#Unicode
ကင်မ်အိမ်တော်မှာတော့ ကူးလေးကဧည့်ခန်းမှာ
Tvကလာသည့်ကာတွန်းကားကိုကြည့်ရင်းဖြင့်
စတော်ဘယ်ရီဖျော်ရည်သောက်ရင်း အမေက
လုပ်ပေးထားသည့် ကွက်ကီးလေးတွေစားရင်း
ထယ်ယောင်းကိုစောင့်နေသည်။
ဟိုဆော့လည်းကူးလေးရဲ့ဘေးမှထိုင်ပြီး Ipadဖြင့်ဆေးစာတွေနဲ့ပတ်သတ်တာတွေကို လေ့လာရင်းဖတ်နေသည်။ပြီးမှသတိရကာ မျက်မှန်ကိုပင့်တင်
လိုက်ကာဖြင့် ကူးလေးကိုမေးတော့သည်။
" အစ်ကိုကူး...ထယ်ယောင်းတို့ကိုဖုန်းဆက်
ထားတော့ လာနေပြီပြောလား "
ဟိုဆော့ကစာဖတ်သည်ကို ခဏရပ်ကာမေးတော့
ကူးလေးကTvကြည့်နေတာကိုရပ်ကာ ဟိုဆော့ကိုလှည့်ကြည့်လာပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။အစားတော့
စားမပျက်ဘူးပေါ့။
ဟိုဆော့ပြုံးလိုက်ရင်း ကူးလေးကိုကြည့်ကာဖြင့်
ထယ်ယောင်းအကြောင်း အနည်းငယ်မေးမည်။
" အစ်ကိုကူး...ထယ်ယောင်းအရင်ကလိုဆိုးလား၊
ညကရော အစ်ကိုကူးနဲ့ဘယ်လိုနေသေးလဲ "
ဟိုဆော့ကမေးတော့ ကူးလေးစတော်ဘယ်ရီဖျော်
ရည်သောက်နေရာမှခဏငြိမ်ကြသွားပြီး ရှက်သွား
သလိုလေးဖြစ်နေတော့သည်။ဟိုဆော့ကတော့ မျက်နှာအမူအထားကိုသတိထားမိနေလို့ပြုံးပြီး
ထပ်မေးတော့သည်။
" ကျွန်တော့်ကိုယုံကြည်ပြီး အရှိကိုအရှိတိုင်းလေး
ပြောပြလို့ရပါတယ်၊ထယ်ယောင်းကိုတော့ ပြန်မပြောဘူးလို့ ကတိပေးပါတယ် "
ဟိုဆော့ကလေသံခပ်အေးအေးဖြင့် ပြောလာတော့
ကူးလေးကလှည့်ကြည့်လာပြီး ကွတ်ကီးလေး
တစ်ကိုက်ကိုက်ကာဖြင့် ဖြေသည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို အစ်ကိုအားနာမိတယ်၊
အကိုနဲ့သူရန်ဖြစ်ဖူးတဲ့ကိစ္စကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး
စကားသိပ်မပြောကြဘူး၊သူ့ကိုတောင်းပန်ဖို့ အချိန်
ယူလိုက်ပေမဲ့ သူအိမ်မပြန်လာဘူးလေ လအများကြီးခွဲထားရတာ၊အရမ်းအားနာမိတယ်၊အစ်ကိုကသူ့အချစ်တွေနဲ့မထိုက်တန်ဘူး၊နာကျင်အောင်အမြဲ
စကားတွေနဲ့ထိုးနှက်တယ်၊ဒါတင်မကဘူး၊အသား
နာအောင်အထိ အစ်ကိုလုပ်မိတာ၊ဒါကြောင့်
မျိုးစေ့လေးနဲ့တောင် ထွက်သွားဖို့လုပ်ခဲ့တယ် "
ကူးလေးရဲ့စကားတွေမှာ အားနာစိတ်တွေပေါ်ပြီး
ဝမ်းနည်းရိပ်လေးတွေ တက်လာသည်ကိုဟိုဆော့
ခံစားမိပါသည်။ဘယ်လောက်တောင်မှ ရင်ထဲသိမ်း
ထားရတော့ အစ်ကိုကူးနာကျင်နေမလဲ။
" အစ်ကိုထွက်သွားဖို့တွေးပြီး အားလုံးအတွက်
စာရေးနေတော့ အစ်ကို့မေမေကိုဖုန်းဆက်တာ၊
မေမေကသဘောမတူဘူး အိမ်ကလူတွေအစ်ကို့ကို
ဘယ်လိုသဘောထားပေးလဲဆိုတာ ပြောပြတော့
အစ်ကိုမထွက်သွားတော့တာ၊အဲ့တုန်းကဆို မေမေ
ခဏခဏလာလာတွေ့တာ၊ကင်မ်ထယ်ယောင်းကို
ဖုန်းဆက်ဖို့လုပ်ပေမဲ့လည်း မဆက်ရဲဘူးလေ၊
ပြီးတော့ သူ့အသားကိုအမြဲနာအောင်လုပ်မိတယ်၊
သူ့ကိုလည်းစကားအကောင်းမပြောခဲ့ဘူး... "
ကူးလေးကငိုချင်သည့်စိတ်ကို ထိန်းထားရင်း
ဟိုဆော့ကိုပြောပြနေသည်။ဟိုဆော့လည်း
အစ်ကိုကူးပြောနေတာတွေကြောင့် လုံးဝစိတ်
မကောင်းဘူး။အစ်ကိုကူးကနဂိုစိတ်ရင်းလေး
ကောင်းသည်။ဒါကြောင့်မို့ မသိစိတ်ကနေချစ်ပြီး
နာကျင်နေတက်တာဖြစ်သည်။
ဟိုဆော့သက်ပြင်းခပ်ယဲ့ယဲ့ချရင်း ကူးလေးဘက်
ကြည့်လို့ စကားဆိုလိုက်သည်။
" အဲ့လိုလုပ်ခဲ့တာအတွက် အစ်ကိုကူးကအခုတော့
ထယ်ယောင်းကိုအများကြီး ချစ်ပေးလိုက်ပါ "
" အစ်ကိုမသိဘူး၊ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုချစ်ဖို့က
အစ်ကို့အတွက်... "
ကူးလေးက ဟိုဆော့ရဲ့စကားကိုပြန်ဖြေသည်။
ကြည့်ရတာအခုထက်ထိ ဟိုဆော့စကားကိုတောင်
အစ်ကိုကူးလေးကနားမလည်သေးဘူးပဲ။
" အစ်ကိုကူး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သေချာပြန်စဥ်း
စားကြည့်ပါ၊မျိုးစေ့လေးလည်း မကြာခင်ဆို
ရောက်လာတော့မှာ၊ကလေးက အစ်ကိုကူးတို့
ပျော်ရင်သူလိုက်ပျော်မယ်၊မျိုးစေ့လေးက
အကုန်နားလည်လာတော့မှာ... "
ကူးလေးက ဟိုဆော့ပြောတဲ့စကားကြောင့်
စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားကာ မျိုးစေ့လေးရှိရာ
ရပ်ဝန်းငယ်လေးကိုဖိကပ်ထားလိုက်မိသည်။
ဟိုဆော့ပြောတာလည်းမှန်သည်။မျိုးစေ့လေးက
နောက်ဆိုမိဘတွေပြောရင် ဗိုက်ထဲကနေတောင်
အရိပ်အယောင်တွေကိုနားလည်မှာဖြစ်သည်လေ။
ကလေးလေးအရွယ်ရောက်လာသည်အထိတော့
ကူးလေးမတွေးမိနိုင်သေးဘူး။
" အစ်ကိုသိပ်မှားသွားပါတယ် ဟိုဆော့ရယ်၊ဒါပေမဲ့
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကပိုချစ်ပြလေ အစ်ကိုက
အရင်လုပ်ခဲ့တာတွေအတွက် ပိုအားနာတယ်၊
ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!! "
ကူးလေးနဲ့ဟိုဆော့စကားပြောနေရင်း အိမ်တော်က
တံခါးပွင့်လာသည်မို့ ကူးလေးကအကြည့်ပို့မိရင်း
စကားဆိုပြီး သွေးတွေပေကျံနေသည့်ပုံစံကြောင့်
ကူးလေးလန့်သွားကာ အနားကိုပြေးသွားသည်။
ဟိုဆော့ကတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့အနာကိုကြည့်ပြီးကူးကိုကြည့်လိုက်မိတော့ အံ့ဩသလိုဖြစ်သွား၏။
ကိုယ်ဝန်နဲ့တောင်ဇက်ခနဲထရပ်လိုက်ပုံကတော့
အတော့်ကိုလန့်သွားမိသည်။
" မောင်ရောက်ပါပြီဗျ၊ဟာ...ဖြည်းဖြည်းထလေ "
ကူးလေးကဇက်ခနဲထရပ်ကာအနားကိုပြေးလာလို့ ထယ်ယောင်းမှာ တားလိုက်ရသေးသည်။ဒါတောင်
ထယ်ယောင်းကိုစိတ်ပူပြီး တစ်ကိုယ်လုံးကိုကြည့်
နေတာ။ကိုယ်ဝန်သည်မို့ သွေးမြင်ရင်ပိုဆိုး၏။
" မင်း..မင်း..ဖြစ်လာပြန်ပြီ၊ဘာတွေလုပ်လာ
တာလဲဟင်၊နာနေမှာပဲ၊အမေတို့ အပြင်ခဏထွက်
သွားကြတာ၊ပြန်လာရင် မင်းကိုတိုင်မယ်... "
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊မောင်ကဆိုးပါတယ်
မောင့်အသက်ကိုယ်တိုင်လည်း အပြစ်ပေးပါ "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းလက်ကိုဆွဲကာအပေါ်
ထပ်ကိုတက်ဖို့အတွက် ခေါ်သွားသည်။သွေးတွေ
မြင်တာတောင် ထယ်ယောင်းကလန့်မည်ဆိုးလို့
ကာနေတာတောင် ကူးလေးရအောင်ခေါ်သွားတာ
ဖြစ်သည်။
" အစ်ကိုကူး ထယ်ယောင်းကိုကျွန်တော်တို့--- "
ကူးလေးကထယ်ယောင်းကို ရေချိုးပေးဖို့ပြန်ခေါ်
သွားပေမဲ့လည်း နမ်ဂျွန်ကကိုယ်ဝန်သည်ရှေ့သွေး
တွေနဲ့မို့ မမြင်စေချင်လို့ပြောဖို့စကာစဖို့ကြံတော့
ဟိုဆော့က မျက်ရိပ်ပြပြီးတားသည်။
နမ်ဂျွန်တို့အနားကိုလျှောက်လာကာ မျက်မှန်ကို
ပင့်တင်ရင်းဖြင့် ဖြစ်သမျှအရာတွေကိုမေးလာ
လေသည်။
" သူတို့ဘာသာလွှတ်ထားပေးလိုက်၊အဆင်ပြေမှာ၊
မင်းတို့သာငါမပါဘဲသွားကြလို့ ဖြစ်လာတာတွေ
ပြောပြဦး... "
ဟိုဆော့က နမ်ဂျွန်နဲ့ယွန်းဂီကိုပုခုံးဖက်ကာဆိုဖာ
ပေါ်ထိုင်စေရင်း ရှင်းပြခိုင်းတော့သည်။အပေါ်က
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးမှာတော့ ရေချိုးခန်းထဲ
