#unicode
မိုးများရွာနေသေးသည့်ကြားထဲ အပြာရောင်အချစ်ခရီးဆက်နေခဲ့သည့် ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးက
ရေချိုးခန်းထဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း နောက်တစ်
လှည့်စတင်ခဲ့သည်။
ရေချိုးခန်းထဲက ဘေစင်ပေါ်မှာကူးရဲ့ကိုယ်ငယ်
လေးကိုတင်ပြီး ထယ်ယောင်းကအနမ်းတို့ဆက်
ရင်းမှ အောက်ပိုင်းနေရာကိုလှုပ်ရှားမှုမပြတ်စေဘဲ
ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားနေသည်။မောင်ကတော့
သူဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းပြချင်ပြီဆိုလို့သာ
ငြိမ်ပြီး သည်းခံပေးလိုက်ရတာ။
" အင့်...တော်ပါတော့လို့။မောင်ချစ်တာကို သိတယ်
လေနော်။ဟင့်...မောင်..ငါပင်ပန်းနေပြီ။ "
ကူးကတော့သာယာမှုရနေပေမဲ့လည်း ခံစားထားရတာတွေများနေပြီမို့ အနားယူချင်နေပြီဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်မို့လည်း ထယ်ယောင်းရဲ့လည်တိုင်ကို
ချိတ်တွယ်ထားရင်းမှပြောလိုက်သည်။မောင်က
ဒါတောင်မရပ်သွားဘဲ ပိုလို့လှုပ်ရှားပြလာတာမို့
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းရဲ့ကျောပြင်ကိုသာ
ခပ်တင်းတင်းကုပ်ထားလိုက်သည်။
" ဟာ့.!မောင့်ကိုချစ်တယ်မလား။ဆက်ပြီးနည်း
နည်းလေး သည်းခံပေးပါလားကွာ။ "
ထယ်ယောင်းကပြောရင်း ပိုမြန်လာသည်မို့ကူးက
ခြေချောင်းလေးတွေကော့တက်သွားသည်အထိ
နာကျင်မှုတွေကိုသာယာမှုနဲ့ရောယှက်ခံစားနေ၏။
ဒါကြောင့် ထယ်ယောင်းပါးပြင်ကိုခပ်ဖွဖွနမ်းရင်း
ပြောလိုက်သည်။
" မောင်...ချစ်တယ်လေ။ငါနာနေပြီလေမောင်ရဲ့။
ဟာ့!မြန်မြန်ပြီးတော့နော် ကလေးလေး။ "
" ကြည့်!မောင်က ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးလေ။
အခုတောင် ကလေးမဟုတ်ကြောင်းပြနေတာလေ။
မောင့်အသက်ကတော့ကွာ။ "
" ဟုတ်ပါပြီလို့ ဟာ့!။ကလေးလေးမဟုတ်တဲ့
လူကြီးလေးရယ်။တော်တော့နော်။မနက်ကြရင်
အိမ်တော်ကိုပြန်ရမှာကို။ငါပင်ပန်းနေပြီလေ။ "
ကူးလေးကချော့ပြောလိုက်တော့မှ ထယ်ယောင်း
ကူးကိုအနမ်းတွေပြန်ဆက်ရင်း ပြီးမြောက်ဖို့လို့
ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားမိသည်။ကူးကလည်း
ပြီးအောင်လုပ်ရမည်မို့ မှိတ်ကြိတ်သည်းခံရင်း
သာယာမှုနောက်ကို လိုက်ရတော့သည်။
ဘယ်တက်နိုင်ပါ့မလဲ။ကူးကိုယ်တိုင်က အဖြေပေး
ဖို့ဆိုပြီးစတင်ခဲ့သည့်ဇာတ်လမ်းက တစ်ခါထည်းနဲ့
မပြီးနိုင်တာဖြစ်သည်။ကူးကချွဲပြောရင်ရမလား
ဆိုပြီး လုပ်ပြတော့လည်း 'ချစ်ရင်ပြန်အလိုလိုက်'
ဆိုတဲ့စကားနဲ့ပြန်ပြောသွားတာမို့ ကူးလေးငြိမ်ပြီး
ထယ်ယောင်းရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေနောက်လိုက်ရ၏။
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူး အချစ်တွေဆက်နွှယ်တာပြီး
တော့ ထယ်ယောင်းကကူးကိုရေချိုးပေးနေ၏။
ရေချိုးပေးနေတာတောင် အငြိမ်မနေဘဲကူးရဲ့
ပုခုံးပေါ်ကိုအနမ်းတွေဖြင့်ဆက်နေသေးလို့
ကူးလေးစိတ်ဆိုးကာ ပြောရတော့သည်။
" ဟာ့!တကယ့်လူဆိုးကောင်။ငါ့ကိုအရင်တုန်းက
အလိုလိုက်ခဲ့တာတွေကို ပြန်မကျေနပ်လို့ချေပနေ
သလိုပဲ။ "
ကူးကပြောတော့ ထယ်ယောင်းကရယ်ရင်းကူးရဲ့
လည်တိုင်လေးကိုနမ်းရင်း ပြောတော့သည်။
" ဟား...မဟုတ်တာကွာ။မောင်က အဲ့လိုမရှိပါဘူး။
မောင့်ကိုချစ်တယ်ပြောပြီး အလိုမလိုက်လို့မရဘူး
လေ။အခုထက်ထိ မောင့်အသက်ပြောခဲ့တာကို
မောင်က အိမ်မက်လို့ပဲထင်သေးတာ။ "
" အိမ်မက်မဟုတ်ပါဘူးဆို။မောင့်ကိုငါကချစ်လို့
အဖြေပေးခဲ့တာလေ။မောင်က ငါ့ကိုမယုံဘူးလား။
ငါကမောင့်ကိုအရင်က လုပ်မိတာတွေကြောင့်ပါ
အားနာလို့တောင်းပန်ချင်ခဲ့တာ။ငါတကယ်မှားသွား
ပါတယ်မောင်ရယ်။ "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းပေါင်ပေါ်ထိုင်ကာဖြင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကပ်စေလိုက်ပြီး ကြည့်တော့၏။
ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့ကိုမျက်ဝန်းဝိုင်းတွေနဲ့
ချော့ပြောနေတဲ့အလှလေးကို အသည်းယားနေ
တော့သည်။သည်းမခံနိုင်အောင်လို့လည်း အမြဲ
မျိုးစုံလုပ်ပြတက်သေးသည်။ချစ်လွန်းလို့ဘာမှ
မမြင်နိုင်သည်အထိ ကိုကိုအလှလေးကိုသူသိပ်
ချစ်တာဖြစ်သည်။
" မောင်...ငါ့ကိုချစ်တယ်မလား။မောင် မင်းငါ့ကို
ချစ်သေးရဲ့လားလို့။ကင်မ်ထယ်ယောင်း!! "
ကူးလေးပြောနေတာမကြားသည့် ထယ်ယောင်းကို
ကူးကအမြင်မကြည်စွာဖြင့် ရင်အုပ်ကိုထုရိုက်လိုက်တော့မှ ကူးအားကြည့်လာတော့သည်။
ကူးကနှုတ်ခမ်းချွန်ပြီး ပါးဖောင်းလေးတွေက
နှုတ်ခမ်းချွန်ထားတာမို့ ပိုဖောင်းနေသည်။
ထယ်ယောင်း ထိုပါးဖောင်းလေးတွေနမ်းလိုက်၏။
" ချစ်တယ် မောင့်အသက်။မောင်က မင်းထက်တောင်ပိုချစ်သေးတာ။မောင့်အသက်က မောင့်ကို
ဘယ်လိုပဲလုပ်ခဲ့လုပ်ခဲ့ မောင်ဒါတွေကိုမှတ်မထား
တော့ဘူး။အခုမောင့်ကိုချစ်တယ်မလား။မောင့်နဲ့
သားကိုပိုပိုချစ်ပေးဗျာ။ဒါပဲမှတ်ထားလိုက်။အတွေးတွေဝင်မနေနဲ့။ချစ်တယ် မောင့်အသက် "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းချွန်လေးကို
နမ်းလိုက်ပြီးကိုယ်ငယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲထည့်လို့
ပြောလိုက်သည်။ကူးကတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့
ရင်ခွင်ထဲဝင်ရင်း ကူးရဲ့ကိုက်ရာလေးရှိနေသည့်
ရင်အုပ်ကိုနမ်းလိုက်ပါသေးသည်။
" အဟမ်း...မောင့်အသက်။မောင့်ထပ်မစချင်ဘူး။
မောင့်ရင်ခွင်ကိုနမ်းလေ မောင်ပိုစချင်လေပဲ။ "
ထယ်ယောင်းကရင်အုပ်မှာအနမ်းခံရတာကိုသတိ
ထားမိတာကြောင့် ကူးလေးကိုစနောက်လိုက်လို့
ကူးလေးကမျက်နှာလေးစူပုတ်ပြီး ထယ်ယောင်းကို
ခပ်စူးစူးကြည့်ကာ ပြောတော့သည်။
" မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတော့မောင်။ငါအိပ်
ချင်နေပြီ။မနက်ကြမောင်ကပဲ ပစ္စည်းတွေအားလုံးသိမ်းထားလိုက်တော့။ "
" ကောင်းပါပြီ၊ဒါပေမဲ့မပြန်ပါနဲ့လားကွာ။သားက
ဒီအိမ်ကို တအားသဘောတွေ့နေတာကိုဗျာ။ "
" အိမ်ကလူတွေ သွားလိုက်ပြန်လိုက်ဖြစ်နေလို့
အားနားလို့ပါ။ဒါကြောင့်ပြန်ရင်ကောင်းမလား
တွေးမိတာပါ။ "
" လျှောက်မတွေးနေနဲ့။အသက်ဒီမှာနေချင်တယ်ဆို
မောင်က အိမ်တော်ထိန်းကိုရော၊အိမ်အကူတွေကို
လိုသလောက်ခေါ်ထားပေးမယ်။အဖိုးတန်လေး
ပြောရင် အဖိုးကလက်ခံပါတယ်။ "
ကူးလေးကထယ်ယောင်းပေါ်မှာ ဇိမ်ကျကာဖြင့်မှီထားရင်း ထယ်ယောင်းကရေသေချာဆေးပေး
တာတောင် ငြိမ်နေရင်းကြည့်တော့ အိပ်ပျော်သွား
တဲ့သူ့အသက်ကြောင့် အမြန်သန့်ရှင်းပေးပြီးတော့
Bathrobeလဲပေးပြီး အိပ်ယာပေါ်ချပေးကာ
အိပ်စေတော့သည်။
ထယ်ယောင်းလည်း Bathrobeလဲလိုက်ပြီးတော့
အိပ်နေသည့် မျိုးစေ့လေးကိုသွားကြည့်ရသည်။
အိပ်နေတာတောင် ငြိမ်ငြိမ်လေးမဟုတ်ဘဲခြေကား
ယားလက်ကားယားမို့ သေချာစောင်ခြုံပေးပြီး
မျိုးစေ့လေးအတွက် လက်သေးလေးနှစ်ဖက်ကို
လက်အိတ်လေးစွပ်ပေးလိုက်ပြီး စောင်ပါခြုံပေး
လိုက်တော့ နိုးလာတာမဟုတ်ဘဲယောင်ပြုံးနေလို့
ထယ်ယောင်းက မျိုးစေ့လေးရဲ့ပါးဖောင်းလေးကို
နမ်းလိုက်သည်။
" ကောင်းသောညပါ ဒယ်ဒီမျိုးစေ့လေး။ "
သားမျိုးစေ့လေးကိုညအိပ်အနမ်းလေးပေးပြီး
အိပ်ယာဘက်ကိုပြန်လျှောက်လာကာ ကူးလေးကို
အနမ်းပေးလိုက်ရင်း ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ကာဖြင့်
အိပ်တော့သည်။သူလည်းပင်ပန်းထားတာမို့
ဘာမှဆက်မတွေးချင်တော့ဘူး။
ထယ်ယောင်းတကယ်ပျော်ပါသည်။သူ့အသက်ရှိမှ
မေတ္တာမရဘူးလို့ တွေးထင်လိုက်မိခဲ့ပေမဲ့လည်း
အခုတော့ သူချစ်သလောက်အထိကိုအသက်က
ပြန်ချစ်လာတာမို့ ထယ်ယောင်းကသူ့ထက်မကျော်
အောင် ကိုကိုအလှလေးနဲ့သားကိုပိုချစ်ရမည်။
- - - - -
ထယ်ယောင်းကမနက်စောစောထကာ ဘေးမှာ
အိပ်နေသည့်ကူးလေးကိုနမ်းလို့ ရေချိုးဖို့အတွက်
ရေချိုးခန်းထဲသွားသည်။ညကအတော့်ကိုချစ်ပြ
လိုက်လို့ ပင်ပန်းနေတာမို့ ရေပန်းအောက်မှာရေစ
တွေကိုခံယူရင်းရှိသည်။
အခုဆိုရွှေအိုရောင်ဆံပင်တွေက အနက်တွေပြန်
ထွက်လာတာမို့ ပြန်ဆိုးရမည်။အဲအတွက်လည်း
ပိုင်ရှင်ရှိမှာခွင့်တောင်းရဦးမည်။အရင်ထည်းက
ကိုကိုအလှလေးက သူ့ကိုပိုင်သည်။ဒီအတွက်
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ စကားမပါရင်သူကိုယ်တိုင်
ဘာမှလုပ်မည်မဟုတ်ပါ။
" ပျော်လိုက်တာ။အခုထက်ထိငါမယုံနိုင်သေးဘူး။
ကိုကိုအလှလေးက ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုချစ်တယ်တဲ့လေ။ "
ထယ်ယောင်းရေချိုးရင်းတွေးမိသေးသည်။
ညက ကိုကိုအလှလေးရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးမှသူ့ကို
'ချစ်တယ်။မောင့်ကိုချစ်တယ်။'စကားကြောင့်
စောင့်ထိန်းမရတွေဖြစ်ကုန်တာဖြစ်သည်။
ရေချိုးပြီးတာနဲ့Bathrobeဝတ်ပြီးခေါင်းကိုသေချာသုတ်ရင်းထွက်လာခဲ့သည်။အသက်က
ဆက်အိပ်နေသေးတာမို့ အိပ်ရေးပျက်မှာဆိုးလို့
မနှိုးတော့ဘူး။
" အဲ့...အဲ... "
ထယ်ယောင်းခေါင်းသုတ်နေရင်း ပုခတ်ထဲမှနိုးစ
ရှိနေသည့် မျိုးစေ့လေးကသူ့ကိုချီစေရန်အတွက်
အသံပေးလာသည်။
" ဒယ်ဒီလာပြီ မျိုးစေ့လေး။ "
မျိုးစေ့လေးက နို့ဆာရင်တောင်မငိုတက်ပါ။
