Betaယောင်ဆောင်သော မြို့အုပ်ကတော်
Part 40
--------------
ရေချိုးနေပေမဲ့လည်း ရှောင်ကျန့်စိတ်ထဲမှာပူနေသလိုကြီး
ပင် မှန်ထဲကနေကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြန်ကြည့်လိုက်တယ် ခဏလောက်ပဲ ငြိမ်နေလိုက်သေးတယ် ရှောင်ကျန့်ဒူးတွေညွှတ်ကျသွားလို့ သူ့ဟော်မုန်းအနံ့တွေထုတ်လွှတ်လိုက်သည် Heat
ကာလစနေပြီလား ရှောင်ကျန့်တစ်ကိုယ်လုံးလဲပူလို့ မည်သို့
မျှဖြေဖျောက်လို့မရချေ။
အချိန်အားဖြင့် နံနက်၁၀နာရီထိုးနေပြီ မောင်အလုပ်မှာပဲရှိ
နေသေးတယ် heatဖြစ်တာ ညမှစမယ်လို့ထင်ထားခဲ့တာ
အခုဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့များလဲ ရှောင်ကျန့်အပြင်ကိုထွက်လို့ လျှော်မဲ့အဝတ်ခြင်းထဲကနေ မနေ့ညကမောင်ချွတ်ထားသော အကျီကိုကောက်ဝတ်လိုက်သည်။
ထိုအကျီမှာမောင့်ရဲ့ အနံ့လေးတွေစွဲကပ်နေသေးတယ်
ကုတင်ပေါ်တက်လို့ မြို့အုပ်ဝမ်ရဲ့ခေါင်းအုံးကိုဆွဲကာ
နမ်းရိူက်လိုက်သည် တစ်စတစ်စထွက်ပေါ်လာသောသူ့
ဟော်မုန်းအနံ့တွေက မောင့်ရဲ့ဟော်မုန်းအနည်းငယ်လောက်ကိုဖုံးအုပ်သွားလေပြီ ။
ရှောင်ကျန့်လူးလိမ့်ကာ Heatဖြစ်ရခြင်းကို ခံစားနေရသည်
သူလိုအပ်တယ် ဝမ်ရိပေါ် ဆိုသောသူကိုတအားလိုအပ်နေ
လေတယ် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်းတစ်ခုခုကိုလိုအပ်နေပြီ
ပူလည်းပူနေပြီ ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးမှာဆိုရင် မောင်မနေ့ည
ကချွတ်ထားတဲ့အကျီပဲရှိတယ် ။
မရတော့ဘူး မောင့်ကိုတအားလိုအပ်လာတယ် ရှောင်ကျန့်
လေးဖက်ထောက်လို့ တံခါးနားသွားကာ ဖွင့်လိုက်တယ်။
"အိမ်...အိမ်တော်ထိန်းကြီး!...အိမ်တော်ထိန်းကြီး!!"
"လာပါပြီ မင်းကတော်..."
မင်းကတော်ကသာခေါ်နေတာ လူလည်းမတွေ့ တံခါးပွင့်
နေတာပဲတွေ့သည် သူတံခါးနားကပ်သွားပြီးအထဲကိုကြည့်
လိုက်တော့ မည်သူမှလည်းမတွေ့ချေ ။
"အိမ်တော်ထိန်းကြီး...မြို့အုပ်ကိုဖုန်းဆက်ပေးပါ"
"ဗျာ...ဟုတ်ကဲ့"
"ချက်ချင်းနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဖြစ်သမျှကိုအိမ်တော်ထိန်းကြီးမတွေ့အောင်လို့ တံခါး
နောက်လေးမှာပဲကပ်ကာ လှမ်းပြောနေရတယ် တော်သေးတယ် အိမ်တော်ထိန်းကြီးက တံခါးပြန်ပိတ်ပေးသွားလို့ ။
"ဝမ်...အ့...ရိပေါ်..."
ရှောင်ကျန့်ကကိုယ့်လက်ကိုယ်သုံးလို့ ဖြေလျော့ကြည့်တယ်
သူ့လက်တွေက သူလိုချင်နေတဲ့နေရာစီမရောက်ဘူးဖြစ်နေလေတယ် ။
"သူဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကျွန်တော်လည်းမသိဘူး ခေါ်ပေးဆိုလို့သာပဲ"
"ကျုပ်လည်းအလုပ်တွေပစ်ပြီးလာခဲ့ရတာ သူအရင်လိုမျိုး
ကလေးဆန်ပြီးချွဲဦးမလား မသိဘူး ကျင်းရန်ကိုစောင့်နေလို့
ပြောလိုက် နောက်၁၀မိနစ်နေရင် ပြန်ဆင်းလာမယ်လို့"
"ဟုတ်ကဲ့မြို့အုပ်မင်း"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးဆင်းသွားတာနဲ့ မြို့အုပ်ဝမ်လည်းအခန်း
တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ ဟော်မုန်းအနံ့တွေက အလုအယက်
သူ့နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတယ်။
"အ့...မောင်ရေ...ဟင့်..."
ကုတင်ပေါ်မှာရှောင်ကျန့်ကသူ့လက်သူသုံးလို့ ဖြေလျော့
နေတာ မနေ့ညကသူချွတ်ထားတဲ့အကျီကိုဝတ်လို့ မြို့အုပ်ဝမ်တစ်ချက်ပြုံးကာ နက်ခ်တိုင်ကိုချွတ်လို့ အခန်းတံခါးကိုပါ
လော့ချပြီးပိတ်လိုက်သည် သူ့OmegaလေးHeatဖြစ်နေပြီလေ။
အနားရောက်တော့ သူ့မက်မွန်သီးလေးတွေကိုခပ်ဖွဖွလေးကိုင်လိုက်တော့ အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လာသည်။
"ဘယ်သူလဲ..."
