CALUM HOOD
koltukta oturmuş başka bir american horror story bölümünün tekrarını izliyordum.michael'ın beni aramasını üzerinden bir saat geçmişti.o zamandan beri may'e her şeyi anlatmaya karar vermiştim.zor olacaktı çünkü belki tüm hikayeyi duymak istemeyecekti ya da bana vurmak isteyecekti ya da onun gibi bir şeyler.
Bunu asla yapmayacağını biliyordum ama hey gerçeği duyduğunda çıldıracağından emindim.
O gece her şey kontrolden çıkmıştı.neler olduğunu anlamayacak kadar salak ve gençtim ama sonra gerçek yüzüme yumruk gibi inmişti.ertesi sabah sürtük hatta orospu olarak çağrılmak çok ağırdı.ben övülürken o hayatının cehennemini yaşıyordu.
Hiç bir şey demediğim için pişmandım.ne bir özür hiç bir şey üstelik bununla övünmüştüm.çok salakça ve saf bir davranıştı.
Ona bırakıp beni af etmesini ummaktan başka yapabileceğim bir şey yoktu.
May'i düşünmeden edemedim.o benim ikinci şansımdı.ona iyi davranırsam karma'nın beni bulmayacağını sanmıştım ama bana on kat daha sert vurmuştu.
May'i ilk gördüğüm zaman sadece arkadaş oluruz diye düşünmüştüm.ona iyi davranırsam melanie'ye yaptıklarım bir şekilde eşitlenir diye düşünmüştüm.ama hayır.böyle olmadı.onu tanıdım, onunla vakit geçirdim, ve ona aşık oldum.
O güzel, ve ne zaman bana o yüz dolarlık parlak gülümsemesini yollasa kalbim eriyor, uzun ve kalın saçları, o farkli bu yüzden onu seviyorum ya.buna ihtiyacım vardı.ona ihtiyacım vardı.
Kapı çaldı.bir kac saniye bekledim ama sonra mali'nin bodrumda yazdığını annemin de dısarıda olduğunu hatırladım.
" geliyorum!" dedim .kapıda kimin durduğunu görünce kalbim daha hızlı atmaya başladı.derin bir iç çekip kapıyı açtım.
"Selam"
MAY ALLEN
İner inmez kendime bir araba kiralamıştım.kendi arabamı hala alamamıştım ve babamdan da araba anahtarlarını alamyı unutmuştum.
Bütün bu olaylar yüzünden kızgındım.calum'un bana gerçeği söylememesi , michael ve luke ' un da aynı şekilde susması beni kızdırıyordu.bir de kendini çok iyi biri gibi tanıtan ashton da vardı.
Ana yola çıktığımda gaz pedalına biraz daha yükledim.eğer yolu doğru hatırlıyorsam on dakika sonra calum'un evine ulaşacaktım. Kafam çok mesguldü o yüzden radyoyu açtım.taylor swift çalınca homurdandım.
Yalan yok onu bir şekilde seviyordum çünkü bana calum'u hatırlatıyordu. Ama calum'un aptal şirinliklerini hatırlamak ona kızgın kalmamı zorlaştırıyordu.hemen düğmeye basıp kanalı değiştirdim.
Ana yolda ilerledikçe trafik gittikçe çoğalıyordu. Trafik iyice ağırlaşıp herkes durunca başımı koltuğa yaslayıp derin nefesler almaya başladım.hak etmeyen birilerine patlamamak için kendimi sakinleştirmeliydim.
Trafik tekrar akmaya başladığında bir süre sonra calum'un oturduğu sokağa saptım.evi tanımamın tek sebebi annesinin bahce kapısının yanına diktiği güllerdi.
Daha önce görmediğim bir mini cooper araba yolunda duruyordu.belki calum'un babam değil dediği adamındı.
"Pekala" iç çektim " bunu yapabilirsin"
Kontağı çevirdim ve getirdiğim her şeyi arabada bıraktım.telefonumu,anahtarlarımı ..sadece içeri girip konuşmak be olayı çözmek istiyordum.bu kadar.ama konu ben ve calum'du.may ve calum.neler olacağı belli olmazdı.
Kapıya yaklaştıkça kalp atışım yükseliyordu.sanki uçaktan atlayacak biri gibi hissediyordum,ama onların yere çakılmamak için paraşütü vardı.ama benim paraşütüm yoktu bu olayda çakılmamam için beni koruyacak bir şey yoktu.mecazen yani.
İki kere kapıyı çaldıktan sonra ka0pı açıldı ve mali bana baktı.
"Selam" diye fısıldadım zorla ve saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.
"Selam" dedi gülümseyerek.
"Ben sadece-"
"Sen kardeşimle konuşmadan kısaca konuşabilir miyiz?" dedi ve kapıdan çekildi.
"Tabi" dedim oturma odasına geçerken. İkimizde koltuğa oturduk ve mali konuşmadan öncd iç çekti.
