NAKATULALA lang ako habang nakatanaw sa labas ng bintana dito sa kwarto ko. Ewan ko ba, naging ugali ko na ang tumanaw sa labas ng bintana sa tuwing malulungkot o nag-iisip ako.
Isang linggo na ang nakaraan at kakauwi ko lang galing school dahil tapos na ang 4th quarter exam namin. Isang linggo na lang ang bibilangin at graduation day na namin.
Isang linggo na rin simula ng hindi pag-pansin sa akin ni mama. Everything went crumbling down since this last few weeks. Oo nga't naging maayos ang relasyon ko sa mga kakalse ko pero ito naman ang pumalit.
Ng magsimula ang linggong ito puro pasakit sa puso na lang ang nararanasan ko. Hindi na ako sinusunod ni Seven tuwing umaga upang sabay kaming pumasok, Ni umuwi nga ay hindi na niya ako magawang sabayan. Tuwing break time and lunch puro si Wendy lang ang kasama ko at minsan si Hiro na rin.
My secret admirer is till bringing me gifts though. Sa locker ko lahat naipon ang mga ibinibigay niya sa akin noong nasa ospital ako up until now na magaling na ako.
Ang mas masakit pa sa sitwasiyon ko ay ang makita kung sino ang kasabay ni Seven sa tuwing papasok siya, mag-re-recess, kakain ng lunch at uuwi. Of course you already have a clue, it was her. Nadia Irene Romero.
I don't know what happen between Seven and I para iwasan niya ako na para akong isang nakakahawang sakit.
Sa tuwing magkakasalubong kami ay ni isang ngiti o hello man lang ay wala siyang sinasabi. Akala ko one time thing lang ang pag-iwas niya sa akin nung Lunes pero hindi pala. Inaraw-araw niya na iyon.
He will just look at me with that unreadable look on his face and continue ignoring me. Sa tuwing gagawin niya iyon ay parang pinupunit ang puso ko idagdag mo pa ang masayang muka ni Nadia.
She's not provoking me but I hate the look on her face na para bang sinasabi niya na 'Ha, I won b*tch. He's mine now, not yours.'
Hindi ako okay. Inaamin ko iyon. Unti-unti akong nawawalan ng gana dahil sa mga nangyayari. This past few weeks have been nothing but draining for me.
Nakakaubos ng lakas na iwasan ka ng pinakamatalik mong kaibigan na mahal na mahal mo at hindi ka pansinin ng sariling ina mo.
Napalaki siguro ng kasalanan ko s ataas para pagdaanan lahat ng ito. Am I a villain in my last life to experience this?
"Amethyst! Nandito ang mga kakalse mo sa baba." rinig kong sigaw ni mama sa akin mula sa baba na siyang ikinabalik ko sa ulirat.
Napatayo tuloy ako sa kama ko at saka dlai-daling bumaba kahit na nagtataka ako kung bakit sila nandito.
"Amethyst, hi! We brought foods. Kain tayo."
Pagbaba ko pa lang ng hagdan ay ang masiglang muka na kaagad ni Wendy ang bumungad sa akin.
Kasama niya sila Jerome, Lyndsey, Angel, Jace and si Hiro...
Pagkatapos kasi ng foundation day ayy medyo naging ka-close ko ang mga iyon.
Napangiti ako ng makita Silang naka-upo sa salas namin habang madaming pagkain na nasa lamesa sa gitna niyon. Mayroong tatlong box ng pizza, dalawang box ng doughnuts, tatlong 1.5 litter ng soft drinks na iba't-iba ang flavor may mga cheeps din.
Napalaki ang mata ko ng may makita akong box ng andox doon at bucket ng Jollibee fried chicken.
"Anong Meron? Ang daming niyong dala, ah?" kunot noong tanong ko bago maglakad papalapit sa kanila.
Napatawa naman sila sa naging reaksiyon ko.
"A simple get together before the graduation. Para i-cheer you up na rin. You look down, e." conyong ani Lyndsey na ikinalaki ng mata ko naman bago mapangiti.
"Yeah, food is life 'di ba? Iyana ng moto mo, e. Kaya naisipan namin na bumili ng ganito para pasayahin ka." si Angel naman ang nagsalita sbaya kindat sa akin.
"Pero ang dami ng dala niyo. Nauubos ba natin iyan?" nagdadalawang isip na tanong ko na tinanguan lang naman nila.
"Yes, we will. Gutom ang mga iyan, e." tawa naman ni Wendy sabay turo kila Jerome at Jace na ngumiti lang ng malawak.
"Of course are. Ikaw ba naman kaldkarin nitong si Hiro makabili lang ng mga iyan kung saan-saang lugar, e." muryot ni Jerome na ikinatawa naman nila na siyang ikinangiti ko naman.
"Huwag ka ng magreklamo, kakainin mo rin naman iyan, e." tawa ni Hiro na ikinakibit ba likat naman ni Jerome.
