A/n: I had to do a little research for this chapter huehue.
CHAPTER FORTY EIGHT - Karma's a Bitch Named Anastasia Shane
Third Person's PoV
SIX MONTHS EARLIER...
Nagsitipon ang mga media at ng mga paparazzi sa may gate ng sementeryo kung saan ililibing si Anton De Vera. Marami-rami pa rin ang dumalo kahit na pabagsak na ang kanilang kumpanya.
Naroon si Divine De Vera kasama na si Veronica Maclain, iniiyakan ang yumaong dati niyang asawa.
At naroon rin si Shane, ang kaisa-isang anak ng namayapa, ngunit nasa may dulo lang ito. Pakiramdam niyang wala siyang karapatang maupo sa harap kahit na siya ang anak. Ayaw niya ring magpakita sa dalawa.
Makulimlim ang kalangitan at umaambon nang matapos ilibing si Anton. Nagsisialisan na rin ang mga bisita samantalang si Shane ay nagtago sa may mga puno. Inantay niya munang makaalis silang lahat bago buong tapang na linapitan yung lapida.
Itim ang kanyang suot na palda na umaabot hanggang sa baba ng kanyang tuhod. Nakasuot din siya ng sunglasses at itim na doll shoes. Hindi na siya nag-abalang magsuot ng mga mamahaling alahas. Tanging kwintas lang niya na may mga initials ng kanyang pamilya ang nasa leeg nito.
Ni-isang luha walang tumulo sa kaniyang pisngi. Blangko lang ang ekspresyon niyang nakatitig sa lapida. Mabibigat ang kanyang paghinga gawa ng halo-halo nitong nararamdamang emosyon. Galit, sakit, inis, at konsensya.
She was never the perfect daughter. But he was never a good father to her, too.
Months ago, she was planning to send him to prison for all the shit they made her go through. Her plan was set in stone. Now she couldn't even have that satisfaction of seeing him behind bars.
I'm so proud of you, Anastasia Shane.
Her father's words echoed in her head. She shook it off. Shane never felt love from him. Now, she will never know what it's like to feel love from him.
He will never get to meet his grandson.
"I admire your courage for showing up here, Anastasia Shane." Hindi lumingon si Shane nang mapamilyaran niya ang boses na 'yon. "What gives you the right to show up for his funeral?"
"Between the two of us, Divine...I have more rights than you. I may be his illegitimate daughter but I am still his daughter." When she finally looked back at her step-mother, she glared at her with pure hatred.
Divine's face looked older since the last time Shane had seen her. Must be from the stress of not getting what she wants.
"You were planning to send your father, your own blood, to his death. How heartless of you to send your sick father to prison." Divine was shaking in anger. "And now you're pressing charges against your former mother-in-law? Do you have no shame? Do you have no respect to your family who gave you a luxurious life?"
Ibinaling ni Shane mga mata niya pabalik sa lapida. Humawak siya sa kanyang baby bump para kumuha ng lakas na habaan ang kanyang pasensya.
"I never asked to exist as a De Vera. I never asked to be a Maclain bride too." Nanuyom mga kamao niya. "But I at least deserve to live happy. That was too much to ask for from you, is it?"
Humarap siya kay Divine at humakbang papalapit sa kanya. Her devilish smirk never appeared on her face. Instead, she showed her heavenly smile to the woman trembling before her. It's scarier than her signature smirk.
"Oh, Divine..." she laughed heartily, "see you in court."
Then Shane walked away leaving Divine unharmed. A missed opportunity to end everything there with one bullet from the gun she brought.
But she didn't.
-
The Stanley Case caught the whole country's attention. A few hours before it started, several media outlets stood by the gates of the supreme court where the trial will take place.
Protesters that advocate human rights also flooded the streets. There were several police officers stationed to keep them from bombarding the gates. Especially when Divine De Vera got out of her car with Veronica Maclain in tow. Lots of them wanted to tear them both down for the crimes they have done over countless victims of their human trafficking operations.
Medusa Law released a long list of past and potential victims to the media. A joint operation between the De Vera Industries and the Maclain Corporation. No wonder they wanted to merge their businesses together through Vincent and Shane's marriage.
Divine wanted to sell off Shane to Japan too with her mother if Anton didn't intervene. And now she becomes the force that will drive both their families' legacy and government corruption down.
The true villainess of their story.
"Almost there, Mom." Malumanay na sabi ni Shane habang tinutulungan si Natasha na isuot ang kanyang puting blazer. "You'll be free soon."
Sinusuklayan ni Shane ang kanyang ina sa harap ng vanity mirror matapos siyang pahiran ng makeup. They have to look strong, even if today's trial is proving to be difficult for them. They have to look strong. They have to.
