MANHID. Tila namanhid ang buo kong katawan habang nakatanaw sa eksena sa itaas ng entabladong iyon.
It was the ending of the play and Seven and Nadia...
Seven and Nadia were kissing...
Halo-halong sigawan ng mga tao ang narinig ko habang pababa ang kurtina sa stage habang ako naman ay nakatulala pa rin na nakatingin sa kanila kahit na natabingan na sila ng pulang tela na iyon.
It's not a real kiss pero sa pwesto ko ay parang totoo iyon. I saw Seven block his thumb infront of Nadia's lips and then kiss it. Para magmuka iyong totoong halik.
But even though it was fake. Hindi ko pa rin maiwasang hindi masaktan. Hindi ko alam kung anong mali sa akin at nararamdaman ko iyon.
Am I threathed? Natatakot ba ako na baka magkatotoo ang hinala ko na baka nagkaka-develop-an na sila ng feelings?
Nadia won't do that to me right? H-hindi niya naman magagawang mahulog kay Seven dahil alam naman niya ang nararamdaman ko para sa kaibigan ko hindi ba?
Mabilis kong pinunasan ang luha ko matapos niyong tumulong na lang bigla. Mabuti na lang at hindi ko nakasama si Wendy hanggang sa katapusan ng play dahil magmumuka akong katatawanan pag nagkataon.
She was called by our classmate para magtao sa booth kaya akong mag-isa na lang ang nanood ng play. Buti na lang pala at nangyari iyon dahil kung nagkataon ay maabutan niya ako sa ganitong sitwasiyon.
Napabuntong-hininga ako at mabigat ang loob na lumabas sa gym theater upang umalis na roon.
I don't think I can stay there for too long. Parang pinipiga ang dibdib ko roon and I felt suffocated. Ganito ba talaga kapag nagmamahal ka ng palihim? Nakakasakal? Nakakasakit?
Napatawa ako ng mapait habang parang zombie na naglalakad sa hallway. Hindi ko alam kung saan ako pupunta.
I bitterly smile to myself. Natagalan ko ang ganitong sitwasiyon? Ang magmahal at masaktan ng palihim? Paano ako nakatagal ng ganito? Hanggang kailan ko titiisin lahat ng ito? Kontento na ba ako sa ganito lang? Hindi ba talaga ako magkakalakas ng loob umamin man lang?
"Amethyst..."
Napapahinto ako sa paglalakad ng marinig ko ang boses na iyon.
I didn't have the energy to face her kaya hindi ako gumalaw sa pwesto ko at na atiling tahimik.
"P-pwede ba kitang naka-usap?" habol ang hiningang tanong niya.
Siguro ay himabol niya ako kanina kaya siya kinapos sa hininga.
Kahit walang gana ang katawan ay pinilit kong humarap sa kaniya. I don't want to seems rude to her kaya ginawa ko iyon.
"Sure." simpleng sagot ko bago maglakad papunta sa isang open space malapit sa pwesto namin.
Ng nakarating kami roon ay hinarap ko siya.
"Anong gusto mong pag-usapan." tanong ko kaagad na ikina-iwas naman niya ng tingin.
"T-tungkol kay Seven..." bulalas niya na bahagyang ikinalaki ng mata ko.
Bumahid sa muka ko ang gulat pero mabilis Kong itinakwil iyon at seryoso siyang tiningnan.
"Anong meron kay Seven?" kunot noong tanong ko kahit na nagwawala na ang dibdib ko sa sobrang kaba.
"I fell in love with him, Amethyst." matapang na sambit niya at sinalubong ang mga tingin ko.
"I'm in love with Seven." dagdag niya pa na ikinabagsak ng tingin ko kaagad sa lupa.
"O-oh..." tanungin salitang lumabas sa bibig ko pagkatapos niyon.
Para akong binuhusan ng isang timba ng malamig na tubig sa narinig. Namutla ang muka ko at napa-awang bahagya ang labi habang hindi makapaniwalang nakatingin sa lupa.
"I-I'm sorry. H-hindi ko sinasadya, Amethyst." nakayuko at yumuyugyog ang balikat na paghingi niya ng tawad sa akin matapos kong nag-angat ng tingin upang tingnan siya.
Nanatili lang akong parang robot na nakatayo sa harapan niya habang kuyom ang kamao at pinipigilan ang sariling mapaluha.
I was already expecting something like this pero mas nakakamanhid pala at mas masakit yung kirot ngayong nangyayari na.
