"Eve geç geldin... yine," diye öfkeyle konuştu Kento, ortak yatak odanıza girerken başını kitabından bile kaldırmadan. Bu, bu haftaki üçüncü seferiydi ve en kötüsünü düşünmeye başlamıştı. Bir dakika sonra kitabını bıraktı ve boğazımda bir yumru oluşmasına neden olan bir bakışla bana baktı.
" İş nasıldı ?" Kollarını sıkıca göğsünde çaprazlayarak sordu.
Derin bir nefes alıp verdim. "Çok yorucu. Artık geç saatlere kadar iş veriyorlar. Seninki nasıldı?"
Ama görünen o ki bu yeterli bir açıklama değildi çünkü Kento'yu daha da sinirlendirdi ve görünen o ki daha da şüphelendi. İçini çekti ve kollarını hâlâ çaprazlamış halde benden uzağa baktı.
"Gerçekten bu cevapla beni işe geç kaldığına inandırabileceğini mi sanıyorsun?" Diye sordu.
Şüphe ile kaşlarımı çattım ve gözlerimi kıstım. "Neden, Ne oldu ki Nanami? Bir sorun mu var?"
"Ah, hadi ama" Kento, kollarını hâlâ sıkı bir şekilde göğsünde kavuşturmuş halde alay etti “Neden bahsettiğimi bilmiyormuş gibi davranma. Jujutsu büyücülük bölümüne transfer olduğundan beri her hafta eve geç geliyorsun. Her zaman 'iş' şöyle zordu, böyle yorucuydu' olur. Bana senin gerçekten doğruyu söylediğine ve benden bir şey saklamadığına inanmam için iyi bir neden söyle.”
Kollarımı Nanami'nin ki gibi bağladım. "Biliyorsun, Bu iş kolay değil Nanami. Tehlikeli bir işte çalışıyorum. Geç kalmam normal değil mi?" Nanami'ye yaklaştım ve yanındaki koltuğa oturdum.
"Ah, lütfen," Ben onun yanına oturmak için odayı geçerken bile Kento umursamaz bir tavırla alay etti, "Tehlikeli bir işin olduğunu falan biliyorum, ama her hafta bu kadar geç saatlere kadar çalışmanı bekleyemezler, değil mi? Belki de ilk başta iyi bir sebepti ama şimdi benden uzak durabilmek için bahaneler uydurduğunu hissediyorum."
Onu aldattığımı mı düşünüyordu o? "Nanami biz evliyiz. Aramızda gizli saklımız yok. Neden şüpheleniyorsun anlayamıyorum. Seni aldattığımı mı düşünüyorsun?"
"Peki sen her hafta eve geç gelirken ben başka ne düşünebilirim ki?" Sesindeki hayal kırıklığı ve öfke belirginleşerek sordu: "Aynı şey tekrar tekrar olduğunda şüphelenmememi bekleyemezsin, değil mi? Ve en azından bana daha iyi bir bilgi verebilirsin. Her şeyi sadece iş olarak görüp bir kenara bırakmak ve sana bu kadar çabuk inanacağımı düşünmekten daha iyi bir cevap."
Onu tabiki aldatmıyordum. Nanami gibi birisini aldatmak için kör olmak gerekirdi çünkü ondan yakışıklısını ve iyi kalplisini zor bulurdum. 3 yıllık evliliğimizde nadiren tartışma yaşamış, benim ihtiyaçlarımı karşılamak için her şeyi yapmış ve uğraşmıştı. "Peki. Şüphen var demek ki. Senin şüphelerini ortadan kaldırmak istiyorum. Telefonumu kontrol edebilirsin Nanami"
Cebimdeki telefonu çıkarttım ve Nanami'nin eline koydum.
Kento, olup bitenlerden dolayı hala hayal kırıklığı içinde olan gözlerini kıstı ve tek kelime etmeden telefonunu aldı. Mesajlarınızı ve telefon görüşmelerinizi incelerken telefonunuzdaki her şeyi incelemeye başlaması bir dakika sürdü. Sanki onu ikna edebilecek herhangi bir şey bulmaya çalışıyormuş gibi görünüyordu, özellikle de sadakatsiz olduğunu düşündürecek bir şey. Ama şüpheli bir şey göremeyince derin bir iç çekti ve bana baktı.