အိပ်ယာကနိုးနေရင်တောင်မှ ဂျီတိုက်ပြီးငိုတာရှား
သည်။တစ်ခါတစ်ခါတော့ ထိန်းရခက်တဲ့အခါမျိုး
ရှိတက်သေးသည်။
" အာ..ဒယ်ဒီ့သားလေးနိုးနေပြီပေါ့ကွာ။ပါးပါးက
အိပ်နေသေးတာမို့ နို့မသောက်ပါနဲ့ဦး။ဒယ်ဒီက
နို့ဘူးတိုက်မယ်ဗျာ။အီးအီးတွေပါထားတာပဲ။
ဒါကြောင့်အသံလေးပေးနေတာကို။ "
ပုခတ်ထဲမှမျိုးစေ့လေးက ထယ်ယောင်းကိုရယ်ပြ
နေတာမို့ အောက်ပိုင်းကိုလှန်ကြည့်တော့ အနှီးထုတ်ထဲ အီးပါထားတာဖြစ်သည်။ဒါတောင်မငိုဘဲ
သူ့ဒယ်ဒီကိုရယ်ပြနေတာ။
" ပါးပါးအိပ်နေတာမို့ ဒယ်ဒီလုပ်ပေးပါ့မယ်ခင်ဗျ။
ဒယ်ဒီတို့မျိုးစေ့လေးက လိမ္မာလိုက်တာကွာ။
ငိုတောင်မငိုတက်ဘူးပဲ။ "
မျိုးစေ့လေးကိုသန့်ရှင်းပေးဖို့ ရေချိုးခန်းထဲရေနွေးဇလားသွားယူပေးရင်း မျိုးစေ့လေးက
အသံကြားအောင်လည်း အသံပေးရသေးသည်။
ပြန်ထွက်လာတော့ Wet Tissueကိုထုတ်ပြီး
ရေနွေးထဲစိမ်ထားကာ အီးပါထားသည့်အနှီးကို
ထုတ်လိုက်ကာ သေချာသန့်စင်ပေးသည်။ဒါကို
မျိုးစေ့လေးက ထယ်ယောင်းကိုရယ်ပြနေတာ။
" အဲ...အဲ... "
" ဒယ်ဒီ့ကိုစကားတွေပြောနေတာလား။ဒယ်ဒီက
သေချာသန့်စင်ပေးနေပါတယ်ဗျ။ပြီးရင်တော့
သားအတွက် ဒယ်ဒီတို့နို့ဘူးသွားဖျော်မယ်။ "
ထယ်ယောင်းက မျိုးစေ့လေးကိုသန့်စင်ပေးရင်း
ပြောသည်။မျိုးစေ့လေးက သူ့ဒယ်ဒီကိုရယ်ပြပြီး
အသံတွေပေးနေတာ။ပါးပါးကိုရှာနေတာဖြစ်၏။
မြင်ချင်တဲ့သူမရောက်လာသေးလို့ ပိုစကားပြော
နေတာဖြစ်သည်။
မျိုးစေ့လေးကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီး အပေါ်မှာ
ပိုးအင်္ကျီလက်ရှည်ဝတ်ပေးကာ အောက်ပိုင်းကို
အနှီးလေးသာပတ်ပေးသည်။အသားလေးက
နုဖတ်ဖတ်လေးမို့ အရာမထင်စေချင်။
" အဲ...အဲ... "
" သိပါတယ်ကွာ။မင်းပါးပါး အိပ်နေသေးတာ။
ဒယ်ဒီနဲ့အတူ နေကြမယ်ဗျာ။ "
ထယ်ယောင်းကမျိုးစေ့လေးကိုချီပေးရင်း
အောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားသည်။သားကို
လက်တစ်ဖက်ထဲချီထားရင်း နို့ဘူးကိုယူပြီး
အသင့်ရှိသည့်ရေနွေးဖြင့်ဆေးလိုက်သည်။
ဆေးပြီးတော့မှ ဆယ်ယူလိုက်ရင်းနို့မှုန့်ကိုထည့်ဖို့
မှတ်ထားတဲ့အတိုင်းထည့်လိုက်သည်။ရေနွေးကို
ထည့်လိုက်ပြီး နည်းနည်းနွေးအောင်ထားရင်း
ပွေ့ထားပြီးလမ်းလျှောက်ကာ မျိုးစေ့လေးကို
စကားပြောနေသေးသည်။
" ညကလေမင်းပါးပါးက ဒယ်ဒီ့ကိုချစ်တယ်တဲ့။
ဒယ်ဒီလေ အကြားချင်ဆုံးစကားကပါးပါးရှိက
ချစ်တယ်ဆိုတာပဲ။ဒယ်ဒီကအချစ်ကိုတောင်
မရတော့ဘူးထင်တာ။ညကဒယ်ဒီ့ကိုချစ်တယ်တဲ့။
ဒယ်ဒီပျော်တယ်ကွာ။ "
" အဲ့...ခစ်...အဲ... "
မျိုးစေ့လေးက ထယ်ယောင်းပြောသည့်စကားကိုနားလည်ဟန်ဖြင့် တအဲအဲလုပ်နေသည်။စကား
တအားပြောချင်နေတာမို့ ထယ်ယောင်းကိုတောင်
အပြိုင်လိုက်ပြောနေတာ။
" ဒယ်ဒီညက အရမ်းပျော်တာသားရဲ့။သားက
အိပ်နေတော့ မသိလိုက်ရဘူး။ဒယ်ဒီကသားကို
ပြောပြချင်နေတာ။သိလား..ဒယ်ဒီ့သားလေး။ "
မျိုးစေ့လေးရဲ့မေးစေ့သေးလေးကို ငုံထားရင်း
စကားဆိုလိုက်တော့ မျိုးစေ့လေးကတခစ်ခစ်နဲ့
ရယ်သည်။သူဘာပြောပြောသဘောကျနေတာ။
" ခစ်..ခစ်..အဲ... "
" အာ..နို့ဘူးရပြီပဲ။ဒယ်ဒီမေ့နေတာ။မွ..မွ.. "
ထယ်ယောင်းက ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်း
မျိုးစေ့လေးရဲ့နို့ဘူးလေးဖြင့် နို့တိုက်နေရသည်။
ချစ်ရသူကစောစောထခိုင်းထည်းက သားရဲ့
ဝေယျာဝစ္စအားလုံးလုပ်ရမည်ဆိုတာ သိ၏။
" ဒယ်ဒီလည်းဒီမှာနေရတာ သဘောကျတယ်။
အေးချမ်းတယ်လေ။သားရောသဘောကျတယ်
မလား။ဒယ်ဒီ့အသက်က ပြန်မယ်ဆိုတာချည်း
ပြောနေတာ။ "
" အဲ...အဲ့...အ... "
နို့ဘူးဖြုတ်ကာထယ်ယောင်းပြောသမျှကို လိုက်ပြောတောသည်။ထယ်ယောင်းကပြုံးပြီးသူ့သား
ပြောတာလေးကို နားမလည်လည်းခေါင်းငြိမ့်ကာ
ရယ်တော့သည်။
ကူးလေးကတော့ လှေကားနားအကွယ်ကနေ
ထယ်ယောင်းနဲ့မျိုးစေ့လေးရဲ့ အမူအရာလေးကို
ကြည့်ကာပြုံးနေသည်။အဖေကလည်းပျော်နေတဲ့
အမူအရာဖြစ်သလို၊သားဖြစ်တဲ့မျိုးစေ့လေးကပါ
သူ့ဒယ်ဒီအတိုင်း စကားလိုက်ပြောနေတာဖြစ်၏။
ကူးရပ်ပြီးပြုံးကြည့်နေရင်း နှစ်ယောက်လုံးအနား
လျှောက်သွားလိုက်သည်။ကူးလျှောက်လာတာကို
မကြားသည်ထယ်ယောင်းက သူ့သားကိုသာကြည့်လို့စကားပြောနေသည်။
" သား...နောက်ဆိုငိုပါဦးကွာ။မင်းဦးဦးဟိုဆော့က
ပြောထားတယ်။ကလေးတွေက ငိုရင်အားပိုရှိတာ
တဲ့။သားကပိုငိုရမယ်လေကွာ။ "
" ခစ်...အဲ...အဲ...ဟင့်... "
ထယ်ယောင်းက သူ့သားနို့ဘူးစို့တာကိုထိန်းကိုင်ပေးရင်းစကားပြောနေပေမဲ့လည်း မျိုးစေ့လေးက
ထယ်ယောင်းအနောက်မှာရပ်နေသည့် ကူးကိုတွေ့
တွေ့တော့ နို့ဘူးစို့ရာမှလက်လေးတွေကမ်းပေးပြီး
ချီဖို့စကားပြောနေရင်း ငိုသံလေးပေးတော့
ထယ်ယောင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
" အာ...သားကဘာလို့လက်လှမ်းနေပါလဲကြည့်တာ
မောင့်အသက်ရောက်နေတာပဲ။မောင့်အသက်...
ဆက်မအိပ်တော့ဘူးလား။ "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ ကူးလေးကသားကို
ထယ်ယောင်းလက်ထဲမှချီယူရင်း ဖြေသည်။
" ဟင့်အင်း...ဆက်အိပ်ဦးမှာ။ဒီနေ့အိမ်တော်ကို
မသွားချင်တော့ဘူးမောင်။ငါပင်ပန်းနေလိုနားမယ်နော်။ကလေးလေး...ငါပြောနေတာကြားလားလို့။ "
ကူးလေးကသားကိုချီလိုက်ရင်း ကူးကိုစိုက်ကြည့်
နေသည့်ထယ်ယောင်းရဲ့ပါးကိုကိုင်ကာ ပြော၏။
ထယ်ယောင်းကတော့ ကူးရဲ့ပုံစံလေးကိုကြည့်ရင်း
ပြုံးနေတာဖြစ်သည်။ကိုကိုအလှလေးရဲ့နူးညံ့မှုကို
ထယ်ယောင်းသဘောကျသည်။
" ကလေးလေး...ကြည်မနေပဲပြောလေ။
ငါစိတ်တိုလာပြီနော် ကင်မ်ထယ်ယောင်း။ "
ထယ်ယောင်းပါးကိုဆွဲလိုက်ကာ ဘေးမှာထိုင်ရင်ပြောသည်။ထယ်ယောင်းက ကူးကိုပြုံးရင်းပြန်
ဖြေပြီး ပါးဖောင်းလေးကိုနမ်းသေးသည်။
" သဘောကျလို့ကြည့်မိတာပါဗျာ။ချစ်တယ်။
အများကြီးချစ်တာမောင့်အသက်ကို။ "
" အ...အဲ.. "
ထယ်ယောင်း ကူးလေးကိုနမ်းပြီးလည်တိုင်နားမှာ
ခေါင်းတင်နေသည်။ကူးချီထားတဲ့မျိုးစေ့လေးက
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးကို တအဲအဲစကားပြောပါ၏။
" ပါးပါးကိုချစ်တာလား မျိုးစေ့လေး။ပါးပါးရဲ့
သားလေးကို ပါးပါးချစ်တယ်နော်။ "
ကူးကမျိုးစေ့လေးရဲ့ ပါးဖောင်းလေးကိုခပ်ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်ပြီးပြောတော့ မျိုးစေ့လေးက
ရယ်တော့သည်။ထယ်ယောင်းမျက်မှောင်ကြုံ့
ကြည့်ရင်းကူးပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ထားရာမှထကာ
မေးတော့သည်။
" မောင့်ကိုရော... "
" ကလေးလေးကိုလည်း ငါချစ်တယ်။အာ့..! "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းကို'ကလေးလေးလို့'သုံး
နှုန်းပြီးခေါ်လိုက်တာကြောင့် ထယ်ယောင်းပေးတဲ့အမှတ်တွေများနေသည့်ကူးရဲ့လည်တိုင်နားမှာ
ထပ်တိုးအနေနဲ့ အမှတ်တစ်ခုပေးလိုက်သည်။
" နောက်တစ်ခါကလေးလေးလို့ထပ်ခေါ်ရင်
ကိုကိုအလှလေးအိပ်ရာကမထနိုင်အောင်မောင်
လုပ်လိုက်မှာ။မောင်က ကလေးလေးမဟုတ်ဘူး။ "
ထယ်ယောင်းကကူးလည်တိုင်ကို အရာထင်အောင်
ပိုစုပ်နမ်းပြရင်းပြောတော့ ကူးမျက်စောင်းလှလှ
လေးထိုးပါသည်။ပြီးမှ မျိုးစေ့လေးရဲ့သောက်စ
နို့ဘူးကိုယူလိုက်ပြီးနို့တိုက်ရင်းပြန်ပြောသည်။
" ဆက်ပြောကြည့်နော်။မင်းရင်အုပ်မှာငါ့သွားရာ
နောက်တစ်ခုထပ်ဖြစ်သွားမယ်။ "
" ဟုတ်လား။ဆက်ကိုက်ကြည့်ပါဦးဗျာ။အဲ့သွားရာလေးတွေကို မောင်တအားသဘောကျလွန်းလို့ပါ။
အချစ်ကပေးတဲ့ဒဏ်ရာလေးလေ။ "
ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးကိုဖက်ပြီး
ပြောလိုက်တော့ ရင်ခွင်ထဲမှကူးကရယ်သလို
နို့ဘူနဲ့နို့သောက်နေသည့် မျိုးစေ့လေးကလည်း
အဖေနှစ်ယောက်ကြည်နူးပျော်နေတာကိုကြည့်ပြီး
နားလည်ဟန်ဖြင့် နို့သောက်ရင်းပြုံးနေတော့သည်။
- - - - -
နေ့လယ်ရောက်တော့ ထယ်ယောင်းတို့အိမ်ကို
အိမ်တော်ထိန်းနဲ့အိမ်အတွက်ရှိနေရန် လူတွေပိုပြီး
ခေါ်ထားလိုက်သည်။အဖိုးကအိမ်တော်ထိန်းကို
ခေါ်ထားဆိုလို့ခေါ်ထားလိုက်ရ၏။အဖိုးကိုလည်း
ဒီအိမ်တော်မှာနေတော့မည်လို့ပြောတာတောင်
အဖိုးတန်လေးအတွက်ဆိုပြီးဝယ်ထားတာဟု
ပြောသည်။အားလုံးက အရမ်းချစ်တာ။
နေ့လယ်စာအတူစားပြီးနောက် ထယ်ယောင်းက
မနေ့ကမပြီးပြတ်သေးသည့် အလုပ်တွေကိုအိမ်မှာ
ဆက်လုပ်ဖြစ်သွားသည်။Macbookနဲ့အလုပ်ရှုပ်
နေတာမို့ ဘေးကိုတောင်ဂရုမစိုက်နိုင်ဘူး။
မွှေ့ယာပေါ်မှာကူးကတော့ နို့ဘူးစို့နေသေးသည့်
မျိုးစေ့လေးကို စောင့်ကြည့်ပေးရင်းမြူပေးရ၏။
မျိုးစေ့လေးက ကူးလက်ညိုးလေးကိုလက်သေး
လေးမြုပ်နေအောင်ကိုင်ထားသည်။မျိုးစေ့လေးကကူးပျောက်ရင်တအားငိုတက်သည်မို့။
လက်ကလည်း ကူးလက်ညိုးလေးကိုကြည့်နေကာ
နို့ဘူးစို့ရင်း စကားတွေပြောနေသည်။တအဲအဲနဲ့
မမောနိုင်အောင် စကားတွေပြောလွန်းနေတာမို့
ကူးခေါင်းလေးသာငြိမ့်ပြီးနားထောင်ရ၏။
" အွန်း...အဲ..အဲ... "
နို့ဘူးကုန်သွားတာတောင် စကားကပြောလို့မပြီး
သေး။ကူးပြုံးလိုက်ရင်း မျိုးစေ့လေးရဲ့လက်ကို
ဖယ်ပါသည်။တင်းကျပ်နေအောင်ဆုပ်ကိုင်ထား
တာမို့ မဖယ်ဖြစ်တော့ဘူး။
မျိုးစေ့လေးရဲ့လက်လေးကိုဖွဖွနမ်းလို့သူ့အကြိုက်သီချင်းလေးဖြင့်ချော့သိပ်ရတော့သည်။သီချင်း
လေးစပြီးဆိုတော့ ပိုတောင်သဘောကျပြုံး၏။
