum diyerek korumaların biri eşliğinde bardan çıktı.
Esme tekrar polislere dönüp
- Teşekkür ederim görevinizden alıkoydum kusura bakmayın. Dedi
Polis
-Ne demek sayın savcım iyi geceler. Diyerek onlar da bardan çıktı.
Esme bir sinir hali oturup beklemeye başladı. Korumalar 4 adamı yaka paça toparlayıp götürdü. Bir tek Arda kalmıştı yanında Esme bekledikçe öfkelendi. 2 dakika sonra Arda'nın telefonu çaldı.
Arda
- Abi dışarda bekliyor. Dedi
Esme sinirle çantasını alıp sert adımlarla dışarı çıktı.
Arabaya ilerleyip bindi. Arabada keskin bir iyot kokusu vardı. Sinirle Yahya'ya dönüp
- Sen ne yaptığını sanıyorsun? Dedi
Yahya direksiyona bir yumruk atıp
-Kes. Diye bağırdı.
Bu sırada karşıdan gelen bir arabanın farları Yahya'nın yüzünü gösterdi.
Esme telaş ve korkuyla
-Aman tanrım. Dedi.