IZIAH POV...
Bigla nalang nag-aya si June na mag mall. Wala akong ideya kung bakit, pero napapansin ko na medyo uneasy siya nitong mga nakaraang araw.
Madalas tulala tapos dimo makausap ng maayos para bang wala sa sarili.
"San gustong pumunta? May gusto kabang bilhin? Like jewelry, clothes, shoes?" Bigla akong napaisip.
Lahat naman ng kailangan ko ay nasa bahay na niya hindi rin naman kasi siya mabadamot sa pagbibigay sakin ng kung ano-ano.
Kaya mas lalo akong naguguluhan sa mga natuklasan ko, dahil ibang-iba siya sa taong iniisip ng iba na minsan ay naiisip ko marin.
"Wala naman akong gustong bilhin. Ikaw ba?" Ngumiti ito bigla. Wala siyang sinagot sakin, pero basta niya nalang akong hinila sa kung saan.
"Akala ko mag-shopping? Anong ginagawa natin sa arcade?" Akala ko talaga may gusto siyang bilhin, di ako makapaniwala na dito niya pala gustong pumunta.
"Gusto ko lang maranasang maglaro." Hindi pa ba siya nakakapunta sa ganitong lugar. Well, unlike me, ay naranasan ko naman ng maglaro dito, but not every single day kapag natipuhan ko lang talaga.
"Okay." Kung hindi pa pala niya nararanasan ang maglaro sa lugar na to ay ipaparanas ko sakanya kung gaano kasaya dito.
Bumili muna kami ng tokens bago pumunta sa una naming game.
"What is this called?" Turo niya sa machine kung saan dapat mapanatili mo ang stuff toy sa claw para makuha mo yung price.
"Claw machine ang tawag dito. You just have to insert 2 coins, then move the claw to your target item, then press this hook button at magkakaron ka na ng chance to get the price you want." Aminin ko man o hindi ay medyo naku-cute-tan ako sa kanya dahil namamangha talaga siya habang ineexplain ko how this machine works.
"Can I try it, please??" Ngumiti ako dito at tumango.
"Sure." Para itong batang napatalon sa tuwa at mabilis na pumwesto sa claw machine.
"I want the cute little piggy over there." Tukoy niya kay pepa pig.
Sinundan niya lang ang turo ko kanina noong naitutok na niya ang claw ay pinindot niya naman ang hook button una ay nagrab niya ito pero nahulog din.
Nakalabi itong napatingin sakin habang ako naman ay nakatawa lang sakanya.
"Go, try it again."
"Okay." Pursigido itong tumango at inulit ang ginawa niya.
Ilang beses nahulog at pinaasa si June ng claw machine uyy, buti pa yung claw machine may pag-asang manalo di tulad sayo impossible~ char.
Makalipas ang ilang try at pag-rarant niya sakin ay nakakuha narin siya.
"YES! FINALLY I HAVE YOU!" Nakangiti lang akong umiling dito habang pinagmamasdan siyang yakap yakapin at pisilin si pepa pig. Kawawa naman.
Napakarami pa naming sinubukang laro hanggang sa tuluyan na siyang mapagod at naisipan ng kumain.
"Thank you for accompanying me. I never experienced the joy that I've experienced awhile ago."
"Never kapa bang nakapaglaro sa mga ganito?" Tumango ito bago isinubo ang kanyang salad.
"Yes, simula bata ako ay never kong naranasang maglaro salabas o sa kahit na kanino." Nalungkot naman ako.
Ganon din naman ako pero noong nag high school ako at nakilala ko si ruru (ruffa) ay nakakalabas labas nako at nakakapunta sa kahit na saan.
"Only child kaba?" Umiling ito.
Ngayon ko lang nalaman na hindi pala siya only child. Naguiguilty ako dahil never ko siyang tinanong tungkol sa buhay niya, pero siya, palagi niyang tinatanong ang kalagayan ko.
