İçeriye kimseyi almadıkları için Cihan odanın önünde ağlayarak bağırıyordu.
-Asu,aç gözünü!Daha yaşayacak zamanları var abi,nolur açsın gözlerini!Dükkanı yaptırdı daha yeni,açılışını yapacaktık.Kendine yeni bir hayat kuracaktı,daha aramızı düzeltecektik.Yaşasın abi Asu,nolur yaşasın!
Kenan ne diyeceğini bilemeden ayakta zor duran Cihan'a destek oluyordu.Bir kaç dakika sonra içeriden doktor ve hemşireler çıkmıştı.Cihan gözyaşlarını silip gelen doktor'a baktı.
-Hastanın yakınları?
Cihan bir adım öne atıldı.
-Buyurun biziz.
-Kalbi durdu az önce,çalıştırmayı başardık.Hemen ameliyata alacağız,sekretere kimlik bilgilerini verirsiniz.Geçmiş olsun.
Cihan derin bir nefes alırken Kenan da derin bir "oh" çekmişti.
-Tamam oğlum yaşayacak Asuman,harap etme kendini.Sen sekretere git,gerekli bilgileri ver.Sonra da ameliyathane'nin oraya gideriz.
-Abi kimliği yok ki ben de,çantasındadır.Sare'yi arayayım da kimlik numarasını söylesin.
Cihan cebinden telefonunu çıkarıp rehberde Sare'nin ismine doğru indi.Nasıl söyleyecekti kardeşine,kendisinin bile dilinin varmadığını kardeşine nasıl söyleyecekti?Çaresizlik içinde derin bir of çekti.Zar zor arama tuşuna basıp açmasını bekledi,çok geçmeden telefon açılmıştı.
-Efendim ikizlerin en yakışıklısı?
-Sare...Asuman...
-Ben de sana Asuman'ı soracaktım sahi,ulaşamıyorum ona.Annem yemeğe çağırdı Bahar'la ikisini,çok geç olmadan gelsinler dedi.Patronum son dakika iş kitlemese ben de erken çıkacaktım da.Neyse senin yanındaysa söylersin ona.
Cihan gözyaşlarına engel olamamıştı.Sare karşıdan bir ağlama sesi duyunca kaşlarını çattı.
-Cihan ne oldu,neden ağlıyorsun?Asu'ya mı bir şey oldu?
-Sare...Emrah gelmiş,dükkandaymış Asuman da.Vurmuş onu Sare...hastanedeyiz şimdi.
Cihan son cümleyi zar zor kurmuştu.Boğazına oturan yumruya rağmen konuşmuştu.Gözyaşlarını bir çırpıda sildi.Kendini toparlayıp cümlesine devam etti.
-Ameliyat'a aldılar şuan,bekliyoruz.İşten çıkınca dükkana geçip Asuman'ın çantasını al.Kayıt işlemleri için kimlik numarası lazım.İşten hemen çıkabilirsin iyi olur.
Sare'nin de ağladığını anlamıştı.Onu telkin edecek iyi cümleleri yoktu,az önce kalbinin durması iyi bir düşünce bırakmamıştı.Telefonu kapatıp sandalye'ye oturdu.Kenan abisi ameliyathane'nin olduğu yere gitmiş,kendisi acil'in giriş kısmında kalmıştı.1 saat öylece oturmuştu,ne telefonuna cevap veriyor ne kalkabiliyordu.Ellerini yüzünün arasına alıp öylece dururken adını duymasıyla kafasını kaldırdı.Karşısında Sarp ve Bahar'ı görmesiyle ayaklandı.Sarp tek kelime bile etmeden Cihan'a sarıldı.Anlamsız küslüğün zamanı değildi,Cihan'a destek olmalı ve Asuman'ın yanında olduklarını hissettirmelilerdi.
Cihan Sarp'ın sarılmasına karşılık verirken fısıldadı.
-Kalbi durdu bir kez,geri döndü ama ya bir daha olursa...
-Şişt oğlum,deme öyle şeyler.Demir yumruk o,bir şey olmaz ona.
Bahar elindeki çantayı Cihan'a uzattı.
-Sare geldi de o getirdi,ayakta zor duruyordu.Evde kal dedik ona,biraz toparlayınca Aynur teyze ile gelirler.
-Anladım,ben bir sekretere uğrayayım.Sonra ameliyathane'ye gidelim.
Sarp ve Bahar kafasını salladılar.Cihan'ın sekreter'e gerekli bilgileri vermesinin ardından Sarp ve Bahar'la ameliyathane'nin olduğu kata çıkmışlardı.Kenan abisinin mahalledekilerle beklediğini görünce gülümsedi.Mahalleden duyanlar gelmişti,bazılarının elinde Kuran-ı Kerim vardı.O da içinde Allah'a dua etti,Asuman'ı bize bağışlamasını diledi.Kenan abisi'nin yanına gittiğinde yanında bir torba gördü.Kenan torbaya baktığını anlayınca eline alıp ona doğru uzattı.
