#zawgyi
ထယ္ေယာင္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေသာက္ၿပီး
အေတာ္မ်ားသြားသည္ျဖစ္၏။ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း
ကူးေလးရဲ႕အိမ္ကိုအတင္းသြားမည္လုပ္ေနလို႔
နမ္ဂြၽန္နဲ႔ယြန္းဂီကထိန္းထားရတာျဖစ္သည္္။
ဟိုေဆာ့က မနက္ကထယ္ေယာင္းထိုးထားလို႔
မ်က္ႏွာစုတ္ျပတ္သပ္ေနတဲ့ေယာင္းဝူကို
ေဆးကုေပးဖို႔ျပန္ရင္း ညဂ်ဴတီရွိေသးလို႔
ေဆး႐ုံဘက္ကိုျပန္သြားရသည္။
အခုေတာ့အိမ္ျပန္ေခၚလာေပးရသည္ကေတာ့
ထယ္ေယာင္းရဲ႕တပည့္အစား သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့
နမ္ဂြၽန္ကေခၚလာေပးရသည္။ယြန္းဂီကေတာ့
ဂ်ီမင္ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ
ျဖစ္ေတာ့ နမ္ဂြၽန္႔မွာသူ႔ေယာက်ာ္းကိုဖုန္းဆက္၍
အေတာ္ေသာက္ထားတဲ့ထယ္ေယာင္းကိုလိုက္ပို႔
ေပးလိုက္ရသည္။ေယာင္းဝူကေတာ့ မ်က္ႏွာက
စုတ္ျပတ္သတ္ေနလို႔ ေခၚေတာင္မရဲဘူး။
" ထယ္ေယာင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ၊ထလိုက္ေတာ့၊
မင္းအိမ္မွာပဲအိပ္ေတာ့၊ကြန္ဒိုကိုေတာ့လုံးဝမျပန္
နဲ႔ေနာ္၊စိတ္မခ်ရဘူးျဖစ္လိမ့္မယ္... "
နမ္ဂြၽန္က မူးေနရင္ထယ္ေယာင္းစိတ္ကသိပ္မတည္ၿငိမ္တာမို႔ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္မည္ဆိုးတာမို႔
မိဘအိမ္သာလာပို႔ေပးလိုက္ရသည္။မဟုတ္ရင္
အစ္ကိုကူးအိမ္အထိသြားၿပီး ဆိုးေနေတာ့မွာလည္း
ပါ၏။
" ငါ့အသက္ရွိသြားမွာပါဆိုကြာ၊ဖယ္ေပးစမ္း!
ငါ့ဘာသာငါေမာင္းမယ္! "
နမ္ဂြၽန္ထိုင္သည့္ ဒ႐ိုင္ဘာေနရာကိုေရာက္လာဖို႔
အတင္းတြန္းတိုက္ေနသည္မို႔ မနည္းဆြဲကာျဖင့္
နမ္ဂြၽန္႔မွာအိမ္ထဲေခၚလာဖို႔လုပ္သည္။အိမ္ထဲ
ထယ္ေယာင္းကိုေခၚလာရင္း အျပင္ဘက္မွာ
ကားတစ္စီးကရပ္ထားသည္မို႔ နမ္ဂြၽန္လည္း
သေဘာေပါက္လိုက္ပါသည္။
ဘယ္သူလဲဆိုတာကိုေပါ့။
နမ္ဂြၽန္ကထယ္ေယာင္းကိုကူတြဲၿပီး အိမ္ထဲထိ
ေခၚလာေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းTvၾကည့္ေနတက္တဲ့
ထယ္ေယာင္းေမေမက သူ႔သားေလးအျဖစ္ကို
ၾကည့္ကာ ေျပးလာသည္။ထို႔အတူေဒၚေလးနဲ႔
လီယမ္ကေတာင္ လွမ္းၾကည့္သည္။စိတ္ပူတာထက္ လီယမ္ကသိေနတာမို႔ၿပဳံးမိလိုက္၏။
" သားငယ္ေလး...ေမေမ့သားေလးဘာျဖစ္တာလဲ၊
ဟယ္...မူးလာတာပဲကြယ္... "
နမ္ဂြၽန္ကူတြဲထားရသည့္ ထယ္ေယာင္းရွိသို႔
