Lara
Ritüel mı yapıyoruz lan bune!
Efe ve beni yan yana oturttular ve hepsi etrafımıza dizilip bazı şeyler yapmaya başladılar.
"Efe Allah belamı versin korkuyorum. İptal mı etsek."
Bacağımda durmadan sallanan elimi tuttu ve hafifçe okşadı.
"Barış ve Kaden için..."
Bir anda etraftaki ışık ile gözlerim karardı.
"Çağatay sakin ol güzelim. Onları öldürmek istemezsin."
Yavuz çagatayın belini okşayıp bizi öldürmemesini sağlamaya çalıştı sanırım.
"Efe... Sanırım kuscam."
"Ritüel" biraz daha devam ettikten sonra sona erdi.
Efe de bende perişan halde kalkmaya çalışırken beni abim kucağıma aldı.
"İyi misin abim."
"I ıh."
Abim Çağataya ne diyor bu der gibi baktı.
"Hayır diyor. Sen odaya götür onu bizde efeyle burda ilgilenelim."
Yavuz ve Doğu Efeyi koltuğa bakarken bir onlara birde bana baktı yeniden.
"Şey. Laraya birşey olursa bizi çağırırsın. Hadi görüşürüz."
En son bunları hatırlıyorum. Gerisi yok.
Kerem
En son Lara bayılınca yatağa koydum ve üstünü örttüm. Biraz sonra dahada vahşileşicek olması beni az birşey korkutuyordu.
Lara yavaşça titreyip cildi aniden sıcaklamaya başladı.
"Şşt. Tamam abicim geçti yanındayım."
Laranın yanına doğru yattım ve sarıldım.
"Geçti minik bebeğim... Yanındayım."
Efe ile ilgilenen vampircikler...
Doğu Yiğite sığınmış, Çağatay ise Yavuz'a. Dördü birden Efeden gelecek tepkiyi bekliyordu.
"Mal gibisiniz yemine derim ya."
Yavuz Çağatayı daha sıkı saraken konuştu.
"Sus be. Görücez seni birazdan."
Doğu Efeye biraz yaklaşıp ateşini ölçtü.
"Yükselmeye başladı "
Efe yüzünü buruşturarak mırıldanmaya başladı.
Herkes rahat bir nefes alarak birbirinden ayrıldı ve Doğu Efeye doğru yaklaştı.
"Efe... Beni duyuyor musun."
"Evet... Lafa iyi mi."
"Bilmiyoruz. Keremden haber almadık. Sanırım iyi ki gelmedi."
Şuan göz devirebilse göz devirirdi Efe.
"Midem bulanıyor."
Yiğit aceleyle çıkardığı kaplardan birini önüne koydu. Efe birkaç gündür yediği herşeyi çıkarırken Yiğit sırtını sıvazlıyordu. Diğerleri ise... Bakmıyordu.
Darell-Kaden
Kaden
Yatakta uyanmıştım. Heryerim temizlenmişti. Ve sarılmıştı.
"Ahh!'
Yatakta doğrulmaya çalışırken sadece inliyordum. Acıyla.
"Sakin ol güzelim. Yaralarını sardım, heryerini sildim."
"Bana niye dokundun"
Bunu sanki duymamış gibi davranıp beni yavaşça kaldırıp oturttu.
"Karnın mı ağrıyor kuzum."
"Bana öyle deme midem bulanıyor."
Yine duymamış gibi davrandı. Bana bakarken gülümsüyordu ve yüzümü seviyordu. Aslında yüzümü çevirmek istedim ama şimdi yine vurur falan.
Ve benim çenem yine durmadı.
"Bipolar falan mısın?"
Şimdi boku yedim sanırım. Kırmızılaşan gözleri ile bana bakarken sertçe yutkundum.
"Değilim. Eğer istemiyorsan her zaman sert davranabilirim."
Gözlerimden yaşlar akmaya başlarken bana yeniden gülümseyip yaşlarımı sildi.
Yavaşça dudaklarıma yaklaştı ve küçük bir buse kondurdu.
"Ağlama meleğim. Melekler ağlamaz..."
Evet. Netleşti bence.
Lara ve Efenin son durumlar.
Efe kustuktan sonra yeniden uyumaya başladı.
Lara ise Keremle uyuyordu.
Hala ikiside sağlıklıydı.
Öyle olmaya devamda edicekler.
Umarım.
😇
Kimse istemedi yeni bölüm.
Bir kişi istedi sadece.
Onun isteği üzerine yazdım.
Hiç yazmak istemiyordum aslında.
Neyse siz yorum yapın lütfen.
Byee 💞💓💗