Asuman cümlesini tamamlamasının ardından elini çekip uykusuna devam etti.Cihan bu sözlerin anlamını çözemedi,birden ölümden bahsetmesi manasız gelmişti.Sarhoşluğuna verip bu konuyu fazla düşünmedi.Odadaki masanın üstünden küçük bir kağıt alıp not yazdı.
"Sabah ayılınca direk beni arıyorsunuz.Gelince de neden bu kadar içtiğinizi konuşacağız.Sarhoşken aynı soruyu sorduğumda şarkı söyledi Asuman hanım,ayıkken daha yaratıcı cevaplar bekliyorum!"
-Cihan
Notu masanın üzerine bırakıp evden çıktı.Cebinden anahtarını çıkarıp kendi evine ilerledi.Sessizce evine girerken herkesin uyuduğunu gördü,usulca kendi odasına geçti.Üstünü başını değiştirip cebindeki eşyaları komodin'in üstüne koydu.Yatağına uzanıp uykuya dalması uzun sürmemişti,sabah çalan telefonu ile uyandı.Komodin'in üstündeki saat'e baktığında 7.30 olduğunu gördü.Sare'nin aradığını tahmin etmek zor olmamıştı.Dün yaşadıkları anlar aklına geldikçe gülecek gibi oluyordu,gülmemek için büyük bir çaba gösterirken telefonu açtı.
-Efendim ikizim?
-Günaydın ikizlerin en yakışıklısı!Gelirken ağrı kesici getirir misin?Bir de mide bulantısı için ilaç getirsen iyi olur,Asuman bu halde hiçbir şey yiyemez.
-Getiririm başımın belaları,getiririm.Kahvaltıyı ben hazırlayacağım,siz bir şeye dokunmayın.
Telefonu kapatıp yatağından kalktı.Evde bu tip durumlar için ağrı kesici ve mide bulantısı için hap bulunurdu,dolaptan onları aldı.Üstüne rahat bir şeyler giyip evden çıkmıştı.Fırına uğrayıp simit ve dereotlu poğaça aldı.Asuman'ın evine doğru ilerlerken herkes ona bakıyor gibi hissediyordu.Sanki hala Asuman'dan kopamadığı için evine gidiyor gibi duruyordu,o yüzden uçuşa kadar mümkün mertebe görüşmeyi kesecekti.
Asuman'ın kapısını çalıp biraz bekledi.10 saniye sonra kapı açılmıştı.Karşısında Sare'yi görünce elindeki poşetleri eline tutuşturdu.Öfkeli göstermeye çalıştığı ses tonu ile konuştu.
-Günaydın Sare hanım,ayılabilmişsin nihayet.
-Alt tarafı bir günlüğüne dağıtalım dedik Cihan,zehir etmeden duramaz mısın?
Cihan ayakkabılarını çıkarıp mutfağa geçerken konuştu.
-Doğru diyorsun,Asuman hanım da güzel anlarımın katili demişti zaten!Her şeyi size zehir etmeye bayılıyorum sanki!Kızım size eğlenmeyin diyen yok,bu kadar dağılmayın sadece.
Cihan'ın bu sözlerine sessiz kalmayı tercih etmişti Sare.Telefon'undan gelen ses ile Cihan'ın peşinden gitmeyip salonda kaldı.Telefon'u eline aldığında Alper'in aradığını gördü.Aramayı cevaplandırdı.
-Günaydın Alper,bizi sormak için aradıysan iyiyiz.Biraz baş ağrısı hariç.
-Sana da günaydın Sare,iyi misiniz diye sormak için aramıştım ben de.
Sare'nin aklına Cihan'ın yazdığı not gelmişti.Asuman'ın şarkı söylediğini yazmıştı,saçma şeyler demediklerini umdu.
-Alper ya,saçma sapan şeyler söyledik mi biz?Hatırlamıyorum hiçbir şey ben,çok saçma şeyler demedik inşallah.
-Yani,senin bana yürümen ve Asuman'ın abine "anaların maşallah'ı kızların inşallah'ı" demesi dışında bir şey demediniz sanırım.Aa dur şeyi unuttum,Asuman ikizini hayal ürünü sandı.Sen de bir şaka yaptın ama seni utandırmak için söylemek istemiyorum.
Sare bir süre ses vermeyince Alper telefonu yüzüne kapattı zannetmişti.Telefon ekranına baktığında kapatmadığını gördü.Sare kısık sesle konuştu.
-Bunlardan daha utanç verici olamaz,söyle lütfen.Bunu duymaya hazırım.
-Asuman'a "ikizim ile evleneceksen savcı olmasını bekle" dedin.Asuman da haliyle "neden" diye sordu.Sen de "savcılığa verildiniz şakası yapacağım da o yüzden" deyip bastın kahkahayı.
