I took the board exam and while waiting for the result, Jai and I are planning for our wedding.
Matapos malaman ng mga kaibigan ko na naga-propose na sa akin si Jai, they were the happiest pero of course, hindi nakatakas ang pagrereklamo ni Mil na talo na naman siya sa pustahan. Lagi na lang si Raya ang nananalo and I'm starting to think that she has visions of the future. Ang galing kasing manghula.
We were having a girls bond at Cai and Mil's house, or more on I'm telling Mil what I want as a design on my wedding dress. Si Mil ang gusto kong gumawa ng wedding gown ko and I want it to be so special dahil minsan lang ako ikakasal. I want it to look elegant. I trust my best friend's hand kaya kahit nagreklamo pa siya sa intricate designs na sinasabi ko, eh gagawin pa rin naman niya.
My wedding excites me, but it also makes me feel sad. I don't have a father to walk me in the aisle. There are some times that I will think of him. Kung kumusta na kaya siya. Hindi pa naman gano'n katigas ang puso ko para tuluyan siyang makalimutan.
It was hard to forgive but if I won't, it is a heavy burden that I will carry until my last breath. Mahirap pero sa tingin ko ay kaya ko naman na siyang makita. Gusto ko rin siyang makausap.
I also learned to forgive my mom dahil pinapakita niya namag gusto niya talagang makabawi. I just told her not to repeat the same mistakes again and I hope she learned from it.
Jai knew everything that I had to go through while he's away and he's deeply sorry for it kahit na wala naman talaga siyang kasalanan. Sana raw ay nandito siya no'ng mga panahon na nahihirapan ako, but I needed to endure it in order to survive.
Hindi ako sumuko at mas pinatatag ako ng panahon.
"Flower girl ba ako?" tanong ni Raya.
Naalis ko ang tingin sa twist cushion cut moissanite diamond ring ko at napalingon sa kaniya. Natatawa niya naman akong tiningnan.
"Pangaya ka ba? Por que ikakasal ka na rin? Hmp!" angil niya.
"Edi pakasal na rin kayo ni Zai. Ang tagal n'yo nang engage!" asik ko.
Inirapan niya lang ako. "Pangit talaga ng humor mo kahit kailan. Kahit yata kilitiin ako hindi ako matatawa eh!"
"Pasmado talaga bunganga mo 'no?"
"Ano ba? Ingay-ingay n'yong dalawa! Hindi ko matapos-tapos 'tong ginagawa ko!" reklamo bigla ni Mil.
I zipped my mouth. Ini-sketch niya pala ang wedding gown ko kaya kailangan kong manahimik kung gusto ko pang gawin niya 'yon.
"But on a serious note, I am very happy for you, Ky. Finally naman, after ng ilang taon n'yong ewan na label, ikakasal na kayo," sabi ni Raya saka ngumiti. "Biruin n'yo, wala nang girlfriend or boyfriend stage, engaged agad!"
"Gano'n siya kasigurado sa akin, Rai. Ikaw kasi ang hirap seryosohin kasi mukha kang gago," banat ko.
S'yempre bilang pinanganak na maldita, sinamaan niya agad ako ng tingin. I just laughed at her. I honestly want her to be happy. I want her to feel what true love feels like. Gusto kong maranasan niyang mahalin nang hindi na siya nakakaramdam ng kung ano mang takot na baka masaktan lang siya sa huli.
I want her to realize that love isn't all about what she thinks it all brings. Na hindi lang puro sakit ang idudulot nito, that love can save her from the cruelty of the world like Jai made me feel.
Mabuti na lang pala hindi sila nagkatuluyan dalawa kundi wala akong Jairus Mikael ngayon.
"Excuse me, can I have a time with my princess?" Jai suddenly came in.
Both Mil and Raya threw a disgruntled look at him which made him raise both of his hands on the air. I laughed heartily while standing up to attend at him. Pinulupot ko agad ang kamay ko sa kaniyang braso.
"Alis muna kami. Maiwan na muna namin kayo," sabi ko.
"Sige na! Umalis na kayo at baka hindi ko pa kayo matantya!" paalis sa amin ni Mil.
Natatawa naman kaming umalis ni Jai.
"Bakit lagi yatang naiinis ang isang 'yon?" tanong ni Jai sa akin.
Nagkibit ako ng balikat. "Ewan ko, baka may dalaw," sagot ko na lang.
"Baka buntis?"
Not impossible.
"Saan tayo pupunta?" tanong ko.
"To your house," he simply answered.
Tinitigan ko siya saka umiling. "It should be our house and not my house. Ilang beses ko bang kailangang sabihin 'yon sa 'yo? Dapat nga sa 'yo lang 'yon eh. It's Casa Villaverde and not Casa De Vega."
Pinitik niya nang mahina ang noo ko. "It's my graduation gift to you. It's not yet done. Pupunta tayo do'n ngayon kasi tapos na ang loob, so I wanna show it to you."
Hindi na lang ako nagsalita. Ewan ko ba at minsan ay hindi ako manalo-nalo sa kaniya. Pagdating talaga sa kaniya, tumitiklop ako eh. Minsan napapaisip na rin ako kun gpaano niya nagagawa 'yon samantalang sa iba, ang tapang-tapang ko.
