Okul yolunda en sevdiğim şarkıları dinlerken bi yandan da sessizce şarkıya eşlik ediyordum.Hyunjin'in doğum gününden sonra çocuklar neyse ki evi toplamama yardım etmişti de şuan yorgunluktan bayılmadan okula gelebiliyordum.
İlk ders çıkışı sonraki iki dersimiz boş olduğundan her zamanki gibi çocuklarla toplanmış bahçede oturuyorduk.Ancak Chan ve Hyunjin'in asık suratları dikkatimi çekiyordu.Oysa dün hepimiz çok mutluyduk.Bir kaç saatte neler olmuştu.
"Siz iyi misiniz?"diye kısaca sordum.
Chan sözü aldı ve konuşmaya başladı.
"Hiç sorma Sojin.Evinden ayrılıp Hyunjin'le bizim eve geçtiğimizde Hyunjin'in babası aradı.Yine Hyunjin'in eve gelmesi için ısrar edip duruyor.Hyunjin de artık bıktı."
Hyunjin,babasının bana ve aileme yaptıklarını öğrendikten sonra babasıyla kavga etmiş ve ailesi Avusturalya'da yaşadığı için Kore'de tek yaşayan Chan'ın yanına geçici olarak taşınmıştı.Bir kaç haftadır onunla kalıyordu.
Jeongin:
"Ne yapacağız bu adamı be!Bide bununla uğraşıyor Hyunjin.Babası olarak Hyunjin'e en ufak katkısı yok zararı var.Hala yüzsüzce nasıl ona eve geri dönmesini söyler,aklım almıyor."
Bende Hyunjin'e baktım.Oldukça mıtsuz ve bıkmış görünüyordu.Onun üzüntüsü beni de üzüyordu.
Derken yanımıza uzun zamandır karşılaşmadığımız biri geldi.Yeonjun...
"Naber çocuklar?Uzun zaman oldu ha?Bi türlü konuşamıyoruz."
Onu yanımızda görmeyi hiç beklemiyordum doğrusu.Bunca zamandır nerdeydi onu da bilmiyordum.
"Biz iyiyiz Yeonjun da...Sen nerelerdesin ya bunca zamandır?"
Yeonjun anlamdıramadığım şekilde sıkıntılı bir nefes verdi.
"Hiç,sadece öyle rast gelmiyoruz.Ben hep buralardayım."
Yeonjun'da bir gariplik vardı.Konuşması verdiği tepkiler hepsi yapmacık geliyordu.Sanki bir şeyler saklıyor gibiydi.Anlamıyordum.
"Onu bunu bırakında Sojin senin şu okuldaki kavganı duydum.Hani kızlar tuvaletindeki sıkıştırılman falan.Eski okulundaki bir iftiraymış.Hatta siz bu iftirayı atan kişiyi arıyormuşsunuz falan."
"Öyle öyle hala bulamadık kimmiş bizde düşünüyoruz arıyoruz ama
yok."
"Neyse ben bir sorayım dedim.Hadi sonra görüşürüz."dedi ve oturduğumuz masadan kalkıp gitti.Konuşmaya devam etmek için bizimkilere dönmüştüm ki-
Bir dakika!
Yeonjun bizim iftirayı atan kişiyi aradığımızı nereden biliyordu?Bildiğim kadarıyla biz kimseye söylememiştik bu olayı.
Kafamı kaldırıp bizimkilere döndüğümde onlarında mevzuyu çakmış birbirlerine şaşkınca baktıklarını gördüm.
"Sanırım aynı şeyi düşünüyoruz.Öyle değil mi?"
Hepsi onayladı.
Seungmin:
"Ama nasıl?"
"Bilmiyorum."
Hyunjin:
"Bu iftira mevzusuyla Yeonjun'un bir ilgisi var.Bu çok açık.Yoksa...yoksa iftirayı atan kişi o mu?"
Felix:
"Ama çok saçma.Eğer Yeonjun olsa neden sanki onun yaptığını anlamamızı ister gibi konuşsun ki."