ေမေမကေရာက္လာၿပီး သူ႔သားေလးရဲ႕မ်က္ႏွာ
ေလးကိုကိုင္ကာ ေမးေလသည္။ထယ္ေယာင္းက
မူးေနတာမို႔ ရီေဝေနသည့္မ်က္ႏွာထားျဖင့္ၾကည့္လို႔
ေျဖေလသည္။
" ကြၽန္ေတာ္ကလိမၼာတာကို ေမေမ့သမက္ေလးက
မခ်စ္လို႔တဲ့ေလ၊ေမေမရယ္ ေမေမ့သမက္ေလးက
တအားဆိုးတာ၊သားကိုမုန္းတယ္တဲ့...အင့္.. "
" သားရယ္... "
ထယ္ေယာင္းစကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္ေရာေမေမေရာ
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။လီယမ္နဲ႔သူ႔အေဒၚက
ၾကားရလို႔ မ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့သည္။
အေစာထည္းက လီယမ္ကအကုန္လုံးစုံစမ္းထားလို႔ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းအေဒၚကသိသြားတာျဖစ္
သည္။သိသြားေတာ့လည္း မေန႔ကပါတီမွာေဆး
ခတ္လိုက္သည္ကို အေဒၚကိုေျပာျပၿပီးသူတို႔အတူ
ျဖစ္သြားခဲ့ၾကဖို႔ လုပ္ခဲ့ၾကတာ။အခုေတာ့ အစ္ကို
ထယ့္ကို ဟိုတစ္ေယာက္ကျငင္းလိုက္ၿပီထင္ပါ့။
အင္းေပါ့။ဟိုတစ္ေယာက္က မင္ဂယူနဲ႔ျဖစ္သြား
တာကို။
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္း!မင္းဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ၊
မင္းအဖိုးအိပ္ေနၿပီဆိုတာ နားလည္ရဲ႕လား "
ထယ္ေယာင္းကိုနမ္ဂြၽန္ကူတြဲထားရင္းမွ အခန္းထဲကထြက္လာသည့္ ဒယ္ဒီကသူ႔သားအျဖစ္ကိုၾကည့္
လို႔ ေအာ္ေလသည္။ထယ္ေယာင္းကေတာ့ သူ႔ဒယ္ဒီကိုၾကည့္ကာ ရယ္လိုက္ေသးသည္။
" အန္ကယ္ကင္မ္ ထယ္ေယာင္းကနည္းနည္းေလး
စိတ္ညစ္လာလို႔ ဒီေန႔အေတာ္ေသာက္လိုက္မိတာ "
နမ္ဂြၽန္က ထယ္ေယာင္းကိုသူ႔ဒယ္ဒီကေအာ္ေနလို႔ ကာသည့္အေနျဖင့္ေျပာေပးသည္။ထယ္ေယာင္းရဲ႕
ဒယ္ဒီကေတာ့ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး....
" အဲ့ကိစၥေလးနဲ႔ေသာက္စရာလိုေနလား၊မင္းက
ဆိုးေနေတာ့ သူကေရာဘာလို႔သေဘာက်မွာလဲ "
ဒယ္ဒီကင္မ္က သူ႔သားထယ္ေယာင္းျဖစ္ေနသည့္
ပုံစံအားၾကည့္ကာ ေခါင္းတစ္ခါခါလုပ္ရသည္။
အေျခအေနဆိုးစြာ အရက္ကိုေသာက္လာတာမို႔
ကင္မ္ထယ္ေဆာင္းရိပ္မိသည္မို႔ေအာ္လိုက္၏။
ဒါေတာင္ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကမူးေနရင္းမွ
ကိုယ့္အေဖကိုေတာင္ ျပန္ေျပာေနေသးတာ။
" ဒယ္ဒီ!!!ဒယ္ဒီနဲ႔မဆိုင္ဘူး!သားကိစၥ!ဒယ္ဒီတုန္းကလည္းမာမီ့ကိုဘယ္လိုယူခဲ့လဲဆိုတာသားသိတယ္ေနာ္!!သားလည္းအဲ့လိုလုပ္လိုက္ခ်င္တာ!
