May 31 20xx. Nakasuot ako ng puting dress sa loob ng puting togang suot-suot ko ngayon. Araw na kasi ng Graduation day namin ngayong nga Grade 12 students.
Imbis na maging masaya ang araw na ito ay hindi ko magawa. I can't even smile like how my colleagues smile in this very special day.
Paano naman ako sasaya kung hanggang ngayon ay hindi pa rin ako kinakausap ng mama ko? Hanggang ngayon din ay nagdadalawang-isip pa ako sa sasabihin kong sagot kay mama.
I'm waiting for a sign to back down pero kapag wala akong natanggap na sign ay wala ng atrasan ito.
Pagkatapos ng program ay sasabihin ko na kay mama na papayag na ako sa gusto niyang mangyari. Ang hirap kasi ng sitwasiyon naming dalawa. Kami na nga lang ang magkatuwang sa buhay hindi pa kami nagpapansinan at may tampo pa sa isa't-isa.
Ayoko naman na ganito kami ng matagal na panahon. Si mama na nga lang ang kakampi ko sa buhay mawawala pa siya sa akin. Kaya kahit lang sa loob ko ang gusto niya ay susundin ko.
I have no choice. Napakalaki ng utang na loob ko sa mama ko, e. Hindi niya ako inuubliga na suklian iyon dahil ako ang may gustong suklian lahat ng sakripisyo niya para sa akin.
It's the least I can do as her daughter.
"Amethyst, iha!" masayang tawag sa akin ng isang pamilyar na boses na nakapagpabalik sa akin sa ulirat .
Kakapasok ko pa lang sa gym ng school kung saan iraraos ang graduation day naming mga Grade 12 students ng marinig ko kaagad ang boses na iyon.
Lahat ng strand ay naririto at nasa kaniya-kaniya na nilang row ng upuan.
"Lola Esme, hello po." nakangiting bati ko sa kaniya ng makalapit sila sa akin.
Kasama niya si Seven na blangko ang muka habang nakatanaw sa akin. Napatitig siya sa akin saglit pero nag-iwas din naman ng tingin.
The corner of his lips twitch in a distress way na para bang nasira ang mood niya ng makita ako. Napangiti tuloy ako ng mapait dahil don.
Ah, so ganon na lang pala iyon? Wala nanamang pansinan? Ano bang ginawa ko sa kaniya?
"Ang ganda naman talaga ng batang ire. Manang-mana sa nanay." nai Lola Esme at saka siniko pa si mama na tinawanan lang naman ng huli.
Napatingin tuloy ako sa kaniya.
"Asus, si 'nay Esme naman. Saan pa ba magmamana iyan ng kagandahan kung hindi sa akin lang?" biro naman ni mama pabalik na ikinahagikgik naman ni Lola Esme bago bumaling sa amin.
"Oh, siya. Seven tabihan mo si Amethyst at kukuhanan ko kayo ng larawan." sambit ni Lola Esme na ikinabuntong hininga naman ni Seven bago lumapit sa akin.
Nakapanlabi naman ako dahil sa pagbuntonghinga niyang iyon. Mukang napipilitan lang naman siya.
Poprotesta na sana ako pero bigla namang nagsalita si Lola Esme.
"Amethyst, lapit ka pa ng bahagya. Para naman kayong magka-away niyan." pabirong ani Lola Esme Maya wala akong nagawa kung hindi ang sundin siya.
Malawak kasi ang ngiti niya at halatang masaya siya. Ayoko namang Alison ang ngiting iyon sa mga labi niya.
Napatingin ako kay mama at napakunot ang noo ko ng maabutan siyang nakatingin Kay Seven na nakatingin din pala sa kaniya.
Para silang ang-usap gamit ang mga mata nila na mas ikina-kunot naman ng noo ko.
"Say Cheese!" ani Lola Esme kaya naman kahit pilit ang ngiti ko ay ngumiti pa rin ako.
"Hayan, oh. Thalia kayo naman ni Amethyst." baling ni Lola Esme kay mama sabay tulak rito ng marahan papalapit sa akin.
"Sige ho." sagot naman ni mama bago lumapit sa akin.
"One, two, three!" bilang ni Lola Esme kasunod ng pag-click ng camera.
"Puntahan niyo na po siya. Ako na ang kukuha ng picture." rinig kong Sabi ni Seven Kay Lola Esme na kaagad namang sinunod nito.
Ini-abot nito ang camera kay Seven at lumapit sa amin ni mama. Napapagitnaan tuloy nila akong dalawa.
"Okay po. One, two, three." bilang ni Seven kasunod ng pag-click ng camera.
Umalis ako s gitna nila mama at lumapit kay Seven.
"Ako naman ng kukuha." ani ko sabay kuha ng camera sa kaniya.
He looks at me with a puzzled look pero pilot lang akong ngumiti sa kaniya bago imuwestta na lumapit siya kay Lola Esme na ginagawa niya naman.
Matapos niyang makapwesto ay nagsimula na akong magbilang. Si mama ay nasatabi ko na ngayon dahil ayaw niya yatang sumali s a picture ng maglola.