" ပါးပါးကချော့သိပ်မှာမို့ အိပ်တော့။Twinkle twinkle little star, How I wonder what you are, "
အတန်ကြာတော့ အသံချိုချိုအေးလေးနဲ့ချော့သိပ်
လိုက်ရသည့်သီချင်းလေးကြောင့် မျိုးစေ့လေးက
အိပ်ပျော်သွားပြီဖြစ်သည်။မျိုးစေ့လေးအိပ်သွား
တော့ ပါးဖောင်းလေးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး
ကူးလက်ညိုးလေးကိုဖယ်လိုက်ရသည်။
မျိုးစေ့လေးက ပါးပါးကိုသိပ်ချစ်တာကြောင့်
မျက်စိအောက်ကတောင် အပျောက်မခံချင်တာ။
ကြီးလာရင်တော့ ဒယ်ဒီနဲ့သားကြားညှပ်ပြီထင်၏။
ကူးမွှေ့ယာပေါ်မှဆင်းလာရင်း ထယ်ယောင်းအလုပ်လုပ်နေသည့် ဆိုဖာအနားကိုလျှောက်လာ
ခဲ့သည်။ထယ်ယောင်းက အလုပ်ကိုသာစိတ်နှစ်ပြီး လုပ်နေတာမို့ သတိမထားမိဘူး။
ကူးကတော့ခါးစပ်၌လက်ထောက်ရင်း ခေါင်းကို
အသွင်သွင်ခါလိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းMacbook
နှိပ်နေသည်ကိုသိလို့ ဘေးတစ်စောင်းအနေအထား
တက်ထိုင်လိုက်တော့ ထယ်ယောင်းကကူးလေး
ပြုတ်ကျမှာဆိုးလို့ ခါးသေးလေးကိုဖက်ထား၏။
" မောင်...ငါတောင်းဆိုစရာတွေရှိတယ်။အလုပ်ကိုခဏလောက်မေ့လိုက်ပြီး ငါ့ကိုကြည့်ပေးနော်။ "
ကူးက ထယ်ယောင်းလည်တိုင်ကိုချိတ်ထားရင်းမှ
ထယ်ယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွလေးအနမ်း
ပေးလိုက်ရင်းမှပြောတော့ ထယ်ယောင်းမှာ
မပြုံးပဲမနေနိုင်တော့ပါ။
" ကောင်းပါပြီဗျာ။ပြောကြည့်ဗျာ။မောင်နားထောင်ပေးမယ်။အကုန်လုံးကိုလည်းမောင်က
လိုက်လျောပေးမယ်။ "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့အနမ်းကြောင့်စိတ်တွေထိန်းမချုပ်နိုင်တော့ပါ။နောက်ထပ်နမ်းမိ
ရင်တော့ ကူးဘက်ကိုမထင်ထားနိုင်စရာအထိ
ထယ်ယောင်းကအဆင့်တက်ပြီးနမ်းချင်မိသည်။
" ငါအလုပ်ပြန်လုပ်ချင်တယ်။သားကိုမထိန်းချင်
လို့မဟုတ်ပါဘူး။ငါထိန်းချင်ပါတယ်။သားနည်း
နည်းအရွယ်ရောက်လာရင် ငါအလုပ်လုပ်မယ်။
အရင်ကအလုပ်တွေများလို့လားမသိပျင်းတာကို
မသိဘူး။အခုမှအေးဆေးနေရတော့ပျင်းတယ်။ "
ကူးစကားကို ထယ်ယောင်းနားလည်ပါသည်။
အရင်ကအလုပ်ကို မနားပဲလုပ်လုပ်နေကြမို့ပျင်း
သည်ဆိုတာကိုမသိ။အခုတော့ အေးဆေးအနားယူ
နေရတာမို့ ကိုကိုအလှလေးကပျင်းနေတာဖြစ်၏။
" ဒီအချက်ကိုမောင်လက်မခံနိုင်ဘူး။အသက်က
အကြောင်းပြချက်ကောင်းကောင်းပေးနိုင်ပေမဲ့
မောင်က အလှလေးကိုပင်ပန်းအောင်မထားဘူးလို့
ကိုယ်တိုင်ကတိပေးထားတာ။ "
ထယ်ယောင်းက စကားကိုခပ်ပြတ်ပြတ်ဆိုတော့
ကူးလေးမှာစိတ်ကောက်စရှိချင်ပြီမို့ နှုတ်ခမ်းကို
ချွန်နေရင်း စကားဆိုတော့သည်။
" မောင်ချစ်တာကိုသိတယ်လေ။ဒီတော့မေ့လိုက်ပြီး ငါ့ကိုအလုပ်လုပ်ဖို့ခွင့်ပြုပေးလေ။မောင့်ရဲ့
အတွင်းရေးမှုးနေရာရှိနေသေးတာပဲ။အဲ့မှာပဲ
လုပ်လိုက်မယ်လေနော်။ "
ကူးက ချွဲသလိုလေးအသံဖြင့်ပြောလာတော့
ကင်မ်ထယ်ယောင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
မနိုင်တာထက် ကိုကိုအလှလေးတောင်းဆိုရင်
မလုပ်ပေးချင်တာမရှိတာမို့ လက်ခံလိုက်သည်။
" အတွင်းရေးမှူးဆိုပေမဲ့ အလုပ်သိပ်မခိုင်းပါဘူး။မောင်က လုပ်ရမဲ့အလုပ်တွေပြောပြမယ်ဗျာ။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို ခဏခဏနမ်းရမယ်။
အသက်ကအလုပ်အကြောင်းပြောရင်လည်း
ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ပြီး ပြောရမယ်။ပြီးရင်လည်း နမ်းပြီးမှပြန်သွားရမယ်။
မနက်မှာလည်းခဏခဏနမ်းပေးပြီး၊နေလယ်
ထမင်းစားတာရော၊ထမင်းစားပြီးရင်လည်း
နမ်းရမယ်။အချိန်တိုင်းလည်းနမ်းရမယ်။
နမ်းရမယ်ဆိုရင်တောင် နှုတ်ခမ်းကိုပဲ။ "
" စည်းကမ်းတွေက ဥက္ကဌကြီးကင်မ်ထယ်ယောင်း နစ်နာသွားဦးမယ်ထင်တယ်။ "
ကူးလေးကနှုတ်ခမ်းလေးချွန်ပြီး ပြောသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ရယ်လို့ မေးရသေး၏။
" လုပ်နိုင်သလား ကင်မ်ဂျောင်ဂု။လုပ်နိုင်မယ်လို့
ထင်တယ်။ဟုတ်တယ်မလား ကိုကိုအလှလေး။ "
" အင်းပါ။ငါလက်ခံပါတယ်။မွ..ချစ်တယ်။ "
ကူးက ထယ်ယောင်းသဘောကိုလက်ခံပေးရော
ထယ်ယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းထိရုံလေးနမ်းသွား၏။
အနမ်းတွေကြောင့်ရော၊အပြောတွေကြောင့်ရော
ထယ်ယောင်းပိုနစ်မြောတာမို့ ရုန်းမထွက်ချင်ဘူး။
ဖြစ်နိုင်ရင် ကင်မ်ဂျောင်ဂုကိုအာခံတွင်းထဲသာ
ငုံထားချင်သည်။အရမ်းချစ်စရာကောင်းလို့
ဘယ်သူ့မှမပြချင်ဘူး။
" နောက်ထပ်တောင်းဆိုစရာရှိသေးသလား။
မောင်ဆက်နားထောင်ပေးမယ်။ "
ထယ်ယောင်းက နောက်ထပ်စကားပြောဖို့လက်ခံ
လိုက်သည်နှင့် ကူးလေးကပိုတောင်းဆိုပါသည်။
" ကားတစ်စီးလောက်ဝယ်ပေးပါ။ပြီးရင်တော့
မောင်က ငါ့ကိုကားမောင်းသင်ပေးပါနော်။ "
" ဘာလို့ကားစီးဖို့ပြောရတာလဲ။အာ့!!အသက်
ဘာလို့ရိုက်တာလဲကွာ။ "
ထယ်ယောင်းစကားပြောနေတာကို နားမထောင်ဘဲ
ပုခုံးကို'ဖြန်း'ခနဲမြည်အောင် ရိုက်ချလိုက်တာမို့
ထယ်ယောင်းနာလို့မေးတော့သည်။ကူးလေးက
ဂရုတောင်မစိုက်ပါဘဲ မျက်စောင်းထိုးကြည့်၏။
" ရိုက်တယ် ဘာဖြစ်လဲ။ဂျီမင်ဆိုလေ ယွန်းဂီက
ပြောစရာတောင်မလိုဘူး။ကားဝယ်ပေးတယ်။
ဒါတောင်ကားမောင်းတောင်သင်ပေးသေးတာ။
အခုဆိုဂျီမင်က အဲ့ကားနဲ့ဒီအိမ်ကိုအသွားအပြန်
လုပ်နေပြီ။သိရဲ့လား။အလိုက်ကိုမသိဘူး။ "
" မောင်ကတော့ ချစ်ရသူကိုအန္တရာယ်မဖြစ်စေ
ချင်ပါဘူးကွာ။ယွန်းဂီက သူ့ချစ်သူကိုမချစ်ဘူး။
မချစ်လို့ပဲ ကားဝယ်ပေးပြီးသင်ပေးတာပေါ့။
ကားဆိုတာ ဘယ်လောက်ပဲမောင်းတက်တက်၊
အန္တရာယ်ကင်းကင်းမောင်းနေတာတောင်
မောင်တို့လို ကားမောင်းတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့သူတွေက
သူတို့နိုင်ဖို့၊အရင်ခရီးရောက်ဖို့အရေးကြီးပြီး
တိုက်သွားကြတာ။မောင်က အသက်ကို
ကားမောင်းသင်ပေးလို့ တက်သွားရင်တောင်
အသက်ကိုစိတ်မချဘူး။ "
ထယ်ယောင်းက ခပ်တည်တည်ဖြင့်ပြောနေတော့
ကူးလေးပြုံးနေတော့သည်။ကူးအကြောင်းကို
အရာရာဂရုစိုက်တက်ရုံတင်မကဘဲ အကုန်တွေး
တောပြီး ပြောနေတာဖြစ်သည်။ချစ်စရာ။
" အရမ်းကိုစကားပြောတက်တာပဲနော်။သိပါ့။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက အရမ်းကိုစကားတက်တာ။
ဒါကြောင့်လည်း ကြိုက်တဲ့သူတွေများတာပေါ့။ "
" အဲ့ကြိုက်တဲ့သူတွေကြားထဲကမှ အလှလေးကို
ရွေးချယ်လိုက်တာပါ။အဲ့အလှလေးက စလိုက်ရ
တုန်းက အတော့်ကိုခက်ခဲတာ။ရိုက်ပေါက်ပြောမိ
ရင်တောင် ပါးစပ်ထက်လက်နဲ့ချေပတာ။ဟာ..
ကိုက်ပြန်ပြီဗျာ။ "
ကူးလေးရဲ့အကြောင်းတွေကို ရယ်ပြီးပြောတော့
ထယ်ယောင်းကိုမနာအောင်လေး ရင်အုပ်ကို
ကိုက်တော့ ထယ်ယောင်းမဖယ်ပါဘဲအော်၏။
" အခုတော့ပါးစပ်နဲ့ချေပလိုက်ပြီ။ကားဝယ်ပေး
မှာလား၊မဝယ်ပေးဘူးလား။ "
" ဟုတ်ပြီဗျာ။မနက်ဖြန်Showroomဘက်က
ကားတွေရဲ့ပုံပြပေးမယ်။ရွေးထားလိုက်လေ။
ကြိုက်ရာယူလိုက်။ဟုတ်ပြီလားကိုကိုအလှလေး။ "
ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့ဆံပင်ရှည်လေးတွေကို
သပ်တင်ပေးရင်း ကူးစကားကိုမဖယ်ရှားနိုင်တာမို့
လက်ခံပေးလိုက်သည်။ဝယ်ပေးလို့သင်ပေးပြီး
ကားမောင်းတက်ရင်တောင် သိပ်မမောင်းစေချင်။
စိတ်ပူလို့သာဖြစ်သည်။
" နောက်တစ်ခုပြောစရာရှိသေးတယ်။ဟိုတစ်နေ့က
အဖိုးရယ်၊အဖေနဲ့စကားပြောမိသေးတယ်။အဖိုးကမျိုးစေ့လေးမွေးတုန်းက ဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စကိုတောင်းပန်သွားတာ။ "
ကူးစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းရဲ့ဆံပင်ရှည်ကို
သပ်တင်ပေးနေသည့်လက်လေးတွေ ရပ်တန့်သွား
သည်။ဒယ်ဒီနဲ့အဖိုးကို ဒီကိစ္စတွေကိုအစမဖော်ဖို့
မှာထားရဲ့သားနဲ့ ပြောဖြစ်အောင်ပြောသွား၏။
" ငါဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ကိုယ်တိုင်လည်းဒေါ်လေးကို
စိတ်မဆိုးသလို၊တစ်ခါမှစိတ်ဆိုးဖို့ရောမရှိဘူး။
ဒေါ်လေးရဲ့အချစ်ကိုနားလည်တယ်သိလား။
အဲ့တော့ငါနားလည်ပေးလိုက်တယ်...မောင်။ "
ကူးလေးကပြောပြနေပေမဲ့လည်း ထယ်ယောင်းမှာ
အသံတောင်မထွက်ဘဲ ငြိမ်နားထောင်နေတာဖြစ်
သည်။ကူးကတော့ ထယ်ယောင်းပါးပြင်ကိုအုပ်
ကိုင်ရင်း ဆက်ပြောသည်။
" ဒေါ်လေးက သူ့လက်ပေါ်မှာကောင်းကောင်းကြီးပြင်းလာတဲ့မောင့်ကို ကလေးလိုသဘောထားပြီးအရမ်းချစ်ရှာတာ။ကြီးလာတော့လည်းမောင်
ကောင်းကောင်းနေဖို့အတွက် ချမ်းသာသူခြင်းပေး
စားဖို့တောင် မိန်းကလေးမဟုတ်ရင်နေပါစေ၊
သူ့တူလေးကို ကောင်းကောင်းနေစေချင်လို့
လုပ်ခဲ့တာ။ "
ကူးစကားပြောနေတာကို ငြိမ်နားထောင်နေသည့်
ထယ်ယောင်းဟာ အဒေါ်ကိုစိတ်ပျက်တယ်၊မုန်း
တယ်လို့ ပြတ်ပြတ်သားသားပြောထားတာမို့
မျက်ရည်တောင်ဝဲမနေဘူး။အဲ့လောက်ထိ
စိတ်ပျက်သွားရတာလား မောင်ရယ်။
" ငါရောက်လာတော့ ခွဲခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း။
မင်းဘက်က ဘယ်လောက်ငါ့ကိုချစ်ချစ်၊
ကောင်းကောင်းနေရမယ်ဆိုတာမဟုတ်လို့
ဒေါ်လေးက လိုက်ခွဲခဲ့တာပါ။အဖိုးအဲ့နေ့က
ပြောသွားတယ်။သူမပိုင်ဆိုင်ရာတွေကို
မောင်ရယ်၊ငါရယ်၊မျိုးစေ့လေးရယ်အတွက်
ထားထားတာတဲ့။ငါမလိုချင်ဘူးလို့အဖိုးမှ
ရှေ့နေ့ကိုပြန်ပေးခိုင်းလိုက်တာ။ "
" ပြန်ပေးလိုက်ပြီမလားအသက်။အသက်...