-Asuman'ın eşyaları.
Cihan torba'nın içinde yüzüğü görmesiyle olduğu yere sakince çöktü.Torba'nın içinden yüzüğü alıp acı içinde gülümsedi.
-Gelmemize rağmen çıkarmamış yüzüğü,ben ise bir dakika bile tutmadım parmağımda.Ne kadar zalim bir insan'ım değil mi Kenan abi?
Kenan sorusuna bir cevap vermemişti.Cihan da dahil herkes sessizce beklerken yarım saat sonra içeriden bir hemşire çıkmıştı,aceleci gözüküyordu.Cihan oturduğu yerden ayaklandı.
-Ne oldu,bir problem mi var?
-Asuman hanım'ın acil kan nakline ihtiyacı var,aranızda kanı uyumlu olan var mı?
Cihan bir adım öne atıp konuştu.
-Benim uyumlu.
-Tamam o zaman takip edin beni,kan alma odasına götüreceğim sizi.
Cihan hemşirenin arkasından giderken bir odanın önünde durdular.
-Bu odaya geçin siz,arkadaşlarım yardımcı olacak.Geçmiş olsun.
-Sağolun.
Cihan içeriye geçip sandalye'ye oturdu.Üstündeki kıyafet'in kol kısmını yukarıya doğru çekti.Kol'u açıkta kalırken bir hemşire elinde iğne yanına gelmişti.Kafasını diğer tarafa doğru çevirirken başka şeyler düşünmeye çalıştı.Aklına gelen ilk şey Asuman'la hastane macerası olmuştu.
- Mart 2016 -
Asuman Cihan'ı kolundan çekiştirirken Cihan bıkkınla söylenerek geliyordu.
-Gökyüzüm ne gerek var şimdi buna?İyiyim diyorum sana,annem her zaman ki gibi evham yapıyor.Aynur sultan'ı tanımıyorsun sanki.
-Olsun Cihan,bir baktırmaktan zarar gelmez.Bu ara çok hastalandın ayrıca,kadın endişelenmekte haklı.
Haklı olduklarını bildiği için susmuştu Cihan,arkasından takip etti Asuman'ı.Kan alma odasına geldiklerinde göz göze geldiler.Cihan her ne kadar içeri girmek istemese de şuan ona bakan bir çift mavi göz'ün hatırını kıramazdı.Sandalye'ye oturup gömleğinin kolunu geriye doğru çekti.Hemşire pamuk ile kolunun bir kısmını silerken Cihan kafasını Asuman'a doğru çevirdi.Asuman onu rahatlatmak için gülümseyerek konuştu.
-Bizim şarkımızı mırıldanalım mı?Hem prova yapmış oluruz,malum yarın final var.
Hemşire konuşulanları duymuştu.
-Müzik grubunuz var anladığım kadarıyla.Biraz mırıldanırsanız keyifle dinlerim.
Cihan Asuman'ın gözünün içine bakarak mırıldandı.
-Git diyemem,kal diyemem.
Sen goncasın,gül diyemem.
Çok severim,söyleyemem.
Sorma güzel ne olursun...
Asuman şarkıya devam etti.
-Sevgin nefes,sevgin candır ,
Sevgin bana heyecandır.
Kalbim ince bir fidandır,
Kırma güzel ne olursun...
Şarkıyı bitirdiklerinde hemşire'nin sesini duydular.
-Evet,bitti.Size ses yarışmasında bol şans dilerim ama pek ihtiyacınız yok gibi duruyor.İkinizin de sesi çok güzel,umarım siz kazanırsınız.
Cihan hemşirenin tuttuğu pamuğu kendi tutmaya devam ederken Asuman konuştu.
-Çok teşekkür ederiz,sonuçlar ne zamana çıkar acaba?
-Bugün çıkar ama genelde öğleden sonra kalabalık oluyor.Yarın yine bu saatlerde gelirseniz sıra daha çabuk gelir.Geçmiş olsun.
-Sağolun,teşekkür ederiz.
Asuman Cihan'ın eşyalarını alıp dışarı çıkarken Cihan tuttuğu pamuğu çöpe atmıştı.Asuman'dan eşyalarını alıp elini uzattı.Asuman elini tutunca gülümseyerek konuştu.
-Nazım Hikmet'in de dediği gibi dünya ele avuca sığıyormuş,elini tutunca anladım.
Hemşire'nin sesi ile gözlerini açtı.
-Pamuğu tutun siz,ben ameliyathane'ye götüreyim hemen.Hemen kalkmayın,oturun biraz.