"..."
"မထိနဲ့...မကိုင်နဲ့... ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကငါ့ယောကျာ်းအတွက်ပဲ"
ရှောင်ကျန့်အမြင်တွေဝေဝါးနေတယ် သူ့ရှေ့မှာဘာတွေရှိလဲ
သူဘာမှမသိပါ သူ့တင်ပါးကိုလာကိုင်တာကိုတော့ခံစားမိတယ် ။
"မင်းယောကျာ်းကဘယ်သူလဲ"
"ဝမ်..ဝမ်ရိပေါ်..."
"ဟက်! "
မြို့အုပ်ဝမ်ကရှောင်ကျန့်လက်လေးကိုကိုင်လို့ အရှေ့တွန်းပို့ကာ အပေါ်ကနေဖိထားတယ် ။
"ကိုယ့်ယောကျာ်းအသံမမှတ်မိဘူးလား"
"မောင်...လား...အွန်း.."
မြို့အုပ်ဝမ်ကရှောင်ကျန့်ကိုနမ်းလိုက်တာနဲ့ ရှောင်ကျန့်ပြန်
တုံ့ပြန်လာသည် သူနေ့တိုင်းနမ်းနေသောဒီအနမ်းက
ရှောင်ကျန့်အတွက်ဒီနေ့မှပိုပြီးလိုချင်နေသယောင်။
"မောင်...မောင့်ဟော်မုန်းအနံ့တွေထုတ်ပေးပါ...ကျန့်ကျန့်လိုချင်တယ် "
မြို့အုပ်ဝမ်ကသူ့ဟော်မုန်းအနံ့တွေထုတ်လွှတ်ပေးတော့
ရှောင်ကျန့်ကသူ့လည်ပင်းနားကပ်လာပြီးသူ့ကို ဖက်တွယ်
လာတယ် ။
"မောင့်နားကအရမ်းအေးတာပဲ"
"အင်း..."
"ကျန့်ကျန့်ကိုပေးပါနော်...မောင်..."
"ဘယ်လိုမျိုးမြှူစွယ်မလဲဆိုတာကိုယ်သိပ်သိချင်တယ်"
ရှောင်ကျန့်ကရီဝေဝေမျက်လုံးလေးနဲ့ကြည့်လို့ သူ့ကိုလာနမ်းသည် ပြီးတာနဲ့သူ့နားအနားကပ်လို့ညုတုတုအသံလေး
နဲ့ဆွဲဆောင်တယ်။
"မောင်ရေ...ကလေး၅ယောက်လိုချင်တာဆို...အခုမှ၁ယောက်ထဲရှိသေးတယ်လေ..."
"အဟက်! အဲ့တော့ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ"
"ကလေးလေး...ကျန့်ကျန့်ဗိုက်ထဲမှာ နောက်တစ်ယောက်
မဟုတ်ဘူး နှစ်ယောက်ရှိစေချင်သေးတယ်..."
"...."
"မောင်က စွမ်းဆောင်ပေးပါနော်..."
"မင်းဖြစ်စေချင်သလိုလုပ်ပေးမဲ့ ကောင်ပါကွာ"
ရှောင်ကျန့်Heatဖြစ်တာက မြို့အုပ်ဝမ်ထက်ပိုကြာတယ်
လို့ထင်ရပါတယ် အသိစိတ်ကင်းမဲ့နေသလိုမျိုး နာကျင်မူ့
ကိုတောင်ဘေးဖယ်ပြီး ခံစားချက်တွေသက်သာဖို့အတွက်
Heatကာလကိုရင်ဆိုင်ရပါတယ် ။
"အ့...အ့...ဝမ်ရိပေါ်...မင်း...ယောကျာ်းမဟုတ်ဘူးလား"
"ကိုယ်ကမင်းယောကျာ်းမို့လို့ မင်းကိုအပေါ်ကနေလုပ်ရတာပေါ့"
"ဘာလို့ဒီလောက်အားပျော့ရတာလဲ!"
"ဟမ်..."
မြို့အုပ်ဝမ်ကြောင်သွားသည် ဒါမျိုးအပြောခံဖူးတာပထမဆုံး
ပင် သိက္ခာကျသွားသလိုမျိုးခံစားလိုက်ရတယ် မဟုတ်သေးပါဘူး သူလုပ်တာဒါပုံမှန်မဟုတ်သေးဘူး ခါတိုင်းဒီလိုမျိုး
သာဆက်ဆံရင် ရှောင်ကျန့်ဒီလောက်ဆိုငိုယိုပြီး တောင်းပန်
နေလောက်ပြီ ရှောင်ကျန့်Heatဖြစ်တာဒီထက့်ပိုပြီးလိုချင်
နေသောပုံပင်။
"မင်းအသိစိတ်ပြန်ကပ်ချိန်ကြမှ နာရင်မရပ်ခိုင်းကြေး"
"အား!!"