မောင်တို့ဒီအကြောင်းထပ်မပြောကြရအောင်။
မောင်တို့အကြောင်းပဲ ပြောရအောင်ကွာ။ "
ကူးလေးကပြောပြနေတာကို နားမထောင်ပါဘဲ
ခေါင်းအတင်းခါရမ်းနေသည်။ကူးကတော့
မောင့်အတွေးထဲ မုန်းတယ်ဆိုတာကြီးကို
မတွေးစေချင်တာမို့ချော့ပြောသည်။
" ဒေါ်လေးက မောင့်ကိုတအားချစ်တာပါမောင်။
မောင့်ကိုချစ်လွန်းလို့လုပ်မိတာပဲ။မောင်ကဘဲ
ဒေါ်လေးကိုနားလည်ပေးလိုက်ပါနော်။မောင်ငါ့ကို
ချစ်တယ်ဆို ဒေါ်လေးကိုနားလည်ပေး-- "
" မောင့်အသက်...တော်တော့။မောင်ကအသက်နဲ့
သားကိုချစ်တာကချစ်တာပဲ။သူ့ကိုခွင့်လွှတ်နား
လည်ပေးဖို့ဆိုတာကတစ်ခြားစီ။မောင့်အသက်ကို
ထိခိုက်အောင်အထိလုပ်ခဲ့တာမို့ မောင်ကမကျေ
နပ်နိုင်ဘူးကွာ။သားကိုလည်းခေါ်သွားတာမို့
မောင်ခွင့်လွှတ်ဖို့မတွေးချင်ဘူး။မောင်..သားနား
သွားအိပ်တော့မယ်။ပင်ပန်းလာပြီ။ "
ဒေါ်လေးအကြောင်းကိုပြောတော့ မောင့်မျက်နှာက
အတော်ပျက်သွားပြီး ဒေါသအရိပ်အယောင်တွေပြလာတာမို့ ကူးကိုတောင်ဆိုဖာပေါ်ဖြည်းညှင်းစွာ
ချပေးရင်း သူ့သားဘေးနားသွားအိပ်တော့၏။
ကူးကတော့ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်ရင်း မွှေ့ယာပေါ်မှာ
သားနဲ့အတူကပ်အိပ်နေသည့် မောင့်ကိုကြည့်လို့
သက်ပြင်းရှည်ချမိသည်။တကယ်တမ်းကြ
ကူးလည်း သားဇောကြောင့် ဒေါ်လေးကို
ဒေါသထွက်ဖူး၏။ကူးရဲ့မေမေကတော့
အခက်အခဲရှိသူကိုနားလည်ပေးဖို့သာ
ပြောတာမို့ ကူးစိတ်လျှော့လိုက်ရတာ။
မောင်ကတစ်ခွန်းထည်း ပြောပြီး၊လုပ်ပြီးရင်လည်း
အပြတ်ဖြစ်တာကြောင့် ကူးလေးလည်းဆက်ပြီး
ပြောပေးဖို့ မရနိုင်တော့ဘူး။
- - - - -
နမ်ဂျွန်တို့မှာတော့ ထယ်ယောင်းထံမှမက်ဆေ့ချ်
ကိုယ်စီရထားသည်မို့ နမ်ဂျွန့်ဟိုတယ်က
စားဖိုဆောင်မှာအကုန်လုံးစုံပြီးစောင့်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ချိန်းထားသည့်သူကရောက်မလာ
သေးပေမဲ့ နမ်ဂျွန်တို့ကတော့ရောက်နှင့်နေတာဖြစ်သည်။ယောင်းဝူလည်းမပါမဖြစ်ပေါ့။
" ထယ်ယောင်းကြာလိုက်တာကွာ။အစ်ကို ဒီတစ်ခါ
နည်းနည်းကြာရင် ကျွန်တော်တို့ပြန်ရအောင်။ "
တစ်ခွက်မော့ချရင်းနမ်ဂျွန်က ဘေးမှာအကင်
တွေချည်းစားနေသည့် ဆော့ဂျင်ကိုစိတ်ပူပြီး
မေးလာသည်။ဆော့ဂျင်က ဂျီမင်နဲ့ယူရှင်းနဲ့အတူ
အကင်တွေချည်းစားရင်း ပြန်ဖြေလာသည်။
" မပြန်သေးပါဘူး။ထယ်ယောင်းက သူတို့အဆင်
ပြေသွားပြီဆိုလို့ ငါတို့ကိုကျွေးဖို့ခေါ်ထားတာ
မလား။စားပေးရမှာငါတို့တာဝန်လေ။ဒါတွေ
များများထပ်လုပ်ခိုင်းရမှာငါ့ရဲ့chefအငယ်
လေးတွေကို "
အမြည်းလေးစားလိုက်၊ဘေးကကော့တေးကိုပါ
တစ်ခွက်မကမော့သောက်နေတာမို့ နမ်ဂျွန်လွှတ်
ပေးထားရသည်။ယွန်းဂီဆိုလည်း သောက်ရင်းမှ
သူ့ဘေးက မင်ဂျီမင်ကိုကြည့်ရသေးသည်။
သူလည်းထိုနည်းအတူ သောက်လိုက်၊အကင်
စားလိုက်လုပ်နေတာဖြစ်သည်။
" မင်ဂျီမင် သောက်တာလျှော့ဦး။ "
ယွန်းဂီက ဂျီမင်သောက်တော့မည့်ခွက်ကိုဆွဲယူပြီး
တားလိုက်တော့ မူးရစ်စပြုနေသည့်မျက်ဝန်းက
မော့ကြည့်လာပြီး စကားဆိုသည်။
" ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ။သောက်နေရင် လာလာမရှုပ်နဲ့။
ရော့!ပုဇွန်တွေကို အခွံခွာပေး။ "
ဆော့ဂျင်ဘေးက BBQစားဖို့အတွက်ယူထားပြီး
မကင်ရသေးသည့်ပုဇွန်အစိမ်းပန်းကန်ကြီးကမ်း
ပေးလာသည်။မင်ဂျီမင်က မူးမူးပြီးအစိမ်းနဲ့
ကင်ပြီးသားတောင် မခွဲခြားဘဲပေးလာသည်။
" မူးပြီးမဟုတ်တာတွေလုပ်ပြီ။ကင်ပြီးသားတွေက
ဟိုဘက်မှာရှိတယ်။ယူစား...အဲ--ယူရှင်း အစ်ကို့ကိုယူပေးစမ်းပါ။မခွာပေးရင် ဗန်းနဲ့ကောက်ပေါက်ခံရတော့မှာမို့။ "
ယွန်းဂီက ဂျီမင်မူးလာပြီမို့ ဟောက်ပြောလိုက်ပေ
မဲ့လည်း ပြန်ကြည့်လာသည့်မျက်ဝန်းတွေကတော့
မူးနေသည့်ကြားမှ မျက်စောင်းတွေသာဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့်မို့ ဗန်းနဲ့ကောက်ပေါက်မခံရခင် ဂျီမင်
ဘေးမှာထိုင်နေသည့် ယူရှင်းကိုလှမ်းယူခိုင်း၏။
ယူရှင်းကကမ်းပေးသည်ကိုးယူလိုက်ပြီး ဂျီမင်
စိတ်ကျေနပ်စေရန် ခွာပေးနေရသည်။ဟိုဆော့က
ယူရှင်းကိုခိုင်းတာကို သဘောမကျတာမို့ပြော၏။
" ကိုယ့်ဘာကိုယ်လည်းမယူဘူး။ယူရှင်း..ကိုယ်
ပြောထားတယ်လေ။မေ့နေတာလား။ "
" စီနီယာကလည်းတော်ပါတော့။အားနာစရာကြီး။
တော်ကြာ...စီနီယာပါကြားကနေ ပုဇွန်းဗန်းနဲ့
ကောက်ထုခံရမယ်။ "
ဟိုဆော့က ပုဇွန်အခွံခွာပေးနေရသည့်ယွန်းဂီနဲ့
ပုဇွန်စားဖို့ထိုင်စောင့်နေသည့် ဂျီမင်ကိုကြည့်ရင်း
ပြောတော့ ကြားကယူရှင်းကတားရသည်။
မဟုတ်ရင် အစ်ကိုဂျီမင်ရဲ့ဗန်းပျံကသူတို့နား
ရောက်လာမည်ဆိုးလို့။
မျိုးစေ့လေးရဲ့ကျန်းမာရေးကြောင့် တာဝန်ယူဖို့
ဖြစ်လာတဲ့ယူရှင်းက ဟိုဆော့နဲ့ပိုနီးကပ်လာပြီ။
ချစ်သူအဆင့်တော့မတက်ကြသေးပေမဲ့လည်း
အခုအစ်ကိုကူးလေးက သူ့ကိုပါမမေ့မလျော့
ကျေးဇူးတင်ပြီးဖိတ်တာမို့ စီနီယာနဲ့ရောက်လာ
ခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းတို့များ မအိပ်သေးတဲ့
အပင်ပေါက်ကိုချော့သိပ်နေတာထင်တယ်။
အဲ့ဒီအပင်ပေါက်က ချီထားရင်ပိုဆိုးတာ။
တအဲအဲနဲ့စကားတွေလိုက်ပြောနေလို့။ "
နမ်ဂျွန်က သူ့တူမျိုးစေ့လေးအကြောင်းကို
အသည်းယားရင်း ပြောနေကြတာဖြစ်သည်။
နမ်ဂျွန်တို့ချီလိုက်သည်နှင့် မျိုးစေ့လေးက
သူ့ဦးလေးတွေမျက်နှာယဥ်တော့ စကားတွေ
မျိုးစုံပြောတာမို့။ပြီးတော့ အားလုံးကချစ်တယ်
ဆိုပြီးချီလိုက်တိုင်း လက်ကြိုက်နေတာဖြစ်၏။
" ဒါပေမဲ့ငါ့ပေါ်ရောက်ရင် အဲ့ဒီအပင်ပေါက်က
အမြဲအီးပါချတာ။ "
" ကျွန်တော့်ကိုရောပဲ။ဆရာ့သားက ဆရာ့လိုပဲ
ကျွန်တော့်ကိုပါအနိုင်ကျင့်တာ။ "
ယွန်းဂီကသောက်ရင်းမှ ရယ်ပြီးပြောလိုက်တော့
ငြိမ်နေသည့်ယောင်းဝူကပါ ထဖြေလာသည်။
ထိုသည်ကိုဘေးမှ ဂျီမင်ကပုဇွန်တစ်ကောင်ကို
တူဖြင့်ညှပ်ရင်း ခရမ်းချဥ်ဆော့စ်လေးတို့ကာဖြင့်
စားပြီးမှ စကားဆိုလာသည်။
" မျိုးစေ့လေးက ကြောင်ဖြူကြီးတွေကိုဆိုကြောက်တာနေမယ်။ကြည့်ရတာ။ဦးဦးဂျီမင်ကို
ကြောင်ဖြူအနိုင်အကျင့်နေလို့ ဆုံးမပေးတာ
ထင်ပါတယ်နော်။ "
" ငါကြည့်တာ မင်းကချည်းပဲအနိုင်ကျင့်နေတာ။ "
ယွန်းဂီကိုစနောက်သလိုပြောနေသည့် ဂျီမင်ကို
ဘေးမှဆော့ဂျင်က ဖြေလာတော့ဂျီမင်ကစကားကို
ဖယ်ရှောင်တော့သည်။
" ဒါတင်မကဘူး။ဟိုတစ်နေ့က ကျန်းမာရေးစစ်ဖို့
ကျွန်တော်ကချီထားတာကို သဘောမတွေနေလို့
အစ်ကိုထယ်ယောင်းကချီပေးထားတာကို၊တအဲအဲ
လုပ်ပြီး ဘာတွေပြောနေလဲကြည့်တာ၊သူ့ဒယ်ဒီက
အစ်ကိုကူးရောက်လာရော ထည့်ပေးလိုက်တော့
အသံကိုတိတ်သွားတာပဲ။ဒါတောင်ထွက်ပြေးမှာ
ဆိုးလို့ လက်ညိုးကိုဆုပ်ကိုင်ထားသေးတာတင်း
နေရောပဲ အစ်ကိုတို့ရယ်။ "
" ဟုတ်တယ်။မျိုးစေ့လေးက ထယ်ယောင်းထက် သူ့ပါးပါးကိုပိုကပ်တာ။ပါးပါးဘွိုင်းထင်တယ်။ "
ဟိုဆော့က ယူရှင်းစကားကိုနောက် မှန်တယ်ဆို
သည်ဖြင့်ပြောတော့ အားလုံးရယ်နေကြသည်။
" ငါ့သားအကြောင်းကို အတင်းတုတ်နေကြတာ
ဟုတ်လား။လုပ်ခံရတော့မယ်မင်းတို့။ "
သူတို့စကားပြောနေရင်း ထယ်ယောင်းကကူးရဲ့
လက်ကိုယှက်တွဲကာစားဖိုဆောင်ဘက်ဝင်လာသည်။မသိရင်နှစ်ယောက်သား တွဲခါစလူငယ်လေး
တွေလိုပဲ လက်တွဲထားကြတာဖြစ်သည်။
" ဘာလို့နောက်ကျနေရတာလဲ။အပင်ပေါက်ကို
မခေါ်ခဲ့ဘူးလား။ "
" ငါ့သားနာမည်က ငါပေးတာမျိုးစေ့လေးပါကွာ။
ပြီးတော့ငါ့သားနာမည်က ကင်မ်ထယ်ဂျွန်ကွ။
ဘာကိုအပင်ပေါက်လဲ။ "
ထယ်ယောင်းက ကူးအတွက်ထိုင်စရာအတွက်ခုံကိုဆွဲပေးလိုက်ရင်းမှပြောသည်။ကူးကတော့ သူတို့
စကားဝိုင်းကြောင့်ပြုံးနေသေးသည်လေ။
" ချစ်လို့ခေါ်တာပါ ငါတို့တူလေးကို။ "
နမ်ဂျွန်ကရယ်ရင်းပြောတော့သည်။ဂျီမင်ကတော့
ကင်ပြီးသားပုဇွန်တွေကို ယွန်းဂီကိုဆက်ခွာခိုင်းလို့
ယွန်းဂီမှာစကားတောင်မပြောနိုင်သေး ခွာပေးနေ
ရသည်။
" မျိုးစေ့လေးကို အဖိုးတို့ရှိပို့လာတာ။သူ့အဖိုးနဲ့
အဖွားကခေါ်ထားပေးမယ်ဆိုလို့ ဒီကိုနှစ်ယောက်
ရောက်လာတာပါ။နဲ့မို့ဆိုခေါ်လာပါတယ်။ "
ကူးကနမ်ဂျွန်အမေးကိုပြန်ဖြေတော့ နမ်ဂျွန်က
ခေါင်းငြိမ့်ရင်းနားထောင်သည်။အဲ့သည်နောက်
ကူးကိုထယ်ယောင်းက ကင်ပြီးသားအသားကို
ပန်းကန်ထဲထည့်ပေးကာ ပုဇွန်ကိုလည်းခွာပေး
နေရင်း နမ်ဂျွန်တို့နဲ့စကားဆက်သည်။
" ငါတို့အချစ်တွေပိုမြဲသွားလို့ ကျွေးတာ။အကြိုက်
သာစားကြ။ငါတကယ်ရှင်းမယ်။အစ်ကိုဂျင်ရဲ့
လက်ရာကြောင့် ငါကဟိုတယ်မှာပဲစုံဖို့ပြောတာ။
အသက်ကလည်း စားချင်တယ်ဆိုလို့။ "
ထယ်ယောင်းက ပုဇွန်အခွာပေးပြီးနောက်လက်ကို
တစ်ရှုးဖြင့်သုတ်ရင်း အကင်စားနေသည့်ကူးရဲ့
နှုတ်ခမ်းဘေးမှာ ဆော့စ်လေးပေသွားတာတောင်
လက်မဖြင့်သုတ်ပေးရင်း တစ်ရှုးဖြင့်သုတ်ပေး၏။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းတို့ နေရာတကာအစ်ကိုကူးမှ
အစ်ကိုကူးပဲ။အစ်ကိုကူးက တကယ်တော်ပါတယ်။
နှစ်ယောက်လုံးကိုငြိမ်နေအောင်ထိန်းထားတာ။
ထယ်ယောင်းရော၊သူ့သားရောက အစ်ကိုကူးနဲ့ဆို
ငြိမ်ကြသွားတာ။ "
ဟိုဆော့က ထယ်ယောင်းအကဲပိုမှုကိုကြည့်ရင်း
ပြောလိုက်တာမို့ ကူးတောင်ပြုံးနေပါသေးသည်။
ဟိုဆော့ပြောသလို အမောင်မျိုးစေ့ကလည်း
ကူးလက်ထဲရောက်ရင် ငြိမ်ကြသွားသလို၊ကူးပျောက်နေရင်တောင် လိုက်ရှာတက်သေးသည်။
" အောင်မလေး...ဂျောင်ကူးတို့များကံကောင်း
လိုက်တာ။ပုဇွန်ကိုပြောစရာမလိုပဲ အခွံခွာပေးပြီး၊
အသားစားလို့ဆော့စ်လေးသေးလေးပေတာကို
သုတ်ပေးရတာနဲ့၊ငါများ ဆော့စ်မပြောနဲ့ပါးစပ်
ဘေးပေပွနေတာကို သုတ်မပေးဘူး။ "
ဂျီမင်စကားကြောင့် အားလုံးကရယ်လိုက်ပြီး
ယွန်းဂီကတော့ မျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်ကာဖြင့်
မပေသလို၊ပေသလိုစားပြနေသည့်ဂျီမင်ရဲ့
နှုတ်ခမ်းထပ်က ဆော့စ်တွေကိုတစ်ရှုးယူရင်း
သုတ်ပေးတော့သည်။ဒီတော့မှငြိမ်ကြသွားတာ။
" ထယ်ယောင်း မင်းဆံပင်အနက်ရောင်တွေထွက်
လာပြီ။ဆေးပြန်မဆိုးသေးဘူးလား။မဟုတ်ရင်
အနက်တွေပဲပြန်ထားမလို့လား။ "
ဟိုဆော့စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းကကူးကို
ကြည့်လိုက်သည်။ကူးကလည်းထယ်ယောင်းကို
ကြည့်ပြီးပြုံးပြရင်း ဟိုဆော့ကိုလှမ်းကြည့်လို့စကားဆိုလိုက်သည်။
" မောင့်အတွက် အစ်ကိုကဆိုးပေးမှာမို့လေ။ "
" ချစ်တယ်...မောင့်အသက်။ "
ကူးလေးအဖြေကြောင့် ထယ်ယောင်းကပြုံးပြီး
ကူးရဲ့ပါးဖောင်းလေးကိုနမ်းကာဆိုလိုက်သည်။အားလုံးက အေးဆေးဆက်သောက်နေကြပေမဲ့ ယွန်းဂီနဲ့ဂျီမင်ကတော့ရန်ဖြစ်လို့မပြီးသေးဘူး။
