#zawgyi
" ေျမး မင္းလည္းအသားကင္ႀကိဳက္တယ္မလား၊
စားဦးေလကြာ၊ကင္ပဲကင္မေနနဲ႔... "
အဖိုးကသူတို႔နဲ႔အတူအကင္ဝင္ကင္ေပးေနသည့္
ထယ္ေယာင္းကို အတင္းခြံ႕ေကြၽးေနသည္။
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးအတြက္ဆိုၿပီးမစားဘဲ ေခါင္းခါလိုက္သည္။
" ကိုကိုအလွေလးနဲ႔မ်ိဳးေစ့ေလးက ဗိုက္ဆာေနတာ၊
ကြၽန္ေတာ္ဒါေတြစားဖို႔မသင့္ဘူး၊ကိုကိုအလွေလးပဲ
စားပါေစဗ်ာ... "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ အဖိုးကရယ္လိုက္ၿပီး
အသားကိုအရသာမႈန္႔နယ္ေန၏။ထယ္ေယာင္းက
အဖိုးအရသာမႈန္႔နယ္ၿပီးသားေတြကို ယူရင္းဒယ္ဒီ့
အနားကိုသြားေတာ့ ဒယ္ဒီကရယ္ႀကဲႀကဲဆိုသည္။
" မင္းအခုထည္းက စားထားရင္စားထားေနာ္၊ငါတို႔
သားအဖက မင္းအတြက္ဝယ္ေပး၊ကင္ေပးေနတာ
မဟုတ္ဘူး၊ငါတို႔အဖိုးတန္ေလးအတြက္ပဲ.. "
ဒယ္ဒီက အသားကင္ေနရင္း ဝက္သုံးထပ္သားကို
အတုံးေလးေတြျဖစ္ေအာင္ညႇပ္ကာ ပန္းကန္ထဲ
ခြဲထည့္ေပးရင္းေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းရယ္ၿပီး
သူ႔ဒယ္ဒီအနားတိုးကာ ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာ၏။
" အဲ့အဖိုးတန္ေလးဗိုက္ထဲကမ်ိဳးေစ့ေလးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကေလးပါ၊အဲ့ေတာ့ မ်ိဳးေစ့ေလးေရာက္
ေအာင္လုပ္ေပးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်းဇူးတင္သင့္
တယ္မလား၊အာ...ေမ့ေနတာ၊အဖိုး..ဒယ္ဒီက
ေမေမ့ကိုသာခိုးေျပးတာ အတူမေနခဲ့ရဘူးမလား၊
သနားပါတယ္၊ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္႔ေတာ့္ကိုေနာက္က်မွ
ရတာကို... ဟားဟား... "
ထယ္ေယာင္းက ႐ြတ္ေနာက္ေနာက္စကားဆိုရင္း
သူ႔အေဖ၏အရင္ကအေၾကာင္းေတြပါ ဆိုေတာ့
ထယ္ေယာင္းအေဖက ကန္ထုတ္ေနရင္းေျပာ၏။
တကယ့္သားအဖေတြ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။
" ေဟ့ေကာင္!မင္းေနာ္!ကေလးအေဖက
ေျပာင္စပ္စပ္မလုပ္ေနသင့္ဘူး "
ထယ္ေယာင္းအေဖက အရင္အေၾကာင္းေတြကို
ျပန္ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကို
ကန္ထုတ္သည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ရယ္ရင္း
သူ႔အဖိုးဘက္ကိုေရွာင္သည္။အဖိုးကေတာ့
ၾကားကေန ဒယ္ဒီ့ကိုထပ္စေသးသည္။
" ငါ့ေျမးက မင္းထက္အေဖျဖစ္တာေစာတာေပါ့၊
မွတ္မိပါေသးတယ္၊ေခြၽးမေလးက စိတ္ဆိုးၿပီး
မင္းအေဖကိုမယူဘူးလုပ္ေတာ့ ငိုတာကြာ၊အဖိုးမွာ
အတင္းကို လိုက္ေခ်ာ့ေပးလိုက္ရတယ္... ဟား! "
အဖိုးကပါေရာၿပီး သူ႔သားကိုစေနျပန္ေတာ့
ဒယ္ဒီက အကင္ေတြကင္ေနရင္းမွ ေမေမ့ကို
လွမ္းၾကည့္ရင္းေျပာေတာ့သည္။
" ဟာ...ဒယ္ဒီ၊ကြၽန္႔ေတာ့္ကိုစျပန္ၿပီ၊ေတာ္ပါေတာ့၊
အခ်စ္ၾကားရင္ရွက္ၿပီးေနပါဦးမယ္.... "
ထယ္ေယာင္းတို႔ကေတာ့ စေနာက္ရယ္ေမာေနေပမဲ့
ေမေမ့ေဘးထိုင္ေနသည့္ကူးေလးက အသားေတြ
စားသာစားေနရတာ အရင္ေန႔ေတြကလည္းအလုပ္ေတြလုပ္ရင္းပင္ပန္းခဲ့တာမို႔ မ်က္လုံးေလးမ်ားက
ဆင္းက်ေနၿပီျဖစ္သည္။သည္ေတာ့ ေဘးမွာထိုင္
ေနတဲ့ထယ္ေယာင္းေမေမက သတိထားမိေတာ့
ထယ္ေယာင္းတို႔အနားကို ေရာက္လာသည္။
" သား..သားရဲ႕ကူးေလး အိပ္ခ်င္ေနၿပီကြယ္၊
ကေလးနဲ႔မို႔အရမ္းပင္ပန္းေနေတာ့ ေစာေစာေလး
အနားယူသင့္တယ္ "
ေမေမကအနားေရာက္လာကာ ထယ္ေယာင္းလက္ထဲကအသားပန္းကန္ကိုယူရင္း ေျပာေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းလည္း ေမေမ့ကိုအသားပန္းကန္ေပး
လိုက္ၿပီး ကိုကိုအလွေလးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားေနရင္းမွမ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြကဆင္းေန၏။
" ဟုတ္သား၊ကိုကိုအလွေလး အိပ္ခ်င္ေနတာပဲ၊
မ်ိဳးေစ့ေလးရွိေနလို႔ တအားပင္ပန္းေနမွာ... "
ထယ္ေယာင္းကေျပာရင္းေအပ႐ြန္ကိုခြၽတ္ကာ စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ေမေမကေတာ့သူ႔ထံမွ
ေမပ႐ြန္ကိုလွမ္းယူသည္။ဒယ္ဒီကေတာ့ ကိုကို
အလွေလးကိုၾကည့္ရင္း...
" ပင္ပန္းေနလို႔ မင္းပိုၿပီးဂ႐ုစိုက္ေပးရမယ္၊တစ္ခု
ေတာ့ရွိတယ္ကြာ၊အဖိုးတန္ေလးတစ္ခုခုျဖစ္ရင္
မင္းက ကိုယ့္အထုတ္နဲ႔ကိုယ္ဆင္းသြားလိုက္ "
ထယ္ေယာင္းအေဖက ခုနကသူ႔ကိုစထားသည့္
သားကိုျပန္စေတာ့ ထယ္ေယာင္းကမ်က္ဝန္းစူးစူး
ေတြနဲ႔ၾကည့္သည္။အဖိုးနဲေမေမက သားအဖႏွစ္
ေယာက္ရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းပုံကိုၾကည့္ရင္းရယ္၏။
တကယ္လည္း ခ်စ္စရာေကာင္းေနၾကတာကို။
" ေမေမ...ဒီေန႔ဒယ္ဒီကိုအျပင္ထုတ္အိပ္လိုက္ "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ ေမေမကရယ္ရင္းေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ထယ္ေယာင္းလည္း
သူ႔အေမထံမွလက္ခံခ်က္ကိုရသြားေရာ
သူ႔ကိုကိုအလွေလးနား အေျပးသြားသည္။
" ကိုကိုအလွေလး...အိပ္ခ်င္ေနၿပီမလား၊ေမာင္
ေပြ႕လိုက္ရမလား၊လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္သလား "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးအိပ္ေနတာကို
သိေသာ္လည္း ဟိုေဆာ့ကထမင္းစားၿပီးတဲ့အခ်ိန္
ေတြဆိုလည္း လမ္းေလွ်ာက္ေပးတာကအဆင္ေျပ
တယ္ဆိုလို႔ ထယ္ေယာင္းမႏႈိးရက္ေပမဲ့ႏႈိးလိုက္ရ
ပါသည္။
" အင္း...အဲ့ေလာက္လည္းမဟုတ္ပါဘူးေနာ္.. "
ကိုကိုအလွေလးက တအားအိပ္ေပ်ာ္ေနတာမ်ိဳး
မဟုတ္တာေတာ့ ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ရင္
အိပ္ေရးပ်က္သြားမွာျဖစ္သည္။
" ေမာင္ေပြ႕သြားရမလား၊လမ္းေလွ်ာက္မလား၊
ေမာင့္အခန္းကအေပၚမွာမို႔ လမ္းေတာ့ေလွ်ာက္ရ
မွာ၊ကိုကိုအလွေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား "
" အင္း..လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္၊ဒါေပမဲ့ငါေျခ
ေထာက္ေတြ နာေနတယ္၊ေပြ႕ေတာ့မေပြနဲ႔၊
ကေလးေလးအတြက္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ "
ထယ္ေယာင္းကိုကူးေလးကေျပာေတာ့
ထယ္ေယာင္းလည္းလက္ခံလိုက္သည္။
ကူးေလးကလည္း ထယ္ေယာင္းေျပာသည့္
သူ႔အခန္းထဲမွာအိပ္ဖို႔ လက္ခံလိုက္ရသည္။ျငင္းဖို႔လည္းမျငင္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ကူးလည္းတအားပင္ပန္း
ေနတာမို႔ အိပ္ဖို႔လက္ခံလိုက္ရသည္။
ကူးေလးကထေတာ့ ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕
ခါးကိုဖက္ထားရင္း ကူးရဲ႕ဘက္လက္ကိုလည္း
ဆုပ္ကိုင္ထားေသးရင္း သြားဖို႔လုပ္ေတာ့ကူးက
ထယ္ေယာင္းကိုေခၚသည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း...အဖိုးကိုႏႈတ္ဆက္တာက
ယဥ္ေက်းမႈရွိတယ္လို႔ ငါထင္တယ္ေနာ္.. "
ကူးေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းၿပဳံးၿပံး
ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ အဖိုးတို႔နားေလွ်ာက္လာသည္။
ထိုသည္ကို အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီကျမင္ေရာ သူတို႔အနားကို
ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကေသးသည္။
" ဘာလို႔ဒီဘက္ကိုလာတာလဲ အဖိုးတန္ေလး၊
အေညႇာ္ေတြလုပ္ေနရတယ္ေလ... "
အဖိုးကစိတ္ပူစြာေျပာေတာ့ ကူးေလးၿပဳံးသည္။
ၿပီးေတာ့မွကူးေလးက ၿပဳံးလိုက္ကာစကားဆို၏။
" အဖိုးနဲ႔ဦးေလး--အာ အေဖ့ရဲ႕အကင္ကိုေကာင္း
ေကာင္းစားလိုက္ရပါတယ္၊ၿပီးေတာ့ ကူးကိုလည္း
တစ္ရက္အိမ္မွာေပးအိပ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ "
ကူးေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီက မ်က္ႏွာအဆင္မေျပျဖစ္သြားသည္။တကယ္ဆိုကူးေလးကို
အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီက သူတို႔အိမ္သားအျဖစ္လက္ခံထား
တာ။အားနာတာမ်ိဳး၊ခြင့္ေတာင္းတာမ်ိဳးကိုသေဘာ
က်တဲ့သူေတြမဟုတ္။အားလုံးက ကူးေလးကို
ေျမးသမက္၊သမက္ေလး၊သားအရင္းထက္ေတာင္
ပိုၿပီးအေလးေပးထားေသးတာ။
ထိုထဲတြင္လည္း ထယ္ေယာင္းကေရာ
မ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့ ၾကားထဲေမေမကဘဲ စကားဆိုရေတာ့သည္။
" အို..သားကူးေလး၊အဲ့လိုမေျပာရဘူးေလကြယ္၊
အဖိုးနဲ႔အေဖရယ္၊အေမရယ္က သားကိုဒီအိမ္သား
ေလးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားတာပါကြယ္၊
အဖိုးနဲ႔အေဖရယ္က သားကူးေလးနဲ႔မ်ိဳးေစ့ေလးကို
အရမ္းခ်စ္တာပါကြယ္... "
ကူးကို ေမေမကလက္ေလးဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာေတာ့
ကူးေလး အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီကို႔ၾကည့္ေတာ့ ကူးကိုေခါင္း
ၿငိမ့္ျပၿပီး ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည္ေနေတာ့ အားနာမိ၏။
ကူးစိတ္ထဲလည္း ေတြးမိေသးသည္။ဘာလို႔မ်ား
အဲ့ေလာက္ထိကူးကို တအားခ်စ္ေပးရတာလဲ။
ကူးေမးျမန္းခ်င္ေပမဲ့ မေလးစားရာ၊႐ိုင္းရာက်မွာ
ဆိုးလို႔ထုတ္မေျပာခဲ့ေတာ့တာျဖစ္သည္။
" ကူး..ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္၊ေမေမကသင္ထားလို႔ပါ၊ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုသေဘာထားထား အဲ့အိမ္မွာ
ေနရင္ ခြင့္ေတာင္းရမယ္ဆိုတာသင္ထားလို႔ပါ၊
ကူးက အဖိုးနဲ႔အေဖ့ကို႐ိုင္းျပမိသြားရင္
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္... "
ကူးကအားနာသြားတာမို႔ ျပာျပာသလဲလဲေတာင္း
ပန္ေတာ့ အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီက ကူးေလးကိုၾကည့္ကာ
စကားဆိုေတာ့သည္။အဖိုးဆိုၿပဳံးလို႔ ကူးေလးရဲ႕
ဆံရွည္ေလးေကာက္ေလးေတြကိုဖြရင္း...
" ငါတို႔အဖိုးတန္ေလးက အရမ္းလိမၼာတာမို႔
ဘာအတြက္နဲ႔မွ အဖိုးတို႔ကိုေတာင္းပန္စရာမလိုဘူး၊အဖိုးတို႔ကကံေကာင္းလိုက္တာ၊လိမၼာတဲ့
အဖိုးတန္ေလးကိုရထားတာ "
အဖိုးကေျပာေတာ့ ကူးေလးၿပဳံးလိုက္ရင္း
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕မ်က္ႏွာ
အမူအရာေလးကိုၾကည့္ကာ အသည္းယားတာမို႔
နမ္းလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ ေခါင္းလုံးလုံးေလးကိုအနမ္း
ေပးမိသည္။စေတာ္ဘယ္ရီေခါင္းေလွ်ာ္ရည္အနံ႔
ေလးကေမႊးလို႔။
" ဒယ္ဒီတို႔ကို အားနာမေနနဲ႔ေတာ့အဖိုးတန္ေလး၊
ဒယ္ဒီတို႔ကေတာင္ အိမ္ကလူဆိုးေလးကိုထိန္းေပး
လို႔ျပန္ေက်းဇူးတင္ေနတာ၊အဖိုးတန္ေလးသာ
က်န္းက်န္းမာမာေနၿပီး မ်ိဳးေစ့ေလးကိုဂ႐ုစိုက္
ေပးပါဗ်ာ...ဟုတ္ၿပီလား "
ထယ္ေယာင္းအေဖကေျပာေတာ့ ကူးေလးက
လက္ထပ္ဖို႔အထိမေတြးရေသးေပမဲ့လည္း
ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။သည္ေတာ့အဖိုးတို႔က
ၿပဳံးေတာ့သည္။
" အဖိုးနဲ႔ဒယ္ဒီ...ကြၽန္ေတာ္တို႔အေပၚတက္ေတာ့မယ္၊အၾကာႀကီးထပ္မစားနဲ႔ေတာ့၊အိပ္ၾကေတာ့၊
ခဏေနၾက ေဒၚေလးကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦး "
" ၾကည့္စရာမလိုအပ္ပါဘူး၊ငါအဆင္ေျပသြားၿပီ "
ထယ္ေယာင္းတို႔စကားေျပာေနရင္း အကင္ကင္ေနတဲ့အနားကို ေဒၚေလးကလက္ပိုက္ကာျဖင့္ေလွ်ာက္
လာေလသည္။ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုေရွ႕ပိတ္
ရပ္လိုက္ကာ စကားဆိုသည္။
" ကိုကိုအလွေလးအိပ္ေတာ့မွာမို႔ ေဒၚေလးနဲ႔ထပ္
စကားမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး... "
ထယ္ေယာင္းကဆိုေတာ့ ကင္မ္ယြန္းေဆာင္းမွာ
မေက်နပ္ခ်က္ပိုေပၚလာသည္။ဘာလို႔ဆို
သူ႔တူေလးက သူ႔ကိုျပန္ေျပာေနတာျဖစ္လို႔။
အရင္ကဆိုသူ႔တူေလးက သူ႔ကိုျပန္ေျပာတာမ်ိဳး
မရွိ၊အေဒၚက ဒါဆိုဒါသာမလုပ္တက္တာ။အရမ္း
႐ိုေသၾကတာမ်ိဳးျဖစ္သည္။အခုေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ သူ႔ကိုျပန္ေျပာေနတာ။
" ဟိုေကာင္ေလး မင္းကအိမ္ျပန္သင့္တယ္မထင္ဘူးလား၊မင္းေၾကာင့္နဲ႔မင္းလာမယ္ဆိုၿပီး လူႀကီးေတြကထမင္းမစားၾကဘူး၊ၿပီးေတာ့ အိမ္ကလူေတြ
ဒီေလာက္ႀကီးညဘက္အထိ တစ္ခါမွအကင္လုပ္
စားၾကတာမရွိဘဲ လုပ္စားေနရတယ္၊ဒါေတာင္
မင္းကအိမ္ျပန္မအိပ္ဘဲ အိမ္မွာအိပ္ဦးမယ္၊
မင္းက အေတာ္တရားလြန္တာပဲမဟုတ္လား "
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အေဒၚက ကူးေလးကိုၾကည့္ကာ
ခါးေထာက္ရင္း လူႀကီးေတြကဘယ္လိုျဖစ္ပါတယ္
ဆိုကာ စကားဆိုသည္။ကူးေလးလည္း အကုန္လုံးကိုအားနာသြားကာ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္တာေၾကာင့္
ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ကေလးေလးရွိရာရပ္ဝန္းကိုဖိ
ထားကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနားေထာင္ေနသည္။
" အစ္မ!နင္ခုနကလို ေမ့ေနတာပဲေကာင္းတယ္၊
ကေလးရွိေနတာကို ဘာစကားေတြေျပာေနတာလဲ "
ထယ္ေယာင္းအေဖက ေဒါသသံထြက္လာတာမို႔
ေျပာလိုက္ေရာ မၾကည္သလိုၾကည့္ကာ ကူးကိုသာ
ျပန္ဆူခ်င္ေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္းလည္း
သူ႔အပိုင္ကို ထိပါးေျပာဆိုေနသည့္အေဒၚေၾကာင့္
ေသာင္းက်န္းျပစ္ခ်င္ေပမဲ့ ကိုကိုအလွေလးနဲ႔
မ်ိဳးေစ့ေလးေၾကာင့္ ထိန္းထားရသည္။
" နင္တို႔ဟာေလ!ဘာမွမဟုတ္တာေလးကို အေရးႀကီးလုပ္ေနၾကတယ္၊ကေလးမရွိတာကို
ရွိတာလုပ္တာမ်ိဳကိုယုံ၊ရွိရင္လည္းဘာထူးလဲ!
