Betaယောင်ဆောင်သောမြို့အုပ်ကတော်
Part 50
--------------
အရာရာတိုင်းကရှောင်ကျန့်အိမ်မက်ထဲကအတိုင်းပဲ သာယာ
တဲ့မိသားစုလေး အရမ်းချစ်တဲ့အမျိုးသား ကိုပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရ
တယ် လိုနေတာက အိမ်မက်ထဲက နောက်ထပ်ကလေးလေး
နှစ်ယောက်ပဲလိုတယ်။
"၀မ်ရှောင်းရိ နဲ့ ၀မ်ရှောင်းအာ...ပါးပါးစီလာပါဦး"
"ဟုတ်ကဲ့..."
"ဟုတ်ကဲ့...လာပြီ ပါးပါး"
ဂါ၀န်အဝါဖျော့ဖျော့လေး၀တ်ထားသောသမီးလေးနှစ်ယောက်ကယခုဆိုရင် ၂နှစ်ခွဲလောက်ရှိနေပြီ ဟိုအကိုကြီး
အဖရာ စော်အောဆိုရင်တော့ ၃နှစ်ခွဲပေါ့ ။
"လိမ္မာလိုက်တာ...အဲ့တာကြောင့်မို့ပါးပါးကအရမ်းချစ်တာ"
နှစ်ယောက်လုံးက ၀မ်ရှောင်းရိကရှောင်ကျန့်လိုမျိုးနူတ်ခမ်း
အောက်မှာမှဲ့လေးပါတယ် နောက်တစ်ယောက်ကမပါပါ ။
သမီးမိန်းကလေးသိပ်ချစ်တဲ့မြို့အုပ်၀မ်ကိုတော့ သမီးတွေက
သိပ်မကပ် ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေသလိုပင် စော်အောတစ်ယောက်
ထဲမြို့အုပ်၀မ်ကိုတအားကပ်သည် သူလိုချင်တာရလို့လေ။
"ကဲ..သွားရအောင် ဘူတာရုံမှာသွားစောင့်နေရအောင်"
မြို့အုပ်၀မ်က ယွီမြို့အုပ် နဲ့အခြားမြို့နယ်တွေမြို့အုပ်တွေနဲ့
အတူတူ လန်ဒန်ကိုထွက်ခွာသွားတာ ၁ပတ်တိတိရှိခဲ့လေပြီ
တလောကပို့တဲ့စာထဲမှာတော့ရထားကလာမှာကြာတာကြောင့်
၃ရက်လောက်ကြာမယ်လို့ပြောတယ်
အခုပြန်လာမဲ့ရက်မို့လို့ စောင့်နေကြတာပင် ။
"နည်းနည်းကျွေး"
"ကျွေးဘူး..ကိုကို့တုန်းကကျွေးလို့လား"
"ဟုတ်တယ်...မကျွေးဘူး..."
"နင်တို့ကလည်း နည်းနည်းလေးပဲကို"
စော်အောကအဲ့အတိုင်းပဲ သူ့မုန့်ကျရင်မကျွေးချင် ကုန်သွားရင်ညီမတွေစီကနေလိုက်စား အဲ့တာကြောင့်လည်းတစ်ခါတစ်လေမှာရှောင်ကျန့်နဲ့အတိုက်အခံဖြစ်သေးတယ်။
"ပြန်လာမှ ဖေဖေနဲ့တိုင်ပြောမယ် အကျင့်မကောင်းဘူး..."
"အောင်မယ်...စော်အော...သားကပဲတရားလွန်နေတာလေ
သားမုန့်ကျရင်လည်းဝေစားမျှစားလုပ်ရတယ်လေ"
"....."
"အကျင့်ကိုက မင်းအဖေနဲ့တူတယ်"
"ဖွားဖွားရှောင်ပြောတာ ပါးပါးနဲ့တူတာတဲ့"
"ငါဘယ်တုန်းကများ မင်းလိုမျိုးလုပ်ဘူးလို့လဲ"
"ဖွားဖွားရှောင်ပြောတာကတော့ ပါးပါးငယ်ငယ်တုန်းကနဲ့
တစ်ထေရာထဲလို့ပြောတယ်"
"....."
"သားလှဲချင်တယ်"
လုပ်ပြီစပြီ စော်အောတို့က တစ်နေရာရာကိုမရောက်လိုက်နဲ့
ရောက်ပြီဆိုတာနဲ့ ရှောင်ကျန့်ပေါင်ပေါ်လှဲပြီပဲ ဒါကတော့
မြို့အုပ်၀မ်နဲ့တူတာလို့ရှောင်ကျန့်ထင်တယ် ။
"အင့်"
ရှောင်းရိနဲ့ရှောင်းအာလေးကမုန့်တစ်ခုစီထုတ်လို့စော်အောကို
လာပေးသည် ရှောင်ကျန့်ကတော့တပြုံးပြုံးနဲ့ ။
"တွေ့လား...စော်အော ဒါမှပါးပါးနဲ့တူတာ"
"ဖွားဖွား၀မ်ပြောတာကတော့...ညီမလေးတွေက ဖေဖေရဲ့စိတ်နဲ့တူတာနဲ့"
"ဒီဟာလေး...ငါလုပ်ထည့်လိုက်ရ"
"မင်းကတော် ရထားလာပြီ.."
အိမ်တော်ထိန်းကြီးပါအတူလိုက်လာခဲ့တော့ သူတို့ကိုလှမ်းပြောသည် အမှန်တကယ်ပင် လန်ဒန်မှလာသော ရထားပင်
ရှောင်ကျန့်တို့လိုမျိုးလာစောင့်နေတဲ့သူတွေကလည်း ရထားကိုတမျှော်မျှော်နဲ့ကြည့်နေကြသည် ရထားတံခါးပွင့်တော့
ထွက်လာတဲ့သူတွေက လည်းကိုယ့်မိသားစုကိုယ်ပြေးဖက်ကြတယ်။
"ဖေဖေ့ကိုတွေ့ဘူးနော်..."
"လူတွေရူပ်နေလို့ပါ...လာလိုက်မယ်"
လန်ဒန်ကနေ လော့ယန်မြို့ကိုတိုက်ရိုက်ပြေးဆွဲဖို့ဆိုရင်
တော်တော်လေးကိုကြာတယ် မကြာစေချင်ရင်တော့
ရထားတွေအဆင့်ဆင့်စီးရတယ်။
"ဟိုမှာဖေဖေ!"
စော်အောညွှန်ပြရာကိုကြည့်လိုက်တော့ မြို့အုပ်၀မ်ကရထား
ပေါ်ကနေဆင်းလို့ အထဲကိုကြည့်ကာ စကားတပြောပြောနဲ့
နူတ်ဆက်နေသောပုံပင်။
"ဖေဖေ!!!"
"ဖြေးဖြေးသွား...ပျောက်မယ်..."
ရှောင်ကျန့်လက်ကိုလွှတ်ချလို့ ကလေးသုံးယောက်လုံးက
သူတို့အဖေစီပြေးသွားကြတယ် ၁ပတ်ကျော်ကျော်လောက်
မတွေ့ရဘူးဆိုတော့လည်း လွမ်းကြတာပေါ့ ကလေးသုံးယောက်ကပြေးလို့ မြို့အုပ်၀မ်ကိုသွားဖက်တယ် မြို့အုပ်၀မ်ကငုံ့ကြည့်ပြီး ပြုံးပြလို့ အထဲကသူကို ကလေးတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးတယ် ရထားက၁၅မိနစ်ကြာလောက်ရပ်ထားဦးမည်။
"These are my children"
"Nice to meet you "
အထဲကလှမ်းပြောသော နိုင်ငံခြားသားကြီးကို ကလေးသုံးယောက်လုံးကကြောက်လို့ မြို့အုပ်၀မ်နောက်မှာပုန်းနေကြသည် အထဲကနိုင်ငံခြားသားကြီးတော့ တဟားဟားနဲ့ရီတယ်။
"မောင်..."