သို့ပေမဲ့ထောင့်နေရာဝိုင်းတစ်ခုမှာ ခြေချိတ်ထိုင်လို့
လက်ညိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြား အရောင်နီနီဝိုင်ခွက်ကိုညှပ်ထားပြီး သူတို့ကိုခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးကြည့်နေသည့်
သူတစ်ယောက်လည်းရှိသေးသည်။
" ပြန်လာပြီမို့ အပျော်တွေကိုမမြင်ရတော့ဘူး။ "
To be continued ~
ဘာလိုလိုနဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ပြန်ရောက်လာပြီမို့
ပိုစိတ်စားရပါတော့မယ်။ပြီးဖို့ကနည်းနည်းလို
သေးပေမဲ့ ဇာတ်ရှိန်ကောင်းအောင်သေချာဆွဲ
ခေါ်ပေးပါ့မယ်ဗျ။
> >
#zawgyi
မိုးမ်ား႐ြာေနေသးသည့္ၾကားထဲ အျပာေရာင္အခ်စ္ခရီးဆက္ေနခဲ့သည့္ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးက
ေရခ်ိဳးခန္းထဲသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္း ေနာက္တစ္
လွည့္စတင္ခဲ့သည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေဘစင္ေပၚမွာကူးရဲ႕ကိုယ္ငယ္
ေလးကိုတင္ၿပီး ထယ္ေယာင္းကအနမ္းတို႔ဆက္
ရင္းမွ ေအာက္ပိုင္းေနရာကိုလႈပ္ရွားမႈမျပတ္ေစဘဲ
ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားေနသည္။ေမာင္ကေတာ့
သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္းျပခ်င္ၿပီဆိုလို႔သာ
ၿငိမ္ၿပီး သည္းခံေပးလိုက္ရတာ။
" အင့္...ေတာ္ပါေတာ့လို႔။ေမာင္ခ်စ္တာကို သိတယ္
ေလေနာ္။ဟင့္...ေမာင္..ငါပင္ပန္းေနၿပီ။ "
ကူးကေတာ့သာယာမႈရေနေပမဲ့လည္း ခံစားထားရတာေတြမ်ားေနၿပီမို႔ အနားယူခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ထယ္ေယာင္းရဲ႕လည္တိုင္ကို
ခ်ိတ္တြယ္ထားရင္းမွေျပာလိုက္သည္။ေမာင္က
ဒါေတာင္မရပ္သြားဘဲ ပိုလို႔လႈပ္ရွားျပလာတာမို႔
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုသာ
ခပ္တင္းတင္းကုပ္ထားလိုက္သည္။
" ဟာ့.!ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္မလား။ဆက္ၿပီးနည္း
နည္းေလး သည္းခံေပးပါလားကြာ။ "
ထယ္ေယာင္းကေျပာရင္း ပိုျမန္လာသည္မို႔ကူးက
ေျခေခ်ာင္းေလးေတြေကာ့တက္သြားသည္အထိ
နာက်င္မႈေတြကိုသာယာမႈနဲ႔ေရာယွက္ခံစားေန၏။
ဒါေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းပါးျပင္ကိုခပ္ဖြဖြနမ္းရင္း
ေျပာလိုက္သည္။
" ေမာင္...ခ်စ္တယ္ေလ။ငါနာေနၿပီေလေမာင္ရဲ႕။
ဟာ့!ျမန္ျမန္ၿပီးေတာ့ေနာ္ ကေလးေလး။ "
" ၾကည့္!ေမာင္က ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။
အခုေတာင္ ကေလးမဟုတ္ေၾကာင္းျပေနတာေလ။
ေမာင့္အသက္ကေတာ့ကြာ။ "
" ဟုတ္ပါၿပီလို႔ ဟာ့!။ကေလးေလးမဟုတ္တဲ့
လူႀကီးေလးရယ္။ေတာ္ေတာ့ေနာ္။မနက္ၾကရင္
အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ရမွာကို။ငါပင္ပန္းေနၿပီေလ။ "
ကူးေလးကေခ်ာ့ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ထယ္ေယာင္း
ကူးကိုအနမ္းေတြျပန္ဆက္ရင္း ၿပီးေျမာက္ဖို႔လို႔
ခပ္သြက္သြက္လႈပ္ရွားမိသည္။ကူးကလည္း
ၿပီးေအာင္လုပ္ရမည္မို႔ မွိတ္ႀကိတ္သည္းခံရင္း
သာယာမႈေနာက္ကို လိုက္ရေတာ့သည္။
ဘယ္တက္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ကူးကိုယ္တိုင္က အေျဖေပး
ဖို႔ဆိုၿပီးစတင္ခဲ့သည့္ဇာတ္လမ္းက တစ္ခါထည္းနဲ႔
မၿပီးႏိုင္တာျဖစ္သည္။ကူးကခြၽဲေျပာရင္ရမလား
ဆိုၿပီး လုပ္ျပေတာ့လည္း 'ခ်စ္ရင္ျပန္အလိုလိုက္'
ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ျပန္ေျပာသြားတာမို႔ ကူးေလးၿငိမ္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြေနာက္လိုက္ရ၏။
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူး အခ်စ္ေတြဆက္ႏႊယ္တာၿပီး
ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးကိုေရခ်ိဳးေပးေန၏။
ေရခ်ိဳးေပးေနတာေတာင္ အၿငိမ္မေနဘဲကူးရဲ႕
ပုခုံးေပၚကိုအနမ္းေတြျဖင့္ဆက္ေနေသးလို႔
ကူးေလးစိတ္ဆိုးကာ ေျပာရေတာ့သည္။
" ဟာ့!တကယ့္လူဆိုးေကာင္။ငါ့ကိုအရင္တုန္းက
အလိုလိုက္ခဲ့တာေတြကို ျပန္မေက်နပ္လို႔ေခ်ပေန
သလိုပဲ။ "
ကူးကေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကရယ္ရင္းကူးရဲ႕
လည္တိုင္ေလးကိုနမ္းရင္း ေျပာေတာ့သည္။
" ဟား...မဟုတ္တာကြာ။ေမာင္က အဲ့လိုမရွိပါဘူး။
ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္ေျပာၿပီး အလိုမလိုက္လို႔မရဘူး
ေလ။အခုထက္ထိ ေမာင့္အသက္ေျပာခဲ့တာကို
ေမာင္က အိမ္မက္လို႔ပဲထင္ေသးတာ။ "
" အိမ္မက္မဟုတ္ပါဘူးဆို။ေမာင့္ကိုငါကခ်စ္လို႔
အေျဖေပးခဲ့တာေလ။ေမာင္က ငါ့ကိုမယုံဘူးလား။
ငါကေမာင့္ကိုအရင္က လုပ္မိတာေတြေၾကာင့္ပါ
အားနာလို႔ေတာင္းပန္ခ်င္ခဲ့တာ။ငါတကယ္မွားသြား
ပါတယ္ေမာင္ရယ္။ "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းေပါင္ေပၚထိုင္ကာျဖင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကပ္ေစလိုက္ၿပီး ၾကည့္ေတာ့၏။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႔ကိုမ်က္ဝန္းဝိုင္းေတြနဲ႔
ေခ်ာ့ေျပာေနတဲ့အလွေလးကို အသည္းယားေန
ေတာ့သည္။သည္းမခံႏိုင္ေအာင္လို႔လည္း အၿမဲ
မ်ိဳးစုံလုပ္ျပတက္ေသးသည္။ခ်စ္လြန္းလို႔ဘာမွ
မျမင္ႏိုင္သည္အထိ ကိုကိုအလွေလးကိုသူသိပ္
ခ်စ္တာျဖစ္သည္။
" ေမာင္...ငါ့ကိုခ်စ္တယ္မလား။ေမာင္ မင္းငါ့ကို
ခ်စ္ေသးရဲ႕လားလို႔။ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!! "
ကူးေလးေျပာေနတာမၾကားသည့္ ထယ္ေယာင္းကို
ကူးကအျမင္မၾကည္စြာျဖင့္ ရင္အုပ္ကိုထု႐ိုက္လိုက္ေတာ့မွ ကူးအားၾကည့္လာေတာ့သည္။
ကူးကႏႈတ္ခမ္းခြၽန္ၿပီး ပါးေဖာင္းေလးေတြက
ႏႈတ္ခမ္းခြၽန္ထားတာမို႔ ပိုေဖာင္းေနသည္။
ထယ္ေယာင္း ထိုပါးေဖာင္းေလးေတြနမ္းလိုက္၏။
" ခ်စ္တယ္ ေမာင့္အသက္။ေမာင္က မင္းထက္ေတာင္ပိုခ်စ္ေသးတာ။ေမာင့္အသက္က ေမာင့္ကို
ဘယ္လိုပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ ေမာင္ဒါေတြကိုမွတ္မထား
ေတာ့ဘူး။အခုေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္မလား။ေမာင့္နဲ႔
သားကိုပိုပိုခ်စ္ေပးဗ်ာ။ဒါပဲမွတ္ထားလိုက္။အေတြးေတြဝင္မေနနဲ႔။ခ်စ္တယ္ ေမာင့္အသက္ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းခြၽန္ေလးကို
နမ္းလိုက္ၿပီးကိုယ္ငယ္ေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္လို႔
ေျပာလိုက္သည္။ကူးကေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
ရင္ခြင္ထဲဝင္ရင္း ကူးရဲ႕ကိုက္ရာေလးရွိေနသည့္
ရင္အုပ္ကိုနမ္းလိုက္ပါေသးသည္။
" အဟမ္း...ေမာင့္အသက္။ေမာင့္ထပ္မစခ်င္ဘူး။
ေမာင့္ရင္ခြင္ကိုနမ္းေလ ေမာင္ပိုစခ်င္ေလပဲ။ "
ထယ္ေယာင္းကရင္အုပ္မွာအနမ္းခံရတာကိုသတိ
ထားမိတာေၾကာင့္ ကူးေလးကိုစေနာက္လိုက္လို႔
ကူးေလးကမ်က္ႏွာေလးစူပုတ္ၿပီး ထယ္ေယာင္းကို
ခပ္စူးစူးၾကည့္ကာ ေျပာေတာ့သည္။
" ျမန္ျမန္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးေတာ့ေမာင္။ငါအိပ္
ခ်င္ေနၿပီ။မနက္ၾကေမာင္ကပဲ ပစၥည္းေတြအားလုံးသိမ္းထားလိုက္ေတာ့။ "
" ေကာင္းပါၿပီ၊ဒါေပမဲ့မျပန္ပါနဲ႔လားကြာ။သားက
ဒီအိမ္ကို တအားသေဘာေတြ႕ေနတာကိုဗ်ာ။ "
" အိမ္ကလူေတြ သြားလိုက္ျပန္လိုက္ျဖစ္ေနလို႔
အားနားလို႔ပါ။ဒါေၾကာင့္ျပန္ရင္ေကာင္းမလား
ေတြးမိတာပါ။ "
" ေလွ်ာက္မေတြးေနနဲ႔။အသက္ဒီမွာေနခ်င္တယ္ဆို
ေမာင္က အိမ္ေတာ္ထိန္းကိုေရာ၊အိမ္အကူေတြကို
လိုသေလာက္ေခၚထားေပးမယ္။အဖိုးတန္ေလး
ေျပာရင္ အဖိုးကလက္ခံပါတယ္။ "
ကူးေလးကထယ္ေယာင္းေပၚမွာ ဇိမ္က်ကာျဖင့္မွီထားရင္း ထယ္ေယာင္းကေရေသခ်ာေဆးေပး
တာေတာင္ ၿငိမ္ေနရင္းၾကည့္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြား
တဲ့သူ႔အသက္ေၾကာင့္ အျမန္သန္႔ရွင္းေပးၿပီးေတာ့
Bathrobeလဲေပးၿပီး အိပ္ယာေပၚခ်ေပးကာ
အိပ္ေစေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း Bathrobeလဲလိုက္ၿပီးေတာ့
အိပ္ေနသည့္ မ်ိဳးေစ့ေလးကိုသြားၾကည့္ရသည္။
အိပ္ေနတာေတာင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးမဟုတ္ဘဲေျခကား
ယားလက္ကားယားမို႔ ေသခ်ာေစာင္ၿခဳံေပးၿပီး
မ်ိဳးေစ့ေလးအတြက္ လက္ေသးေလးႏွစ္ဖက္ကို
လက္အိတ္ေလးစြပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေစာင္ပါၿခဳံေပး
လိုက္ေတာ့ ႏိုးလာတာမဟုတ္ဘဲေယာင္ၿပဳံးေနလို႔
ထယ္ေယာင္းက မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးကို
နမ္းလိုက္သည္။
" ေကာင္းေသာညပါ ဒယ္ဒီမ်ိဳးေစ့ေလး။ "
သားမ်ိဳးေစ့ေလးကိုညအိပ္အနမ္းေလးေပးၿပီး
အိပ္ယာဘက္ကိုျပန္ေလွ်ာက္လာကာ ကူးေလးကို
အနမ္းေပးလိုက္ရင္း ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ကာျဖင့္
အိပ္ေတာ့သည္။သူလည္းပင္ပန္းထားတာမို႔
ဘာမွဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး။
ထယ္ေယာင္းတကယ္ေပ်ာ္ပါသည္။သူ႔အသက္ရွိမွ
ေမတၱာမရဘူးလို႔ ေတြးထင္လိုက္မိခဲ့ေပမဲ့လည္း
အခုေတာ့ သူခ်စ္သေလာက္အထိကိုအသက္က
ျပန္ခ်စ္လာတာမို႔ ထယ္ေယာင္းကသူ႔ထက္မေက်ာ္
ေအာင္ ကိုကိုအလွေလးနဲ႔သားကိုပိုခ်စ္ရမည္။
- - - - -
ထယ္ေယာင္းကမနက္ေစာေစာထကာ ေဘးမွာ
အိပ္ေနသည့္ကူးေလးကိုနမ္းလို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္
ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားသည္။ညကအေတာ့္ကိုခ်စ္ျပ
လိုက္လို႔ ပင္ပန္းေနတာမို႔ ေရပန္းေအာက္မွာေရစ
ေတြကိုခံယူရင္းရွိသည္။
အခုဆိုေ႐ႊအိုေရာင္ဆံပင္ေတြက အနက္ေတြျပန္
ထြက္လာတာမို႔ ျပန္ဆိုးရမည္။အဲအတြက္လည္း
ပိုင္ရွင္ရွိမွာခြင့္ေတာင္းရဦးမည္။အရင္ထည္းက
ကိုကိုအလွေလးက သူ႔ကိုပိုင္သည္။ဒီအတြက္
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ စကားမပါရင္သူကိုယ္တိုင္
ဘာမွလုပ္မည္မဟုတ္ပါ။
" ေပ်ာ္လိုက္တာ။အခုထက္ထိငါမယုံႏိုင္ေသးဘူး။
ကိုကိုအလွေလးက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္တယ္တဲ့ေလ။ "
ထယ္ေယာင္းေရခ်ိဳးရင္းေတြးမိေသးသည္။
ညက ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးမွသူ႔ကို
'ခ်စ္တယ္။ေမာင့္ကိုခ်စ္တယ္။'စကားေၾကာင့္
ေစာင့္ထိန္းမရေတြျဖစ္ကုန္တာျဖစ္သည္။
ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔Bathrobeဝတ္ၿပီးေခါင္းကိုေသခ်ာသုတ္ရင္းထြက္လာခဲ့သည္။အသက္က
