NAKATULALA lang ako habang nakatanaw sa papalayong bulto nila Seven. Hindi pa rin ako makapaniwala na sa akin pala ang dugo na nasa damit ni Nadia pero hindi ako ang tinulungan ni Seven.
H-hindi ba niya ako nakita o sadiyang si Nadia lang talaga ang priority niya? I-imposible naman kasing Hindi niya ako napansin gayong nakapatong lang naman si Nadia sa akin...
“Don't look. It means nothing, amethyst. May rason si Seven.”
Nabalik ako sa ulirat dahil doon at napalaki ang mata ko ng biglang humarang sa paningin ko ang bulto ni Hiro. Napa-angat ang tingin ko sa kaniya at kita siyang seryosong nakatingin sa akin bago ako talikuran at lumuhod upang mapantayan ang height ko.
“Hop on. Dadalhin kita sa clinic para matingnan na ang sugat mo.” malumanay na utos niya na ikinalaki ng mata ko.
“Go on, amethyst. Aalalayan kitang pumasan sa kaniya.” anang boses ni Wendy kasunod ng paglapag ng kamay nito sa balikat ko na ikinatingin ko sa kaniya.
Tinanguan niya ako at bahagyang nginitian na ikinabuntong-hininga ko bago tahimik na umakyat sa likod ni Hiro. He placed his hand behind my knee to support me bago siya marahang tumayo at harapin si Sir Agabao.
“Sir, dadalhin ko lang po sa clinic si Amethyst. May sugat po kasi siya sa braso, e.” paalam nito kay Sir na ikinatango naman ng huli bago kami paalisin.
I kept silent habang nakapasan kay Hiro.
“A-ayos ka lang ba? H-hindi ka ba nabibigatan sa akin?” nauutal na tanong ko na ikinabuntong-hininga naman nito.
“Ako dapat ang nagtatanong sayo kung ayos ka lang, e. You have a deep wounds. Saan mo ba nakuha iyan?” nag-aalalang tanong nito ana ikina-subsob ko sa balikat niya.
He seems so tense but relax afterwards.
“I don't know. Nahiwa yata ako sa singsing ni Nadia bago kami matumba, e. She tried to grab on me but ended up scratching me instead.” paliwanag ko na bahagya niyang ikinatigil sa paglakad pero nagpatuloy din naman ulit.
Yes, si Nadia nga ang nakahiwa sa akin. Siya lang kasi ang babaeng nasa unahan ko kanina sa laro at siya ang nakadagan sa akin kanina. Ramdam ko pa ang kapit niya sa braso ko matapos kaming matumba. Sa tingin ko nga pati kuko niya ay bumakat sa braso ko, e.
Hindi naman na siya umimik pa kasunod niyon. Hanggang sa nakarating kami sa hallway papunta ng clinic wala siyang kibo. Ang akala ko ay didiretsyo na siya sa clinic pero nag-iba siya ng daan at papunta iyon sa building ng STEM.
“T-teka, nasa kabilang hallway ang clinic... Hiro.” sambit ko na ikinatango naman niya.
“Alam ko pero nandoon sila sa clinic, e. Sa room na lang namin kita gagamutin.” mahinahong paliwanag niya na ikina-tikom ng bibig ko.
He knows.... Alam niya na ayokong makita sila Seven ngayon. Hindi lang dahil nasaktan ako sa ginawa niya kung hindi dahil na rin ayokong makita niyang nasugatan din ako.
Na'ng makarating kami sa room nila Hiro ay maingat niya akong ibinaba sa isang upuan malapit sa pinto.
“Dito ka lang, ha? Kukuhanin ko lang yung first aid kit sa likod.” turan niya sabay turo sa likod ng classroom na ikinatango ko naman.
Nginitian niya ako ng maliit bago maglakad papunta sa likod at kuhanin ang first aid kit. Ako naman ay marahan tinanggal ang paniyong itinali niya sa braso ko upang pigilang ang pagdurugo roon.
“Luckily the wound isn't that deep. Hindi na natin kailangang tahiin pa iyan. Bandage would be enough.” rinig kong ani Hiro matapos makalapit sa akin na ikina-angat naman ng tingin ko sa kaniya.