ဒါေပမဲ့ သားသူ႔ကိုတအားခ်စ္လို႔ဒယ္ဒီရဲ႕!! "
ထယ္ေယာင္းမူးေနေပမဲ့ သိသည္။အဖိုးကေတာ့
ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီရဲ႕ခ်စ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပသည္။
ေျမးရဲ႕ဒယ္ဒီကတအားဆိုးတာ။လက္ထပ္ေပးဖို႔
သေဘာတူေပးထားတာေတာင္ သူမ်ားေနာက္ပါ
သြားမွာဆိုၿပီး မာမီ့ကိုခိုးေျပးသြားတာ။
" ဒါမ်ားစိတ္တိုစရာလိုလို႔လားသားရယ္၊ေဒၚေလး
ေျပာပါတယ္၊အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့သူေတြက
သားကိုအဆင့္အတန္းမရွိတဲ့ပုံစံမ်ိဳးဆက္ဆံ
လိုက္တယ္ဆိုတာေလ...သိၿပီမလား... "
အေဒၚက ဆိုဖာေပၚမွာထိုင္ေနရင္းမွထရပ္ကာအနားကိုေလွ်ာက္လာကာေျပာသည္။အေဒၚရဲ႕
စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေရာနမ္ဂြၽန္ပါ
မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕လိုက္သလို ထယ္ေယာင္းရဲ႕
မိဘေတြပါ မၾကည္သလိုျဖစ္သြားသည္။
" အစ္မစကားေတြက တအားလြန္လြန္းပါတယ္၊
တစ္ဖက္ကကေလးကလည္း လူေလးပါပဲ၊အရမ္း
ႀကီးေျပာဆိုဖို႔မသင့္ဘူးထင္တယ္... "
ထယ္ေယာင္းအေမကေတာ့ သေဘာမက်ဟန္ျဖင့္
စကားဆိုေတာ့သည္။ဒါကိုသူမေတာ့ လက္မခံဘူး။
ကေလးတစ္ေယာက္ကို အဆင့္နိမ့္တဲ့သူလို႔သေဘာ
ထားၿပီးေျပာဆိုေနတာ သူမ မႀကိဳက္ပါ။
" ညီမကဘာသိလို႔လဲ၊အစ္မက ကိုယ့္တူေလးကို
စိတ္ပူလို႔စုံစမ္းခဲ့တာ၊ေကာင္ေလးက ခ်စ္သူရွိေန
ၾကၿပီး အတူေတာင္ေနၿပီးၾကၿပီေတာင္ထင္တယ္ "
ထယ္ေယာင္းအေဒၚရဲ႕စကားေၾကာင့္ နမ္ဂြၽန္က
ႀကိတ္ရယ္လိုက္သလို ထယ္ေယာင္းမွာလည္း
ဟားခနဲရယ္ေတာ့သည္။အေဒၚကေတာ့ဘာျဖစ္လို႔
ရယ္ေနတာလဲလို႔ ထင္မွတ္ေနရသည္အထိ။
" ဟားဟား!ရယ္လိုက္ဦးမယ္.... "
ထယ္ေယာင္းကရယ္ေနေတာ့ ေမေမကသူ႔သားရဲ႕
ပါးျပင္ေလးကိုအုပ္ကိုင္ကာ ေမးေတာ့သည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့မေျဖေသးဘဲ သူ႔အေဒၚ
ေျပာတာကို သေဘာက်လို႔ရယ္ေနေသးတာ။
" သား..ေမေမ့ကိုေျပာစမ္း၊သားကခ်စ္သူရွိတဲ့သူကိုႀကိဳက္ေနတာလား... "
" မရွိေတာ့ပါဘူး အန္တီ၊အဲ့ေကာင္ေလးက သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ျပတ္သြားတာ ၾကာပါၿပီ၊အခုကလည္း
ခ်စ္သူနဲ႔ျပတ္ထားတာကို ထယ္ေယာင္းကသူ
အရမ္းခ်စ္ေနေတာ့ ဖြင့္ေျပာတာကိုျငင္းလိုက္လို႔