"Meron akong panganay na kapatid." Bigla itong sumeryoso ng banggitin niya ang kapatid niya. "Pero matagal na siyang wala kaya ako nalang ang naiwang mag-isa." Alam ko ang pakiramdam ng mag-isa dahil naranasan ko rin yon.
Mahirap, na minsan wala kang makausap o malapitan, kaya kikimkimin mo nalang lahat ng nasa isip at puso mo.
Hinawakan ko ang kamay nito at marahang hinaplos gamit ang hintuturo ko.
"Simula sa araw na to ay isa nako sa makakasama mo parati, kung gusto mong maglaro o pumunta sa kahit saan ay maasahan moko basta magsabi kalang."
Kahit medyo nabobother ako sa mga nakita ko sakanyang silid ay diko parin maiwasang maawa sakanya; after all, siya parin ang tumulong sakin para magawa ko ang nais kong gawin.
"Thank you, zi." Hindi ako kaagad nakakibo sa naging tawag niya saakin.
Bumalik sa ala-ala ko ang gabi na muntik na siyang may gawin sakin.
Wag ka munang mag-isip ng kung ano ano Iziah, hanggat hindi pa buo ang hinala mo ay hindi mo muna dapat siya pinagbibintangan.
*fast forward*
Pagkauwi namin ng bahay ay dumiretso na ako sa kwarto ko para magpahinga.
Maaga akong magigising bukas para pasukin ang kwarto ni June. Maagang aalis si June dahil sa meeting niya at babalik ito ng tanghali, kaya bago pa siya makabalik ay dapat makita ko na ang nais kong makita.
*kinaumagahan*
Tinext ko si ruru tungkol sa tangka kong pagpasok sa kwarto ni June. Medyo kinakabahan ako hindi dahil sa makikita ko, kundi dahil pakiramdan ko ay mali ang ginagawa ko.
Para bang lumilitaw na wala akong tiwala kay june sakabila ng mga ginawa nya, pero kailangan kong malaman ang sagot tungkol sa mga lawarawang nakita ko at diko mahahanap ang sagot kung wala akong gagawin.
Pagkarinig na pagkarinig ko ng sasakyan ni June ay pasimple akong sumilip sa may bintana ko.
"Paalis na siya."
Nang lumabas ang sasakyan niya sa gate ay doon nako lumabas ng aking kwarto.
Kagaya noon ay hindi nakalock ang pinto niya. Dahan dahan akong pumasok don at nag-iwan ng konting siwang para marinig ko kung may paakyat ba sa hagdanan.
Muli kong tinungo ang shelf kung saan ko nakita ang mga larawan at hindi ako nabigo dahil nandon parin iyon.
"Bakit napakarami kong pictures dito? At bakit si Vincent andito rin? Ano ba talagang meron dito?" Tanong ko saaking sarili.
Muli kong ibinalik sa shelf ang natuklasan kong larawan at naghalukay pa ng iba.
Wala nakong makitang kahina-hinala, karaniwan sa mga nakalagay sa shelf ay libro na ngunit pakiramdam ko'y may mali.
Para bang may kulang sa mga nakalagay rito.
Muli akong naghalughog sa shelf ngunit ng wala na talaga akong makita don ay lumipat nako muli sa drawer.
Nagtaka ako dahil may nakita akong isang susi sa pinaka ilalim ng drawing. Sumilip ako sa may gilid ng lamesa ni June, at doon ay may nakita akong maliit na parang lumang aparador.
"Ano to?"
Kinuha ko ang susi na aking nakita at pinagkumpara ang lock ng lumang aparador. Pinasok ko ito sa mismong butas at laking gulat ko ng bumukas ito.
Mayroon doong mga lumang pahayagan na tingin ko'y ilang taon narin ang tanda ngunit ang nakaagaw ng atensyon ko ay ang photo album.
Kinuha ko ito at naglakad patungo sakanyang kama.
Kinakabahan ako para bang may kung ano sa loob ng album na gigimbal sakin.
Kakanood ko yata ito ng mga pelikuha at horror.
