ဒုတိယနေ့
"ဖတ်......ဖတ်......ဖတ်"
"အင့်.......အင့်........အင့်.......အင့်"
နှစ်ယောက်သား ကျွန်းမပတ်မီ လင်းဆွဲလေး ဆွဲနေကြခြင်းဖြစ်သည်။
ညက စောစောစီးစီးအိပ်ထားရတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ရေးဝပြီး အင်အားပြည့်နေကြသည်။
ကျွန်းပတ်ခရီးစဉ်က မနက်(၈)နာရီမှ ချိန်းထားသဖြင့် အခုမှ မနက်(၆)နာရီကျော်ကျော်ပဲရှိတုန်း အချိန်ရှိခိုက် လုံးလစိုက်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။
မနက်က ကိုမျိုးလွင် အရင်နိုးသည်။
ညက နှစ်ယောက်စလုံး ဝိုင်သောက်ပြီး မူးကာ ပူလာသလို ခံစားရသဖြင့် အဝတ်မကပ်ကြ။
အကုန်ချွတ်ပြီး အိပ်ထားကြသည်။
ကိုမျိုးလွင် ညီတော်မောင်လီးလေးက ယောကျ်ားတို့ထုံးစံအတိုင်း နိုးလာတာနဲ့ သတိထားမိတော့ စောက်အောက်မှာ မြွေဟောက်ငယ်လေးတကောင် ပါးပျဉ်းထောင်နေသလို ထောင်မတ်နေသည်။
ဘေးမှာ သူဇာကတော့ အိပ်မောကျတုန်း။
သူဇာစောင်ခြုံထားသော်လည်း မလုံတလုံ့။
စောက်က တစ်ကိုယ်လုံးပေါ်မရှိ။
သူဇာ ရင်သားတွေအောက်ကနေ လျှောကြနေသည်။
မနက်အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်မှာ သူဇာအလှတရားက ကိုမျိုးလွင်အဖို့ ရှုမဝနိုင်။
သူဇာရင်သားတွေ လုံးဝန်းပြည့်ကာ ဝင်းလက်နေသည်။
နို့သီးခေါင်းတွေက ပန်းညိုရောင်သန်းလို့။
ကိုမျိုးလွင် ကြည့်ရင်း၊ ကြည့်ရင် မနေနိုင်တော့ပြီ။
သူဇာဘေးဆီဝင်ကပ်ကာ သူဇာဘေးတခြမ်းစောင်းခိုင်းလိုက်သည်။
သူဇာ ကတော့ ဘာမှမသိ။ အိပ်မက် မက်သလိုဖြစ်နေသည်။
ကိုမျိုးလွင်လည်း သူဇာ ဘေးကိုဝင်လှဲလိုက်ကာ သူဇာ စပ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ လီးကို အသာနှဲ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ဘာအကြို foreplay မှ မလုပ်ထားတော့ သူဇာ အတွင်းသားတွေက ခပ်ခြောက်ခြောက်ဖြစ်နေသည်။
ကိုမျိုးလွင်ကလည်း ဒါကို ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။
ကို အကြာကြီးသုံးစွဲကိုင်တွယ်ရမည့် ပစ္စည်းမို့လို ဂရုစိုက်ရမည် မဟုတ်ပါလား။
သူဇာ အိပ်နေရင်းနေ သူ့စပ်ပတ်ထဲ ခပ်နွေးနွေးအချောင်းတခု တိုးဝင်လာတာ သိလိုက်သည်။
အစကတော့ အိပ်မက်မက်နေသလိုပင်။
တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လုပ်နေရတာ ကြာလာတော့ စပ်ပတ်ကနေ ဘဘာဝအရည်ကြည်တွေ ထွက်လာသည်။
ကိုမျိုးလွင်အဖို့ လုပ်ရတာ ပိုအဆင်ပြေလာသဖြင့် နည်းနည်းလေး ပိုကြမ်းလိုက်သည်။
ထိုခါမှ သူဇာ နိုးတစ်ဝက်အိပ်မက်ကနေ လုံးဝနိုးထလာတော့သည်။
"သူဇာ နိုးပြီလား sorry နှိုးမိတာ"
ကိုမျိုးလွင် လေသံတိုးတိုးလေးက သူဇာ နားဝတွေဆီလာရိုက်ခတ်သည်။
အိပ်ယာက နိုးတာနဲ့ သူဇာ သိလိုက်ရတာတော့ သူဇာ အခု အလိုးခံနေရခြင်းဖြစ်သည်။
သို့သော် ငြင်းဆန်ဖို့ အားမရှိပါ။
"အင့်..........အင့်.......အင့်"
"ဖတ်......ဖတ်...ဖတ်"
"ဟင်း.........ဟင်း..........ဟင်း"
"အင့်.......အင့်.........အင့်"
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အားကောင်းမောင်းသန်ပင်။
သူဇာကတော့ အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် အသံမထွက်နိုင်ရှာ။
ဆောင့်ချက်ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ဝင်လာလျှင် "အင့်"ခနဲ့ ထွက်ရုံမှသာ။