ပိုက္ဆံေပးၿပီးျပန္ခိုင္းလိုက္ေပါ့၊ငါတို႔တူေလးက
သိကၡာရွိေနတာဆို--- "
ထယ္ေယာင္းအေဒၚက တစ္ေယာက္ထည္းသမားျဖစ္၏။ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ေယာက္ထည္းစိတ္
ဓာတ္အျပင္၊ငါဇြဲ၊ငါ့စိတ္ဆိုသည့္သေဘာေၾကာင့္
ခ်မ္းသာတာကိုမက္ေမာေနတာျဖစ္သည္။
" ေဒၚေလးေတာ္ေတာ့!!!!ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ကို
အဲ့လိုေတြမေျပာနဲ႔!မႀကိဳက္ဘူး!! "
" ေျမး...အဖိုးတန္ေလးကို အခန္းထဲေခၚသြားေတာ့၊
ေအးလည္းေအးတယ္၊ကေလးကပင္ပန္းထားလို႔အိပ္ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့ "
သူ႔သမီးရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ အဖိုးကမေနႏိုင္လို႔
ထယ္ေယာင္းရဲ႕စကားေတြၾကားျဖတ္ေျပာသည္။
ကူးကေတာ့ ထယ္ေယာင္းအေဒၚေျပာတဲ့စကား
ေၾကာင့္ အားနာကာအိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုတာခ်ည္းေတြး
မိေလသည္။ထယ္ေယာင္းတို႔ကေတာ့ အိမ္ထဲသို႔
ဝင္သြားေတာ့သည္။
" ဒယ္ဒီ သမီးကိုအေတာ္စိတ္ပ်က္မိလာၿပီ၊
ဘယ္လိုေတာင္ေျပာရက္ရတာလဲ၊ကေလးက
ကိုယ္ဝန္ရွိလို႔အားငယ္စိတ္ဝင္ေနတာေလ၊
အဲလိုေျပာလိုက္လို႔ အဖိုးတန္ေလးကဒယ္ဒီတို႔
မိသားစုၾကားလာေနရင္ အေနခက္ေနေတာ့မွာ "
အဖိုးကသူ႔သမီး ကင္မ္ယြန္းေဆာင္းအားၾကည့္လို႔
စိတ္ပ်က္ေသာေလသံျဖင့္ ေျပာသည္။ဇနီးသည္နဲ႔
တစ္ေထရာထည္းတူလြန္းသည့္သမီးက သားငယ္လိုသေဘာထားျပည့္ဝသူမဟုတ္ပါေလ။
" ဒယ္ဒီမေတြ႕ဖူးလား၊အဲ့ေကာင္ေလးက ကြၽန္မတူကိုဘယ္လိုသေဘာထားလဲဆိုတာ... "
" ကေလးေတြကိစၥကို နင္ဝင္မပါစမ္းနဲ႔၊သူတို႔ဘာသာအခ်ိန္တန္ရင္ ခ်စ္သြားလိမ့္မယ္၊ကေလး
ေတာင္ရေနၿပီမို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္က
ပိုဆက္ႏြယ္သြားလိမ့္မယ္၊အဲ့ေတာ့ အခုနင့္ပါးစပ္ကိုပိတ္ၿပီး အခန္းထဲျပန္အိပ္မလား၊ငါကပဲ--- "
" အကို...ေတာ္ပါေတာ့၊ကြၽန္မတို႔လည္း အနားယူၾကရေအာင္၊မနက္ၾက အဖိုးတန္ေလးရဲ႕မိခင္
လာမွမလား၊ကြၽန္မတို႔ ေစာေစာအိပ္ရေအာင္ "
ထယ္ေယာင္းအေဖေဒါသထြက္တိုင္း သူ႔ဇနီးကဘဲ
ၾကားထဲေျဖရွင္းေပးရေတာ့သည္။မဟုတ္ရင္
သူမက အေၾကာင္းပိုသိလို႔ပါေလ။
" ဒယ္ဒီ ကြၽန္ေတာ္တို႔အထဲဝင္ရေအာင္... "
ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းက သူ႔ဇနီးေၾကာင့္စိတ္ေလွ်ာ့
လိုက္ၿပီး သူ႔အေဖကိုတြဲကူသြားကာအိမ္ထဲသို႔
ဝင္သြားၾကေတာ့သည္။အျပင္မွာက်န္ခဲ့တဲ့
အေဒၚျဖစ္သူကေတာ့ ေဒါသထြက္ရင္းသာ။
" ၾကည့္ေနစမ္းပါ!လီယမ္ေလးနဲ႔ျဖစ္သြားေအာင္
ငါရေအာင္စီစဥ္မယ္၊ကေလးပါမေမြးႏိုင္ေအာင္
လုပ္ျပစ္မွာ! "
သူမကေတာ့တစ္ေယာက္ထည္း ရွိတယ္ထင္ၿပီး
သူမအေနာက္မွာအကင္ေတြလာသိမ္းေနသည့္
အိမ္ေတာ္ထိန္းကၾကားၿပီး အံ့ဩသြားသည္။
ထို႔ေနာက္ သခင္ႀကီးတို႔ကိုပါေျပာျပထားရန္
မွတ္ထားသည္။မဟုတ္ရင္ သခင္ေလးကူးနဲ႔
ကေလးေလးက အႏၲရာယ္ရွိသည္ေလ။
- - - - -
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ အဖိုးစကားကိုနားေထာင္လို႔
ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း သူ႔ကိုကိုအလွေလးကိုတြဲေခၚကာ
အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာၿပီး သူ႔အခန္းကိုသြားရသည္။
ေလွကားတက္လာတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာလည္း
ကိုကိုအလွေလးက ၿငိမ္လာတာမို႔ထယ္ေယာင္းက
အနည္းငယ္ရိပ္မိေနပါသည္။ကိုကိုအလွေလးက
ဒီအိမ္ကလူေတြအေပၚ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာ။
ကူးေလးစိတ္ညစ္စြာေတြးေနရင္း မ်ားျပားလြန္းတဲ့
ထယ္ေယာင္းတို႔ေလွကားကိုေတာင္ ပိုစိတ္ညစ္မိ
သည္။တကယ္ပဲ။မ်ားလိုက္တာ။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုေမးလိုက္ခ်င္သည္။ဒီလို
ေနရာကို ဘယ္လိုေတာင္ေလွကားအတက္အဆင္း
လုပ္ေနရတာလဲလို႔။
" ေမာင့္အခန္းေရာက္ၿပီ၊အဟမ္း...အခန္းကနဲနဲေတာ့ရွက္စရာေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊ေမာင့္ကိုေတာ့နားလည္ေပးပါ ေမာင့္အသက္ "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ ကူးေလးေတြးေနတုန္း
ရွိေသး ထယ္ေယာင္းကအခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ
ကူးကိုတြဲကာဝင္လာေတာ့ ကူးျမင္လိုက္ရတာက
မ်က္ဝန္းဝိုင္းေလးေတြက ပိုဝိုင္းသြား၏။
ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာျမင္ေနသည့္ ကူးရယ္ေနတဲ့
ပုံႀကီးကအႀကီးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ၿပီးေနာက္
ထယ္ေယာင္းက ကူးကိုကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေစလို႔
ကူးက ေျခရင္းကTvအႀကီးကိုၾကည့္ရင္းမွ
TVေနာက္နံရံမွာလည္း ပုံကထပ္ရွိေနေသးသည္။
ကူးေလး ရွက္သြားကာေခါင္းေလးငုံ႔ေနမိသည္။
ထယ္ေယာင္းကလည္း ကူးရွက္သြားတာကိုသိလို
ခပ္တိုးတိုးရယ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။
သည္ေတာ့မွ ကူးနည္းနည္းေခါင္းျပန္ေထာင္ႏိုင္
ေတာ့သည္။မဟုတ္ရင္ ရွက္လို႔႐ူးေတာ့မည္။
" ပုံသက္သက္ပဲကိုကပ္ၿပီး ဘယ္လို႐ူးေနတာလဲ
မသိဘူး၊ဘယ္လိုေတာင္လဲ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း၊
ငါရွက္လို႔႐ူးေတာ့မွာပဲ... "
ပုံေတြကိုျမင္ေနရေတာ့ ကူးရွက္ေနတာမို႔ေရွာင္
သည့္အေနျဖင့္ ေဘးဘက္ေတြကိုၾကည့္ေတာ့
အခန္းႀကီးကနက္ေစြေစြးျဖစ္ၿပီးအက်ယ္ႀကီး
ျဖစ္သည္။
" ေမာင့္အသက္...ေျခေထာက္ေဆးရေအာင္၊
နာေနတယ္မလား.... "
ထြက္လာျပန္ပါၿပီ။ေရဇလားႀကီးနဲ႔သဘတ္အျဖဴ
ရယ္နဲ႔။ကူးကိုရွက္ေအာင္ထပ္လုပ္ေတာ့မည္။
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းဘာလို႔အဲ့လိုေတြ ျဖစ္သြား
ရတာလဲ။အရမ္းပိုလာသည္။ကူးမေနတက္ဘူး။
သူတို႔တစ္အိမ္လုံးက ဂ႐ုစိုက္ေနတာေတာင္
တအားအေနခက္တာ။အခုေတာင္ ဒီလိုဆိုေတာ့
ပိုဆိုးပါသည္ေလ။
" ေမာင့္ကိုအားနာမေနနဲ႔ကြာ၊ေမာင္က မင္းရဲ႕
ခင္ပြန္းျဖစ္ေတာ့မွာ၊ၿပီးေတာ့ေမာင္က အသက္ကို
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမဲ့တာဝန္ရွိတယ္--ဟာ..
ေျခေထာက္ေတြက အေတာ္ေယာင္ေနတာပဲ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးထိုင္ေနသည့္ေရွ႕ဒူးေထာက္
ထိုင္ခ်ကာ ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္လုံးကို
ေထာက္ထားသည့္ သူ႔ဒူးေပၚတင္လိုက္သည္။
ၿပီးမွေျခအိတ္ေလးကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ကူးေျခေထာက္ေဖြးေဖြးေလးက ရဲရဲေလးျဖစ္ေန၏။
" ေမာင့္အသက္ေလး အရမ္းပင္ပန္းေနမွာပဲ...မြ! "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေလးရဲ႕ေျခေထာက္ရဲရဲေလးကိုမေဆးရေသးတာေတာင္ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနမ္း
ေတာ့သည္။ကူးကေတာ့ ထယ္ေယာင္းကကူးရဲ႕
ေျခေထာက္ကို နမ္းလိုက္လို႔လန္႔သြားကာ႐ုန္းထြက္
သည္။ဒါေတာင္ထယ္ေယာင္းကဆြဲထားၿပီးႏွစ္ဖက္
လုံးကိုပိုနမ္းျပသည္။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!ဘာလို႔နမ္းတာလဲ! "
" ေမာင္ကခ်စ္ျမတ္ႏိုးလို႔ပါ၊ကိုကိုအလွေလးနဲ႔
ပတ္သက္ရင္ေမာင္က အရာရာတိုင္းကိုျမတ္ႏိုး
လြန္းတာပါဗ်ာ.... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးေျခေထာက္ရဲရဲေလးကို
သူ႔ဒူးေပၚတင္ထားရင္း ေရေႏြးစပ္ထားသည့္
ဇလားကိုဆြဲယူကာ ကူးေျခေထာက္ေလးေတြကို
ထည့္စိမ္ထားၿပီး ေသခ်ာေဆးေပးေနသည္။
ဒါေတာင္ခပ္ဖြဖြေလးေတြေတာင္ ႏွိပ္ေပးေနတာ။
" ကိုကိုအလွေလး သက္သာရဲ႕လား၊ေမာင့္က
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ႏွိပ္ေပးေနတာမို႔နာတာတို႔ဆို
ေျပာပါ၊ေမာင္က အဆင္ေျပေျပလုပ္ေပးမယ္ "
ထယ္ေယာင္းက ဟိုေဆာ့မွာထားသည့္အတိုင္း
ကူးေလးရဲ႕ေျခဖဝါးေတြေရာအစ ေသခ်ာျဖည္း
ျဖည္းစီႏွိပ္ေပးေနသည္။ကူးေလးကေတာ့ ႏူးညံ့
လြန္းတဲ့ထယ္ေယာင္းအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကိုက္ခဲ
ေနတာေတာင္ သက္သာသြားမည့္ပုံစံမ်ိဳး။
ကူးက ထယ္ေယာင္းကိုမၾကည္ေသးေသာ္ျငား
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကေလးအတြက္ခ်စ္ေပးၿပီး၊
လုပ္ေပးေနတာပါလားဆိုၿပီး ေတြးမိေသးသည္။
ကူးကေတာ့ ကေလးေၾကာင့္ဆိုသည့္အေတြးေလး
ဝင္မိေပမဲ့လည္း ကင္မ္ထယ္ေယာင္းဘက္ကေတာ့
ကူးကိုအတည္ခ်စ္လို႔ တာဝန္ယူခ်င္တာျဖစ္၏။
" အိမ္ျပန္ဖို႔မေတြးေနနဲ႔၊ဘာမွအားနာစရာမရွိဘူး၊
ကိုကိုအလွေလးက ေမာင့္ရဲ႕အမ်ိဳးသားေလး၊
ေမာင္ခ်စ္ရတဲ့အိမ္သားေလး၊ေမာင္တို႔မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ပါးပါး... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕မ်က္ႏွာက
အဆင္မေျပေနဟန္ျပတာေၾကာင့္ ခုနကကိစၥထင္
ၿပီး ေသခ်ာရွင္းျပကာ ကိုကိုအလွေလးကသူ႔အပိုင္
ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေနသည္။
" ကေလးနာမည္ကို ဘာလို႔မ်ားမ်ိဳးေစ့ေလးလို႔
ေပးရတာလဲ၊ကေလးက နာမည္လွလွေလးရွိေန
သင့္တာကို... "
ကူးေလးက ေျခအေဆးခံရင္းမွသူ႔ရပ္ဝန္းေလးကို
ကိုင္ကာေျပာသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ရယ္ရင္း
ကူးေျခေထာက္ေလးကိုေသခ်ာေဆးေပးၿပီးေနာက္
သဘတ္ျဖင့္သုတ္ေပးေနရင္းမွ ခပ္ဖြဖြနမ္းၿပီး
စကားဆိုသည္။
" ေဆးၿပီးၿပီ၊ေန႔တိုင္းလည္း ေမာင္ကဂ႐ုစိုက္ေပး
မွာမို႔ ေမာင့္အသက္ကမ်ိဳးေစ့ေလးအတြက္က်န္း
မာေအာင္ေနေပးပါခင္ဗ်... "
ကူးေလးေမးသည္ကိုမေျဖဘဲ ကူးေျခေထာက္ကို
ျပန္နမ္းရင္း ကူတင္ေပၚေသခ်ာထိုင္ေစကာ
ကူးေျခအိတ္နဲ႔ ေရဇလားကိုကိုင္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲ
ျပန္ဝင္သြားသည္။ကူးမ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္မိၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူလိုက္မိသည္။
ကူးကိုေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္သလိုျပဳမႈသြားသည္မို႔ ႏႈတ္ခမ္းအလိုလိုဆူတက္သြားသည္။ကူးေမးေန
တာကိုမေျဖဘဲ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီးေရခ်ိဳးခန္း
ထဲဝင္သြားသည္။ဒါ့အျပင္ေရေတာင္ခ်ိဳးေနေသး
တာ။
" ဘယ္လိုမေကာင္းတဲ့ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းပါလဲ "
ကူးကေျပာလိုက္ေပမဲ့လည္း ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို
ခပ္ျဖည္းျဖည္းဖြင့္ကာနားေထာင္ေနသည့္
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလး၏စိတ္ဆိုး
ေနသည့္အသံေလးကိုအသည္းယားေနတာျဖစ္၏။
ထယ္ေယာင္းလည္း ကိုကိုအလွေလးကိုခဏထားၿပီးေရခ်ိဳးရေတာ့သည္။တစ္ေန႔လုံးလည္းအလုပ္
ရႈပ္ေနသည့္အျပင္ ဟိုေျပးဒီေျပးကိုကိုအလွေလး
ရွိလာခဲ့ရေသးတာမို႔ ထယ္ေယာင္းတစ္ကိုယ္လုံး
သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရၿပီ။
ခဏၾကာေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးေရာBathrobeဝတ္ကာ
ေသခ်ာႀကိဳးခ်ည္လိုက္ကာ ကိုကိုအလွေလးတစ္
ေန႔လုံးႏႈံးခ်ိေနမွာဆိုးလို႔ ေရပတ္တိုက္ေပးဖို႔လို႔ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။
ထယ္ေယာင္းအခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ရယ္မိ၏။
ကိုကိုအလွေလးက သူ႔ကိုေစာင့္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္ေန
သည္။သူ႔ကုတင္ေပၚမွာေကြးေကြးေလးအိပ္ေနၿပီး
ကူးေလးအနားလာကူပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို
ႏွာေခါင္းနစ္ဝင္သည္အထိနမ္းလိုက္ၿပီး ကူးေလးရဲ႕
အဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္ေတာ့သည္။
" ဟူး!ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!အခုကေရပတ္တိုက္ေပး
မွာ၊မဟုတ္တာေတြေတြးမေနနဲ႔ေတာ့... "
ကူးေလးကိုအက်ႌစခြၽတ္လိုက္ေရာ ေပၚလာတဲ့
လည္တိုင္ေလးရယ္၊ညႇပ္႐ိုးျဖဴျဖဴေလးေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းသက္ျပင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေန၏။
ကိုကိုအလွေလးနဲ႔တစ္ခါထည္း ထိေတြ႕ၿပီးေနာက္
ထပ္ၿပီးလည္းေတြ႕ခ်င္၊ထပ္ၿပီးလည္းဆက္ႏႊယ္
ခ်င္ေသးသည္။အခုေတာ့စိတ္ကိုထိန္းထားၿပီး
မဂၤလာဦးညမွပဲ ဆက္ေတာ့မည္။
ကူးေလးရဲ႕အေပၚပိုင္းကိုသန္႔ရွင္းေပးၿပီးေရာ
ေအာက္ပိုင္းကိုခြၽတ္ေပးၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပး
လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွ ထယ္ေယာင္းဝတ္သည့္
ညဝတ္အက်ႌအနက္ကို ေဘာင္းဘီမဝတ္ေပးေတာ့
ဘဲ အေပၚအတြက္သာဝတ္ေပးရင္း သူ႔အသက္ရဲ႕
ဗိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေပၚကိုအၾကည့္ေရာက္ေတာ့
ၿပဳံးကာ နမ္းလိုက္သည္။
" ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလး ဗိုက္ထဲရွိေနတာမလား၊
ဒယ္ဒီက မ်ိဳးေစ့ေလးထြက္လာမွာကိုေစာင့္ေနလို႔
က်န္းက်န္းမာမာေလးနဲ႔ လိမၼာေအာင္ေနေပးပါ၊
မဟုတ္ရင္ မ်ိဳးေစ့ေလးထက္ဒယ္ဒီ့အသက္က
အမ်ားႀကီးခံစားေနရမွာ.... "
ထယ္ေယာင္းက မ်ိဳးေစ့ေလးရွိရာရပ္ဝန္းအနားကို
နမ္းရင္းေျပာေတာ့သည္။မ်ိဳးေစ့ေလးသာရွိေနတာ
ပိုခံစားရမွာက သူ႔အသက္မို႔စိတ္ပူတာကလည္းရွိ
ေသး၏။ခ်စ္လြန္းလို႔ ဒီလိုအပိုင္ရတာေတာင္
႐ူးမတက္ေပ်ာ္ရတာလည္း ထယ္ေယာင္းပဲမို႔။
" ဂယူ...ဂယူ... "
ထယ္ေယာင္းေတြးေနရင္း ကူးေလးက'ဂယူ'ဆိုၿပီး
ေယာင္ေနရင္းျပန္အိပ္သြားသည္။အသက္က
ျပန္အိပ္သြားႏိုင္ေပမဲ့ ထယ္ေယာင္းကအဆင္မေျပ
ေနပါေလ။
ထယ္ေယာင္းလက္သီးကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားလိုက္သည္။ၿပီးေတာ့မွ သူ႔အသက္မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္းလက္ဖမိုးေလးကို
နမ္းၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာမွာကပ္ထားသည္။
" ေမာင္က ကိုကိုအလွေလးခ်စ္လာေအာင္လို႔
ႀကိဳးစားပါ့မယ္၊ခ်စ္တယ္...ေမာင့္အသက္... "
ထယ္ေယာင္းက ကူးလက္ေလးကိုနမ္းၿပီးေနာက္ေရဇလားကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲျပန္ထားလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွသူ႔ကိုကိုအလွေလးနား ျပန္လာရင္း
ေဘးနားမွာအိပ္ကာ ကိုကိုအလွေလးကိုလည္း
သူ႔ရင္ခြင္ထဲသိမ္းႀကဳံးဖက္ထားမိၿပီး အိပ္ေနတာ
ေတာင္ ႏႈတ္ခမ္းဆူဆူေလးလုပ္ေနတာမို႔
ထယ္ေယာင္းအသည္းယားကာ နမ္းလိုက္သည္။
" မြ!ေကာင္းေသာညပါ ေမာင့္အသက္၊အိမ္မက္ထဲ
ေမာင္ပါတဲ့အိမ္မက္ေလးပဲ မက္ေနပါေစဗ်ာ၊
ပါးပါးဗိုက္ထဲက ဒယ္ဒီ့မ်ိဳးေစ့ေလးလည္း
ေကာင္းေသာညပါ... "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အသက္နဲ႔သူ႔ကေလးကိုလည္း
သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ထိုသို႔ေျပာၿပီး ကိုကိုအလွေလး၏
ကိုယ္ငယ္ေလးကိုဖက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့သည္။
- - - - -
" အစားစာကိုေကာင္းေကာင္းေလးျပင္ဆင္ထား၊
လိုအပ္တာေတြကအစ ေသခ်ာရွာလုပ္ထားလိုက္၊
အိမ္ေတာ္ထိန္းက က်န္တာေတြစီစဥ္ထားေပးပါ "
မနက္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေစာေစာ
ႏိုးေနတာမို႔ ကိုကိုအလွေလးကိုမႏႈိးေတာ့ဘဲ
ေရခ်ိဳးကာသန္႔စင္ၿပီး Suitအျပည့္ဝတ္ၿပီး
ကိုကိုအလွေလးအေမလာမွာမို႔ တစ္အိမ္လုံးကို
ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားရသည္။
" ဆရာ...ဆရာ့အပိုင္အတြက္ အဝတ္အစားဝယ္
လာခဲ့ပါၿပီ၊ေသခ်ာစစ္ေဆးပါဦး... "
ထယ္ေယာင္းျပင္ဆင္ေနရင္း ကူးေလးအတြက္
အဝတ္အစားကိုေယာင္းဝူမွတစ္ဆင့္မွာလိုက္တာမို႔
ေယာင္းဝူပို႔ေပးတာကို စစ္ေဆးေနသည္။အခုေတာ့
ကိုယ္ဝန္ရွိလာလို႔ အရမ္းၾကပ္တာမ်ိဳးေတြမဝတ္
ေစခ်င္ပါ။ကိုကိုအလွေလးကိုယ္တိုင္ကလည္း
ၾကပ္တာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္တာေတာ့အမွန္။
" စစ္ၾကည့္တာကဟုတ္ၿပီ၊မင္း အေမ့ကိုသြားေခၚ
ေတာ့ေလ၊ငါတို႔ေတြက ျပင္ဆင္ထားတာၿပီးေနၿပီ "
ေလွကားကေနအေပၚထပ္က္ို လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့
ေယာင္းဝူကို ထယ္ေယာင္းကေျပာလိုက္ေတာ့
ေယာင္းဝူကရယ္ျပသည္။ၿပီးမွ အေပၚထပ္က္ို
ထပ္ၾကည့္လိုက္ရင္း....
