“Hindi pa rin ako makapaniwala na graduate na tayo ngayon.” napapabuntong hiningang bulalas ni Wendy bago napasalampak ng upo sa isang silay dito sa loob ng classroom namin.
May kaunting salo-salo kais kami pagkatapos ng graduation ay dito iyon gaganapin sa room namin kaya nandirito kaming lahat.
Mahabang pa ang pila s akuhanan ng pagkain kaya naupo mun akami upang pahupain ang pila.
“Parang ambilis ng panahon, 'no? Parang kailangan lang junior high school pa lang tayo dito pero ngayon graduate na tayo ng Senior High.” nakangiting sambit naman ni Lyndsey na ikinatango ng lahat.
“Argh, ma-mi-miss ko talaga ang school na 'to.” si Angel naman ang nagsalita na medyo maiiyak na yata na tinawanan naman ng ilan pero kalaunan ay mga nanggigilid na rin ang luha nila.
Habanga ko ay tahimik lang na nakikinig sa usapan nila. Sasagot lang ako kapag tatanungin. Ni ngayon ngang magsimula Silang mag-iyakan ay wala man langa Kong maramdaman.
Hindi ko kasi alam kung anong mararamdaman ko, I was happy but sad at the same time. Magtataloniyon sa loob ko kaya hindi ko makalabas ang emosiyon Kong gustong ilabas dahil naghalo-halo na ang mga iyon sa loob ko.
I want to leave. Gusto ko ng umalis dito pero ang bastos ko naman kung iniwanan ko ang mga kaibigan ko na Amy posibilidad na ngayon ko na lang ulit makita kapag umalis na ako rito.
“Amethyst? Pwede ba kitang maka-usap?”
Nabasag ang pag-i-isip ko dahil sa boses na iyon. Hindi ko alam kung haharap ba ako o hindi dahil gulo pa talaga ngayon ang isipan ko.
Pero dahil nasa akin ang tingin ng mga kaibigan ko at nasa boses na nagsalita ay wala akong ibang nagawa kung hindi ang humarap sa kaniya.
“Nadia? Anong pag-uusapan niyo?” kuryosadong tanong naman ni Lyndsey na ikinatingin ni Nadia sa kaniya.
“Oo nga, pwede naman dito kayo mag-usap. Hindi naman kami iba sayo.” sang-ayon naman ni Angel na ikinatingin ko sa kanila mula sa balikat ko.
Kunot ang noo nila habang nagtataka ang tingin sa amin ni Nadia. Napansin siguro nila na hindi ako nagbalak ng kausapin ako ni Nadia gayong kami ang laging magkasama dati.
Nung napadpad naman Kay Wendy ang tingin ko ay napabuntong-hininga ako ng mahina. Seryoso kasi ang muka niya at halatang hindi natutuwa na Nas aharapan ko ngayon si Nadia.
“C-confidential kasi kaya gusto kong maka-usap si Amethyst ng kami lang dalawa.” paliwanag naman ni Nadia na ikina-baling ko ulit sa kaniya.
Nakita ko naman ang pagtango ng mga kaibigan ko bukod kay Wendy na natahimik simula ng dumating si Nadia.
Napabuntong-hininga na lang ako dahil doon at nagsimulang maglakad papalabas ng classroom.
“Babalik ako.” kaswal na anas ko bago maglakad papalabas ng classroom namin upang maka-usap ni Nadia.
I want to get this over with. Napag-isip-isip ko kasi na aalis naman na din ako bakit hindi ko pa ayusin kung ano mang gusto sa pagitan naming dalawa.
Pagkatapos ng lahat ng nangyari sa akin unti-unti na akong natauhan. Hindi matatahimik ang isip at puso ko kung mananatili ako sa ganitong posisyon. Being bitter over something I didn't take risk for is bad for me. At magiging masama lang iyon habang tumatagal kung hindi ko kaagad iyon reresolbahin kaya naman para sa ikapapalagay ng loob ko kahit magiging masakit sa una at kahit magiging mahirap tanggapin at susugal na ako.
I'm giving him up. Iyon lang ang naisip kong paraan upang makalaya sa pagkakasakal sa lintik na one sided love na 'to. Ako lang din naman ang nahihirapan, e.
