Iziah POV...
Agh ang sakit ng ulo ko.
Igagalaw ko na sana ang katawan ko ng marealize ko ang katayuan ko ngayon.
"Mabuti naman at gising kana my princess."
"Kilabutan ka nga sa pinagsasabi mo vincent! Asan si Ruffa?! San mo siya dinala?!"
Naging alerto ako sa pagkakataong ito. Alam kong nasa malapit siya dahil rinig na rinig ko ang mga galaw niya.
"Woah! Kita mo nga naman. May piring kana nga sa mata nakikita mo parin ang nais kong gawin sayo. But anyway, wala akong ginawa sa kaibigan mo. Tyaka bakit ko naman gagalawin ang taong tumulong sakin para maidala ka rito." Nagulat ako sa binitawan nitong salita.
"K-kasabwat mo si ruffa?" Nakarinig ako ng panibagong yabag. Hindi siya yon kundi iba pa.
Nakaamoy ako ng sigarilyo kaya alam ko na kung bakit may ibang yabang akong narinig.
"Of course not. Bakit naman ako makikipagkampihan sa iba? Kung kaya naman kitang makuha sa sarili kong paraan. Sabihin na nating mabait lang sakin ang mundo at ibang tao ang naging tulay para magkita tayo ulit." Kahit papaano ay napanatag ako sa nalaman ko.
"Nga pala may regalo ako sayo. Sigurado ako na magugustuhan mo to at kahit hindi mo man magustuhan ay ayos lang. Ang mahalaga ay nasira ko na ang pundasyong itinayo mo. Akalain mo yon mas dumadali para saakin ang lahat though sobrang hirap kumuha ng impormasyon sa mga nangyayari sa mga mahal mo sa buhay sangayon. Mabuti nalang talaga at maparaan ang mga nakuha kong tao. Pakinggan mong mabuti ha, namnamin mo ang lahat ng maririnig mo rito dahil pagkatapos nito ay hinding hindi muna sila ulit makikita pa."
Hindi ko alam kung anong tinutukoy niyang regalo basta nakarinig nalang ako ng mas marami pang yabag. Hanggang sa marinig ko ang pamilyar na boses.
"Savannah.."
Ang dami kong narinig sa audio tape na plinay niya. Lahat ng yon ay hindi ko inasahan.
"I-it was them..." Nawala ang mga boses na narinig ko.
Nanlumo ako sa mga nalaman ko at nandiri narin sa sarili ko dahil sa mga nagawa ko noon.
Tunay ngang kapag ang karma ang gumanti ay sobra sobra.
"Whahaha narinig mo ba ang lahat? Anong pakiramdam ng malaman mong ang mga taong mahal mo ay ang mga taong ginawan morin ng masama? Karma ba? Hmm... Sigurado ako ngayon na hindi kana nila hahanapin, like HELLO sino ba naman ang gugustuhing makita pa ang taong sumira sa buhay mo?"
"Hindi ko sinira ang buhay nila! IKAW! IKAW ANG MAY GAWA NG LAHAT! AGH!" Halos mabali ang leeg ko sa higpit ng pagkakasabunot niya sa buhok ko.
"Ako ba? Sorry ah, diko naman kasi expect na susundin mo ang utos ko HAHAHA. Pero ganon paman nagpapasalamat ako sa ginawa mo dahil ngayon wala ng possible pang humadlang sa nais kong gawin sayo. Boys!" Nakarinig muli ako ng mas marami pang yabag.
"IZIAH!" Kilala ko ang boses nato.
"NERD! IKAW BA YAN?!" Di ako pwdeng magkamali. Alam ko si nerd yon. Boses niya yon.
"Oo Iziah ako nga to! Bwisit ka bitawan mo nga ako!"
"VINCENT! Ako lang naman ang gusto mo diba! Kaya bakit kapa nandadamay ng iba na wala namang kinalaman sa alitan nating dalawa!"