" ဆရာ့အပိုင္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔... "
" ဘာ!!! "
ထယ္ေယာင္းကေအာ္လိုက္ေရာ ေယာင္းဝူလည္း
လန္႔သြားသြားၿပီး အိမ္ေတာ္ထိန္းနဲ႔အတူအိမ္အကူ
အားလုံးလည္း လွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။
" ဆရာရယ္ ျဖည္းျဖည္းေျပာပါဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ္က
ဆရာ့အပိုင္နဲ႔ေတြ႕ရင္ မ်ိဳးေစ့ေလးအေၾကာင္းေလး
သိခ်င္လို႔ပါ၊ကေလးေလးရတာဂုဏ္ျပဳမို႔.. ဟဲဟဲ "
ထယ္ေယာင္းကိုေက်ာ္ၾကည့္ရင္း အေပၚထပ္ကို
လွမ္းၾကည့္ေနေတာ့ ထယ္ေယာင္းကမ်က္ဝန္း
စူးစူးေတြနဲ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေယာင္းဝူက
ၿငိမ္ၾကသြားသည္။
" ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ ေယာက်ာ္းငါရွိတယ္၊ၿပီးရင္
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ဒယ္ဒီလည္း မင္းေရွ႕တည့္တည့္မွာ
ရွိေနတာကို ဘာလို႔ငါ့ကိုေက်ာ္ၿပီးသြားေမးခ်င္ရ
တာလဲ.... "
" ဟဲဟဲ..ဆရာ့အပိုင္က စကားအေကာင္းေျပာ
တယ္ေလ၊ဆရာကေမးလိုက္တာနဲ႔ ေဒါသထြက္လို႔
ကြၽန္ေတာ္ကေၾကာက္လို႔ပါဗ်ာ.... "
ထယ္ေယာင္းအေျပာက္ို ေယာင္းဝူကျပန္ေျဖ
ေတာ့ ထယ္ေယာင္းေခါင္းခါေတာ့သည္။
ဒီေကာင္!မ်ိဳးေစ့ေလးအေၾကာင္းမေျပာမခ်င္း
ထြက္သြားမည္မဟုတ္တာမို႔ ထယ္ေယာင္းသူ
သိမ္းထားသည့္ဓာတ္ပုံကဒ္ေလးကိုျပလိုက္၏။
" ငါနဲ႔ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ မ်ိဳးေစ့ေလး၊ခ်စ္စရာ
ေကာင္းတယ္မလား၊ငါ့ကေလးေရာက္လာရင္
မင္းကို အနားပဲေနခိုင္းေတာ့မွာ၊မင္းကပိုၿပီး
ကေလးထိန္းရမယ္... "
ထယ္ေယာင္းက မ်ိဳးေစ့ေလးကိုထုတ္ႂကြားေနလို႔
ေယာင္းဝူမွာ မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ၾကည့္မိေတာ့သည္။
ကေလးကျဖင့္ အခုမွေသးေသးေလးပဲရွိေသး၊
ခ်စ္စရာေကာင္းရတာနဲ႔လုပ္ေနေသးသည္။
အျပင္မွာေတာ့ထုတ္မေျပာရဲဘူး။ဆရာ့ကိုေၾကာက္
ရသည္။
" သိပါတယ္၊အခုေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ပဲလိုက္ေစာင့္
ေရွာက္ရဦးမွာမလား... "
" ကိုကိုအလွေလး၏ ေယာက်ာ္းငါရွိတယ္၊မင္းကို
မလိုအပ္ဘူး၊ေဟ့ေကာင္!စကားမမ်ားနဲ႔ေတာ့၊
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕အေမကိုသြားေခၚလ္ိုက္၊ၿပီးရင္
ငါမွာထားတဲ့ ကုမၸဏီကိုဒီသတင္းျဖန္႔လိုက္!
ဆက္ခံသူေသးေသးေလး ေရာက္လာၿပီလို႔ "
ထယ္ေယာင္းခပ္ေယးေယးၿပဳံးၿပီးေျပာသည္။
သည္ေတာ့ေယာင္းဝူလည္း သေဘာေပါက္ကာ
ဆရာ့အပိုင္၏အေမကိုသြားေခၚရန္ ထြက္သြား
ေတာ့သည္။ဆရာတို႔ကေတာ့ အဆင္ေျပေတာ့
မည္ေပါ့။
ထယ္ေယာင္းလည္း လိုအပ္တာေတြမွာၿပီးေနာက္
အေပၚသို႔တက္လာေတာ့ ကိုကိုအလွေလးက
ေရခ်ိဳးခန္းမွာေရခ်ိဳးလို႔ေတာင္ၿပီးလို႔ bathrobe
ဝတ္ၿပီးထြက္လာသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့
လန္႔သြားကာအနားသြားၿပီးေမးယူရသည္။သူမရွိဘဲေရခ်ိဳးေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္မွာစိုးရိမ္သည္။
" ဘာလို႔တစ္ေယာက္ထည္း ေရခ်ိဳးေနရတာလဲ၊
ေမာင့္ကိုဖုန္းဆက္လွမ္းေခၚတာမဟုတ္ဘူးကြာ၊
အဆင္ေျပလား ေရခ်ိဳးရတာ... "
" အင္း... "
ထယ္ေယာင္းကစိတ္ပူရင္းေမးကာ ကူးေလးကို
တြဲေပးၿပီးကုတင္ေပၚထိုင္ေစသည္။သူကေတာ့
ကိုကိုအလွေလးေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီးလက္
ျဖဴေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ေမးသည္။
ကိုကိုအလွေလးက ျပန္ေျဖေတာ့ခပ္ေအးေအး။
ထယ္ေယာင္းလည္းဆက္မေမးေတာ့ဘဲ မ်ိဳးေစ့ေလးရပ္ဝန္းကို သြားထိေတြ႕လိုက္သည္။
" မ်ိဳးေစ့ေလး ညကေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္တယ္မလား၊ဒယ္ဒီလည္း ဒယ္ဒီ့အသက္ကိုဖက္
ထားရေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ကြာ၊ေနာက္ေန႔ၾက
ဒယ္ဒီပုံျပင္ဖတ္ျပမယ္၊ပါးပါးကိုလည္း ပင္ပန္း
ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ကြာ၊လိမၼာတယ္မလား မြ! "
ကူးေလးက ထယ္ေယာင္းေျပာသမွ်ကိုၾကည့္ေန
မိသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက တစ္သီးသန္႔ထည္း
ေနတက္တဲ့သူဆိုတာ ကူးသတိထားမိသည္။ဒါေပမဲ့
ကေလးခ်စ္တက္တယ္ဆိုတာေတာ့ ကူးမသိဘူး။
ကူးက ကင္မ္ထယ္ေယာင္းအေၾကာင္းဆို
မ်ားမ်ားမသိခ်င္တာလည္းပါမည္။
အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကေလးေလးေၾကာင့္သာ
အဲ့ဒီကေလးေလးက ကင္္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေသြးတစ္ဝက္ပါေနလို႔သာ ကူးရဲ႕ကေလးေလးအတြက္
ေတြးေနရတာျဖစ္သည္။
တကယ္လည္း ကူးကကင္မ္ထယ္ေယာင္းနဲ႔သာ လက္ထပ္မိသြားရင္ဂယူနဲ႔ေဝးသြားမွာ။ကူးနဲ႔ဂယူရဲ႕ ကံကဒီေလာက္ေလးပဲဆိုေတာ့ ကူးလည္းမခြဲခြာ
ခ်င္ေပမဲ့ အေတာ့္ကိုစိုးရိမ္မိသည္။ဒီအိမ္က
အဖိုးရယ္၊အေဖနဲ႔အေမက ကူးကိုလက္ခံေပမဲ့
အေဒၚျဖစ္သူကလက္ခံတာမဟုတ္ပါ။ကူးေၾကာင့္
ကေလးေလးကိုပါ အမုန္းမခံေစခ်င္ဘူး။
" ကိုယ္ဝန္သည္က စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားလို႔မရဘူးတဲ့၊
ဘာမွေလွ်ာက္မေတြးဘဲ ေမာင့္ကိုသာလက္ထပ္
လိုက္ေတာ့ဗ်ာ၊ေမာင္က ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ခင္ပြန္း၊
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ဒယ္ဒီျဖစ္ခ်င္ေနၿပီ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕ေရစိုေနသည့္မ်က္ႏွာကို
သဘတ္ျဖင့္ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးရင္း ေျပာသည္။
ကူးကေတာ့ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ျဖင့္
ထယ္ေယာင္းေျပာတာေတြကိုနားေထာင္ေန၏။
ကိုကိုအလွေလးက အခုထိမာနရွိေနတုန္း။
" ေမးစရာရွိတယ္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္း "
" ေမာင္ေျဖေပးမယ္ အကုန္ေမးလိုက္... "
ကူးေလးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ပုခုံးကိုပုတ္ကာျဖင့္
ေမးေတာ့ ထယ္ေယာင္းကၿပဳံးရင္းေျဖသည္။
ဒါေတာင္ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕ကိုယ္ငယ္ေလးကို
အက်ႌမဝတ္ေပးခင္သဘတ္ျဖင့္ ေနရာစုံသုတ္ေပး
ေနတာျဖစ္သည္။
" ငါကေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ၿပီး ဒီလိုေတြအထိ
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရတယ္၊ၿပီးေတာ့လည္း ငါ့မွာက
ဘာမွပိုင္ဆိုင္တာမရွိဘူး "
ကူးေလးကဆိုေတာ့ ထယ္ေယာင္းကတစ္ကိုယ္လုံး
သဘတ္သုတ္ေပးရာမွရပ္လိုက္ၿပီး သူလက္ထဲပါ
လာတဲ့အဝတ္အစားထုတ္ကို လက္ကမ္းေပး၏။
" ေမာင္က ေမာင့္အသက္ကိုခ်စ္တာ၊ဥစၥာပစၥည္း
တာေတြကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး၊ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရ
ေတာ့လည္းဘာျဖစ္လဲ၊ေမာင့္အတြက္ မ်ိးဆက္
ေလးေတာင္ရေသး၊ေျပာရရင္ ေမာင့္အသက္က
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ပါးပါးျဖစ္တာကံအေကာင္းဆုံးပဲ "
ထယ္ေယာင္းက ကူးရဲ႕မ်ိဳးေစ့ေလးရွိေနတဲ့ရပ္ဝန္း
ေလးကို တို႔ထိကာေျပာလိုက္ေတာ့ကူးေလးက
အံ့ဩသြားသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ကူးကို
ခ်စ္တယ္ဆိုတာသိေပမဲ့ အဲ့ေလာက္ႀကီးအထိ
ခ်စ္မယ္ဆိုတာကို မယုံၾကည္ခဲ့ပါေလ။အခုၾက
ၾကားလိုက္ရတဲ့ကူးနားကေတာင္ မယုံႏိုင္မိဘူး။
" သခင္ေလးနဲ႔သခင္ေလးကူး ေအာက္ထပ္မွာ
သခင္ေလးကူးရဲ႕မိခင္ေရာက္ေနပါၿပီ "
ထယ္ေယာင္းတို႔စကားေျပာေနၾကရင္း အျပင္မွ
အိမ္ေတာ္ထိန္းက အခန္းတံခါးကိုေခါက္ကာ
ေအာက္ထပ္မွာ ကိုကိုအလွေလး၏မိခင္ေရာက္
ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းလာေျပာေတာ့ ကူးေလးက
ပိုလို႔ကိုစိတ္လႈပ္ရွာသြားေတာ့သည္။
" ေမာင္တို႔ျပင္ဆင္ၾကရေအာင္၊ေမာင့္အသက္
ဒါကိုဝတ္လိုက္ေတာ့၊ေမာင္တို႔အတူတူသြားရ
ေအာင္ေလ၊ေတာ္ၾကာေခ်ာ္လဲေနမွာဆိုးလို႔ "
" အင္း!မင္းတို႔အိမ္ကေလွကားကအမ်ားႀကီး "
ကူးေလးက ဆူပုတ္ပုတ္ေလးေျပာေတာ့
ထယ္ေယာင္းသေဘာက်ကာၿပဳံးလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့မွေတြးမိသည္က ကိုကိုအလွေလး
အဝတ္ဝတ္ၿပီးရင္ ေပြ႕ခ်ီေခၚသြားမည္ဆိုရင္း။
ကူးအဝတ္လဲဖို႔ ထယ္ေယာင္းကသူ႔အဝတ္လဲခန္း
ထဲဝင္ေစသည္။အတန္ၾကာေတာ့ ကူးကအဝတ္လဲ
ၿပီးထြက္လာေရာ ထယ္ေယာင္းကမင္းသမီးေလး
အလားေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။
" ဘာလုပ္တာလဲ!ငါလမ္းေလွ်ာက္မွာလို႔! "
" ေမာင့္အသက္ေညာင္းေနမွာဆိုးလို႔ ေမာင္ကဒီလို
ေပြ႕ခ်ီသြားေပးမယ္၊ခ်စ္တယ္...ေမာင့္အသက္ကို၊
ဗိုက္ထဲကမ်ိဳးေစ့ေလးကိုေရာပဲ... "
ကူးကျငင္းမယ္ဆိုေရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပး
ကာ ကူးကိုလည္းခ်စ္တယ္ေျပာရင္း သူ႔ကေလးပါ
မခ်န္ေစခဲ့ရန္ေျပာေတာ့ ကူးမသိမသာခပ္ေယးေယးၿပဳံးမိပါ၏။
" ေမာင္တို႔အေပၚထပ္မွာ ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့
အျမန္ဧည့္ခန္းဘက္ဆင္းမွျဖစ္မယ္၊ေဟာဒီက
မ်ိဳးေစ့ေလးရဲ႕ပါးပါး ဗိုက္ဆာေနၿပီမလား "
" အင္း...ငါဗိုက္ဆာတယ္ "
ထယ္ေယာင္းကရယ္လိုက္ရင္း ကူးေလးကိုေသခ်ာ
သူ႔လည္တိုင္ကိုဖက္ေစကာ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္း
လာၾကသည္ေလ။ကူးေလးက လက္မထပ္ခင္က
ဂ႐ုစိုက္ခံရသလို၊လက္ထပ္ၿပီးရင္ေတာင္လည္း
ပိုဂ႐ုစိုက္ခံရမည္ဆိုတာေသခ်ာပါသည္ေလ။
- - - - -
ကုမၸဏီဘက္မွာေတာ့ ဥကၠဌကင္မ္က အေရးႀကီး
ကိစၥရွိလို႔ေရာက္မလာေသးေပမဲ့ ေယာင္းဝူကပင္
ဥကၠဌရဲ႕အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ေပးေနရသည္။
ထို႔အတူထယ္ေယာင္းမွာထားတဲ့ ကိစၥကိုလည္း
လုပ္ထားရေတာ့ မေျပာထားေသး။
ဂယူဆိုသည္လည္း ကူးသူ႔ကိုျပန္စိမ္းကားသြားတာ
ဆိုသည့္အခ်က္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုျပန္ျပင္ရမလဲလို႔
ေတြးမိေနပါေတာ့သည္။ကူးမရွိေတာ့ ဂယူလည္း
မၿပဳံးႏိုင္သလို အလုပ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္းမ
လုပ္ႏိုင္။ဒီညေနေတာ့ ကူးကိုထပ္သြားေတြ႕ရမည္။
အဲ့ၾကျပန္ဖြင့္ေျပာၿပီး ကူးနဲအဆင္ေျပေအာင္သာ
ျပန္ႀကိဳးစားရမည္။
" ဟဲ့ဟဲ့...ကယ္ၾကပါဦး၊နင္တို႔ ကုမၸဏီကSNSကို
ၾကည့္ၿပီးၿပီလား၊ငါျဖင့္ျမင္လိုက္ရတဲ့မ်က္လုံးကို
မယုံႏိုင္ဘူး!!! "
ဂယူက ကူးအေၾကာင္းေတြးေနရင္းရွိေသး
အစ္မယြန္းဟယ္က စာ႐ြက္အထပ္လိုက္ကိုင္ကာ
သူ႔ဖုန္းကိုၾကည့္ရင္း ဌာနဘက္ကိုအေျပးေရာက္
လာခဲ့သည္။အထဲကိုေရာက္ေတာ့ ဂယူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး
အစ္မယူရီဘက္ကိုေျပးကာ ဖုန္းကိုျပသည္။
" ယူရီၾကည့္ပါဦး၊အတည္ႀကီးေရးထားတာေရာ
ေဆးစစ္ထားေတြကအစ အမွန္ေတြခ်ည္းပဲ "
အစ္မယြန္းဟယ္က အစ္မယူရီအနားကိုသြားၿပီး
ျပလိုက္ေတာ့ အစ္မယူရီမ်က္ႏွာကလည္းပ်က္ကာ
အစ္ကိုဂြၽန္ေဆာ့နဲ႔အစ္ကိုေဂ်ာင္ဟြန္းပါသြားၾကည့္
ေတာ့ အားလုံးမ်က္ႏွာမေကာင္းတာကို မင္ဂယူ
သတိထားမိပါေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ဌာနမႉးက အခန္းထဲဝင္ေရာက္လာၿပီးမွ
မင္ဂယူ႔ဘက္ကိုၾကည့္ကာ ရယ္ၿပီးစကားဆို၏။
" မင္ဂယူ!မင္းေတာ့သြားၿပီပဲ၊ဥကၠဌကင္မ္က
မင္းရည္းစားကို ရသြားၿပီး၊ဟားဟား... "
" ဘာ!... "
မင္ဂယူအံ့ဩသြားသည္။ကူးနဲ႔သူက ျပတ္တာ
ေတာင္မၾကာေသးတာကို ဘာလို႔ကူးကဥကၠဌနဲ႔
လက္ထပ္ရမွာလဲ။ၿပီးေတာ့ အစ္ကိုေတြဘက္ကို
ၾကည့္လိုက္ျပန္ေတာ့ အားလုံးကဌာနမႉးရဲ႕
စကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္လွည့္သြားတာမို႔
မင္ဂယူမယုံႏိုင္စြာ ဌာနမႉးကိုထပ္ေမးလိုက္၏။
" ဘာျဖစ္တာလဲ... "
" မင္းမသိေသးဘူးပဲ၊ကုမၸဏီက SNSမွာလည္း
တင္ထားၿပီးၿပီကို၊ေခါင္းစဥ္ေလးေတာင္သြား
ဖတ္ၾကည့္လိုက္၊လွလွပပေလးကြ!ဥကၠဌကင္မ္က တကယ္ကံေကာင္းေနတာ အင့္! "
" ခင္ဗ်ား!ဘာစကားေျပာတာလဲ! "
ဂယူေဒါသထြက္ကာ ဌာနမႉး၏အက်ႌေကာ္လန္ကို
ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့ ဌာနမႉးေတာင္ဘာအသံမွမထြက္
ေတာ့ပါ။ထို႔အတူဂြၽန္ေဆာ့နဲ႔ေဂ်ာင္ဟြန္းကလာ
တားေတာ့သည္။
" ဟုတ္တယ္မင္ဂယူ..၊ေဂ်ာင္ကူးေလးက ဥကၠဌနဲ႔
လက္ထပ္ရေတာ့မွာ၊မင္းကိုယ္တိုင္သတင္းလာ
ဖတ္သင့္တယ္... "
ဂြၽန္ေဆာ့ကဆြဲထားရင္းမွေျပာလိုက္ေတာ့ ဂယူက
ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးလိုက္ကာ အစ္မယူရီအနားကို
ေျပးသြားသည္။အစ္မယူရီအနားကိုေရာက္ေတာ့
ဖုန္းကိုယူလိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းစဥ္ကို
ေတာင္လွလွပပ ေရးထားၿပီးပုံေတာင္ပါေသး။
' KIM VICTORYရဲ႕ဆက္ခံသူအသစ္မွေနာက္
ဆက္ခံသူေသးေသးေလးေရာက္လာျခင္း ' တဲ့။
" ဆက္ခံသူေသးေသးေလး... "
မင္ဂယူအံ့ဩသြားကာ စာေတြဆက္ဖက္မိေတာ့
မင္ဂယူ႔ရင္ထဲလည္း နာက်င္သြားသည္။
" ငါဖတ္ျပေပးမယ္ မင္ဂယူ... "
အစ္မယြန္းဟယ္က ဖုန္းကိုဆြဲယူလိုက္သည္။
မဟုတ္ရင္ မင္ဂယူေဒါသကိုသိလို႔ျဖစ္၏။
" KIM VICTORYရဲ႕ဥကၠဌကင္မ္ထယ္ေယာင္းက
သူ၏---ခ်စ္သူဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုနဲ႔အတူ ခ်စ္သူေတြျဖစ္
ၾကၿပီးမၾကာ ခ်စ္သူ၏က်န္းမာေရးေၾကာင့္
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေဆး႐ုံကိုျပေတာ့ ဆက္ခံသူအသစ္ေလးေရာက္ရွိလာခဲ့တာျဖစ္ပါသည္။၎တို႔
ေဖာ္ျပခ်က္အရဥကၠဌကင္မ္က သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔မၾကာမွီလက္ထပ္မွာမို႔ ကင္မ္မ်ိဳ႐ိုးေျပာင္းမည့္ခ်စ္သူ၏
ပုံေလးႏွင့္တကြ ဆက္ခံသူအသစ္ကိုပါထုတ္ျပထားျခင္းရွိပါသည္။ "
အစ္မယြန္းဟယ္ရဲ႕စကားေနာက္ မင္ဂယူတို႔
ပုံကိုဆက္ဆြဲၾကည့္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္
ကူးနဲ႔ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ေဆး႐ုံကေနထြက္လာ
တဲ့ပုံရယ္၊ပါတီပြဲတုန္းကအတူထိုင္ေနၾကသည့္
ပုံရိပ္ေၾကာင့္ရယ္၊ဆက္ခံသူရွိေၾကာင္းစစ္ေဆး
ထားသည့္ပုံေလးအား ျပထားတာေၾကာင့္ဂယူ
စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ေတာ့သည္အထိ။
" ဆက္ခံသူအသစ္ရွိေၾကာင္းပုံတဲ့၊ကေလးေလးက
တကယ္ရွိေနတာပဲကို၊ဘယ္ကထည္းကမ်ား
ကူးေလးက ဥကၠဌကင္မ္နဲ႔တြဲေနရတာလဲ၊ၿပီးေတာ့
ကိုယ္ဝန္ရွိတယ္ဆိုတာက ဒီမွာေဖာ္ျပသြားတဲ့အထဲ
အေသခ်ာႀကီးေရးသြားခဲ့တာ "
အစ္မယူရီရဲ႕စကားေၾကာင့္ မင္ဂယူ႔မွာစိတ္ထဲ
မၿငိမ္ႏိုင္ေတာ့ ကူးကိုသူလမ္းခြဲတဲ့အခ်ိန္ကအိပ္
တာကိုျပန္ေတြးမိသြားသည္။ကူးကိုလမ္းမခြဲခင္
ၾကားလိုက္ရတာက အတူအိပ္ေနၾကသည္တဲ့။
ၿပီးေတာ့ဂယူသိသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက
ဂယူ႔ကိုတမင္သက္သက္ နင္းေျချပသြားတာ။
ကူးကိုသူပိုင္ၿပီးဆိုၿပီးျဖင့္။
ဒုန္း!