Sare utanç içinde yaptıklarını dinledi.Nasıl toparlayacağını bilemediği için telefonu bir an önce kapatmak istedi.
-Tamam unut gitsin Alper,sonra görüşürüz.
Sare utanç içinde kıvranırken bundan sonra Alper'in yüzüne nasıl bakacağına düşünüyordu.Cihan ise kahvaltıyı hazırlayacakken sandalyede oturan Asuman'ı gördü.Midesi bulandığı zamanlarda yaptığı gibi nane limon içiyordu.Buzdolabına ilerleyip kahvaltılık malzemeleri çıkardı.Asuman da yerinden kalkıp dolaptan tabakları aldı.Cihan bir şey demek istemese de kendini tutamadı.
-Otur sen Asuman,ben hallederim.
-Biraz daha iyiyim,yardım edebilecek durumdayım.
Asuman tabakları masaya yerleştirirken Cihan domates ve salatalık doğruyordu.İşini bitirince salata tabağını masaya koydu.Fırından aldıklarını tabaklara koyarken Sare'ye seslendi.
-Sare hadi kahvaltı hazır!
Sare mutfağa girip sandalyesine otururken yüzü hala kıpkırmızıydı.Asuman'ın tam karşısında olduğu için bu halini fark etti.
-Yüzün kıpkırmızı olmuş Sare,bir şey mi oldu?
Cihan da merakla bakarken Sare derin bir nefes alarak konuştu.
-Alper...iyi misiniz diye aradı.Dün gece inşallah saçma şeyler yaptık mı diye sordum,sormaz olaydım!Neyse sonra konuşuruz Asu.
Asuman Cihan'dan tarafa bakmamak için büyük bir çaba sarf ederken Cihan gülmemek için kendini zor tutuyordu.Laf atmadan duramadı.
-Savcılığa verildin şakası Asuman'ın dedikleri karşısında solda sıfır kalır,merak etme ikizim.
Asuman elini yüzünün arasına alıp Sare'ye bakarken ne dediğini hatırlamaya çalışıyordu.Cihan konuşmaya devam etti.
-Neydi o laf...anaların maşallah'ı,kızların inşallah'ı.Aynen böyle demişti Asuman.Ama ben öyle hatırlatıp durma taraftarı değilim,unutalım gitsin.
Cihan'ın içten içe keyif aldığını görebiliyordu Asuman,bu durum onu daha çok öfkelendirmişti.Ağzına bir lokma atıp hışımla yerinden kalktı.
-İkizin benimle uğraşmayı özlemiş anlaşılan,eski günleri yad edeyim dedi herhalde.Ama sana istediğini vermeyeceğim Cihan Özkan.O yüzden ben hazırlanmaya gidiyorum,Sarp ile buluşacağım.
Asuman odasına geçerken Sare Cihan'ın bacağını çimdikledi.Öfkeyle ikizine bakarken Cihan çimdiklediği yeri ovuşturuyordu.
-Ben sonra söylerdim,sen niye kapatmıyorsun konuyu!Didişmeye yer arıyorsun Cihan,yürü gidiyoruz!
Cihan'ın aklı Asuman'ın dediklerinde kalmıştı.
-Sarp ile mi buluşacağım dedi o?Ayrılmaz ikiliye bak ya,bir gün görüşmeseler ölüyorlar hasretten!
Asuman üstüne alel acele bir şey geçirip odasının kapısını araladı.Kafasını kapının aralığından çıkarıp bağırdı.
-Ne oldu Cihan bey,bir problem mi var?Sen de git Hande ile görüş,o da ölüyordur hasretinden!
Cihan da bir hışımla yerinden kalkıp masanın üstündeki kahvaltılıkları buzdolabına yerleştirdi.Asuman onu sinir etmenin verdiği keyifle makyajını yaptı.Odasından çıktığında Sare'nin de ayaklandığı gördü.Cihan da arkasındaydı,buz gibi bir sesle konuştu.
-Tabaklar makineye yerleşecek sadece,onu da yaparsınız artık Asuman hanım.
Cihan mutfaktan çıkıp dış kapıya ilerlerken Sare eliyle "boşver" işareti yaptı.Asuman salondaki masanın üstünde duran çantasını aldı.İkisi birlikte evden çıktılar.Sare hazırlanmak için evine doğru giderken Asuman da dükkan'a doğru ilerledi.Dükkan'ın önüne geldiğinde kapısının açık olduğunu gördü.Sarp eski dolapları söküyordu,usulca içeri girdi.
-Kolay gelsin ustam.
Sarp Asuman'ın sesini duyunca elindeki dolap parçasını yere bıraktı.