Ben ise tepkisini ölçercesine ona bakmaya devam ettim. Bir süre bakıştıktan sonra Nanami'nin dudakları konuşmak için aralandı.
"Hı..." diye mırıldandı Kento, mesajlarınızla telefon konuşmalarınız arasında hiçbir şey olmadığını görünce kendi kendine mırıldandı. Derin bir iç çekmeden önce tekrar inanamayarak bana baktı. Birkaç saniye sonra, "Sanırım eve geç gelmenin tek sebebi işti" dedi ve devam etti.
"Aşırı tepki gösterdiysem özür dilerim ama bunun biraz şüpheli olduğunu anlayabilirsin, değil mi?"
Nanami'nin gözünün içine baktım. "Tabiki.. seni anlıyorum Nanami. O yüzden bir şey demiyorum ancak aramızda soğukluk olmasını da istemiyorum."
Nanami anlık olarak gözlerini kapatıp açtı. "Biliyorum ve bu şekilde davrandığım için gerçekten üzgünüm ama senin de söylediğin gibi en kötüsünü düşünmeye başlamıştım." Kento içini çekti ve kollarını bana dolamadan önce yanına yatağa oturdu. "Artık sana güveniyorum aşkım ama bunun şuana kadar olduğu gibi haftalık bir olay olmayacağına bana söz verebilir misin? Sen etrafta olmayınca gerçekten çok yalnız kaldım.”
Kollarımı Nanami'ye sarıp karşılık verdim. "Bundan sonra dikkat edeceğim Nanami. Söz veriyorum kocacığım..~" kıkırdadım ve iyice ona sarıldım.
"Teşekkür ederim." Kento gülümsedi ve barıştığınıza göre rahat bir nefes aldınız. Parmaklarını yumuşak saçlarımın arasından geçirdi ve beni göğsüne doğru çekerken ikinizi de kucakladı. "Seni seviyorum."
Gülümsedim. "Bende seni seviyorum Nanami..~ hadi öp beni" yanlış anlaşılmayı ortadan kaldırdığımıza göre beni öpmesinde sorun yoktu. Birkaç haftadır iş yoğunluğu yüzünden çok fazla görüşememiştik. Bu yüzden onu özlemiştim.
"Tamam, tamam" dediğinde Kento kıkırdadı ve beni daha sıkı kendine çekti. dudakları benimkilerle buluşmadan önce kendi kendine mırıldandı. Sonunda geri çekilmeden önce beni uzun bir süre derinden ve tutkuyla öpüp geri çekildi. "Peki, bu daha önceki hatamı telafi ediyor mu?"
Sırıttım"Hayır..~ daha da ileri gitmeyi istiyorum" ani bir cesaretle konuşmuştum. Bunun için ayrı bir zamanda utanma seansı geçirecektim.
"Gerçekten mi?" Kento yüzünde alaycı bir gülümsemeyle sordu. Tekrar bana doğru eğildi, parmakları saçlarıma dolanırken beni daha sıkı kendine çekti. Boynumu ve köprücük kemiğimin etrafındaki bölgeyi öpmeye başladığında vücudu benimkine bastırdı.
"Hah, bu hoşuna gitti, değil mi?" Boynunu yavaşça öperken mırıldandı. Dudaklarını bir kez daha çeneme doğru hareket ettirmeye başladığında elleri cildimin hassas bölgelerini keşfetti.
"Evet Nanami..~ devam et lütfen" diyerek mırıldandım
"Hımm," diye mırıldandı Kento, boynunun her tarafını tekrar öpmeye başlarken, öptüğü her yerde arkasında minik izler bırakarak. Yüzünüzü bir kez daha kendisine yaklaştırmadan önce biraz kemirirken acele etmeden kulak memenize kadar ilerliyordu.
Yanaklarım oldukça kızarmış bir şekilde Nanami'ye baktım. Boynum için krem kullanmam gerekecekti. Muhtemelen yarın morarmış bir şekilde etrafta gezecektim ancak bu an için değerdi.
Yemedi.. smut yazmaya kıçım yemedi