ဆက္အိပ္ေနေသးတာမို႔ အိပ္ေရးပ်က္မွာဆိုးလို႔
မႏႈိးေတာ့ဘူး။
" အဲ့...အဲ... "
ထယ္ေယာင္းေခါင္းသုတ္ေနရင္း ပုခတ္ထဲမွႏိုးစ
ရွိေနသည့္ မ်ိဳးေစ့ေလးကသူ႔ကိုခ်ီေစရန္အတြက္
အသံေပးလာသည္။
" ဒယ္ဒီလာၿပီ မ်ိဳးေစ့ေလး။ "
မ်ိဳးေစ့ေလးက ႏို႔ဆာရင္ေတာင္မငိုတက္ပါ။
အိပ္ယာကႏိုးေနရင္ေတာင္မွ ဂ်ီတိုက္ၿပီးငိုတာရွား
သည္။တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ထိန္းရခက္တဲ့အခါမ်ိဳး
ရွိတက္ေသးသည္။
" အာ..ဒယ္ဒီ့သားေလးႏိုးေနၿပီေပါ့ကြာ။ပါးပါးက
အိပ္ေနေသးတာမို႔ ႏို႔မေသာက္ပါနဲ႔ဦး။ဒယ္ဒီက
ႏို႔ဘူးတိုက္မယ္ဗ်ာ။အီးအီးေတြပါထားတာပဲ။
ဒါေၾကာင့္အသံေလးေပးေနတာကို။ "
ပုခတ္ထဲမွမ်ိဳးေစ့ေလးက ထယ္ေယာင္းကိုရယ္ျပ
ေနတာမို႔ ေအာက္ပိုင္းကိုလွန္ၾကည့္ေတာ့ အႏွီးထုတ္ထဲ အီးပါထားတာျဖစ္သည္။ဒါေတာင္မငိုဘဲ
သူ႔ဒယ္ဒီကိုရယ္ျပေနတာ။
" ပါးပါးအိပ္ေနတာမို႔ ဒယ္ဒီလုပ္ေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်။
ဒယ္ဒီတို႔မ်ိဳးေစ့ေလးက လိမၼာလိုက္တာကြာ။
ငိုေတာင္မငိုတက္ဘူးပဲ။ "
မ်ိဳးေစ့ေလးကိုသန္႔ရွင္းေပးဖို႔ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရေႏြးဇလားသြားယူေပးရင္း မ်ိဳးေစ့ေလးက
အသံၾကားေအာင္လည္း အသံေပးရေသးသည္။
ျပန္ထြက္လာေတာ့ Wet Tissueကိုထုတ္ၿပီး
ေရေႏြးထဲစိမ္ထားကာ အီးပါထားသည့္အႏွီးကို
ထုတ္လိုက္ကာ ေသခ်ာသန္႔စင္ေပးသည္။ဒါကို
မ်ိဳးေစ့ေလးက ထယ္ေယာင္းကိုရယ္ျပေနတာ။
" အဲ...အဲ... "
" ဒယ္ဒီ့ကိုစကားေတြေျပာေနတာလား။ဒယ္ဒီက
ေသခ်ာသန္႔စင္ေပးေနပါတယ္ဗ်။ၿပီးရင္ေတာ့
သားအတြက္ ဒယ္ဒီတို႔ႏို႔ဘူးသြားေဖ်ာ္မယ္။ "
ထယ္ေယာင္းက မ်ိဳးေစ့ေလးကိုသန္႔စင္ေပးရင္း
ေျပာသည္။မ်ိဳးေစ့ေလးက သူ႔ဒယ္ဒီကိုရယ္ျပၿပီး
အသံေတြေပးေနတာ။ပါးပါးကိုရွာေနတာျဖစ္၏။
ျမင္ခ်င္တဲ့သူမေရာက္လာေသးလို႔ ပိုစကားေျပာ
ေနတာျဖစ္သည္။
မ်ိဳးေစ့ေလးကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီး အေပၚမွာ
ပိုးအက်ႌလက္ရွည္ဝတ္ေပးကာ ေအာက္ပိုင္းကို
အႏွီးေလးသာပတ္ေပးသည္။အသားေလးက
ႏုဖတ္ဖတ္ေလးမို႔ အရာမထင္ေစခ်င္။
" အဲ...အဲ... "
" သိပါတယ္ကြာ။မင္းပါးပါး အိပ္ေနေသးတာ။
ဒယ္ဒီနဲ႔အတူ ေနၾကမယ္ဗ်ာ။ "
ထယ္ေယာင္းကမ်ိဳးေစ့ေလးကိုခ်ီေပးရင္း
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းသြားသည္။သားကို
လက္တစ္ဖက္ထဲခ်ီထားရင္း ႏို႔ဘူးကိုယူၿပီး
အသင့္ရွိသည့္ေရေႏြးျဖင့္ေဆးလိုက္သည္။
ေဆးၿပီးေတာ့မွ ဆယ္ယူလိုက္ရင္းႏို႔မႈန္႔ကိုထည့္ဖို႔
မွတ္ထားတဲ့အတိုင္းထည့္လိုက္သည္။ေရေႏြးကို
ထည့္လိုက္ၿပီး နည္းနည္းေႏြးေအာင္ထားရင္း
ေပြ႕ထားၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ကာ မ်ိဳးေစ့ေလးကို
စကားေျပာေနေသးသည္။
" ညကေလမင္းပါးပါးက ဒယ္ဒီ့ကိုခ်စ္တယ္တဲ့။
ဒယ္ဒီေလ အၾကားခ်င္ဆုံးစကားကပါးပါးရွိက
ခ်စ္တယ္ဆိုတာပဲ။ဒယ္ဒီကအခ်စ္ကိုေတာင္
မရေတာ့ဘူးထင္တာ။ညကဒယ္ဒီ့ကိုခ်စ္တယ္တဲ့။
ဒယ္ဒီေပ်ာ္တယ္ကြာ။ "
" အဲ့...ခစ္...အဲ... "
မ်ိဳးေစ့ေလးက ထယ္ေယာင္းေျပာသည့္စကားကိုနားလည္ဟန္ျဖင့္ တအဲအဲလုပ္ေနသည္။စကား
တအားေျပာခ်င္ေနတာမို႔ ထယ္ေယာင္းကိုေတာင္
အၿပိဳင္လိုက္ေျပာေနတာ။
" ဒယ္ဒီညက အရမ္းေပ်ာ္တာသားရဲ႕။သားက
အိပ္ေနေတာ့ မသိလိုက္ရဘူး။ဒယ္ဒီကသားကို
ေျပာျပခ်င္ေနတာ။သိလား..ဒယ္ဒီ့သားေလး။ "
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ေမးေစ့ေသးေလးကို ငုံထားရင္း
စကားဆိုလိုက္ေတာ့ မ်ိဳးေစ့ေလးကတခစ္ခစ္နဲ႔
ရယ္သည္။သူဘာေျပာေျပာသေဘာက်ေနတာ။
" ခစ္..ခစ္..အဲ... "
" အာ..ႏို႔ဘူးရၿပီပဲ။ဒယ္ဒီေမ့ေနတာ။မြ..မြ.. "
ထယ္ေယာင္းက ဧည့္ခန္းကဆိုဖာေပၚထိုင္ရင္း
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ႏို႔ဘူးေလးျဖင့္ ႏို႔တိုက္ေနရသည္။
ခ်စ္ရသူကေစာေစာထခိုင္းထည္းက သားရဲ႕
ေဝယ်ာဝစၥအားလုံးလုပ္ရမည္ဆိုတာ သိ၏။
" ဒယ္ဒီလည္းဒီမွာေနရတာ သေဘာက်တယ္။
ေအးခ်မ္းတယ္ေလ။သားေရာသေဘာက်တယ္
မလား။ဒယ္ဒီ့အသက္က ျပန္မယ္ဆိုတာခ်ည္း
ေျပာေနတာ။ "
" အဲ...အဲ့...အ... "
ႏို႔ဘူးျဖဳတ္ကာထယ္ေယာင္းေျပာသမွ်ကို လိုက္ေျပာေတာသည္။ထယ္ေယာင္းကၿပဳံးၿပီးသူ႔သား
ေျပာတာေလးကို နားမလည္လည္းေခါင္းၿငိမ့္ကာ
ရယ္ေတာ့သည္။
ကူးေလးကေတာ့ ေလွကားနားအကြယ္ကေန
ထယ္ေယာင္းနဲ႔မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ အမူအရာေလးကို
ၾကည့္ကာၿပဳံးေနသည္။အေဖကလည္းေပ်ာ္ေနတဲ့
အမူအရာျဖစ္သလို၊သားျဖစ္တဲ့မ်ိဳးေစ့ေလးကပါ
သူ႔ဒယ္ဒီအတိုင္း စကားလိုက္ေျပာေနတာျဖစ္၏။
ကူးရပ္ၿပီးၿပဳံးၾကည့္ေနရင္း ႏွစ္ေယာက္လုံးအနား
ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ကူးေလွ်ာက္လာတာကို
မၾကားသည္ထယ္ေယာင္းက သူ႔သားကိုသာၾကည့္လို႔စကားေျပာေနသည္။
" သား...ေနာက္ဆိုငိုပါဦးကြာ။မင္းဦးဦးဟိုေဆာ့က
ေျပာထားတယ္။ကေလးေတြက ငိုရင္အားပိုရွိတာ
တဲ့။သားကပိုငိုရမယ္ေလကြာ။ "
" ခစ္...အဲ...အဲ...ဟင့္... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔သားႏို႔ဘူးစို႔တာကိုထိန္းကိုင္ေပးရင္းစကားေျပာေနေပမဲ့လည္း မ်ိဳးေစ့ေလးက
ထယ္ေယာင္းအေနာက္မွာရပ္ေနသည့္ ကူးကိုေတြ႕
ေတြ႕ေတာ့ ႏို႔ဘူးစို႔ရာမွလက္ေလးေတြကမ္းေပးၿပီး
ခ်ီဖို႔စကားေျပာေနရင္း ငိုသံေလးေပးေတာ့
ထယ္ေယာင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
" အာ...သားကဘာလို႔လက္လွမ္းေနပါလဲၾကည့္တာ
ေမာင့္အသက္ေရာက္ေနတာပဲ။ေမာင့္အသက္...
ဆက္မအိပ္ေတာ့ဘူးလား။ "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ ကူးေလးကသားကို
ထယ္ေယာင္းလက္ထဲမွခ်ီယူရင္း ေျဖသည္။
" ဟင့္အင္း...ဆက္အိပ္ဦးမွာ။ဒီေန႔အိမ္ေတာ္ကို
မသြားခ်င္ေတာ့ဘူးေမာင္။ငါပင္ပန္းေနလိုနားမယ္ေနာ္။ကေလးေလး...ငါေျပာေနတာၾကားလားလို႔။ "
ကူးေလးကသားကိုခ်ီလိုက္ရင္း ကူးကိုစိုက္ၾကည့္
ေနသည့္ထယ္ေယာင္းရဲ႕ပါးကိုကိုင္ကာ ေျပာ၏။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ကူးရဲ႕ပုံစံေလးကိုၾကည့္ရင္း
ၿပဳံးေနတာျဖစ္သည္။ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ႏူးညံ့မႈကို
ထယ္ေယာင္းသေဘာက်သည္။
" ကေလးေလး...ၾကည္မေနပဲေျပာေလ။
ငါစိတ္တိုလာၿပီေနာ္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း။ "
ထယ္ေယာင္းပါးကိုဆြဲလိုက္ကာ ေဘးမွာထိုင္ရင္ေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုၿပဳံးရင္းျပန္
ေျဖၿပီး ပါးေဖာင္းေလးကိုနမ္းေသးသည္။
" သေဘာက်လို႔ၾကည့္မိတာပါဗ်ာ။ခ်စ္တယ္။
အမ်ားႀကီးခ်စ္တာေမာင့္အသက္ကို။ "
" အ...အဲ.. "
ထယ္ေယာင္း ကူးေလးကိုနမ္းၿပီးလည္တိုင္နားမွာ
ေခါင္းတင္ေနသည္။ကူးခ်ီထားတဲ့မ်ိဳးေစ့ေလးက
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးကို တအဲအဲစကားေျပာပါ၏။
" ပါးပါးကိုခ်စ္တာလား မ်ိဳးေစ့ေလး။ပါးပါးရဲ႕
သားေလးကို ပါးပါးခ်စ္တယ္ေနာ္။ "
ကူးကမ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ ပါးေဖာင္းေလးကိုခပ္ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ၿပီးေျပာေတာ့ မ်ိဳးေစ့ေလးက
ရယ္ေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕
ၾကည့္ရင္းကူးပုခုံးေပၚ ေခါင္းတင္ထားရာမွထကာ
ေမးေတာ့သည္။
" ေမာင့္ကိုေရာ... "
" ကေလးေလးကိုလည္း ငါခ်စ္တယ္။အာ့..! "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းကို'ကေလးေလးလို႔'သုံး
ႏႈန္းၿပီးေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေပးတဲ့အမွတ္ေတြမ်ားေနသည့္ကူးရဲ႕လည္တိုင္နားမွာ
ထပ္တိုးအေနနဲ႔ အမွတ္တစ္ခုေပးလိုက္သည္။
" ေနာက္တစ္ခါကေလးေလးလို႔ထပ္ေခၚရင္
ကိုကိုအလွေလးအိပ္ရာကမထႏိုင္ေအာင္ေမာင္
လုပ္လိုက္မွာ။ေမာင္က ကေလးေလးမဟုတ္ဘူး။ "
ထယ္ေယာင္းကကူးလည္တိုင္ကို အရာထင္ေအာင္
ပိုစုပ္နမ္းျပရင္းေျပာေတာ့ ကူးမ်က္ေစာင္းလွလွ
ေလးထိုးပါသည္။ၿပီးမွ မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ေသာက္စ
ႏို႔ဘူးကိုယူလိုက္ၿပီးႏို႔တိုက္ရင္းျပန္ေျပာသည္။
" ဆက္ေျပာၾကည့္ေနာ္။မင္းရင္အုပ္မွာငါ့သြားရာ
ေနာက္တစ္ခုထပ္ျဖစ္သြားမယ္။ "
" ဟုတ္လား။ဆက္ကိုက္ၾကည့္ပါဦးဗ်ာ။အဲ့သြားရာေလးေတြကို ေမာင္တအားသေဘာက်လြန္းလို႔ပါ။
အခ်စ္ကေပးတဲ့ဒဏ္ရာေလးေလ။ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးကိုဖက္ၿပီး
ေျပာလိုက္ေတာ့ ရင္ခြင္ထဲမွကူးကရယ္သလို
ႏို႔ဘူနဲ႔ႏို႔ေသာက္ေနသည့္ မ်ိဳးေစ့ေလးကလည္း
အေဖႏွစ္ေယာက္ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး
နားလည္ဟန္ျဖင့္ ႏို႔ေသာက္ရင္းၿပဳံးေနေတာ့သည္။
- - - - -
ေန႔လယ္ေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းတို႔အိမ္ကို
အိမ္ေတာ္ထိန္းနဲ႔အိမ္အတြက္ရွိေနရန္ လူေတြပိုၿပီး
ေခၚထားလိုက္သည္။အဖိုးကအိမ္ေတာ္ထိန္းကို
ေခၚထားဆိုလို႔ေခၚထားလိုက္ရ၏။အဖိုးကိုလည္း
ဒီအိမ္ေတာ္မွာေနေတာ့မည္လို႔ေျပာတာေတာင္
အဖိုးတန္ေလးအတြက္ဆိုၿပီးဝယ္ထားတာဟု
ေျပာသည္။အားလုံးက အရမ္းခ်စ္တာ။
ေန႔လယ္စာအတူစားၿပီးေနာက္ ထယ္ေယာင္းက
မေန႔ကမၿပီးျပတ္ေသးသည့္ အလုပ္ေတြကိုအိမ္မွာ
ဆက္လုပ္ျဖစ္သြားသည္။Macbookနဲ႔အလုပ္ရႈပ္
ေနတာမို႔ ေဘးကိုေတာင္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ဘူး။
ေမႊ႕ယာေပၚမွာကူးကေတာ့ ႏို႔ဘူးစို႔ေနေသးသည့္
မ်ိဳးေစ့ေလးကို ေစာင့္ၾကည့္ေပးရင္းျမဴေပးရ၏။
မ်ိဳးေစ့ေလးက ကူးလက္ညိဳးေလးကိုလက္ေသး
ေလးျမဳပ္ေနေအာင္ကိုင္ထားသည္။မ်ိဳးေစ့ေလးကကူးေပ်ာက္ရင္တအားငိုတက္သည္မို႔။
လက္ကလည္း ကူးလက္ညိဳးေလးကိုၾကည့္ေနကာ
ႏို႔ဘူးစို႔ရင္း စကားေတြေျပာေနသည္။တအဲအဲနဲ႔
မေမာႏိုင္ေအာင္ စကားေတြေျပာလြန္းေနတာမို႔
ကူးေခါင္းေလးသာၿငိမ့္ၿပီးနားေထာင္ရ၏။
" အြန္း...အဲ..အဲ... "
ႏို႔ဘူးကုန္သြားတာေတာင္ စကားကေျပာလို႔မၿပီး
ေသး။ကူးၿပဳံးလိုက္ရင္း မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕လက္ကို
ဖယ္ပါသည္။တင္းက်ပ္ေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထား
တာမို႔ မဖယ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕လက္ေလးကိုဖြဖြနမ္းလို႔သူ႔အႀကိဳက္သီခ်င္းေလးျဖင့္ေခ်ာ့သိပ္ရေတာ့သည္။သီခ်င္း
ေလးစၿပီးဆိုေတာ့ ပိုေတာင္သေဘာက်ၿပဳံး၏။
" ပါးပါးကေခ်ာ့သိပ္မွာမို႔ အိပ္ေတာ့။Twinkle twinkle little star, How I wonder what you are, "
အတန္ၾကာေတာ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳေအးေလးနဲ႔ေခ်ာ့သိပ္
လိုက္ရသည့္သီခ်င္းေလးေၾကာင့္ မ်ိဳးေစ့ေလးက
အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီျဖစ္သည္။မ်ိဳးေစ့ေလးအိပ္သြား
ေတာ့ ပါးေဖာင္းေလးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီး
ကူးလက္ညိဳးေလးကိုဖယ္လိုက္ရသည္။
မ်ိဳးေစ့ေလးက ပါးပါးကိုသိပ္ခ်စ္တာေၾကာင့္
မ်က္စိေအာက္ကေတာင္ အေပ်ာက္မခံခ်င္တာ။
ႀကီးလာရင္ေတာ့ ဒယ္ဒီနဲ႔သားၾကားညႇပ္ၿပီထင္၏။
ကူးေမႊ႕ယာေပၚမွဆင္းလာရင္း ထယ္ေယာင္းအလုပ္လုပ္ေနသည့္ ဆိုဖာအနားကိုေလွ်ာက္လာ
ခဲ့သည္။ထယ္ေယာင္းက အလုပ္ကိုသာစိတ္ႏွစ္ၿပီး လုပ္ေနတာမို႔ သတိမထားမိဘူး။
ကူးကေတာ့ခါးစပ္၌လက္ေထာက္ရင္း ေခါင္းကို
အသြင္သြင္ခါလိုက္ၿပီး ထယ္ေယာင္းMacbook
ႏွိပ္ေနသည္ကိုသိလို႔ ေဘးတစ္ေစာင္းအေနအထား
တက္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးေလး
ျပဳတ္က်မွာဆိုးလို႔ ခါးေသးေလးကိုဖက္ထား၏။
" ေမာင္...ငါေတာင္းဆိုစရာေတြရွိတယ္။အလုပ္ကိုခဏေလာက္ေမ့လိုက္ၿပီး ငါ့ကိုၾကည့္ေပးေနာ္။ "
ကူးက ထယ္ေယာင္းလည္တိုင္ကိုခ်ိတ္ထားရင္းမွ
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြေလးအနမ္း
ေပးလိုက္ရင္းမွေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာ
မၿပဳံးပဲမေနႏိုင္ေတာ့ပါ။
" ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ။ေျပာၾကည့္ဗ်ာ။ေမာင္နားေထာင္ေပးမယ္။အကုန္လုံးကိုလည္းေမာင္က
လိုက္ေလ်ာေပးမယ္။ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕အနမ္းေၾကာင့္စိတ္ေတြထိန္းမခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ေနာက္ထပ္နမ္းမိ
ရင္ေတာ့ ကူးဘက္ကိုမထင္ထားႏိုင္စရာအထိ
ထယ္ေယာင္းကအဆင့္တက္ၿပီးနမ္းခ်င္မိသည္။
" ငါအလုပ္ျပန္လုပ္ခ်င္တယ္။သားကိုမထိန္းခ်င္
လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ငါထိန္းခ်င္ပါတယ္။သားနည္း
နည္းအ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ ငါအလုပ္လုပ္မယ္။
အရင္ကအလုပ္ေတြမ်ားလို႔လားမသိပ်င္းတာကို
မသိဘူး။အခုမွေအးေဆးေနရေတာ့ပ်င္းတယ္။ "
ကူးစကားကို ထယ္ေယာင္းနားလည္ပါသည္။
အရင္ကအလုပ္ကို မနားပဲလုပ္လုပ္ေနၾကမို႔ပ်င္း
သည္ဆိုတာကိုမသိ။အခုေတာ့ ေအးေဆးအနားယူ
ေနရတာမို႔ ကိုကိုအလွေလးကပ်င္းေနတာျဖစ္၏။
" ဒီအခ်က္ကိုေမာင္လက္မခံႏိုင္ဘူး။အသက္က
အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးႏိုင္ေပမဲ့
ေမာင္က အလွေလးကိုပင္ပန္းေအာင္မထားဘူးလို႔
ကိုယ္တိုင္ကတိေပးထားတာ။ "
ထယ္ေယာင္းက စကားကိုခပ္ျပတ္ျပတ္ဆိုေတာ့
ကူးေလးမွာစိတ္ေကာက္စရွိခ်င္ၿပီမို႔ ႏႈတ္ခမ္းကို
ခြၽန္ေနရင္း စကားဆိုေတာ့သည္။
" ေမာင္ခ်စ္တာကိုသိတယ္ေလ။ဒီေတာ့ေမ့လိုက္ၿပီး ငါ့ကိုအလုပ္လုပ္ဖို႔ခြင့္ျပဳေပးေလ။ေမာင့္ရဲ႕
အတြင္းေရးမႈးေနရာရွိေနေသးတာပဲ။အဲ့မွာပဲ
လုပ္လိုက္မယ္ေလေနာ္။ "
ကူးက ခြၽဲသလိုေလးအသံျဖင့္ေျပာလာေတာ့
ကင္မ္ထယ္ေယာင္း သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
မႏိုင္တာထက္ ကိုကိုအလွေလးေတာင္းဆိုရင္
မလုပ္ေပးခ်င္တာမရွိတာမို႔ လက္ခံလိုက္သည္။
" အတြင္းေရးမႉးဆိုေပမဲ့ အလုပ္သိပ္မခိုင္းပါဘူး။ေမာင္က လုပ္ရမဲ့အလုပ္ေတြေျပာျပမယ္ဗ်ာ။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို ခဏခဏနမ္းရမယ္။
အသက္ကအလုပ္အေၾကာင္းေျပာရင္လည္း
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေပါင္ေပၚထိုင္ၿပီး ေျပာရမယ္။ၿပီးရင္လည္း နမ္းၿပီးမွျပန္သြားရမယ္။
မနက္မွာလည္းခဏခဏနမ္းေပးၿပီး၊ေနလယ္
ထမင္းစားတာေရာ၊ထမင္းစားၿပီးရင္လည္း
နမ္းရမယ္။အခ်ိန္တိုင္းလည္းနမ္းရမယ္။
နမ္းရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ႏႈတ္ခမ္းကိုပဲ။ "
" စည္းကမ္းေတြက ဥကၠဌႀကီးကင္မ္ထယ္ေယာင္း နစ္နာသြားဦးမယ္ထင္တယ္။ "
ကူးေလးကႏႈတ္ခမ္းေလးခြၽန္ၿပီး ေျပာသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ရယ္လို႔ ေမးရေသး၏။
" လုပ္ႏိုင္သလား ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂု။လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔
ထင္တယ္။ဟုတ္တယ္မလား ကိုကိုအလွေလး။ "
" အင္းပါ။ငါလက္ခံပါတယ္။မြ..ခ်စ္တယ္။ "
ကူးက ထယ္ေယာင္းသေဘာကိုလက္ခံေပးေရာ
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းထိ႐ုံေလးနမ္းသြား၏။
အနမ္းေတြေၾကာင့္ေရာ၊အေျပာေတြေၾကာင့္ေရာ
ထယ္ေယာင္းပိုနစ္ေျမာတာမို႔ ႐ုန္းမထြက္ခ်င္ဘူး။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကင္မ္ေဂ်ာင္ဂုကိုအာခံတြင္းထဲသာ
ငုံထားခ်င္သည္။အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလို႔
ဘယ္သူ႔မွမျပခ်င္ဘူး။
" ေနာက္ထပ္ေတာင္းဆိုစရာရွိေသးသလား။
ေမာင္ဆက္နားေထာင္ေပးမယ္။ "
ထယ္ေယာင္းက ေနာက္ထပ္စကားေျပာဖို႔လက္ခံ
လိုက္သည္ႏွင့္ ကူးေလးကပိုေတာင္းဆိုပါသည္။
" ကားတစ္စီးေလာက္ဝယ္ေပးပါ။ၿပီးရင္ေတာ့
ေမာင္က ငါ့ကိုကားေမာင္းသင္ေပးပါေနာ္။ "
" ဘာလို႔ကားစီးဖို႔ေျပာရတာလဲ။အာ့!!အသက္
ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲကြာ။ "
ထယ္ေယာင္းစကားေျပာေနတာကို နားမေထာင္ဘဲ
ပုခုံးကို'ျဖန္း'ခနဲျမည္ေအာင္ ႐ိုက္ခ်လိုက္တာမို႔
ထယ္ေယာင္းနာလို႔ေမးေတာ့သည္။ကူးေလးက
ဂ႐ုေတာင္မစိုက္ပါဘဲ မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္၏။
" ႐ိုက္တယ္ ဘာျဖစ္လဲ။ဂ်ီမင္ဆိုေလ ယြန္းဂီက
ေျပာစရာေတာင္မလိုဘူး။ကားဝယ္ေပးတယ္။
ဒါေတာင္ကားေမာင္းေတာင္သင္ေပးေသးတာ။
အခုဆိုဂ်ီမင္က အဲ့ကားနဲ႔ဒီအိမ္ကိုအသြားအျပန္
လုပ္ေနၿပီ။သိရဲ႕လား။အလိုက္ကိုမသိဘူး။ "
" ေမာင္ကေတာ့ ခ်စ္ရသူကိုအႏၲရာယ္မျဖစ္ေစ
ခ်င္ပါဘူးကြာ။ယြန္းဂီက သူ႔ခ်စ္သူကိုမခ်စ္ဘူး။
မခ်စ္လို႔ပဲ ကားဝယ္ေပးၿပီးသင္ေပးတာေပါ့။
ကားဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ပဲေမာင္းတက္တက္၊
အႏၲရာယ္ကင္းကင္းေမာင္းေနတာေတာင္
ေမာင္တို႔လို ကားေမာင္းတဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔သူေတြက
သူတို႔ႏိုင္ဖို႔၊အရင္ခရီးေရာက္ဖို႔အေရးႀကီးၿပီး
တိုက္သြားၾကတာ။ေမာင္က အသက္ကို
ကားေမာင္းသင္ေပးလို႔ တက္သြားရင္ေတာင္
အသက္ကိုစိတ္မခ်ဘူး။ "
ထယ္ေယာင္းက ခပ္တည္တည္ျဖင့္ေျပာေနေတာ့
ကူးေလးၿပဳံးေနေတာ့သည္။ကူးအေၾကာင္းကို
အရာရာဂ႐ုစိုက္တက္႐ုံတင္မကဘဲ အကုန္ေတြး
ေတာၿပီး ေျပာေနတာျဖစ္သည္။ခ်စ္စရာ။
" အရမ္းကိုစကားေျပာတက္တာပဲေနာ္။သိပါ့။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက အရမ္းကိုစကားတက္တာ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ႀကိဳက္တဲ့သူေတြမ်ားတာေပါ့။ "
" အဲ့ႀကိဳက္တဲ့သူေတြၾကားထဲကမွ အလွေလးကို
ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာပါ။အဲ့အလွေလးက စလိုက္ရ
တုန္းက အေတာ့္ကိုခက္ခဲတာ။႐ိုက္ေပါက္ေျပာမိ
ရင္ေတာင္ ပါးစပ္ထက္လက္နဲ႔ေခ်ပတာ။ဟာ..
ကိုက္ျပန္ၿပီဗ်ာ။ "
ကူးေလးရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ရယ္ၿပီးေျပာေတာ့
ထယ္ေယာင္းကိုမနာေအာင္ေလး ရင္အုပ္ကို
ကိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းမဖယ္ပါဘဲေအာ္၏။
" အခုေတာ့ပါးစပ္နဲ႔ေခ်ပလိုက္ၿပီ။ကားဝယ္ေပး
မွာလား၊မဝယ္ေပးဘူးလား။ "
" ဟုတ္ၿပီဗ်ာ။မနက္ျဖန္Showroomဘက္က
ကားေတြရဲ႕ပုံျပေပးမယ္။ေ႐ြးထားလိုက္ေလ။
ႀကိဳက္ရာယူလိုက္။ဟုတ္ၿပီလားကိုကိုအလွေလး။ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕ဆံပင္ရွည္ေလးေတြကို
သပ္တင္ေပးရင္း ကူးစကားကိုမဖယ္ရွားႏိုင္တာမို႔
လက္ခံေပးလိုက္သည္။ဝယ္ေပးလို႔သင္ေပးၿပီး
ကားေမာင္းတက္ရင္ေတာင္ သိပ္မေမာင္းေစခ်င္။
စိတ္ပူလို႔သာျဖစ္သည္။
" ေနာက္တစ္ခုေျပာစရာရွိေသးတယ္။ဟိုတစ္ေန႔က
အဖိုးရယ္၊အေဖနဲ႔စကားေျပာမိေသးတယ္။အဖိုးကမ်ိဳးေစ့ေလးေမြးတုန္းက ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥကိုေတာင္းပန္သြားတာ။ "
ကူးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ဆံပင္ရွည္ကို
သပ္တင္ေပးေနသည့္လက္ေလးေတြ ရပ္တန္႔သြား
သည္။ဒယ္ဒီနဲ႔အဖိုးကို ဒီကိစၥေတြကိုအစမေဖာ္ဖို႔
မွာထားရဲ႕သားနဲ႔ ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာသြား၏။
" ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ကိုယ္တိုင္လည္းေဒၚေလးကို
စိတ္မဆိုးသလို၊တစ္ခါမွစိတ္ဆိုးဖို႔ေရာမရွိဘူး။
ေဒၚေလးရဲ႕အခ်စ္ကိုနားလည္တယ္သိလား။
အဲ့ေတာ့ငါနားလည္ေပးလိုက္တယ္...ေမာင္။ "
ကူးေလးကေျပာျပေနေပမဲ့လည္း ထယ္ေယာင္းမွာ
အသံေတာင္မထြက္ဘဲ ၿငိမ္နားေထာင္ေနတာျဖစ္
သည္။ကူးကေတာ့ ထယ္ေယာင္းပါးျပင္ကိုအုပ္
ကိုင္ရင္း ဆက္ေျပာသည္။
" ေဒၚေလးက သူ႔လက္ေပၚမွာေကာင္းေကာင္းႀကီးျပင္းလာတဲ့ေမာင့္ကို ကေလးလိုသေဘာထားၿပီးအရမ္းခ်စ္ရွာတာ။ႀကီးလာေတာ့လည္းေမာင္
ေကာင္းေကာင္းေနဖို႔အတြက္ ခ်မ္းသာသူျခင္းေပး
စားဖို႔ေတာင္ မိန္းကေလးမဟုတ္ရင္ေနပါေစ၊
သူ႔တူေလးကို ေကာင္းေကာင္းေနေစခ်င္လို႔
လုပ္ခဲ့တာ။ "
ကူးစကားေျပာေနတာကို ၿငိမ္နားေထာင္ေနသည့္
ထယ္ေယာင္းဟာ အေဒၚကိုစိတ္ပ်က္တယ္၊မုန္း
တယ္လို႔ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာထားတာမို႔
မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲမေနဘူး။အဲ့ေလာက္ထိ
စိတ္ပ်က္သြားရတာလား ေမာင္ရယ္။
" ငါေရာက္လာေတာ့ ခြဲခဲ့တယ္ဆိုတာလည္း။
မင္းဘက္က ဘယ္ေလာက္ငါ့ကိုခ်စ္ခ်စ္၊
ေကာင္းေကာင္းေနရမယ္ဆိုတာမဟုတ္လို႔
ေဒၚေလးက လိုက္ခြဲခဲ့တာပါ။အဖိုးအဲ့ေန႔က
ေျပာသြားတယ္။သူမပိုင္ဆိုင္ရာေတြကို
ေမာင္ရယ္၊ငါရယ္၊မ်ိဳးေစ့ေလးရယ္အတြက္
ထားထားတာတဲ့။ငါမလိုခ်င္ဘူးလို႔အဖိုးမွ
ေရွ႕ေန႔ကိုျပန္ေပးခိုင္းလိုက္တာ။ "
" ျပန္ေပးလိုက္ၿပီမလားအသက္။အသက္...