Naisip ko rin na palagi na lang ibang tao ang iniisip ko kaya this time sarili ko naman. Ako naman muna.
“She agreed. Sundan muna.” rinig kong magspang na smabit ni Wendy ng makalabas ako sa classroom namin kasunod ng mga yabag ni Nadia papalapit sa akin.
Hindi ko iyon pinansin at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa makalayo kami sa classroom kung saan walang makakarinig sa pag-uusapan namin.
And the only place iyk ow is at the rooftop kaya doon ko dinala si Nadia.
Ng makarating doon ay huminto ako upang tumingin sa ibaba at damhin ang malamig na simoy ng hangin.
“Speak. ” tipid na bulalas ko ng maramdaman ko ang prisensiya niya Hindi kalayuan sa akin.
Nakatalikod ako sa kaniya pero alam Kong nasa malapit lang siya. Pagkatapos kong sabihin iyon ay narinig ko ang mga yabag niya papalapit sa akin.
She stop besides me with a good distance. Nakatingin din siya sa baba kung saan kita ang field na walang katao-tao dahil paniguradong kung wala sila sa room nila at ang-ce-celebrate ay nasa restaurant ang mga iyon.
“G-gusto ko lang mag-sorry.” paninimula nito na hindi ko tinugunan. Nanatili langa Kong tahimik pero pinaalam ko sa kaniya na nakikinig ako sa pamamagitan ng pag-tango ko ng bahagya.
“I-I know... I went overboard that time. H-hindi ko dapat sinabi ang mga iyon sa'yo. N-natakot lang ako na baka umamin ka sa kaniya at tanggapin niya iyon kasi tama ka naman.” mahabang paliwanag niya at medyo nanginig ang boses sa dulo. “Sa ating dalawa ikaw ang mas nakasama niya ng matagal. Mas kilala mo siya kaysa sa akin. I-i was threathed.” pag-amin niya na bahagya ko namang ikinagulat.
Hindi ko kasi inaasahan na aamin siya sa akin pero huli naman na iyon. She's still inove with him at malinaw naman na parehas sila ng nararamdaman.
S-siguro, iyon din ang dahilan kaya lumayo sa akin si Seven. He wants to assure Nadia that I can't be a hindrance to their relationship. Na kung papapiliin siya sa aming dalawa si Nadia ang pipiliin niya kaysa sa akin.
I get it now. He's distancing his self from me to assure Nadia that we don't have something in between us. Na magkaibigan lang kami and nothing more than that.
Sobrang sakit non pero it was bound to happened. Hindi naman kasi lahat ng feelings na-re-reciprocate lalo na kapag ang case is parehas kayong matalik na magkaibigan.
“Gusto kong mag-sorry dahil alam kong mali ako sa mga sinabi ko but I'm not backing out on liking him. S-sana maintindihan mo. He's all I've got. Siya nalang ang kasiyahan ko. Huwag mo sanang ipagkait iyon sa akin.” dagdag pa niya na ikinatahimik ko saglit bago mapangiti.
It not a happy smile, but a sad one. A defeated one.
“Huwag kang mag-alala. ”panimula ko bago tumingin sa kaniya. “Hindi ko gagawin iyon. ” dagdag ko pa na ikinalaki naman ng mata niya sa gulat.
“Naranasan ko ng pagkaitan ng kaligayahan kaya bakit ko pa ipaparanas sa iba iyong naranasan ko na?” makabuluhang sambit ko na ikina-iwas niya ng tingin sa akin.
I won't let her experience what she wkt me experience. Ang baba ko kung gagawin ko iyon. And I'm not that low to let her taste her own medicine.
Masiyado nga siguro akong mabait kung ganon.
“I was hurt.” paninimula ko ulit. “Hindi ko itatago iyon but thank you kasi dahil don madami akong na-realize.” dagdag ko pa saka tipid na ngumiti.
“Nagising ako sa katotohanan na ang sarili kong mga aksiyon ang naging dahilan kung bakit nahantong ako sa ganito. ” ani ko pa bago mapabuntong-hininga.
“Duwag ako. Tama ka ron. Natakot ako na baka masira kung ano mang meron kami, e.