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းမင္းက!ငါ့ကူးကိုလုသြားခဲ့
တာပဲ၊ကူး!ကိုယ့္ရဲ႕ကူး!ကူးကိုေတြ႕ရမယ္! "
စာေတြကိုဖတ္ၿပီးေရာဂယူ႔မွာမယုံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ၿပီးသူ႔ကုတ္နဲ႔အတူလြယ္အိတ္ကိုယူကာ ေျပးထြက္
သြားေတာ့သည္။အထင္ကကူးအိမ္ကိုသြားၿပီး
ေမးၾကည့္ဖို႔ျဖစ္မည္။အားလုံးလည္းမတားမိပါ။
ကူးနဲ႔မင္ဂယူတို႔ၾကား သူတို႔မသိလိုက္ရတဲ့ကိစၥမို႔။
တစ္ဖက္ကဧည့္ေတြ႕ခန္းအႀကီးႀကီး၌တြင္လည္း
ကင္မ္မိသားစုနဲ႔အတူ ကူးတို႔သားအမိက
တိတ္ဆိတ္စြာရွိေနၾကေသးသည္။အေဒၚက
သားအမိႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာက
ရႈံ႕ေသးသည္။
ကင္မ္အဖိုးက ကူးေလးရဲ႕အေမကိုေရာက္ေရာက္
ျခင္းထည္းက ကူးေလးနဲ႔ကင္မ္ထယ္ေယာင္းတို
ကိစၥရွင္းျပထားသည္မို႔ ကူးအေမမွာသူ႔သားကိစၥ
အံ့ဩသြားေပမဲ့လည္း သူမေပ်ာ္ပါသည္ဆိုၿပီး
ေျပာသည္။
" သည္ေတာ့ မိခင္ကိုယ္တိုင္လည္းလက္ခံေတာ့
လက္ထပ္ပြဲပိုဘယ္ေတာ့ေလာက္စီစဥ္ရမလဲ၊
စိတ္မပူပါနဲ႔၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္က အမ်ားႀကီး
စီစဥ္ေပးမွာပါ၊ဘာလို႔ဆို ကူးေလးကဒီအိမ္ရဲ႕
အဖိုးတန္ေလးမို႔ပါ "
ထယ္ေယာင္းအေဖက ကူးအေမကိုၾကည့္ရင္း
ေျပာေတာ့ ကူးအေမကသူမသားေလးဘက္ကို
ၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။သူမက ဘာမွမလိုအပ္ဘူး။
သူ႔သားေလးအဆင္ေျပရင္သာေက်နပ္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ မ်ိဳးေစ့ေလးနဲ႔အဖိုးတန္
ေလးရွိရင္သာရၿပီမို႔ ဘာမွမလိုအပ္ပါဘူး "
အဖိုးကပါ ကူးေလးရဲ႕မိခင္ကိုေျပာေတာ့ ကူးေလးရဲ႕အေမက အမ်ားႀကီးၿပဳံးမိေတာ့သည္။သူမသား
ေလးကူးကူးက တကယ့္ကိုအခ်စ္ခံေလးပါပဲ။
သို႔ေပမဲ့ သူမ,သတိထားမိသည္က ေကာင္ေလးရဲ႕
အေဒၚကိုသာျဖစ္သည္။သူမ၏သားကူးေလးကို
မၾကည္သလိုၾကည့္ေနတာ။
" တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ကြၽန္မတို႔က
ဘူဆန္ဘက္ကေန သားေလးရဲ႕ပညာေရးအတြက္လာရေတာ့ ေတာ္႐ုံဘာမွမပိုင္ဆိုင္ထားရပါဘူး၊
ဒါေပမဲ့သားေလးကိုလက္ခံေပးၾက--- "
" ဘယ္သူကလက္ခံေပးတယ္လို႔ေျပာလဲ၊ကြၽန္မတို႔
အသိုင္းအဝိုင္းက အမ်ားႀကီးလုပ္ေပးတာေတာင္
ရွင္တို႔ဘက္က ဘာရစရာမွလည္းမရွိဘူး၊အကယ္လို႔ရွင့္အိမ္ေပးတာေတာင္ ကြၽန္မတို႔တူေလးက
ေနတက္တာမဟုတ္ဘူး၊ကြၽန္မတူေလးကို ငယ္ငယ္
ေလးထည္းက ဘုရင္လိုထားခဲ့တာ... "
" ေဒၚေလး... "
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကေအာ္လိုက္ေတာ့ ကူးက
မေအာ္ဖို႔ဟန္လက္ကိုျပန္ထိလိုက္သည္။ကူးနဲ႔
ထယ္ေယာင္းကေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ေနတာမို႔
ကူးကဘာမွလည္းမေျပာခ်င္လို႔ၿငိမ္ေနတာ။
" အစ္မ...နင္ဝင္မေျပာခ်င္ရင္လည္း အခန္းထဲ
ေအးေဆးသြားနားေနသင့္တယ္၊တစ္ဖက္မိခင္နဲ႔
ကေလးအေပၚကို အားနာစမ္းပါ! "
ဒယ္ဒီကေျပာျပန္ေတာ့ ေဒၚေလးကေရွ႕ကအသီးကို
တစ္စိပ္စားလိုက္ရင္း ျပန္ေျဖသည္။
" ငါတို႔အသိုင္းအဝိုင္းကႀကီးတယ္ေလ၊ဘာမွမရွိဘဲ
ေနရာယူခ်င္ေနတဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့သူမ်ားေရွ႕
မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔လုပ္ျပမယ္ေပါ့၊ငါကေတာ့-- "
" သမီးအခန္းထဲျပန္ဝင္သြားရင္ေကာင္းမယ္၊
ေျမးေလးကအရမ္းခ်စ္ေနတာေလ၊ၿပီးေတာ့
ကေလးပိစိေလးပါေရာက္ေနတာ၊ခ်စ္ၾကလို႔
စီစဥ္ေပးဖို႔ပဲေတြးရမယ္ "
" ဟုတ္တယ္၊ကြၽန္ေတာ္က ကိုကိုအလွေလးကို
ခ်စ္တာ၊သူ႔ကိုပဲလက္ထပ္မွာ၊ကြၽန္ေတာ့္ကေလး
လည္းရွိတာမို႔ ကိုကိုအလွေလးကိုလက္ထပ္မယ္ "
အဖိုးကေျပာေတာ့ ေဒၚေလးကလက္မခံပါဘဲ ေဒၚေလးကကူးတို႔ဘက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာသည္။
" ကြၽန္မကေတာ့ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးကိုသေဘာမက်ဘူး၊
ဘာမ်ားမက္ေမာစရာရွိလဲ၊လူကသာလွလွပပ
ရွိတာ၊ပိုင္ဆိုင္မႈမရွိဘူး၊ငါ့တူကခ်စ္တယ္ဆိုတိုင္း
ငါတို႔က ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြနဲ႔ဆက္စပ္ေနတာ၊
သူမ်ားကေျပာၾကရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ!
ဒါမ်ိဳးကိုလက္မခံႏိုင္ဘူး! "
ေဒၚေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကူးအေမကေတာ့
သူမသားေလးအတြက္စိတ္ပူလို႔ဆိုၿပီး
မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္သြားသည္။
ကူးေလးၿငိမ္ေနတဲ့သူ႔အေမဘက္ကိုၾကည့္ေတာ့ အသံတိတ္ေနတာေၾကာင့္ ကူးေလးလည္းအေဒၚ့စကားေတြေၾကာင့္မခံႏိုင္ကာေဒါသထြက္လာၿပီမို႔ လက္သီးဆုပ္ေသးေသးေလးက ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ထားမိသည္။
" ေဒၚေလးေတာ္သင့္ၿပီ၊ကြၽန္႔ေတာ့္ကေလးရွိလို႔
ဘာမွထပ္မေျပာခ်င္ဘူးဗ်ာ! "
"အစ္မ!နင္ေတာ္လိုက္ေတာ့၊ငါတို႔ကင္မ္မ်ိဳး႐ိုးထဲ
နင္လိုလူမ်ိဳးမရွိသင့္ဘူး! "
ထယ္ေယာင္းေရာ၊ထယ္ေယာင္းအေဖကပါ
အေဒၚကိုေျပာေသာ္လည္း သူမကေတာ့
ေခါင္းငုံ႔ေနသည့္ကူးေလးကိုၾကည့္ကာပိုၿပဳံး
သည္။ထယ္ေယာင္းအေမကေတာ့ အားနာဟန္
ၾကည့္ေနၿပီး အဖိုးဆိုသည္လည္းတစ္ဖက္က
သူေတြကိုအားနာတာေၾကာင့္ေရာ သူေဒါသထြက္
ရင္မူးလဲမွာဆိုးလို႔ ဘာမွမေျပာခ်င္ခဲ့တာ။သို႔ေပမဲ့
အဖိုးတန္ေလးကိုေတာ့ အားနာပါသည္ေလ။
ကူးေလးကေတာ့ အကုန္လုံးစကားမ်ားေနတာကို
ၾကားေတာ့လက္မခံႏိုင္ေတာ့တာမို႔ေရာ ကူးအေမကိုေစာ္ကားေျပာဆိုေနတာကိုပါလက္မခံႏိုင္
ေတာ့ဘူး။
" ရတယ္!!!မလိုအပ္ေတာ့ဘူး!!ကေလးေလးကို
ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ေကြၽးႏိုင္ပါတယ္၊ၿပီးေတာ့
ကေလးအေဖဆိုၿပီးလည္းတာဝန္မယူခိုင္းဘူး၊
ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ကြၽန္႔ေတာ့္အေမကိုေတာ့
မေစာ္ကားပါနဲ႔!ကြၽန္ေတာ့္အေမကိုေစာ္ကား
ေနတာကိုေတာ့ လက္မခံႏိုင္ဘူး၊ၿပီးေတာ့
ကြၽန္႔ေတာ့္ဘက္ကပဲ လက္ထပ္ဖို႔ကိုစဥ္းစား
ပါ့မယ္၊မဟုတ္ရင္လည္း လက္မထပ္ဘူးလို႔
ေတြးလည္းရပါတယ္! "
" သားကူးေလး...အဲ့လိုမလုပ္ရဘူးေလ၊ေျမးေလး
ရွိေနတယ္ေလ၊စိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္ရဘူးေလ "
ကူးေလးရဲ႕အေမက သူ႔သားကူးေလးကိုတား၏။
သူ႔သားကူးေလးက ဒီလိုမ်ိဳးကိုသည္းမခံႏိုင္လို႔
ေျပာလိုက္ေပမဲ့ သူမကေတာ့သူမသားေလးကို
လည္း သူမလိုခင္ပြန္းမရွိဘူးလို႔အေျပာမခံႏိုင္သလို၊ေမြးလာမည့္ေျမးေလးကိုလည္း အေဖမရွိ
ဘူးလို႔ အေျပာမခံႏိုင္ပါ။
" ကိုကိုအလွေလး!မလုပ္ရဘူး၊ေမာင့္ကိုလက္ထပ္
ရမယ္!ေဒၚေလးေျပာတာကို နားမေထာင္နဲ႔! "
" လႊတ္စမ္းပါ!ငါ့ကိုသာခ်စ္တာ မင္းကဘယ္
ေတာ့မွ ငါ့ေနရာကေနဝင္ခံစားေပးႏိုင္တာမဟုတ္
ဘူး၊အခုကငါ့အေမက မင္းအေဒၚရဲ႕ပါးစပ္ထဲ
အေျပာခံေနရတာ!မင္းကေအာ္ပဲေအာ္တာ၊
ခံစားရတဲ့ငါကနာက်င္တယ္၊ငါ့မွာလည္း
ကေလးရွိလာလို႔ အေမဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို
ပိုနားလည္လာတယ္သိလား!!! "
ကူးကရင္ဘက္ကိုထုရင္း ထယ္ေယာင္းကိုခပ္စူး
စူးၾကည့္ကာေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာလည္း
သူ႔ကိုကိုအလွေလးကို ပိုအားနာမိသည္။ထို႔အတူ
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းအေဖကအဖိုးရဲ႕ကိုယ္စား
စကားဆိုသည္။
" အဖိုးတန္ေလး ဒယ္ဒီတို႔က--- "
" ဟင့္အင္း..ေတာ္ပါေတာ့၊ေတာင္းပန္ပါတယ္၊
ကူးမေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ေမေမ..ကူးတို႔ျပန္ရေအာင္ "
" သားကူးေလး ေမေမကေတာ့ ေျမးေလးကို
ေတြးေစခ်င္တယ္ကြယ္၊ကေလးေလးကအေဖမရွိ
ရင္ဘယ္လိုေနမလဲ၊သားစဥ္းစားႏိုင္လား... "
" ဟင့္...အီးဟင့္....ေမေမ... "
ကူးအေမက ကူးကိုဆူလိုက္ေရာကူးေလးက
သူ႔အေဖအေၾကာင္းေတြးမိကာ သူ႔အေမရင္ခြင္ထဲ ဝင္ငိုေတာ့သည္။အေမမွာလည္း သူ႔သားငိုေတာ့
လိုက္ငိုရင္းမွေက်ာျပင္ေလးကိုခပ္ဖြဖြေလး
ပြတ္ေပးေနသည္။
အေဒၚကေတာ့ သူမေျပာတာအဆင္ေျပၿပီထင္ၿပီး ၿပဳံးကာထြက္သြားသည္။သည္ေတာ့ က်န္ခဲ့သည္ကထယ္ေယာင္းတို႔နဲ႔ ကူးနဲ႔ကူးအေမတို႔သာျဖစ္၏။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ အစ္မ၊ကြၽန္ေတာ့္အစ္မက
အဲ့လိုမို႔ပါ... "
ထယ္ေယာင္းအေဖက ေတာင္းပန္ေတာ့ကူးရဲ႕
အေမကၿပဳံးကာ 'ရပါတယ္'ဟုခပ္တိုးတိုးေလး
ေျပာသည္။ကူးေမေမက ကူးအတိုင္းပဲစိတ္ထား
ေကာင္းသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႔ကိုကို
ငိုေနလို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ၿငိမ္ေနေတာ့သည္။
သို႔ေပမဲ့ကူးေလးက ငိုေနရာကေနရႈိက္တက္လာၿပီး
ၿငိမ္ၾကသြားတာမို႔ ကူးအေမကေခၚလိုက္ေပမဲ့
အသံထြက္မလာေတာ့အားလုံး စိုးရိမ္သြားၾကသည္။
" သားကူးေလး...သားကူးေလး... "
" အဖိုးတန္ေလးတိတ္သြားတယ္... "
" ကိုကိုအလွေလး... "
ကူးေမေမက ကူးကိုေခ်ာ့ေပးေနရင္းမွအသံတိတ္
ရႈိက္ငိုေနသည့္ကူးေလးဟာ ၿငိမ္ၾကသြားၿပီး
ေမ့လဲက်သြားလို႔ ထယ္ေယာင္းအျမန္ထိန္းလိုက္
ကာေခ်ာ့ေနရင္း ေပြ႕လိုက္ရသည္ေလ။
To be continued ~
နည္းနည္းေလးေတာ့ ေမႊလိုက္ေပမဲ့ေနာက္တစ္ပိုင္း
ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါဗ်ိဳ႕။
> >
#unicode
" မြေး မင်းလည်းအသားကင်ကြိုက်တယ်မလား၊
စားဦးလေကွာ၊ကင်ပဲကင်မနေနဲ့... "
အဖိုးကသူတို့နဲ့အတူအကင်ဝင်ကင်ပေးနေသည့်
ထယ်ယောင်းကို အတင်းခွံ့ကျွေးနေသည်။
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးအတွက်ဆိုပြီးမစားဘဲ ခေါင်းခါလိုက်သည်။
" ကိုကိုအလှလေးနဲ့မျိုးစေ့လေးက ဗိုက်ဆာနေတာ၊
ကျွန်တော်ဒါတွေစားဖို့မသင့်ဘူး၊ကိုကိုအလှလေးပဲ
စားပါစေဗျာ... "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် အဖိုးကရယ်လိုက်ပြီး
အသားကိုအရသာမှုန့်နယ်နေ၏။ထယ်ယောင်းက
အဖိုးအရသာမှုန့်နယ်ပြီးသားတွေကို ယူရင်းဒယ်ဒီ့
အနားကိုသွားတော့ ဒယ်ဒီကရယ်ကြဲကြဲဆိုသည်။
" မင်းအခုထည်းက စားထားရင်စားထားနော်၊ငါတို့
သားအဖက မင်းအတွက်ဝယ်ပေး၊ကင်ပေးနေတာ
မဟုတ်ဘူး၊ငါတို့အဖိုးတန်လေးအတွက်ပဲ.. "
ဒယ်ဒီက အသားကင်နေရင်း ဝက်သုံးထပ်သားကို
အတုံးလေးတွေဖြစ်အောင်ညှပ်ကာ ပန်းကန်ထဲ
ခွဲထည့်ပေးရင်းပြောသည်။ထယ်ယောင်းရယ်ပြီး
သူ့ဒယ်ဒီအနားတိုးကာ ခပ်တိုးတိုးလေးပြော၏။
" အဲ့အဖိုးတန်လေးဗိုက်ထဲကမျိုးစေ့လေးကတော့ ကျွန်တော့်ကလေးပါ၊အဲ့တော့ မျိုးစေ့လေးရောက်
