"2 Hafta Sonra"
Aradan geçen koskoca iki haftanın ardından hepimiz yeterince toparlamıştık.Öncelikle babam yanıma gelmişti ve bu bile mutlu olmam için başlıca bir sebepti.
Hyunjin bile o kötü halini toparlayabilmiş kendine yeni bir düzen kuruyordu.
Evet,hepimizin desteğiyle ayrı eve çıkmıştı.Chan ne kadar onun için sorun olmadığını söylesede artık kendi düzenimi kurmalıyım,demişti.
Tabii onun ayrı eve çıkma süreci benim içinde unutulmaz olmuştu.
Özellikle ilk günler sürekli olarak arayıp yardım alması,evde her yeri batırıp temizletmek için bizi çağırması,düzeni beğenmeyip her gün mobilyaların yerini değiştirip okula sırtını büküp gelmesi.
Yine de o mutlu olacaksa bu hallerine hepimiz katlanabilirdik.
Önemli bir konuya değinecek olursak da,babam Hwang Jaeum'u hapise tıkmak için yeterli kanıtları hala bulmaya çalışıyordu.
Üzücü haber:onun bir katil olduğunun önemli kanıtlarına hala ulaşamadığı için babam,eskiden ortak olarak kurdukları şirkette yaptığı haksızlıklara kanıt bulmakla işe başlamıştı.
Daha doğrusu zaten babam yıllardır bu işteydi ve çok uzun zaman boyunca onun bir katil olduğuna dair kanıt bulmaya çalışmıştı.Jaeum'un da işinde uzman çok yetenekli avukatları yüzünden bulduğu kanıtlar yetersiz kalıyordu.Hemde işinde gerçekten ustaca hareket etmiş nerdeyse sıfır şüpheyle Jaeum bu işten çıkmıştı.
Yine de babam sonunda eneklerinin karşılığını almış,elindeki-az da olsa-kanıtlarla hakkında işlem başlatmayı başarmıştı.
Seul'e geldiğinden beri de bu işler ile meşguldü.Babamla çok görüşemesemde tüm bu olaylar bittiğinde onu yurt dışına uzun bi süre göndermeye niyetim yoktu.
Benim düşünce selim böyle akar dururken yatağın üstünde çalan telefonumu alıp ekranda sevdiğim adını görünce hemen açmıştım.
"Bebeğim bana yardım ETT,help"
"Jinnie yine ne oldu?!"
"Sanırım TV'nin fişine dondurma döküldü."
"O zaman temizle?"
"Ya da şalter atmış da olabilir."
"Düzelt Hyun?"
"Çok hastayım yerimden kalkamıyorum sen gelip yapmak ister misin~?"
"Tanrım,seni özledim gel desen gelirdim Jinnie'm.Oyunu bırak."
"Geçen sefer dediğimde gelmemiştin ama."
"Teknik bir kazaydı."
Hattın diğer ucundan gülme sesi gelmişti."Çok uzattın seni daha fazla özlemeden gel artık zaten baban evde diye kaç aydır gelemiyorum size."
"2 hafta?"
Görmesemde bana göz devirdiğini hissetmiştim."Dikkatli gel."
Bu çocuğa yalnızlık yaramamıştı.Her fırsatta beni eve çağırıyor,babam evden dışarı adım attığı anda evime geliyordu.
Babamın ilişkimizden haberi vardı ve zorda olsa onaylamıştı ama o yanımızdayken Hyunjin'in elini tutsam çekip ayırıyor ve kızıyordu.Hyunjin de babama bu yüzden sinir oluyordu.Onun arkasını döndüğünde babama attığı göz devirmeleri her seferinde bizi güldürüyordu.
Hyunjin bir kere daha aranadan hızlıca giyinip aşağıya indim."Baba ben çıkıyorum."
"O çocuğun yanına gidiyosun sanırım.Değil mi?"
Şirince gülümsedim ve kafamı salladım."çok uzun kalma yanında erken gel."
Güldüm."tamam~"
Kapıyı açmış ayakkabılarımı giyerken arkamdan seslendi."Dikkatli git."
Kapıyı sakince çaldım ve beklemeye başladım.Hemen açıldı.
"Hoş geldin bi'tanem."Hemen kollarına atladım ve sıkıca sarıldım.Sarılırken boynuma bir öpücük bırakıp ayrıldı."Hadi içeri."
Burası artık bir nevi benimde evim sayılırdı.Kendimi koltuğa adeta fırlattım.Hyunjin'de elinde iki kupa kahve ve en sevdiğim çikolatayla yanıma oturdu."Hadi geçen yarım bıraktığımız diziyi izleyelim."
"Hyunjin neden eve her geldiğimde evinde bu çikolatadan oluyo.Evet stok mu yaptın yoksa."
"Sen seviyorsun diye koliyle alıyorum eve."
Çok tatlıydı yanağına bir öpücük bıraktım.Onu ne zaman öpsem gözünü kapatıp gülümsemeye başlıyordu.Çok seviyorum ya.
Kupaları sehpaya bırakıp koltuğa yayıldı bende hemen omzuna yaslandım.Kollarını belime doladı.
İçim yine huzurla dolarken hemen diziyi kaldığımız yerden açtım.