ကားနားမှာထိုင်စောင့်နေရတဲ့ကျင်းရန်တောင်မှ နာရီကို
တစ်ချက်ကြည့်လိုက်အိမ်ထဲပြန်ကြည့်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတာ
၂နာရီလောက်ကြာမြင့်နေခဲ့ပြီ နေ့လည်စာထမင်းစားချိန်
တောင်ကျော်နေပြီ အခုထိဆင်းမလာသေး ပြောတော့လည်း၁၀မိနစ်ပဲတဲ့လေ။
မြို့အုပ်ဝမ်လည်းသနားပါတယ်
မင်းကတော်ကိုချော့နေရရှာပြီ မဟုတ်သေးပါဘူး သူချစ်လို့ယူထားတာ ဒီဒုက္ခလောက်ကိုတော့ခံရမှာပေါ့ ။
-----------
နေရောင်ခြည်ကရှောင်ကျန့်မျက်နှာပေါ်လာကျနေတော့
မြို့အုပ်ဝမ်ဘေးနားကနေလက်လေးနဲ့ကာပေးထားတယ်
ရှောင်ကျန့်ကလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နာရီကမှအိပ်သွားခဲ့တာ ။
*ဒေါက်...ဒေါက်*
"မြို့အုပ်မင်း အဆာပြေစာလေး ဒီနားမှာချထားခဲ့မယ်နော်"
"အင်း..."
အိမ်တော်ထိန်းကြီးကရှောင်ကျန့်Heatဖြစ်နေချိန်ကနေစလို့
မနက် နေ့လည် ည ဆိုပြီးအစားအသောက်တွေသူတို့အခန်း
ရှေ့မှာလာချပေးပြီးတော့ အစေခံတွေကိုအပေါ်ထပ်သို့
လုံးဝမတက်ခိုင်းချေ။
"အင်း..."
ရှောင်ကျန့်ကငြီးသံလေးနဲ့အတူတူမျက်လုံးပွင့်လာတော့
မြို့အုပ်ဝမ်ကသူ့မျက်ခွံလေးတွေကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့နမ်း
ရိူက်တယ် ။
"နိုးလာပြီလား ကိုယ့်အချစ်လေး"
"ထပ်အိပ်ချင်သေးတယ်"
ရှောင်ကျန့်ကသူ့ဘက်ကိုလှည့်လို့နေရောင်ကိုကျောပေး
ထားကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လို့ဖက်ထားသည် ဒါပေမဲ့လည်းမျက်စိမမှိတ်သေးချေ ။
"ဗိုက်ဆာတယ်..."
"အင်း ကိုယ်သွားယူပေးမယ် ခဏစောင့်နော်"
"အင်း...."
ရှောင်ကျန့်ကအသာလေးထကာ ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုမှီ
လို့ ပြတင်းပေါက်ဘက်ကိုမျက်နှာမူလိုက်သည် ဒီနေ့ဘယ်နှရက်များပါလိမ့် ။
"အချစ်..လာ..စားရအောင်"
"ဒီနေ့ဘယ်နှရက်လဲဟင် ကျန့်ကျန့်Heatဖြစ်တာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ"
"၅ရက်လောက်တော့ရှိနေပြီ"
"ဟင်! အဲ့လောက်တောင်လား..."
"အင်း...အမွှာလေးတွေရဖို့အတွက်တော့လုံလောက်ပါတယ်"
ရှောင်ကျန့်မျက်စောင်းလေးထိုးလိုက်တော့ မြို့အုပ်ဝမ်ပါးစပ်
ပိတ်သွားတယ် ။
"အဲ့လောက်ကြီးတောင်ကြာသွားတယ်တဲ့လား မယုံနိုင်ဘူး"
"အချစ်ရယ် mateရှိတဲ့ Alpha,Omega တွေကအဲ့လိုဖြစ်တာ
ပုံမှန်ပါပဲ ရှက်စရာမလိုဘူး "
"ကျန့်ကျန့် မရှက်ဘဲနဲ့တောင်းခဲ့တယ်မဟုတ်လား"
"အင်း ကိုယ့်ထက်တောင်ပိုဆိုးနေသေးတယ်"
"ဟုတ်လား ဘယ်လိုမျိုးတောင်းခဲ့တာလဲ"
မြို့အုပ်ဝမ်စဉ်းစားလိုက်တယ် ရှောင်ကျန့်အိပ်သွားပြီး
တော့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတုန်းပဲရှိသေးတယ် သူ့ကိုဖက်တွယ်
လာပြီး အတင်းတောင်းဆိုလာတာကြောင့် ရေချိုးခန်းထဲမှာ
ဖြစ်ခဲ့တာကနေ့တိုင်းလိုလိုပဲ ။
"အချစ်ကအဲ့ငါးရက်လုံးအဝတ်တောင်မကပ်ခဲ့ဘူးနော်
အခုတောင်မှငြိမ်နေလို့ကိုယ်ဝတ်ပေးထားတာ"
"မောင်နော်...တော်တော့ ရှက်တယ် မပြောနဲ့တော့"
"နားထောင်ချင်သေးလား..."
"ဟင့်အင်း...ပါးစပ်ပိတ်စမ်းပါ...ကျန့်ကျန့်နောက်ပြီးရင်
အိပ်တော့မှာ"
"အင်း..."
အဆာပြေလေးတွေကိုစားသောက်ပြီးတော့ ရှောင်ကျန့်ကို
အသေအချာလေးစောင်ခြုံပေးလို့ နဖူးကိုနမ်းကာ အိပ်ခိုင်းလိုက်စေတယ် ။
ရှောင်ကျန့်Heatဖြစ်တဲ့ကာလကပြီးဆုံးသွားပြီမို့ မြို့အုပ်ဝမ်
အောက်ဆင်းလာခဲ့တော့တယ် မျက်နှာကလည်းပြုံးရွှင်နေတာပဲ ။
"အင့်...ဟင့်...အူ..ဝါး.."