Okay na sakin na ako nalang ang pagbuntungan niya ng lahat ng galit niya. Ayoko ng mandamay pa ang isa nanamang inosenteng buhay.
"Awe nagpapakahero ka nanaman ba Iziah? Wag kang mag-alala dahil hindi naman talaga parte ng plano ko ang babaeng to. Boys itapon niyo nayan sa dagat."
Dagat.
"BITAWAN NIYO KO ANO BA! MGA HAYOP KAYO BITAWAN NIYO KO!"
"NERD! NERD!! HAYOP KA VINCENT! KAPAG MAY GINAWA KANG MASAMA KAY NERD AY HINDI KO PIPIGILAN ANG SARILI KO NA PATAYIN KA!" Pinilit kong makawala sa kinalalagyan ko pero masyadong mahigpit ang pagkakatali sa kamay at paa ko.
"Don't worry my dear sisiguraduhin kong buhay siya kapag pinakawalan namin, kaya lang diko na kasalanan kung mamatay siya sa gitna ng dagat. Marami pakong gagawin. Pano I'll get back to you later."
______
SOMEONE'S POV...
Tatlong tao nalamang ang natira sa resort kung saan ginanap ang masaya sanang binyag ng mga anak ni Iziah.
Unti-unti naring nagkamalay si ruffa pagkatapos ng nangyari sakanya sa gubat. Agad siyang nilapitan ng mag-asawang Felicanio at tinanong kung okay lamang ba ito at kung ano nga ba talagang nangyari sa gubat.
Ikinuwento ni ruffa ang mga kaganapan. Galit na galit ang ama ni Iziah dahil tama siya ng hinala sa kung sino ang salarin sa lahat ng nangyayari sa buhay ng kanyang anak.
"Greg anong gagawin mo?" Nag-aalalang pagpigil ni Eula sa kanyang asawa.
"Kailangan kong hanapin si Iziah. Kailangan ng matapos ang lahat ng pag-hihirap niya." Maski ito ay naawa na sa anak niya.
Kagaya ng apat ay biktima lamang din si Iziah ng taong gustong sumira sa buhay ng anak niya. Kaya sa pagkakataong ito ay nais na niyang matigil ang lahat ng kahayupan na ginawa ni vincent sakanyang anak.
"Pano? Anong gagawin mo?" Hinawakan ni Greg ang kamay ng kanyang asawa.
"Kung ano ang tama at nararapat. Hihingi ako ng tulong sa taong alam kong makakatulong satin." At doon ay tuluyan na itong lumisan.
Samantala. Kanya kanyang nagsiuwian ang apat sa kanya kanya nilang bahay.
Hindi parin sila makapaniwala sa mga nalaman nila. Hindi nila matanggap na ang taong naging dahilan ng pagbabago sa buhay nila ay siya ring taong mahal nila ngayon.
"I'm so sorry my angel kung hindi mo muna makakasama si mama sangayon. Masyado pa kasing magulo ang lahat. Gusto lang ni mommy na makapagpahinga muna at makapag-isip." Pakikipag-usap ni Savannah sakanyang natutulog na anak.
"Savannah open the door!" Kalabog ng tatay ni Savannah sa pinto.
"Dad please! Wag niyo ng dagdagan pa ang sakit na nararamdaman ko ngayon!" Muling naglandas ang mga luha na kanina pa pumapatak sakanyang mga mata.
"Sav sana maintindihan mo ang disisyong ginawa ko. Ayoko lang na mawala ka samin anak. Ikaw nalang ang meron kami sa mundong to, kaya kahit alam kong ikakasakit mo ay pinili ko paring gawin ang bagay nayon. Dahil yun lang ang alam kong makakapagprotekta sayo." Hindi sumagot si savannah at nagpatuloy lang sa pag-iyak.