သူဇာ စောက်ခေါင်းထဲ ခဏကြာတော့ ကိုမျိုးလွင်ဆီက သုတ်ရည်တွေ နွေးခနဲ့ဝင်လာတော့သည်။
ကိုမျိုးလွင် သူဇာကို ဘေးတစောင်းပိုက်ရင်း အမောဖြေနေသည်။
မနက်စောစော နှစ်ယောက်သား ချွေးစိုနေကြသည်။
တအောင့်လောက်ကြာ ရေချိုး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကြကာ ဟိုတယ် ဘူဖေး သွားစားလိုက်သည်။
သူဇာ က ကျွန်းပတ်ခရီးစဉ် သွားမည် ဖြစ်သောကြောင့် suncream ခပ်ထူထူလေး လိမ်းထားသည်။
အခုခေတ်စားနေသော Floral ဂါဝန် အရှည်လေးနဲ့ ဦးထုပ် အပြားကြီးကြီး ခပ်ကားကားနဲ့ နေကာမျက်မှန်နဲ့ အလွန်လှနေသည်။
ကိုမျိုးလွင်ကတော့ စွပ်ကျယ် တစ်ထည်ပေါ်မှာ အပြင်က နေဒဏ်ခံနိုင်အောင် ဖလန်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီကို ခပ်မိုက်မိုက် တွဲဖက်ဝတ်ထားကြသည်။
လူငယ်လေး တစ်ယောက်လို လန်းဆန်းတက်ကြွနေကြသည်။
Ray ban နေကာမျက်နှန်ပါတပ်ထားတော့ Hollywood မင်းသားတွေလိုပင်။
နှစ်ယောက်သား စပိဘုတ်ငှားကာ ကျွန်းစပတ်ကြသည်။
အရှေ့က အမောင်းသမားပါ ငှားထားသောကြောင့် နှစိယောက်သားနောက်က အင့်ထိုင်လိုက်လာရုံ။
သူဇာက ကိုမျိုးလွင် ရင်ခွင်ထဲ မှီတွယ်ကာ ထိုင်လိုက်လာသည်။
ရေတွေဆိုသည်မှာ ပြာလင်ကြည်တောက်။
တချို့နေရာတွေကျ ရေအောက်မှာ ငါးတွေပါ ကူးခတ်နေသည်ကို မြင်ရသေး။
နှစ်ယောက်စလုံးက ကျွန်းတွေမှာ ရေကူးဖို့ အစီအစဉ်မရှိတော့ အစကတည်းက ရေကူးဝတ်စုံမထည့်လာကြ။
သတ်သတ် relaxation ဖြစ်ဖို့၊ အမှတ်တရတွေ ဖန်တီးဖို့ သတ်သတ်သွားရုံမျှသာ။
ကျွန်းအသေးလေးတခု ရောက်တာနဲ့ ဆင်းကြ။
နှစ်ယောက်သား တောင်စဉ်ရေမရစကားတွေ တပြောပြောနှင့် လမ်းလေးတွေလျှောက်။
ရှုခင်းလှတဲ့ နေရာတွေကျ သူဇာကို ကိုမျ်ုးလွင် ဓာတ်ပုံရိုက်ပေးရသေးသည်။
ဓာတ်ပုံဆရာမကို ဓာတ်ပုံပြန်ရိုက်ပေးရတာ တကယ်တော့ မလွယ်လှပေ။
သို့သော် စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ရိုက်ပေးတော့ ပုံလေးတွေ ကောင်းကောင်းထွက်လာသားမြင့်။
နေနည်းနည်းမြင့်လာတော့ နှစ်ယောက်သား ဘန်ဂလိုရှိရာသို့ ပြန်လာသည်။
"ပျော်ရဲ့လား သူဇာ"
"ပျော်တာပေါ့ မောင်ရဲ့"
"ဖြစ်နိုင်မယ်ဆို ဒီချိန်တွေမကုန်ချင်ဘူး မောက်ရဲ့"
"အကုန်လုံးက အချိန်တန် အိမ်ပြန်ရကြမှာ ဆိုတော့လေ"
ကိုမျိုးလွင် သူဇာနှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးနဲ့ အသာလေးတို့လိုက်သည်။
"အဲလို စကားတွေ မောင်တို့ အခု မပြောရအောင်လား"
"ပျော်ဖို့လာတာ မောင်တို့ နောင်ဘဝမရှိတော့သလို ပျော်ကြတာပေါ့"
"အင်း"
ဘန်ဂလိုပြန်ရောက်တော့ နေ့လည်း ၁၂နာရီ ကျော်စပြုပြီ။
နှစ်ယောက်သား နေ့လည်စာ စားလိုက်ကာ တရေးတမော အိပ်ကြတယ်။
"မောင်တို့ ညကျ မီးပုံပွဲ အသေးလေး လုပ်ကြမလား"
"မောင် သဘောပါရှင်"
"ဟုတ်ပါပြီ"
နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲမှာ အိပ်ပျော်သွားကြပြန်သည်။
ပျော်စရာအတိ ဖြစ်ခြင်း။
သက်ဆိုင်သူတွေနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မင်းထက် နဲ့ ဝင့်ဝါကတော့ ဘာဆို ဘာမှမသိ။
မင်းထက်ဆို သူဇာ အရမ်းအလုပ်ရှုပ်နေလို့ ဖုန်းဆက်မအားဘူးဟု ထင်နေရှာသည်။
ဝင့်ဝါကလည်း နယ်က အမေနေမကောင်းလို့ အိမ်ပြန်ရာမှ အမေက ပိုအခြေအနေဆိုးလာပြီး ဆုံးပါးသဖြင့် အသုဘ ရက်လည်ကိစ္စတွေနှင့် ဒေါင်ချာစိုင်းနေသည်။
ဟိုဖက်က ကိုမျိုးလွင် ဘာတွေ ဖြစ်နေသည်ဆိုတာ လုံးဝမသိ။