စော်အောလေးက အိမ်အပေါက်ဝနားလေးမှာ ဘေးနားမှာ
ယောက္ခမကချီလို့ အထဲဝင်ဖို့ပြင်နေလေပြီ အဝတ်ထုတ်တွေ
ကိုအိမ်တော်ထိန်းကြီးကသွားဆွဲပေးတယ်။
"ကလေးက လွမ်းနာကျလို့လားမသိပါဘူးဟယ် ငါတို့လည်း
ဂရုစိုက်တာပဲ ဖျားနေတာ မနေ့ကမှအပူကျသွားတယ်"
"ဟုတ်လား...ကျုပ်ကိုပေး"
စော်အောက မြို့အုပ်ဝမ်လက်ထဲပြန်ရောက်သွားတော့ ခဏ
အငိုတိတ်ကာ မျက်နှာလေးကဆူပုတ်ပုတ်လေးနဲ့ မြို့အုပ်ဝမ်
မျက်နှာကိုလက်သေးသေးလေးတွေနဲ့ရိုက်ချလိုက်သည် ။
"စော်အောလေးက ဖေဖေ့ကိုလွမ်းလို့လား..ဟင်..မွှ"
"အင့်! ဟင့်!"
"ပါးပါးအိပ်နေတယ်နော်"
"ဟင့်!"
"ဖေဖေလည်း ဖေဖေ့သားလေးကိုလွမ်းတာပါကွယ်...အတည်ပါ"
မျက်ရည်လေးတွေကိုသုတ်ပေးလို့ ပါးလေးကိုနမ်းရိူက်လိုက်
တာနဲ့အိခနဲပါးလေးထဲနစ်ဝင်သွားတာ ။
"ရှောင်ကျန့် Heatကာလပြီးသွားပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့...မနေ့ညကလောက်လေးတင်"
"ဒီတစ်ခါ ကလေးမွေးရင်တို့ရှောင်မျိုးရိုးက နာမည်ပေးမှာ
မို့ မင်းတို့ဝမ်မျိုးရိုးကိုပြောထားလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"စော်အောလေးတဲ့ နာမည်လေးကဆန်းသားပဲ "
"...."
"တို့ရှောင်မျိုးရိုးကပေးမယ်ဆိုရင် မိဘနာမည်ကိုပါအောင်
ထည့်တယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ ကလေးနာမည်ပေးပြီးသွားပြီပဲ
ပြန်ပြီ ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့..."
"စော်အောလေးရေ...အဖွားသွားပြီနော် လာလည်မယ်နော်"
"ဟင့်!"
အဖွားကလက်ကိုင်တာကိုစော်အောကလက်မခံပဲနဲ့ ပယ်ချ
ကာ မြို့အုပ်ဝမ်အကျီကိုအတင်းဆွဲလို့ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်သည်။
"အမယ်လေးဟဲ့...ပြန်မခေါ်သွားပါဘူးအေ...ရှောင်ကျန့်နဲ့တူသားပဲ စိတ်တွေက"
"ရှောင်ကျန့်နဲ့လား"
"အင်း...စော်အောကအရမ်းစိတ်ဆိုးလွယ်တာပဲ ရှောင်ကျန့်
ငယ်ငယ်တုန်းကနဲ့တစ်ထေရာထဲ ကြီးလာမှရှောင်ကျန့်စိတ်
တွေကသည်းခံတတ်လာတာ ကလေးမျက်နှာကတော့
မင်းနဲ့တူပါတယ်.."
"အင်း..."
အဖွားပြန်သွားတော့ မြို့အုပ်ဝမ်ကစော်အောကိုမျက်နှာချင်း
ဆိုင်လို့ကြည့်လိုက်သည် ။
"စော်အော...ပိုဝလာတယ်နော်...အလေးကြီးပဲဖေဖေချီနေရတာ"
"ဟင့်...ဗြဲ!!"
"အေးပါကွယ်...ဖေဖေကစနေတာပါ..."
မြို့အုပ်ဝမ်ပြောတာကိုနားလည်လားလို့တောင်ထင်နေရတယ် ရှောင်ကျန့်ကသူ့ကိုဝတယ်ချီရတာလေးတယ်လို့စရင် အရမ်းစိတ်ဆိုးတယ် စော်အောလဲဒီအတိုင်းပဲ ။
"အိုက်ယား...သားလေးရက်၁၀၀ပြည့်တုန်းက လက်ဆောင်တွေသွားကြည့်မယ်နော်..."
လက်ဆောင်တွေကိုဧည့်ခန်းထဲမှာပဲထားတာကြောင့် အရုပ်
တွေကပြည့်ကြပ်နေလေပြီ စော်အောကိုတော့ရှောင်ကျန့်စိတ်တိုင်းကျအချိန်မှအခန်းထဲထားမှာဖြစ်တာကြောင့်
လောလောဆယ်တော့အခန်းမလုပ်ရသေး။
"ဒီမှာကြည့်စော်အော...ဝက်ရုပ်လေး"
စော်အောလေးကမျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နဲ့လိုက်ကြည့်ပြီးသဘောတွေကျကာ ရီနေသည် ။
"မွှ...ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..."
ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်လို့ ကလေးထိန်းနေသောမြို့အုပ်ဝမ်
ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ အိမ်တော်ထိန်းကြီးမှာ ပြုံးနေသည်
အော်....အရင်တုန်းကနဲ့များတခြားစီပါပဲလား ။
________________
(23.2.2023)
#Su🐼
Betaေယာင္ေဆာင္ေသာ ၿမိဳ႕အုပ္ကေတာ္
Part 40
--------------
ေရခ်ိဳးေနေပမဲ့လည္း ေရွာင္က်န႔္စိတ္ထဲမွာပူေနသလိုႀကီး
ပင္ မွန္ထဲကေနကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္ ခဏေလာက္ပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္ေသးတယ္ ေရွာင္က်န႔္ဒူးေတြၫႊတ္က်သြားလို႔ သူ႔ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြထုတ္လႊတ္လိုက္သည္ Heat
ကာလစေနၿပီလား ေရွာင္က်န႔္တစ္ကိုယ္လုံးလဲပူလို႔ မည္သို႔
မွ်ေျဖေဖ်ာက္လို႔မရေခ်။
အခ်ိန္အားျဖင့္ နံနက္၁၀နာရီထိုးေနၿပီ ေမာင္အလုပ္မွာပဲရွိ
ေနေသးတယ္ heatျဖစ္တာ ညမွစမယ္လို႔ထင္ထားခဲ့တာ
အခုဘယ္လိုလုပ္ၿပီးေတာ့မ်ားလဲ ေရွာင္က်န႔္အျပင္ကိုထြက္လို႔ ေလွ်ာ္မဲ့အဝတ္ျခင္းထဲကေန မေန႔ညကေမာင္ခြၽတ္ထားေသာ အက်ီကိုေကာက္ဝတ္လိုက္သည္။
ထိုအက်ီမွာေမာင့္ရဲ႕ အနံ႔ေလးေတြစြဲကပ္ေနေသးတယ္
ကုတင္ေပၚတက္လို႔ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ရဲ႕ေခါင္းအုံးကိုဆြဲကာ
နမ္း႐ိူက္လိုက္သည္ တစ္စတစ္စထြက္ေပၚလာေသာသူ႔
ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြက ေမာင့္ရဲ႕ေဟာ္မုန္းအနည္းငယ္ေလာက္ကိုဖုံးအုပ္သြားေလၿပီ ။
ေရွာင္က်န႔္လူးလိမ့္ကာ Heatျဖစ္ရျခင္းကို ခံစားေနရသည္
သူလိုအပ္တယ္ ဝမ္ရိေပၚ ဆိုေသာသူကိုတအားလိုအပ္ေန
ေလတယ္ ခႏၶာကိုယ္ကလည္းတစ္ခုခုကိုလိုအပ္ေနၿပီ
ပူလည္းပူေနၿပီ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလုံးမွာဆိုရင္ ေမာင္မေန႔ည
ကခြၽတ္ထားတဲ့အက်ီပဲရွိတယ္ ။
မရေတာ့ဘူး ေမာင့္ကိုတအားလိုအပ္လာတယ္ ေရွာင္က်န႔္
ေလးဖက္ေထာက္လို႔ တံခါးနားသြားကာ ဖြင့္လိုက္တယ္။
"အိမ္...အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး!...အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး!!"
"လာပါၿပီ မင္းကေတာ္..."
မင္းကေတာ္ကသာေခၚေနတာ လူလည္းမေတြ႕ တံခါးပြင့္
ေနတာပဲေတြ႕သည္ သူတံခါးနားကပ္သြားၿပီးအထဲကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့ မည္သူမွလည္းမေတြ႕ေခ် ။
"အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီး...ၿမိဳ႕အုပ္ကိုဖုန္းဆက္ေပးပါ"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ကဲ့"
"ခ်က္ခ်င္းေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
ျဖစ္သမွ်ကိုအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးမေတြ႕ေအာင္လို႔ တံခါး
ေနာက္ေလးမွာပဲကပ္ကာ လွမ္းေျပာေနရတယ္ ေတာ္ေသးတယ္ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးက တံခါးျပန္ပိတ္ေပးသြားလို႔ ။
"ဝမ္...အ့...ရိေပၚ..."
ေရွာင္က်န႔္ကကိုယ့္လက္ကိုယ္သုံးလို႔ ေျဖေလ်ာ့ၾကည့္တယ္
သူ႔လက္ေတြက သူလိုခ်င္ေနတဲ့ေနရာစီမေရာက္ဘူးျဖစ္ေနေလတယ္ ။
"သူဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္လည္းမသိဘူး ေခၚေပးဆိုလို႔သာပဲ"
"က်ဳပ္လည္းအလုပ္ေတြပစ္ၿပီးလာခဲ့ရတာ သူအရင္လိုမ်ိဳး
ကေလးဆန္ၿပီးခြၽဲဦးမလား မသိဘူး က်င္းရန္ကိုေစာင့္ေနလို႔
ေျပာလိုက္ ေနာက္၁၀မိနစ္ေနရင္ ျပန္ဆင္းလာမယ္လို႔"
"ဟုတ္ကဲ့ၿမိဳ႕အုပ္မင္း"
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးဆင္းသြားတာနဲ႔ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လည္းအခန္း
တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြက အလုအယက္
သူ႔ႏွာေခါင္းထဲတိုးဝင္လာတယ္။
"အ့...ေမာင္ေရ...ဟင့္..."
ကုတင္ေပၚမွာေရွာင္က်န႔္ကသူ႔လက္သူသုံးလို႔ ေျဖေလ်ာ့
ေနတာ မေန႔ညကသူခြၽတ္ထားတဲ့အက်ီကိုဝတ္လို႔ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္တစ္ခ်က္ၿပဳံးကာ နက္ခ္တိုင္ကိုခြၽတ္လို႔ အခန္းတံခါးကိုပါ
ေလာ့ခ်ၿပီးပိတ္လိုက္သည္ သူ႔OmegaေလးHeatျဖစ္ေနၿပီေလ။
အနားေရာက္ေတာ့ သူ႔မက္မြန္သီးေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြေလးကိုင္လိုက္ေတာ့ အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
"ဘယ္သူလဲ..."
"..."