Iwinaksi ko ang kaba sa puso ko at nagsimulang buklatin ang album.
Una ay nakita ko ang cute na batang si June, kasama ang mga magulang niya. Masaya sila dito ngunit parang may kakaiba dahil ang nasa picture ay si June at ang mga magulang niya lang ngunit may bata pang nasa likuran na nakatalikod sakanila.
"Sino to?"
Habang binubuklat ko ang album ay mas lalong tumitindi ang kaba ko. Ang weird.
Halos lumuwa ang mata ko ng makita ko ang batang si Vincent. Nanginig ng todo ang kalamnan ko maging ang aking kamay, kaya naihulog ko ang album.
Mabilis ko itong muling pinulot at binuklat pa ang mga susunod na pahina. Doon ay naging malinaw na sakin ang lahat.
Si June, Kapatid niya si Vincent...
"F-ck!" Dali-dali kong ibinalik ang album sa loob ng maliit na aparador at ikinandado iyon. Ibinalik ko rin ang susi sa dapat nitong kalagyan.
Bumukas ang pinto at iniluwala nito ang kasambahay ni June.
Mukhang hindi niya inasahan na makikita niya ako dito.
"Ma'am, ano pong ginagawa niyo sa kwarto ni ma'am June?"
"Ahh, wala po ate may iniwan lang po akong regalo para sakanya." Mukhang hindi ito kumbinsido.
Sh*t anong gagawin ko?!
"Ang totoo po niyan ay plano ko talagang kumuha ng pares ng damit ni june dahil kailangan ko pong malaman ang size niya, magpapagawa po kasi ako ng couple shirt para saamin."
Couple shirt ano ka 90's!
"Ganon po ba, ang sweet niyo naman ma'am sigurado po akong matutuwa si ma'am june sa ireregalo niyo para sakanya." Nakangiti naman akong tumango dito.
"Kayo po ano pong sadya niyo rito?"
"May pinapakuha lang po si ma'am sa drawer niya mukhang may naiwan po siyang mahalagang dokumento, kaya ang sabi niya ay babalikan niya ito ngayon."
"Ganon po ba. Sige po kunin niyo na po ang papeles at baka dumating na ito." Tumango ito sakin at nagtungo na sa drawing.
Kinuha ko ang pagkakataong yon para lumabas ng kwarto ni June at tumungo sa kwarto ko.
Kinuha ko ang phone ko at mabilis na tinawagan ang number ni ruru. Nanginginig parin ang mga kamay ko, kaya medyo nahirapan akong pumindot.
"Sh*t bakit busy ang line niya!"
Ilang beses ko siyang sinubukang tawagan, pero wala talagang sumasagot.
Fuck! Bakit ngayon pa!
Labag man sa loob ko ay dinial ko ang phone number ng isa sakanila.
"Zi?" Bakas sa boses nito ang pagkabigla.
"Pillow. Kailangan ko ng tulong mo."
"Why? What happened to you? Are you okay? Did June hurt you?"
"No, it's not about that, but I need you to listen to me carefully. Si June, she's Vincent's sister. I saw the old pictures in the album, and that's how I found out that Vincent has a sister, and it's June."
"What! Oh gosh, where are you? Are you alone? Are you safe?" Halata sa boses nito ang takot at pag-aalala.
"I am at June's house. I can't leave the house, she's coming back anytime soon."
"Zi, who are you talking to?"
"June!" Mabilis kong itinago ang phone sa likod ko at humarap dito.
Lalong dumoble ang kaba sa dibdib ko ng makita ko ang seryosong mukha nito.
"N-nakabalik k-kana pala d-id you get the papers you need for the meeting?" Hindi ito nakasagot na wari mo'y sinusukat kung bakit ganito ang reaction ko.
Nagulat ako ng bigla itong ngumisi. Isang ngisi na talagang nagpatindig ng mga balahibo ko.
Isinarado nito ang pinto at nilock ito. Sa sobrang takot ay hindi ko maiwasang hindi mapaatras.