"This is my husband"
"Nice to meet you, Mr.Xiao . Mr.Wang always talk
about you"
ရှောင်ကျန့်ပြုံးပြလိုက်သည် မောင်ကသူ့အကြောင်းတွေကို
ပြောပြသည်တဲ့လေ ။
"Goodbye Mr.Jame "
"Ok, see you next time"
"Mr.Jame,will you visit to our house?"
ရှောင်ကျန့်က မြို့အုပ်အိမ်တော်စီကိုအလည်ဖိတ်သည်
မစ္စတာဂျိမ်းကတော့ ခေါင်းကိုအသာလေးခါပြတယ်။
"Maybe next time"
"Ok"
နိုင်ငံခြားကားတွေထဲကအတိုင်းပဲ ဦးထုပ်ကိုအသာလေး
ချွတ်လို့ နူတ်ဆက်ကာ အထဲပြန်၀င်သွားတယ် ။
"ကဲ...သွားရအောင်နော်..."
သူတို့တွေဘူတာရုံကနေ ကားစီကိုပြန်ထွက်လာခဲ့ကြတယ်
မြို့အုပ်၀မ်နဲ့ကလေးတွေက အနောက်ခန်းမှာထိုင်လို့
ရှောင်ကျန့်ကကားခေါင်းခန်းမှာထိုင်တယ် အိမ်တော်ထိန်း
ကြီးကတော့ ကားမောင်းတယ် ကျင်းရန်ကအနောက်ကနေ
အထုပ်တွေယူလာမယ်လို့ပြောတယ်။
"ပါးပါးက နိုင်ငံခြားစကားပြောတတ်တာလားဟင်"
"Yes"
"ခုနကဘာပြောတာလဲဟင်"
စော်အောက မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့ လာကြည့်နေတော့ ရှောင်ကျန့်ပြုံးပြကာ။
"စော်အောလေး..အိပ်ရေးဆော့တဲ့အကြောင်းကိုပြောလိုက်တာ"
"ဟွန်း...ပါးပါးနော်"
"ဖေဖေ ကိုကိုစော်အောကလေ မီးမီးတို့ကိုအနိုင်ကျင့်တယ်"
"ဟုတ်တယ် မီးမီးတို့ကိုဆိုရင်မုန့်လည်းမကျွေးဘူး သူ့တစ်ယောက်ထဲစားတယ် မီးမီးတို့ဆိုရင်ကျွေးရသေးတယ်"
"မဟုတ်ဘူး...ဖေဖေ...သားကိုယုံတယ်မှတ်လားဟင်..."
မြို့အုပ်၀မ်ကိုအလယ်မှာထားလို့ ဘေးနှစ်ဖက်ကနေအပြိုင်
အဆိုင်ဆွဲပြီး တိုင်ကြသည် ရှောင်ကျန့်ကကားခေါင်းခန်းထဲ
မှာထိုင်လို့နားထောင်ပြီးရီနေတယ် ။
"၀မ်ရှောင်းရိ...၀မ်ရှောင်းအာ သမီးတို့ဖေဖေပြောတဲ့အတိုင်း
လုပ်ထားတယ်မဟုတ်လား"
"အွန်း...ပါးပါးနားကိုဘယ်ယောကျာ်းလေး ဘယ်မိန်းကလေး
မှမကပ်အောင်လို့ မီးမီးတို့စောင့်ကြည့်ထားတယ် ကိုကိုစော်အောကမုန့်ပဲထိုင်စားနေတာ ဘာမှမသိဘူး"
မြို့အုပ်၀မ်ကလန်ဒန်မသွားခင်ထဲက သမီးနှစ်ယောက်ကို
ခေါ်ပြီး မှာထားသည် သူတို့ကလည်း မြို့အုပ်၀မ်နဲ့နည်းတူ
ရှောင်ကျန့်ကိုသ၀န်တိုသည် ။
"ပါးပါးကလည်း...ညဘက်ဆိုရင်တစ်ယောက်ထဲ၀ရန်တာ
မှာထွက်ထွက်နေတာ ဖေဖေ ပါးပါးသနားပါတယ် ပါးပါး
တစ်ယောက်ထဲပဲအထီးကျန်နေသလိုပဲ"
စကားသိပ်တတ်လွန်းသော၀မ်ရှောင်းအာလေးက မြို့အုပ်၀မ်
လက်ကိုဆွဲလို့ပြောလာသည် ရှောင်ကျန့်ကားမှန်ကနေ
ကြည့်နေတာနဲ့ မြို့အုပ်၀မ်ကပါကားမှန်ကိုကြည့်တော့ အကြည့်ချင်းသွားဆုံမိသည်။
"ပါးပါးကညညဘက်ဆိုအိပ်မပျော်ဘူးသိလားဖေဖေ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး...ပါးပါးက နေ့လည်ဘက်ဆိုရင် Tvကြီး
ဖွင့်ပြီးတော့ ဆိုဖာခုံပေါ်မှာလှဲပြီးအိပ်နေတာဟောက်ပါ
ဟောက်တယ်"
စော်အောက၀င်ပြောလာသည် ဒီဟာလေးကိုဗိုက်ထဲသာပြန်
ထည့်ထားချင်စိတ်ပေါက်တယ် သူများကအကောင်းပြော
နေပြီဆိုရင်သူကလိုက်ပြီးအတင်းလျှောက်ပြောတယ်။
"ပါးပါးက သားကိုဆိုရင် အရမ်းဆူတာပဲ "
"ဟုတ်လား"
"အင်း...ပါးပါးကသူ့ပန်းပင်တွေကိုတက်နင်းမိလို့ ရိုက်သေး
တယ် ဖေဖေ့ကိုတိုင်ပြောမယ်လို့ပြောတာ ပါးပါးကပြန်ပြောတယ် မင်းအဖေကိုငါမကြောက်ဘူးတဲ့"
"အဲ့တာကိုကိုစော်အောက ဆိုးလို့ပါးပါးကဆူတာ မီးမီးတို့
ပါးပါးကိုဆိုတိုင်မယ်ဆိုတာကြီးပဲ"
"ဟုတ်တယ်...ငါ့သမီးလေးတွေပြောတာမှန်တယ်"
"တွေ့လား ဖေဖေ သားဘက်မှာပါးပါးမရှိဘူး"
အမိမြေကိုပြန်ရောက်တာနဲ့ ဘယ်ကတိုင်လိုက် ညာကတိုင်
လိုက်နဲ့ မြို့အုပ်၀မ်က တအင်းအင်းနဲ့နားထောင်နေရသည်။
"ဖေဖေသိလား ပါးပါးကလေ ဖေဖေ့အကြောင်းအတင်းပြောသေးတယ်"
"ဘာပြောလဲသား"
"ဒီလိုမျိုးပြောတာ"
စော်အောက ခါးထောက်လို့ ရှောင်ကျန့်ပုံစံအတိုင်းပဲ နူတ်ခမ်း
လေးဆူကာ မျက်မှောင်လေးကြုံ့လို့ပြောသည်။
"ဟွန်း...လာပါစေဦး ဒီယောကျာ်း ဖုန်းလည်းမဆက်ဘာလည်း
မဆက်နဲ့ အိမ်ရောက်ရင် ရှောင်ကျန့်အကြောင်းသိအောင်
ကောက်ပြလိုက်ဦးမယ်..အဲ့လိုပြောတာ ဖေဖေ"
"ဟား...ဟား...ဟုတ်ပါပြီ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ စော်အောလေးက"
"ဟီး...ဖေဖေ့ကိုအချစ်ဆုံးပဲ"
စော်အောက မြို့အုပ်၀မ်ကိုဖက်တွယ်လာသည် ဒါကို
သမီးတွေက နှာခေါင်းရူံ့လို့ ပြန်ချေသည်။
"ဖေဖေသိလား ပါးပါးကလည်း ဒီလိုမျိုးပြောသေးတယ်"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲသမီး"
၀မ်ရှောင်းရိလေးက လက်လေးနှစ်ဖက်ကိုပူးပြီးပေါင်ပေါ်
လေးတင်လို့ ရှောင်ကျန့်အမူအယာအတိုင်းတစ်ခုမှမလွဲ
အောင် ပြောပြသည်။
"မောင် ဒီနေ့ ဘာတွေလုပ်နေမလဲ မသိဘူး... မောင့်ကိုလွမ်းလိုက်တာ ....အဲ့လိုပြောတာဖေဖေ"
"ရှိသေးတယ်...ဖေဖေ ပါးပါးကလေ...ဖေဖေပြန်လာရင်တဲ့
အတိုးနဲ့ချပြီး ဖက်ထားဦးမှာတဲ့"
"ဟိတ်! ၀မ်ရှောင်းအာ..ဘာလို့အဲ့တာတွေပြောနေတာလဲ
ရှက်စရာတွေ"
"ပါးပါးကအခုမှရှက်နေတာ ညညဘက်ဆိုရင် ဖေဖေ့ခေါင်း
ဦးကိုဖက်ပြီး မွှ..မွှ ပေးနေတာ"
"ဟုတ်လား အချစ်..."