Pinisil ni Shane pisngi ni Dylan na tumabi sa kaniya saka siya nginitian.
"You'll be safe now." Malambing na tinig niya't yinakap siya. Hindi niya isasama mga anak niyang manood sa trial para sa kanilang kaligtasan. Maiiwan sila sa bahay kasama si Hiro. "No matter what happens in that court room, you'll be safe. 'Cause you have me. Okay?"
Tahimik na tumango yung bata't hinalikan sa pisngi si Shane.
"Go kick ass, Mommy."
"You bet."
Inalalayan ni Kieran na bumaba sa hagdan nila si Natasha. Nakasuot na rin siya ng pangtrabaho niya't aalis na rin papuntang clinic maya't maya.
"Thank you." Mahinang bulong ni Natasha na nanginginig pa rin sa sobrang kaba.
"Walang anuman po, 'Ma." Sunod niya namang inalalayang bumaba ang buntis niyang asawa. "Are you sure you don't want me to watch?"
Umiling si Shane, "I prefer it that way."
Ayaw niyang nandoon si Kieran at baka 'di niya muli makontrol ang galit niya kapag nakita niya sina Divine at Veronica doon. Mas makakapag-concentrate din siya kapag wala ang pamilya niya roon sa loob.
"Besides, I'll be fine." Ngumiti siya pero hindi ito umabot sa mga mata niyang puyat na puyat. Lumala ang pagaalala ni Kieran. "I have Keenan with me."
That didn't help ease his worries.
Isang linggong halos walang pahinga si Shane para paghandaan yung trial. Nakakaligtaan niyang kumain sa tamang oras gawa ng pagkulong niya sa opisina.
She didn't want to admit that she's grieving for her father. Despite how bothersome that is to her.
Kieran's worried that the stress would affect their son too. As much as Shane's determination impresses him, it's still worrying that she has all this pressure on her shoulders. Pinapanalangin niya na lang na matatapos agad ang trial na ito para makapagpahinga na talaga ang asawa niya.
"Mommy!" Tumakbo papunta kay Shane si Max dala-dala ang dinosaur plushie niya. "Roar, roar."
Natuwa naman agad ang babae, "Do you want me to have it?" Max stood on his tippy toes to hand her the plushie to which she happily grabbed. "Okay, I'll keep it for you. Thank you, baby."
Kinarga ni Kieran si Max para mahalikan ni Shane sa leeg at pisngi. "Wish me luck in there, kiddo." Kay Kieran siya tumingin. "We have to go."
"Okay, love." He leaned in to kiss her good luck. "Win for us."
"For us." She repeated, hugging him tightly. Her arms trembled while her palms felt sweaty. "I love you." She said it with ease this time.
Kieran kissed her again then another on her forehead.
"I love you."
Max giggled between them.
"Mom, are you ready?" Tanong ni Shane kay Natasha na yinayakap din ni Dylan.
"Let's go," sagot ni Natasha, mustering up whatever's left of her dignity to wear her brave face on. She must remain strong especially when she's about to see the women who destroyed her life for thirty five years.
Lumabas na sila ng mansyon at naunang sumakay sa loob si Natasha. Nasa may driver's seat si Lim dahil siya ang maghahatid sa kanila papunta doon.
Lumingon si Shane sa may pintuan nila para tignan muli ang kaniyang pamilya. Kumakaway yung dalawa niyang anak habang si Kieran naman ay nakapamulsa mga kamay at matamis na nakangiti sa kaniya.
"Ready ka na, Mrs. Shane?" Tanong ni Lim bago pinaandar ang kotse.
For us.
"Yes." Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. "Let's do this shit."
Bumyahe na sila patungong korte.
-
Dinumog sila ng mga reporters pagkarating nila sa may gate. Naunang lumabas si Shane na nakasuot ng burgundy na business dress at puting blazer. Dark shade of red ang suot niyang lipstick at nakasuot ng low-heels na kulay itim.
Everything about her attire screams power.
Especially when everyone around her could hear her heels clicking when she walked around the car to open the door for Natasha. Inalalayan siyang lumabas ni Shane saka linahad ang braso niya para pangkapitan ng matandang babae. Hawak niya naman sa isa niya pang kamay ay yung dinosaur plushie.
Hinawi ng mga tauhan ni Hiro yung mga reporters na gustong makapanayam si Attorney Ramos. Isang tingin niya pa lang sa kanila, napapaatras na mga ito.
"Attorney Ramos!"
"Attorney Ramos, ano ang sa tingin niyong magiging verdict ng kasong ito?"
"Attorney!"
"Attorney Ramos!"