T*ngina! Kaibigan ko siya, e. Alam niya na gusto ko si Seven no'ng una palang. P-paano niya nagawa sa akin 'to?
"H-hindi mo sinasadya?" mahina ang boses na usal ko kasunod ng mapait kong pagtawa.
Napa-angat siya ng tingin sa akin unti-unti at sinalubong ang maluha-luha kong mata ng umiiyak niyang muka.
"H-hindi ko naman alam na mahuhulog ako sa kaniya, e. I'm really sorry, Amethyst. Napakasama kong kaibigan para sa'yo." humihikbing ani nito at humakbang papalapit sa akin.
Sinubukan niyang kuhanin ang kamay ko pero tinavig ko 'yon at umatras ako papalayo sa kaniya bago ako napatawa ng sarkastiko.
"Simula pa lang alam mo ng may gusto ako kay Seven, 'di ba?" mapait na tanong ko sa kaniya na ikinayuko lang nito at hindi nakasagot. "'di ba!" napatawa na ang boses na ni ko na kita kong ikina-igtad naman niya bago mapatango.
"Alam mo na gustong-gusto ko siya simula pa lang pero hindi ka pa rinumiwas. T*ngina, Nadia! Kaibigan kita, e! Pinagkatiwalaan kita! Akala ko ba gusto mo lang din kaibiganin si Seven? Bakit naman nauwi sa ganito?" Napasigaw na ako dahil sa halo-halong emosiyon na lumukob sa aking dibdib.
Nagragasaan ang luha ko mula sa aking mata habang hinahabol ko ang hininga sa sobrang galit.
Kaya ba dumadalang na lang siyang sumama sa akin dahil lumalayo na siya upang makuha ang loob ni Seven. She purposely doing those things kasi mahulog na rin siya sa taong mahal ko? Dahil mahal na niya rin si Seven?
"S-sorry. H-hindi ko napigilan ang sarili ko, amethyst. H-he was kind. S-sigurado naman ako na gusto niya rin ako, e." sambit niya habang nagmamaka-awa ang tingin sa akin.
Napatigagal ako dahil sa huling sinabi niya. Parang nabingi ako at iyon lang ang narinig. G-gusto rin siya ni Seven?
Para akong tinarakan ng libo-libong kutsilyo sa dibdib dahil sa narinig.
Sadness, pain, betrayal and anger. Naghalo-halo ang mga iyon sa loob ko na tila mo bomba. I know any moment from now on, sasabog na ako dahil sa mga nalalaman ko ngayon.
Hindi ko siya makapaniwalang tiningnan. She was fidling with the hem of her shirt.
"G-give up on him, please? Kaya ko namang pasayahin siya, e. I love him, amethyst. At alam kong gusto niya rin naman ako. He stop spending much time with you isn't he? Ako ang kasama niya sa mga oras na iyon kaya nakiki-usap ako. Give up on him and I'll love him instead in your place." nahmamaka-awang usal niya na ikina-awang ng labi ko dahil sa hiwaga.
Is she really begging at me to give up on Seven just so she can have him and love him as she pleases? Seryoso ba siya?
"Y-you want me to give him up to you? Alam mo naman kung gaano ko na siya katagal gusto, hindi ba? Ano bang nangyayari sayo? Anong ginawa ko para ganituhin mo ako, ha?!" pagalit na sigaw ko sa kaniya na ikinahagulgol naman nito ng iyak.
"I'm sorry. I-I... I just love him so much and hibdi ko siya kayang ipaubaya kaya naman ikaw na lang ang gumawa non. Y-you want him to be happy right? I can make him happy. H-hindi mo naman kayang ibigay iyon sa kaniy-
Hindi ko na siya pinatapos sa pagsasalita dahil lumipad na kaagad ang palad ko sa pisnge niya.
I should be satisfied with that slapped but instead of getting satisfied mas lalo lang sumikip ang dibdib ko.
"How dare you said that to me?! Paano mo magagawang magsalita ng mga ganiyan sa harap ko? Wala akong ginawa kung hindi maging mabait sayo Nadia. Tapos ito ang isusukli mo sa kabaitang iyo-
"Hindi ko hiniling na maging mabait ka sa akin. You're too soft hearted kaya ang dali mong mauto at mat-ake advantage. " putol niya sa akin na ikinalaki ng mata ko sa gulat.