"Mukhang alam muna ang totoo." Nakangisi parin nitong usal.
"H-ha? A-anong ibig mong s-sabihin?" Pinipilit kong hugutin ang sarili ko mula sa pagkautal at kaba ngunit hindi ko yon magawa.
Bakit ngayon kapa!
"Manang told me that she saw you inside my room, kaya alam kong yon ang pakay mo."
"Ha? H-hindi kita magets june." Humalakhak ito na. Halakhak na ngayon ko lang narinig mula sakanya. Kakaiba ang tawa niya para bang hindi siya ang june na nakilala ko noon.
"No need to pretend, zi. I know that you know what I am talking about." Humakbang muli ito palapit sakin, kaya mabilis akong umupo sa kama at lumipat sa kabilang pwesto.
"Hindi ko inakala na matutuklasan mo ang lihim ko. Kung hindi ko pa nakita na magulo ang folder na pinaglalagyan ko ng mga pictures mo ay hindi ko pa malalaman na iniimbistigahan mo na pala ako sa sarili kong pamamahay."
Muli itong humakbang palapit ngunit lumayo lang ako sa kama.
"Hm, mukhang tama lang pala na nag-iwan ako ng larawan sa luma naming cabinet."
"Ibig mong sabihin..."
"Oo, alam ko na natuklasan muna ang totoong pagkatao ko, kaya para mas tumibay ang hinala ko ay nag-iwan ako ng solid evidence sa kwarto na nagtuturo ng connection namin ni Vincent."
"So t-totoo n-nga..you were his sister." Ngumisi ito at bigla nalamang may inilabas na baril.
"Yes, I am his sister, at alam ko lahat ng tungkol sayo." Pinunasan niya ang baril na animoy may dumi ito.
"Kilala kita noon paman dahil madalas kang nababanggit sakin ni Vincent. He even showed me your picture, kaya noon paman ay nabighani muna ako."
"Remember the day na nakita moko sa puno?" Nagflash back sakin ang araw na pinagtataguan ko ang apat noong si Eli pako.
"You knew my real identity?"
"Yes, I knew that you were Zi."
"P-pano?" Lalake ako non kaya paano niya nalamang ako parin yon?
"Pano? Yun ay dahil ako mismo ang nag-utos kay janice na gawin kang lalake." Lalu akong nagulantang rito.
Kilala siya ni Janice? Paano?
"Kagaya ko ay matagal ka narin niyang hinahanap pero magkaiba kami ng agenda. Ang gusto niya ay magantihan ka sa ginawa mo sa kapatid niya habang ako naman ay gusto kong mapalapit sayo, sinikap kong mapansin moko pero napakaimpossible dahil lahat ng taong lumalapit sayo ay pinapahiya mo."
Naaalala ko yon, dahil ganon ako dati. Isang bitch na walang paki-alam sa damdamin ng iba.
"Noong araw na ipinahiya mo si janice ay nakita ko itong nasa banyo, umiiyak at galit na galit. Narinig ko ang mga katagang binitawan niya. Mga salitang hindi pamilyar sakin at pagkatapos non ay nalaman ko nalang na bigla kang nawala. Nagkataon naman ang biglang pagsulpot ng lalakeng nag ngangalang Eli. Noong una ay hindi ako naghihinla na ikaw siya, ngunit ng marinig ko mismo sa bibig ni janice ay doon ko nalaman ang ginawa niya. Doon ko nalaman na isinumpa ka niya."
"A-all t-this time ay pinapaikot mo lang pala ako." Ngumisi muli ito.
"Tama ka, pinaikot nga kita. Pinaikot kita sa kwento ko at heto na nga tayo. Andito ka, kasama ako. Tayong dalawa."
"J-june." Lalong sumiklab ang kaba sa puso ko ng itutok sakin nito ang baril.
Hindi na siya ang June na kilala ko. Ibang iba siya sa june na kasama ko sa mall, dahil ang taong kasama ko ngayon ay isa ng demonyo.