"Ready po? One, two, there!" pagbibilan ko bago i-click ang camera.
Lola Esme's smile is contagious kaya naman napangiti ako habang pinapakita sa kaniya ang larawan na kinuha ko.
"Attention to all students and parents, please proceed to your assign seating now. The program is about to begin." anunsiyo ng isang teacher na siyang naatasang mag-emcee sa graduation day naming ngayon.
"'la, Tara na po sa upuan niyo." malumanay na ani Seven kay Lola Esme na tinanguan naman ng huli.
"Oh, siya. Mauna na kami sa inyo, Thalia. Kita tayo mamaya, ha?" nakangiting ani Lola Esme na tinanguan naman ni Mama bago bumaling sa akin.
"Pumunta ka na sa upuan mo." malamig na utos nito bago maglakad papalayo sa akin papunta sa upuan na naka-assign para sa mga Nanay ng mga ga-graduate.
Napabuntoyna lang ako habang nakatanaw sa papalayong likod ni mama bago maglakad na rin papunta sa upuan ko.
Habang ginagawa ko iyon ay natanaw ko ang balisang muka ni Nadia na panay ang tanaw sa entrance ng gym. May hinihintay siguro.
Napatingin tuloy ako sa upuang naka-assign sa mama niya pero napakunot ang noo ko ng makitang bakante iyon.
Napatanaw ulit ako sa kaniya at naabutan siyang naka-upo na habang nakayuko. Pinaglalaruan niya rin ang mga daliri niya na animo'y kinakabahan sa kung ano man. Siguro ay hinihintay niya ang mama niya dahil mukang late ito.
Akamang magpapatuloy na sana ako sa pagpunta sa upuan ko pero nahagip ng mata ko ang pagpunta ni Seven sa tabi ni Nadia at hawakan ang kamay nito.
Napatingin naman sa kaniya ang huli at unti-unting kumalma ang kabado nitong muka.
Nagtama ang paningin naming ni Seven kaya naman mabilis akong nag-iwas ng tingin.
Biglang kumirot ang puso ko sa nakita. Anak ng tinapay naman, oh! Graduation day na graduation day ganito ang ipinapramdam sa akin. Wala na ba talaga akong karapatang maging masaya?
Napailing na lang ako sa sarili ko bago ituloy ang kanina ko pa balak gawin. Hinanap ko ang assign seat ko at naupo na roon.
Pagkatapos naman niyon ay ilang minuto lang ang binilang bago nagsimula ang program. May mga stakeholders na nagbigay ng speecha t mga dating graduates dito na mga successful na ngayon. Pagkatapos niyon ay ang sabitan na ng medalya at inuna ang mga HUMSS students.
Noong umakyat ako sa gate ay halos magtakip ako ng muka dahil sa hiyawan ng mga kaklase ko.
'Wooho! Go amethyst!'
'Congrats Amethyst!'
'Pahinging isang medal!'
Hiyawan nila habang sinasabayan ako. Mayroon din kasing medal sa mga best in subject at nagkataon naman na may mga subject na ang-e-excel ako kaya nagkamot ako ng apat na medalya. Hindi ako ang valedictorian pero ako naman ang pangalawa sa buong klase namin.
Wala akong nagawa kung hindi ang ngumiti na lang matapos makababa at up-here an ang mga kakalse Kong nadaanan ko pabalik sa aking upuan.
Ng si Nadia na ang sasabitan ay medyo natahimik ang lahat at nagbulungan dahil wala siyang kasamang Nanay ng umakyat siya sa stage.
Pero natahimik naman ang lahat ng mapatingin sa gilid ng stage kung nasaan si Seven na inalalayan si Lola Esme sa pag-akyat.
"Ako po ang magsasabit sa kaniya." ngiti ni Lola Esme matapos maka-akyat sa stage at isabit kay Nadia ang medalya niya.
Umaliwalas naman ng muka ni Nadia at biglang lumawak ang ngiti pero nanatili sa mata niya ah lungkot hanggang sa makababa sila sa stage.
Nagtama ang mata naming dalawa dahil nakasunod ako sa kanila ng tingin. Saglit siyang tumitig sa akin at umiwas rdin ng tingin upang bumaling KY Seven bago niya ito yakapin habang malawak ang ngiti.
Napalaki ang mata ko dahil doon at nag-iwas ng tingin. Ramdam ko ang pagbalandra ng sakit sa muka ko pero nawala kaagad iyon at napalitan ng gulat ng sa pagtangka kong pag-iwas ng tingin ay ang mga mata ni Lola Esme ang nakita ko.
She looks at me with a hint of sadness in her eyes bago niya ako malumanay na ngitian na ibinalik ko naman kahit mukang pilit iyon. Pagkatapos niyon ay nag-iwas na din naman ako ng tingin sa kaniya dahil sunod-sunod ng tinawag ang mga kakalse ko lang natitira.
Hanggang sa matapos ang graduation day ay wala ako sa sarili.
Is this a sign? There's no backing out now, huh? S-sa tingin ko, sigurado na ako sa desisyon ko.
I'll accept the offer. Papayag na akong sa France mag-aral ng kolehiyo.
_
Moonillegirl🌷