တန်းဝင်စေလိုက်သည်။
" အသက်...မောင့်ဘာသာလုပ်လိုက်ပါ့မယ်ကွာ၊
အသက်ကသာ အခန်းထဲမှာစောင့်နေပြီး မောင့်ကို
အဝတ်အစားထုတ်ပေးထား၊မောင်တို့ ခဏနေ
အပြင်ထွက်ကြမယ်လေ "
" အင်း... ငါအဝတ်ထုတ်ထားပေးမယ် "
ကူးလေးကပြောရင်းထွက်သွားတော့ ထယ်ယောင်း
သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။အသက်ရှေ့မှာမို့
သွေးထွက်တာမမြင်စေချင်ဘူးဆိုတာမှ အသက်ကသွေးမြင်ပြီး ငိုသံရှိုက်သံလည်းတစ်စိုးတစ်စိမျှ
မရှိချေ။သူ့မှာတော့ငိုမှာဆိုးတာရော၊လန့်မှာဆိုး
တာတွေကြောင့်ပါ သွေးတွေမပြချင်ပါလေ။
တကယ်သန်မာလိုက်တဲ့ကိုယ်ဝန်သည်လေးပဲ။
ထယ်ယောင်းကရေချိုးဖို့လုပ်ရင်း ကူးလေးက
အခန်းထဲမှထယ်ယောင်းအတွက် အဝတ်အစား
ထုတ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းဆူမိပြီး မျိုစေ့လေးရှိရာ
ရပ်ဝန်းကိုထိတွေ့လိုက်ကာ ဆိုသည်။
" ပါးပါးကလေးလေး မင်းဒယ်ဒီကပါးပါးရဲ့စကား
နားမထောင်တာတွေ့လား၊ပါးပါးဖြင့် နားမလည်နိုင်
တော့ဘူး မင်းဒယ်ဒီကို... "
ကူးလေးက မျိုးစေ့လေးကိုထိရင်း ထယ်ယောင်းအကြောင်းပြောနေတော့သည်။ထယ်ယောင်းက
ကူးစကားနားမထောင်တာမို့ ကူးသဘောမကျ။
အခုလည်းကူးက ထယ်ယောင်းကိုဘယ်လိုဆုံးမ
ရမလဲတွေးရင်း မသိသေးတဲ့မျိုးစေ့လေးကို
တိုင်နေတာဖြစ်သည်။
" ပါးပါးစိတ်ဆိုးရင်လည်း သူကမကြိုက်ဘူး၊
မျိုးစေ့လေးရော ပါးပါးဘက်ပါတယ်မလား၊
ပါးပါးတို့ မင်းဒယ်ဒီကိုဆူကြမယ်နော်... "
ကူးလေးက အဝတ်အစားထုတ်ပေးရင်း
တစ်ယောက်ထည်းစကားတွေပြောနေတော့
ထယ်ယောင်းရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတာကို
မတွေ့ဘူး။
ထယ်ယောင်းကတော့ ခပ်ယေးယေးပြုံးနေပြီး
ကူးလေးအနားကို အသံမကြားအောင်ဖြင့်
လျှောက်လာပြီး အနောက်ကနေခါးသေးလေးကိုဖက်ကာ ပုခုံသေးလေးပေါ်ခေါင်းလေးတင်ရင်း စကားဆိုတော့သည်။
" ပါးပါးကအချစ်တွေအများကြီး ချစ်ပေးရင်တော့
ဒီကဒယ်ဒီက လိမ္မာပါ့မယ်တဲ့၊မျိုးစေ့လေးက
ပြောနေတယ်လေ မကြားဘူးလား ပါးပါး... "
ထယ်ယောင်းက ချွဲသလိုလေးဖြင့်ကူးလေးရဲ့
ပုခုံးပေါ်ခေါင်းတင်ကာဖြေတော့သည်။ကူးလေးက
ထိုစကားကြောင့် မျက်နှာလေးရဲတက်သွား၏။
ထယ်ယောင်းပြောပုံက ကူးမျက်နှာလေးကို
ရဲတက်သွားဖို့အထိ လုံလောက်သည်ထင်ပါ့။
" စကားနားထောင်ပေါ့၊ငါက မင်းကိုစိတ်ပူလို့ပြော
တာ၊မင်းလက်က သိပ်ကောင်းသေးတာမဟုတ်ဘူး၊
ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဂရုစိုက်ပါ ကင်မ်ထယ်ယောင်း "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းအမေးကိုမဖြေချင်ဘဲ
စကားလမ်းကြောင်းကိုလွှဲလိုက်သည့်အနေဖြင့်
ဂရုစိုက်ရန်ပြောတော့ ထယ်ယောင်းကအလိုမကျ
သည့်မျက်နှာထားဖြစ်လာပြီး ကူးလေး၏ကိုယ်ကို
သူ့ဘက်လှည့်ချလိုက်သည်။
" မောင်ပြောတဲ့စကားကို လွှဲလိုက်တဲ့အတွက်
မောင်ကအပြစ်ကြီးကြီးပေးမယ်ကွာ... "
" ဟမ်...အု.. "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးကိုအသည်းယားပေမဲ့
သူမေးတာကိုမဖြေဘဲ လည်နေတာကြောင့်
သူ့ဘက်လှည့်လိုက်ပြီးနှုတ်ခမ်းပါးလေးကို
နမ်းတော့သည်။
ကူးလေးလည်း ထယ်ယောင်းပေးတဲ့အနမ်းတွေကို
မငြင်းဆန်နိုင်ပါဘဲ အနမ်းတွေနောက်ခံစားပြီး
အတူနမ်းမိပါသည်။ကူးလေးအရင်လိုငြိမ်မနေနိုင်
တော့ဘူး။ထယ်ယောင်းအနမ်းတွေက နူးညံ့လွန်း
တာမို့ ကူးလေးလည်းအတူရှေ့ဆက်မိပါသည်။
ဒေါက်! ဒေါက်!
" ထယ်ယောင်းရေ...ငါဂျူတီရှိသေးလို့မင်းကို
ဆေးအမြန်ထည့်ပေးသွားရမယ်လေကွာ... "
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးနှစ်ယောက်အတူနမ်းနေ
ကြရင်း အပြင်မှဟိုဆော့ကအခန်းတံခါးခေါက်ကာ
လာပြောနေတာကြောင့် ထယ်ယောင်းကကူးရဲ့
နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ လွှတ်ပေး
တော့သည်။
အနမ်းတွေလွှတ်ပေးလိုက်ရော ကူးလေးကတော့
တွန့်သွားတဲ့အဝတ်ကိုပြန်ပြင်လိုက်ရင်း အခန်းတံ
ခါးနားကိုသွားပြီး တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းက Bathrobeနဲ့မို့တော်သေးသည်။
" ဟိုဆော့ဝင်ခဲ့လေ... "
ကူးလေးကတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ကာ အလိုက်သင့်ပြုံးရင်းဖြင့်အခန်းထဲခေါ်တော့ ဟိုဆော့လည်း
မျက်မှန်ကိုပင့်တင်ပြီးပြုံးရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ
ထိုင်ပြီးသူ့ကိုမျက်မှောင်ကြုံ့ကြည်နေသည့်
ထယ်ယောင်းအနားကိုလျှောက်ကာစကားစ၏။
" အစ်ကိုကြီးထယ်ယောင်းခင်ဗျ ကျွန်တော်မျိုး
ဆေးလာထည့်ပေးတာမို့ မျက်မှောင်ကြီးမကြုံ့
ထားပါနဲ့ခင်ဗျ၊ကျွန်တော်မျိုးသိပါတယ်ဗျာ၊
အချိန်ကောင်းကို ဖြတ်ဆီးမိလိုက်တယ်မလား "
ဟိုဆော့က ကုတင်ဘေးခုံဆွဲကာထိုင်လိုက်ပြီး
ခပ်ပြုံးပြုံးစကားဆိုတော့ ထယ်ယောင်းက
တကယ့်ကိုကြည့်မရဖြစ်နေတာဖြစ်သည်။
" နောက်ဆိုနေရာနဲ့အချိန်အခါကိုကြည့်ပြီးတော့
မင်းလာသင့်တယ်၊မဟုတ်ရင် မင်းဝဋ့်လည်မှာ
ငါ့ကောင်ကြီးရေ... "
ထယ်ယောင်းကမကြည့်ပေမဲ့လည်း ဟိုဆော့ကို
ခပ်စူးစူးကြည့်ရင်း စကားဆိုတော့သည်။ကူးက
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်းမှ
ခပ်ယေးယေးပြုံးလိုက်သေးသည်။
" မောင့်အသက် အဝတ်လဲထားဦးမလား၊ဟိုဆော့
မောင့်ကိုဆေးထည့်ပြီးရင် စျေးဝယ်ထွက်ကြမယ်၊
မောင့်အသက်စားချင်တဲ့ဆိုင်မှာ စားကြတာပေါ့ "
ထယ်ယောင်းက ဟိုဆော့ဆေးထည့်ပေးရင်းမှ
ပြောလိုက်တော့ ကူးလေးကခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
ပြီးမှရှည်ကျနေသည့်ဆံပင်ရှည်လေးကို နားထဲ
ညှပ်ထည့်လိုက်ပြီး ဖြေတော့သည်။
" အင်း...သွားမယ်၊ပူလို့အဝတ်လဲထားလိုက်မယ်၊
မင်းရှပ်အင်္ကျီငါယူဝတ်လိုက်မယ်နော်... "
ကူးလေးကပြောတော့ ထယ်ယောင်းကလည်း
လေးထောင့်ဆန်သည့်အပြုံးတွေဖြင့် ပြုံးရင်း
ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။အခုတလော ဗိုက်ပူလေး
သူ့အသက်က သူ့အင်္ကျီတွေဝတ်ရတာကိုအတော်
ကြိုက်နေတာဖြစ်သည်။တကယ်ယောက်ျားကိုများ
ချစ်နေတာတဲ့လား။
" ဟိုဆော့...ငါ့အသက်ကိုချစ်ရိပ်တောင်ရှိနေတာ
မင်းတွေ့ရဲ့လား၊ငါဖြင့်မြင်လိုက်ရလို့အပျော်တွေ
များနေပြီကွာ၊ငါမကြာခင် အချစ်ခံရတော့မယ် "
ထယ်ယောင်းကပျော်ရင်းပြောတော့ ဟိုဆော့က
လက်မောင်းကိုဆေးသေချာပြန်လုပ်ပေးပြီး
ပတ်တီးစည်းပေးနေကာ ပြောတော့သည်။
" အဲ့ပုံစံလေးဖြစ်လာနေပြီဆိုတာ ငါသိပါတယ်၊
အစ်ကိုကူးကချစ်ပါတယ်ကွာ၊ဝန်မခံတက်တာ၊
မသိစိတ်ကမင်းရှိနေပြီး သိစိတ်ကိုဝင်နေတဲ့မင်းကို
အစ်ကိုကူးကဖယ်ချင်နေတာ၊ငါပြောတာယုံ!