Ang mga mata niya ay naninigkad sa itim at ang ngisi sa labi niya ay sobrang nakakakilabot, para bang anumang oras ay gagawin niya ang nais niyang gawin.
"Ngayon Iziah bibigyan kita ng isa pang-pagkakataon para pumili. Kakalimutan mo ang lahat dito at sasama ka sakin sa Australia o papatayin kita kasama ng mga anak mo."
Lalo akong nakaramdam ng panghihina sa binitawan nitong salita.
Ang mga anak ko..hindi..hindi ako makakapayag na saktan niya ang mga bata.
"PUMILI KA IZIAH. Anong pipiliin mo? Ang maisalba ang buhay ng mga anak mo o ang mamatay sila kasama ka. PUMILI KA!" Napapikit ako ng sumigaw ito habang idinidiin ang pagpindot sa gatilyo.
H-hindi ako makapag-isip ng maayos dahil pinangungunahan ako ng aking takot.
Ayokong sumama sakanya, pero mas ayokong madamay ang mga anak ko. Mga bata pa sila, wala pa silang alam sa mga nangyayari.
"Okay, I'll go with you, basta ibaba mo nayang b-baril." Ngumiti ito. Ang kaninay mala demonyo niyang wangis ay napalitan ng mala angel.
"Okay." Inalis nito ang pagkakatutok ng baril sakin, kaya nakahinga narin ako ng maluwag.
"Kung ganon ay mag-impake na tayo ng mga damit mo para makaalis na tayo ngayon din." Nagulat ako sa naging usal nito.
"N-gayon"
"Yes. Ngayon na tayo aalis." Tumalikod ito sakin at kinuha ang maleta ko sa cabinet at walang ano ano'y inilagay ang mga gamit ko don.
Nakatalikod ito habang abala sa pag-papasok ng mga damit ko sa maleta.
Magpakatatagcka Iziah. Kaya mo yan huwag kang matakot.
"Kaya ko to." Bulong ko saking sarili bago tumungo sa gawi niya. Marahan lang ang paglakad ko patungo sa likod niya sinisikap na hindi makagawa ng anumang ingay.
Ng magtagumpay ako ay agad ko itong sinakal gamit ang braso ko.
"Ack! WALANGHIYA KA." Diniin ko ang pagkakasakal dito ngunit agad niya rin akong itinulak palikod kaya tumama ang likod ko sa drawer.
Nahandusay ako sa sahig habang iniinda sakit saaking likod.
Tumayo ito at kinuha ang baril na tumalsik sa may di kalayuan. Dala yon ng pagpupumiglas niya, kaya nasipa niya ang baril palayo nginut ngayon ay hawak niya na ulit ito at nakatutok ng muli sakin.
"Akala mo ba talaga makakaisa ka sakin HAHAHA hindi ako bobo Iziah alam kong gagawin mo yon kaya inihanda ko na ang sarili ko." Muli kong nakita ang ngisi na kanina ay nawala na.
Ang mala demonyong mukha na lalu pang namutawi sakanya.
"Kaya bago moko mapatay ay ikaw na muna ang uunahin ko."
*bang*
No!
---------------
Pillow POV...
Kasama ko ngayon ang tatlo na kagaya ko ay hindi mapakali sa aming kinauupuan.
Kasalukuyan kami ngayong nasa sasakyan. Si savannah ang nagmamaneho habang kami ay nakaupo sa backseat.
"F*ck sav, hurry up!" Sigaw ni autumn dito.
"How can I? Look at the cars in front it's not f*cking moving"
"Ugh! Sagasaan mo!"
"What nahihibang kana ba?!" Balik na sigaw ni sav dito.
"This is about Iziah's life, Savannah! Any moment ay maari nanaman siyang mawala satin!" Napabuntong hininga si Savannah bago iniliko ang kotse at duman sa gilid kung saan ang bike line.
"F-ck mawawalan ako ng licensiya ng dahil dito!" Gusto kong matawa sa sinabi nito ngunit mas nanaig sakin ang takot.