Ni-isa sa kanila walang sinagutan si Shane at tuloy-tuloy lang siyang pumasok sa loob kasama ang nanay niya. Ni-isang reaction din ay wala silang nakuhanang litrato. Hindi man lang siya nakangisi at 'di bakas ang lungkot o takot. Her face is unreadable.
Only her sunken eyes could tell them what she's truly feeling.
-
Nakaposas na ipinasok sa loob ng korte si Divine De Vera. Matatalim mga titig nito kay Shane na ngayo'y nakakrus mga brasong nakatayo sa tabi ni Natasha sa may plaintiff table. Dinala siya sa may defendant table katabi ng defendant lawyer na binigay ng gobyerno sa kanila.
Dahil na-charge din ng human trafficking si Veronica Maclain, separate na kaso naman ang sa kaniya't hindi na siya ang ginawang abogado sana ni Divine para sa trial ngayon.
Iniiwasan ni Natasha makita ang mukha nung nanira ng buhay niya. Nakatitig lang siya sa dinosaur plushie na nakapatong sa lamesa. Bahagya siyang malamig na liningon ni Shane saka ibinaling ang tingin sa judge.
Sinimulan na ng judge yung court proceedings. Nararamdaman ni Shane na gumagalaw si Keenan sa sinapupunan niya habang sila'y nagsisimula.
If looks could kill, Anastasia Shane could easily mass murder the whole courtroom with her deadly stares. Even the judge is intimidated of her terrifying glares.
"Let's proceed to the opening statements." Klinaro muna ng hurado ang kanyang lalamunan bago tiningnan si Shane. "Prosecution first."
The whole court room was silent when she rose from her seat. Tanging tunog lang ng mga takong niya ang maririnig. Saglit niya lang sinilip ang direksyon ni Divine na nagpipigil ng galit.
Dumako si Shane sa may podium at tinap ang mikropono ng dalawang beses para siguraduhing gumagana ito. Klinaro niya rin ang kaniyang lalamunan. Pagkatingala niya para tignan ang judge, nakakatindig balahibo ang titig nito lalo na nang siya ay ngumisi.
"Good morning, your honor. I am Anastasia Shane Ramos, representing the prosecution in this case. A case that permanently destroyed not just my client's life, but affected others as well. My client, Natasha Stanley, was kidnapped by Divine De Vera on December 15, 19xx then sold to Veronica Maclain as a sex worker in Japan. This is a cruel case of human trafficking and exploitation brought upon by the sadistic desire for revenge and power domination."
Lumingon siya kay Divine para ipakita ang kaniyang nakakakilabot na ngisi.
"Thirty five years ago, the law failed to protect my client. Now I stand here before you to bring what was long overdue: justice."
The trial proceedings were broadcasted nationwide. All viewers watched Shane in awe when she winked at the cameras.
"Bloody hell," she said on the microphone as she prepared herself to show no mercy. She flipped hair as she showed her signature devilish smirk at Divine. "You are sooo going to regret sending me to law school."
Kasalukuyang nakatutok din si Kieran sa livestream sa cellphone niya. Proud na proud niyang pinapanood ang kaniyang asawa na ipresenta mga ebidensya niya laban kay Divine at kung paano niya interogahin sa witness stand ito.
Maski mga pasyente ni Kieran nakikinig o nakikinood din.
"Kung 'yan din lang yung abogadong magque-question sa akin, magpl-plead na ako agad ng guilty." Biro ng matandang lalaking pasyente ni Doctor Ramos. Natawa siya nang mapansing ngiting-ngiti ang doktor na nanonood. "Crush mo ata yung abogado, doc? Sayang nga lang buntis oh. May asawa na 'yan panigurado."
Hinahanda ni Kieran yung injection na natatawa sa kumento ng pasyente.
"Asawa ko po 'yan." Pagyayabang niya.
"Ay weh?" 'Di makapaniwalang sambit ng pasyente't tinignan mabuti yung abogado sa screen. "Maniwala naman sa iyo, doc. Palabiro ka naman."
"Ah eh...Hindi po ba kapani-paniwala 'yon?" Natatawang tanong ni Kieran. Pinunasan niya yung braso ng matanda gamit ng alcohol swab.
Tinuro ng matanda yung screen kung saan maawtoridad na nagsasalita si Shane.
"Eto? Asawa mo? Parang ang labo naman niyan, iho."
"Bakit naman po?"
"Parang ang sungit kasi nito sa totoong buhay tapos ikaw naman e' mahinhin. Parang 'di mo kakayanin yung pagmamaldita niya." Paliwanag ng pasyente't napapikit nang mariin nang iturok na yung injection sa kaniyang braso.