"Sabagay." anito na ikinatawa nanaman nila.
"Hi, Tita." sabay-sabay na bati nila habang nakatingin sa likuran ko na ikinawala naman ng ngiti ko sa labi.
Nilagpasan ako ni mama habang may-dala-dala siyang mga paltonat kutsata bago ilapag iyon sa lamesa sa salas.
Isa-isang namang magmano ang mga kaibigan ko kay mama na ikinangiti nito.
"Kaawaan kayo ng diyos." anito sabay ngiti sa mga kaibigan ko na ibinalik naman ng mga ito.
"Kain po tayo, Tita Thalia." anyaya ni Hiro na ikina-tango naman ni mama.
"Sige lang mga anak. Pakabusog kayo." ani mama bago tumalikod at maglakad na papalayo.
Napabuntong-hininga naman ako dahil hanggang ngayon ay hindi niya pa rin ako pinapansin.
"Amethyst, kain na oh." anyaya sa akin ni Wendy na ikinangiti ko bago umupo at saluhan sila sa pagkain.
Kahit na maingaya t nagsasaya sila ay pinipilit Kong makisabay kahit na naglalakabay ang isip ko sa kung saan-saan
How long will I be like this?
"Saan niyo balak mag-college?" biglang tanong ni Wendy habang kumakain kami.
That's a very interesting topic to talk too. Pero nanikip ang dibdib ko dahil sa tanong na iyon.
"Ako sa Central University. Iyon ang pinakamalapit, e." sagot ni Jace na ikinatango naman nila.
"Doon din siguro ang bagsak ko." sang-ayon naman ni Jerome.
"Sa Maynila naman ang bagsak ko. Kukunin ako ng Tita ko, e." ani naman ni Lyndsey na ikinapinta ng atensiyon ko sa kaniya.
"O-okay lang sayo na malayo sa pamilya mo?" Puno ng kuryosidad na tanong ko na ikina-ngiti niya bago mapailing.
"Hindi, pero kung iyon lang naman ang paraan para ma-i-ahon ko sila sa kahirapan. I'm willing to sacrifice being with them." sinserong sagot nito na ikinatahimik ko saglit bago mapatango.
"Ako din sa CU lang din. Ang hassle kapag lalayo pa, e." ani Wendy naman na ikinatango ko
"Ikaw Angel, saan mo balak?" tanong ko naman kay Angel na ikinangiti naman nito.
"Sa CU lang din ako." sagot nito bago balingan si Hiro.
"Ikaw, saan ka mag-co-college?" tanong ni Angel kay Hiro na ikinakibit balikat naman nito.
"I'm not sure. Madaming university na may magandang system pag-dating sa engineering, e. Mag-t-try pa ako sa lahat saka na lang ako pipili." nakangiting sagot ni Hiro na ikina-tango naman ng lahat bago sila mapa-tingin sa akin.
"B-bakit?" tanong ko na ikina-iling nila sa akin at bahagyang natawa.
"Hindi mo pa sinasabi kung saan mo balak mag-college." malumanay na sambit naman ni Hiro na ikinabilog ng bibig ko.
"Katulad din ng sa'yo. Hindi pa ako sure kaya mag-a-apply muna ako sa mga universities." sagot ko na ikina-tango-tango anman nila.
"Sabay-sabay tayong mag-apply sa CU, ha?" excited na sambit ni Wendy na sinang-ayunan ng lahat.
I hesitayed before nodding head. Hindi ako sigurado kung makakasali ako sa kanila dahil sa offer na ibinigay sa akin ni Tita.
After hearing Lyndsey answer parang may mag-click sa isip ko at may napagtanto ako.
Hindi tuloy matahimik ang utak ko kakasip kung anong gagawin at pipiliin ko.
Am I going to stay here and risk the opportunity abroad or susundin ko na lang ang gusto ni mama?
Kapag pinili kong nanatili rito, Hindi ako uuwian ni mama. I wouldn't be able to make care of her too if she gets sick wala ring pinagkaiba iyon kung papayag ako na mag-aral sa France.
Kaag Pumayag akong mag-aral sa France, iniwanan ko lahat ng nandito at magsisismula ng panibago roon. Kaya ko ba iyon?
Hanggang sa makalaalis sila ay lutang pa rin ako. Ni hindi ko nga namalayang kung paano ako nakarating sa kuwarto ko, e.
Nakatitig lang ako sa kisame na parang tanga. I have many thoughts in mind. Malapit na ang graduation namin. Kailangan ko na rin ng sagot kay mama pero sa tingin ko ay alam ko na ang isasagot ko sa kaniya.
After ng graduation ay magdedesisyon na ako. It doesn't matter anymore. Pero kung gagawa siya ng paraan upang ibahin iyon, I'm willing to sacrifice everything for him.
See how deeply in love I am with you, sev? I can defy my own mother just to be with you but are you willing to do the same?
In this case? I guess not...
_
Moonillegirl🌷