"İşte bunu sadece Yeonjun'a sorarak öğrenebiliriz."
Chan:
"Cevaplar mı ki?"
Seungmin:
"Sormadan bilemeyiz."
...
Sabah yine rutin hazırlanma işlerini halledip okula gelmiştim.
Bugün Yeonjun'a merak ettiklerimizi soracak ve umarım ondan cevapları alacaktık.
Dün sormak istemiştik ama bizimle konuştuktan sonra gizemli şekilde ortadan kaybolmuştu.
Dersler hızla geçip öğle arası zamanı gelince yemekhanede 9'umuz birden Yeonjun'un oturduğu masaya oturduk.
Sanki gelmemizi bekler gibi bizi gördüğüne hiç şaşırmamış,istifini bozmadan yemeğine devam etmişti.
"Selam."
Hyunjin:
"Direkt konuya giriyorum.Sanırım dünkü konuşmandan dolayı burada olduğumuzun farkındasın."
Changbin:
"Söyle bakalım.İftirayı atan kişiyi aradığımızı nereden biliyorsun."
Yeonjun:
"Açık konuşmak gerekirse gelip soracağınızı biliyordum.Bu yüzden pek şaşırmadım.Sorunuza gelecek olursa bunu size maalesef söyleyemem.Şuan burada masamda oturmanız bike benim için riskli."
"Ama neden Yeonjun.Eğer iftirayı atan sensen neden senin olduğunu öğrenmemizi sağladın."
"Lütfen artık masadan kalkın."
"Sen düzgünce cevap vermeden hiç bir yere gitmiyoruz."anlaşılan Yeonjun'un belirsiz cevapları Hyunjin'i de sinirlendirmişti.
Yeonjun bir kaç dakika gözlerini kapadı ve kendi ile mücadele etmeye başladı.Sonunda ise dayanamayıp konuştu.
"Ah,yeter artık!Evet,önceki okulunda çıkan bu iftirayı atan da aynı suçu bu okuldada gündeme getirende benim.Evet,benim."
Hyunjin bir anda masadan kalkıp Yeonjun'un yakasına yapıştı.
"Ne demek ulan benim!Ne diyorsun lan sen."
Hemen Hyunjin'i tuttuk ve eski yerine oturttuk.
Yeonjun boğazını biraz ovuşturup devam etti."Bunların her birinin bir nedeni var.Sadece dinleyin."
Derken zil çaldı.
Chan:
"Bu konuşma burada bitmemeli."
...
Okuldan kaçmıştık.Yeonjun'un devam etmesi ve bizim tüm gerçekleri öğrenmemiz için yine bir kafeye gelmiştik.Yeonjun yeniden anlatmaya başladı.Kaybedecek vakit yoktu.
"Hyunjin'in babası Hwang Jaeum
bildiğiniz gibi Sojinin babasından nefret ediyordu ve ona en çok acı veren şeyin ailesi olduğunu bilecek kadar yakınlardı.Önce Sojin'in annesine yaptıkları...sonrada hırsını alamayıp Sojin'e bulaşmaya karar verdi.Sojin,Jaeum okulundaki insanlarla anlaşıp onların sana bulaşmalarını sağlıyordu.ve ... maalesef anlaştığı bir kişi de bendim."
Yeonjun'a güvenmiştim.Onunla yakın olmasamda samimiyetini hissetmiştim ve şimdi duyduklarım kolay değildi.Nasıl yapardı?Yeonjun?
Ben düşünürken Hyunjin yine beklemeden çocuğun üstüne atlamış yüzüne sert bir yumruk geçirmişti.Çocuklar hızla Hyunjin'i tuttu.Hepimiz sinirli ve üzgündük ama bu çocuk sinirini asla tutamıyordu.
Yeonjun yediği yumruğun etkisiyle biraz sarsılsada kendine gelmesi uzun sürmedi ve tekrar konuşmak için dudaklarını araladı.