"မထိနဲ႔...မကိုင္နဲ႔... ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကငါ့ေယာက်ာ္းအတြက္ပဲ"
ေရွာင္က်န႔္အျမင္ေတြေဝဝါးေနတယ္ သူ႔ေရွ႕မွာဘာေတြရွိလဲ
သူဘာမွမသိပါ သူ႔တင္ပါးကိုလာကိုင္တာကိုေတာ့ခံစားမိတယ္ ။
"မင္းေယာက်ာ္းကဘယ္သူလဲ"
"ဝမ္..ဝမ္ရိေပၚ..."
"ဟက္! "
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေရွာင္က်န႔္လက္ေလးကိုကိုင္လို႔ အေရွ႕တြန္းပို႔ကာ အေပၚကေနဖိထားတယ္ ။
"ကိုယ့္ေယာက်ာ္းအသံမမွတ္မိဘူးလား"
"ေမာင္...လား...အြန္း.."
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေရွာင္က်န႔္ကိုနမ္းလိုက္တာနဲ႔ ေရွာင္က်န႔္ျပန္
တုံ႔ျပန္လာသည္ သူေန႔တိုင္းနမ္းေနေသာဒီအနမ္းက
ေရွာင္က်န႔္အတြက္ဒီေန႔မွပိုၿပီးလိုခ်င္ေနသေယာင္။
"ေမာင္...ေမာင့္ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြထုတ္ေပးပါ...က်န႔္က်န႔္လိုခ်င္တယ္ "
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႔ေဟာ္မုန္းအနံ႔ေတြထုတ္လႊတ္ေပးေတာ့
ေရွာင္က်န႔္ကသူ႔လည္ပင္းနားကပ္လာၿပီးသူ႔ကို ဖက္တြယ္
လာတယ္ ။
"ေမာင့္နားကအရမ္းေအးတာပဲ"
"အင္း..."
"က်န႔္က်န႔္ကိုေပးပါေနာ္...ေမာင္..."
"ဘယ္လိုမ်ိဳးျမႇဴစြယ္မလဲဆိုတာကိုယ္သိပ္သိခ်င္တယ္"
ေရွာင္က်န႔္ကရီေဝေဝမ်က္လုံးေလးနဲ႔ၾကည့္လို႔ သူ႔ကိုလာနမ္းသည္ ၿပီးတာနဲ႔သူ႔နားအနားကပ္လို႔ညဳတုတုအသံေလး
နဲ႔ဆြဲေဆာင္တယ္။
"ေမာင္ေရ...ကေလး၅ေယာက္လိုခ်င္တာဆို...အခုမွ၁ေယာက္ထဲရွိေသးတယ္ေလ..."
"အဟက္! အဲ့ေတာ့ဘာလုပ္ေစခ်င္တာလဲ"
"ကေလးေလး...က်န႔္က်န႔္ဗိုက္ထဲမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္
မဟုတ္ဘူး ႏွစ္ေယာက္ရွိေစခ်င္ေသးတယ္..."
"...."
"ေမာင္က စြမ္းေဆာင္ေပးပါေနာ္..."
"မင္းျဖစ္ေစခ်င္သလိုလုပ္ေပးမဲ့ ေကာင္ပါကြာ"
ေရွာင္က်န႔္Heatျဖစ္တာက ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ထက္ပိုၾကာတယ္
လို႔ထင္ရပါတယ္ အသိစိတ္ကင္းမဲ့ေနသလိုမ်ိဳး နာက်င္မူ႔
ကိုေတာင္ေဘးဖယ္ၿပီး ခံစားခ်က္ေတြသက္သာဖို႔အတြက္
Heatကာလကိုရင္ဆိုင္ရပါတယ္ ။
"အ့...အ့...ဝမ္ရိေပၚ...မင္း...ေယာက်ာ္းမဟုတ္ဘူးလား"
"ကိုယ္ကမင္းေယာက်ာ္းမို႔လို႔ မင္းကိုအေပၚကေနလုပ္ရတာေပါ့"
"ဘာလို႔ဒီေလာက္အားေပ်ာ့ရတာလဲ!"
"ဟမ္..."
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေၾကာင္သြားသည္ ဒါမ်ိဳးအေျပာခံဖူးတာပထမဆုံး
ပင္ သိကၡာက်သြားသလိုမ်ိဳးခံစားလိုက္ရတယ္ မဟုတ္ေသးပါဘူး သူလုပ္တာဒါပုံမွန္မဟုတ္ေသးဘူး ခါတိုင္းဒီလိုမ်ိဳး
သာဆက္ဆံရင္ ေရွာင္က်န႔္ဒီေလာက္ဆိုငိုယိုၿပီး ေတာင္းပန္
ေနေလာက္ၿပီ ေရွာင္က်န႔္Heatျဖစ္တာဒီထက့္ပိုၿပီးလိုခ်င္
ေနေသာပုံပင္။
"မင္းအသိစိတ္ျပန္ကပ္ခ်ိန္ၾကမွ နာရင္မရပ္ခိုင္းေၾကး"
"အား!!"