"...."
မြို့အုပ်၀မ်ပြန်လာကတည်းကိုက ရှောင်ကျန့်ကစကားသိပ်မပြောချေ မောင် ဆိုသောတစ်လုံးပဲပြောသေးတယ် မြို့အုပ်အိမ်တော်ပြန်ရောက်တော့ အစေခံတွေကကြိုဆိုကြတယ်
၀မ်မားမားလည်းရောက်နေသည်။
"အမေ့သားလေး လန်ဒန်ကနေပြန်လာတာကြိုဆိုပါတယ်"
၀မ်မားမားက မြို့အုပ်၀မ်မျက်နှာကိုကိုင်လို့ နဖူးကိုနမ်းသည်
ဘယ်မိဘမဆို သားသမီးကနိုင်ငံခြားကနေပြန်လာရင်
ပျော်ပါတယ် ၁ပတ်ပဲနေနေ ဘယ်နှနှစ်ပဲနေနေပြန်လာရင်
ပျော်ရွှင်ကြပါတယ်။
"အဆင်ပြေလားသား"
"ဟုတ်ပြေတယ်.."
"မင်းယောကျာ်းလေးလဲ ပျင်းတိုင်းလာလာလည်ပါတယ် "
"ဟုတ်ကဲ့"
"အမေလေ သားကြိုက်တဲ့ဟင်းတွေ ကိုယ်တိုင်ချက်ပေးထားတယ်"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..အမေ...ချစ်တယ်"
"ဒီကလေးနယ်...ယောကျာ်းရပြီးတော့မှများ အမေကိုချစ်တယ်တဲ့ "
"ဖွားဖွား၀မ်!!"
"ငါ့ရဲ့မြေးလေးတွေ..."
"ဖွားဖွား မုန့်၀ယ်ကျွေး"
"ကျွေးမှာပေါ့ကွယ် လာလာ..."
၀မ်မားမားက ကလေးတွေလက်ကိုဆွဲလို့ ခေါ်သွားတော့သည်
အဖိုးအဖွားတွေနဲ့ နေတဲ့မြေးကပျက်ဆီးတယ်ဆိုတာမှန်တယ်
နော် အလိုလိုက်တာကို တစ်ခွန်းပဲပြောလိုက် ချက်ချင်းရတယ်။
"ကဲ မြို့အုပ်မင်း အနားယူလိုက်ပါဦး"
"အင်း"
မြို့အုပ်၀မ်အပေါ်ထပ်တက်သွားတော့ ရှောင်ကျန့်ကပါအနောက်ကနေလိုက်သွားသည် အခန်းထဲရောက်တော့
မြို့အုပ်၀မ်ကရေချိုးဖို့အတွက် ပြင်ဆင်နေလေပြီ။
"မြန်မြန်လုပ်စမ်းပါ...အမေကထမင်းလက်ဆုံစားဖို့အတွက်
ပြန်လာဦးမှာ"
ရှောင်ကျန့်က မြို့အုပ်၀မ်ရဲ့ အကျီကြယ်သီးတွေကိုဖြုတ်
ပေးနေရင်းနဲ့ပြောလာသည် မြို့အုပ်၀မ်ကပြုံးလို့ရှောင်ကျန့်
ခါးကိုဖက်လာကာ ပါးကိုနမ်းလိုက်တယ်။
"အဲ့နူတ်ခမ်းမွှေးတွေကိုလည်းရိတ်စမ်းပါ မျက်နှာစူးတယ်"
"ကိုယ့်ကိုစိတ်ကောက်ဖို့ပြင်တယ်ဆို"
"ဟုတ်တယ်...အစကဖုန်းမဆက်လို့ပေါ့...ဒါပေမဲ့လည်းမောင်စာပို့တော့ဖတ်ရပါတယ် တစ်နိုင်ငံနဲ့တစ်နိုင်ငံ လိုင်းပြတ်တယ်
ဆိုတော့လည်း"
"ဘာလို့ကိုယ့်ကို ကားပေါ်မှာစကားမပြောတာလဲ"
"မောင့်သားနဲ့သမီးတွေက တိုင်ပြောနေကြတာကို ကျန့်ကျန့်ကစကား၀င်ပြောတာတောင်မရဘူး"
"ဟုတ်ပါပြီ...၀မ်ရှောင်းအာလေးပြောသလိုမျိုး ကိုယ့်ခေါင်းဦးကိုဖက်ပြီးနမ်းတယ်ဆို"
"ဟုတ်....ဟုတ်တယ်...လွမ်းလို့ပေါ့ ကိုယ့်ယောကျာ်းကို"
"ချစ်လိုက်တာ အချစ်ရယ်"
မြို့အုပ်၀မ်ကရှောင်ကျန့်ကိုအတင်းဖက်လို့ မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလိုက်နမ်းသည် နူတ်ခမ်းကိုတော့အကြာကြီးနမ်းပစ်တယ်။
"ရေချိုးစမ်းပါနံစော်နေတာပဲ..သွား"
"ညကျရင်ကိုယ်ရမယ်မဟုတ်လား"
ရှောင်ကျန့်မျက်နှာကရဲခနဲ ဖြစ်သွားသည် မသွားခင်ကလည်း
တစ်ခါလုပ်ပြီးသွားပြီပဲကို ။
"ကလေးတွေ...အိပ်သွားရင်တော့ရမယ်"
"မွှ..ကိုယ်စောင့်နေပါ့မယ်"
(ဟွန်း...ဟွန်း 🌚🌚)
.
.
.
.
.
ကလေးတွေကိုဆိုသူတို့ကိုယ်တိုင်ချော့သိပ်မှရသည် စော်အောကိုတော့ မြို့အုပ်၀မ် ချီလို့ သိပ်ရသည် ၀မ်ရှောင်းအာကို
သိပ်နေရင် ၀မ်ရှောင်းရိက အရုပ်တွေနဲ့ထိုင်ဆော့နေသည်
နောက်မှသူ့ကိုသိပ်တယ်။
ကလေးတွေအိပ်သွားပြီဆိုတာနဲ့ ရှောင်ကျန့်ကမသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ အိပ်ဖို့ပြင်လိုက်သည် မြို့အုပ်၀မ်ကလက်ကိုလာဆွဲတယ်။
"အချစ်ရေ..."
"ဖယ်တော့...အိပ်တော့မယ်..."
နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံလေးနဲ့ပြောနေတာပင် ဘေးနားမှာကလေးတွေကလည်း အိပ်နေကြတယ် ။
"တကယ်လုပ်ခွင့်မပေးဘူးလား...ကလေးတွေအိပ်သွားရင်
ရမယ်ဆို"
"ကလေးတွေနိုးသွားလိမ့်မယ်...ဘာဖြစ်နေတာလဲ အွန်း"
ရှောင်ကျန့်ကိုမြို့အုပ်၀မ်ကအတင်းဖိနမ်းသည် ရှောင်ကျန့်
မှာရုန်းချင်ပေမဲ့မရုန်းရဲ ဘေးနားကကလေးတွေနိုးရင်
ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မြို့အုပ်၀မ်ကသူ့ဟော်မုန်းအနံ့တွေကို
ထုတ်လွှတ်ပေးတော့ ရှောင်ကျန့်မှာ မြို့အုပ်၀မ်လည်တိုင်ကို
ဖက်တွယ်လာသည် သူဒီအနံ့နဲ့ဝေးကွာခဲ့ရတာ ၁ပတ်ကျော်
နေခဲ့ပြီ။
ရှောင်ကျန့်ကလည်းသူ့ဟော်မုန်းအနံ့တွေကိုထုတ်လွှတ်ပေးလိုက်တော့ မြို့အုပ်၀မ်ကလည်းအငမ်းမရရှူရိူက်လာသည်
ခဏလောက်ခွာကာ မြို့အုပ်၀မ်ကသူ့အကျီကိုချွတ်လိုက်သည်ရင်ဘတ်ပေါ်ကရှောင်ကျန့်နာမည်လေးတက်တူးထိုး
ထားတာလေးက လွန်ခဲ့တဲ့အချိန်တွေကိုပြန်အမှတ်ရစေပါတယ်။
ရှောင်ကျန့်ကိုပြန်နမ်းလို့ရှောင်ကျန့်ရဲ့အကျီတွေဟာလည်း
လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်လာလေပြီ ရင်ဘတ်ပေါ်ကအသီးလေး
ကိုငုံစို့လိုက်တော့ ရှောင်ကျန့်ကကျောကော့ပေးလာသည်
အောက်ဘက်ကိုတစ်ဖြည်းဖြည်းဆင်းသွားရင်းနဲ့ရှောင်ကျန့်
ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်တော့ ရှောင်ကျန့်ကတားလာသည်။
"ကိုယ်သိတယ်...ဒီမှာမလုပ်ဘူး"
"...."
ရှောင်ကျန့်ကိုချီကာ ခုတင်ရဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာရှိနေသော
ဆိုဖာခုံပေါ်မှာချလိုက်သည် ။
"အကာအကွယ်....."
"မှတ်မိသေးလား...စော်အောလေး ၃နှစ်ပြည့်ရင်..."
ရှောင်ကျန့်ပြန်မှတ်မိသွားသည် ၃နှစ်ပြည့်ရင်ကလေးယူ
မယ်လို့ပြောထားပြီးသားကို အခုစော်အောလေးက ၃နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ရှိနေလေပြီ ။
"ဖြေးဖြေးလေးလုပ်နော်"
"အင်းပါ...မောင်ငြင်သာပါ့မယ်"
ထိုနေ့ညမှာတော့ ရှောင်ကျန့်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်အော်
ချင်ပေမဲ့လည်း ပါးစပ်ကိုအုပ်ကာငြီးရုံပဲတတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်
ဒီဟာကြီးကငြင်သာမယ်လို့ပြောပြီးတော့ အပြောနဲ့အလုပ်နဲ့
တစ်ခြားစီပင်။
____________________
၂နှစ်ကြာပြီးနောက်.....
မြို့အုပ်အိမ်တော်မှာ ပွဲတစ်ခုရှိလေတယ် မျိုးရိုးနှစ်ဖက်လုံး
ကပါတက်ရောက်ကြတယ် လူတွေကများတော့ ရှောင်ကျန့်
အလည်တစ်နေရာမှာရပ်နေသည်။
"ဟား....ဟား....ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..ဖေဖေ့သားလေးတွေကမွှ..မွှ"
မြို့အုပ်၀မ်ရဲ့အသံပင် လူတွေကိုအသာလေးတိုးဝှေ့လို့
ကြည့်လိုက်တော့ ကလေးနှစ်ယောက်လုံးကို ပေါင်တစ်ဖက်
စီမှာတင်ထားလို့ မြို့အုပ်၀မ်မျက်နှာကခပ်ပြုံးပြုံးရယ်။
"ဖေဖေ!!"
ဟော နောက်ထပ်နှစ်ယောက်လာခဲ့ပြီ ဂါ၀န်အဖြူလေးတွေနဲ့
သမီးလေးနှစ်ယောက်ကမြို့အုပ်၀မ်ရှေ့ရောက်တော့ လှည့်ပြ
သည် ။
"မီးမီးလှလား ဖေဖေ"
"လှတာပေါ့ ကမ္ဘာပေါ်မှာအလှဆုံးပဲ"
"မီးမီးကရောဟင်"
"သမီးလေးလဲလှတာပေါ့ နတ်သမီးလေးလိုပဲ"
"ဟီး..."
ရှောင်ကျန့်ကြည့်ကာပြုံးနေရင်းနဲ့ သူ့နောက်ကနေ
တစ်ယောက်ယောက်က လာခေါ်သည်။
"ပါးပါး"
"...."
"ပါးပါး ဓာတ်ပုံရိုက်မယ်လေနော်"
အသက်၅နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော စော်အောကသူ့ကိုလက်လေး
လာဆွဲလို့ မြို့အုပ်၀မ်စီခေါ်သွားပေးတယ် ဒါတွေ...ဒါတွေ
အကုန်လုံးက ရှောင်ကျန့်အိမ်မက်ထဲကအတိုင်းဖြစ်ခဲ့လေပြီ။
"လာ ၀မ်ရိကျန့် ပါးပါးစီကို"
နောက်ထပ်ယောကျာ်းလေးအမွှာဖြစ်တဲ့ ၀မ်ရိကျန့်နဲ့
၀မ်ရိရှောင် ချိုလိမ်လေးစို့လို့ ၀မ်ရိကျန့်ကိုရှောင်ကျန့်ချီလိုက်ကာ ခုံပေါ်မှာ၀င်ထိုင်လို့ မြို့အုပ်၀မ်ကထရင်းနဲ့
၀မ်ရိရှောင်ကိုချီထားသည် စော်အောက ရှောင်ကျန့်နောက်မှာ
ရပ်လို့ ကျန်တဲ့ ၀မ်ရှောင်းရိ ကတော့ ရှောင်ကျန့်ဘေးမှာရပ်တယ် ၀မ်ရှောင်းအာကတော့ ဒူးနှစ်ဖက်လုံးထောက်ကာ ရှောင်ကျန့်ဘေးနားမှာထိုင်လိုက်သည်။
"ဟုတ်ပြီ...ပြုံးထားမယ်...ကင်မရာကိုကြည့်ပါ"
*ချလပ်*
ထိုဓာတ်ပုံလေးကတော့ မြို့အုပ်၀မ်နဲ့ မြို့အုပ်ကတော်ရှောင်း
တို့ရဲ့ မဂ်လာဆောင်ဓာတ်ပုံလေးဘေးမှာနေရာယူကာ
မြို့အုပ်၀မ်ရုံးခန်းထဲမှာလည်း အကြီးကြီးချဲ့လို့ ချိတ်ထား
တယ် ။
ဒါကတော့... Betaယောင်ဆောင်သောမြို့အုပ်ကတော်
ရဲ့ ficလေးရဲ့အဆုံးသတ်ဖြစ်ပါတယ်။
(Extra ရေးချင်ရင်လည်းရေးနိုင်ပါတယ် 😘😘)
_________________
ကဲ နောက်ထပ် မြို့အုပ်ficလေးလဲ နူတ်ဆက်ခဲ့ရပြီပေါ့
အားပေးခဲ့ကြတဲ့ readerတွေတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို
ကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ် ရှင့် 🥰🥰🥰
(5.3.2024)
#Su🐼
Betaေယာင္ေဆာင္ေသာၿမိဳ႕အုပ္ကေတာ္
Part 50
--------------
အရာရာတိုင္းကေရွာင္က်န႔္အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းပဲ သာယာ