Marahang tumawa naman si Kieran at kinuha yung cellphone matapos takpan ng bandaid yung tinurukang braso. Binuksan niya ang kaniyang gallery at pinakita yung wedding photo nila kasama sina Dylan at Max.
"'Yan po oh." Linipat niya ang litrato. "Tapos ayan naman po yung nasa Japan kami. Tapos eto naman po yung time na nag-aaral pa kami sa Valerian. Dati siyang peace officer noon kaya kita mo kung gaano siya kinakatakutan ng lahat. Pero ang cute niya dito sa stolen pic haha."
Hinayaan niya yung matandang linilipat 'yon para makita yung iba pang litrato nila. Mga stolen pic din ni Shane nang nasa New York pa sila ang nandoon. Tapos mga selfies nila together.
"Hala siya nga..." manghang sabi nito. Nagulat siya nang may nakita siyang isa pang litrato. "Ano naman ito, doc?"
"Po?—oh, shit." Binawi niya agad yung cellphone at kinakabahang tumawa. "W-wala 'yon, Lolo."
Natawa lang ng malakas ang matanda. "'Yon nga ang pinakamatibay na ebidensyang asawa mo siya."
He saw a photo of Shane sleeping peacefully naked under their honeymoon white sheets. 'Buti na lang at takip ang dibdib nito kaya balikat lang ang nakita ng matanda.
Namumulang tinago ni Kieran yung phone niya sa bulsa at inilipat ang atensyon sa kaniyang reseta.
"Anong ipapangalan niyo sa magiging anak niyo, doc?" Kuryosong tanong ng lolo't tinignan yung mga litrato ng mga batang naka-picture frame sa lamesa ng doktor. Litrato ni Dylan noong maliit pa at litrato rin ni Max noong kakakuha pa lang nila sa kaniya.
Naka-frame na rin doon yung ultrasound photo ng anak nila ni Shane na may caption na 21 weeks. At KSDVR.
"Keenan po." Masayang sagot ni Kieran habang linalagdaan yung reseta. "Keenan Stanley Ramos."
The trial went on for a whole week.
Dumadami ang kinukuhang witnesses ng prosecution para ma-corroborate yung mga pisikal na ebidensyang inipresenta sa korte. Madaming nadamay na mga opisyales ng gobyerno at nabanggit din ang ibang kurap na pulis na mga binayaran ni Divine De Vera para maitago ang kaniyang krimen.
Maraming nai-expose na iba pang krimen na nadawit sa Stanley Case na kagagawan din ng De Vera Industries. Naging talk-of-town ang trial ng buong bansa. Halos buong Pilipinas na ang nakatutok sa live broadcasting ng trial.
Dumadami rin mga nagsisiprotesta sa labas na gustong maipakulong habang buhay si Divine. Ang iba namang dumalong magpro-protesta ay hinihiling na isalba mga nawalan ng trabaho dahil sa insidenteng ito. Pero karamihan sa kanila ay linalaban ang human rights para sa mga biktimang nabanggit sa mahabang listahan.
"Doctor Kieran!" Tawag ng isang nurse sa kanyang boss na busy sa pag-examine ng pasyente gamit ang stethoscope. "Tignan niyo po ito! Si Attorney Shane po!"
'Di na nagdalawang isip na nagpaalam si Kieran sa pasyenteng sinusuri niya't dumako sa may flatscreen TV sa may lobby. Doon din nanonood mga pasyente niya't mga medical staff niya.
"Bakit? Anong meron?" Takang tanong nito't hinahanap kung nasaan sa screen si Shane.
Tinuro ng isa pang nurse si Shane sa may sulok ng screen na nakaupo sa may plaintiff table.
"Parang may something kasi, doc e'." Alalang sabi nito.
Lumapit sa TV si Kieran para tignan mabuti ang asawa niya. Napansin niyang nakayuko nang matagal si Shane at nakalukot ang mukha. Tapos bigla na lang itong malawak na ngumiti.
Diretsong tinignan ni Shane yung camera at tinaas yung tatlong gitnang daliri niya. A signal that only her husband understands. Three words. Umuwang din ang mga labi ni Kieran sa saya.
"The baby kicked!" Masayang sabi nito. "She's telling me our baby kicked for the first time!"
Tinakpan ni Shane bibig niya at sinubukan ulit magseryoso ngunit mas nangingibabaw yung excitement niya. Akala ng mga media news reporter na may ibang pinapahiwatig si Shane sa camera at ibinalita ito sa TV.
"That's mine to keep and yours to find out." Iyon lamang ang masungit na responde niya sa reporters nang tanungin siya tungkol doon.
