Efe
"Miniğim biraz daha hızlı olmalısın. Hala yavaşsın."
Lara bana kırmızı gözlerle bakmaya başlamıştı. Ah şöyle dururken ne kadar çekici olduğunu bilseydi keşke.
"Deniyorum ama sen orda durup beni eleştirmekten başka bir şey yapmıyorsun varlık."
Daha sert vurmaya başladı. Gülerek yanına gittim ve belinden tutup kendime çektim.
"Beraber çalışalım o zaman güzelim, sinirlenme."
Keşke Larayı kendime çekmeseydim. Kan kokusu beni etkilemeye başlamıştı. Gözlerim yavaş yavaş kırmızıya dönerken hemen ondan ayrıldım. İlaçlar vücudumu yorgun düşürüyor diye bugün almamıştım ama sanırım hata ettim.
"Efe... Noldu?"
Gülümsemeye çalıştım. İlaç içmem gerekiyordu yoksa kendimi kontrol edemeye bilirdim.
"İyiyim güzelim. Sen biraz daha çalış. Ben susadım biraz su içip gelicem."
"Su mu içiceksin?"
Lara beni oyalama...
"Evet güzelim hemen geliyorum."
Koşar adımlarla odaya doğru ilerlemeye başladım. Ah kahretsin kokusu her geçen gün yoğunlaşıyor mu bana mı öyle geliyor. Delirmek üzereyim. İlaçları almadığım için daha yoğun geçirircem şimdi.
İlacı içmeyerek iyi bok yedin Efe.
Yere oturup gözlerimi kapattım. Kendime gelmeye çalışırken içeri Çağatay girdi.
Çağatay
Efeyle bir konu konuşmam lazımdı. Alex yine harakete geçmişti. Konuşmak için içeri girmiştim ki efeyi yerde oturmuş başını ellerinin arasına almış kendi kendine söylenmiş halini görmeyi beklemiyordum.
Hemen yanına gidip elimi omzuna koydum.
"Hey, iyi misin noldu?"
Efe kırmızı gözlerle bana baktı... Ama bu normal bir kırmızı değildi. Vampirler bir kandan etkilendikleri zaman gözleri siyah ve kırmızı arasında gidip gelirdi. Şaşkınca ona baktım çünkü kandan etkilendiğini daha önce hiç görmemiştim.
"Çağatay... Çekmecede ilaçlar var verir misin."
Hemen ayağa kalkıp çekmeceyi açtım ve ilacı aldım. İçinden bir tane çıkarıp Ege'ye verdim. Bir elimde de su vardı ama ona gerek duymadan direk içti.
Kafasını aşağı eğip yere bakmaya başladı. Gözleri yavaş yavaş normal rengine dönünce derin bir nefes aldı ve ayağa kalktı. Ben ise konuşacağım konuyu tamamen unutmuş Efe'ye bakıyordum.
"Teşekkür ederim."
"Rica ederim. Daha iyi misin? Hangi kandan ve niye etkilendin? Bu riskli olabilir biliyorsun değil mi?" Ben soruları sıralarken Efe yatağa geri oturdu. Ayak üstü yorduk çocuğu.
"Biliyorum biliyorum... Laranın kanı... Beni çekiyor. Dayanmaya çalışıyorum ama olmuyor. İlaç içmeden duramıyorum. Onlarda beni yoruyor."
"Siz eş değil misiniz zaten. Onu ısırmanda bir sorun yok."
Derin nefes alıp gözlerini bana kenetledi.
"Belki beni istemez. Hiç böyle birşey yapmadık. Ve kendimi kontrol edemeye bilirim. Korkuyorum. İlk defa birşey için bu kadar korkuyorum."
Gülümseyip yanına oturdum ve elimi sırtına koyup okşadım.
"Git Larayı çağır. Beraber bir banyo yapın. Güzelce rahatlayın. Sonra onunla konuş. Eminim anlayış gösterecektir." Dedim. Şu meseleyi sonra konuşsakda olurdu sanırım. Bu kadar kaosun üzerine ikisininde dinlenmesi lazımdı. Yeni bir kaosu kaldıracak kimse yoktu şuan.
Lara
Efenin yanıma doğru koşarak gelmesiyle gülümsedim. Ama kırmızı gözlerini görünce gülümsemem yavaş yavaş silindi.
"Efe. Noldu iyi misin."
"Hm hm. İyiyim odaya gelir misin benimle. Seninle birşey konuşmam lazım bugünlük bu kadar antrenman yeter."
Nefes nefese kalmış varlığa bakıp onayladım ve odaya çıkmaya başladım.
Odaya geldiğimiz gibi beni kolumdan tuttu ve duvarla arasına aldı. Elini boynumda dolaştırïrken kontrolden çıkmış görünüyordu.
"Sen.. susadın mı."
"Kan.."
Yutkunup gözlerini kapattı. Geri çekileceği sırada bu sefer ben kolundan tutup kendime çektim.
Evet daha önce hiç böyle birşey yapmamıştık. Yani Efe benim kanımı içmemişti. Ama onun bana zarar vermeyeceğini biliyordum. O yüzden içim rahat bir şekilde kendimi Efe'ye teslim ettim. Daha rahat hareket etsin diye de boynumu omzuma doğru eğdim.
Efe istediğimi anlamïş olucakki hemen dişlerini boynuma geçirdi. Ortaya küçük bir inleme attığımda beni kendine daha çok bastırıp onu hissetmemi sağladı. Dürüst olmak gerekirse efenin kanı beni çekmiyordu. Yani onun kanını içme isteği duymuyordum. Ama sanırïm erkek vampirler de bu duygu daha yoğun ki Efe şuan hayvan gibi beni sömürüyordu. Efe yavaşça geri çekilmeye başladı.
"Teşekkür ederim... Buna çok ihtiyacım vardı." Yavaşça boynumdan kan akan yerleri yaladı. Başïm döndüğü için Efe'ye daha çok sarıldığımda komutu anlamış olacak ki beni kucağına alıp yatağa yatırdı. Bende Efe'ye iyice sokulup gözlerimi huzurla kapattım. İçimde bir huzursuzluk vardı ve ben bunun kaynağını bilmiyordum... Henüz.
Bittiğ
KAOS ALARMI
hihihi
Birazcık kaos zamanı çok iyi gün geçirdiler.
(Sadece iki bölümdür olay yok doğru düzgün)
Neyse byee💖💗💓💞💕