-Sağolasın Asu,nasılsın?
-İdare ediyoruz işte,sen nasılsın?
-Ben de iyiyim,aynı bende de durumlar.Çıraklar dolapları yapmaya başladı,bir sıkıntı olmazsa bir kaç güne takarım.Sonra da işte temizliğini yapıp açılışı yaparsınız.
-İnşallah yapacağız ama yapmadan önce Bahar'ın yanına gideceğim Sarp.Haftaya cuma uçağım var,Cihan ile birlikte gideceğiz.
Sarp kafasını sallarken Asuman bir şeyler düşündüğünün farkındaydı.
-Nedir seni bu kadar düşündüren Sarp?
Sarp elindeki matkabı durdurup arkası dönük bir şekilde konuştu
-Ya mutsuzsa Asu,kocası ona eziyet ediyorsa?Ben bunun ağırlığı altında ezilirim,taşıyamam.Daha önce gitmediğim için kendimi suçlarım,yüzüne bakamam Bahar'ın.
-Mutlu da olabilir Sarp,bilmiyoruz.İki durum da canını acıtacak o yüzden düşünme bu kadar.Duruma göre yaşayıp göreceğiz.
Sarp gülümseyerek Asuman'a döndü.
-İyi ki geldin Asu,arkadaşlığımızı çok özlemişim.
-Ben de özlemişim Sarp,acım o kadar büyükmüş ki özlem duygusunu bile anca anca hissedebiliyorum.
-Olsun Asu,her şeyin düzelmesi için ikinci bir şans verdi sana Allah.Sen de bunu en iyi şekilde değerlendiriyorsun,kuşkun olmasın.Benim işim bitti,dükkana döneceğim.
-Sana kolay gelsin o zaman,ben eve geçeceğim.
-Tamamdır,görüşürüz o zaman.
-Görüşürüz.
İkisi birlikte dükkandan çıktıklarında Asuman dükkanı kilitledi.Evine gidip rutin işlerini yaptı.Her günü aynı şekilde geçmişti,Cihan'ı kavga ettikleri günden sonra hiç görmemişti.Nihayet uçuş günü geldiğinde hazırladığı bavulunu dış kapının yanına koydu.Yolda acıkmaları durumunda yemeleri için sandviç hazırlamıştı.Kapısının çalınmasıyla salondan çıkıp kapıyı açtı.Karşısında Cihan'ı gördü.Aralarında belirgin bir soğukluk vardı,Asuman bunu pek önemsemedi.Cihan bu anlamsız sessizliğe son verdi.
-Hazırsan çıkalım,bavulunu ben alırım.
-Hazırım ama gitmeden önce sana bir şey vermem gerek.
Sabah mağazadan aldığı kazağı hediye paketinin içinde Cihan'a uzattı.Cihan hediye paketini alıp açtı.İçinden beyaz bir kazak çıkmıştı.Gülümseyerek konuştu.
-Teşekkür ederim,çok güzel bir hediye bu.Gerek yoktu ama yine de sağol.
-Benimle gelmek zorundan değildin ama geldin.Onun için bir hediyem olsun istedim.Bavulu getireyim ben hemen.
Asuman bavulu getirip ona uzattı.İçeriden çantasını aldı.Ayakkabılarını giyip kapıyı kilitledi.Yapacakları yolculuk onu heyecanlandırıyordu,ne ile karşılaşacaklarını bilmeyişi daha da heyecanlandırıyordu.Dışarı çıktığında Özkan ailesinin onları yolcu etmek için dışarı çıktığın gördü.Mahir Asuman'a seslendi.
-Bak kızım bu hergele canını sıkarsa dövmekten hiç çekinme,lisanslı boksör'sün sonuçta.Bir sağ kroşe...
-Mahir!Saçmalama istersen hayatım,konuşup halletmeye gidiyorlar ya hani!
-Aman hanım,oğlunu bilmiyorsun sanki!Konuşmakla çözülseydi biz hiç kavga etmezdik.
-Seninle Asu aynı sanki...Bakma sen Mahir amcana yavrum.Gezin,eğlenin,tadını çıkarın.Halledemezseniz de mühim değil,kader bu işler.Hadi tutmayalım biz sizi.
Sırasıyla bütün aile fertlerine sarıldı.Sare ne için gittiklerini bildiği için dikkatli olmalarını istemişti,aynı şekilde Oğuz abisi de.Hepsi ile vedalaşıp arabaya bindiler.Emniyet kemerini de bağladıklarında yolculuğa hazırlardı.Cihan arabayı havaalanına sürerken kimse konuşmuyordu.Asuman çantasındaki sandiviçleri hatırladı.