" daha önce söylediklerim için üzgünüm sadece kardeşimi çok koruyorum şeyden beri-" birden cümlenin ortasında durdu ve başını salladı " boşver .sadece onu çok mutlu ediyorsun bil istedim.sürekli senden bahsediyor." söyledikleriyle kızardım.
"Sana söylememiş olabilir ama sana aşık olduğuna eminim.ve sana küçük kardeşim hakkında güveniyorum.ve eğer sonunda kalbi kırılırsa seni bulacağım sende kaybolacaksın" güldü bende gülüp başımı salladım.
"Aklımda " ayağa kalktım o da kalkıp bana sarıldı.tereddütle ona geri sarıldım ama sanki birbirimizi uzun zamandır tanıyormuşuz ve veda ediyormuşuz gibi rahat bir sarılmaydı.
"Onu mutlu ettiğin için teşekkür ederim" dedi beni son kez sıkıştırıp benden ayrıldı.baştan aşağı tüylerim ürperdi.
"Eminim odasındadır" dedi bende yukarı çıkmak içim adımladım.
"Teşekkür ederim" dedim kapısına ulaştığımda.
Koridordaki küçük pencerden arabaların geçişi ve güneşin batışı gözükuyordu.
Kapısına vardığımda kapı kolunu çevirip açtım . " hey ben-"
Önümde gördüğü manzara ile donup kaldım ama hemen arkamı dönüp çıktım. Oksijen ciğerlerime ulaşmıyordu.öksürerek ağlamaya başladım ve kalbimim milyon parçaya ayrıldığını hissettim
"May!" diye bağırdı ama sesini duyunca merdivenleri aşağı koştum.
"May ne oldu?" dedi mali kapısını açıp yanıma gelirken.
Anahtarları kontaktan çıkarmamıştım o yüzden hemen arabayı çalıştırdım.biri cama vurdu.
"May! Dur! Açıklamama izin ver !"
Gaza bastım .köşede dur işareti vardı ama umursamadım. Her şey karanlığa gömülmeden her yer parlaktı.
LUKE HEMMİNGS
"ona neden anlattın?" diye sordu michael yüncü kez.
' Kemerinizi bağlayın' isareti yanınca iliştirdim.
" çünkü bilmesi gerekiyordu milyon kez sordun"
"Çünkü hala anlamıyorum,lucas.bir daha bunun hakkında konuşmayacağımıza dair söz vermiştik ama sen yine ağzını açtın." dedi kızgınca.
Gözlerimi devirdim " eğer söylemeseydim senden öğrenecekti."
Suratında şok ifadesi belirdi "ne?"
Burun deliklerimi büyüterek derin bir nefes aldım ." calum bana mesaj attı onu aramışsın , yüce isa michael." elimi saçımdan geçirdim ne kadar kötü gözüktüğünü umursamadan." onların ilişkileriyle uğraşmayı bırak"
Yüzünde kızgın bir ifade belirdi "hayır!" dedi biraz bağırarak, uçak inerken hafifçe sallanmaya başladı.
"Sakinleşecek misin gökkuşağa kafalı?"
" evet tabi" kızgın gözlerini bana çevirdi.önümüzde oturan annem ve babam arkaya döndü.
"Michael aynı konu hakkında luke'u rahatsız etmeyi bırak on iki yaşında gibi davranıyorsun." sonra bana döndü." ve sen lucas kardeşini aşağılamayı bırak." ve önüne döndü.
"Kaba" diye mırıldandı michael.
" dikkat et çocuk yirmi yaşında olabilirsin ama seni dövmekte tereddüt etmem" dedi annem birden.
Ben kahkahalara boğulurken michael birileri duydu mu diye etrafına bakarken kızardı.
" sayın yolcular hedefinize ulaştık eğer uçakta eşyanız varsa unutmayın ve bizkmle uçtuğunuz için teşekkür ederiz." dedi hopörleden gelen ses.
"Evet evet kes sesini" dedi annem.
" birilerini uykuya ihtiyacı var" dedi michael gülerek ve üstten eşayalarımızı almak için kalktık. Babam iyice esneyip annemin ve kendi eşyalarını aldı.
Havaalanından çıkarken babam telefonunu açtı.
" aman tanrım" dedi.
" ne oldu bebeğim?" dedi annem kolunu tutarak. Michael ile ben bebeğim kelimesi üzerine öğürüyormuş gibi yaptık.
"36 cevapsız çağrım ve bir sürü sesli mesajım var" dedi kaşlarını çatarak.telefonu tekrar çalmaya başladı.
"Sarena?" dedi. Yüzünün rengi atarkenbona bakıyorduk.
"Hemen oradayız" dedi ve telefonu kapatır kapatmaz bavulunu alıp hızlıcs yürümeye başladı.
"Baba ne oldu?" dedi michael eşyalarımızı bagaja tıkraken.
"Kardeşin kaza yapmış"