"H-hindi ko na kasalanan iyon. It's your own fault. Kung may dapat mang sisihin dito ikaw iyon. Duwag ka, e. Hindi ka umamin sa kaniya. I'm not like you kaya naglakas loob ako ngayong kausapin ka to give up on him." sumbay niya sa akin na na ikinatawa ko naman ng mapait.
Napayuko ako habang tahimik na umiiyak.
"So that's what it is?" may mapait na ngiti sa labing tanong ko sa kaniya na ikipinanlabi naman nito.
She stare at me with wide eyes na tila mo bumalik na siya sa tamang wisyo niya.
"A-amethyst..." nagmamaka-awang tawag nito sa akin habang nagsusumamo ang mga matang nakatingin sa akin.
Tinangka niyang mas kumapait pa sa akin pero itinaas ko ang kamay ko upang pigilang siya.
"Don't." iling ko habang seryosong nakatingin sa kaniya. "Kaibigan mo ako pero tataluhin mo ako dahil lang mahal mo na ang lalaking ako ang naunang magmahal?" mapait na wika ko na ikina-iyak niyang lalo.
I wipe my tears and sigh loudly. Nanginig pa ang paghinga kong iyon dahil sa halo-halong kong emosiyon.
"I won't give up on him." determindong sambit ko na ikinalaki ng mata niya sa gulat. "Hindi ko rin siya pipiliting mahalin ako kasi hindi naman ganon ang taong nagmamahal. I'll let him decide on his own." seryosong dagdag ko pa bago siya direktang tingnan sa mata.
"Kung piliin ka man niya, then I'll give way. I would give up on him. ". Malamig na usal ko na ikina-awang naman bahagya ng kabi niya.
But you know what hurts me? The way her eyes shine as if hope was shining in them. I hat ehow her eyes shine like that. Para asking sigurado siya na pipiliin siya ni Seven na ako sa sarili ko hindi sigurado.
"Siguro nga tama ka, na hindi ko siya kayang pasayahin but between the two of us. I know him better, I was by his side for a long period of time unlike you who just recently showed up. Alam ko kung paano siya pasayahin pero siguro nga, mas capable kang gawin iyon kaysa sa akin. " pahayag ko habang nakatingin sa kaniya at napailing-iling.
"Does that satisfied you? Napababa mo na ang moral ko? Ayos na ba? Masaya ka na ron? Did you get the satisfaction on seing me doubt my self because you're more than capable of loving him more than I do?" seryosong tanong ko habang pinipigilang mapaiyak nanaman.
Being betrayed by your friend you came to trust really hurts. Idagdag mo pa ang isipin na may posibilidad na siya ang piliin ni Seven kaysa sa akin.
Kumpara naman kasi kay Nadia, I'm just an average girl. Sinabi niya rin na gusto siya ni Seven. May laban pa ba ako? Ano ba ang pinangbahawakan ko para ako ang piliin niya? Our friendship?
Masisira iyon once na umamin ako at nagkataon na hindi kami parehas ng nararamdaman.
"I-i didn't mean to say that ameth-
"Yeah. Pero nasabi mo na, e. Nakatatak na sa akin iyon." mapait akong napangiti bago maglakad paalis.
"A-amethyst... Pag-uusapan naman natin to, oh. D-don't ruin our friendship like thi-
"Ikaw ang sumira non, hindi ako Nadia." may inis sa boses na ani ko. "Why are you playing the victim now? Huwag kang umarte na parang Ikaw ang gipit dito dahil nagtitimpi na lang ako sayo. I'm trying to be nice pero kapag sinagad mo ako, hindi ko alam ang magagawa ko sayo." pagbabanta ko na rinig kong ikina-singhap naman niya.
"Don't play the victim here. Kasi hindi ka naman biktima rito. Ako. Ako ang biktima rito. Hindi mo sinabi na nanunuklaw ka pala. Ang lala mo." ismid ko at saka tuluyan ng umalis roon.
I run away from their whole bawling my eyes out. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at pumunta ako sa pinakamalapit na restroom para doon magkabas ng sama ng loob.
I need to get it out of my chest beforehand I lashes out on anyone.
Sobrang sakit mo namang mahalin Seven.
It's not right to blame him. Wala siyang alam at wala siyang kasalanan rito. I'm the one at fault. Tama naman si Nadia.
Duwag ako kaya kasalanan ko ang lahat. I am the one at fault. Kasalanan ko lahat.
_
Moonillegirl🌷