"I'm sorry anak...hindi ko ginustong masaktan ka ng ganito. I just want your life to be normal." Pagkatapos non ay wala na siyang narinig pang salita mula sakanyang ama.
"I know dad.. I know you only did that to protect me, to give me a normal life. I'm so sorry for everything thar I did. I'm so sorry for hurting you more and blaming you for what she did...I'm so sorry... And I'm sorry Zi if I can't forgive you for what you did to me...I don't think that I can still accept the person who ruin my life.."
Sakabilang banda ay hindi parin nawawala ang galit ni Pillow sa mga nalaman niya.
Galit siya sa mundo. Galit na galit siya kung bakit kailangan sakanya pa mangyari ang bagay nato.
Hindi na niya alam kung ano paba ang gagawin niya sakabila ng mga nalaman niya.
Hindi niya alam kung kaya niya bang patawarin ang magulang niya sa ginawa nito. At lalung lalu na si Iziah na naging punot dulo ng lahat ng sakit sa buhay niya.
"I'm sorry my love but I can no longer see your mama's, after all the pain she gave to me I don't think I can give her a second chance... I don't know what would happen to us now, but I'll do my best to be a good mother to you. Please forgive mommy for her choices and I hope you'll understand me in the future..."
Hindi lamang si Pillow at Savannah ang nakakaramdam ng sakit at galit sa mga panahong ito dahil maging si Light at Autumn ay ganon din ang pinagdaraanan.
Lahat sila ay galit kay Iziah ngunit kahit papaano ay alam nila sa mga puso nila ang tunay na nararamdaman nila rito.
Hindi lang talaga nila matanggap na siya ang naging dahilan kung bakit nasira ang buhay nila at nawalan sila ng matalik na kaibigan.
"I know to my self that I love her, but after all the pain. I don't know if I can give my forgiveness now... I just want to heal... I just want to move forward on my own..." Autumn.
"I'll be a good mother to our child even without her by my side." Matapang na turan ni Light sabay punay ng kanyang luha.
---------
IZIAH POV...
Hindi ko na alam kung ilang araw naba akong nandito. Basta ang alam ko lang ay hinang hina nako at pagod na pagod.
Wala nakong lakas pero ayokong sumuko dahil alam kong may mga tao paring naghihintay sakin. Meron pa nga ba?
Ngayong nalaman ko na ang katotohanan at alam narin nila na ako ang dahilan ng lahat ng nangyari sa buhay nila ay alam kong hindi na nila gugustuhin pang makasama ako.
Ang sakit lang dahil parang plinano ng tadhana ang ending ng buhay namin.
"Tama nayan kakadrama mo diyan at kumain kana."
"Vine" masama ko siyang pinukulan ng tingin.
Tama kayo. Si vine at si vincent ay iisang tao. Noong alisin niya ang piring sa mata ko ay doon ko nalaman kung sino ba talaga siya.
Nagbago man ang mukha niya ay yun parin ang pagkatao niya. Ang tanga ko lang dahil hindi ko namalayan na umaaligid na pala sa paligid ko ang taong matagal ko ng kinasusuklaman.
"Wala naman akong masamang tangka sayo Iziah. Ang gusto ko lang ay tanggapin mo ko bilang ako. Gusto kong mag-kaayos tayo at kalimutan na ang lahat." Malumanay at malambing na turan niya bago umupo sa kama.
Hindi kagaya noong una niya akong dalhin dito ay mas maayos na ang kalagayan ko.
Maayos nga ba?
Hindi nga ako nakatali sa upuan ngunit nakakulong naman ako sa isang kwarto na alam ko namang wala akong magagawa para makatakas.
Sarado ang buong kwarto tanging ilaw lamang ang nagbibigay liwanag sakin. Para akong presong nakakulong at walang karapatang lumaya.
"Maniwala ka Iziah wala akong masamang tangka sayo. Hindi korin naman talaga ginusto ang mga nagawa ko sayo noong nakaraang araw. Kinailangan ko lang gawin yon para makausap ka ng maayos." Ipinatong niya ang kamay niya sa kamay ko.