"You won't let me drive my own car, don't you?" I asked him seriously which mad him turn to me.
He pouted. "Sorry na nga eh! Dapat talaga sarcastic joke lang 'yon. Seryoso ka masyado."
Tumawa ako. Halos lagi ko yatang pinapaalala sa kaniya ang ginawa niyang 'yon at makailang beses na rin siyang humingi ng sorry sa akin. I just want to piss his off pero pati 'yon ay hindi ko magawa-gawa. Never siyang napikon sa akin magmula pa no'ng una. Hindi ko alam kung may iniinom pa 'tong anti-pikon. Lagi pa ako ang naaasar sa kaniya.
We went to Laguna, of course. We were still catching up while playing on the stereo are the songs that I love. Still the playlist he made for me. Hanggang ngayon ay hindi niya binubura 'yon coz he told me I will always be a part of him, sa kahit anong bagay pa 'yan.
Nang makarating kami sa bahay 'ko', bumaba siya agad at pinagbuksan ako ng pinto ng kotse. When I was close to him, he covered both of my eyes.
"Ano na namang pakulo 'to, baby?" tanong ko habang natatawa pa.
"Basta. Ingat ka sa paghakbang hmm," bilin niya sa akin habang maingat siyang nakaalalay sa likuran ko.
There's a few steps before entering the house at nalampasan ko na 'yon kaya tuloy-tuloy na ang ginawa kong paglalakad pero nananatiling mabagal sa takot na baka matalisod ako.
"Ready?" he asked when we finally entered.
Tango lang ang tangi kong nagawa saka niya dahan-dahang inalis ang mga kamay niyang tumatakip sa mata ko. I slowly opened my eyes and when they already adjusted, I was left in awe by the sight of my paintings hanging on the wall.
There's five paintings of me with the same sizes. The first was me wearing a blue dress while hopping inside our black car. I remember it . . . that was the day Mil introduced us to each other. Second, 'yong nakatalikod ako habang binabasa ang isang naka-hang sa wall sa coffee shop kung saan kami palaging pumupunta. Third was a stolen image of me while looking at the night sky in an overlooking scenery. Fourth, still my back while he's holding my hand. Lastly, a painting of me wearing my black toga on my graduation day with a priceless smile on my lips.
"You're a piece of art, my love. Definitely not for auctions because billions was not even an enough amount to buy you. Your smile is a precious thing worth praising by many," he uttered sincerely.
Unti-unting tumulo ang mga luha ako.
It's him and the things he does for me that I will always fall for.
I can't wish for more dahil siya lang, sapat na para sa akin.
"You're full of surprises, my love. Thank you!" I enveloped my hands on his nape. "I love you," I said while looking at his soulful eyes.
The eyes that were a mirror of what he truly felt. Now I see nothing at them but love and adoration.
"Lahat para sa 'yo," sinsero niyang sabi saka pinatakan ng halik ang labi ko. "Mahal na mahal kita, De Vega . . ."
Lahat para sa akin. Iyon ang mga katagang palagi niyang sinasabi at araw-araw niya ring pinatutunayan 'yon sa akin.
"But if you think 'yan lang ang ipapakita ko sa'yo, let's go upstairs and I will show something more to you," he said.
Agad naman akong napalayo sa kaniya. "A-ano 'yang ipapakita mo sa 'kin ha?!"
"My pet. I mean, your pet . . ." he answered playfully.
"Bastos!" Hinampas ko siya sa braso na ikinatawa niya.
Piningot niya ang ilong ko. "You have a dirty mind, my love. I'll show you something even more special kaya halika na . . ." aniya saka hinawakan ako sa likod para palakarin pag-akyat.
Hindi na ako nagreklamo, bahagya pa ring nakakaramdam ng hiya sa naging reaksyon ko. Sabi niya kasi may ipapakita siya sa taas. Eh mga kwarto ang nandoon sa pagkakaalam ko. Malay ko ba kung ano balak niyang ipakita sa akin.
He covered my eyes again while guiding me carefully. Tuloy-tuloy lang ang paghakbang ko hanggang sa mahakawan ko na ang railing na hula ko ay sa balcony.
"One, two, three . . ." he counted before removing his hands.
And there I saw a lovesome scenery near my casa. Behind the tall trees was a beautiful lake. Natutop ko ang bibig at napalingon kay Jai na naroon din ang tingin habang nakangiti.
He slowly looked at me. "I want our wedding ceremony to be held there, but if you want a church or any kind of wedding, ikaw pa rin naman ang masusunod," saad niya.
Tumango ako. "Let's get married there, my love."
He kissed the top of my head. "Okay, and then we can have a second wedding in a church."
I hugged him. I'm getting more excited for our wedding. Hindi na ako makapaghintay pang makasal sa niya dahil hindi ko na nakikita ang sarili ko sa piling ng iba.
I am very sure of him that I will never let go of him again. Tama na ang dalawang beses na tinaboy ko siya palayo, kapag pumangatlo pa ako, sobrang tanga ko na.