Cihan başını sallarken hemşire gitmişti.Bir iki dakika pamuğu kolunda tutmasının ardından çöpe attı.Gömleğinin kolunu aşağıya indirip yavaşça doğruldu.Ameliyathane'nin önüne geldiğinde abisinin geldiğini gördü.Yanında Asuman'ın ablası Helen de vardı.Kafasını abisinin omzuna koymuştu,ağladığını fark etti.Yanlarına doğru ilerledi.
-Abi gelmişsiniz,annem mi söyledi size?Merhaba bu arada Helen hanım.
Oğuz kafasını ağır ağır sallarken Helen kafasını kaldırıp karşısındaki adama baktı.Gözyaşlarını silip konuştu.
-Sana da merhaba Cihan,Helen desen yeterli.Nasıl oldu bu olay?
Cihan derin bir nefes alıp anlatmaya başladı.
-Herkesin evini barkını öğrenip gelmiş zaten,Bahar'ın şerefsiz babası her yeri anlatmış.Senin tuttuğun korumaları görünce ev'i basmamış.Bir şans dükkana gitti galiba,açık olduğunu görünce içeri girmiş.Sonrasını biliyorsunuz zaten,silah sesine esnaflar dükkana koşmuş.Dükkandan dışarı çıkarken çökmüş bizimkiler tepesine.Ben de o sıra da mahallede geldim mahalle'ye,zaten Emrah'ı görünce direk dükkana koştum.Asuman'ı kanlar içinde yerde yatarken gördüm,kucaklayıp arabama bindirdim.Sağolsun,Kenan abi bu halde araba kullanamayacağımı anlayınca kendi getirdi buraya.En yakın burası varmış,buraya getirdi bizi.
-İyi yapmış,o adam'ı polise teslim ettiler mi?
-Etmişler,gelen mahalleli söyledi.
Cihan'ın lafını bitirmesi ile ameliyathane'nin kapısı açıldı.İçeriden çıkan doktor gülümsüyordu,demek ki haberler iyiydi.Helen ayaklanıp konuştu.
-Asuman nasıl doktor bey?
-Asuman hanım gayet sağlam,aynı yumrukları gibi.İki kurşunu da çıkardık.Kurşunlarından biri dalağına denk gelmiş,iç kanama riskini önlemek için dalağını aldık.Dalak,bağışıklık sistemi için önemli bir organ.Bundan sonra hastalık kapmamasına dikkat edeceğiz,grip bile olsa bu süreci ağır geçirme ihtimali var.Bugün yoğun bakımda kalacak,duruma göre yarın normal odaya geçirebiliriz.Bir kaç belge var imzalanması gerekiyor,kan bağı olan herhangi bir yakını burada mı?
Kimlikte anne adı aynı olduğu için imza atma yetkisi olduğunu düşündü Helen,bu yüzden kendini işaret ederek konuştu.
-Bizim annemiz bir,babamız farklı.Ama bir sorun olmaz diye düşünüyorum,kardeşim sonuçta.
-Bir sorun olmaz tabi ki,sekreter'in yanına uğrayın.İsmini söylerseniz size imzalanacak belgeleri verir.Geçmiş olsun.
-Sağolun teşekkür ederiz.
Doktor giderken Helen de arkasından gitmişti.Koridor'un sonunda duran sekreter'in yanına gidip belgeleri imzaladı.İmzaladığı belgeleri sekreter'e verirken ameliyathane'den Asuman'ın çıktığını gördü.Adımlarını hızlandırıp yanına gitti.Cihan Asuman'ın bembeyaz yüzünü görünce istemsizce geriye doğru bir iki adım attı.Eli ile ağzını kapatırken ağlamamak için savaş veriyordu.Oğuz halini fark edince sırtını sıvazladı.
-Güçlü olmak zorundasın Cihan,Asu'nun bize ihtiyacı var.
Cihan acılı bir sesle yakardı.
-Abi,yüzünü görmedin mi?Gökyüzü'nün bulutları karardı,dünya karanlıkta kaldı.Karamsar olmayıp ne yapayım?
Oğuz kardeşinin son kurduğu cümleye ne diyeceğini bilememişti.Helen'in yanına geldiğini fark etti,o da iyi gözükmüyordu.
-Hadi kantine inelim üçümüz.Burada yapacağımız bir şey kalmadı,yarını bekleyeceğiz sonuçta.Bir şeyler yeriz,iyi gözükmüyorsunuz.
Cihan ve Helen pek istemese de Oğuz'un ısrarlarına dayanamamıştı.Kantin'e inip yiyecek bir şeyler aldılar.Masalardan birine oturup zar zor aldıklarını yediler.Cihan oturduğu yerde nefes alamıyor gibi hissettiğinde ayaklandı.