တဲ့မိသားစုေလး အရမ္းခ်စ္တဲ့အမ်ိဳးသား ကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရ
တယ္ လိုေနတာက အိမ္မက္ထဲက ေနာက္ထပ္ကေလးေလး
ႏွစ္ေယာက္ပဲလိုတယ္။
"၀မ္ေရွာင္းရိ နဲ႔ ၀မ္ေရွာင္းအာ...ပါးပါးစီလာပါဦး"
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ဟုတ္ကဲ့...လာၿပီ ပါးပါး"
ဂါ၀န္အဝါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး၀တ္ထားေသာသမီးေလးႏွစ္ေယာက္ကယခုဆိုရင္ ၂ႏွစ္ခြဲေလာက္ရွိေနၿပီ ဟိုအကိုႀကီး
အဖရာ ေစာ္ေအာဆိုရင္ေတာ့ ၃ႏွစ္ခြဲေပါ့ ။
"လိမၼာလိုက္တာ...အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ပါးပါးကအရမ္းခ်စ္တာ"
ႏွစ္ေယာက္လုံးက ၀မ္ေရွာင္းရိကေရွာင္က်န႔္လိုမ်ိဳးႏူတ္ခမ္း
ေအာက္မွာမွဲ႔ေလးပါတယ္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကမပါပါ ။
သမီးမိန္းကေလးသိပ္ခ်စ္တဲ့ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုေတာ့ သမီးေတြက
သိပ္မကပ္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနသလိုပင္ ေစာ္ေအာတစ္ေယာက္
ထဲၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုတအားကပ္သည္ သူလိုခ်င္တာရလို႔ေလ။
"ကဲ..သြားရေအာင္ ဘူတာ႐ုံမွာသြားေစာင့္ေနရေအာင္"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္က ယြီၿမိဳ႕အုပ္ နဲ႔အျခားၿမိဳ႕နယ္ေတြၿမိဳ႕အုပ္ေတြနဲ႔
အတူတူ လန္ဒန္ကိုထြက္ခြာသြားတာ ၁ပတ္တိတိရွိခဲ့ေလၿပီ
တေလာကပို႔တဲ့စာထဲမွာေတာ့ရထားကလာမွာၾကာတာေၾကာင့္
၃ရက္ေလာက္ၾကာမယ္လို႔ေျပာတယ္
အခုျပန္လာမဲ့ရက္မို႔လို႔ ေစာင့္ေနၾကတာပင္ ။
"နည္းနည္းေကြၽး"
"ေကြၽးဘူး..ကိုကို႔တုန္းကေကြၽးလို႔လား"
"ဟုတ္တယ္...မေကြၽးဘူး..."
"နင္တို႔ကလည္း နည္းနည္းေလးပဲကို"
ေစာ္ေအာကအဲ့အတိုင္းပဲ သူ႔မုန႔္က်ရင္မေကြၽးခ်င္ ကုန္သြားရင္ညီမေတြစီကေနလိုက္စား အဲ့တာေၾကာင့္လည္းတစ္ခါတစ္ေလမွာေရွာင္က်န႔္နဲ႔အတိုက္အခံျဖစ္ေသးတယ္။
"ျပန္လာမွ ေဖေဖနဲ႔တိုင္ေျပာမယ္ အက်င့္မေကာင္းဘူး..."
"ေအာင္မယ္...ေစာ္ေအာ...သားကပဲတရားလြန္ေနတာေလ
သားမုန႔္က်ရင္လည္းေဝစားမွ်စားလုပ္ရတယ္ေလ"
"....."
"အက်င့္ကိုက မင္းအေဖနဲ႔တူတယ္"
"ဖြားဖြားေရွာင္ေျပာတာ ပါးပါးနဲ႔တူတာတဲ့"
"ငါဘယ္တုန္းကမ်ား မင္းလိုမ်ိဳးလုပ္ဘူးလို႔လဲ"
"ဖြားဖြားေရွာင္ေျပာတာကေတာ့ ပါးပါးငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔
တစ္ေထရာထဲလို႔ေျပာတယ္"
"....."
"သားလွဲခ်င္တယ္"
လုပ္ၿပီစၿပီ ေစာ္ေအာတို႔က တစ္ေနရာရာကိုမေရာက္လိုက္နဲ႔
ေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ေရွာင္က်န႔္ေပါင္ေပၚလွဲၿပီပဲ ဒါကေတာ့
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔တူတာလို႔ေရွာင္က်န႔္ထင္တယ္ ။
"အင့္"
ေရွာင္းရိနဲ႔ေရွာင္းအာေလးကမုန႔္တစ္ခုစီထုတ္လို႔ေစာ္ေအာကို
လာေပးသည္ ေရွာင္က်န႔္ကေတာ့တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔ ။
"ေတြ႕လား...ေစာ္ေအာ ဒါမွပါးပါးနဲ႔တူတာ"
"ဖြားဖြား၀မ္ေျပာတာကေတာ့...ညီမေလးေတြက ေဖေဖရဲ႕စိတ္နဲ႔တူတာနဲ႔"
"ဒီဟာေလး...ငါလုပ္ထည့္လိုက္ရ"
"မင္းကေတာ္ ရထားလာၿပီ.."
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးပါအတူလိုက္လာခဲ့ေတာ့ သူတို႔ကိုလွမ္းေျပာသည္ အမွန္တကယ္ပင္ လန္ဒန္မွလာေသာ ရထားပင္
ေရွာင္က်န႔္တို႔လိုမ်ိဳးလာေစာင့္ေနတဲ့သူေတြကလည္း ရထားကိုတေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ၾကည့္ေနၾကသည္ ရထားတံခါးပြင့္ေတာ့
ထြက္လာတဲ့သူေတြက လည္းကိုယ့္မိသားစုကိုယ္ေျပးဖက္ၾကတယ္။
"ေဖေဖ့ကိုေတြ႕ဘူးေနာ္..."
"လူေတြ႐ူပ္ေနလို႔ပါ...လာလိုက္မယ္"
လန္ဒန္ကေန ေလာ့ယန္ၿမိဳ႕ကိုတိုက္႐ိုက္ေျပးဆြဲဖို႔ဆိုရင္
ေတာ္ေတာ္ေလးကိုၾကာတယ္ မၾကာေစခ်င္ရင္ေတာ့
ရထားေတြအဆင့္ဆင့္စီးရတယ္။
"ဟိုမွာေဖေဖ!"
ေစာ္ေအာၫႊန္ျပရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကရထား
ေပၚကေနဆင္းလို႔ အထဲကိုၾကည့္ကာ စကားတေျပာေျပာနဲ႔
ႏူတ္ဆက္ေနေသာပုံပင္။
"ေဖေဖ!!!"
"ေျဖးေျဖးသြား...ေပ်ာက္မယ္..."
ေရွာင္က်န႔္လက္ကိုလႊတ္ခ်လို႔ ကေလးသုံးေယာက္လုံးက
သူတို႔အေဖစီေျပးသြားၾကတယ္ ၁ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္
မေတြ႕ရဘူးဆိုေတာ့လည္း လြမ္းၾကတာေပါ့ ကေလးသုံးေယာက္ကေျပးလို႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုသြားဖက္တယ္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးျပလို႔ အထဲကသူကို ကေလးေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးတယ္ ရထားက၁၅မိနစ္ၾကာေလာက္ရပ္ထားဦးမည္။
"These are my children"
"Nice to meet you "
အထဲကလွမ္းေျပာေသာ ႏိုင္ငံျခားသားႀကီးကို ကေလးသုံးေယာက္လုံးကေၾကာက္လို႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ေနာက္မွာပုန္းေနၾကသည္ အထဲကႏိုင္ငံျခားသားႀကီးေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ရီတယ္။
"ေမာင္..."