Hawak-hawak na niya ngayon ang first aid kit na kinuha niya sa likod kanina. He knelt down in front of me and place the first aid kit on the floor.
Binuksan niya iyon at inilabas ang mga cotton balls, alcohol at betadine. Marahan niyang kinuha ang braso ko at saka tahimik niya akong ginamot. Magaan ang kamay niya habang nililinisan ang sugat ko ng purong bulak pa lang.
“I-di-dis-infect ko na ng alcohol ngayon. Bare with me okay?” malumanay na anito habang pinapatakan ng bulak ang cotton ball na hawak-hawak niya.
Bigla akong pinamutlaan ng muka dahil don. Kapag kasi may alcohol ay talagang hahapdi iyon lalo na't sariwa pa ang sugat ko.
Mukang napansin yata ni Hiro iyon kaya napatitig siya sa akin na siyang ikinalunok ko naman.
Rinig ko ang pagbuntong-hininga niya kapag kuwan bago niya maingat na ibaba ang cotton ball at marahang kunin ang kaliwang kamay ko at ipatong iyon sa balikat niya.
Nagulat ako sa ginawa niya at walang kaalam-alam kung bakit niya ginawa iyon. Pero nagliwanagan ako matapos niyang mag-salita
“If it sting that bad. Pisilin mo ang balikat ko as hard as you can. Don't worry, I'm giving you pemission to do it kaya hindi mo kailangang mag-alala kung masaktan man ako.” ngiting sabi niya at bakas ang pagkasinsero sa boses na ginamit.
Tatanggi na sana ako pero hindi naman niya ako binigyan ng oras. Mabilis niyang kinuha ang cotton ball na ibinaba niya kanina at umayos ang pagkakaluhod ng kanang tuhod sa sahig bago niya marahang Kunin ulit ang kanang braso ko.
The moment the cotton ball touch the fresh wound napasinghap kaagad ako sa sakit at napakapit ng mahigpit sa balikat niya.
“It's okay. You're doing good. Saglit lang naman 'to.” pag-eenganiyo niya pa sa akin sa malumanay na boses bago maingat na paglandasin ang cotton ball sa kahabaan ng sugat ko.
He was gently at halata naman na pinipilit niya talagang huwag akong saktan.
Matapos ang ilang minuto ay itinigil na niya ang pagdidis-infect sa sugat ko at sinunod naman niya ang paglalagay ng betadine roon.
Tinanggal ko na ang kapit ko sa balikat niya dahil Kaunti naman na lang ang sakit na mararamdaman ko kapag inilagay niya ang betadine. Parang manhid na rin kasi ang kanang braso ko kaya sigurado akong hindi ko na rin naman mararamdaman iyon.
“Malapit ng matapos. Okay ka pa ba?” tanong niya sa akin saka ako maliit na nginitian na tinanguan ko naman.
“O-okay pa naman.” sagot ko na bahagya niyang ikinatawa.
“Saglit na lang 'to. Lalagyan ko na lang ng betadine then babalutan ko na ng benda.” pahayag niya na ikinatango ko naman na bago manahimik at panoorin na lang siya sa ginagawa.
Ilang sandali lang ay natapos na niya iyong lagyan ng betadine at ngayon ay nilalagyan na niya iyon ng benda.
Kung gaano siya marahan at kaingat linisin ang sugat ko kanina at lagyan iyon ng betadine ay ganoon din niya binalutan ng benda ang sugat ko.
“And done.” anunsiyo niya na bahagya kong ikina-ngiti.
“You did good, amethyst. Akala ko iiyak ka sa sakit but you didn't. Nakakaproud naman.” nakangiti ng malawak na anito bago i-pat ang ulo ng tatlong beses na siyang ikina-pula naman ng muka ko.
Hindi ko alam kung bakit pero parang binaligtad ang sikmura ko dahil sa sinabi at ginawa niya. Nagresulta tuloy iyon ng pag-init ng mga pisngi ko na ikinatawa niya naman ng malalim.
Natameme ako bigla at wala sa sariling napahawak sa nakabendang sugat ko. Mukang napansin niya iyon at napatingin sa likuran ko bago siya maglakad papalapit sa tiningnan niya.