မင်းကိုလုံးဝမချစ်ဘဲမနေနိုင်ဘူးကွာ "
ဟိုဆော့က ပတ်တီးစည်းပေးရင်းပြောပြသည်။
ထယ်ယောင်းလည်း ငြိမ်နားထောင်ရင်းဟိုဆော့ကို
သတိရဟန်ဖြင့် ပြန်မေးလာသည်။
" မင်းရော ဟိုဆရာဝန်ငယ်လေးနဲ့အဆင်ပြေလား၊
ဆရာဝန်လေးက မင်းကိုသဘောကျနေပုံပါပဲ... "
" သူကတော့သဘောကျမှာပဲကွာ၊မင်းသိရဲ့နဲ့၊
ငါတို့ကဘယ်သူတွေလဲ အချောကြီးတွေလေကွာ "
ဟိုဆော့က ဆေးပစ္စည်းတွေကိုတစ်ခုချင်းစီအိတ်ထဲသိမ်းထည့်နေပြီးမှ သူ့ဂျူတီကုတ်ကော်လန်ကို
ကိုင်ရင်းပြောတော့သည်။ထယ်ယောင်းရယ်ပြီး
ဟိုဆော့စကားကိုထောက်ခံတော့သည်။
" မင်းစကားအမှန်ဆုံးပဲ ဟိုဆော့ "
" မမှန်သေးဘူး၊ပြောဖို့မေ့နေတာ၊ငါကချောပြီး
အဲ့ဆရာဝန်လေးကိုငါကနိုင်သေးတယ်၊မင်းရယ်၊
နမ်ဂျွန်ရယ်၊ယွန်းဂီရယ်လို ကြောက်တာမဟုတ်
ဘူးကွ...ဟားဟား... "
ဟိုဆော့ကရယ်ရင်းပြောပြီး အခန်းတံခါးနားကို
ရောက်သွားသည်။ထယ်ယောင်းကတော့
ဟိုဆော့စကားကိုမခံနိုင်ပါဘဲ ပြန်ဖြေသေး၏။
" ငါကငါ့အသက်ကို ကြောက်လို့မဟုတ်ဘူး၊
ချစ်လို့ကွ၊တအားချစ်လို့..လိုက်လျောတာ... "
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း!!!ဆေးထည့်ပြီးတာနဲ့စကား
များမနေဘဲ အဝတ်လဲဖို့အထဲကိုလာခဲ့တော့လို့! "
" မောင်လာပါပြီဗျာ.... "
ထယ်ယောင်းကဟိုဆော့ကို စကားနိုင်လုနေရင်း
အဝတ်လဲခန်းထဲကကူးလေးမှာ ထယ်ယောင်းကို
အဝတ်လဲဖို့ဆိုရင်းခေါ်တော့ ထယ်ယောင်းမှာ
ဟိုဆော့ကိုတောင်မနှုတ်ဆက်နိုင်တော့ဘဲ ပြေးဝင်
သွားတော့ ဟိုဆော့ရယ်လိုက်ရင်းအခန်းထဲက
ထွက်သွားတော့သည်။
" အလကား...ငါ့ကိုလေနဲ့ပြောနေကြတာ၊ဟိုက
ခေါ်လည်းခေါ်လိုက်ရော တန်းနေတာပဲကွာ... "
ဟိုဆော့ပြောရင်းထွက်သွားတော့သည်။သူလည်း
ဆရာဝန်ငယ်လေးနဲ့နီးကပ်ခဲ့တာက အစ်ကိုကူးနဲ့
မျိုးစေ့လေးတို့ကြောင့်ဖြစ်သည်။နှစ်ယောက်က
ချစ်နေတာသိခဲ့ကြပေမဲ့လည်း ဖွင့်မပြောသေးဘူး။
- - - - -
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးတို့ အဝတ်အစားလဲကြပြီး
အိမ်ကနေစထွက်ထည်းက ထယ်ယောင်းမှာ
လက်တစ်ဖက်ထည်းနဲ့ကားမောင်းမည်လုပ်နေလို့
ကူးလေးက ရိုက်ထုပြီးတားထားရသည်။
ကူးလေးစိတ်ကျေနပ်အောင် ထယ်ယောင်းက
ယောင်းဝူကိုလှမ်းခေါ်ပြီး လိုက်ပို့ခိုင်းရသည်။
အခုကားပေါ်ရောက်တာတောင် ကူးလေးက
ထယ်ယောင်းအနားမကပ်ဘဲ မျိုးစေ့လေးကို
ထိတွေ့ရင်းနေ,နေတာဖြစ်သည်။အခုတော့
Shopping Centreကိုရောက်လာခဲ့ကြသည်။
" ဟေ့ကောင်!မင်းအလုပ်ကိုမပြန်နဲ့ဦး၊ယွန်းဂီက
လာလာကြည့်ပေးလိမ့်မယ်၊မင်းကတော့အထုတ်
သယ်ဖို့လိုက်ခဲ့လိုက်.... "
ကားထဲကနေထွက်တော့ ထယ်ယောင်းကကူးလေး
ဘေးနားရပ်ရင်း ယောင်းဝူကိုစကားဆိုတော့သည်။
ယောင်းဝူကတော့ အတွဲကြားနေရမယ်ဆိုတာထက်
အလုပ်ကိုတာဝန်ယူရမှာမို့ သွားဖို့အတွက်လုပ်ရ
မည်လေ။မဟုတ်ရင်တော့ ဆရာပြန်သက်သာရင်
အလုပ်ပိုများမှာဖြစ်သည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း...ငါတို့နှစ်ယောက်ထဲသွား
ကြရအောင်လားနော်၊ငါတို့လည်း ဘာမှဝယ်သေး
မှာမဟုတ်ဘဲ၊ငါ့မေမေကမှာထားတယ်၊ကလေး
အတွက်လိုအပ်တာတွေ ကြိုမဝယ်ရဘူးတဲ့ "
ကူးလေးစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းသိလို့
ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။သူသိပါသည်ပေါ့။
ယောင်းဝူရှေ့တွင်ကူးလေးရဲ့နဖူးလေးကို
ထယ်ယောင်းကနမ်းလိုက်သည်။
" မောင်တို့မျိုးစေ့လေးအတွက် မဟုတ်သေးရင်
မောင့်အသက်အတွက်ဝယ်မယ်လေဗျာ... "
" မဝယ်ဘူး၊အိမ်မှာလည်း အများကြီးရှိတယ်၊
ပိုက်ဆံကိုဖြုန်းမနေနဲ့၊ငါမကြိုက်ဘူး၊ဒီအတိုင်း
သွားရအောင်နော်လို့.... "
ထယ်ယောင်းကပြောတာတောင် ဗိုက်ပူလေးကို
ကိုင်ထားရင်းခေါင်းတခါခါဖြင်ပြောနေသည်။
ထယ်ယောင်းထိုအချွဲသန်လေးကြောင့်မနေနိုင်ဘဲ
အလိုကျလိုက်ပေးရတော့သည်။ယောင်းဝူကိုတော့
အလုပ်အတွက် သေချာမှာခဲ့ထား၏။
ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးက Shopping Centreထဲ
ဝင်လာကြရင်း ကူးလေးလက်ကိုဆွဲထားခြင်းဖြင့်
လျှောက်ပတ်နေကြသည်။လျှောက်ပတ်နေရင်း
ကူးလေးက ကလေးလေးတွေပစ္စည်းနေရာလေး
ရှေ့ရောက်ရင် ပြုံးပြီးကြည့်နေတက်သေးသည်။
" မောင့်အသက် တစ်ခုခုလိုချင်တာရှိရင်လည်း
မောင့်ကိုပြောဗျာ၊မောင်လိုက်ဝယ်ပေးမယ် "
ထယ်ယောင်းကကူးလေးလက်ကိုတွဲရင်းဖြင့်
ဆိုင်ထဲကအဝတ်အစားလှလှလေးတွေတွေ့ရင်
သဘောကျကာကြည့်နေတက်လို့ ထယ်ယောင်းက
မေးနေသေးသည်။
" ဟုတ်ရဲ့လား၊မင်းက ပိုလိုချင်နေတာမဟုတ်လား၊
ခုနကGUCCIဆိုင်ရှေ့ကဖြတ်တာတောင် မျက်လုံး
မခွာနိုင်ဘူးနော်၊No!No!မင်းမှာအဲ့Brandတွေ
အများကြီးပဲနော်၊မဝယ်ရဘူး.... "
ကူးလေးရဲ့စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းကကြောင်
သွားသည်။ခုနကအတူလျှောက်လာကြရင်းဖြင့်
ထယ်ယောင်းက GUCCIဆိုင်ကိုမျက်လုံးလေး
ခဏရောက်လိုက်မိတာကို အသက်ကသတိထား
မိသွားပုံပဲဖြစ်သည်။
" ဟုတ်ပြီဗျာ၊မောင်မဝယ်ဘူးကတိပေးတယ် "
ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်သူ့ကိုချုပ်ချယ်တာ
သဘောကျတာမို့ ကတိပေးလက်ခံလိုက်သည်။
ထိုသည်ဖြင့်ကူးလေးကပြုံးလိုက်ပြီး....
" အင်း...တအားလိမ္မာတယ် "
ကူးလေးကထယ်ယောင်းရှေ့ ခြေဖျားထောက်ကာ
ထယ်ယောင်းရဲ့ပါးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲသွားပြီး စကားဆို
သွားတာမို့ ထယ်ယောင်းနှလုံးတွေတောင်အကျယ်
ကြီးခုန်နေမိသည်။
အသက်က သူ့ပါးကိုထိတွေ့သွားသည်တဲ့။
ထယ်ယောင်းပျော်လွန်းလို့ ရပ်မတန့်နိုင်သေးဘူး။
အသက်ကသူ့ကိုချစ်စရာလို့ပျော်ရုံတင်မကဘဲ
လိမ္မာတယ်လို့သုံးသွားသေးတာဖြစ်သည်။
" beauté - အလှလေး!!! "
ထယ်ယောင်းရပ်ကျန်နေခဲ့တုန်းရှိသေး ကူးလေးကို
အဝေးကနေ 'အလှလေး'လို့ခေါ်ကာပြေးလာသည့်
ကလေးကြောင့် ထယ်ယောင်းကြည့်မိတော့
မျက်မှောင်တွေတောင်ကြုံ့သွားသည်။
ဟိုပြင်သစ်ပေါက်စအခုထက်ထိ မပြီးနိုင်သေးဘူး။
သူ့အသက်နားပြေးနေတာမို့ မျိုးစေ့လေးကိုထိမိ
မှာဆိုးလို့ ရှေ့ကနေကာလိုက်ရတော့သည်။
" Hey!Il est enceinte et prudent-ကိုယ်ဝန်နဲ့မို့
သတိထားစမ်း! "
ဟိုပေါက်စလေးကအပြေးလာပြီး ကူးကိုတောင် ဖက်ဖို့အတွက်ကပ်လာပေမဲ့လည်း ထယ်ယောင်းမှ
ကူးရှေ့ကပိတ်ရပ်လိုက်တော့သည်။ထိုသည်ကို
ပြင်သစ်သားပေါက်စလေးက တရှုးရှုးဖြစ်ကာ
မျက်စောင်းလေးထိုးကြည့်သည်။
" beauté - အလှလေး... "
ပြင်သစ်သားလေးက သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ချစ်စရာကောင်းအောင် ကူးလေးကိုခေါ်သည်။
ကူးလေးကတော့ သဘောကျလို့ပြုံးကာဖြင့်
ထယ်ယောင်းကိုဖယ်ကာ ထိုင်ချဖို့လုပ်တော့
ထယ်ယောင်းကတားသည်။ကိုယ်ဝန်နဲ့ဖို့ထိုင်ချဖို့
မဖြစ်သေးဘူး။
" မလုပ်ရဘူးလေကွာ၊စကားပြောချင်ရင်ဒီတိုင်း
စကားပြော၊မောင်တို့မျိုးစေ့လေးနေရခက်သွား
မယ်လေကွာ... "
ကူးလေးကထိုင်ဖို့လုပ်နေသည်ကို ထယ်ယောင်းက
တားရတော့သည်။ဟိုပြင်သစ်သားပေါက်စလည်း
ကူးလေးကိုသူနဲ့မြင်သာအောင် ထိုင်စေချင်ပုံ။
ပြီးမှကူးလေးက အားနာသည့်မျက်နှာဖြင့်
ဖြေလေသည်။
" အားနာပါတယ်၊ဗိုက်ထဲကလေးလေးရှိနေတော့
ထိုင်ဖို့ခက်နေတာ တောင်းပန်ပါတယ်နော်..
Sorry Baby "
ကူးလေးကအားနာဟန်ဟန်းဂုဘာသာစကားဖြင့်ပြောလိုက်ပေမဲ့လည်း ပြင်သစ်သားပေါက်စက
လက်ဟန်ကိုနားလည်ဟန်ဖြင့် ပြုံးပြသည်။
" အို!!သားကဒီကိုရောက်နေတာပဲလား၊အို...