"This is my husband"
"Nice to meet you, Mr.Xiao . Mr.Wang always talk
about you"
ေရွာင္က်န႔္ၿပဳံးျပလိုက္သည္ ေမာင္ကသူ႔အေၾကာင္းေတြကို
ေျပာျပသည္တဲ့ေလ ။
"Goodbye Mr.Jame "
"Ok, see you next time"
"Mr.Jame,will you visit to our house?"
ေရွာင္က်န႔္က ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္စီကိုအလည္ဖိတ္သည္
မစၥတာဂ်ိမ္းကေတာ့ ေခါင္းကိုအသာေလးခါျပတယ္။
"Maybe next time"
"Ok"
ႏိုင္ငံျခားကားေတြထဲကအတိုင္းပဲ ဦးထုပ္ကိုအသာေလး
ခြၽတ္လို႔ ႏူတ္ဆက္ကာ အထဲျပန္၀င္သြားတယ္ ။
"ကဲ...သြားရေအာင္ေနာ္..."
သူတို႔ေတြဘူတာ႐ုံကေန ကားစီကိုျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔ကေလးေတြက အေနာက္ခန္းမွာထိုင္လို႔
ေရွာင္က်န႔္ကကားေခါင္းခန္းမွာထိုင္တယ္ အိမ္ေတာ္ထိန္း
ႀကီးကေတာ့ ကားေမာင္းတယ္ က်င္းရန္ကအေနာက္ကေန
အထုပ္ေတြယူလာမယ္လို႔ေျပာတယ္။
"ပါးပါးက ႏိုင္ငံျခားစကားေျပာတတ္တာလားဟင္"
"Yes"
"ခုနကဘာေျပာတာလဲဟင္"
ေစာ္ေအာက မ်က္လုံးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔ လာၾကည့္ေနေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ၿပဳံးျပကာ။
"ေစာ္ေအာေလး..အိပ္ေရးေဆာ့တဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာလိုက္တာ"
"ဟြန္း...ပါးပါးေနာ္"
"ေဖေဖ ကိုကိုေစာ္ေအာကေလ မီးမီးတို႔ကိုအႏိုင္က်င့္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ မီးမီးတို႔ကိုဆိုရင္မုန႔္လည္းမေကြၽးဘူး သူ႔တစ္ေယာက္ထဲစားတယ္ မီးမီးတို႔ဆိုရင္ေကြၽးရေသးတယ္"
"မဟုတ္ဘူး...ေဖေဖ...သားကိုယုံတယ္မွတ္လားဟင္..."
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုအလယ္မွာထားလို႔ ေဘးႏွစ္ဖက္ကေနအၿပိဳင္
အဆိုင္ဆြဲၿပီး တိုင္ၾကသည္ ေရွာင္က်န႔္ကကားေခါင္းခန္းထဲ
မွာထိုင္လို႔နားေထာင္ၿပီးရီေနတယ္ ။
"၀မ္ေရွာင္းရိ...၀မ္ေရွာင္းအာ သမီးတို႔ေဖေဖေျပာတဲ့အတိုင္း
လုပ္ထားတယ္မဟုတ္လား"
"အြန္း...ပါးပါးနားကိုဘယ္ေယာက်ာ္းေလး ဘယ္မိန္းကေလး
မွမကပ္ေအာင္လို႔ မီးမီးတို႔ေစာင့္ၾကည့္ထားတယ္ ကိုကိုေစာ္ေအာကမုန႔္ပဲထိုင္စားေနတာ ဘာမွမသိဘူး"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကလန္ဒန္မသြားခင္ထဲက သမီးႏွစ္ေယာက္ကို
ေခၚၿပီး မွာထားသည္ သူတို႔ကလည္း ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔နည္းတူ
ေရွာင္က်န႔္ကိုသ၀န္တိုသည္ ။
"ပါးပါးကလည္း...ညဘက္ဆိုရင္တစ္ေယာက္ထဲ၀ရန္တာ
မွာထြက္ထြက္ေနတာ ေဖေဖ ပါးပါးသနားပါတယ္ ပါးပါး
တစ္ေယာက္ထဲပဲအထီးက်န္ေနသလိုပဲ"
စကားသိပ္တတ္လြန္းေသာ၀မ္ေရွာင္းအာေလးက ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္
လက္ကိုဆြဲလို႔ေျပာလာသည္ ေရွာင္က်န႔္ကားမွန္ကေန
ၾကည့္ေနတာနဲ႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကပါကားမွန္ကိုၾကည့္ေတာ့ အၾကည့္ခ်င္းသြားဆုံမိသည္။
"ပါးပါးကညညဘက္ဆိုအိပ္မေပ်ာ္ဘူးသိလားေဖေဖ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး...ပါးပါးက ေန႔လည္ဘက္ဆိုရင္ Tvႀကီး
ဖြင့္ၿပီးေတာ့ ဆိုဖာခုံေပၚမွာလွဲၿပီးအိပ္ေနတာေဟာက္ပါ
ေဟာက္တယ္"
ေစာ္ေအာက၀င္ေျပာလာသည္ ဒီဟာေလးကိုဗိုက္ထဲသာျပန္
ထည့္ထားခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္ သူမ်ားကအေကာင္းေျပာ
ေနၿပီဆိုရင္သူကလိုက္ၿပီးအတင္းေလွ်ာက္ေျပာတယ္။
"ပါးပါးက သားကိုဆိုရင္ အရမ္းဆူတာပဲ "
"ဟုတ္လား"
"အင္း...ပါးပါးကသူ႔ပန္းပင္ေတြကိုတက္နင္းမိလို႔ ႐ိုက္ေသး
တယ္ ေဖေဖ့ကိုတိုင္ေျပာမယ္လို႔ေျပာတာ ပါးပါးကျပန္ေျပာတယ္ မင္းအေဖကိုငါမေၾကာက္ဘူးတဲ့"
"အဲ့တာကိုကိုေစာ္ေအာက ဆိုးလို႔ပါးပါးကဆူတာ မီးမီးတို႔
ပါးပါးကိုဆိုတိုင္မယ္ဆိုတာႀကီးပဲ"
"ဟုတ္တယ္...ငါ့သမီးေလးေတြေျပာတာမွန္တယ္"
"ေတြ႕လား ေဖေဖ သားဘက္မွာပါးပါးမရွိဘူး"
အမိေျမကိုျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဘယ္ကတိုင္လိုက္ ညာကတိုင္
လိုက္နဲ႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္က တအင္းအင္းနဲ႔နားေထာင္ေနရသည္။
"ေဖေဖသိလား ပါးပါးကေလ ေဖေဖ့အေၾကာင္းအတင္းေျပာေသးတယ္"
"ဘာေျပာလဲသား"
"ဒီလိုမ်ိဳးေျပာတာ"
ေစာ္ေအာက ခါးေထာက္လို႔ ေရွာင္က်န႔္ပုံစံအတိုင္းပဲ ႏူတ္ခမ္း
ေလးဆူကာ မ်က္ေမွာင္ေလးႀကဳံ႕လို႔ေျပာသည္။
"ဟြန္း...လာပါေစဦး ဒီေယာက်ာ္း ဖုန္းလည္းမဆက္ဘာလည္း
မဆက္နဲ႔ အိမ္ေရာက္ရင္ ေရွာင္က်န႔္အေၾကာင္းသိေအာင္
ေကာက္ျပလိုက္ဦးမယ္..အဲ့လိုေျပာတာ ေဖေဖ"
"ဟား...ဟား...ဟုတ္ပါၿပီ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ေစာ္ေအာေလးက"
"ဟီး...ေဖေဖ့ကိုအခ်စ္ဆုံးပဲ"
ေစာ္ေအာက ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကိုဖက္တြယ္လာသည္ ဒါကို
သမီးေတြက ႏွာေခါင္း႐ူံ႕လို႔ ျပန္ေခ်သည္။
"ေဖေဖသိလား ပါးပါးကလည္း ဒီလိုမ်ိဳးေျပာေသးတယ္"
"ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲသမီး"
၀မ္ေရွာင္းရိေလးက လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုပူးၿပီးေပါင္ေပၚ
ေလးတင္လို႔ ေရွာင္က်န႔္အမူအယာအတိုင္းတစ္ခုမွမလြဲ
ေအာင္ ေျပာျပသည္။
"ေမာင္ ဒီေန႔ ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ မသိဘူး... ေမာင့္ကိုလြမ္းလိုက္တာ ....အဲ့လိုေျပာတာေဖေဖ"
"ရွိေသးတယ္...ေဖေဖ ပါးပါးကေလ...ေဖေဖျပန္လာရင္တဲ့
အတိုးနဲ႔ခ်ၿပီး ဖက္ထားဦးမွာတဲ့"
"ဟိတ္! ၀မ္ေရွာင္းအာ..ဘာလို႔အဲ့တာေတြေျပာေနတာလဲ
ရွက္စရာေတြ"
"ပါးပါးကအခုမွရွက္ေနတာ ညညဘက္ဆိုရင္ ေဖေဖ့ေခါင္း
ဦးကိုဖက္ၿပီး မႊ..မႊ ေပးေနတာ"
"ဟုတ္လား အခ်စ္..."