ဒီလိုျဖစ္သြားတာပါ "
ထယ္ေယာင္းအေမရဲ႕အေမးကို မေျဖတာေၾကာင့္
နမ္ဂြၽန္ကၾကားကေနသာ ဝင္ေျဖလိုက္ေတာ့၏။
နမ္ဂြၽန္႔စကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းကမ်က္ေမွာင္
ႀကဳံ႕ၾကည့္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပန္ပါသည္။
" ငါ့တူေလးကို အဲ့လိုဟာေလးမ်ိဳးနဲ႔သေဘာမတူ
ႏိုင္ပါဘူး၊အဲ့ေကာင္ေလးက ျငင္းလိုက္တာက
ေကာင္းပါတယ္ေလ... အဆင့္အတန္းမရွိေတာ့
အထက္တန္းလႊာကဘယ္လိုလည္းဆိုတာေတာ့
ဘယ္သိပါ့မလဲ...ဟက္.... "
" အစ္မ...နင္ေအးေဆးေနလိုက္တာေကာင္းမယ္၊
ငါက သားေၾကာင့္အရမ္းေဒါသထြက္ခ်င္ေနတာ၊
နင္ပါ ပါသြားလိမ့္မယ္... "
အေဒၚရဲ႕စကားေတြက အရမ္းတအားၾကဴးလြန္
တာမို႔ထယ္ေယာင္းအေဖက သူ႔အစ္မအားတိတ္
ရန္ေျပာသည္။ဒါေတာင္ အႀကီးမို႔ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္
ပုံမ်ိဳးျဖစ္သည္။ထယ္ေယာင္းအေဖကလည္း
သူ႔သားဒီလိုျဖစ္တာမျမင္ခ်င္တာေရာ၊ဟိုကေလးကိုအစ္မျဖစ္သူက ေျပာပုံေတြေၾကာင့္ပါသေဘာ
မက်လို႔ ပိုေဒါသထြက္တာျဖစ္သည္။
" ထယ္ေဆာင္း!ငါ့တူေလး အခုလိုျဖစ္ေနတာက
နင့္နဲ႔တူေနတာေနာ္၊ငါ့တူေလးက ဘာမဟုတ္တဲ့
ေကာင္ေလးကိုႀကိဳက္လို႔ ျဖစ္ေနတာ... "
ခြမ္း!
" ေဆာင္းယြန္း!နင့္ကိုငါ တိတ္တိတ္ေနလို႔
ေျပာေနတယ္မဟုတ္လား!ဟမ္!!!.... နင္က
မ်က္ႏွာကိုစုတ္ခ်င္ေနတာလား!! "
" အကို...ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္၊လက္ကအနာျဖစ္
ေတာ့မွာပဲ၊အခုေတာင္ထိသြားၿပီကိုစိတ္ကို
ေလ်ာ့ခ်လိုက္ပါေနာ္... "
သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး ေဘးမွာရွိေနသည့္
ပန္းအိုးကိုလက္နဲ႔႐ိုက္ခြဲလိုက္သည့္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕
ဒယ္ဒီကသူ႔အစ္မကို တအားေဒါသထြက္ေနတာ
ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ထယ္ေယာင္းအေမက
တားလိုက္ရျခင္းျဖစ္၏။မဟုတ္ရင္အကို႔ေဒါသက
ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္မို႔။
လီယမ္ကေတာ့ ရန္ျဖစ္ေနသည့္သူေတြကိုၾကည့္
ရင္းၿပဳံးေနမိသည္။သူ႔အေတြးနဲ႔သူ အေတြးထဲမွာ
ကူးက ထယ္ေယာင္းကို သူနဲ႔ဂယူကအိပ္ၿပီးၿပီမို႔
ျငင္းလိုက္တယ္ဟု ထင္ေနတာသာျဖစ္သည္။
" ဘာေတြအဲ့ေလာက္ဆူညံေနတာလဲ!ဟမ္..