A week and a half later, mas dumami mga tao sa lobby ni Kieran upang makinood sa on-going trial. Kalahati sa kanila ay mga sinama lang na kamaganak ng mga pasyente. Invested sila masyado kung paano magsalita ng matikas si Shane at kung paano niya na-dominate ang korte sa presensya niya pa lang.
Naglagay na ng sariling TV si Kieran sa loob ng kaniyang opisina upang mapanood si Shane. Napapatawa pa ito kung minsan dahil very subtle niyang pinapakita sa camera yung three fingers niya tuwing sumisipa si Keenan.
"Grabe ang husay naman nung abogado." Kumento ng kaniyang pasyente na babaeng may katandaan na rin. "'Pag nagsasalita siya, may dating."
Kieran pursed his lips to suppress a proud smile. All of his patients are praising his attorney wife.
"Halos 'di niya pasalitain yung suspek nung nasa stand na siya. Grabe, pati siguro ako matatameme kung siya ba naman ang magtatanong sa akin." Kinilabutan pa ang ale nang imaginine niya 'yon. "Ang ganda pa ng pananalit. Paano ba 'yon? 'Objection, your honor'." Ginaya pa niya yung accent ni Shane. "'Hearsay' tapos ano yung isa?"
"Argumentative po?" Hindi siya tinignan ni Kieran gawa ng pagkabusy niya sa paghahanda ng gagamitin niyang pang-biopsy. "Or yung 'relevance'?"
"Oo, 'yon nga iyon. Revelans." Natuwa yung ale. "Ang galing. Sana maging ganon din apo ko."
[Objection, your honor. Prejudicial.]
Napatingin si Kieran sa screen nang may marinig siyang bagong objection word. Ngayon lang nagamit ni Shane yung objection na 'yon. Si Natasha pa naman ang nasa witness stand ngayon at kine-question siya ng defense.
Kieran wrote that down in his notepad to learn more about it later from his beloved wife.
[On what grounds?]
Humalumbaba si Shane sa lamesa't pinaningkitan ng mga mata yung defense lawyer. Kita ng lahat ng nanonood sa kanila kung paano siya iniwasan ng titig.
[The defense is taking an assumption that my client willingly chose to be prostituted, selling off her body, just because she had an affair with a married man. This essentially takes away my client's rights to abstain from a job forced upon by the defendant in exchange for profit. The assumption also applies to the stereotype that just because some women chose to become sexually promiscuous, it becomes okay for other people to treat her inhumanely and disrespectfully, and therefore also becomes a gateway for allowing human trafficking to which the defendant is being tried on.]
Kumurap-kurap yung matandang pasyente ni Kiean. Wala siyang naintindihan ni-isa sa sinabi ni Shane sa hurado. Samantalang si Kieran naman ay napapatango-tango habang nagsasalita siya.
[Unless of course we live in a country built by misogynist and patriarchal ideals then I suppose that is acceptable. Which of course makes this whole trial irrelevant. What do you say, your honor?]
The way Shane spoke almost sounded like she is challenging the judge's societal beliefs as well. Not a lot of attorneys have the guts to do that.
Marahang natawa ang hurado bago ginamit ang kaniyang malyete.
[Objection sustained.]
"Yes." Kieran made a fist pump, still preparing his equipment. "That's my wife."
Apat na araw muli ang lumipas matapos n'on at sa wakas nakarating na rin sila sa closing statements. Punong puno ang lobby ni Kieran, maski na ang staff room niya, para panoorin yung closing statement ni Attorney Anastasia Shane Ramos.
Mag-isa na lang si Kieran sa loob ng kaniyang opisina. Nakapamulsa ang kamay niya't kampanteng mananalo si Shane.
Pinapanood niya, kasama na ang buong Pilipinas, na maglakad back and forth si Shane mula sa plaintiff table at sa podium ng hurado. Nakahawak ang isa niyang kamay sa kaniyang likod gawa ng ngawit at yung isa naman ay nakapamewang. Buong kasuotan niya ay puti, kasama na ang kaniyang mabababang takong, para sa huling araw ng trial. Tanging labi niya na lang ang naiwang pulang-pula.
[Ang labang ito ay hindi lamang nagsisilbing katarungan para sa winasak na buhay ni Divine De Vera kay Natasha Stanley. Magbibigay din ito ng liwanag para sa mga iba pang biktima ng kapangyarihan na walang kakayahang maidepensa ang kanilang mga sarili.]
Sinasabayan ni Kieran yung sinasabi ni Shane para sa closing statement niya. Siya rin ang nag-translate sa tagalog ang statement ng asawa para maintindihan ng mga milyones na nanonood mga kaniyang sinasabi. Hawak niya ang kopya ng statement na sa isang gabi lang minemorya ni Shane.