"...."
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ျပန္လာကတည္းကိုက ေရွာင္က်န႔္ကစကားသိပ္မေျပာေခ် ေမာင္ ဆိုေသာတစ္လုံးပဲေျပာေသးတယ္ ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေစခံေတြကႀကိဳဆိုၾကတယ္
၀မ္မားမားလည္းေရာက္ေနသည္။
"အေမ့သားေလး လန္ဒန္ကေနျပန္လာတာႀကိဳဆိုပါတယ္"
၀မ္မားမားက ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္မ်က္ႏွာကိုကိုင္လို႔ နဖူးကိုနမ္းသည္
ဘယ္မိဘမဆို သားသမီးကႏိုင္ငံျခားကေနျပန္လာရင္
ေပ်ာ္ပါတယ္ ၁ပတ္ပဲေနေန ဘယ္ႏွႏွစ္ပဲေနေနျပန္လာရင္
ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကပါတယ္။
"အဆင္ေျပလားသား"
"ဟုတ္ေျပတယ္.."
"မင္းေယာက်ာ္းေလးလဲ ပ်င္းတိုင္းလာလာလည္ပါတယ္ "
"ဟုတ္ကဲ့"
"အေမေလ သားႀကိဳက္တဲ့ဟင္းေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ေပးထားတယ္"
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..အေမ...ခ်စ္တယ္"
"ဒီကေလးနယ္...ေယာက်ာ္းရၿပီးေတာ့မွမ်ား အေမကိုခ်စ္တယ္တဲ့ "
"ဖြားဖြား၀မ္!!"
"ငါ့ရဲ႕ေျမးေလးေတြ..."
"ဖြားဖြား မုန႔္၀ယ္ေကြၽး"
"ေကြၽးမွာေပါ့ကြယ္ လာလာ..."
၀မ္မားမားက ကေလးေတြလက္ကိုဆြဲလို႔ ေခၚသြားေတာ့သည္
အဖိုးအဖြားေတြနဲ႔ ေနတဲ့ေျမးကပ်က္ဆီးတယ္ဆိုတာမွန္တယ္
ေနာ္ အလိုလိုက္တာကို တစ္ခြန္းပဲေျပာလိုက္ ခ်က္ခ်င္းရတယ္။
"ကဲ ၿမိဳ႕အုပ္မင္း အနားယူလိုက္ပါဦး"
"အင္း"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္အေပၚထပ္တက္သြားေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ကပါအေနာက္ကေနလိုက္သြားသည္ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေနေလၿပီ။
"ျမန္ျမန္လုပ္စမ္းပါ...အေမကထမင္းလက္ဆုံစားဖို႔အတြက္
ျပန္လာဦးမွာ"
ေရွာင္က်န႔္က ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္
ေပးေနရင္းနဲ႔ေျပာလာသည္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကၿပဳံးလို႔ေရွာင္က်န႔္
ခါးကိုဖက္လာကာ ပါးကိုနမ္းလိုက္တယ္။
"အဲ့ႏူတ္ခမ္းေမႊးေတြကိုလည္းရိတ္စမ္းပါ မ်က္ႏွာစူးတယ္"
"ကိုယ့္ကိုစိတ္ေကာက္ဖို႔ျပင္တယ္ဆို"
"ဟုတ္တယ္...အစကဖုန္းမဆက္လို႔ေပါ့...ဒါေပမဲ့လည္းေမာင္စာပို႔ေတာ့ဖတ္ရပါတယ္ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏိုင္ငံ လိုင္းျပတ္တယ္
ဆိုေတာ့လည္း"
"ဘာလို႔ကိုယ့္ကို ကားေပၚမွာစကားမေျပာတာလဲ"
"ေမာင့္သားနဲ႔သမီးေတြက တိုင္ေျပာေနၾကတာကို က်န႔္က်န႔္ကစကား၀င္ေျပာတာေတာင္မရဘူး"
"ဟုတ္ပါၿပီ...၀မ္ေရွာင္းအာေလးေျပာသလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ေခါင္းဦးကိုဖက္ၿပီးနမ္းတယ္ဆို"
"ဟုတ္....ဟုတ္တယ္...လြမ္းလို႔ေပါ့ ကိုယ့္ေယာက်ာ္းကို"
"ခ်စ္လိုက္တာ အခ်စ္ရယ္"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကေရွာင္က်န႔္ကိုအတင္းဖက္လို႔ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးလိုက္နမ္းသည္ ႏူတ္ခမ္းကိုေတာ့အၾကာႀကီးနမ္းပစ္တယ္။
"ေရခ်ိဳးစမ္းပါနံေစာ္ေနတာပဲ..သြား"
"ညက်ရင္ကိုယ္ရမယ္မဟုတ္လား"
ေရွာင္က်န႔္မ်က္ႏွာကရဲခနဲ ျဖစ္သြားသည္ မသြားခင္ကလည္း
တစ္ခါလုပ္ၿပီးသြားၿပီပဲကို ။
"ကေလးေတြ...အိပ္သြားရင္ေတာ့ရမယ္"
"မႊ..ကိုယ္ေစာင့္ေနပါ့မယ္"
(ဟြန္း...ဟြန္း 🌚🌚)
.
.
.
.
.
ကေလးေတြကိုဆိုသူတို႔ကိုယ္တိုင္ေခ်ာ့သိပ္မွရသည္ ေစာ္ေအာကိုေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ ခ်ီလို႔ သိပ္ရသည္ ၀မ္ေရွာင္းအာကို
သိပ္ေနရင္ ၀မ္ေရွာင္းရိက အ႐ုပ္ေတြနဲ႔ထိုင္ေဆာ့ေနသည္
ေနာက္မွသူ႔ကိုသိပ္တယ္။
ကေလးေတြအိပ္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ ေရွာင္က်န႔္ကမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အိပ္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကလက္ကိုလာဆြဲတယ္။
"အခ်စ္ေရ..."
"ဖယ္ေတာ့...အိပ္ေတာ့မယ္..."