နေကောင်းရဲ့လား၊ဗိုက်ပူလေးကချစ်စရာလေး.. "
ပြင်သစ်သားပေါက်စရောက်နေသည့် ကူးတို့အနား
ရောက်လာပြီး ကူးရဲ့ဗိုက်ပူလေးကိုကြည့်ကာ
ဖြေတော့သည်။ကူးတို့လည်း ပြုံးပြရင်းပေါ့။
သူ့အမေက အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့်ပြောတော့
ကူးနဲ့ထယ်ယောင်းကပြုံးပြီး ပြန်နှုတ်ဆက်သည်။
ထယ်ယောင်းက လူမှုရေးအရမို့သူမအားမေးရ
သေးသည်။
" မဒမ်အန်နာက ဟန်းဂုကိုပြန်လာလည်တာလား "
" မေ့နေတာလား၊ကျွန်မက မစ္စတာတို့နဲ့အလုပ်တူ
တွဲလုပ်လိုက်ပြီလေ၊ဒီတော့ ကျွန်မကစာချုပ်သက်
တမ်းကြောင့်လည်း ဒီမှာအခြေချဖို့အတွက်ဖြစ်သွားတာ၊ဒါကြောင့် အိမ်အတွက်လိုအပ်တာတွေ
လာဝယ်ရင်း သားကအပြေးထွက်သွားလို့လိုက်
ကြည့်တာ ဒီရောက်ရင်းမစ္စတာတို့နဲ့တွေ့တာ "
မဒမ်အန်နာပြောသည့်စကားကြောင့် ကူးလေးနဲ့
ထယ်ယောင်းက ခေါင်းငြိမ့်နားထောင်လိုက်ရင်း
ပြီးမှ မဒမ်အန်နာကသတိရတော့စကားဆို၏။
" ကျွန်မတို့နဲ့နေ့လယ်စာအတူလိုက်စားကြမလား၊
နောက်ဆို ကုမ္ပဏီမှာလည်းအမြဲတမ်းတွေ့ရတော့မဲ့
သူတွေပဲကို၊ထမင်းအတူစားရအောင် "
" မရဘူး၊ကျွန့်တော့်အသက်--- "
" ကျွန်တော်တို့အတူစားကြပါ့မယ် "
ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်စားချင်သည့်နေရာကို
ပို့ပေးချင်တာမို့ ငြင်းဖို့ကိုအသက်ကကြားဖြတ်
ဖြေလိုက်ကာ လက်ခံလိုက်တာမို့ထယ်ယောင်း
ကြောင်နေတာဖြစ်သည်။
" ဒါဆိုShopping Centreအပေါ်ထပ်မှာဆိုင်
ကောင်းတစ်ဆိုင်ရှိတယ်၊မစ္စတာကင်မ်က လက်နာနေလို့လိုက်ပို့ပေးနိုင်မယ်မထင်လို့ ကျွန်မတို့လည်း
ဒီနေရာလေးကိုရွေးလိုက်တာပါ... "
သူမကပြောရင်း သူမသားလေးကိုလက်ဆွဲရင်း
ရှေ့ကနေသွားသည်။ကူးကတော့ မျက်မှောင်ကြုံ့
နေသည့်ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ပြီး ရယ်လိုက်၏။
" ကလေးဆန်မနေနဲ့၊ဧည်သည်တွေနဲ့မို့ ငါလည်း
မငြင်းကောင်းလို့ ဖြေလိုက်ရတာ၊အပြန်ကြမှ
မင်းနဲ့ငါ သက်သက်ဝင်စားမယ်နော်လို့... "
မဒမ်အန်နာနဲ့သူ့သားထွက်သွားတော့မှ ကူးလေးက
ထယ်ယောင်းကိုချော့တော့သည်။ထယ်ယောင်းက
သူ့အသက်စားချင်တာကိုကျွေးချင်တာမို့ ဗိုက်မဝ
တာမျိုးမဖြစ်စေချင်တာကြောင့် ငြင်းချင်တာ။
" မောင့်အသက်က စားနိုင်သေးလို့လားဗျာ "
" စားနိုင်တာပေါ့၊နှစ်ယောက်စာပဲကို၊ငါ့ကို
အထင်မသေးပါနဲ့ အာ...ကင်မ်ထယ်ယောင်း
ငါတို့အမြန်သွားရအောင်လေနော် "
ကူးလေးကရှေ့ကနေ ဦးဆောင်သွားတော့
ထယ်ယောင်းလည်းဘေးကနေလိုက်ရသည်။
တကယ်ပါ၊အသက်လေးက ထယ်ယောင်းကို
ခြွေချနေတာ အရည်ပျော်လို့အတိုင်းပါပဲ။
သူကလည်းပျော်ကြနေတာမို့ လိုအပ်တိုင်း
မောင့်အသက်ခိုလှုံဖို့အသင့်ပဲ။
- - - - -
Shopping Centreရဲ့အပေါ်ဆုံးထပ်နေရာရှိ
စားသောက်ဆိုင်သည် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတာမို့
အဆင်ပြေနေသည်။အစားအသောက်ကမျိုးစုံ
ရပေမဲ့လည်း ပြင်သစ်စာနဲ့steakကအဓိကမို့
မှာရန်အတွက် ဟိုသားအမိကမခက်ခဲပေ။
ကူးနဲ့ထယ်ယောင်းကအတူထိုင်လိုက်ကြပြီး Menuကဒ်ကြည့်ရင်း သင့်တင်ရာသာမှာစားကြ
တော့သည်။တစ်ဖက်ကသားအမိနှစ်ယောက်က ပြင်သစ်စာတွေမှာစားနေကြသည်။
အတန်ကြာအစားသောက်တွေရောက်လာတော့
ကူးလေးကSteakပန်းကန်နှစ်ပန်းကန်လုံးကို
အနားထားပြီး ထယ်ယောင်းအတွက်အသားကိုလှီးဖြတ်ပေးသေးသည်။
" ရော့..ငါခွံ့ကျွေးမယ်၊အတူတူစားရအောင်... "
ကူးကအသားတုံးလေးကို ခရင်းဖြင့်ထိုးကာ
ထယ်ယောင်းကိုခွံ့ကျွေးတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး စားတော့သည်။
" beauté nourris-moi aussi - အလှလေး
သားကိုလည်းကျွေးပါလား... "
" အို...သားကတော့လေ... "
ပြင်သစ်သားပေါက်စလေးကြောင့် ကူးလေးက
ကြောင်သွားပြီး သူ့အမေကတော့ရယ်လိုက်ပြီး
အသားတုံးလေးကိုခွံ့ကျွေးလိုက်တော့ ကလေးက
စားလိုက်ကာ ကူးလေးကိုပြန်ကြည့်နေသည်။
ထယ်ယောင်းဘက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့လည်း
မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ ကလေးကိုကြည့်နေတာမို့
ကူးလေးမေးရတော့သည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း...သူဘာပြောတာလဲ "
ကူးလေးက အသားတုံးကိုကူးလည်းစားရင်း
နောက်တစ်တုံးကိုထယ်ယောင်းအတွက် ခရင်းဖြင့်
ထိုးခွံ့ကျွေးနေတော့ ထယ်ယောင်းကစားလိုက်ရင်း
ဖြေလေသည်။
" ကလေးက အသက်ကိုစားကောင်းရဲ့လားတဲ့ "
" ဟုတ်လို့လား ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
ကူးလေးကမေးတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး
ထယ်ယောင်းကပါးစပ်လေးဟပေးပြန်သည်။
ဒယ်ဒီကြီးက ပါးပါးပေါက်စထံမှာကလေးလုပ်
နေတာဖြစ်သည်။
" beauté - အလှလေး... "
ကလေးက ကူးလက်လေးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲလိုက်ရင်း
အသားတုံးလေးကိုလက်ညိုးထိုးပြကာ ပါးစပ်ထဲ
ထည့်ပြသည်အမူအရာလေးလုပ်ပြနေတာမို့
ကူးလေး သဘောပေါက်ကာရယ်တော့သည်။
" အင်းအင်း... "
" အသက်...မလုပ်နဲ့လေကွာ၊အဲ့ကလေးကကို
လွန်ကိုလွန်လွန်းပါတယ်... "
ကူးလေးက မစားရသေးသည့်တစ်ခြားခရင်းဖြင့်
အသားတုံးလေးကိုထိုးလိုက်ကာ ကလေးလေးရှေ့
ကမ်းပေးတော့ ကလေးကပါးစပ်ဟပြီးကူးလေး
ကျွေးတာကိုစားရသည်။ထယ်ယောင်းကတော့
ကြည့်မနေတော့ဘူး။
" ရပါပြီနော်၊အများကြီး ခွံ့မကျွေးနေနဲ့တော့၊
တော်ကြာခင်ပွန်းက ပိုစိတ်တိုသွားမယ်... "
မဒမ်အန်နာကရယ်ရင်းပြောတော့ ကူးလေးလည်း
သဘောပေါက်ကာရှိသည်။အတန်ကြာတော့
ထပ်မှာထားသည့်အစားစာတွေရောက်လာရင်း
ကူးလေးက Spaghettiထပ်စားနေသည်။
ဒီတစ်ခါတော့ ထယ်ယောင်းကကူးလေးအေးဆေး
စားနိုင်အောင် ညာဘက်ဖြင့်သာစားနေတော့သည်။
မဒမ်အန်နာကတော့ ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးကို
စကားဆက်နေတော့သည်။
" သန့်စင်ခန်းသွားမို့ ကလေးကိုခဏလောက်ကြည့်
ပေးထားပါနော်... "
သူ့အမေကသန့်စင်ခန်းသွားဖို့ ကလေးကိုပြောပြီး
ထယ်ယောင်းတို့ကိုပါစောင့်ကြည့်ခိုင်းသည်မို့
ထယ်ယောင်းလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
" beauté! you're so beautiful "
" I know!! "
ကူးလေးကဖြေတာမဟုတ်ဘဲ ထယ်ယောင်းက
ကြားဖြတ်ဖြေလိုက်တာမို့ ကလေးကတောင်
မျက်စောင်းစွေကြည့်သည်။ကူးလေးကတော့
ထယ်ယောင်းတို့စကားဝိုင်းထဲမဝင်နိုင်ဘဲ
Spaghettiစားနေသည်။
" မောင့်အသက်...မောင့်ကိုခဏမော့ကြည့်ဦး "
ထယ်ယောင်းက အစာစားနေသည့်ကူးလေးကို
မော့ကြည့်ခိုင်းတော့ ကလေးကလည်းသူတို့ကို
စပ်စုနေသည့်အလားကြည့်နေသည်။
ကူးလေးကမော့ကြည့်လိုက်ရော ထယ်ယောင်းက
သဘောတကျရယ်တော့သည်။နှုတ်ခမ်းဘေးမှာ
အနှစ်ရည်လေးပေနေသည်ကြောင့် ထယ်ယောင်း
ပြုံးရယ်လိုက်ပြီး လက်မဖြင့်သုတ်ပေးရင်းမှ
နှုတ်ခမ်းပါးလေးအောက်က မှဲ့နက်လေးက
ထယ်ယောင်းကို ဆွဲဆောင်သွားသည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း... "
ကူးလေးခေါ်နေတာတောင်စိတ်ထဲမရှိဘဲ
ထယ်ယောင်းကအနားကပ်ကာဖြင့်
ကလေးရှေ့တင်ကူးလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို
နမ်းလိုက်တာဖြစ်သည်လေ။
" တော်တော့!အရှက်လည်းမရှိဘူး "
နမ်းလိုက်ပြီးမှကူးလေးကရုန်းထွက်လိုက်ကာ