"Hindi na maibabalik ang nakaraan at hinding-hindi na..." binabasa ni Kieran yung kopya niya, sinasabayan si Shane.
[Maiiwasan yung trauma na dinala ng paghihiganti ni Divine. Ngunit sa araw din na ito, unti-unti ring maaayos ang pinsalang iniwan sa buhay ni Natasha gamit ang kalayaang maihahandog ng hustisya sa kaniya. Sa araw din na ito makakamit rin niya ang tunay na simula sa bagong kabanata ng kaniyang buhay.]
Kieran nodded in approval for how his wife enunciated those tagalog words correctly. Buong gabi ba naman silang nagensayo para doon.
[And I, Attorney Ramos, will rest my case.]
Without Shane knowing, everyone outside watching her applauded, including those who are watching her completely dominate the courtroom. She also never failed to smirk teasingly at Divine's pale figure from time to time.
Kai-kailanganin ng huradong i-examine ulit mga ebidensya iprinesenta ng prosecution kaya may dalawang araw na off si Shane. Habang inaantay niya yung tawag ng hurado para pabalikin na sila sa korte, nasa may kwarto lang siya nila ni Kieran.
"Which part was your favorite?" Takang tanong ni Shane nang nginunguya yung kinakain niyang kanin na may halong mayonnaise. Alas dose na ng gabi noong napagpasyahan niyang mag-midnight snack.
That snack consisted of three cups of rice mixed with Japanese mayonnaise.
Nakapatong ang legs niya kay Kieran sa may kama. Kasalukuyang minamasahe ng lalaki mga nananakit na hita ni Shane kakatayo ng matagal sa trial.
Ngumanga muna si Kieran nung sinubo ni Shane yung kinakain niya sa kaniya. "All of it siyempre."
"Well there must be at least one part that got you like 'woooow, my wife is a badass'. Ganon." Sinubo ni Shane yung punong kutsara.
Marahang natawa si Kieran, "Baby, I was saying that the entire time."
"Tsk. You're no fun." Pikon na sabi ng babae't sumubo ulit. Nakaramdam na naman siya ng sipa sa sinapupunan niya dahilan ng gulat nito. "Jeez, kid. Your kicks are really powerful."
"Sumisipa siya?" Pinakiramdaman din ni Kieran iyon at natuwa noong sumipa ulit si Keenan. "Wooh, ang lalakas nga. Pwede ng isabak sa soccer."
"He'll take up some archery classes too. Archery's fun." Shane got excited by that idea. "I can start teaching Max how to use a bow."
Kumunot noo si Kieran, "Ano namang gagawin niya sa bow, baby? Ipanghahampas niya lang 'yon."
"At least, 'di ba? He'll get curious then eventually get interested. Imagine that, baby? Max, Keenan, and I in an archery arena? Akk! It's exciting!" Sumipa ulit si Keenan. "See? Even Keenan's excited. Then we'll put an apple on your head and—"
"Ginawa ba naman akong target." Napakamot ng ulo si Kieran. "Tapos 'yon pala hindi sporty anak natin, 'no?"
Kumibit balikat si Shane, "That's okay. Our sons can do whatever they want as long as they do it right. And legal."
"Shane, of course naman legal. Nanay ba naman nila napakabagsik na attorney. Pati yung judge hinahamon." Natatawang sabi ni Kieran saka hinalikan si Shane na tumatawa rin.
"Well, she was pissing me off so I had to." She retorted. Napahinto siya sa paghalik bigla. "Oh, no. Not again."
"Bakit?"
"I have to pee." She frowned. Itinabi niya yung bowl niya sa nightstand at dumiretso sa banyo. "Your son is making me pee ten times a day, Kieran!" Reklamo niya habang umiihi.
"Good! That means you're well-hydrated." Sigaw din ni Kieran. Proud siyang nagagawa niyang siguraduhing hydrated asawa niya. "That means hydrated din si Keenan."
"Kapag talaga tubig ang inire ko, yari ka sa akin." Inis namang sabi ni Shane. Tawa lang nang tawa si Kieran sa may kama.
Napatingin siya sa may nightstand at nahagilap yung brown envelope na nakapangalan kay Shane.
"Ano itong envelope, baby?" Tanong niya pagkakuha nito. May tatak na DVL sa ibaba nito.
Nagflush na si Shane. Tinignan na muna niya ang kaniyang reflection sa salamin para makita yung malaking pagbabago ng katawan niya. Halos kasing laki na ng basketball yung kaniyang tiyan at nagkakalaman na rin siya gawa ng pagiging matakaw niya.
Pagkalabas niya ng banyo, naabutan niyang hawak ni Kieran yung brown envelope na binigay sa kaniya ng dating assistant ng kaniyang tatay.