ကားနားမွာထိုင္ေစာင့္ေနရတဲ့က်င္းရန္ေတာင္မွ နာရီကို
တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္အိမ္ထဲျပန္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတာ
၂နာရီေလာက္ၾကာျမင့္ေနခဲ့ၿပီ ေန႔လည္စာထမင္းစားခ်ိန္
ေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ အခုထိဆင္းမလာေသး ေျပာေတာ့လည္း၁၀မိနစ္ပဲတဲ့ေလ။
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လည္းသနားပါတယ္
မင္းကေတာ္ကိုေခ်ာ့ေနရရွာၿပီ မဟုတ္ေသးပါဘူး သူခ်စ္လို႔ယူထားတာ ဒီဒုကၡေလာက္ကိုေတာ့ခံရမွာေပါ့ ။
-----------
ေနေရာင္ျခည္ကေရွာင္က်န႔္မ်က္ႏွာေပၚလာက်ေနေတာ့
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေဘးနားကေနလက္ေလးနဲ႔ကာေပးထားတယ္
ေရွာင္က်န႔္ကလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္နာရီကမွအိပ္သြားခဲ့တာ ။
*ေဒါက္...ေဒါက္*
"ၿမိဳ႕အုပ္မင္း အဆာေျပစာေလး ဒီနားမွာခ်ထားခဲ့မယ္ေနာ္"
"အင္း..."
အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကေရွာင္က်န႔္Heatျဖစ္ေနခ်ိန္ကေနစလို႔
မနက္ ေန႔လည္ ည ဆိုၿပီးအစားအေသာက္ေတြသူတို႔အခန္း
ေရွ႕မွာလာခ်ေပးၿပီးေတာ့ အေစခံေတြကိုအေပၚထပ္သို႔
လုံးဝမတက္ခိုင္းေခ်။
"အင္း..."
ေရွာင္က်န႔္ကၿငီးသံေလးနဲ႔အတူတူမ်က္လုံးပြင့္လာေတာ့
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႔မ်က္ခြံေလးေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔နမ္း
႐ိူက္တယ္ ။
"ႏိုးလာၿပီလား ကိုယ့္အခ်စ္ေလး"
"ထပ္အိပ္ခ်င္ေသးတယ္"
ေရွာင္က်န႔္ကသူ႔ဘက္ကိုလွည့္လို႔ေနေရာင္ကိုေက်ာေပး
ထားကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လို႔ဖက္ထားသည္ ဒါေပမဲ့လည္းမ်က္စိမမွိတ္ေသးေခ် ။
"ဗိုက္ဆာတယ္..."
"အင္း ကိုယ္သြားယူေပးမယ္ ခဏေစာင့္ေနာ္"
"အင္း...."
ေရွာင္က်န႔္ကအသာေလးထကာ ကုတင္ေခါင္းရင္းကိုမွီ
လို႔ ျပတင္းေပါက္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူလိုက္သည္ ဒီေန႔ဘယ္ႏွရက္မ်ားပါလိမ့္ ။
"အခ်စ္..လာ..စားရေအာင္"
"ဒီေန႔ဘယ္ႏွရက္လဲဟင္ က်န႔္က်န႔္Heatျဖစ္တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
"၅ရက္ေလာက္ေတာ့ရွိေနၿပီ"
"ဟင္! အဲ့ေလာက္ေတာင္လား..."
"အင္း...အမႊာေလးေတြရဖို႔အတြက္ေတာ့လုံေလာက္ပါတယ္"
ေရွာင္က်န႔္မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ပါးစပ္
ပိတ္သြားတယ္ ။
"အဲ့ေလာက္ႀကီးေတာင္ၾကာသြားတယ္တဲ့လား မယုံႏိုင္ဘူး"
"အခ်စ္ရယ္ mateရွိတဲ့ Alpha,Omega ေတြကအဲ့လိုျဖစ္တာ
ပုံမွန္ပါပဲ ရွက္စရာမလိုဘူး "
"က်န႔္က်န႔္ မရွက္ဘဲနဲ႔ေတာင္းခဲ့တယ္မဟုတ္လား"
"အင္း ကိုယ့္ထက္ေတာင္ပိုဆိုးေနေသးတယ္"
"ဟုတ္လား ဘယ္လိုမ်ိဳးေတာင္းခဲ့တာလဲ"
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္စဥ္းစားလိုက္တယ္ ေရွာင္က်န႔္အိပ္သြားၿပီး
ေတာ့ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေနတုန္းပဲရွိေသးတယ္ သူ႔ကိုဖက္တြယ္
လာၿပီး အတင္းေတာင္းဆိုလာတာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ
ျဖစ္ခဲ့တာကေန႔တိုင္းလိုလိုပဲ ။
"အခ်စ္ကအဲ့ငါးရက္လုံးအဝတ္ေတာင္မကပ္ခဲ့ဘူးေနာ္
အခုေတာင္မွၿငိမ္ေနလို႔ကိုယ္ဝတ္ေပးထားတာ"
"ေမာင္ေနာ္...ေတာ္ေတာ့ ရွက္တယ္ မေျပာနဲ႔ေတာ့"
"နားေထာင္ခ်င္ေသးလား..."
"ဟင့္အင္း...ပါးစပ္ပိတ္စမ္းပါ...က်န႔္က်န႔္ေနာက္ၿပီးရင္
အိပ္ေတာ့မွာ"
"အင္း..."
အဆာေျပေလးေတြကိုစားေသာက္ၿပီးေတာ့ ေရွာင္က်န႔္ကို
အေသအခ်ာေလးေစာင္ၿခဳံေပးလို႔ နဖူးကိုနမ္းကာ အိပ္ခိုင္းလိုက္ေစတယ္ ။
ေရွာင္က်န႔္Heatျဖစ္တဲ့ကာလကၿပီးဆုံးသြားၿပီမို႔ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
ေအာက္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္ မ်က္ႏွာကလည္းၿပဳံး႐ႊင္ေနတာပဲ ။
"အင့္...ဟင့္...အူ..ဝါး.."