အစာကိုဆက်စားနေသည်။ထယ်ယောင်းက
ကူးလေးရဲ့ပုံစံလေးကို သဘောကျလို့ပြုံးလိုက်ပြီး
ကလေးကိုတော့ ခပ်စူးစူးအကြည့်ပို့လိုက်တော့
ပြင်သစ်သားပေါက်စက သူ့ကိုမကြောက်ပါဘဲ
မျက်စောင်းတောင်ထိုးကြည့်သေးသည်။
To be continued ~
Updateနောက်ကျသွားရင် အားနာပါတယ်ဗျ။
> >
#zawgyi
ကင္မ္အိမ္ေတာ္မွာေတာ့ ကူးေလးကဧည့္ခန္းမွာ
Tvကလာသည့္ကာတြန္းကားကိုၾကည့္ရင္းျဖင့္
စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ရင္း အေမက
လုပ္ေပးထားသည့္ ကြက္ကီးေလးေတြစားရင္း
ထယ္ေယာင္းကိုေစာင့္ေနသည္။
ဟိုေဆာ့လည္းကူးေလးရဲ႕ေဘးမွထိုင္ၿပီး Ipadျဖင့္ေဆးစာေတြနဲ႔ပတ္သတ္တာေတြကို ေလ့လာရင္းဖတ္ေနသည္။ၿပီးမွသတိရကာ မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္
လိုက္ကာျဖင့္ ကူးေလးကိုေမးေတာ့သည္။
" အစ္ကိုကူး...ထယ္ေယာင္းတို႔ကိုဖုန္းဆက္
ထားေတာ့ လာေနၿပီေျပာလား "
ဟိုေဆာ့ကစာဖတ္သည္ကို ခဏရပ္ကာေမးေတာ့
ကူးေလးကTvၾကည့္ေနတာကိုရပ္ကာ ဟိုေဆာ့ကိုလွည့္ၾကည့္လာၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။အစားေတာ့
စားမပ်က္ဘူးေပါ့။
ဟိုေဆာ့ၿပဳံးလိုက္ရင္း ကူးေလးကိုၾကည့္ကာျဖင့္
ထယ္ေယာင္းအေၾကာင္း အနည္းငယ္ေမးမည္။
" အစ္ကိုကူး...ထယ္ေယာင္းအရင္ကလိုဆိုးလား၊
ညကေရာ အစ္ကိုကူးနဲ႔ဘယ္လိုေနေသးလဲ "
ဟိုေဆာ့ကေမးေတာ့ ကူးေလးစေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္
ရည္ေသာက္ေနရာမွခဏၿငိမ္ၾကသြားၿပီး ရွက္သြား
သလိုေလးျဖစ္ေနေတာ့သည္။ဟိုေဆာ့ကေတာ့ မ်က္ႏွာအမူအထားကိုသတိထားမိေနလို႔ၿပဳံးၿပီး
ထပ္ေမးေတာ့သည္။
" ကြၽန္ေတာ့္ကိုယုံၾကည္ၿပီး အရွိကိုအရွိတိုင္းေလး
ေျပာျပလို႔ရပါတယ္၊ထယ္ေယာင္းကိုေတာ့ ျပန္မေျပာဘူးလို႔ ကတိေပးပါတယ္ "
ဟိုေဆာ့ကေလသံခပ္ေအးေအးျဖင့္ ေျပာလာေတာ့
ကူးေလးကလွည့္ၾကည့္လာၿပီး ကြတ္ကီးေလး
တစ္ကိုက္ကိုက္ကာျဖင့္ ေျဖသည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို အစ္ကိုအားနာမိတယ္၊
အကိုနဲ႔သူရန္ျဖစ္ဖူးတဲ့ကိစၥေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး
စကားသိပ္မေျပာၾကဘူး၊သူ႔ကိုေတာင္းပန္ဖို႔ အခ်ိန္
ယူလိုက္ေပမဲ့ သူအိမ္မျပန္လာဘူးေလ လအမ်ားႀကီးခြဲထားရတာ၊အရမ္းအားနာမိတယ္၊အစ္ကိုကသူ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔မထိုက္တန္ဘူး၊နာက်င္ေအာင္အၿမဲ
စကားေတြနဲ႔ထိုးႏွက္တယ္၊ဒါတင္မကဘူး၊အသား
နာေအာင္အထိ အစ္ကိုလုပ္မိတာ၊ဒါေၾကာင့္
မ်ိဳးေစ့ေလးနဲ႔ေတာင္ ထြက္သြားဖို႔လုပ္ခဲ့တယ္ "
ကူးေလးရဲ႕စကားေတြမွာ အားနာစိတ္ေတြေပၚၿပီး
ဝမ္းနည္းရိပ္ေလးေတြ တက္လာသည္ကိုဟိုေဆာ့
ခံစားမိပါသည္။ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ရင္ထဲသိမ္း
ထားရေတာ့ အစ္ကိုကူးနာက်င္ေနမလဲ။
" အစ္ကိုထြက္သြားဖို႔ေတြးၿပီး အားလုံးအတြက္
စာေရးေနေတာ့ အစ္ကို႔ေမေမကိုဖုန္းဆက္တာ၊
ေမေမကသေဘာမတူဘူး အိမ္ကလူေတြအစ္ကို႔ကို
ဘယ္လိုသေဘာထားေပးလဲဆိုတာ ေျပာျပေတာ့
အစ္ကိုမထြက္သြားေတာ့တာ၊အဲ့တုန္းကဆို ေမေမ
ခဏခဏလာလာေတြ႕တာ၊ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကို
ဖုန္းဆက္ဖို႔လုပ္ေပမဲ့လည္း မဆက္ရဲဘူးေလ၊
ၿပီးေတာ့ သူ႔အသားကိုအၿမဲနာေအာင္လုပ္မိတယ္၊
သူ႔ကိုလည္းစကားအေကာင္းမေျပာခဲ့ဘူး... "
ကူးေလးကငိုခ်င္သည့္စိတ္ကို ထိန္းထားရင္း
ဟိုေဆာ့ကိုေျပာျပေနသည္။ဟိုေဆာ့လည္း
အစ္ကိုကူးေျပာေနတာေတြေၾကာင့္ လုံးဝစိတ္
မေကာင္းဘူး။အစ္ကိုကူးကနဂိုစိတ္ရင္းေလး
ေကာင္းသည္။ဒါေၾကာင့္မို႔ မသိစိတ္ကေနခ်စ္ၿပီး
နာက်င္ေနတက္တာျဖစ္သည္။
ဟိုေဆာ့သက္ျပင္းခပ္ယဲ့ယဲ့ခ်ရင္း ကူးေလးဘက္
ၾကည့္လို႔ စကားဆိုလိုက္သည္။
" အဲ့လိုလုပ္ခဲ့တာအတြက္ အစ္ကိုကူးကအခုေတာ့
ထယ္ေယာင္းကိုအမ်ားႀကီး ခ်စ္ေပးလိုက္ပါ "
" အစ္ကိုမသိဘူး၊ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္ဖို႔က
အစ္ကို႔အတြက္... "
ကူးေလးက ဟိုေဆာ့ရဲ႕စကားကိုျပန္ေျဖသည္။
ၾကည့္ရတာအခုထက္ထိ ဟိုေဆာ့စကားကိုေတာင္
အစ္ကိုကူးေလးကနားမလည္ေသးဘူးပဲ။
" အစ္ကိုကူး ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေသခ်ာျပန္စဥ္း
စားၾကည့္ပါ၊မ်ိဳးေစ့ေလးလည္း မၾကာခင္ဆို
ေရာက္လာေတာ့မွာ၊ကေလးက အစ္ကိုကူးတို႔
ေပ်ာ္ရင္သူလိုက္ေပ်ာ္မယ္၊မ်ိဳးေစ့ေလးက
အကုန္နားလည္လာေတာ့မွာ... "
ကူးေလးက ဟိုေဆာ့ေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားကာ မ်ိဳးေစ့ေလးရွိရာ
ရပ္ဝန္းငယ္ေလးကိုဖိကပ္ထားလိုက္မိသည္။
ဟိုေဆာ့ေျပာတာလည္းမွန္သည္။မ်ိဳးေစ့ေလးက
ေနာက္ဆိုမိဘေတြေျပာရင္ ဗိုက္ထဲကေနေတာင္
အရိပ္အေယာင္ေတြကိုနားလည္မွာျဖစ္သည္ေလ။
ကေလးေလးအ႐ြယ္ေရာက္လာသည္အထိေတာ့
ကူးေလးမေတြးမိႏိုင္ေသးဘူး။
" အစ္ကိုသိပ္မွားသြားပါတယ္ ဟိုေဆာ့ရယ္၊ဒါေပမဲ့
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကပိုခ်စ္ျပေလ အစ္ကိုက
အရင္လုပ္ခဲ့တာေတြအတြက္ ပိုအားနာတယ္၊
ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!!! "
ကူးေလးနဲ႔ဟိုေဆာ့စကားေျပာေနရင္း အိမ္ေတာ္က
တံခါးပြင့္လာသည္မို႔ ကူးေလးကအၾကည့္ပို႔မိရင္း
စကားဆိုၿပီး ေသြးေတြေပက်ံေနသည့္ပုံစံေၾကာင့္
ကူးေလးလန္႔သြားကာ အနားကိုေျပးသြားသည္။
ဟိုေဆာ့ကေတာ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕အနာကိုၾကည့္ၿပီးကူးကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ အံ့ဩသလိုျဖစ္သြား၏။
ကိုယ္ဝန္နဲ႔ေတာင္ဇက္ခနဲထရပ္လိုက္ပုံကေတာ့
အေတာ့္ကိုလန္႔သြားမိသည္။
" ေမာင္ေရာက္ပါၿပီဗ်၊ဟာ...ျဖည္းျဖည္းထေလ "
ကူးေလးကဇက္ခနဲထရပ္ကာအနားကိုေျပးလာလို႔ ထယ္ေယာင္းမွာ တားလိုက္ရေသးသည္။ဒါေတာင္
ထယ္ေယာင္းကိုစိတ္ပူၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးကိုၾကည့္
ေနတာ။ကိုယ္ဝန္သည္မို႔ ေသြးျမင္ရင္ပိုဆိုး၏။
" မင္း..မင္း..ျဖစ္လာျပန္ၿပီ၊ဘာေတြလုပ္လာ
တာလဲဟင္၊နာေနမွာပဲ၊အေမတို႔ အျပင္ခဏထြက္
သြားၾကတာ၊ျပန္လာရင္ မင္းကိုတိုင္မယ္... "
" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ၊ေမာင္ကဆိုးပါတယ္
ေမာင့္အသက္ကိုယ္တိုင္လည္း အျပစ္ေပးပါ "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းလက္ကိုဆြဲကာအေပၚ
ထပ္ကိုတက္ဖို႔အတြက္ ေခၚသြားသည္။ေသြးေတြ
ျမင္တာေတာင္ ထယ္ေယာင္းကလန္႔မည္ဆိုးလို႔
ကာေနတာေတာင္ ကူးေလးရေအာင္ေခၚသြားတာ
ျဖစ္သည္။
" အစ္ကိုကူး ထယ္ေယာင္းကိုကြၽန္ေတာ္တို႔--- "
ကူးေလးကထယ္ေယာင္းကို ေရခ်ိဳးေပးဖို႔ျပန္ေခၚ
သြားေပမဲ့လည္း နမ္ဂြၽန္ကကိုယ္ဝန္သည္ေရွ႕ေသြး
ေတြနဲ႔မို႔ မျမင္ေစခ်င္လို႔ေျပာဖို႔စကာစဖို႔ႀကံေတာ့
ဟိုေဆာ့က မ်က္ရိပ္ျပၿပီးတားသည္။
နမ္ဂြၽန္တို႔အနားကိုေလွ်ာက္လာကာ မ်က္မွန္ကို
ပင့္တင္ရင္းျဖင့္ ျဖစ္သမွ်အရာေတြကိုေမးလာ
ေလသည္။
" သူတို႔ဘာသာလႊတ္ထားေပးလိုက္၊အဆင္ေျပမွာ၊
မင္းတို႔သာငါမပါဘဲသြားၾကလို႔ ျဖစ္လာတာေတြ
ေျပာျပဦး... "
ဟိုေဆာ့က နမ္ဂြၽန္နဲ႔ယြန္းဂီကိုပုခုံးဖက္ကာဆိုဖာ
ေပၚထိုင္ေစရင္း ရွင္းျပခိုင္းေတာ့သည္။အေပၚက
