Dünün ardından çok garip hissederek öğleden sonra uyanmıştı Suna. Uyandıktan sonra da başta pek bir şey yapmamış, sonra mecburen ders çalışmıştı biraz. Yemek araları ve yaptığı kısa yürüşüyle de akşamı getirmişti zaten.
Osamu'ya yazmıştı kahvaltısını yaparken. Çok uzatmak istememişti, konuşup onunla bir daha görüşmek istemediğini söyleyecekti.
Beyaz tişörtünün üstüne giydiği gömleğinin kollarını düzelttikten sonra parfümünden sıktı biraz. Duştan çıkmıştı, saçlarını sadece havluyla kuruladığı için nemliydi biraz. Onu hiç ellemeyerek kendi hâline bıraktı ve küpelerini değiştirmek için diğer küpeleri koyduğu kutusunu çıkardı dolaptan. Birine sallananlardan birini, diğerine düz küçük yuvarlağı takacaktı.
Hazır olduğunu hissedince saate baktı. Şimdi çıksa söylediği saatten biraz erken gitmiş olurdu ama Osamu'nun da biraz erken geleceğini düşündüğü için sorun değildi.
Bara çağırmıştı çocuğu. Hem çok sessiz hem çok sesli olmayacaktı çağırdığı saat nedeniyle. Çok kalabalık bile olmazdı belki, gerçi cumartesi oluşunu hesaba katarsa büyük ihtimalle olacaktı ama bu aklına çok geç gelmişti. Yine de bu saatleri müziği deli gibi açmayıp daha sakin geçiriyorlardı.
Oturup kendine bir şey söyleyince Osamu'dan 10 dakikaya orada olacağına dair bir mesaj almıştı. Kendisinin gittiğini yazdıktan sonra karşısında duran barmenle göz göze geldiler.
"Naber?"
"İyidir, senden?"
"İyiyim. Uğramadın bir süredir."
"Bir hafta falan olmadı mı?"
"Sana göre uzun bir zaman değil mi?"
"Yani, evet."
Adam "Buraya gelmeyerek hayatını düzeltebilirsin." diyerek güldüğünde Suna da güldü istemeden. "Tabii, görmen lazım nasıl düzelmeye başladı gelmediğimde."
Adam yaptığı kokteyli çocuğa uzatırken içten şekilde gülümsedi. "Ne derdin var bilmiyorum ama hepsi bir gün geçecek, yeter ki düştüğünde bile kalkmaya ve en doğru karara yürümeye çalış."
Suna duyduğu bu şeyle sertçe yutkunurken dudağının kenarının kıvrılmasına izin verdi. "Barmen tavsiyeleri en iyileridir ha?"
"Övünmek gibi olmasın ama insanlar benimle dertleşmeyi sever."
Çocuk gülümsemesiyle kaldı, başka bir şey söylemedi. Barmenlerle sohbet etmeyi sevmesinin bir nedeni de -o uygulamasa bile- güzel şeyler söylemeleriydi.
Kısa bir sürenin ardından yanındaki boş sandalyenin dolmasıyla vücudunu oraya çevirdi Suna. Çocuğu süzmek istememişti ama yapmadan da duramamıştı. Buranın ışığındandı belki de, her zamanki olduğundan çekici görünüyordu şu an.
"Selam."
"Selam, hoş geldin."
"Hoş buldum. Normalde takıldığın yerlerden birisi mi?"
"En çok geldiğim. İçtiğimden içer misin? Öneririm."
"Olur."
Suna barmene aynısından iki tane istediğini işaretle gösterdikten sonra kendininkinden bir yudum daha alıp öyle bakmıştı çocuğa. Fark etmeden bayıkça gülümsedi. "Filmlerdeki gibi oldu."
"Barda buluşmaya anlaşmaları gibi."
"Evet."
"Neden görmezden geldin mesajları?"
Suna duraksadı, bir yudum daha aldı içeceğinden. "Önce siparişin gelsin, bekle."
"Pekala."
"Siktir, sigaramı unutmuşum." dedi ceplerini karıştırırken. Önlerine bardakları iten adama baktı. "Sigaran var mı?"