Kaç saat geçti hatırlamıyorken çalan telefonumu açıp kulağıma götürdüm."Kızım iyiki erken gel dedim yatılı gittin heralde çocuğun evine."
Esneyip ayağa kalktım."Saati unutmuşum baba,üzgünüm hemen geliyorum."
Telefonu kapatıp Hyunjin'e döndüğümde yüzünü astı.
"Gidiyor musun?"
"Maalesef Jinnie'm sonra görüşürüz."
Koltuktan kalkıp yanıma geldi.O sırada çantamı takıyordum."Baban gidince seni hiç eve göndermeyeceğim."
Elimle alnına bir fıske attım."Yok öyle bir şey. "
Elimi tuttu ve indirdi"görürüz bebeğim."
İddialaşmayı bırakıp bağcıklarımı bağlamaya başladım."Saat geç oldu.Seni bırakayım."
"Gerek yok Hyun."
Tabii ki de beni dinlemeyip dışarı çıkmıştı."Sevgilimi bu saatte tek başına eve gönderemem değil mi?"
Israr etmedim zaten dinlemeyecekti.
Evin önüne geldiğimizde babamın dışarıda olmadığına emin olup boynuna sıkıca sarıldım.Başımın üstünü öpüp ayrıldı."Görüşürüz Soji'm"
"Görüşürüz."
1 Hafta Sonra
Bugün bizim için önemli bir gündü.Babam sonunda davayı kazanmamızı sağlayacak kadar delil bulmuş polislerin işe el atmasını sağlayabilmişti.
Hwang Jaeum çok güçlü bir iş adamıydı.Korenin ileri gelen şirketlerindwn birinin sahibi olduğu için parasıyla bir çok suçunu örtbas edebiliyordu.Babam ise yıllardır Jaeum'un avukatlarının savunamayacağı ve polislerin tutuklama emri verebileceği kadar büyük delileri avukatları ile birlikte bulmaya çalışıyordu.***
Benim ise bilindiği gibi her şeyden bu sene haberim olmuştu,Hyunjin'in de öyle.
Şimdi ise hep birlikte bizim evde oturmuş artık sonlarına geldiğini tahmin ettiğimiz davanın sonucunu bekliyorduk.Babam yurt dışından tanıdıkları sayesinde yeterli delili bulduğu gibi işi mahkemeye taşımış ve hızlıca sonuçlanmasını sağlamıştı.Öyle ki yıllar süren delil arama sürecini saymazsak dava 3 hafta gibi bir sürede sonuçlanmıştı.
Chan:
"Nerde kaldı baban Sojin?Beklemekten yorulduk lan."
Hyunjin:
"Lan hakim babası sanki çatlama çatlama."
Hyunjin'in ise bugün burada olmasını istemesemde ısrar edip gelmişti.Suçlu olduğunu bilsede bizim babasının hapse tıkılmadına duyacağımız sevinci görmesini istemezdim.Bana sorun olmadığını o adamın hapise gireceğine sevindiğini,onu babası olarak görmediğini söylemişti ana yine de rahat edemiyordum.
Anahtar sesini duyduğumda babamın geldiğini anladım.Hepimiz bir anda babamın ağzından çıkan sözleri beklemeye başladık.
Babam gözlerini hepimizin üstünde gezdirmiş ve en sonda gözlerini gözlerime sabitleyip konuşmuştu."kazandık!"
Tek kelime hepimizin sevinmesi ve babamın boynuna atlamama yetmişti.Hayatımı zehir eden o adam demeye bin şahit baba bozuntusu sonunda cezasını buluyordu.
Babamdan ayrılıp hemen gözlerimi Hyunjin'e diktim.Gördüklerimle gözlerimin dolmasını engelleyemedim.Hyunjin tutuklanan kişi babası olmasına karşın benim için seviniyordu.Bu olayda kendimden çok ona üzülüyordum.Bu sefer babamı umursamayıp hızla boynuna kollarımı doladım.
O akşam babam hiç bir dostumu eve göndermemiş,hepimize yemek söyleyip uzunca eğlenmemizi sağlamıştı.Herkes gittikten sonra bahçede kaldırıma oturup Hyunjin ile sohbet etmiştik.
Artık üzgün olmamı istemediğini açık bir dille söylemişti.Bu gece orada birbirimize artık mutsuz olmayacağımıza dair sözler vermiştik.O yanındayken ben zaten artık mutsuz olamazdım ama bunu bilmiyordu.Elini yumruk yapıp serçe parmağını çıkardı ve uzattı bende elimi uzattım ve parmaklarımızı birleştirdim.
"Söz."
Bölüm Sonu:
***Arkadişlir mahkemedir suçtur delildir işim olmaz gram bilgim yok hepsini götten salladım yanlış veya mantıksız bi şey görürseniz görmemiş gibi davranıp okumaya devam edin lütfen bıguğvjpccpkbü
Ha bu arada aha bu bölümde olaylarda bitti oh ne güzel geçiş bölümü gibi oldu gibi hissettim gibi
Stray Kids Met Gala canlı yayınını izleyin ha?!?!
neyseneyse
Hikayemi okuyan oy veren yorum yapan herkese teşekkürler <333
(Günün 2. bölümü bende bi haller)
(Evet bölüm atmak için özellikle saatin gece bir olmasını bekliyorum jcjğcğjvğcğ)
(1025kelime)
Bye bye ♡♡