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးမွာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ
တန္းဝင္ေစလိုက္သည္။
" အသက္...ေမာင့္ဘာသာလုပ္လိုက္ပါ့မယ္ကြာ၊
အသက္ကသာ အခန္းထဲမွာေစာင့္ေနၿပီး ေမာင့္ကို
အဝတ္အစားထုတ္ေပးထား၊ေမာင္တို႔ ခဏေန
အျပင္ထြက္ၾကမယ္ေလ "
" အင္း... ငါအဝတ္ထုတ္ထားေပးမယ္ "
ကူးေလးကေျပာရင္းထြက္သြားေတာ့ ထယ္ေယာင္း
သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။အသက္ေရွ႕မွာမို႔
ေသြးထြက္တာမျမင္ေစခ်င္ဘူးဆိုတာမွ အသက္ကေသြးျမင္ၿပီး ငိုသံရႈိက္သံလည္းတစ္စိုးတစ္စိမွ်
မရွိေခ်။သူ႔မွာေတာ့ငိုမွာဆိုးတာေရာ၊လန္႔မွာဆိုး
တာေတြေၾကာင့္ပါ ေသြးေတြမျပခ်င္ပါေလ။
တကယ္သန္မာလိုက္တဲ့ကိုယ္ဝန္သည္ေလးပဲ။
ထယ္ေယာင္းကေရခ်ိဳးဖို႔လုပ္ရင္း ကူးေလးက
အခန္းထဲမွထယ္ေယာင္းအတြက္ အဝတ္အစား
ထုတ္ေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆူမိၿပီး မ်ိဳေစ့ေလးရွိရာ
ရပ္ဝန္းကိုထိေတြ႕လိုက္ကာ ဆိုသည္။
" ပါးပါးကေလးေလး မင္းဒယ္ဒီကပါးပါးရဲ႕စကား
နားမေထာင္တာေတြ႕လား၊ပါးပါးျဖင့္ နားမလည္ႏိုင္
ေတာ့ဘူး မင္းဒယ္ဒီကို... "
ကူးေလးက မ်ိဳးေစ့ေလးကိုထိရင္း ထယ္ေယာင္းအေၾကာင္းေျပာေနေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းက
ကူးစကားနားမေထာင္တာမို႔ ကူးသေဘာမက်။
အခုလည္းကူးက ထယ္ေယာင္းကိုဘယ္လိုဆုံးမ
ရမလဲေတြးရင္း မသိေသးတဲ့မ်ိဳးေစ့ေလးကို
တိုင္ေနတာျဖစ္သည္။
" ပါးပါးစိတ္ဆိုးရင္လည္း သူကမႀကိဳက္ဘူး၊
မ်ိဳးေစ့ေလးေရာ ပါးပါးဘက္ပါတယ္မလား၊
ပါးပါးတို႔ မင္းဒယ္ဒီကိုဆူၾကမယ္ေနာ္... "
ကူးေလးက အဝတ္အစားထုတ္ေပးရင္း
တစ္ေယာက္ထည္းစကားေတြေျပာေနေတာ့
ထယ္ေယာင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာတာကို
မေတြ႕ဘူး။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ခပ္ေယးေယးၿပဳံးေနၿပီး
ကူးေလးအနားကို အသံမၾကားေအာင္ျဖင့္
ေလွ်ာက္လာၿပီး အေနာက္ကေနခါးေသးေလးကိုဖက္ကာ ပုခုံေသးေလးေပၚေခါင္းေလးတင္ရင္း စကားဆိုေတာ့သည္။
" ပါးပါးကအခ်စ္ေတြအမ်ားႀကီး ခ်စ္ေပးရင္ေတာ့
ဒီကဒယ္ဒီက လိမၼာပါ့မယ္တဲ့၊မ်ိဳးေစ့ေလးက
ေျပာေနတယ္ေလ မၾကားဘူးလား ပါးပါး... "
ထယ္ေယာင္းက ခြၽဲသလိုေလးျဖင့္ကူးေလးရဲ႕
ပုခုံးေပၚေခါင္းတင္ကာေျဖေတာ့သည္။ကူးေလးက
ထိုစကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးရဲတက္သြား၏။
ထယ္ေယာင္းေျပာပုံက ကူးမ်က္ႏွာေလးကို
ရဲတက္သြားဖို႔အထိ လုံေလာက္သည္ထင္ပါ့။
" စကားနားေထာင္ေပါ့၊ငါက မင္းကိုစိတ္ပူလို႔ေျပာ
တာ၊မင္းလက္က သိပ္ေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူး၊
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဂ႐ုစိုက္ပါ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းအေမးကိုမေျဖခ်င္ဘဲ
စကားလမ္းေၾကာင္းကိုလႊဲလိုက္သည့္အေနျဖင့္
ဂ႐ုစိုက္ရန္ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကအလိုမက်
သည့္မ်က္ႏွာထားျဖစ္လာၿပီး ကူးေလး၏ကိုယ္ကို
သူ႔ဘက္လွည့္ခ်လိုက္သည္။
" ေမာင္ေျပာတဲ့စကားကို လႊဲလိုက္တဲ့အတြက္
ေမာင္ကအျပစ္ႀကီးႀကီးေပးမယ္ကြာ... "
" ဟမ္...အု.. "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးကိုအသည္းယားေပမဲ့
သူေမးတာကိုမေျဖဘဲ လည္ေနတာေၾကာင့္
သူ႔ဘက္လွည့္လိုက္ၿပီးႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို
နမ္းေတာ့သည္။
ကူးေလးလည္း ထယ္ေယာင္းေပးတဲ့အနမ္းေတြကို
မျငင္းဆန္ႏိုင္ပါဘဲ အနမ္းေတြေနာက္ခံစားၿပီး
အတူနမ္းမိပါသည္။ကူးေလးအရင္လိုၿငိမ္မေနႏိုင္
ေတာ့ဘူး။ထယ္ေယာင္းအနမ္းေတြက ႏူးညံ့လြန္း
တာမို႔ ကူးေလးလည္းအတူေရွ႕ဆက္မိပါသည္။
ေဒါက္! ေဒါက္!
" ထယ္ေယာင္းေရ...ငါဂ်ဴတီရွိေသးလို႔မင္းကို
ေဆးအျမန္ထည့္ေပးသြားရမယ္ေလကြာ... "
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးႏွစ္ေယာက္အတူနမ္းေန
ၾကရင္း အျပင္မွဟိုေဆာ့ကအခန္းတံခါးေခါက္ကာ
လာေျပာေနတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကကူးရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီးမွ လႊတ္ေပး
ေတာ့သည္။
အနမ္းေတြလႊတ္ေပးလိုက္ေရာ ကူးေလးကေတာ့
တြန္႔သြားတဲ့အဝတ္ကိုျပန္ျပင္လိုက္ရင္း အခန္းတံ
ခါးနားကိုသြားၿပီး တံခါးဖြင့္လိုက္သည္။
ထယ္ေယာင္းက Bathrobeနဲ႔မို႔ေတာ္ေသးသည္။
" ဟိုေဆာ့ဝင္ခဲ့ေလ... "
ကူးေလးကတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ကာ အလိုက္သင့္ၿပဳံးရင္းျဖင့္အခန္းထဲေခၚေတာ့ ဟိုေဆာ့လည္း
မ်က္မွန္ကိုပင့္တင္ၿပီးၿပဳံးရင္း ကုတင္ေပၚမွာ
ထိုင္ၿပီးသူ႔ကိုမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ၾကည္ေနသည့္
ထယ္ေယာင္းအနားကိုေလွ်ာက္ကာစကားစ၏။
" အစ္ကိုႀကီးထယ္ေယာင္းခင္ဗ် ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး
ေဆးလာထည့္ေပးတာမို႔ မ်က္ေမွာင္ႀကီးမႀကဳံ႕
ထားပါနဲ႔ခင္ဗ်၊ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးသိပါတယ္ဗ်ာ၊
အခ်ိန္ေကာင္းကို ျဖတ္ဆီးမိလိုက္တယ္မလား "
ဟိုေဆာ့က ကုတင္ေဘးခုံဆြဲကာထိုင္လိုက္ၿပီး
ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးစကားဆိုေတာ့ ထယ္ေယာင္းက
တကယ့္ကိုၾကည့္မရျဖစ္ေနတာျဖစ္သည္။
" ေနာက္ဆိုေနရာနဲ႔အခ်ိန္အခါကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့
မင္းလာသင့္တယ္၊မဟုတ္ရင္ မင္းဝဋ့္လည္မွာ
ငါ့ေကာင္ႀကီးေရ... "
ထယ္ေယာင္းကမၾကည့္ေပမဲ့လည္း ဟိုေဆာ့ကို
ခပ္စူးစူးၾကည့္ရင္း စကားဆိုေတာ့သည္။ကူးက
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ဆိုဖာေပၚထိုင္ရင္းမွ
ခပ္ေယးေယးၿပဳံးလိုက္ေသးသည္။
" ေမာင့္အသက္ အဝတ္လဲထားဦးမလား၊ဟိုေဆာ့
ေမာင့္ကိုေဆးထည့္ၿပီးရင္ ေစ်းဝယ္ထြက္ၾကမယ္၊
ေမာင့္အသက္စားခ်င္တဲ့ဆိုင္မွာ စားၾကတာေပါ့ "
ထယ္ေယာင္းက ဟိုေဆာ့ေဆးထည့္ေပးရင္းမွ
ေျပာလိုက္ေတာ့ ကူးေလးကေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
ၿပီးမွရွည္က်ေနသည့္ဆံပင္ရွည္ေလးကို နားထဲ
ညႇပ္ထည့္လိုက္ၿပီး ေျဖေတာ့သည္။
" အင္း...သြားမယ္၊ပူလို႔အဝတ္လဲထားလိုက္မယ္၊
မင္းရွပ္အက်ႌငါယူဝတ္လိုက္မယ္ေနာ္... "
ကူးေလးကေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကလည္း
ေလးေထာင့္ဆန္သည့္အၿပဳံးေတြျဖင့္ ၿပဳံးရင္း
ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။အခုတေလာ ဗိုက္ပူေလး
သူ႔အသက္က သူ႔အက်ႌေတြဝတ္ရတာကိုအေတာ္
ႀကိဳက္ေနတာျဖစ္သည္။တကယ္ေယာက္်ားကိုမ်ား
ခ်စ္ေနတာတဲ့လား။
" ဟိုေဆာ့...ငါ့အသက္ကိုခ်စ္ရိပ္ေတာင္ရွိေနတာ
မင္းေတြ႕ရဲ႕လား၊ငါျဖင့္ျမင္လိုက္ရလို႔အေပ်ာ္ေတြ
မ်ားေနၿပီကြာ၊ငါမၾကာခင္ အခ်စ္ခံရေတာ့မယ္ "
ထယ္ေယာင္းကေပ်ာ္ရင္းေျပာေတာ့ ဟိုေဆာ့က
လက္ေမာင္းကိုေဆးေသခ်ာျပန္လုပ္ေပးၿပီး
ပတ္တီးစည္းေပးေနကာ ေျပာေတာ့သည္။
" အဲ့ပုံစံေလးျဖစ္လာေနၿပီဆိုတာ ငါသိပါတယ္၊
အစ္ကိုကူးကခ်စ္ပါတယ္ကြာ၊ဝန္မခံတက္တာ၊
မသိစိတ္ကမင္းရွိေနၿပီး သိစိတ္ကိုဝင္ေနတဲ့မင္းကို
အစ္ကိုကူးကဖယ္ခ်င္ေနတာ၊ငါေျပာတာယုံ!