ေစာ္ေအာေလးက အိမ္အေပါက္ဝနားေလးမွာ ေဘးနားမွာ
ေယာကၡမကခ်ီလို႔ အထဲဝင္ဖို႔ျပင္ေနေလၿပီ အဝတ္ထုတ္ေတြ
ကိုအိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးကသြားဆြဲေပးတယ္။
"ကေလးက လြမ္းနာက်လို႔လားမသိပါဘူးဟယ္ ငါတို႔လည္း
ဂ႐ုစိုက္တာပဲ ဖ်ားေနတာ မေန႔ကမွအပူက်သြားတယ္"
"ဟုတ္လား...က်ဳပ္ကိုေပး"
ေစာ္ေအာက ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္လက္ထဲျပန္ေရာက္သြားေတာ့ ခဏ
အငိုတိတ္ကာ မ်က္ႏွာေလးကဆူပုတ္ပုတ္ေလးနဲ႔ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
မ်က္ႏွာကိုလက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔႐ိုက္ခ်လိုက္သည္ ။
"ေစာ္ေအာေလးက ေဖေဖ့ကိုလြမ္းလို႔လား..ဟင္..မႊ"
"အင့္! ဟင့္!"
"ပါးပါးအိပ္ေနတယ္ေနာ္"
"ဟင့္!"
"ေဖေဖလည္း ေဖေဖ့သားေလးကိုလြမ္းတာပါကြယ္...အတည္ပါ"
မ်က္ရည္ေလးေတြကိုသုတ္ေပးလို႔ ပါးေလးကိုနမ္း႐ိူက္လိုက္
တာနဲ႔အိခနဲပါးေလးထဲနစ္ဝင္သြားတာ ။
"ေရွာင္က်န႔္ Heatကာလၿပီးသြားၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့...မေန႔ညကေလာက္ေလးတင္"
"ဒီတစ္ခါ ကေလးေမြးရင္တို႔ေရွာင္မ်ိဳး႐ိုးက နာမည္ေပးမွာ
မို႔ မင္းတို႔ဝမ္မ်ိဳး႐ိုးကိုေျပာထားလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေစာ္ေအာေလးတဲ့ နာမည္ေလးကဆန္းသားပဲ "
"...."
"တို႔ေရွာင္မ်ိဳး႐ိုးကေပးမယ္ဆိုရင္ မိဘနာမည္ကိုပါေအာင္
ထည့္တယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ကေလးနာမည္ေပးၿပီးသြားၿပီပဲ
ျပန္ၿပီ က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့..."
"ေစာ္ေအာေလးေရ...အဖြားသြားၿပီေနာ္ လာလည္မယ္ေနာ္"
"ဟင့္!"
အဖြားကလက္ကိုင္တာကိုေစာ္ေအာကလက္မခံပဲနဲ႔ ပယ္ခ်
ကာ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္အက်ီကိုအတင္းဆြဲလို႔ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္သည္။
"အမယ္ေလးဟဲ့...ျပန္မေခၚသြားပါဘူးေအ...ေရွာင္က်န႔္နဲ႔တူသားပဲ စိတ္ေတြက"
"ေရွာင္က်န႔္နဲ႔လား"
"အင္း...ေစာ္ေအာကအရမ္းစိတ္ဆိုးလြယ္တာပဲ ေရွာင္က်န႔္
ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔တစ္ေထရာထဲ ႀကီးလာမွေရွာင္က်န႔္စိတ္
ေတြကသည္းခံတတ္လာတာ ကေလးမ်က္ႏွာကေတာ့
မင္းနဲ႔တူပါတယ္.."
"အင္း..."
အဖြားျပန္သြားေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကေစာ္ေအာကိုမ်က္ႏွာခ်င္း
ဆိုင္လို႔ၾကည့္လိုက္သည္ ။
"ေစာ္ေအာ...ပိုဝလာတယ္ေနာ္...အေလးႀကီးပဲေဖေဖခ်ီေနရတာ"
"ဟင့္...ၿဗဲ!!"
"ေအးပါကြယ္...ေဖေဖကစေနတာပါ..."
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေျပာတာကိုနားလည္လားလို႔ေတာင္ထင္ေနရတယ္ ေရွာင္က်န႔္ကသူ႔ကိုဝတယ္ခ်ီရတာေလးတယ္လို႔စရင္ အရမ္းစိတ္ဆိုးတယ္ ေစာ္ေအာလဲဒီအတိုင္းပဲ ။
"အိုက္ယား...သားေလးရက္၁၀၀ျပည့္တုန္းက လက္ေဆာင္ေတြသြားၾကည့္မယ္ေနာ္..."
လက္ေဆာင္ေတြကိုဧည့္ခန္းထဲမွာပဲထားတာေၾကာင့္ အ႐ုပ္
ေတြကျပည့္ၾကပ္ေနေလၿပီ ေစာ္ေအာကိုေတာ့ေရွာင္က်န႔္စိတ္တိုင္းက်အခ်ိန္မွအခန္းထဲထားမွာျဖစ္တာေၾကာင့္
ေလာေလာဆယ္ေတာ့အခန္းမလုပ္ရေသး။
"ဒီမွာၾကည့္ေစာ္ေအာ...ဝက္႐ုပ္ေလး"
ေစာ္ေအာေလးကမ်က္လုံးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔လိုက္ၾကည့္ၿပီးသေဘာေတြက်ကာ ရီေနသည္ ။
"မႊ...ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..."
ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္လို႔ ကေလးထိန္းေနေသာၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္
ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးမွာ ၿပဳံးေနသည္
ေအာ္....အရင္တုန္းကနဲ႔မ်ားတျခားစီပါပဲလား ။
________________
(23.2.2023)
#Su🐼