ေမာင္တို႔ဒီအေၾကာင္းထပ္မေျပာၾကရေအာင္။
ေမာင္တို႔အေၾကာင္းပဲ ေျပာရေအာင္ကြာ။ "
ကူးေလးကေျပာျပေနတာကို နားမေထာင္ပါဘဲ
ေခါင္းအတင္းခါရမ္းေနသည္။ကူးကေတာ့
ေမာင့္အေတြးထဲ မုန္းတယ္ဆိုတာႀကီးကို
မေတြးေစခ်င္တာမို႔ေခ်ာ့ေျပာသည္။
" ေဒၚေလးက ေမာင့္ကိုတအားခ်စ္တာပါေမာင္။
ေမာင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔လုပ္မိတာပဲ။ေမာင္ကဘဲ
ေဒၚေလးကိုနားလည္ေပးလိုက္ပါေနာ္။ေမာင္ငါ့ကို
ခ်စ္တယ္ဆို ေဒၚေလးကိုနားလည္ေပး-- "
" ေမာင့္အသက္...ေတာ္ေတာ့။ေမာင္ကအသက္နဲ႔
သားကိုခ်စ္တာကခ်စ္တာပဲ။သူ႔ကိုခြင့္လႊတ္နား
လည္ေပးဖို႔ဆိုတာကတစ္ျခားစီ။ေမာင့္အသက္ကို
ထိခိုက္ေအာင္အထိလုပ္ခဲ့တာမို႔ ေမာင္ကမေက်
နပ္ႏိုင္ဘူးကြာ။သားကိုလည္းေခၚသြားတာမို႔
ေမာင္ခြင့္လႊတ္ဖို႔မေတြးခ်င္ဘူး။ေမာင္..သားနား
သြားအိပ္ေတာ့မယ္။ပင္ပန္းလာၿပီ။ "
ေဒၚေလးအေၾကာင္းကိုေျပာေတာ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာက
အေတာ္ပ်က္သြားၿပီး ေဒါသအရိပ္အေယာင္ေတြျပလာတာမို႔ ကူးကိုေတာင္ဆိုဖာေပၚျဖည္းညႇင္းစြာ
ခ်ေပးရင္း သူ႔သားေဘးနားသြားအိပ္ေတာ့၏။
ကူးကေတာ့ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ရင္း ေမႊ႕ယာေပၚမွာ
သားနဲ႔အတူကပ္အိပ္ေနသည့္ ေမာင့္ကိုၾကည့္လို႔
သက္ျပင္းရွည္ခ်မိသည္။တကယ္တမ္းၾက
ကူးလည္း သားေဇာေၾကာင့္ ေဒၚေလးကို
ေဒါသထြက္ဖူး၏။ကူးရဲ႕ေမေမကေတာ့
အခက္အခဲရွိသူကိုနားလည္ေပးဖို႔သာ
ေျပာတာမို႔ ကူးစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ရတာ။
ေမာင္ကတစ္ခြန္းထည္း ေျပာၿပီး၊လုပ္ၿပီးရင္လည္း
အျပတ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကူးေလးလည္းဆက္ၿပီး
ေျပာေပးဖို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး။
- - - - -
နမ္ဂြၽန္တို႔မွာေတာ့ ထယ္ေယာင္းထံမွမက္ေဆ့ခ်္
ကိုယ္စီရထားသည္မို႔ နမ္ဂြၽန္႔ဟိုတယ္က
စားဖိုေဆာင္မွာအကုန္လုံးစုံၿပီးေစာင့္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ခ်ိန္းထားသည့္သူကေရာက္မလာ
ေသးေပမဲ့ နမ္ဂြၽန္တို႔ကေတာ့ေရာက္ႏွင့္ေနတာျဖစ္သည္။ေယာင္းဝူလည္းမပါမျဖစ္ေပါ့။
" ထယ္ေယာင္းၾကာလိုက္တာကြာ။အစ္ကို ဒီတစ္ခါ
နည္းနည္းၾကာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္ရေအာင္။ "
တစ္ခြက္ေမာ့ခ်ရင္းနမ္ဂြၽန္က ေဘးမွာအကင္
ေတြခ်ည္းစားေနသည့္ ေဆာ့ဂ်င္ကိုစိတ္ပူၿပီး
ေမးလာသည္။ေဆာ့ဂ်င္က ဂ်ီမင္နဲ႔ယူရွင္းနဲ႔အတူ
အကင္ေတြခ်ည္းစားရင္း ျပန္ေျဖလာသည္။
" မျပန္ေသးပါဘူး။ထယ္ေယာင္းက သူတို႔အဆင္
ေျပသြားၿပီဆိုလို႔ ငါတို႔ကိုေကြၽးဖို႔ေခၚထားတာ
မလား။စားေပးရမွာငါတို႔တာဝန္ေလ။ဒါေတြ
မ်ားမ်ားထပ္လုပ္ခိုင္းရမွာငါ့ရဲ႕chefအငယ္
ေလးေတြကို "
အျမည္းေလးစားလိုက္၊ေဘးကေကာ့ေတးကိုပါ
တစ္ခြက္မကေမာ့ေသာက္ေနတာမို႔ နမ္ဂြၽန္လႊတ္
ေပးထားရသည္။ယြန္းဂီဆိုလည္း ေသာက္ရင္းမွ
သူ႔ေဘးက မင္ဂ်ီမင္ကိုၾကည့္ရေသးသည္။
သူလည္းထိုနည္းအတူ ေသာက္လိုက္၊အကင္
စားလိုက္လုပ္ေနတာျဖစ္သည္။
" မင္ဂ်ီမင္ ေသာက္တာေလွ်ာ့ဦး။ "
ယြန္းဂီက ဂ်ီမင္ေသာက္ေတာ့မည့္ခြက္ကိုဆြဲယူၿပီး
တားလိုက္ေတာ့ မူးရစ္စျပဳေနသည့္မ်က္ဝန္းက
ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး စကားဆိုသည္။
" ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ။ေသာက္ေနရင္ လာလာမရႈပ္နဲ႔။
ေရာ့!ပုဇြန္ေတြကို အခြံခြာေပး။ "
ေဆာ့ဂ်င္ေဘးက BBQစားဖို႔အတြက္ယူထားၿပီး
မကင္ရေသးသည့္ပုဇြန္အစိမ္းပန္းကန္ႀကီးကမ္း
ေပးလာသည္။မင္ဂ်ီမင္က မူးမူးၿပီးအစိမ္းနဲ႔
ကင္ၿပီးသားေတာင္ မခြဲျခားဘဲေပးလာသည္။
" မူးၿပီးမဟုတ္တာေတြလုပ္ၿပီ။ကင္ၿပီးသားေတြက
ဟိုဘက္မွာရွိတယ္။ယူစား...အဲ--ယူရွင္း အစ္ကို႔ကိုယူေပးစမ္းပါ။မခြာေပးရင္ ဗန္းနဲ႔ေကာက္ေပါက္ခံရေတာ့မွာမို႔။ "
ယြန္းဂီက ဂ်ီမင္မူးလာၿပီမို႔ ေဟာက္ေျပာလိုက္ေပ
မဲ့လည္း ျပန္ၾကည့္လာသည့္မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့
မူးေနသည့္ၾကားမွ မ်က္ေစာင္းေတြသာျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဗန္းနဲ႔ေကာက္ေပါက္မခံရခင္ ဂ်ီမင္
ေဘးမွာထိုင္ေနသည့္ ယူရွင္းကိုလွမ္းယူခိုင္း၏။
ယူရွင္းကကမ္းေပးသည္ကိုးယူလိုက္ၿပီး ဂ်ီမင္
စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ ခြာေပးေနရသည္။ဟိုေဆာ့က
ယူရွင္းကိုခိုင္းတာကို သေဘာမက်တာမို႔ေျပာ၏။
" ကိုယ့္ဘာကိုယ္လည္းမယူဘူး။ယူရွင္း..ကိုယ္
ေျပာထားတယ္ေလ။ေမ့ေနတာလား။ "
" စီနီယာကလည္းေတာ္ပါေတာ့။အားနာစရာႀကီး။
ေတာ္ၾကာ...စီနီယာပါၾကားကေန ပုဇြန္းဗန္းနဲ႔
ေကာက္ထုခံရမယ္။ "
ဟိုေဆာ့က ပုဇြန္အခြံခြာေပးေနရသည့္ယြန္းဂီနဲ႔
ပုဇြန္စားဖို႔ထိုင္ေစာင့္ေနသည့္ ဂ်ီမင္ကိုၾကည့္ရင္း
ေျပာေတာ့ ၾကားကယူရွင္းကတားရသည္။
မဟုတ္ရင္ အစ္ကိုဂ်ီမင္ရဲ႕ဗန္းပ်ံကသူတို႔နား
ေရာက္လာမည္ဆိုးလို႔။
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕က်န္းမာေရးေၾကာင့္ တာဝန္ယူဖို႔
ျဖစ္လာတဲ့ယူရွင္းက ဟိုေဆာ့နဲ႔ပိုနီးကပ္လာၿပီ။
ခ်စ္သူအဆင့္ေတာ့မတက္ၾကေသးေပမဲ့လည္း
အခုအစ္ကိုကူးေလးက သူ႔ကိုပါမေမ့မေလ်ာ့
ေက်းဇူးတင္ၿပီးဖိတ္တာမို႔ စီနီယာနဲ႔ေရာက္လာ
ခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းတို႔မ်ား မအိပ္ေသးတဲ့
အပင္ေပါက္ကိုေခ်ာ့သိပ္ေနတာထင္တယ္။
အဲ့ဒီအပင္ေပါက္က ခ်ီထားရင္ပိုဆိုးတာ။
တအဲအဲနဲ႔စကားေတြလိုက္ေျပာေနလို႔။ "
နမ္ဂြၽန္က သူ႔တူမ်ိဳးေစ့ေလးအေၾကာင္းကို
အသည္းယားရင္း ေျပာေနၾကတာျဖစ္သည္။
နမ္ဂြၽန္တို႔ခ်ီလိုက္သည္ႏွင့္ မ်ိဳးေစ့ေလးက
သူ႔ဦးေလးေတြမ်က္ႏွာယဥ္ေတာ့ စကားေတြ
မ်ိဳးစုံေျပာတာမို႔။ၿပီးေတာ့ အားလုံးကခ်စ္တယ္
ဆိုၿပီးခ်ီလိုက္တိုင္း လက္ႀကိဳက္ေနတာျဖစ္၏။
" ဒါေပမဲ့ငါ့ေပၚေရာက္ရင္ အဲ့ဒီအပင္ေပါက္က
အၿမဲအီးပါခ်တာ။ "
" ကြၽန္ေတာ့္ကိုေရာပဲ။ဆရာ့သားက ဆရာ့လိုပဲ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါအႏိုင္က်င့္တာ။ "
ယြန္းဂီကေသာက္ရင္းမွ ရယ္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့
ၿငိမ္ေနသည့္ေယာင္းဝူကပါ ထေျဖလာသည္။
ထိုသည္ကိုေဘးမွ ဂ်ီမင္ကပုဇြန္တစ္ေကာင္ကို
တူျဖင့္ညႇပ္ရင္း ခရမ္းခ်ဥ္ေဆာ့စ္ေလးတို႔ကာျဖင့္
စားၿပီးမွ စကားဆိုလာသည္။
" မ်ိဳးေစ့ေလးက ေၾကာင္ျဖဴႀကီးေတြကိုဆိုေၾကာက္တာေနမယ္။ၾကည့္ရတာ။ဦးဦးဂ်ီမင္ကို
ေၾကာင္ျဖဴအႏိုင္အက်င့္ေနလို႔ ဆုံးမေပးတာ
ထင္ပါတယ္ေနာ္။ "
" ငါၾကည့္တာ မင္းကခ်ည္းပဲအႏိုင္က်င့္ေနတာ။ "
ယြန္းဂီကိုစေနာက္သလိုေျပာေနသည့္ ဂ်ီမင္ကို
ေဘးမွေဆာ့ဂ်င္က ေျဖလာေတာ့ဂ်ီမင္ကစကားကို
ဖယ္ေရွာင္ေတာ့သည္။
" ဒါတင္မကဘူး။ဟိုတစ္ေန႔က က်န္းမာေရးစစ္ဖို႔
ကြၽန္ေတာ္ကခ်ီထားတာကို သေဘာမေတြေနလို႔
အစ္ကိုထယ္ေယာင္းကခ်ီေပးထားတာကို၊တအဲအဲ
လုပ္ၿပီး ဘာေတြေျပာေနလဲၾကည့္တာ၊သူ႔ဒယ္ဒီက
အစ္ကိုကူးေရာက္လာေရာ ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့
အသံကိုတိတ္သြားတာပဲ။ဒါေတာင္ထြက္ေျပးမွာ
ဆိုးလို႔ လက္ညိဳးကိုဆုပ္ကိုင္ထားေသးတာတင္း
ေနေရာပဲ အစ္ကိုတို႔ရယ္။ "
" ဟုတ္တယ္။မ်ိဳးေစ့ေလးက ထယ္ေယာင္းထက္ သူ႔ပါးပါးကိုပိုကပ္တာ။ပါးပါးဘြိဳင္းထင္တယ္။ "
ဟိုေဆာ့က ယူရွင္းစကားကိုေနာက္ မွန္တယ္ဆို
သည္ျဖင့္ေျပာေတာ့ အားလုံးရယ္ေနၾကသည္။
" ငါ့သားအေၾကာင္းကို အတင္းတုတ္ေနၾကတာ
ဟုတ္လား။လုပ္ခံရေတာ့မယ္မင္းတို႔။ "
သူတို႔စကားေျပာေနရင္း ထယ္ေယာင္းကကူးရဲ႕
လက္ကိုယွက္တြဲကာစားဖိုေဆာင္ဘက္ဝင္လာသည္။မသိရင္ႏွစ္ေယာက္သား တြဲခါစလူငယ္ေလး
ေတြလိုပဲ လက္တြဲထားၾကတာျဖစ္သည္။
" ဘာလို႔ေနာက္က်ေနရတာလဲ။အပင္ေပါက္ကို
မေခၚခဲ့ဘူးလား။ "
" ငါ့သားနာမည္က ငါေပးတာမ်ိဳးေစ့ေလးပါကြာ။
ၿပီးေတာ့ငါ့သားနာမည္က ကင္မ္ထယ္ဂြၽန္ကြ။
ဘာကိုအပင္ေပါက္လဲ။ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးအတြက္ထိုင္စရာအတြက္ခုံကိုဆြဲေပးလိုက္ရင္းမွေျပာသည္။ကူးကေတာ့ သူတို႔
စကားဝိုင္းေၾကာင့္ၿပဳံးေနေသးသည္ေလ။
" ခ်စ္လို႔ေခၚတာပါ ငါတို႔တူေလးကို။ "
နမ္ဂြၽန္ကရယ္ရင္းေျပာေတာ့သည္။ဂ်ီမင္ကေတာ့
ကင္ၿပီးသားပုဇြန္ေတြကို ယြန္းဂီကိုဆက္ခြာခိုင္းလို႔
ယြန္းဂီမွာစကားေတာင္မေျပာႏိုင္ေသး ခြာေပးေန
ရသည္။
" မ်ိဳးေစ့ေလးကို အဖိုးတို႔ရွိပို႔လာတာ။သူ႔အဖိုးနဲ႔
အဖြားကေခၚထားေပးမယ္ဆိုလို႔ ဒီကိုႏွစ္ေယာက္
ေရာက္လာတာပါ။နဲ႔မို႔ဆိုေခၚလာပါတယ္။ "
ကူးကနမ္ဂြၽန္အေမးကိုျပန္ေျဖေတာ့ နမ္ဂြၽန္က
ေခါင္းၿငိမ့္ရင္းနားေထာင္သည္။အဲ့သည္ေနာက္
ကူးကိုထယ္ေယာင္းက ကင္ၿပီးသားအသားကို
ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးကာ ပုဇြန္ကိုလည္းခြာေပး
ေနရင္း နမ္ဂြၽန္တို႔နဲ႔စကားဆက္သည္။
" ငါတို႔အခ်စ္ေတြပိုၿမဲသြားလို႔ ေကြၽးတာ။အႀကိဳက္
သာစားၾက။ငါတကယ္ရွင္းမယ္။အစ္ကိုဂ်င္ရဲ႕
လက္ရာေၾကာင့္ ငါကဟိုတယ္မွာပဲစုံဖို႔ေျပာတာ။
အသက္ကလည္း စားခ်င္တယ္ဆိုလို႔။ "
ထယ္ေယာင္းက ပုဇြန္အခြာေပးၿပီးေနာက္လက္ကို
တစ္ရႈးျဖင့္သုတ္ရင္း အကင္စားေနသည့္ကူးရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းေဘးမွာ ေဆာ့စ္ေလးေပသြားတာေတာင္
လက္မျဖင့္သုတ္ေပးရင္း တစ္ရႈးျဖင့္သုတ္ေပး၏။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းတို႔ ေနရာတကာအစ္ကိုကူးမွ
အစ္ကိုကူးပဲ။အစ္ကိုကူးက တကယ္ေတာ္ပါတယ္။
ႏွစ္ေယာက္လုံးကိုၿငိမ္ေနေအာင္ထိန္းထားတာ။
ထယ္ေယာင္းေရာ၊သူ႔သားေရာက အစ္ကိုကူးနဲ႔ဆို
ၿငိမ္ၾကသြားတာ။ "
ဟိုေဆာ့က ထယ္ေယာင္းအကဲပိုမႈကိုၾကည့္ရင္း
ေျပာလိုက္တာမို႔ ကူးေတာင္ၿပဳံးေနပါေသးသည္။
ဟိုေဆာ့ေျပာသလို အေမာင္မ်ိဳးေစ့ကလည္း
ကူးလက္ထဲေရာက္ရင္ ၿငိမ္ၾကသြားသလို၊ကူးေပ်ာက္ေနရင္ေတာင္ လိုက္ရွာတက္ေသးသည္။
" ေအာင္မေလး...ေဂ်ာင္ကူးတို႔မ်ားကံေကာင္း
လိုက္တာ။ပုဇြန္ကိုေျပာစရာမလိုပဲ အခြံခြာေပးၿပီး၊
အသားစားလို႔ေဆာ့စ္ေလးေသးေလးေပတာကို
သုတ္ေပးရတာနဲ႔၊ငါမ်ား ေဆာ့စ္မေျပာနဲ႔ပါးစပ္
ေဘးေပပြေနတာကို သုတ္မေပးဘူး။ "
ဂ်ီမင္စကားေၾကာင့္ အားလုံးကရယ္လိုက္ၿပီး
ယြန္းဂီကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ၾကည့္ကာျဖင့္
မေပသလို၊ေပသလိုစားျပေနသည့္ဂ်ီမင္ရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းထပ္က ေဆာ့စ္ေတြကိုတစ္ရႈးယူရင္း
သုတ္ေပးေတာ့သည္။ဒီေတာ့မွၿငိမ္ၾကသြားတာ။
" ထယ္ေယာင္း မင္းဆံပင္အနက္ေရာင္ေတြထြက္
လာၿပီ။ေဆးျပန္မဆိုးေသးဘူးလား။မဟုတ္ရင္
အနက္ေတြပဲျပန္ထားမလို႔လား။ "
ဟိုေဆာ့စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကကူးကို
ၾကည့္လိုက္သည္။ကူးကလည္းထယ္ေယာင္းကို
ၾကည့္ၿပီးၿပဳံးျပရင္း ဟိုေဆာ့ကိုလွမ္းၾကည့္လို႔စကားဆိုလိုက္သည္။
" ေမာင့္အတြက္ အစ္ကိုကဆိုးေပးမွာမို႔ေလ။ "
" ခ်စ္တယ္...ေမာင့္အသက္။ "
ကူးေလးအေျဖေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကၿပဳံးၿပီး
ကူးရဲ႕ပါးေဖာင္းေလးကိုနမ္းကာဆိုလိုက္သည္။အားလုံးက ေအးေဆးဆက္ေသာက္ေနၾကေပမဲ့ ယြန္းဂီနဲ႔ဂ်ီမင္ကေတာ့ရန္ျဖစ္လို႔မၿပီးေသးဘူး။
သို႔ေပမဲ့ေထာင့္ေနရာဝိုင္းတစ္ခုမွာ ေျခခ်ိတ္ထိုင္လို႔
လက္ညိဳးနဲ႔လက္ခလယ္ၾကား အေရာင္နီနီဝိုင္ခြက္ကိုညႇပ္ထားၿပီး သူတို႔ကိုခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးၾကည့္ေနသည့္
သူတစ္ေယာက္လည္းရွိေသးသည္။
" ျပန္လာၿပီမို႔ အေပ်ာ္ေတြကိုမျမင္ရေတာ့ဘူး။ "
To be continued ~
ဘာလိုလိုနဲ႔တစ္စုံတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာၿပီမို႔
ပိုစိတ္စားရပါေတာ့မယ္။ၿပီးဖို႔ကနည္းနည္းလို
ေသးေပမဲ့ ဇာတ္ရွိန္ေကာင္းေအာင္ေသခ်ာဆြဲ
ေခၚေပးပါ့မယ္ဗ်။
> >