အောင်လုပ်ပေးတဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကျေးဇူးတင်သင့်
တယ်မလား၊အာ...မေ့နေတာ၊အဖိုး..ဒယ်ဒီက
မေမေ့ကိုသာခိုးပြေးတာ အတူမနေခဲ့ရဘူးမလား၊
သနားပါတယ်၊ဒါကြောင့် ကျွန့်တော့်ကိုနောက်ကျမှ
ရတာကို... ဟားဟား... "
ထယ်ယောင်းက ရွတ်နောက်နောက်စကားဆိုရင်း
သူ့အဖေ၏အရင်ကအကြောင်းတွေပါ ဆိုတော့
ထယ်ယောင်းအဖေက ကန်ထုတ်နေရင်းပြော၏။
တကယ့်သားအဖတွေ ချစ်စရာကောင်းသည်။
" ဟေ့ကောင်!မင်းနော်!ကလေးအဖေက
ပြောင်စပ်စပ်မလုပ်နေသင့်ဘူး "
ထယ်ယောင်းအဖေက အရင်အကြောင်းတွေကို
ပြန်ကြားလိုက်ရတာကြောင့် ထယ်ယောင်းကို
ကန်ထုတ်သည်။ထယ်ယောင်းကတော့ရယ်ရင်း
သူ့အဖိုးဘက်ကိုရှောင်သည်။အဖိုးကတော့
ကြားကနေ ဒယ်ဒီ့ကိုထပ်စသေးသည်။
" ငါ့မြေးက မင်းထက်အဖေဖြစ်တာစောတာပေါ့၊
မှတ်မိပါသေးတယ်၊ချွေးမလေးက စိတ်ဆိုးပြီး
မင်းအဖေကိုမယူဘူးလုပ်တော့ ငိုတာကွာ၊အဖိုးမှာ
အတင်းကို လိုက်ချော့ပေးလိုက်ရတယ်... ဟား! "
အဖိုးကပါရောပြီး သူ့သားကိုစနေပြန်တော့
ဒယ်ဒီက အကင်တွေကင်နေရင်းမှ မေမေ့ကို
လှမ်းကြည့်ရင်းပြောတော့သည်။
" ဟာ...ဒယ်ဒီ၊ကျွန့်တော့်ကိုစပြန်ပြီ၊တော်ပါတော့၊
အချစ်ကြားရင်ရှက်ပြီးနေပါဦးမယ်.... "
ထယ်ယောင်းတို့ကတော့ စနောက်ရယ်မောနေပေမဲ့
မေမေ့ဘေးထိုင်နေသည့်ကူးလေးက အသားတွေ
စားသာစားနေရတာ အရင်နေ့တွေကလည်းအလုပ်တွေလုပ်ရင်းပင်ပန်းခဲ့တာမို့ မျက်လုံးလေးများက
ဆင်းကျနေပြီဖြစ်သည်။သည်တော့ ဘေးမှာထိုင်
နေတဲ့ထယ်ယောင်းမေမေက သတိထားမိတော့
ထယ်ယောင်းတို့အနားကို ရောက်လာသည်။
" သား..သားရဲ့ကူးလေး အိပ်ချင်နေပြီကွယ်၊
ကလေးနဲ့မို့အရမ်းပင်ပန်းနေတော့ စောစောလေး
အနားယူသင့်တယ် "
မေမေကအနားရောက်လာကာ ထယ်ယောင်းလက်ထဲကအသားပန်းကန်ကိုယူရင်း ပြောတော့သည်။
ထယ်ယောင်းလည်း မေမေ့ကိုအသားပန်းကန်ပေး
လိုက်ပြီး ကိုကိုအလှလေးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ စားနေရင်းမှမျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေကဆင်းနေ၏။
" ဟုတ်သား၊ကိုကိုအလှလေး အိပ်ချင်နေတာပဲ၊
မျိုးစေ့လေးရှိနေလို့ တအားပင်ပန်းနေမှာ... "
ထယ်ယောင်းကပြောရင်းအေပရွန်ကိုချွတ်ကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။မေမေကတော့သူ့ထံမှ
မေပရွန်ကိုလှမ်းယူသည်။ဒယ်ဒီကတော့ ကိုကို
အလှလေးကိုကြည့်ရင်း...
" ပင်ပန်းနေလို့ မင်းပိုပြီးဂရုစိုက်ပေးရမယ်၊တစ်ခု
တော့ရှိတယ်ကွာ၊အဖိုးတန်လေးတစ်ခုခုဖြစ်ရင်
မင်းက ကိုယ့်အထုတ်နဲ့ကိုယ်ဆင်းသွားလိုက် "
ထယ်ယောင်းအဖေက ခုနကသူ့ကိုစထားသည့်
သားကိုပြန်စတော့ ထယ်ယောင်းကမျက်ဝန်းစူးစူး
တွေနဲ့ကြည့်သည်။အဖိုးနဲမေမေက သားအဖနှစ်
ယောက်ရဲ့ချစ်စရာကောင်းပုံကိုကြည့်ရင်းရယ်၏။
တကယ်လည်း ချစ်စရာကောင်းနေကြတာကို။
" မေမေ...ဒီနေ့ဒယ်ဒီကိုအပြင်ထုတ်အိပ်လိုက် "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ မေမေကရယ်ရင်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ထယ်ယောင်းလည်း
သူ့အမေထံမှလက်ခံချက်ကိုရသွားရော
သူ့ကိုကိုအလှလေးနား အပြေးသွားသည်။
" ကိုကိုအလှလေး...အိပ်ချင်နေပြီမလား၊မောင်
ပွေ့လိုက်ရမလား၊လမ်းလျှောက်ချင်သလား "
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးအိပ်နေတာကို
သိသော်လည်း ဟိုဆော့ကထမင်းစားပြီးတဲ့အချိန်
တွေဆိုလည်း လမ်းလျှောက်ပေးတာကအဆင်ပြေ
တယ်ဆိုလို့ ထယ်ယောင်းမနှိုးရက်ပေမဲ့နှိုးလိုက်ရ
ပါသည်။
" အင်း...အဲ့လောက်လည်းမဟုတ်ပါဘူးနော်.. "
ကိုကိုအလှလေးက တအားအိပ်ပျော်နေတာမျိုး
မဟုတ်တာတော့ တော်သေးသည်။မဟုတ်ရင်
အိပ်ရေးပျက်သွားမှာဖြစ်သည်။
" မောင်ပွေ့သွားရမလား၊လမ်းလျှောက်မလား၊
မောင့်အခန်းကအပေါ်မှာမို့ လမ်းတော့လျှောက်ရ
မှာ၊ကိုကိုအလှလေး အဆင်ပြေရဲ့လား "
" အင်း..လမ်းလျှောက်ချင်တယ်၊ဒါပေမဲ့ငါခြေ
ထောက်တွေ နာနေတယ်၊ပွေ့တော့မပွေနဲ့၊
ကလေးလေးအတွက် လမ်းလျှောက်ချင်လို့ "
ထယ်ယောင်းကိုကူးလေးကပြောတော့
ထယ်ယောင်းလည်းလက်ခံလိုက်သည်။
ကူးလေးကလည်း ထယ်ယောင်းပြောသည့်
သူ့အခန်းထဲမှာအိပ်ဖို့ လက်ခံလိုက်ရသည်။ငြင်းဖို့လည်းမငြင်းနိုင်တော့ပါ။ကူးလည်းတအားပင်ပန်း
နေတာမို့ အိပ်ဖို့လက်ခံလိုက်ရသည်။
ကူးလေးကထတော့ ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့
ခါးကိုဖက်ထားရင်း ကူးရဲ့ဘက်လက်ကိုလည်း
ဆုပ်ကိုင်ထားသေးရင်း သွားဖို့လုပ်တော့ကူးက
ထယ်ယောင်းကိုခေါ်သည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း...အဖိုးကိုနှုတ်ဆက်တာက
ယဥ်ကျေးမှုရှိတယ်လို့ ငါထင်တယ်နော်.. "
ကူးလေးရဲ့စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းပြုံးပြံး
ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ အဖိုးတို့နားလျှောက်လာသည်။
ထိုသည်ကို အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီကမြင်ရော သူတို့အနားကို
ပြန်လျှောက်လာကြသေးသည်။
" ဘာလို့ဒီဘက်ကိုလာတာလဲ အဖိုးတန်လေး၊
အညှော်တွေလုပ်နေရတယ်လေ... "
အဖိုးကစိတ်ပူစွာပြောတော့ ကူးလေးပြုံးသည်။
ပြီးတော့မှကူးလေးက ပြုံးလိုက်ကာစကားဆို၏။
" အဖိုးနဲ့ဦးလေး--အာ အဖေ့ရဲ့အကင်ကိုကောင်း
ကောင်းစားလိုက်ရပါတယ်၊ပြီးတော့ ကူးကိုလည်း
တစ်ရက်အိမ်မှာပေးအိပ်တဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ "
ကူးလေးရဲ့စကားကြောင့် အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီက မျက်နှာအဆင်မပြေဖြစ်သွားသည်။တကယ်ဆိုကူးလေးကို
အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီက သူတို့အိမ်သားအဖြစ်လက်ခံထား
တာ။အားနာတာမျိုး၊ခွင့်တောင်းတာမျိုးကိုသဘော
ကျတဲ့သူတွေမဟုတ်။အားလုံးက ကူးလေးကို
မြေးသမက်၊သမက်လေး၊သားအရင်းထက်တောင်
ပိုပြီးအလေးပေးထားသေးတာ။
ထိုထဲတွင်လည်း ထယ်ယောင်းကရော
မျက်နှာပျက်သွားတော့ ကြားထဲမေမေကဘဲ စကားဆိုရတော့သည်။
" အို..သားကူးလေး၊အဲ့လိုမပြောရဘူးလေကွယ်၊
အဖိုးနဲ့အဖေရယ်၊အမေရယ်က သားကိုဒီအိမ်သား
လေးတစ်ယောက်လို သဘောထားတာပါကွယ်၊
အဖိုးနဲ့အဖေရယ်က သားကူးလေးနဲ့မျိုးစေ့လေးကို
အရမ်းချစ်တာပါကွယ်... "
ကူးကို မေမေကလက်လေးဆုပ်ကိုင်ရင်းပြောတော့
ကူးလေး အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီကို့ကြည့်တော့ ကူးကိုခေါင်း
ငြိမ့်ပြပြီး ခပ်ပြုံးပြုံးကြည်နေတော့ အားနာမိ၏။
ကူးစိတ်ထဲလည်း တွေးမိသေးသည်။ဘာလို့များ
အဲ့လောက်ထိကူးကို တအားချစ်ပေးရတာလဲ။
ကူးမေးမြန်းချင်ပေမဲ့ မလေးစားရာ၊ရိုင်းရာကျမှာ
ဆိုးလို့ထုတ်မပြောခဲ့တော့တာဖြစ်သည်။
" ကူး..တောင်းပန်ပါတယ်နော်၊မေမေကသင်ထားလို့ပါ၊ကိုယ့်ကိုဘယ်လိုသဘောထားထား အဲ့အိမ်မှာ
နေရင် ခွင့်တောင်းရမယ်ဆိုတာသင်ထားလို့ပါ၊
ကူးက အဖိုးနဲ့အဖေ့ကိုရိုင်းပြမိသွားရင်
တောင်းပန်ပါတယ်နော်... "
ကူးကအားနာသွားတာမို့ ပြာပြာသလဲလဲတောင်း
ပန်တော့ အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီက ကူးလေးကိုကြည့်ကာ
စကားဆိုတော့သည်။အဖိုးဆိုပြုံးလို့ ကူးလေးရဲ့
ဆံရှည်လေးကောက်လေးတွေကိုဖွရင်း...
" ငါတို့အဖိုးတန်လေးက အရမ်းလိမ္မာတာမို့
ဘာအတွက်နဲ့မှ အဖိုးတို့ကိုတောင်းပန်စရာမလိုဘူး၊အဖိုးတို့ကကံကောင်းလိုက်တာ၊လိမ္မာတဲ့
အဖိုးတန်လေးကိုရထားတာ "
အဖိုးကပြောတော့ ကူးလေးပြုံးလိုက်ရင်း
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့မျက်နှာ
အမူအရာလေးကိုကြည့်ကာ အသည်းယားတာမို့
နမ်းလိုက်ချင်ပေမဲ့ ခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုအနမ်း
ပေးမိသည်။စတော်ဘယ်ရီခေါင်းလျှော်ရည်အနံ့
လေးကမွှေးလို့။
" ဒယ်ဒီတို့ကို အားနာမနေနဲ့တော့အဖိုးတန်လေး၊
ဒယ်ဒီတို့ကတောင် အိမ်ကလူဆိုးလေးကိုထိန်းပေး
လို့ပြန်ကျေးဇူးတင်နေတာ၊အဖိုးတန်လေးသာ
ကျန်းကျန်းမာမာနေပြီး မျိုးစေ့လေးကိုဂရုစိုက်
ပေးပါဗျာ...ဟုတ်ပြီလား "
ထယ်ယောင်းအဖေကပြောတော့ ကူးလေးက
လက်ထပ်ဖို့အထိမတွေးရသေးပေမဲ့လည်း
ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။သည်တော့အဖိုးတို့က
ပြုံးတော့သည်။
" အဖိုးနဲ့ဒယ်ဒီ...ကျွန်တော်တို့အပေါ်တက်တော့မယ်၊အကြာကြီးထပ်မစားနဲ့တော့၊အိပ်ကြတော့၊
ခဏနေကြ ဒေါ်လေးကိုသွားကြည့်လိုက်ဦး "
" ကြည့်စရာမလိုအပ်ပါဘူး၊ငါအဆင်ပြေသွားပြီ "
ထယ်ယောင်းတို့စကားပြောနေရင်း အကင်ကင်နေတဲ့အနားကို ဒေါ်လေးကလက်ပိုက်ကာဖြင့်လျှောက်
လာလေသည်။ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုရှေ့ပိတ်
ရပ်လိုက်ကာ စကားဆိုသည်။
" ကိုကိုအလှလေးအိပ်တော့မှာမို့ ဒေါ်လေးနဲ့ထပ်
စကားမပြောချင်တော့ဘူး... "
ထယ်ယောင်းကဆိုတော့ ကင်မ်ယွန်းဆောင်းမှာ
မကျေနပ်ချက်ပိုပေါ်လာသည်။ဘာလို့ဆို
သူ့တူလေးက သူ့ကိုပြန်ပြောနေတာဖြစ်လို့။
အရင်ကဆိုသူ့တူလေးက သူ့ကိုပြန်ပြောတာမျိုး
မရှိ၊အဒေါ်က ဒါဆိုဒါသာမလုပ်တက်တာ။အရမ်း
ရိုသေကြတာမျိုးဖြစ်သည်။အခုတော့ ဘာမဟုတ်တဲ့ကောင်လေးကြောင့် သူ့ကိုပြန်ပြောနေတာ။
" ဟိုကောင်လေး မင်းကအိမ်ပြန်သင့်တယ်မထင်ဘူးလား၊မင်းကြောင့်နဲ့မင်းလာမယ်ဆိုပြီး လူကြီးတွေကထမင်းမစားကြဘူး၊ပြီးတော့ အိမ်ကလူတွေ
ဒီလောက်ကြီးညဘက်အထိ တစ်ခါမှအကင်လုပ်
စားကြတာမရှိဘဲ လုပ်စားနေရတယ်၊ဒါတောင်
မင်းကအိမ်ပြန်မအိပ်ဘဲ အိမ်မှာအိပ်ဦးမယ်၊
မင်းက အတော်တရားလွန်တာပဲမဟုတ်လား "
ထယ်ယောင်းရဲ့အဒေါ်က ကူးလေးကိုကြည့်ကာ
ခါးထောက်ရင်း လူကြီးတွေကဘယ်လိုဖြစ်ပါတယ်
ဆိုကာ စကားဆိုသည်။ကူးလေးလည်း အကုန်လုံးကိုအားနာသွားကာ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တာကြောင့်
ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ကလေးလေးရှိရာရပ်ဝန်းကိုဖိ
ထားကာ ငြိမ်ငြိမ်လေးနားထောင်နေသည်။
" အစ်မ!နင်ခုနကလို မေ့နေတာပဲကောင်းတယ်၊
ကလေးရှိနေတာကို ဘာစကားတွေပြောနေတာလဲ "
ထယ်ယောင်းအဖေက ဒေါသသံထွက်လာတာမို့
ပြောလိုက်ရော မကြည်သလိုကြည့်ကာ ကူးကိုသာ
ပြန်ဆူချင်တော့သည်။ထယ်ယောင်းလည်း
သူ့အပိုင်ကို ထိပါးပြောဆိုနေသည့်အဒေါ်ကြောင့်
သောင်းကျန်းပြစ်ချင်ပေမဲ့ ကိုကိုအလှလေးနဲ့
မျိုးစေ့လေးကြောင့် ထိန်းထားရသည်။
" နင်တို့ဟာလေ!ဘာမှမဟုတ်တာလေးကို အရေးကြီးလုပ်နေကြတယ်၊ကလေးမရှိတာကို
ရှိတာလုပ်တာမျိုကိုယုံ၊ရှိရင်လည်းဘာထူးလဲ!