Adam bir şey demeden arka cebinden çıkardığı paketi ve çakmağı uzatınca Osamu'ya içecek mi diye sormadan iki tane çıkardı ve birini çocuğa uzatıp ikisini de yaktıktan sonra adama geri verdi.
"Teşekkürler."
"Ne demek."
Suna tekrar Osamu'ya dönerken "Tadına baksana" dediğinde Osamu ikiletmeyip bir yudum aldı. "Güzelmiş, zevklisin."
"Kokteyl konusunda öyleyimdir."
"Sadece onda mı?"
"Bilmem. Başka şeylerde de öyleyimdir herhalde."
Osamu buna bir şey demeyip sigarasını içmeye devam ederken Suna derin bir nefes aldı. "Kafam biraz dağınıktı. Yalnız kalmaya dayanamayacak kadar hatta."
Çocuğun onu dinlemesiyle gerildiğini hissetse de durmayıp devam etti konuşmaya. "Atsumu'ya mesaj atacak enerjim bile olmadığı için cevap veremedim."
"Bana neden vermedin?"
"Sana..o akşam yaptıklarımdan sonra bu durumdan hoşlanmadım. Seninle alakalı olarak değil, kendimden dolayı."
"Benimle yattığın için mi?"
"Tam olarak ondan değil."
"Neden peki?"
"Senden hoşlanmam sorun sanırım."
Dediği şeyin başı iyi, sonu kötüydü; dolayısıyla Osamu tepki veremeden kalmıştı öyle.
"Bunun neden sorun olduğunu anlamıyorsun büyük ihtimalle. Beni az çok tanıdın, pek düzgün bir hayat yaşamıyorum gördüğün üzere. Birinden hoşlanmak, birine bağlanmak benim için zor bir şey."
"Ayak uyduramayacağını düşündüğün için mi?"
"Kendimden nefret edeceğim için."
Osamu şaşırırken "Ne?" diye sorabildi ancak. Suna içeceğinin kalanını kafasına dikip devam etti.
"Tam olarak anlatamam, daha doğrusu anlatmak istemiyorum. Fazla detaya girmesem de beni anlayabileceğini düşünüyorum."
"Anlamıyorum." Bu sefer şaşırma sırası Suna'daydı bu cevap üzerine. "Biriyle birlikte olmayı hak etmediğini mi düşünüyorsun?"
"İlişkide olunabilecek biri değilim."
"Denemeden bilemezsin."
"İnsanlar kendilerini tanır Osamu."
"Ama bir durumu yaşamadan ne olacağını bilemez."
"Hayatımdan yola çıkarak bunu da tahmin edebilirim."
"Uzak olduğun bir şeyi mi?"
"Evet. "
"Mantıklı değil."
"Bana göre öyle."
"Sana göre mantıklı olan şeyler her zaman çok doğru hissettiriyor mu?"
"Hayır ama-"
"Bana birkaç sebep verebilir misin peki?"
Suna sesli bir nefes aldı konuşmadan. "Alkoliğim, duygu durumum asla düzgün değil. Sürekli vakit geçirmek için farklı farklı insanlarla yatıyorum. Yeterli mi?"
"Hepsi de düzeltilebilecek şeyler."
"Neyini düzelteyim Osamu şu saatten sonra? Alkolü mü bırakayım sigarayı mı? Beynim susmayınca ne yapayım evde kendi kendime delireyim mi? Benim bunlara ihtiyacım var tamam mı?" Sesinin yükselmesiyle Osamu da aynı şekilde tepki vermişti.
"İnsanlara mı ihtiyacın var Suna? Delirmemek için sevişmeye mi ihtiyacın var?" derken çocuğa doğru eğildi ve sesini yumuşatarak kulağına doğru konuştu. "Eğer bu bir şeyleri kurtarıyorsa benimle seviş."
Bu cümleden sonra birbirlerine sessizce bakmayı sürdürmüşlerdi birkaç saniye. Suna ne diyeceğini, ne hissedeceğini bilememişti. Bir cevap vermektense aklından ilk geçen şeyi yapıp çocuğu yakasından tutup kendine çekerek dudaklarını dudaklarıyla birleştirdi.
SONUNDA GÜZEL Bİ BÖLÜM
Diğer bölümü daha çabuk yazarım diye düşündüğüm için bunu hemen atmaya karar verdimm