မင္းကိုလုံးဝမခ်စ္ဘဲမေနႏိုင္ဘူးကြာ "
ဟိုေဆာ့က ပတ္တီးစည္းေပးရင္းေျပာျပသည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း ၿငိမ္နားေထာင္ရင္းဟိုေဆာ့ကို
သတိရဟန္ျဖင့္ ျပန္ေမးလာသည္။
" မင္းေရာ ဟိုဆရာဝန္ငယ္ေလးနဲ႔အဆင္ေျပလား၊
ဆရာဝန္ေလးက မင္းကိုသေဘာက်ေနပုံပါပဲ... "
" သူကေတာ့သေဘာက်မွာပဲကြာ၊မင္းသိရဲ႕နဲ႔၊
ငါတို႔ကဘယ္သူေတြလဲ အေခ်ာႀကီးေတြေလကြာ "
ဟိုေဆာ့က ေဆးပစၥည္းေတြကိုတစ္ခုခ်င္းစီအိတ္ထဲသိမ္းထည့္ေနၿပီးမွ သူ႔ဂ်ဴတီကုတ္ေကာ္လန္ကို
ကိုင္ရင္းေျပာေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းရယ္ၿပီး
ဟိုေဆာ့စကားကိုေထာက္ခံေတာ့သည္။
" မင္းစကားအမွန္ဆုံးပဲ ဟိုေဆာ့ "
" မမွန္ေသးဘူး၊ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာ၊ငါကေခ်ာၿပီး
အဲ့ဆရာဝန္ေလးကိုငါကႏိုင္ေသးတယ္၊မင္းရယ္၊
နမ္ဂြၽန္ရယ္၊ယြန္းဂီရယ္လို ေၾကာက္တာမဟုတ္
ဘူးကြ...ဟားဟား... "
ဟိုေဆာ့ကရယ္ရင္းေျပာၿပီး အခန္းတံခါးနားကို
ေရာက္သြားသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့
ဟိုေဆာ့စကားကိုမခံႏိုင္ပါဘဲ ျပန္ေျဖေသး၏။
" ငါကငါ့အသက္ကို ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး၊
ခ်စ္လို႔ကြ၊တအားခ်စ္လို႔..လိုက္ေလ်ာတာ... "
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!!!ေဆးထည့္ၿပီးတာနဲ႔စကား
မ်ားမေနဘဲ အဝတ္လဲဖို႔အထဲကိုလာခဲ့ေတာ့လို႔! "
" ေမာင္လာပါၿပီဗ်ာ.... "
ထယ္ေယာင္းကဟိုေဆာ့ကို စကားႏိုင္လုေနရင္း
အဝတ္လဲခန္းထဲကကူးေလးမွာ ထယ္ေယာင္းကို
အဝတ္လဲဖို႔ဆိုရင္းေခၚေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာ
ဟိုေဆာ့ကိုေတာင္မႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေျပးဝင္
သြားေတာ့ ဟိုေဆာ့ရယ္လိုက္ရင္းအခန္းထဲက
ထြက္သြားေတာ့သည္။
" အလကား...ငါ့ကိုေလနဲ႔ေျပာေနၾကတာ၊ဟိုက
ေခၚလည္းေခၚလိုက္ေရာ တန္းေနတာပဲကြာ... "
ဟိုေဆာ့ေျပာရင္းထြက္သြားေတာ့သည္။သူလည္း
ဆရာဝန္ငယ္ေလးနဲ႔နီးကပ္ခဲ့တာက အစ္ကိုကူးနဲ႔
မ်ိဳးေစ့ေလးတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ႏွစ္ေယာက္က
ခ်စ္ေနတာသိခဲ့ၾကေပမဲ့လည္း ဖြင့္မေျပာေသးဘူး။
- - - - -
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးတို႔ အဝတ္အစားလဲၾကၿပီး
အိမ္ကေနစထြက္ထည္းက ထယ္ေယာင္းမွာ
လက္တစ္ဖက္ထည္းနဲ႔ကားေမာင္းမည္လုပ္ေနလို႔
ကူးေလးက ႐ိုက္ထုၿပီးတားထားရသည္။
ကူးေလးစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ထယ္ေယာင္းက
ေယာင္းဝူကိုလွမ္းေခၚၿပီး လိုက္ပို႔ခိုင္းရသည္။
အခုကားေပၚေရာက္တာေတာင္ ကူးေလးက
ထယ္ေယာင္းအနားမကပ္ဘဲ မ်ိဳးေစ့ေလးကို
ထိေတြ႕ရင္းေန,ေနတာျဖစ္သည္။အခုေတာ့
Shopping Centreကိုေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။
" ေဟ့ေကာင္!မင္းအလုပ္ကိုမျပန္နဲ႔ဦး၊ယြန္းဂီက
လာလာၾကည့္ေပးလိမ့္မယ္၊မင္းကေတာ့အထုတ္
သယ္ဖို႔လိုက္ခဲ့လိုက္.... "
ကားထဲကေနထြက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးေလး
ေဘးနားရပ္ရင္း ေယာင္းဝူကိုစကားဆိုေတာ့သည္။
ေယာင္းဝူကေတာ့ အတြဲၾကားေနရမယ္ဆိုတာထက္
အလုပ္ကိုတာဝန္ယူရမွာမို႔ သြားဖို႔အတြက္လုပ္ရ
မည္ေလ။မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဆရာျပန္သက္သာရင္
အလုပ္ပိုမ်ားမွာျဖစ္သည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲသြား
ၾကရေအာင္လားေနာ္၊ငါတို႔လည္း ဘာမွဝယ္ေသး
မွာမဟုတ္ဘဲ၊ငါ့ေမေမကမွာထားတယ္၊ကေလး
အတြက္လိုအပ္တာေတြ ႀကိဳမဝယ္ရဘူးတဲ့ "
ကူးေလးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းသိလို႔
ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။သူသိပါသည္ေပါ့။
ေယာင္းဝူေရွ႕တြင္ကူးေလးရဲ႕နဖူးေလးကို
ထယ္ေယာင္းကနမ္းလိုက္သည္။
" ေမာင္တို႔မ်ိဳးေစ့ေလးအတြက္ မဟုတ္ေသးရင္
ေမာင့္အသက္အတြက္ဝယ္မယ္ေလဗ်ာ... "
" မဝယ္ဘူး၊အိမ္မွာလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊
ပိုက္ဆံကိုျဖဳန္းမေနနဲ႔၊ငါမႀကိဳက္ဘူး၊ဒီအတိုင္း
သြားရေအာင္ေနာ္လို႔.... "
ထယ္ေယာင္းကေျပာတာေတာင္ ဗိုက္ပူေလးကို
ကိုင္ထားရင္းေခါင္းတခါခါျဖင္ေျပာေနသည္။
ထယ္ေယာင္းထိုအခြၽဲသန္ေလးေၾကာင့္မေနႏိုင္ဘဲ
အလိုက်လိုက္ေပးရေတာ့သည္။ေယာင္းဝူကိုေတာ့
အလုပ္အတြက္ ေသခ်ာမွာခဲ့ထား၏။
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးက Shopping Centreထဲ
ဝင္လာၾကရင္း ကူးေလးလက္ကိုဆြဲထားျခင္းျဖင့္
ေလွ်ာက္ပတ္ေနၾကသည္။ေလွ်ာက္ပတ္ေနရင္း
ကူးေလးက ကေလးေလးေတြပစၥည္းေနရာေလး
ေရွ႕ေရာက္ရင္ ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနတက္ေသးသည္။
" ေမာင့္အသက္ တစ္ခုခုလိုခ်င္တာရွိရင္လည္း
ေမာင့္ကိုေျပာဗ်ာ၊ေမာင္လိုက္ဝယ္ေပးမယ္ "
ထယ္ေယာင္းကကူးေလးလက္ကိုတြဲရင္းျဖင့္
ဆိုင္ထဲကအဝတ္အစားလွလွေလးေတြေတြ႕ရင္
သေဘာက်ကာၾကည့္ေနတက္လို႔ ထယ္ေယာင္းက
ေမးေနေသးသည္။
" ဟုတ္ရဲ႕လား၊မင္းက ပိုလိုခ်င္ေနတာမဟုတ္လား၊
ခုနကGUCCIဆိုင္ေရွ႕ကျဖတ္တာေတာင္ မ်က္လုံး
မခြာႏိုင္ဘူးေနာ္၊No!No!မင္းမွာအဲ့Brandေတြ
အမ်ားႀကီးပဲေနာ္၊မဝယ္ရဘူး.... "
ကူးေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကေၾကာင္
သြားသည္။ခုနကအတူေလွ်ာက္လာၾကရင္းျဖင့္
ထယ္ေယာင္းက GUCCIဆိုင္ကိုမ်က္လုံးေလး
ခဏေရာက္လိုက္မိတာကို အသက္ကသတိထား
မိသြားပုံပဲျဖစ္သည္။
" ဟုတ္ၿပီဗ်ာ၊ေမာင္မဝယ္ဘူးကတိေပးတယ္ "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္သူ႔ကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္တာ
သေဘာက်တာမို႔ ကတိေပးလက္ခံလိုက္သည္။
ထိုသည္ျဖင့္ကူးေလးကၿပဳံးလိုက္ၿပီး....
" အင္း...တအားလိမၼာတယ္ "
ကူးေလးကထယ္ေယာင္းေရွ႕ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ပါးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲသြားၿပီး စကားဆို
သြားတာမို႔ ထယ္ေယာင္းႏွလုံးေတြေတာင္အက်ယ္
ႀကီးခုန္ေနမိသည္။
အသက္က သူ႔ပါးကိုထိေတြ႕သြားသည္တဲ့။
ထယ္ေယာင္းေပ်ာ္လြန္းလို႔ ရပ္မတန္႔ႏိုင္ေသးဘူး။
အသက္ကသူ႔ကိုခ်စ္စရာလို႔ေပ်ာ္႐ုံတင္မကဘဲ
လိမၼာတယ္လို႔သုံးသြားေသးတာျဖစ္သည္။
" beauté - အလွေလး!!! "
ထယ္ေယာင္းရပ္က်န္ေနခဲ့တုန္းရွိေသး ကူးေလးကို
အေဝးကေန 'အလွေလး'လို႔ေခၚကာေျပးလာသည့္
ကေလးေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းၾကည့္မိေတာ့
မ်က္ေမွာင္ေတြေတာင္ႀကဳံ႕သြားသည္။
ဟိုျပင္သစ္ေပါက္စအခုထက္ထိ မၿပီးႏိုင္ေသးဘူး။
သူ႔အသက္နားေျပးေနတာမို႔ မ်ိဳးေစ့ေလးကိုထိမိ
မွာဆိုးလို႔ ေရွ႕ကေနကာလိုက္ရေတာ့သည္။
" Hey!Il est enceinte et prudent-ကိုယ္ဝန္နဲ႔မို႔
သတိထားစမ္း! "
ဟိုေပါက္စေလးကအေျပးလာၿပီး ကူးကိုေတာင္ ဖက္ဖို႔အတြက္ကပ္လာေပမဲ့လည္း ထယ္ေယာင္းမွ
ကူးေရွ႕ကပိတ္ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ထိုသည္ကို
ျပင္သစ္သားေပါက္စေလးက တရႈးရႈးျဖစ္ကာ
မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၾကည့္သည္။
" beauté - အလွေလး... "
ျပင္သစ္သားေလးက သူ႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ကူးေလးကိုေခၚသည္။
ကူးေလးကေတာ့ သေဘာက်လို႔ၿပဳံးကာျဖင့္
ထယ္ေယာင္းကိုဖယ္ကာ ထိုင္ခ်ဖို႔လုပ္ေတာ့
ထယ္ေယာင္းကတားသည္။ကိုယ္ဝန္နဲ႔ဖို႔ထိုင္ခ်ဖို႔
မျဖစ္ေသးဘူး။
" မလုပ္ရဘူးေလကြာ၊စကားေျပာခ်င္ရင္ဒီတိုင္း
စကားေျပာ၊ေမာင္တို႔မ်ိဳးေစ့ေလးေနရခက္သြား
မယ္ေလကြာ... "
ကူးေလးကထိုင္ဖို႔လုပ္ေနသည္ကို ထယ္ေယာင္းက
တားရေတာ့သည္။ဟိုျပင္သစ္သားေပါက္စလည္း
ကူးေလးကိုသူနဲ႔ျမင္သာေအာင္ ထိုင္ေစခ်င္ပုံ။
ၿပီးမွကူးေလးက အားနာသည့္မ်က္ႏွာျဖင့္
ေျဖေလသည္။
" အားနာပါတယ္၊ဗိုက္ထဲကေလးေလးရွိေနေတာ့
ထိုင္ဖို႔ခက္ေနတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္..
Sorry Baby "
ကူးေလးကအားနာဟန္ဟန္းဂုဘာသာစကားျဖင့္ေျပာလိုက္ေပမဲ့လည္း ျပင္သစ္သားေပါက္စက
လက္ဟန္ကိုနားလည္ဟန္ျဖင့္ ၿပဳံးျပသည္။
" အို!!သားကဒီကိုေရာက္ေနတာပဲလား၊အို...