ပိုက်ဆံပေးပြီးပြန်ခိုင်းလိုက်ပေါ့၊ငါတို့တူလေးက
သိက္ခာရှိနေတာဆို--- "
ထယ်ယောင်းအဒေါ်က တစ်ယောက်ထည်းသမားဖြစ်၏။ဒါကြောင့်လည်း တစ်ယောက်ထည်းစိတ်
ဓာတ်အပြင်၊ငါဇွဲ၊ငါ့စိတ်ဆိုသည့်သဘောကြောင့်
ချမ်းသာတာကိုမက်မောနေတာဖြစ်သည်။
" ဒေါ်လေးတော်တော့!!!!ကျွန်တော့်အပိုင်ကို
အဲ့လိုတွေမပြောနဲ့!မကြိုက်ဘူး!! "
" မြေး...အဖိုးတန်လေးကို အခန်းထဲခေါ်သွားတော့၊
အေးလည်းအေးတယ်၊ကလေးကပင်ပန်းထားလို့အိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတော့ "
သူ့သမီးရဲ့စကားတွေကြောင့် အဖိုးကမနေနိုင်လို့
ထယ်ယောင်းရဲ့စကားတွေကြားဖြတ်ပြောသည်။
ကူးကတော့ ထယ်ယောင်းအဒေါ်ပြောတဲ့စကား
ကြောင့် အားနာကာအိမ်ပြန်ဖို့ဆိုတာချည်းတွေး
မိလေသည်။ထယ်ယောင်းတို့ကတော့ အိမ်ထဲသို့
ဝင်သွားတော့သည်။
" ဒယ်ဒီ သမီးကိုအတော်စိတ်ပျက်မိလာပြီ၊
ဘယ်လိုတောင်ပြောရက်ရတာလဲ၊ကလေးက
ကိုယ်ဝန်ရှိလို့အားငယ်စိတ်ဝင်နေတာလေ၊
အဲလိုပြောလိုက်လို့ အဖိုးတန်လေးကဒယ်ဒီတို့
မိသားစုကြားလာနေရင် အနေခက်နေတော့မှာ "
အဖိုးကသူ့သမီး ကင်မ်ယွန်းဆောင်းအားကြည့်လို့
စိတ်ပျက်သောလေသံဖြင့် ပြောသည်။ဇနီးသည်နဲ့
တစ်ထေရာထည်းတူလွန်းသည့်သမီးက သားငယ်လိုသဘောထားပြည့်ဝသူမဟုတ်ပါလေ။
" ဒယ်ဒီမတွေ့ဖူးလား၊အဲ့ကောင်လေးက ကျွန်မတူကိုဘယ်လိုသဘောထားလဲဆိုတာ... "
" ကလေးတွေကိစ္စကို နင်ဝင်မပါစမ်းနဲ့၊သူတို့ဘာသာအချိန်တန်ရင် ချစ်သွားလိမ့်မယ်၊ကလေး
တောင်ရနေပြီမို့ သူတို့နှစ်ယောက်သံယောဇဥ်က
ပိုဆက်နွယ်သွားလိမ့်မယ်၊အဲ့တော့ အခုနင့်ပါးစပ်ကိုပိတ်ပြီး အခန်းထဲပြန်အိပ်မလား၊ငါကပဲ--- "
" အကို...တော်ပါတော့၊ကျွန်မတို့လည်း အနားယူကြရအောင်၊မနက်ကြ အဖိုးတန်လေးရဲ့မိခင်
လာမှမလား၊ကျွန်မတို့ စောစောအိပ်ရအောင် "
ထယ်ယောင်းအဖေဒေါသထွက်တိုင်း သူ့ဇနီးကဘဲ
ကြားထဲဖြေရှင်းပေးရတော့သည်။မဟုတ်ရင်
သူမက အကြောင်းပိုသိလို့ပါလေ။
" ဒယ်ဒီ ကျွန်တော်တို့အထဲဝင်ရအောင်... "
ကင်မ်ထယ်ဆောင်းက သူ့ဇနီးကြောင့်စိတ်လျှော့
လိုက်ပြီး သူ့အဖေကိုတွဲကူသွားကာအိမ်ထဲသို့
ဝင်သွားကြတော့သည်။အပြင်မှာကျန်ခဲ့တဲ့
အဒေါ်ဖြစ်သူကတော့ ဒေါသထွက်ရင်းသာ။
" ကြည့်နေစမ်းပါ!လီယမ်လေးနဲ့ဖြစ်သွားအောင်
ငါရအောင်စီစဥ်မယ်၊ကလေးပါမမွေးနိုင်အောင်
လုပ်ပြစ်မှာ! "
သူမကတော့တစ်ယောက်ထည်း ရှိတယ်ထင်ပြီး
သူမအနောက်မှာအကင်တွေလာသိမ်းနေသည့်
အိမ်တော်ထိန်းကကြားပြီး အံ့ဩသွားသည်။
ထို့နောက် သခင်ကြီးတို့ကိုပါပြောပြထားရန်
မှတ်ထားသည်။မဟုတ်ရင် သခင်လေးကူးနဲ့
ကလေးလေးက အန္တရာယ်ရှိသည်လေ။
- - - - -
ထယ်ယောင်းကတော့ အဖိုးစကားကိုနားထောင်လို့
ခေါင်းငြိမ့်ရင်း သူ့ကိုကိုအလှလေးကိုတွဲခေါ်ကာ
အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာပြီး သူ့အခန်းကိုသွားရသည်။
လှေကားတက်လာတဲ့တစ်လျှောက်လုံးမှာလည်း
ကိုကိုအလှလေးက ငြိမ်လာတာမို့ထယ်ယောင်းက
အနည်းငယ်ရိပ်မိနေပါသည်။ကိုကိုအလှလေးက
ဒီအိမ်ကလူတွေအပေါ် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ။
ကူးလေးစိတ်ညစ်စွာတွေးနေရင်း များပြားလွန်းတဲ့
ထယ်ယောင်းတို့လှေကားကိုတောင် ပိုစိတ်ညစ်မိ
သည်။တကယ်ပဲ။များလိုက်တာ။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုမေးလိုက်ချင်သည်။ဒီလို
နေရာကို ဘယ်လိုတောင်လှေကားအတက်အဆင်း
လုပ်နေရတာလဲလို့။
" မောင့်အခန်းရောက်ပြီ၊အဟမ်း...အခန်းကနဲနဲတော့ရှက်စရာကောင်းတယ်ဗျာ၊မောင့်ကိုတော့နားလည်ပေးပါ မောင့်အသက် "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ကူးလေးတွေးနေတုန်း
ရှိသေး ထယ်ယောင်းကအခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ
ကူးကိုတွဲကာဝင်လာတော့ ကူးမြင်လိုက်ရတာက
မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေက ပိုဝိုင်းသွား၏။
ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာမြင်နေသည့် ကူးရယ်နေတဲ့
ပုံကြီးကအကြီးကြီးဖြစ်နေသည်။ပြီးနောက်
ထယ်ယောင်းက ကူးကိုကုတင်ပေါ်မှာထိုင်စေလို့
ကူးက ခြေရင်းကTvအကြီးကိုကြည့်ရင်းမှ
TVနောက်နံရံမှာလည်း ပုံကထပ်ရှိနေသေးသည်။
ကူးလေး ရှက်သွားကာခေါင်းလေးငုံ့နေမိသည်။
ထယ်ယောင်းကလည်း ကူးရှက်သွားတာကိုသိလို
ခပ်တိုးတိုးရယ်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။
သည်တော့မှ ကူးနည်းနည်းခေါင်းပြန်ထောင်နိုင်
တော့သည်။မဟုတ်ရင် ရှက်လို့ရူးတော့မည်။
" ပုံသက်သက်ပဲကိုကပ်ပြီး ဘယ်လိုရူးနေတာလဲ
မသိဘူး၊ဘယ်လိုတောင်လဲ ကင်မ်ထယ်ယောင်း၊
ငါရှက်လို့ရူးတော့မှာပဲ... "
ပုံတွေကိုမြင်နေရတော့ ကူးရှက်နေတာမို့ရှောင်
သည့်အနေဖြင့် ဘေးဘက်တွေကိုကြည့်တော့
အခန်းကြီးကနက်စွေစွေးဖြစ်ပြီးအကျယ်ကြီး
ဖြစ်သည်။
" မောင့်အသက်...ခြေထောက်ဆေးရအောင်၊
နာနေတယ်မလား.... "
ထွက်လာပြန်ပါပြီ။ရေဇလားကြီးနဲ့သဘတ်အဖြူ
ရယ်နဲ့။ကူးကိုရှက်အောင်ထပ်လုပ်တော့မည်။
ကင်မ်ထယ်ယောင်းဘာလို့အဲ့လိုတွေ ဖြစ်သွား
ရတာလဲ။အရမ်းပိုလာသည်။ကူးမနေတက်ဘူး။
သူတို့တစ်အိမ်လုံးက ဂရုစိုက်နေတာတောင်
တအားအနေခက်တာ။အခုတောင် ဒီလိုဆိုတော့
ပိုဆိုးပါသည်လေ။
" မောင့်ကိုအားနာမနေနဲ့ကွာ၊မောင်က မင်းရဲ့
ခင်ပွန်းဖြစ်တော့မှာ၊ပြီးတော့မောင်က အသက်ကို
ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရမဲ့တာဝန်ရှိတယ်--ဟာ..
ခြေထောက်တွေက အတော်ယောင်နေတာပဲ "
ထယ်ယောင်းက ကူးထိုင်နေသည့်ရှေ့ဒူးထောက်
ထိုင်ချကာ ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်လုံးကို
ထောက်ထားသည့် သူ့ဒူးပေါ်တင်လိုက်သည်။
ပြီးမှခြေအိတ်လေးကိုချွတ်လိုက်တော့ ကူးခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေးက ရဲရဲလေးဖြစ်နေ၏။
" မောင့်အသက်လေး အရမ်းပင်ပန်းနေမှာပဲ...မွ! "
ထယ်ယောင်းက ကူးလေးရဲ့ခြေထောက်ရဲရဲလေးကိုမဆေးရသေးတာတောင် မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်း
တော့သည်။ကူးကတော့ ထယ်ယောင်းကကူးရဲ့
ခြေထောက်ကို နမ်းလိုက်လို့လန့်သွားကာရုန်းထွက်
သည်။ဒါတောင်ထယ်ယောင်းကဆွဲထားပြီးနှစ်ဖက်
လုံးကိုပိုနမ်းပြသည်။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း!ဘာလို့နမ်းတာလဲ! "
" မောင်ကချစ်မြတ်နိုးလို့ပါ၊ကိုကိုအလှလေးနဲ့
ပတ်သက်ရင်မောင်က အရာရာတိုင်းကိုမြတ်နိုး
လွန်းတာပါဗျာ.... "
ထယ်ယောင်းက ကူးခြေထောက်ရဲရဲလေးကို
သူ့ဒူးပေါ်တင်ထားရင်း ရေနွေးစပ်ထားသည့်
ဇလားကိုဆွဲယူကာ ကူးခြေထောက်လေးတွေကို
ထည့်စိမ်ထားပြီး သေချာဆေးပေးနေသည်။
ဒါတောင်ခပ်ဖွဖွလေးတွေတောင် နှိပ်ပေးနေတာ။
" ကိုကိုအလှလေး သက်သာရဲ့လား၊မောင့်က
ဖြည်းဖြည်းချင်းစီ နှိပ်ပေးနေတာမို့နာတာတို့ဆို
ပြောပါ၊မောင်က အဆင်ပြေပြေလုပ်ပေးမယ် "
ထယ်ယောင်းက ဟိုဆော့မှာထားသည့်အတိုင်း
ကူးလေးရဲ့ခြေဖဝါးတွေရောအစ သေချာဖြည်း
ဖြည်းစီနှိပ်ပေးနေသည်။ကူးလေးကတော့ နူးညံ့
လွန်းတဲ့ထယ်ယောင်းအထိအတွေ့ကြောင့် ကိုက်ခဲ
နေတာတောင် သက်သာသွားမည့်ပုံစံမျိုး။
ကူးက ထယ်ယောင်းကိုမကြည်သေးသော်ငြား
ထယ်ယောင်းက သူ့ကလေးအတွက်ချစ်ပေးပြီး၊
လုပ်ပေးနေတာပါလားဆိုပြီး တွေးမိသေးသည်။
ကူးကတော့ ကလေးကြောင့်ဆိုသည့်အတွေးလေး
ဝင်မိပေမဲ့လည်း ကင်မ်ထယ်ယောင်းဘက်ကတော့
ကူးကိုအတည်ချစ်လို့ တာဝန်ယူချင်တာဖြစ်၏။
" အိမ်ပြန်ဖို့မတွေးနေနဲ့၊ဘာမှအားနာစရာမရှိဘူး၊
ကိုကိုအလှလေးက မောင့်ရဲ့အမျိုးသားလေး၊
မောင်ချစ်ရတဲ့အိမ်သားလေး၊မောင်တို့မျိုးစေ့လေးရဲ့ပါးပါး... "
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့မျက်နှာက
အဆင်မပြေနေဟန်ပြတာကြောင့် ခုနကကိစ္စထင်
ပြီး သေချာရှင်းပြကာ ကိုကိုအလှလေးကသူ့အပိုင်
ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေသည်။
" ကလေးနာမည်ကို ဘာလို့များမျိုးစေ့လေးလို့
ပေးရတာလဲ၊ကလေးက နာမည်လှလှလေးရှိနေ
သင့်တာကို... "
ကူးလေးက ခြေအဆေးခံရင်းမှသူ့ရပ်ဝန်းလေးကို
ကိုင်ကာပြောသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ရယ်ရင်း
ကူးခြေထောက်လေးကိုသေချာဆေးပေးပြီးနောက်
သဘတ်ဖြင့်သုတ်ပေးနေရင်းမှ ခပ်ဖွဖွနမ်းပြီး
စကားဆိုသည်။
" ဆေးပြီးပြီ၊နေ့တိုင်းလည်း မောင်ကဂရုစိုက်ပေး
မှာမို့ မောင့်အသက်ကမျိုးစေ့လေးအတွက်ကျန်း
မာအောင်နေပေးပါခင်ဗျ... "
ကူးလေးမေးသည်ကိုမဖြေဘဲ ကူးခြေထောက်ကို
ပြန်နမ်းရင်း ကူတင်ပေါ်သေချာထိုင်စေကာ
ကူးခြေအိတ်နဲ့ ရေဇလားကိုကိုင်ကာရေချိုးခန်းထဲ
ပြန်ဝင်သွားသည်။ကူးမျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်မိပြီး
နှုတ်ခမ်းလေးဆူလိုက်မိသည်။
ကူးကိုတော့ ဂရုမစိုက်သလိုပြုမှုသွားသည်မို့ နှုတ်ခမ်းအလိုလိုဆူတက်သွားသည်။ကူးမေးနေ
တာကိုမဖြေဘဲ သူလုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးရေချိုးခန်း
ထဲဝင်သွားသည်။ဒါ့အပြင်ရေတောင်ချိုးနေသေး
တာ။
" ဘယ်လိုမကောင်းတဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းပါလဲ "
ကူးကပြောလိုက်ပေမဲ့လည်း ရေချိုးခန်းတံခါးကို
ခပ်ဖြည်းဖြည်းဖွင့်ကာနားထောင်နေသည့်
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေး၏စိတ်ဆိုး
နေသည့်အသံလေးကိုအသည်းယားနေတာဖြစ်၏။
ထယ်ယောင်းလည်း ကိုကိုအလှလေးကိုခဏထားပြီးရေချိုးရတော့သည်။တစ်နေ့လုံးလည်းအလုပ်
ရှုပ်နေသည့်အပြင် ဟိုပြေးဒီပြေးကိုကိုအလှလေး
ရှိလာခဲ့ရသေးတာမို့ ထယ်ယောင်းတစ်ကိုယ်လုံး
သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရပြီ။
ခဏကြာတော့ ရေချိုးပြီးရောBathrobeဝတ်ကာ
သေချာကြိုးချည်လိုက်ကာ ကိုကိုအလှလေးတစ်
နေ့လုံးနှုံးချိနေမှာဆိုးလို့ ရေပတ်တိုက်ပေးဖို့လို့ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းအခန်းထဲရောက်တော့ ရယ်မိ၏။
ကိုကိုအလှလေးက သူ့ကိုစောင့်ရင်းအိပ်ပျော်နေ
သည်။သူ့ကုတင်ပေါ်မှာကွေးကွေးလေးအိပ်နေပြီး
ကူးလေးအနားလာကူပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို
နှာခေါင်းနစ်ဝင်သည်အထိနမ်းလိုက်ပြီး ကူးလေးရဲ့
အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်တော့သည်။
" ဟူး!ကင်မ်ထယ်ယောင်း!အခုကရေပတ်တိုက်ပေး
မှာ၊မဟုတ်တာတွေတွေးမနေနဲ့တော့... "
ကူးလေးကိုအင်္ကျီစချွတ်လိုက်ရော ပေါ်လာတဲ့
လည်တိုင်လေးရယ်၊ညှပ်ရိုးဖြူဖြူလေးကြောင့်
ထယ်ယောင်းသက်ပြင်းတွေ အကြိမ်ကြိမ်ချနေ၏။
ကိုကိုအလှလေးနဲ့တစ်ခါထည်း ထိတွေ့ပြီးနောက်
ထပ်ပြီးလည်းတွေ့ချင်၊ထပ်ပြီးလည်းဆက်နွှယ်
ချင်သေးသည်။အခုတော့စိတ်ကိုထိန်းထားပြီး
မင်္ဂလာဦးညမှပဲ ဆက်တော့မည်။
ကူးလေးရဲ့အပေါ်ပိုင်းကိုသန့်ရှင်းပေးပြီးရော
အောက်ပိုင်းကိုချွတ်ပေးပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေး
လိုက်သည်။ပြီးတော့မှ ထယ်ယောင်းဝတ်သည့်
ညဝတ်အင်္ကျီအနက်ကို ဘောင်းဘီမဝတ်ပေးတော့
ဘဲ အပေါ်အတွက်သာဝတ်ပေးရင်း သူ့အသက်ရဲ့
ဗိုက်ချပ်ချပ်လေးပေါ်ကိုအကြည့်ရောက်တော့
ပြုံးကာ နမ်းလိုက်သည်။
" ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေး ဗိုက်ထဲရှိနေတာမလား၊
ဒယ်ဒီက မျိုးစေ့လေးထွက်လာမှာကိုစောင့်နေလို့
ကျန်းကျန်းမာမာလေးနဲ့ လိမ္မာအောင်နေပေးပါ၊
မဟုတ်ရင် မျိုးစေ့လေးထက်ဒယ်ဒီ့အသက်က
အများကြီးခံစားနေရမှာ.... "
ထယ်ယောင်းက မျိုးစေ့လေးရှိရာရပ်ဝန်းအနားကို
နမ်းရင်းပြောတော့သည်။မျိုးစေ့လေးသာရှိနေတာ
ပိုခံစားရမှာက သူ့အသက်မို့စိတ်ပူတာကလည်းရှိ
သေး၏။ချစ်လွန်းလို့ ဒီလိုအပိုင်ရတာတောင်
ရူးမတက်ပျော်ရတာလည်း ထယ်ယောင်းပဲမို့။
" ဂယူ...ဂယူ... "
ထယ်ယောင်းတွေးနေရင်း ကူးလေးက'ဂယူ'ဆိုပြီး
ယောင်နေရင်းပြန်အိပ်သွားသည်။အသက်က
ပြန်အိပ်သွားနိုင်ပေမဲ့ ထယ်ယောင်းကအဆင်မပြေ
နေပါလေ။
ထယ်ယောင်းလက်သီးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားလိုက်သည်။ပြီးတော့မှ သူ့အသက်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း ခေါင်းငိုက်စိုက်ချရင်းလက်ဖမိုးလေးကို
နမ်းပြီး သူ့မျက်နှာမှာကပ်ထားသည်။
" မောင်က ကိုကိုအလှလေးချစ်လာအောင်လို့
ကြိုးစားပါ့မယ်၊ချစ်တယ်...မောင့်အသက်... "
ထယ်ယောင်းက ကူးလက်လေးကိုနမ်းပြီးနောက်ရေဇလားကိုရေချိုးခန်းထဲပြန်ထားလိုက်သည်။
ပြီးတော့မှသူ့ကိုကိုအလှလေးနား ပြန်လာရင်း
ဘေးနားမှာအိပ်ကာ ကိုကိုအလှလေးကိုလည်း
သူ့ရင်ခွင်ထဲသိမ်းကြုံးဖက်ထားမိပြီး အိပ်နေတာ
တောင် နှုတ်ခမ်းဆူဆူလေးလုပ်နေတာမို့
ထယ်ယောင်းအသည်းယားကာ နမ်းလိုက်သည်။
" မွ!ကောင်းသောညပါ မောင့်အသက်၊အိမ်မက်ထဲ
မောင်ပါတဲ့အိမ်မက်လေးပဲ မက်နေပါစေဗျာ၊
ပါးပါးဗိုက်ထဲက ဒယ်ဒီ့မျိုးစေ့လေးလည်း
ကောင်းသောညပါ... "
ထယ်ယောင်းက သူ့အသက်နဲ့သူ့ကလေးကိုလည်း
သိပ်ချစ်ပါသည်။ထိုသို့ပြောပြီး ကိုကိုအလှလေး၏
ကိုယ်ငယ်လေးကိုဖက်ကာ အိပ်ပျော်တော့သည်။
- - - - -
" အစားစာကိုကောင်းကောင်းလေးပြင်ဆင်ထား၊
လိုအပ်တာတွေကအစ သေချာရှာလုပ်ထားလိုက်၊
အိမ်တော်ထိန်းက ကျန်တာတွေစီစဥ်ထားပေးပါ "
မနက်ပိုင်းရောက်တော့ ထယ်ယောင်းကစောစော
နိုးနေတာမို့ ကိုကိုအလှလေးကိုမနှိုးတော့ဘဲ
ရေချိုးကာသန့်စင်ပြီး Suitအပြည့်ဝတ်ပြီး
ကိုကိုအလှလေးအမေလာမှာမို့ တစ်အိမ်လုံးကို
သေချာပြင်ဆင်ထားရသည်။
" ဆရာ...ဆရာ့အပိုင်အတွက် အဝတ်အစားဝယ်
လာခဲ့ပါပြီ၊သေချာစစ်ဆေးပါဦး... "
ထယ်ယောင်းပြင်ဆင်နေရင်း ကူးလေးအတွက်
အဝတ်အစားကိုယောင်းဝူမှတစ်ဆင့်မှာလိုက်တာမို့
ယောင်းဝူပို့ပေးတာကို စစ်ဆေးနေသည်။အခုတော့
ကိုယ်ဝန်ရှိလာလို့ အရမ်းကြပ်တာမျိုးတွေမဝတ်
စေချင်ပါ။ကိုကိုအလှလေးကိုယ်တိုင်ကလည်း
ကြပ်တာမျိုးမဖြစ်စေချင်တာတော့အမှန်။
" စစ်ကြည့်တာကဟုတ်ပြီ၊မင်း အမေ့ကိုသွားခေါ်
တော့လေ၊ငါတို့တွေက ပြင်ဆင်ထားတာပြီးနေပြီ "
လှေကားကနေအပေါ်ထပ်က်ို လှမ်းကြည့်နေတဲ့
ယောင်းဝူကို ထယ်ယောင်းကပြောလိုက်တော့
ယောင်းဝူကရယ်ပြသည်။ပြီးမှ အပေါ်ထပ်က်ို
ထပ်ကြည့်လိုက်ရင်း....