"It's his will." Sabi niya't tumabi sa asawa. "And apparently his final letter for me. I don't even know why he bothered to write one when he damn well knows I won't read it anyway."
Kieran looked at his wife with sympathy. Alam niyang nagdadalamhati pa rin si Shane sa pagkamatay ni Anton noong nakaraang buwan.
"Umiyak ka na ba?" Alalang tanong ng lalaki sa asawa.
Shane scoffed, "Why the fuck would I cry over the man who abandoned me?"
"I understand your anger, love." Pinag-intertwine ni Kieran kanilang mga kamay. "But you can't deny that he did somewhat care for you. Of course, I'm not excusing how he treated you, but—"
"I prefer not to talk about it." Malamig na pagpuputol ni Shane saka linagay yung envelope sa nightstand nila. "Let's just go to sleep."
Kieran stared at her, still wishing his wife to at least cry a little and grieve. She will never find closure if she didn't.
But he nodded, nonetheless. Inayos niya na yung body pillow ni Shane para kumportable ang pagtulog nito. Pinatay niya na rin ang lampara't hinalikan pisngi ng asawa.
Yinakap niya siya mula sa likuran at pinatong ang palad sa kaniyang baby bump.
Shane sighed, "I know you're worried that I haven't grieved."
"I am worried."
"You shouldn't..." she trailed off, "just give me some time. I just don't feel like crying right now."
Tumango si Kieran bago hinigpitan ang yakap kay Shane. "Take your time. If you need me, I'm always here."
The judge called the next morning to tell them that she's ready to give a verdict.
Hawak ni Shane kamay ni Natasha habang pinapakinggan na magsalita yung hurado. Bumibilis ang pagtibok ng puso niya sa anticipation.
Dumami ang mga camera sa loob ng korte para maibahagi sa buong bansa yung resulta ng dalawang linggong trial laban kay Divine. Sinara na muna ni Kieran ang clinic niya para panoorin sa bahay nila yung live broadcast kasama na kaniyang mga anak.
"Mommy!" Tinuturo-turo ni Max yung maliit na pigura ni Shane sa TV. Natutuwa rin yung bata na makitang hawak din ng mommy niya yung pinahiram niyang dinosaur plushie. "Roaaar!"
"I absolutely love Mommy's outfit today." Kumento naman ni Dylan na nakaupo sa tabi ni Kieran sa sofa. "It's giving queen vibes."
And she's right.
Shane was wearing a royal blue business dress at puting blazer. Light shade of red, almost orangey, naman ang suot niyang lipstick at nag-match ito sa acrylic nails niya. Nakasuot din siya ng puting low-heels na may dekorasyong tatak ng Chanel.
"Sabi ng mommy mo ikaw raw namili ng outfit niya." Kieran playfully nudged Dylan's shoulder.
Proud namang tumango ang bata, "She did ask me to make her look angelic but powerful. I helped curl her hair too!"
"She looks amazing, sweetheart. Good job." Kieran praised his daughter, planting a kiss on her hair.
[...Republic Act 9208: Anti-Trafficking in Persons Act of 2003, Republic Act 1084: Kidnapping and Serious Illegal Detention, Republic Act 3019: Anti-Graft and Corruption Practices, Republic Act 9194: Anti-Money Laundering Act of 2001, Republic Act...]
The whole nation watched closely as the cameras panned over the judge delivering her final verdict.
[...find the defendant, Divine De Vera...guilty of all charges, sentencing her to life in prison with no possibility of parole.]
Nagsihiyawan ang lahat ng mga nanonood, lalong lalo na si Kieran na napatalon pa sa sobrang saya.
"LET'S GOOO!" Kinarga niya pa sa ere si Max. "Your Mommy won, Maxi! She won! YEHEY SHE WON!" Pumapalakpak naman sa gilid si Dylan na hangang-hanga kay Shane.
Gayon din ang saya ng mga nasa korte nang i-tama na sa base ng hurado ang kaniyang gavel. Huminga nang maluwag si Shane at nangiyak-iyak na yinakap ang kaniyang ina.
"You're free, Mom..." sabi niya kay Natasha na umiiyak na sa sobrang saya, "you're finally free."
It was a long, exhausting battle that took thirty five years. And they're victorious.
Nagsilapitan mga tao sa kanilang mag-ina upang i-congratulate sila sa kanilang panalo. Lahat sila nakipagkamayan kay Shane at pinupuri siya sa kaniyang galing.
Siya rin mismo ang lumapit kay Divine na nanginginig sa sobrang galit sa kaniya. Hawak na siya ng mga pulis na nakaposas mga pulsuhan.