Ayoko namang mangyari iyon. He's too precious for me. Mas pipiliin ko na lang itago ang nararamdaman ko kesa naman mawala siya sa akin.” nakangiti ng mapait na turan ko habang nakatanaw sa malayo.
“Sa tingin ko hindi talaga kami para sa isa't-isa. Kase kung kami ang itinadhana, we wouldn't be in this situation right now.” dagdag ko pa na tahimik lang niyang pinapakinggan.
“Thank you for making me realize many things.” nakangiting sambit ko sa kaniya na ikinanginig naman ng ibabang labi niya.
“A-amethyst...” malungkot na tawag niya sa pangalan ko na inilingan ko lang naman.
“Hear me out, Nadia. ” lakas loob na sambit ko bago kumunok ng marahan at humugot ng malalim ng hininga pagkatapos.
Diretsyo ko siyang tiningnan sa mata bago ako tipid na ngumiti sa kaniya. Naluluha na ang mata niya habang nakatingin sa akin pero hindi ko na pinansin iyon.
For the sake of my peace, kailangan kong gawin ito.
“I-I....” my voice cracked, followed by the stinging of my eyes. “I-i'm giving up on him. Tapos na ako. Pinapahirapan ko lang ang sarili ko, e. I'm choosing myself this time.” direstang ani ko ng nakakuha ng lakas ng loob na magpatuloy.
Her tears starts to flow rapidly pagkasabi ko niyon. Halata ang gulat sa muka niya na ikinatawa ko lang ng mapait.
“Y-you're giving up on him like that?” hindi makapaniwalang tanong niya sa pagitan ng paghikbi na tinanguan ko lang.
“He's the first to give up, tinatapos ko lang kung anong sinimulan niya.” mapait na wika ko bago tumanaw ulit sa malayo.
“Lumalabo na kung anong meron kamia and it's your chance to have him, to love him.” dagdag ko pa.
I met out a shaky breath and force myself to smile to stop my tears from falling.
“You win.” I cheered before chuckling. “Its my defeat. Alam ko naman kasi na hindi niya ako mahal at hindi niya masusuklian kung ano mang nararamdaman ko para sa kaniya but I chose to love him anyways.” mahabang pahayag ko saka napangiti ng biglang amg-flash sa utak ko ang mga ngiti ni Seven at ang una naming pagkikita.
'Kung hindi mo kayang lumaban para sa sarili mo, ako ang lalaban para sayo.'
“ Nahulog ako, e. But now, it's all over. I'm giving him up to you hindi dahil sa hindi ko na siya mahal, no, I still love him. I'm giving him up to you kasi alam ko na mas sasaya siya sa piling mo, I can feel it. If that's the only way to see him smile, then so be it. Bibitaw ako para sa kaligayahan niya.” nakangiting ani ko bago siya sulyapan ulit.
“ I'm willing to drown alone just to see him float with you.” I genuinely said, giving her a closed-eyes-smile in the process.
Iyon lang kasi ang naisip kong paraan upang pigilan ang luha ko, e. I don't care if my heart is ripping right now. Para naman 'to sa ikabubuti naming lahat, e.
It's for the better. Iyon na lang ang sinasabi ko sa sarili ko para pagaanin ang loob ko.
“A-amethyst...” ang tanging nabanggit niya lang. Mukang nasa state pa rin siya ng pagkagulat kaya pinilit ko ang sarili na tumawa.
“It's okay.” sambit ko. “I'm okay. I will be. This is the decision I made at masaya ako sa naging desisyon kong 'to. I need to.” pag-re-reassure ko sa kaniya.
O mas tamang sabihin na sa sarili ko? Mahirap sa akin ang desisyon na ito pero ito lang ang paraan para mapanatag ang puso at isip ko.
“S-sigurado akong hinahanap ka na sa baba. Can you go back first? I want to be alone for awhile. Masarap ang hangin dito, e.” ngiting p-paki-usap ko sa kaniya na saglit ikinatahimik nito bago mapatango sa akin.
I smiled slightly at her before focusing on the scenery in above.
The sky is so peaceful today. I should be too, right?
_
Moonillegirl🌷
A/N: “I'm willing to drown alone just to see him float with you.” ako lang ba or this line hits really different?🥹 Magulong intindihin sa una pero kapag nalaman mo yung meaning, masakit din, parang kagat ng dinosaur, eme.