Puno ng kuryosidad ko namang sinundan ang kilos niya. He stopped at this certain chair kung saan mayroong kulay asul na bag at saka niya binuksan iyon at may inilabas na long sleeve na kulay black.
Matapos makuha iyon at maisara ang bag niya ay naglakad siya ulit papalapit sa akin at ini-abot niya sa akin ang long sleeve na iyon.
“Here. Mukang hindi ka komportableng ipakita iyan kaya gamitin mo muna to para pantakip. ” aniya bago ilapit sa akin ang long sleeve na tinitigan ko lang. “Don't worry, I didn't use that. Nasa bag ko lang iyan just in case lamigin ako.” dagdag pa niya kaya naman napabuntong-hininga ako bago tanggapin iyon.
I'm thankful to him dahil maitatago ko ang sugat ko ng dahil sa kaniya. I don't want Seven nor anyone to see it.
Magmumuka nanaman akong kawawa kapag nagka-taon, e.
“You can walk, right?” tanong nito matapos kong ma-isuot ang long sleeve na ipinahiram niya na ikinatingin ko naman sa kaniya.
He was looking at me while smiling. Contentment was visible on his face at napatango-tango pa siya ng makita ako na ikinakibit balikat ko naman bago siya sagutin.
“Oo naman. Bakit? Babalik ba tayo sa field?” kunot noong tanong ko na ikina-iling naman nito.
“Ako lang ang babalik. ” iling nito bago ako senyasan papalapit sa kaniya na sinunod ko naman. “Ihahatid kita sa room niyo para doon magpahinga. Excuse ka naman na sa activity, e.” paliwanag nito na ikinatango ko.
“S-sige..” tango ko bago sumunod sa kaniya s apaglalakad matapos kong makalapit sa kaniya.
We walk in comfortable silent after that. He would asked questions randomly about anything and I will answer him with the best I can.
Komportable kaming naglakad papunta sa building ng mga HUMSS hanggang sa makarating na kami roon.
“Magpahinga ka na lang muna siguro dito. Nanalo naman tayo, e. Sasabihin ko na lang kay, Sir.” malumanay na anito matapos akong ihatid sa classroom namin matapos niya akong gamutin na ikinatango ko naman.
He smiles at me and ruffle my hair before facing me with his back.
Akmang lalakad na siya pero hinuli ko ang braso niya habang nakayuko ako.
“T-thank you sa paggamot sa sugat ko, Hiro.” pagpapasalamat ko sa kaniya na ikinaharap naman nito sa akin.
“Walang anuman iyon. Kahit sino naman gagawin iyon, e.” ngiti niya sa akin na ibinalik ko naman bago mag-iwas ng tingin.
“Ahm...” tikhim ko bago iyan sulyapan at naabutan siyang nagiintay sa sasabihin ko.
“H-huwag mo na lang sasabihin kay Seven na nasugatan ako, ha? Mag-alala pa kasi iyon, e.” nahihiyang sambit ko sa nagdadalawang isip na tono na rinig kong ikinabuntong-hininga naman niya.
“Okay. Maaasahan mo ako diyan. My mouth is sealed.“ aniya at nagmwestra pa na isinara ang bibig at itinapon ang susi sa kung saan na ikinatawa ko naman ng malakas.
“Thank you, Hiro. Nag dami ko ng utang na loob sayo.” nakangiting ani ko na ikinangiti naman niya bago i-pat ang ulo ko na ikinalg-init anamn ng pisnge ko.
“Walang anuman ang mga iyon, amethyst. Basta ikaw.” ngiti nito bago bawiin ang kamay mula sa ulo ko na ikinahagikgik ko ng bahagya.
“Una na ako, ha? Pahinga ka dito. Bye!” paalam niya bago patakbong lumayo sa akin habang kumakaway na ibinalik ko naman habang pinapanood siyang mawala sa paningin ko.
I unconsciously touch my injured arm habang nakatanaw sa pinawalaan ng bulto niya at napangiti ng maliit.
Kahit papaano gumaan ang loob ko dahil sa awra at sa tulong niya.
His name suits his personality.
Hiro.... Bagay na bahagay sa kaniya ang pangalan iyon because he's really like a hero.
_
Moonillegirl🌷
A/N: Care to interact with me, guys? Thank you for reading!🫶💖