ေနေကာင္းရဲ႕လား၊ဗိုက္ပူေလးကခ်စ္စရာေလး.. "
ျပင္သစ္သားေပါက္စေရာက္ေနသည့္ ကူးတို႔အနား
ေရာက္လာၿပီး ကူးရဲ႕ဗိုက္ပူေလးကိုၾကည့္ကာ
ေျဖေတာ့သည္။ကူးတို႔လည္း ၿပဳံးျပရင္းေပါ့။
သူ႔အေမက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေျပာေတာ့
ကူးနဲ႔ထယ္ေယာင္းကၿပဳံးၿပီး ျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။
ထယ္ေယာင္းက လူမႈေရးအရမို႔သူမအားေမးရ
ေသးသည္။
" မဒမ္အန္နာက ဟန္းဂုကိုျပန္လာလည္တာလား "
" ေမ့ေနတာလား၊ကြၽန္မက မစၥတာတို႔နဲ႔အလုပ္တူ
တြဲလုပ္လိုက္ၿပီေလ၊ဒီေတာ့ ကြၽန္မကစာခ်ဳပ္သက္
တမ္းေၾကာင့္လည္း ဒီမွာအေျခခ်ဖို႔အတြက္ျဖစ္သြားတာ၊ဒါေၾကာင့္ အိမ္အတြက္လိုအပ္တာေတြ
လာဝယ္ရင္း သားကအေျပးထြက္သြားလို႔လိုက္
ၾကည့္တာ ဒီေရာက္ရင္းမစၥတာတို႔နဲ႔ေတြ႕တာ "
မဒမ္အန္နာေျပာသည့္စကားေၾကာင့္ ကူးေလးနဲ႔
ထယ္ေယာင္းက ေခါင္းၿငိမ့္နားေထာင္လိုက္ရင္း
ၿပီးမွ မဒမ္အန္နာကသတိရေတာ့စကားဆို၏။
" ကြၽန္မတို႔နဲ႔ေန႔လယ္စာအတူလိုက္စားၾကမလား၊
ေနာက္ဆို ကုမၸဏီမွာလည္းအၿမဲတမ္းေတြ႕ရေတာ့မဲ့
သူေတြပဲကို၊ထမင္းအတူစားရေအာင္ "
" မရဘူး၊ကြၽန္႔ေတာ့္အသက္--- "
" ကြၽန္ေတာ္တို႔အတူစားၾကပါ့မယ္ "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္စားခ်င္သည့္ေနရာကို
ပို႔ေပးခ်င္တာမို႔ ျငင္းဖို႔ကိုအသက္ကၾကားျဖတ္
ေျဖလိုက္ကာ လက္ခံလိုက္တာမို႔ထယ္ေယာင္း
ေၾကာင္ေနတာျဖစ္သည္။
" ဒါဆိုShopping Centreအေပၚထပ္မွာဆိုင္
ေကာင္းတစ္ဆိုင္ရွိတယ္၊မစၥတာကင္မ္က လက္နာေနလို႔လိုက္ပို႔ေပးႏိုင္မယ္မထင္လို႔ ကြၽန္မတို႔လည္း
ဒီေနရာေလးကိုေ႐ြးလိုက္တာပါ... "
သူမကေျပာရင္း သူမသားေလးကိုလက္ဆြဲရင္း
ေရွ႕ကေနသြားသည္။ကူးကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕
ေနသည့္ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္လိုက္၏။
" ကေလးဆန္မေနနဲ႔၊ဧည္သည္ေတြနဲ႔မို႔ ငါလည္း
မျငင္းေကာင္းလို႔ ေျဖလိုက္ရတာ၊အျပန္ၾကမွ
မင္းနဲ႔ငါ သက္သက္ဝင္စားမယ္ေနာ္လို႔... "
မဒမ္အန္နာနဲ႔သူ႔သားထြက္သြားေတာ့မွ ကူးေလးက
ထယ္ေယာင္းကိုေခ်ာ့ေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းက
သူ႔အသက္စားခ်င္တာကိုေကြၽးခ်င္တာမို႔ ဗိုက္မဝ
တာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ျငင္းခ်င္တာ။
" ေမာင့္အသက္က စားႏိုင္ေသးလို႔လားဗ်ာ "
" စားႏိုင္တာေပါ့၊ႏွစ္ေယာက္စာပဲကို၊ငါ့ကို
အထင္မေသးပါနဲ႔ အာ...ကင္မ္ထယ္ေယာင္း
ငါတို႔အျမန္သြားရေအာင္ေလေနာ္ "
ကူးေလးကေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္သြားေတာ့
ထယ္ေယာင္းလည္းေဘးကေနလိုက္ရသည္။
တကယ္ပါ၊အသက္ေလးက ထယ္ေယာင္းကို
ေႁခြခ်ေနတာ အရည္ေပ်ာ္လို႔အတိုင္းပါပဲ။
သူကလည္းေပ်ာ္ၾကေနတာမို႔ လိုအပ္တိုင္း
ေမာင့္အသက္ခိုလႈံဖို႔အသင့္ပဲ။
- - - - -
Shopping Centreရဲ႕အေပၚဆုံးထပ္ေနရာရွိ
စားေသာက္ဆိုင္သည္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနတာမို႔
အဆင္ေျပေနသည္။အစားအေသာက္ကမ်ိဳးစုံ
ရေပမဲ့လည္း ျပင္သစ္စာနဲ႔steakကအဓိကမို႔
မွာရန္အတြက္ ဟိုသားအမိကမခက္ခဲေပ။
ကူးနဲ႔ထယ္ေယာင္းကအတူထိုင္လိုက္ၾကၿပီး Menuကဒ္ၾကည့္ရင္း သင့္တင္ရာသာမွာစားၾက
ေတာ့သည္။တစ္ဖက္ကသားအမိႏွစ္ေယာက္က ျပင္သစ္စာေတြမွာစားေနၾကသည္။
အတန္ၾကာအစားေသာက္ေတြေရာက္လာေတာ့
ကူးေလးကSteakပန္းကန္ႏွစ္ပန္းကန္လုံးကို
အနားထားၿပီး ထယ္ေယာင္းအတြက္အသားကိုလွီးျဖတ္ေပးေသးသည္။
" ေရာ့..ငါခြံ႕ေကြၽးမယ္၊အတူတူစားရေအာင္... "
ကူးကအသားတုံးေလးကို ခရင္းျဖင့္ထိုးကာ
ထယ္ေယာင္းကိုခြံ႕ေကြၽးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး စားေတာ့သည္။
" beauté nourris-moi aussi - အလွေလး
သားကိုလည္းေကြၽးပါလား... "
" အို...သားကေတာ့ေလ... "
ျပင္သစ္သားေပါက္စေလးေၾကာင့္ ကူးေလးက
ေၾကာင္သြားၿပီး သူ႔အေမကေတာ့ရယ္လိုက္ၿပီး
အသားတုံးေလးကိုခြံ႕ေကြၽးလိုက္ေတာ့ ကေလးက
စားလိုက္ကာ ကူးေလးကိုျပန္ၾကည့္ေနသည္။
ထယ္ေယာင္းဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္း
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာ ကေလးကိုၾကည့္ေနတာမို႔
ကူးေလးေမးရေတာ့သည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...သူဘာေျပာတာလဲ "
ကူးေလးက အသားတုံးကိုကူးလည္းစားရင္း
ေနာက္တစ္တုံးကိုထယ္ေယာင္းအတြက္ ခရင္းျဖင့္
ထိုးခြံ႕ေကြၽးေနေတာ့ ထယ္ေယာင္းကစားလိုက္ရင္း
ေျဖေလသည္။
" ကေလးက အသက္ကိုစားေကာင္းရဲ႕လားတဲ့ "
" ဟုတ္လို႔လား ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
ကူးေလးကေမးေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းကပါးစပ္ေလးဟေပးျပန္သည္။
ဒယ္ဒီႀကီးက ပါးပါးေပါက္စထံမွာကေလးလုပ္
ေနတာျဖစ္သည္။
" beauté - အလွေလး... "
ကေလးက ကူးလက္ေလးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲလိုက္ရင္း
အသားတုံးေလးကိုလက္ညိဳးထိုးျပကာ ပါးစပ္ထဲ
ထည့္ျပသည္အမူအရာေလးလုပ္ျပေနတာမို႔
ကူးေလး သေဘာေပါက္ကာရယ္ေတာ့သည္။
" အင္းအင္း... "
" အသက္...မလုပ္နဲ႔ေလကြာ၊အဲ့ကေလးကကို
လြန္ကိုလြန္လြန္းပါတယ္... "
ကူးေလးက မစားရေသးသည့္တစ္ျခားခရင္းျဖင့္
အသားတုံးေလးကိုထိုးလိုက္ကာ ကေလးေလးေရွ႕
ကမ္းေပးေတာ့ ကေလးကပါးစပ္ဟၿပီးကူးေလး
ေကြၽးတာကိုစားရသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့
ၾကည့္မေနေတာ့ဘူး။
" ရပါၿပီေနာ္၊အမ်ားႀကီး ခြံ႕မေကြၽးေနနဲ႔ေတာ့၊
ေတာ္ၾကာခင္ပြန္းက ပိုစိတ္တိုသြားမယ္... "
မဒမ္အန္နာကရယ္ရင္းေျပာေတာ့ ကူးေလးလည္း
သေဘာေပါက္ကာရွိသည္။အတန္ၾကာေတာ့
ထပ္မွာထားသည့္အစားစာေတြေရာက္လာရင္း
ကူးေလးက Spaghettiထပ္စားေနသည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးေလးေအးေဆး
စားႏိုင္ေအာင္ ညာဘက္ျဖင့္သာစားေနေတာ့သည္။
မဒမ္အန္နာကေတာ့ ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးကို
စကားဆက္ေနေတာ့သည္။
" သန္႔စင္ခန္းသြားမို႔ ကေလးကိုခဏေလာက္ၾကည့္
ေပးထားပါေနာ္... "
သူ႔အေမကသန္႔စင္ခန္းသြားဖို႔ ကေလးကိုေျပာၿပီး
ထယ္ေယာင္းတို႔ကိုပါေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းသည္မို႔
ထယ္ေယာင္းလည္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
" beauté! you're so beautiful "
" I know!! "
ကူးေလးကေျဖတာမဟုတ္ဘဲ ထယ္ေယာင္းက
ၾကားျဖတ္ေျဖလိုက္တာမို႔ ကေလးကေတာင္
မ်က္ေစာင္းေစြၾကည့္သည္။ကူးေလးကေတာ့
ထယ္ေယာင္းတို႔စကားဝိုင္းထဲမဝင္ႏိုင္ဘဲ
Spaghettiစားေနသည္။
" ေမာင့္အသက္...ေမာင့္ကိုခဏေမာ့ၾကည့္ဦး "
ထယ္ေယာင္းက အစာစားေနသည့္ကူးေလးကို
ေမာ့ၾကည့္ခိုင္းေတာ့ ကေလးကလည္းသူတို႔ကို
စပ္စုေနသည့္အလားၾကည့္ေနသည္။
ကူးေလးကေမာ့ၾကည့္လိုက္ေရာ ထယ္ေယာင္းက
သေဘာတက်ရယ္ေတာ့သည္။ႏႈတ္ခမ္းေဘးမွာ
အႏွစ္ရည္ေလးေပေနသည္ေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း
ၿပဳံးရယ္လိုက္ၿပီး လက္မျဖင့္သုတ္ေပးရင္းမွ
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေအာက္က မွဲ႔နက္ေလးက
ထယ္ေယာင္းကို ဆြဲေဆာင္သြားသည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း... "
ကူးေလးေခၚေနတာေတာင္စိတ္ထဲမရွိဘဲ
ထယ္ေယာင္းကအနားကပ္ကာျဖင့္
ကေလးေရွ႕တင္ကူးေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းကို
နမ္းလိုက္တာျဖစ္သည္ေလ။
" ေတာ္ေတာ့!အရွက္လည္းမရွိဘူး "
နမ္းလိုက္ၿပီးမွကူးေလးက႐ုန္းထြက္လိုက္ကာ
အစာကိုဆက္စားေနသည္။ထယ္ေယာင္းက
ကူးေလးရဲ႕ပုံစံေလးကို သေဘာက်လို႔ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
ကေလးကိုေတာ့ ခပ္စူးစူးအၾကည့္ပို႔လိုက္ေတာ့
ျပင္သစ္သားေပါက္စက သူ႔ကိုမေၾကာက္ပါဘဲ
မ်က္ေစာင္းေတာင္ထိုးၾကည့္ေသးသည္။
To be continued ~
Updateေနာက္က်သြားရင္ အားနာပါတယ္ဗ်။
> >