Mas pinaharurot nito ang kotse hanggang sa makarating kami sa gate ng bahay ni domingo.
Nag doorbell kami ng ilang ulit ngunit walang lumalabas hanggang sa may magbukas nito at may hindi kaedarang babae ang bumungad samin.
"Teka lang po sino po bang kailangan niyo?" Tanong nito habang hinahabol kami sa paglalakad.
We don't give a damn to say anything to her, dahil ang mas mahalaga samin ay makita namin si iziah.
"Asan ang kwarto ni iziah?" Seryosong tanong ko rito.
"Sino ba kayo? At bakit basta basta nalang kayo pumapasok sa pamamahay ng amo ko."
"Look, woman, we don't have a century to talk with you, just say where's the room of iziah before I slit your throat." Ngayon ko lang nakita ang pagiging mapagbanta ni Light at aaminin kong maging ako ay napalunok.
"S-sa taas po, s-sa may dulo y-yun ang kwarto niya." Binitawan siya ni Light bago kami tuluyang tumakbo sa itaas.
"Ugj bakit bako nagsuot ng heels." Iritang angal ni autumn na kagaya ko ay nahihirapan ding umakyat ng hagdan sa kakamadali.
Nakita namin ang bukas na kwarto at doon ay nakita namin ang nasa sahig na photo album.
"Ito yung album na tinutukoy ni zi." Turan ko sa album na tinutukoy ni Iziah sakin kanina.
Lahat kami ay nagulat ng makarinig kami ng putok ng baril na nanggagaling lang sa kabilang kwarto.
"Oh god no!" Mabilis kaming tumungo sa kwarto ngunit naka lock ito.
"F-ck, where's the key?" Halos sirain na ni sav ang pinto sa kakasipa dito, pero wala paring nangyayari.
Muli kaming nakarinig ng putok ng baril, kaya mas lalo kaming nakaramdam ng takot at kaba.
"Gosh, wala tayong susi!" Tarantang sigaw ni light.
"We need to break this damn door. Kunin natin yung lamesa sa kabilang kwarto." Agad naming sinunod ang nais gawin ni sav.
Pagkatapos naming makuha ang lamesa ay sabay sabay namin itong itinulak sa pintuan.
Ilang beses namin yong ginawa bago ito tuluyang masira.
Abot abot ang kaba ko ng makita si Zi na nakaluhod sa taong nakahandusay sa sahig.
Nakita ko ang pulang laser sa may pader at mula sa kabilang bahay ay nakita ko ang sniper.
"Z-zi." Umiiyak na wika ni autumn na kumuha ng atensyin ni zi.
Kagaya namin ay umiiyak din ito at bakas din ang takot sakanyang mga mata nanginginig din ang buo niyang katawan habang hawak ang katawan ni domingo.
"ZI." Mabilis kaming lumapit dito at dinambahan siya ng yakap.
"I thought we lost you again." Umiiyak na sabi ni autumn.
"Were sorry that we are late zi..were sorry about everything that happened to you." Paghingi ko ng tawad sa lahat ng nagawa ko na naging sanhi ng paghihirap nito ng ilang taon.
"Sorry...zi..were so sorry." Usal naming lahat. Ngunit imbis na salita ay niyakap lamang kami nito ng mahigpit.
We miss this. We miss her here, her hugs, her kisses, and the way she takes care of us. We miss everything about her.
Nagpapasalamat ako dahil naisipan naming tumawag ng mga pulis.
Inasahan na namin na possible kaming mahuli, kaya tumawag kami kaagad ng reresponde para siguraduhing ligtas siya at hindi nga kami nagkamali.
Thank you, Lord, for keeping our beloved Iziah safe. Thank you..
----------
Pwde na tayong makahinga ng maluwag dahil nakalaya na si Zi sa kamay ni june. Now, I know.
Excited nako sa suyuan moments, selos, at kilig.
Very challenging talaga sakin dahil apat ang babae niya masyado kasing maharot si Iziah haist.
Bawi next time!