-Evden çıkmadan önce sandviç yaptım ikimize,acıkınca söyle de beraber yiyelim.
-Olur Asuman,teşekkür ederim.Bu arada benim de sana bir şey vermem gerek.
Cihan ceketinin iç cebinden bir kutu çıkarıp Asuman'a uzattı.Asuman anlam verememişti.Kutuyu alıp açtığında içtiğinde yüzükleri gördü.
-Cihan...bunlar çok hoş.Ama gerek yoktu,evdeki yüzüklerden birini takardım ben.
-Kendime alacaktım zaten,sana da alayım dedim.Uyumlu gözükürse daha çok inandırıcı olur.
Cihan'ın Alper'i arayıp kuyumcuya gitmesini rica ettiğinde Asuman kendisi ile ilgili olmadığını düşünmüştü ama yanılmıştı.Yüzündeki gülümseme onun farkında olmadan oluşmuştu.Kutudan yüzüğü çıkarıp parmağına taktığında değişik hissetti.Kendini toparlayıp yüzüğü Cihan'a uzattı.
-Al Cihan,bu da senin.
Cihan tek hamlede yüzüğü parmağına yerleştirdiğinde Asuman garip bir durumda olduklarının farkındaydı,fakat bu garip durum ona kendini iyi hissettirmişti.Radyonun açma tuşuna basıp konuştu.
-Varıncaya kadar içeride bir ses olsun,sessizliği...
-Sevmezsin biliyorum,aç istediğin şarkıyı.
Asuman radyodan yükselen şarkıyla dışarı baktı,Dedublüman-Günü Gelir çalıyordu.Şarkının bir kısmında Asuman duygulansa camdan dışarı baktığı için anlaşılmamıştı.
Beni alsın yerlere vursun
Soğuyana kadar içi, beni yorsun
Kaçamam ki kokusundan
Ne olursa olsun
Dizinde son bulsun
Cihan,Asuman'dan tarafa baktığında gözlerinin dolduğunu görmüştü.Onu bu havadan çıkarmak için gözlerini yola dikip konuştu.
-Karnım çok acıktı Asuman,sen de acıktıysan yiyelim.
Asuman çantasından sandviçleri çıkartıp birini uzattı.Cihan yoldan gözlerini ayırmadan kafasını yana eğip Asumanın elindeki sandviçten bir ısırık aldı.Asuman böyle bir şey beklemiyordu,kendi elleriyle Cihan'a yemek yedirmişti.Asuman hiç bozuntuya vermeden Cihan'ın ağzındakinin bitmesini bekledi.Hem kendisi yemiş,hem de Cihan'a yedirmişti.Çöplerini çantasına koyup ıslak mendil çıkardı.Cihan'a uzatırken konuştu.
-Islak mendili atma,onu da torbanın içine koyarım.
Cihan kafasını sallayıp konuştu.
-Teşekkür ederim Asuman,ellerine sağlık.Çok güzel olmuş.
-Afiyet olsun.
Cihan elindeki ıslak mendili Asuman'a uzattığını elleri birbirine değmişti.Asuman elektriğe değmişçesine elini çekerken kalp atışlarını düzene sokmaya çalışıyordu.Sanki 17 yaşındaki Asuman gibi hissetmişti.Ama hissetmemesi gerekiyordu,kendine bunu yaşatırsa acısına dayanamazdı.Hayatına düzene sokmaya çalışırken bir karmaşıklığı da hayatında barındıramazdı.
Cihan biraz önce yaşadıkları şeyi göz ardı ederek hızını arttırdı.15 dakika sonra havaalanına ulaştıklarında arabadan indiler.Havaalanında check-in işlemlerini halledip uçuş saatini beklemeye başladılar.Beklerken Cihan Asuman'ın tedirgin olduğunu hissediyordu.Onu rahatlatmak için konuştu.
-Elimizde bir adres yok ama soruşturup öğreneceğiz.Sen içini ferah tut,en kısa zamanda ulaşacağız Bahar'a.
Asuman tebessüm edip cevap verdi.
-Teşekkürlerim çoğaldı Cihan,buna bir çözüm bulmak lazım.
-Teşekkür etmezsin olur biter Asuman,sen teşekkür et diye yapmıyorum zaten bunları.Borçlu hissedeceğin bir durum yok yani.
-Ben de o zaman sana şu pastadan yaparım dönünce,ödeşmiş oluruz.Nasıl fikir?
-Güzel bir fikir,bütün aile oturup yeriz.
Uçış için anons yapıldığında ayaklandılar.İkisi de bu durumun nasıl sonuçlanacağını bilmeden bir maceraya atılmışlardı,sonucun iyi olmasını ummak dışında yapacakları bir şey yoktu.