"Ne olursa olsun hatalıyım ancak yinede benimde nedenlerim vardı.Biliyorum bana çok sinirlisiniz,suçumu inkar edemem ama son kez size anlatmak istiyorum.Sojin?"
"Seni dinlemekten başka yapabileceğimiz bir şey var mı ki?Anlat."ne diyeceğini merak ediyordum.Umarım bana bunu yaparken geçirli bir sebebi vardır.
"Öncelikle söylemem gerekir ki bu teklifi kabul etmemin tek sebebi kardeşimdi...Belki inanmayacaksınız.Haklısınız.Ama gerçekten o an düşünebildiğim tek şey kardeşimdi."
"Yeonjun nasıl oldu,kardeşinle alakası neydi?Anlayamıyoruz."
"Kardeşim...benim küçük kardeşim...O hastaydı.Tedavisi için gerekli olan ilaç ise ailemizi zora sokuyordu.Bir gün okul çıkışı eve dönerken bir adam yolumu kesti ve bana seninle alakalı okulda sorun çıkarmam karşılığında yüklü miktarda para verebileceğini söyledi.O zamanlar tabii daha seni tanımıyordum bile bana seni tanıtan o'ydu.O an...Ben ona inandım.Bir sözleşme bile hazırlamıştı.O gün o teklifi kabul ettim.Seninle hiç görüşmemiştim bile bu yüzden vicdan azabıda duymamıştım.Daha sonra seninle alakalı yaptığım araştırmalardan sonra sana böyle bir iftirayı atmaya karar verdim.Senin okuduğum liseye nakil aldırman ise bana da sürpriz olmuştu.Seni tanımıyormuş gibi davrandım.Ben çok üzgünüm.Şimdi olsa asla yapmam.Özür dilerim Sojin..."
Gözümden akan bir damla yaşı durduramadım.Hemen Yeonjun'a sarıldım.Onu suçlu bulmuyordum.O kardeşi için yapmıştı.Benim gözümde masumdu.O ve kardeşi için de çok üzülmüştüm.
Yeonjun sarılmama karşılık verdikten bir süre sonra ayrıldık.Diğerleride onu affetmiş gibi duruyordu hatta Hyunjin bile ,ama attığı yumruk için özür dilemeyecek gibiydi.
Gözlerimi silip üyelere baktığımda onlarda duygulanmıştı.Felix ve Chan'ın gözleri dolmuştu.
Artık bu olayı düşünüp durmayacaktım.Öğrenmem gereken son bir şey kalmıştı.O da Yeonjun'a bu teklifi kimin yaptığıydı.Aslında aklımdaki o kişi olduğundan çok emindim ancak yinede sormam gerekliydi.
"Peki Yeonjun,sana bu teklifi yapan kimdi?"
Anlaşılan merak eden tek kişi ben değildim.Bunu benim yerime soran Hyunjin'den anlamıştım.Şimdi merakla cevabı bekliyorduk.
"Hwang Jaeum."
Bölüm Sonu:
Her bokda bu puştun altından çıkıyodaaa neyse.
Bu arada çooook uzun zamandır yb atamadığım için çooook üzgünüm
Paslanmışım da biraz
E tabi zamanda yok :(
Az daha unutuyordummm
BU BÖLÜM 1K YA ÖZELDİ!!!!!!
YA 1K OLDUK ÇOOOK TEŞEKKÜR EDERİMM YERİM YERİM ISIRIRIM SİZİ YAA
Çook seviyorum sizi
Muah muah muah
Şaka maka ilk bölümü yayınladığım günden beri 1 K hayali kuruyordum Görünceki sevincimi anlatamammm
TEKRAR TEKRAR ÇOOK TEŞEKKÜR EDERİMM SİZİN SAYENİZDE
tüm acemiliğimin olduğu bu fici her şeyine rağmen sevip okuduğunuz için teşekkür ederim
Takip etmeyi unutmayın!!!
Hikayemi okuyan oy veren yorum yapan herkese TEKRAR teşekkürlerRRR
BYE BYE♡♡