" ဆရာ့အပိုင်နဲ့တွေ့ချင်လို့... "
" ဘာ!!! "
ထယ်ယောင်းကအော်လိုက်ရော ယောင်းဝူလည်း
လန့်သွားသွားပြီး အိမ်တော်ထိန်းနဲ့အတူအိမ်အကူ
အားလုံးလည်း လှည့်ကြည့်လာကြသည်။
" ဆရာရယ် ဖြည်းဖြည်းပြောပါဗျာ၊ကျွန်တော်က
ဆရာ့အပိုင်နဲ့တွေ့ရင် မျိုးစေ့လေးအကြောင်းလေး
သိချင်လို့ပါ၊ကလေးလေးရတာဂုဏ်ပြုမို့.. ဟဲဟဲ "
ထယ်ယောင်းကိုကျော်ကြည့်ရင်း အပေါ်ထပ်ကို
လှမ်းကြည့်နေတော့ ထယ်ယောင်းကမျက်ဝန်း
စူးစူးတွေနဲ့ကြည့်လိုက်တော့ ယောင်းဝူက
ငြိမ်ကြသွားသည်။
" ကိုကိုအလှလေးရဲ့ ယောကျာ်းငါရှိတယ်၊ပြီးရင်
မျိုးစေ့လေးရဲ့ဒယ်ဒီလည်း မင်းရှေ့တည့်တည့်မှာ
ရှိနေတာကို ဘာလို့ငါ့ကိုကျော်ပြီးသွားမေးချင်ရ
တာလဲ.... "
" ဟဲဟဲ..ဆရာ့အပိုင်က စကားအကောင်းပြော
တယ်လေ၊ဆရာကမေးလိုက်တာနဲ့ ဒေါသထွက်လို့
ကျွန်တော်ကကြောက်လို့ပါဗျာ.... "
ထယ်ယောင်းအပြောက်ို ယောင်းဝူကပြန်ဖြေ
တော့ ထယ်ယောင်းခေါင်းခါတော့သည်။
ဒီကောင်!မျိုးစေ့လေးအကြောင်းမပြောမချင်း
ထွက်သွားမည်မဟုတ်တာမို့ ထယ်ယောင်းသူ
သိမ်းထားသည့်ဓာတ်ပုံကဒ်လေးကိုပြလိုက်၏။
" ငါနဲ့ကိုကိုအလှလေးရဲ့ မျိုးစေ့လေး၊ချစ်စရာ
ကောင်းတယ်မလား၊ငါ့ကလေးရောက်လာရင်
မင်းကို အနားပဲနေခိုင်းတော့မှာ၊မင်းကပိုပြီး
ကလေးထိန်းရမယ်... "
ထယ်ယောင်းက မျိုးစေ့လေးကိုထုတ်ကြွားနေလို့
ယောင်းဝူမှာ မျက်မှောင်ကြုံ့ကြည့်မိတော့သည်။
ကလေးကဖြင့် အခုမှသေးသေးလေးပဲရှိသေး၊
ချစ်စရာကောင်းရတာနဲ့လုပ်နေသေးသည်။
အပြင်မှာတော့ထုတ်မပြောရဲဘူး။ဆရာ့ကိုကြောက်
ရသည်။
" သိပါတယ်၊အခုတောင် ကျွန်တော်ပဲလိုက်စောင့်
ရှောက်ရဦးမှာမလား... "
" ကိုကိုအလှလေး၏ ယောကျာ်းငါရှိတယ်၊မင်းကို
မလိုအပ်ဘူး၊ဟေ့ကောင်!စကားမများနဲ့တော့၊
ကိုကိုအလှလေးရဲ့အမေကိုသွားခေါ်လ်ိုက်၊ပြီးရင်
ငါမှာထားတဲ့ ကုမ္ပဏီကိုဒီသတင်းဖြန့်လိုက်!
ဆက်ခံသူသေးသေးလေး ရောက်လာပြီလို့ "
ထယ်ယောင်းခပ်ယေးယေးပြုံးပြီးပြောသည်။
သည်တော့ယောင်းဝူလည်း သဘောပေါက်ကာ
ဆရာ့အပိုင်၏အမေကိုသွားခေါ်ရန် ထွက်သွား
တော့သည်။ဆရာတို့ကတော့ အဆင်ပြေတော့
မည်ပေါ့။
ထယ်ယောင်းလည်း လိုအပ်တာတွေမှာပြီးနောက်
အပေါ်သို့တက်လာတော့ ကိုကိုအလှလေးက
ရေချိုးခန်းမှာရေချိုးလို့တောင်ပြီးလို့ bathrobe
ဝတ်ပြီးထွက်လာသည်။ထယ်ယောင်းကတော့
လန့်သွားကာအနားသွားပြီးမေးယူရသည်။သူမရှိဘဲရေချိုးတော့ တစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးရိမ်သည်။
" ဘာလို့တစ်ယောက်ထည်း ရေချိုးနေရတာလဲ၊
မောင့်ကိုဖုန်းဆက်လှမ်းခေါ်တာမဟုတ်ဘူးကွာ၊
အဆင်ပြေလား ရေချိုးရတာ... "
" အင်း... "
ထယ်ယောင်းကစိတ်ပူရင်းမေးကာ ကူးလေးကို
တွဲပေးပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်စေသည်။သူကတော့
ကိုကိုအလှလေးရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီးလက်
ဖြူလေးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ မေးသည်။
ကိုကိုအလှလေးက ပြန်ဖြေတော့ခပ်အေးအေး။
ထယ်ယောင်းလည်းဆက်မမေးတော့ဘဲ မျိုးစေ့လေးရပ်ဝန်းကို သွားထိတွေ့လိုက်သည်။
" မျိုးစေ့လေး ညကကောင်းကောင်းအိပ်ပျော်တယ်မလား၊ဒယ်ဒီလည်း ဒယ်ဒီ့အသက်ကိုဖက်
ထားရတော့ အိပ်ပျော်သွားတယ်ကွာ၊နောက်နေ့ကြ
ဒယ်ဒီပုံပြင်ဖတ်ပြမယ်၊ပါးပါးကိုလည်း ပင်ပန်း
အောင်မလုပ်ပါနဲ့ကွာ၊လိမ္မာတယ်မလား မွ! "
ကူးလေးက ထယ်ယောင်းပြောသမျှကိုကြည့်နေ
မိသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက တစ်သီးသန့်ထည်း
နေတက်တဲ့သူဆိုတာ ကူးသတိထားမိသည်။ဒါပေမဲ့
ကလေးချစ်တက်တယ်ဆိုတာတော့ ကူးမသိဘူး။
ကူးက ကင်မ်ထယ်ယောင်းအကြောင်းဆို
များများမသိချင်တာလည်းပါမည်။
အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကလေးလေးကြောင့်သာ
အဲ့ဒီကလေးလေးက ကင််မ်ထယ်ယောင်းရဲ့သွေးတစ်ဝက်ပါနေလို့သာ ကူးရဲ့ကလေးလေးအတွက်
တွေးနေရတာဖြစ်သည်။
တကယ်လည်း ကူးကကင်မ်ထယ်ယောင်းနဲ့သာ လက်ထပ်မိသွားရင်ဂယူနဲ့ဝေးသွားမှာ။ကူးနဲ့ဂယူရဲ့ ကံကဒီလောက်လေးပဲဆိုတော့ ကူးလည်းမခွဲခွာ
ချင်ပေမဲ့ အတော့်ကိုစိုးရိမ်မိသည်။ဒီအိမ်က
အဖိုးရယ်၊အဖေနဲ့အမေက ကူးကိုလက်ခံပေမဲ့
အဒေါ်ဖြစ်သူကလက်ခံတာမဟုတ်ပါ။ကူးကြောင့်
ကလေးလေးကိုပါ အမုန်းမခံစေချင်ဘူး။
" ကိုယ်ဝန်သည်က စိတ်ဖိစီးမှုများလို့မရဘူးတဲ့၊
ဘာမှလျှောက်မတွေးဘဲ မောင့်ကိုသာလက်ထပ်
လိုက်တော့ဗျာ၊မောင်က ကိုကိုအလှလေးနဲ့ခင်ပွန်း၊
မျိုးစေ့လေးရဲ့ဒယ်ဒီဖြစ်ချင်နေပြီ "
ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့ရေစိုနေသည့်မျက်နှာကို
သဘတ်ဖြင့်ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးရင်း ပြောသည်။
ကူးကတော့ မျက်နှာထားတည်တည်ဖြင့်
ထယ်ယောင်းပြောတာတွေကိုနားထောင်နေ၏။
ကိုကိုအလှလေးက အခုထိမာနရှိနေတုန်း။
" မေးစရာရှိတယ် ကင်မ်ထယ်ယောင်း "
" မောင်ဖြေပေးမယ် အကုန်မေးလိုက်... "
ကူးလေးကထယ်ယောင်းရဲ့ပုခုံးကိုပုတ်ကာဖြင့်
မေးတော့ ထယ်ယောင်းကပြုံးရင်းဖြေသည်။
ဒါတောင်ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့ကိုယ်ငယ်လေးကို
အင်္ကျီမဝတ်ပေးခင်သဘတ်ဖြင့် နေရာစုံသုတ်ပေး
နေတာဖြစ်သည်။
" ငါကယောကျာ်းလေးဖြစ်ပြီး ဒီလိုတွေအထိ
ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရတယ်၊ပြီးတော့လည်း ငါ့မှာက
ဘာမှပိုင်ဆိုင်တာမရှိဘူး "
ကူးလေးကဆိုတော့ ထယ်ယောင်းကတစ်ကိုယ်လုံး
သဘတ်သုတ်ပေးရာမှရပ်လိုက်ပြီး သူလက်ထဲပါ
လာတဲ့အဝတ်အစားထုတ်ကို လက်ကမ်းပေး၏။
" မောင်က မောင့်အသက်ကိုချစ်တာ၊ဥစ္စာပစ္စည်း
တာတွေကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး၊ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရ
တော့လည်းဘာဖြစ်လဲ၊မောင့်အတွက် မျိးဆက်
လေးတောင်ရသေး၊ပြောရရင် မောင့်အသက်က
မျိုးစေ့လေးရဲ့ပါးပါးဖြစ်တာကံအကောင်းဆုံးပဲ "
ထယ်ယောင်းက ကူးရဲ့မျိုးစေ့လေးရှိနေတဲ့ရပ်ဝန်း
လေးကို တို့ထိကာပြောလိုက်တော့ကူးလေးက
အံ့ဩသွားသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ကူးကို
ချစ်တယ်ဆိုတာသိပေမဲ့ အဲ့လောက်ကြီးအထိ
ချစ်မယ်ဆိုတာကို မယုံကြည်ခဲ့ပါလေ။အခုကြ
ကြားလိုက်ရတဲ့ကူးနားကတောင် မယုံနိုင်မိဘူး။
" သခင်လေးနဲ့သခင်လေးကူး အောက်ထပ်မှာ
သခင်လေးကူးရဲ့မိခင်ရောက်နေပါပြီ "
ထယ်ယောင်းတို့စကားပြောနေကြရင်း အပြင်မှ
အိမ်တော်ထိန်းက အခန်းတံခါးကိုခေါက်ကာ
အောက်ထပ်မှာ ကိုကိုအလှလေး၏မိခင်ရောက်
နေပြီဖြစ်ကြောင်းလာပြောတော့ ကူးလေးက
ပိုလို့ကိုစိတ်လှုပ်ရှာသွားတော့သည်။
" မောင်တို့ပြင်ဆင်ကြရအောင်၊မောင့်အသက်
ဒါကိုဝတ်လိုက်တော့၊မောင်တို့အတူတူသွားရ
အောင်လေ၊တော်ကြာချော်လဲနေမှာဆိုးလို့ "
" အင်း!မင်းတို့အိမ်ကလှေကားကအများကြီး "
ကူးလေးက ဆူပုတ်ပုတ်လေးပြောတော့
ထယ်ယောင်းသဘောကျကာပြုံးလိုက်သည်။
ပြီးတော့မှတွေးမိသည်က ကိုကိုအလှလေး
အဝတ်ဝတ်ပြီးရင် ပွေ့ချီခေါ်သွားမည်ဆိုရင်း။
ကူးအဝတ်လဲဖို့ ထယ်ယောင်းကသူ့အဝတ်လဲခန်း
ထဲဝင်စေသည်။အတန်ကြာတော့ ကူးကအဝတ်လဲ
ပြီးထွက်လာရော ထယ်ယောင်းကမင်းသမီးလေး
အလားပွေ့ချီလိုက်သည်။
" ဘာလုပ်တာလဲ!ငါလမ်းလျှောက်မှာလို့! "
" မောင့်အသက်ညောင်းနေမှာဆိုးလို့ မောင်ကဒီလို
ပွေ့ချီသွားပေးမယ်၊ချစ်တယ်...မောင့်အသက်ကို၊
ဗိုက်ထဲကမျိုးစေ့လေးကိုရောပဲ... "
ကူးကငြင်းမယ်ဆိုရော အကြောင်းပြချက်တွေပေး
ကာ ကူးကိုလည်းချစ်တယ်ပြောရင်း သူ့ကလေးပါ
မချန်စေခဲ့ရန်ပြောတော့ ကူးမသိမသာခပ်ယေးယေးပြုံးမိပါ၏။
" မောင်တို့အပေါ်ထပ်မှာ ကြာနေပြီဆိုတော့
အမြန်ဧည့်ခန်းဘက်ဆင်းမှဖြစ်မယ်၊ဟောဒီက
မျိုးစေ့လေးရဲ့ပါးပါး ဗိုက်ဆာနေပြီမလား "
" အင်း...ငါဗိုက်ဆာတယ် "
ထယ်ယောင်းကရယ်လိုက်ရင်း ကူးလေးကိုသေချာ
သူ့လည်တိုင်ကိုဖက်စေကာ အောက်ထပ်ကိုဆင်း
လာကြသည်လေ။ကူးလေးက လက်မထပ်ခင်က
ဂရုစိုက်ခံရသလို၊လက်ထပ်ပြီးရင်တောင်လည်း
ပိုဂရုစိုက်ခံရမည်ဆိုတာသေချာပါသည်လေ။
- - - - -
ကုမ္ပဏီဘက်မှာတော့ ဥက္ကဌကင်မ်က အရေးကြီး
ကိစ္စရှိလို့ရောက်မလာသေးပေမဲ့ ယောင်းဝူကပင်
ဥက္ကဌရဲ့အလုပ်တွေကို ဆက်လုပ်ပေးနေရသည်။
ထို့အတူထယ်ယောင်းမှာထားတဲ့ ကိစ္စကိုလည်း
လုပ်ထားရတော့ မပြောထားသေး။
ဂယူဆိုသည်လည်း ကူးသူ့ကိုပြန်စိမ်းကားသွားတာ
ဆိုသည့်အချက်ကြောင့် ဘယ်လိုပြန်ပြင်ရမလဲလို့
တွေးမိနေပါတော့သည်။ကူးမရှိတော့ ဂယူလည်း
မပြုံးနိုင်သလို အလုပ်တောင်ကောင်းကောင်းမ
လုပ်နိုင်။ဒီညနေတော့ ကူးကိုထပ်သွားတွေ့ရမည်။
အဲ့ကြပြန်ဖွင့်ပြောပြီး ကူးနဲအဆင်ပြေအောင်သာ
ပြန်ကြိုးစားရမည်။
" ဟဲ့ဟဲ့...ကယ်ကြပါဦး၊နင်တို့ ကုမ္ပဏီကSNSကို
ကြည့်ပြီးပြီလား၊ငါဖြင့်မြင်လိုက်ရတဲ့မျက်လုံးကို
မယုံနိုင်ဘူး!!! "
ဂယူက ကူးအကြောင်းတွေးနေရင်းရှိသေး
အစ်မယွန်းဟယ်က စာရွက်အထပ်လိုက်ကိုင်ကာ
သူ့ဖုန်းကိုကြည့်ရင်း ဌာနဘက်ကိုအပြေးရောက်
လာခဲ့သည်။အထဲကိုရောက်တော့ ဂယူ့ကိုကြည့်ပြီး
အစ်မယူရီဘက်ကိုပြေးကာ ဖုန်းကိုပြသည်။
" ယူရီကြည့်ပါဦး၊အတည်ကြီးရေးထားတာရော
ဆေးစစ်ထားတွေကအစ အမှန်တွေချည်းပဲ "
အစ်မယွန်းဟယ်က အစ်မယူရီအနားကိုသွားပြီး
ပြလိုက်တော့ အစ်မယူရီမျက်နှာကလည်းပျက်ကာ
အစ်ကိုဂျွန်ဆော့နဲ့အစ်ကိုဂျောင်ဟွန်းပါသွားကြည့်
တော့ အားလုံးမျက်နှာမကောင်းတာကို မင်ဂယူ
သတိထားမိပါတော့သည်။
ထိုအချိန်ဌာနမှူးက အခန်းထဲဝင်ရောက်လာပြီးမှ
မင်ဂယူ့ဘက်ကိုကြည့်ကာ ရယ်ပြီးစကားဆို၏။
" မင်ဂယူ!မင်းတော့သွားပြီပဲ၊ဥက္ကဌကင်မ်က
မင်းရည်းစားကို ရသွားပြီး၊ဟားဟား... "
" ဘာ!... "
မင်ဂယူအံ့ဩသွားသည်။ကူးနဲ့သူက ပြတ်တာ
တောင်မကြာသေးတာကို ဘာလို့ကူးကဥက္ကဌနဲ့
လက်ထပ်ရမှာလဲ။ပြီးတော့ အစ်ကိုတွေဘက်ကို
ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ အားလုံးကဌာနမှူးရဲ့
စကားကြောင့် မျက်နှာတစ်ဖက်လှည့်သွားတာမို့
မင်ဂယူမယုံနိုင်စွာ ဌာနမှူးကိုထပ်မေးလိုက်၏။
" ဘာဖြစ်တာလဲ... "
" မင်းမသိသေးဘူးပဲ၊ကုမ္ပဏီက SNSမှာလည်း
တင်ထားပြီးပြီကို၊ခေါင်းစဥ်လေးတောင်သွား
ဖတ်ကြည့်လိုက်၊လှလှပပလေးကွ!ဥက္ကဌကင်မ်က တကယ်ကံကောင်းနေတာ အင့်! "
" ခင်ဗျား!ဘာစကားပြောတာလဲ! "
ဂယူဒေါသထွက်ကာ ဌာနမှူး၏အင်္ကျီကော်လန်ကို
ဆွဲချလိုက်တော့ ဌာနမှူးတောင်ဘာအသံမှမထွက်
တော့ပါ။ထို့အတူဂျွန်ဆော့နဲ့ဂျောင်ဟွန်းကလာ
တားတော့သည်။
" ဟုတ်တယ်မင်ဂယူ..၊ဂျောင်ကူးလေးက ဥက္ကဌနဲ့
လက်ထပ်ရတော့မှာ၊မင်းကိုယ်တိုင်သတင်းလာ
ဖတ်သင့်တယ်... "
ဂျွန်ဆော့ကဆွဲထားရင်းမှပြောလိုက်တော့ ဂယူက
ချက်ချင်းလွှတ်ပေးလိုက်ကာ အစ်မယူရီအနားကို
ပြေးသွားသည်။အစ်မယူရီအနားကိုရောက်တော့
ဖုန်းကိုယူလိုက်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းစဥ်ကို
တောင်လှလှပပ ရေးထားပြီးပုံတောင်ပါသေး။
' KIM VICTORYရဲ့ဆက်ခံသူအသစ်မှနောက်
ဆက်ခံသူသေးသေးလေးရောက်လာခြင်း ' တဲ့။
" ဆက်ခံသူသေးသေးလေး... "
မင်ဂယူအံ့ဩသွားကာ စာတွေဆက်ဖက်မိတော့
မင်ဂယူ့ရင်ထဲလည်း နာကျင်သွားသည်။
" ငါဖတ်ပြပေးမယ် မင်ဂယူ... "
အစ်မယွန်းဟယ်က ဖုန်းကိုဆွဲယူလိုက်သည်။
မဟုတ်ရင် မင်ဂယူဒေါသကိုသိလို့ဖြစ်၏။
" KIM VICTORYရဲ့ဥက္ကဌကင်မ်ထယ်ယောင်းက
သူ၏---ချစ်သူဂျွန်ဂျောင်ဂုနဲ့အတူ ချစ်သူတွေဖြစ်
ကြပြီးမကြာ ချစ်သူ၏ကျန်းမာရေးကြောင့်
သူငယ်ချင်းရဲ့ဆေးရုံကိုပြတော့ ဆက်ခံသူအသစ်လေးရောက်ရှိလာခဲ့တာဖြစ်ပါသည်။၎င်းတို့
ဖော်ပြချက်အရဥက္ကဌကင်မ်က သူ့ချစ်သူနဲ့မကြာမှီလက်ထပ်မှာမို့ ကင်မ်မျိုရိုးပြောင်းမည့်ချစ်သူ၏
ပုံလေးနှင့်တကွ ဆက်ခံသူအသစ်ကိုပါထုတ်ပြထားခြင်းရှိပါသည်။ "
အစ်မယွန်းဟယ်ရဲ့စကားနောက် မင်ဂယူတို့
ပုံကိုဆက်ဆွဲကြည့်တော့ မြင်လိုက်ရသည့်
ကူးနဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်း ဆေးရုံကနေထွက်လာ
တဲ့ပုံရယ်၊ပါတီပွဲတုန်းကအတူထိုင်နေကြသည့်
ပုံရိပ်ကြောင့်ရယ်၊ဆက်ခံသူရှိကြောင်းစစ်ဆေး
ထားသည့်ပုံလေးအား ပြထားတာကြောင့်ဂယူ
စိတ်တွေမထိန်းနိုင်တော့သည်အထိ။
" ဆက်ခံသူအသစ်ရှိကြောင်းပုံတဲ့၊ကလေးလေးက
တကယ်ရှိနေတာပဲကို၊ဘယ်ကထည်းကများ
ကူးလေးက ဥက္ကဌကင်မ်နဲ့တွဲနေရတာလဲ၊ပြီးတော့
ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်ဆိုတာက ဒီမှာဖော်ပြသွားတဲ့အထဲ
အသေချာကြီးရေးသွားခဲ့တာ "
အစ်မယူရီရဲ့စကားကြောင့် မင်ဂယူ့မှာစိတ်ထဲ
မငြိမ်နိုင်တော့ ကူးကိုသူလမ်းခွဲတဲ့အချိန်ကအိပ်
တာကိုပြန်တွေးမိသွားသည်။ကူးကိုလမ်းမခွဲခင်
ကြားလိုက်ရတာက အတူအိပ်နေကြသည်တဲ့။
ပြီးတော့ဂယူသိသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက
ဂယူ့ကိုတမင်သက်သက် နင်းခြေပြသွားတာ။
ကူးကိုသူပိုင်ပြီးဆိုပြီးဖြင့်။
ဒုန်း!