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလသံေလးနဲ႔ေျပာေနတာပင္ ေဘးနားမွာကေလးေတြကလည္း အိပ္ေနၾကတယ္ ။
"တကယ္လုပ္ခြင့္မေပးဘူးလား...ကေလးေတြအိပ္သြားရင္
ရမယ္ဆို"
"ကေလးေတြႏိုးသြားလိမ့္မယ္...ဘာျဖစ္ေနတာလဲ အြန္း"
ေရွာင္က်န႔္ကိုၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကအတင္းဖိနမ္းသည္ ေရွာင္က်န႔္
မွာ႐ုန္းခ်င္ေပမဲ့မ႐ုန္းရဲ ေဘးနားကကေလးေတြႏိုးရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကသူ႔ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြကို
ထုတ္လႊတ္ေပးေတာ့ ေရွာင္က်န႔္မွာ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္လည္တိုင္ကို
ဖက္တြယ္လာသည္ သူဒီအနံ႔နဲ႔ေဝးကြာခဲ့ရတာ ၁ပတ္ေက်ာ္
ေနခဲ့ၿပီ။
ေရွာင္က်န႔္ကလည္းသူ႔ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြကိုထုတ္လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကလည္းအငမ္းမရရႉ႐ိူက္လာသည္
ခဏေလာက္ခြာကာ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကသူ႔အက်ီကိုခြၽတ္လိုက္သည္ရင္ဘတ္ေပၚကေရွာင္က်န႔္နာမည္ေလးတက္တူးထိုး
ထားတာေလးက လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကိုျပန္အမွတ္ရေစပါတယ္။
ေရွာင္က်န႔္ကိုျပန္နမ္းလို႔ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕အက်ီေတြဟာလည္း
ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲျဖစ္လာေလၿပီ ရင္ဘတ္ေပၚကအသီးေလး
ကိုငုံစို႔လိုက္ေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ကေက်ာေကာ့ေပးလာသည္
ေအာက္ဘက္ကိုတစ္ျဖည္းျဖည္းဆင္းသြားရင္းနဲ႔ေရွာင္က်န႔္
ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ကတားလာသည္။
"ကိုယ္သိတယ္...ဒီမွာမလုပ္ဘူး"
"...."
ေရွာင္က်န႔္ကိုခ်ီကာ ခုတင္ရဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရွိေနေသာ
ဆိုဖာခုံေပၚမွာခ်လိုက္သည္ ။
"အကာအကြယ္....."
"မွတ္မိေသးလား...ေစာ္ေအာေလး ၃ႏွစ္ျပည့္ရင္..."
ေရွာင္က်န႔္ျပန္မွတ္မိသြားသည္ ၃ႏွစ္ျပည့္ရင္ကေလးယူ
မယ္လို႔ေျပာထားၿပီးသားကို အခုေစာ္ေအာေလးက ၃ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနေလၿပီ ။
"ေျဖးေျဖးေလးလုပ္ေနာ္"
"အင္းပါ...ေမာင္ျငင္သာပါ့မယ္"
ထိုေန႔ညမွာေတာ့ ေရွာင္က်န႔္မွာလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေအာ္
ခ်င္ေပမဲ့လည္း ပါးစပ္ကိုအုပ္ကာၿငီး႐ုံပဲတတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္
ဒီဟာႀကီးကျငင္သာမယ္လို႔ေျပာၿပီးေတာ့ အေျပာနဲ႔အလုပ္နဲ႔
တစ္ျခားစီပင္။
____________________
၂ႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္.....
ၿမိဳ႕အုပ္အိမ္ေတာ္မွာ ပြဲတစ္ခုရွိေလတယ္ မ်ိဳး႐ိုးႏွစ္ဖက္လုံး
ကပါတက္ေရာက္ၾကတယ္ လူေတြကမ်ားေတာ့ ေရွာင္က်န႔္
အလည္တစ္ေနရာမွာရပ္ေနသည္။
"ဟား....ဟား....ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..ေဖေဖ့သားေလးေတြကမႊ..မႊ"
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ရဲ႕အသံပင္ လူေတြကိုအသာေလးတိုးေဝွ႔လို႔
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးကို ေပါင္တစ္ဖက္
စီမွာတင္ထားလို႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္မ်က္ႏွာကခပ္ၿပဳံးၿပဳံးရယ္။
"ေဖေဖ!!"
ေဟာ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေယာက္လာခဲ့ၿပီ ဂါ၀န္အျဖဴေလးေတြနဲ႔
သမီးေလးႏွစ္ေယာက္ကၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လွည့္ျပ
သည္ ။
"မီးမီးလွလား ေဖေဖ"
"လွတာေပါ့ ကမာၻေပၚမွာအလွဆုံးပဲ"
"မီးမီးကေရာဟင္"
"သမီးေလးလဲလွတာေပါ့ နတ္သမီးေလးလိုပဲ"
"ဟီး..."
ေရွာင္က်န႔္ၾကည့္ကာၿပဳံးေနရင္းနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကေန
တစ္ေယာက္ေယာက္က လာေခၚသည္။
"ပါးပါး"
"...."
"ပါးပါး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္မယ္ေလေနာ္"
အသက္၅ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ေစာ္ေအာကသူ႔ကိုလက္ေလး
လာဆြဲလို႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္စီေခၚသြားေပးတယ္ ဒါေတြ...ဒါေတြ
အကုန္လုံးက ေရွာင္က်န႔္အိမ္မက္ထဲကအတိုင္းျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ။
"လာ ၀မ္ရိက်န႔္ ပါးပါးစီကို"
ေနာက္ထပ္ေယာက်ာ္းေလးအမႊာျဖစ္တဲ့ ၀မ္ရိက်န႔္နဲ႔
၀မ္ရိေရွာင္ ခ်ိဳလိမ္ေလးစို႔လို႔ ၀မ္ရိက်န႔္ကိုေရွာင္က်န႔္ခ်ီလိုက္ကာ ခုံေပၚမွာ၀င္ထိုင္လို႔ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္ကထရင္းနဲ႔
၀မ္ရိေရွာင္ကိုခ်ီထားသည္ ေစာ္ေအာက ေရွာင္က်န႔္ေနာက္မွာ
ရပ္လို႔ က်န္တဲ့ ၀မ္ေရွာင္းရိ ကေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ေဘးမွာရပ္တယ္ ၀မ္ေရွာင္းအာကေတာ့ ဒူးႏွစ္ဖက္လုံးေထာက္ကာ ေရွာင္က်န႔္ေဘးနားမွာထိုင္လိုက္သည္။
"ဟုတ္ၿပီ...ၿပဳံးထားမယ္...ကင္မရာကိုၾကည့္ပါ"
*ခ်လပ္*
ထိုဓာတ္ပုံေလးကေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္နဲ႔ ၿမိဳ႕အုပ္ကေတာ္ေရွာင္း
တို႔ရဲ႕ မဂ္လာေဆာင္ဓာတ္ပုံေလးေဘးမွာေနရာယူကာ
ၿမိဳ႕အုပ္၀မ္႐ုံးခန္းထဲမွာလည္း အႀကီးႀကီးခ်ဲ႕လို႔ ခ်ိတ္ထား
တယ္ ။
ဒါကေတာ့... Betaေယာင္ေဆာင္ေသာၿမိဳ႕အုပ္ကေတာ္
ရဲ႕ ficေလးရဲ႕အဆုံးသတ္ျဖစ္ပါတယ္။
(Extra ေရးခ်င္ရင္လည္းေရးႏိုင္ပါတယ္ 😘😘)
_________________
ကဲ ေနာက္ထပ္ ၿမိဳ႕အုပ္ficေလးလဲ ႏူတ္ဆက္ခဲ့ရၿပီေပါ့
အားေပးခဲ့ၾကတဲ့ readerေတြတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို
ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ ရွင့္ 🥰🥰🥰
(5.3.2024)
#Su🐼