"You look pathetic, by the way. Karma's a bitch, right? Too bad she's named Anastasia Shane." Pang-aasar ng babae. "Sayonara, Divine. I hope you rot in there." Bulong nito't ngumisi.
Divine scoffed and gave a low, sinister laugh.
"Did you really think you've won?" Akmang susugurin sana siya ni Divine pero nahawakan siyang mabuti ng mga pulis. 'Di umurong si Shane. Nakakrus mga kamay niyang nginingisian lang ang desperadong hitsura ng babae. "Mark my words, Anastasia Shane. It ain't over until it's over."
When Divine smiled at her, it sent chills up Shane's spine.
"Take her away." Mariing utos nito sa mga pulis.
Huminga siya nang malalim. 'Di niya man lang namalayang 'di siya makahinga nang kausap niya si Divine. Her smile bothered her a lot. She should be feeling free and victorious, not terrified of what she could do to her next.
"She's just messing with your head." Kinukumbinsi niya ang sarili niya. "You're safe now. Your family's safe."
Pagkalabas niya ng korte, sinalubong siya ng mga media reporters para kuhanin ang reaction niya sa verdict. Pinilit niyang ngumiti para sa mga camera. Divine's words still hang in her head.
"The honorable judge made the right decision. This is true justice. This day marks an era for victims, especially the oppressed women, to come out of the shadows and end their sufferings once and for all." Aniya ni Shane sa mikroponong nakatutok sa kaniya.
Tinitignan niya bawat taong nakapalibot sa kaniya at sinisigurong walang banta. Maski mga sibilyan sinususpetyahan niyang baka tauhan ni Divine at baka may balak na saktan siya. Nawalan siya ng tiwala sa lahat.
Anyone and anything could be a threat.
"And now if you'll excuse me, I have to go home to my family." Kinakabahang paalam niya sa reporters at umuwi na.
They should be okay. They should be.
PRESENT DAY...
"Where are you and how the fuck did you get out of prison?" Shane asked through gritted teeth.
Pining ni Hiro yung location ng phonecall para ma-trace kung nasaan si Divine.
[You think you've managed to wipe the corrupted prison system clean? Just because you exposed a few politicians and police officers? You'd be surprised on how well-connected some businesses are to the felons, mostly drug lords, that rule prisons.]
"Burner phone yung gamit niya." Seryosong sabi ni Hiro nang naka-concentrate sa kaniyang laptop. "It's a long shot, but I'll still try tracking the call. Keep her in line."
Tumango si Shane, "Divine, I swear to whatever's up there, I will fucking end you if you dare hurt my husband."
Humalakhak sa kabilang linya si Divine.
[Don't worry, I need the doctor to do something for me. I'll send you the address and I want you to come alone. If I see any police officers within the area, I will not hesitate to kill Doctor Kieran. Understand?]
Nagkatinginan si Shane at Hiro.
"Shane, it's a trap. You can't go in there alone. You know that." Mariing sabi ni Hiro.
[You really have to obey me this time, Shane, if you don't want your dear doctor to die.]
Bumibigat ang paghinga ni Shane, pinipigilan niyang umiyak. "Can I at least hear his voice?"
There was a few ruffling noise on the other line. Then she could hear him panting.
"Kieran? Are you there?" Nanginginig ang kamay ni Shane na nakahawak sa cellphone. "Kieran?"
[Shane...w-wag kang p-pu-pumunta...]
Halata pa lang sa nanghihinang boses ng lalaki na ginulpi ito. Naghalo-halo mga emosyon ni Shane saka bumigat ang dibdib niya.
"Kieran, what happened to you?" Humagulgol si Shane. "What did that bitch do to you?!"
Narinig niyang dumura si Kieran bago siya nagsalita.
[I l-love you...Shane...t-tell our kids...]
Tumiim bagang si Shane nung namatay yung tawag.
"FUCK!" Malakas niyang hinampas yung lamesa gamit ang kamao. "PLEASE TELL ME YOU HAVE SOMETHING!" Desperadong sigaw niya.
"Calm down, Shane. Give me a minute." Sagot ni Hiro, tumitipa nang mabilis sa kaniyang keyboard. "Mukhang binasag na yung burner phone na ginamit pero 'di nasira yung chip kaya pwede pang i-trace—Shane? Okay ka lang? Mrs. Shane?!"
Napatayo si Hiro sa pag-aalala't inalalayan si Shane na napapadaing sa sakit ng kaniyang kumikirot na tiyan.
"Shit..." mahinang sabi ng lalaki, "please tell me you're not about to give birth right now." Shane only screamed in pain as a response. "Holy fuck. VINCENT! CALL THE AMBULANCE!"