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းမင်းက!ငါ့ကူးကိုလုသွားခဲ့
တာပဲ၊ကူး!ကိုယ့်ရဲ့ကူး!ကူးကိုတွေ့ရမယ်! "
စာတွေကိုဖတ်ပြီးရောဂယူ့မှာမယုံနိုင်အောင်ဖြစ်ပြီးသူ့ကုတ်နဲ့အတူလွယ်အိတ်ကိုယူကာ ပြေးထွက်
သွားတော့သည်။အထင်ကကူးအိမ်ကိုသွားပြီး
မေးကြည့်ဖို့ဖြစ်မည်။အားလုံးလည်းမတားမိပါ။
ကူးနဲ့မင်ဂယူတို့ကြား သူတို့မသိလိုက်ရတဲ့ကိစ္စမို့။
တစ်ဖက်ကဧည့်တွေ့ခန်းအကြီးကြီး၌တွင်လည်း
ကင်မ်မိသားစုနဲ့အတူ ကူးတို့သားအမိက
တိတ်ဆိတ်စွာရှိနေကြသေးသည်။အဒေါ်က
သားအမိနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း မျက်နှာက
ရှုံ့သေးသည်။
ကင်မ်အဖိုးက ကူးလေးရဲ့အမေကိုရောက်ရောက်
ခြင်းထည်းက ကူးလေးနဲ့ကင်မ်ထယ်ယောင်းတို
ကိစ္စရှင်းပြထားသည်မို့ ကူးအမေမှာသူ့သားကိစ္စ
အံ့ဩသွားပေမဲ့လည်း သူမပျော်ပါသည်ဆိုပြီး
ပြောသည်။
" သည်တော့ မိခင်ကိုယ်တိုင်လည်းလက်ခံတော့
လက်ထပ်ပွဲပိုဘယ်တော့လောက်စီစဥ်ရမလဲ၊
စိတ်မပူပါနဲ့၊ကျွန်တော်တို့ဘက်က အများကြီး
စီစဥ်ပေးမှာပါ၊ဘာလို့ဆို ကူးလေးကဒီအိမ်ရဲ့
အဖိုးတန်လေးမို့ပါ "
ထယ်ယောင်းအဖေက ကူးအမေကိုကြည့်ရင်း
ပြောတော့ ကူးအမေကသူမသားလေးဘက်ကို
ပြုံးကြည့်နေသည်။သူမက ဘာမှမလိုအပ်ဘူး။
သူ့သားလေးအဆင်ပြေရင်သာကျေနပ်သည်။
" ကျွန်တော်တို့အတွက် မျိုးစေ့လေးနဲ့အဖိုးတန်
လေးရှိရင်သာရပြီမို့ ဘာမှမလိုအပ်ပါဘူး "
အဖိုးကပါ ကူးလေးရဲ့မိခင်ကိုပြောတော့ ကူးလေးရဲ့အမေက အများကြီးပြုံးမိတော့သည်။သူမသား
လေးကူးကူးက တကယ့်ကိုအချစ်ခံလေးပါပဲ။
သို့ပေမဲ့ သူမ,သတိထားမိသည်က ကောင်လေးရဲ့
အဒေါ်ကိုသာဖြစ်သည်။သူမ၏သားကူးလေးကို
မကြည်သလိုကြည့်နေတာ။
" တကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ကျွန်မတို့က
ဘူဆန်ဘက်ကနေ သားလေးရဲ့ပညာရေးအတွက်လာရတော့ တော်ရုံဘာမှမပိုင်ဆိုင်ထားရပါဘူး၊
ဒါပေမဲ့သားလေးကိုလက်ခံပေးကြ--- "
" ဘယ်သူကလက်ခံပေးတယ်လို့ပြောလဲ၊ကျွန်မတို့
အသိုင်းအဝိုင်းက အများကြီးလုပ်ပေးတာတောင်
ရှင်တို့ဘက်က ဘာရစရာမှလည်းမရှိဘူး၊အကယ်လို့ရှင့်အိမ်ပေးတာတောင် ကျွန်မတို့တူလေးက
နေတက်တာမဟုတ်ဘူး၊ကျွန်မတူလေးကို ငယ်ငယ်
လေးထည်းက ဘုရင်လိုထားခဲ့တာ... "
" ဒေါ်လေး... "
ကင်မ်ထယ်ယောင်းကအော်လိုက်တော့ ကူးက
မအော်ဖို့ဟန်လက်ကိုပြန်ထိလိုက်သည်။ကူးနဲ့
ထယ်ယောင်းကဘေးချင်းကပ်ထိုင်နေတာမို့
ကူးကဘာမှလည်းမပြောချင်လို့ငြိမ်နေတာ။
" အစ်မ...နင်ဝင်မပြောချင်ရင်လည်း အခန်းထဲ
အေးဆေးသွားနားနေသင့်တယ်၊တစ်ဖက်မိခင်နဲ့
ကလေးအပေါ်ကို အားနာစမ်းပါ! "
ဒယ်ဒီကပြောပြန်တော့ ဒေါ်လေးကရှေ့ကအသီးကို
တစ်စိပ်စားလိုက်ရင်း ပြန်ဖြေသည်။
" ငါတို့အသိုင်းအဝိုင်းကကြီးတယ်လေ၊ဘာမှမရှိဘဲ
နေရာယူချင်နေတဲ့ လူတွေအတွက်တော့သူများရှေ့
မျက်နှာငယ်လေးနဲ့လုပ်ပြမယ်ပေါ့၊ငါကတော့-- "
" သမီးအခန်းထဲပြန်ဝင်သွားရင်ကောင်းမယ်၊
မြေးလေးကအရမ်းချစ်နေတာလေ၊ပြီးတော့
ကလေးပိစိလေးပါရောက်နေတာ၊ချစ်ကြလို့
စီစဥ်ပေးဖို့ပဲတွေးရမယ် "
" ဟုတ်တယ်၊ကျွန်တော်က ကိုကိုအလှလေးကို
ချစ်တာ၊သူ့ကိုပဲလက်ထပ်မှာ၊ကျွန်တော့်ကလေး
လည်းရှိတာမို့ ကိုကိုအလှလေးကိုလက်ထပ်မယ် "
အဖိုးကပြောတော့ ဒေါ်လေးကလက်မခံပါဘဲ ဒေါ်လေးကကူးတို့ဘက်ကိုကြည့်ပြီး ပြောသည်။
" ကျွန်မကတော့ ဒီလိုပုံစံမျိုးကိုသဘောမကျဘူး၊
ဘာများမက်မောစရာရှိလဲ၊လူကသာလှလှပပ
ရှိတာ၊ပိုင်ဆိုင်မှုမရှိဘူး၊ငါ့တူကချစ်တယ်ဆိုတိုင်း
ငါတို့က ချမ်းသာတဲ့သူတွေနဲ့ဆက်စပ်နေတာ၊
သူများကပြောကြရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ!
ဒါမျိုးကိုလက်မခံနိုင်ဘူး! "
ဒေါ်လေးရဲ့စကားကြောင့် ကူးအမေကတော့
သူမသားလေးအတွက်စိတ်ပူလို့ဆိုပြီး
မျက်နှာငယ်လေးဖြစ်သွားသည်။
ကူးလေးငြိမ်နေတဲ့သူ့အမေဘက်ကိုကြည့်တော့ အသံတိတ်နေတာကြောင့် ကူးလေးလည်းအဒေါ့်စကားတွေကြောင့်မခံနိုင်ကာဒေါသထွက်လာပြီမို့ လက်သီးဆုပ်သေးသေးလေးက ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ထားမိသည်။
" ဒေါ်လေးတော်သင့်ပြီ၊ကျွန့်တော့်ကလေးရှိလို့
ဘာမှထပ်မပြောချင်ဘူးဗျာ! "
"အစ်မ!နင်တော်လိုက်တော့၊ငါတို့ကင်မ်မျိုးရိုးထဲ
နင်လိုလူမျိုးမရှိသင့်ဘူး! "
ထယ်ယောင်းရော၊ထယ်ယောင်းအဖေကပါ
အဒေါ်ကိုပြောသော်လည်း သူမကတော့
ခေါင်းငုံ့နေသည့်ကူးလေးကိုကြည့်ကာပိုပြုံး
သည်။ထယ်ယောင်းအမေကတော့ အားနာဟန်
ကြည့်နေပြီး အဖိုးဆိုသည်လည်းတစ်ဖက်က
သူတွေကိုအားနာတာကြောင့်ရော သူဒေါသထွက်
ရင်မူးလဲမှာဆိုးလို့ ဘာမှမပြောချင်ခဲ့တာ။သို့ပေမဲ့
အဖိုးတန်လေးကိုတော့ အားနာပါသည်လေ။
ကူးလေးကတော့ အကုန်လုံးစကားများနေတာကို
ကြားတော့လက်မခံနိုင်တော့တာမို့ရော ကူးအမေကိုစော်ကားပြောဆိုနေတာကိုပါလက်မခံနိုင်
တော့ဘူး။
" ရတယ်!!!မလိုအပ်တော့ဘူး!!ကလေးလေးကို
ကိုယ့်ဘာသာလုပ်ကျွေးနိုင်ပါတယ်၊ပြီးတော့
ကလေးအဖေဆိုပြီးလည်းတာဝန်မယူခိုင်းဘူး၊
ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ကျွန့်တော့်အမေကိုတော့
မစော်ကားပါနဲ့!ကျွန်တော့်အမေကိုစော်ကား
နေတာကိုတော့ လက်မခံနိုင်ဘူး၊ပြီးတော့
ကျွန့်တော့်ဘက်ကပဲ လက်ထပ်ဖို့ကိုစဥ်းစား
ပါ့မယ်၊မဟုတ်ရင်လည်း လက်မထပ်ဘူးလို့
တွေးလည်းရပါတယ်! "
" သားကူးလေး...အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ၊မြေးလေး
ရှိနေတယ်လေ၊စိတ်လိုက်မာန်ပါမလုပ်ရဘူးလေ "
ကူးလေးရဲ့အမေက သူ့သားကူးလေးကိုတား၏။
သူ့သားကူးလေးက ဒီလိုမျိုးကိုသည်းမခံနိုင်လို့
ပြောလိုက်ပေမဲ့ သူမကတော့သူမသားလေးကို
လည်း သူမလိုခင်ပွန်းမရှိဘူးလို့အပြောမခံနိုင်သလို၊မွေးလာမည့်မြေးလေးကိုလည်း အဖေမရှိ
ဘူးလို့ အပြောမခံနိုင်ပါ။
" ကိုကိုအလှလေး!မလုပ်ရဘူး၊မောင့်ကိုလက်ထပ်
ရမယ်!ဒေါ်လေးပြောတာကို နားမထောင်နဲ့! "
" လွှတ်စမ်းပါ!ငါ့ကိုသာချစ်တာ မင်းကဘယ်
တော့မှ ငါ့နေရာကနေဝင်ခံစားပေးနိုင်တာမဟုတ်
ဘူး၊အခုကငါ့အမေက မင်းအဒေါ်ရဲ့ပါးစပ်ထဲ
အပြောခံနေရတာ!မင်းကအော်ပဲအော်တာ၊
ခံစားရတဲ့ငါကနာကျင်တယ်၊ငါ့မှာလည်း
ကလေးရှိလာလို့ အမေဆိုတဲ့ခံစားချက်ကို
ပိုနားလည်လာတယ်သိလား!!! "
ကူးကရင်ဘက်ကိုထုရင်း ထယ်ယောင်းကိုခပ်စူး
စူးကြည့်ကာပြောတော့ ထယ်ယောင်းမှာလည်း
သူ့ကိုကိုအလှလေးကို ပိုအားနာမိသည်။ထို့အတူ
ကင်မ်ထယ်ယောင်းအဖေကအဖိုးရဲ့ကိုယ်စား
စကားဆိုသည်။
" အဖိုးတန်လေး ဒယ်ဒီတို့က--- "
" ဟင့်အင်း..တော်ပါတော့၊တောင်းပန်ပါတယ်၊
ကူးမနေချင်တော့ဘူး၊မေမေ..ကူးတို့ပြန်ရအောင် "
" သားကူးလေး မေမေကတော့ မြေးလေးကို
တွေးစေချင်တယ်ကွယ်၊ကလေးလေးကအဖေမရှိ
ရင်ဘယ်လိုနေမလဲ၊သားစဥ်းစားနိုင်လား... "
" ဟင့်...အီးဟင့်....မေမေ... "
ကူးအမေက ကူးကိုဆူလိုက်ရောကူးလေးက
သူ့အဖေအကြောင်းတွေးမိကာ သူ့အမေရင်ခွင်ထဲ ဝင်ငိုတော့သည်။အမေမှာလည်း သူ့သားငိုတော့
လိုက်ငိုရင်းမှကျောပြင်လေးကိုခပ်ဖွဖွလေး
ပွတ်ပေးနေသည်။
အဒေါ်ကတော့ သူမပြောတာအဆင်ပြေပြီထင်ပြီး ပြုံးကာထွက်သွားသည်။သည်တော့ ကျန်ခဲ့သည်ကထယ်ယောင်းတို့နဲ့ ကူးနဲ့ကူးအမေတို့သာဖြစ်၏။
" တောင်းပန်ပါတယ် အစ်မ၊ကျွန်တော့်အစ်မက
အဲ့လိုမို့ပါ... "
ထယ်ယောင်းအဖေက တောင်းပန်တော့ကူးရဲ့
အမေကပြုံးကာ 'ရပါတယ်'ဟုခပ်တိုးတိုးလေး
ပြောသည်။ကူးမေမေက ကူးအတိုင်းပဲစိတ်ထား
ကောင်းသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့ကိုကို
ငိုနေလို့စိတ်မကောင်းဖြစ်ကာ ငြိမ်နေတော့သည်။
သို့ပေမဲ့ကူးလေးက ငိုနေရာကနေရှိုက်တက်လာပြီး
ငြိမ်ကြသွားတာမို့ ကူးအမေကခေါ်လိုက်ပေမဲ့
အသံထွက်မလာတော့အားလုံး စိုးရိမ်သွားကြသည်။
" သားကူးလေး...သားကူးလေး... "
" အဖိုးတန်လေးတိတ်သွားတယ်... "
" ကိုကိုအလှလေး... "
ကူးမေမေက ကူးကိုချော့ပေးနေရင်းမှအသံတိတ်
ရှိုက်ငိုနေသည့်ကူးလေးဟာ ငြိမ်ကြသွားပြီး
မေ့လဲကျသွားလို့ ထယ်ယောင်းအမြန်ထိန်းလိုက်
ကာချော့နေရင်း ပွေ့လိုက်ရသည်လေ။
To be continued ~
နည်းနည်းလေးတော့ မွှေလိုက်ပေမဲ့နောက်တစ်ပိုင်း
ဆက်စောင့်ကြည့်ပေးပါဗျို့။
> >