-Ben bir hava alıp geleceğim,siz de gelecek misiniz?
İkisi de "hayır" anlamında başını salladığında Cihan dışarı çıkıp bankın birine oturdu.Öylece dururken yanında bir hareketlilik hissetti,kafasını yana çevirince Sarp'ı gördü.Sarp yanına oturup ellerini önünde birleştirdi.
-Bak demiştim sana,güçlüdür o.Yarın uyanınca hepimizin canına okumaya devam edecek bak gör.
Cihan Sarp'ın dedikleriyle burukça gülümsedi.Sarp'ın dizine yavaşça vurdu.
-Eyvallah Sarp,bu zamanımda yanımda oldun.
-Bu zamanda yanında olmayacağım da ne zaman yanında olacağım Cihan?Bak biliyorum,ilk tanıştığımızda kendimi yanlış açıkladım.Bahar'a ulaşmak için kızlarla arkadaş olmayı deniyordum,dışarıdan onlara yürüyor gibi gözükmüştüm.Haklıydın yani,biri kız kardeşin biri sevdiğin kız.Bizim de serde delikanlılık var,Asu ile sevgili bile değilsin sana ne oluyor diye kafa tuttum.Sen hep Asu'ya ulaşmak için Bahar'ı kullandığımı düşündün ama durum tam tersiydi.Kötü bir niyetim olmadığını sana açıklamadım bile,seninle didişmek o zaman daha kolayıma gidiyordu herhalde.Ama artık bir şeyleri yoluna koymak lazım.
Cihan ağır ağır kafasını salladı.
-Bende de hata var,seninle hiç konuşmayı denemedim.Sana hiç sormadım mesela,milletin dediğine kulak astım.Tam deliliğin zirvesindeyim,sevdiğine başkası bakıyor denince coştum bende.Kusura bakma Sarp,dediğin gibi bir şeyleri yoluna koymanın zamanı geldi de geçiyor bile.Hep görüşeceğiz madem,birbirimizi tanımaya bakalım.
Sarp elini uzattı.
-İlk defa anlaşıyoruz bak,yaz bunu bir kenara.
Cihan uzatılan eli sıkarken konuştu.
-Yazarım tabi ya,istersen helikopterin arkasına da yazdırayım.Unutulmaz olur.
Sarp elini çekip ayağa kalktı.
-Sen helikopter'in arkasına yazdırma fikrini Asu'da uygula,böyle romantikliklere o yumuşar anca.Hadi geçelim içeri,dışarısı soğumuş iyice.Grip olursan seni Asu'nun 500 metre yakınına yaklaştırmazlar,iyiliğin için diyorum yani.
Cihan da ayağa kalkıp ellerini cebine soktu.
-Allah razı olsun Sarp,çok ince düşüncelisin.
Hastane'nin içine geçtiklerinde Cihan kafeterya'ya doğru ilerledi.Biraz uzağında abisi ve Helen'i görmüştü.Tartışıyor gibilerdi,ne dediklerini dinlemek için arkalarından sessizce yaklaştı.
-Oğuz anlamıyor musun sen?Kardeşimi bu mahalleden uzaklaştırmam lazım.Doktor sinir stresten uzak dursun dedi,mahalle'ye geldiğinin ikinci haftasında kardeşim vuruldu.Ne büyük ironi!
-Güneş ben seni anlıyorum ama yaratacağın yapay dünya'da mutlu olamaz Asu.Senden başka kimse olmayacak yanında,ne iş yapacağı bile muamma.Ama burada biz varız,açmayı düşündüğü bir pastane var.Arkadaşları var mahallede,bütün ömrü orada geçti onun.Hatıralar ile mutlu oluyor Asu.Uyanınca kendisine sorarsın ama benim dediğimden farklı bir şey demeyecektir sana.
-Basit bir depresyon geçirmedi benim kardeşim Oğuz,beyninden bir tümor çıkardılar onun.Ölebilirdi Asu,yaşamsal fonksiyonlarına yakın bir yerdeydi.Bunları en iyi sen biliyorsun,o yüzden bana yardımcı olmalısın.Dediklerimi düşününce bana hak vereceksin eminim.Yarın tekrar konuşuruz.
Helen masanın üstünden çantasını alıp ayağa kalktığından öylece kalakalmış Cihan'ı gördü.Konuştuklarını duyduysa asıl kıyamet kopacaktı,bu yüzden Helen de öylece durdu.Oğuz Helen'in neden öylece kaldığına baktığında Cihan'ı gördü.Cihan yavaş yavaş yanlarına doğru geldi.
-Duyduklarım...duyduklarım doğru mu?Asuman'ın depresyon geçirmediği,beyninden ameliyat geçirdiği doğru mu?