Gusto kong mandiri at bawiin yon pero hindi ko ginawa dahil nakaisip na ako ng plano kung paano ako makakaalis rito.
"Kumain kana alam kong gutom ka." Para mawala ang paghihinala niya sakin ay sinunod ko ang gusto niya.
Nakita ko kung paano nagliwanag ang kanyang mukha.
"Kung ganyan ba naman palagi ay hindi muna mararanasan pa ang mga nagawa ko sayo noon." Nakangiti niyang usal.
Hinayaan ko lang siyang manood sa tabi ko. Pasimple kong itinago ang tinidor sa likuran ko at pagkatapos ay humarap sakanya.
Lumapit siya saakin at hinawi ang tumabing na buhok sa mukha ko.
"Mahal lang kita Iziah kaya ko nagawa lahat ng to. Hindi ko plinanong saktan ka sa umpisa palang kaya sana ay mapatawad mo ko." Gusto kong maniwala sa mga sinasabi niya dahil sa totoo lang ay nakakadala ang boses niya pero hindi ako tanga.
"Pinapatawad nakita vincent.." Niyakap ko ito ngunit ang hindi niya alam ay yun narin ang mitsa ng katapusan niya.
"Akk! Walanghiya ka Iziah.." Sinaksak ko sa likod niya ang tinidor.
"Sorry but not sorry. Bitch!" Mabilis akong tumakbo palabas at isinarado iyon.
Mabuti nalang at walang tao sa labas kaya madali akong nakatakbo.
Tumungo ako sa may cargo ng barko kung saan tumambad sakin ang napakaraming kahon. Binuksan ko yon at doon ko nakita ang mga puting bagay na nakabalot ng plastic.
"Drugs." Muli kong binuksan ang iba pang kahon at doon ay may nakita akong napakaraming pampasabog.
Hindi lang pala ito drug ang meron siya, meron din siya mga pampasabog na alam kong ipinagbabawal salahat ng hindi lisensiyadong tao.
Kinuha ko ang isang box ng bomba at sinet ko rin ang timer ng iba pa. Ikinalat ko ang bomba sa buong barko.
Pumunta ako sa may deck at humanap ng maari kong sakyang bangka.
Pagkakita ko ng bagka sa may gilid ay agad akong sumakay dito. Dahan dahan kong binibitawan ang lubid na hawak ko na siya namang nagpapababa ng bangkang gagamitin ko para makatakas sa impiyernong lugar nato.
"TAWAGIN NIYO SI BOSS. ANDITO ANG HINAHANAP NIYA!"
Napatingala ako sa sa itaas ng barko at doon ay nakita ko na pilit na inaabot ng isa sa mga tauhan ni vincent ang lupid na siyang hawak ko para maibaba ko ng tuluyan ang ba bangka.
"Putcha bilis!" Wala pa ako sa kalahati ng barko kaya mas binilisan ko pa ng konti ang pagpapababa ko ng bangka.
"Hindi ka makakatakas sakin!" Sigaw nito. Nanlaki ang mata ko ng may bigla itong huguting patalim.
Umakyat ito sa may railings at pinilit pulutin ang lubid.
"PUTANGINA MO MAMATAY KANA!" Sigaw nito habang pinuputol ang lubid. Ngunit ng malapit na niyang maputol ang lubid ay siya namang pagsabog ng buong barko.
Nabitawan ko ang lubid na hawak ko na naging dahilan ng pagkahulog ng bangka kasama ko.
Hindi ko alam ang mga sumunod pang pangyayari basta ang alam ko lang ay sobra sakit ng nararamdaman ko..lalu na ang ulo ko.
-----
Full Sched! No more update muna. On Hold ko muna to. I'll post an update kapag nakacreate na ulit. Thanks thanks.