ေျမးေလး..ဘာလို႔ေသာက္လာတာလဲကြာ... "
ဆူညံသံေတြအားလုံးေၾကာင့္ အဖိုးကလည္း
အိပ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထထြက္ၾကည့္ေတာ့
ေျမးျဖစ္သူကလည္း မူးေနသလို၊သားျဖစ္သူက
လက္မွာလည္းေသြးေတြနဲ႔၊သမီးကိုၾကည့္ေတာ့
လည္းမ်က္ႏွာထားက အဆင္မေျပေနတာမို႔
အဖိုးကသက္ျပင္းခ်ေတာ့သည္။
" ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာမလား၊ရန္မျဖစ္နဲ႔ေတာ့၊
နမ္ဂြၽန္က အဖိုးေျမးကိုအခန္းထဲထိေခၚသြားေပးပါ
အဖိုးကေျမးနဲ႔စကားေျပာခ်င္လို႔... "
" ဟုတ္ကဲ့အဖိုး၊ကြၽန္ေတာ္ပို႔လိုက္ပါ့မယ္ "
နမ္ဂြၽန္က ထယ္ေယာင္းကိုကူတြဲရင္းအေပၚသို႔
တက္သြားေတာ့သည္။သည္ေတာ့မွ အဖိုးက
ရန္ျဖစ္ေနသည့္ေမာင္ႏွမအား ျဖန္ေျဖရသည္။
" မင္းလည္းအသက္ႀကီးေနၿပီ၊ငယ္ငယ္ကလို
တဇြတ္ထိုးစိတ္ႀကီးမေနနဲ႔၊ငါ့ေျမးကလည္း
အခုဆို မင္းေနာက္ကိုလိုက္ေနၿပီ၊ေအး...ငါေျမးေရွ႕ေဒါသထြက္တာ ထပ္မလုပ္နဲ႔!ေခြၽးမေလးက
ေဆးထည့္ေပးၿပီး ေျမးေလးအတြက္တစ္ခုခု
ေဖ်ာ္လာေပးပါဦး၊ကေလးကပင္ပန္းေနမွာ... "
" ဟုတ္ကဲ့ အေဖ၊အကို...ေဆးသြားထည့္ရေအာင္၊
စိတ္မႀကီးပါနဲ႔ေတာ့... "
အဖိုးက သူ႔ေျမးေလးဘယ္ေလာက္ပဲဆိုးဆိုး
သူ႔ေျမးကိုသိပ္မဆူပါ။အႀကီးျဖစ္တဲ့အေဖကိုသာ
ဆူတက္သည္။သားျဖစ္သူထယ္ေဆာင္းအခုငယ္
႐ြယ္စဥ္က ယခုထယ္ေယာင္းလိုပဲစိတ္တအားႀကီး
သည္။တစ္ခုခုဆိုေဒါသထက္ လက္ပါမိတာမို႔
အဖိုးကသူ႔သားကိစၥေျဖရွင္းေနရၿပီ။
ဒါေပမဲ့သူခ်စ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးက ထိန္းရင္ေတာ့
ၿငိမ္က်သြားပါသည္။ထယ္ေယာင္းအေမကို
သိပ္ခ်စ္တာမို႔ ေျပာရင္ေတာ့တစ္ခြန္းထည္းနဲ႔
ၿငိမ္ၾကပါသည္။
" နင္ေနာက္ဆိုသတိထားေန!ငါ့သားကိစၥကိုေရာ၊
အဲ့ကေလးကိုလည္းမေျပာမိေစနဲ႔!ငါ့သားကလည္း
နင္သေဘာေတြ႕တဲ့သူနဲ႔မလိုက္ဖက္ဘူး! "
ထယ္ေယာင္းအေဖက သူ႔ဇနီးေခၚရာလိုက္သြားရင္း
အစ္မျဖစ္သူကိုေတာင္ ေျပာဆိုသြားေသးသည္။
အစ္မျဖစ္တဲ့ကင္မ္ယြန္းေဆာင္းက ၿဖဳံမေနဘဲ
လက္ပိုက္ကာ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ေနသည္။
" ကင္မ္ယြန္းေဆာင္း သမီးကအႀကီးျဖစ္ၿပီး
ကိုယ့္ေမာင္ကိုယ္ထိန္းရမွာကို ဘာလို႔မ်ားေဒါသ
ႀကီးေအာင္ သြားဆြရတာလဲ.... "
" ဒယ္ဒီေတြ႕တဲ့အတိုင္းပဲ၊သားထယ္ေလးက ဘယ္လိုေျခရာလိုက္နင္းေနလဲဆိုတာေလ၊ေတြ႕ရဲ႕
သားနဲ႔ ဒယ္ဒီကဘယ္လိုစကားမ်ိဳးေျပာရတာလဲ၊
ဒယ္ဒီ!ဒယ္ဒီ့ေျမးကဘယ္လိုကေလးကိုသေဘာ
က်ေနတာလဲဆိုတာသိရဲ႕လား.... "
ကင္မ္ယြန္းေဆာင္းက မေက်နပ္သည္မ်က္ႏွာထား
ျဖင့္ေျပာေတာ့ အဖိုးကသက္ျပင္းရွည္ခ်သည္။
ဘယ္လိုေတာင္မာနေတြတင္းခံေနရတာလဲ။အေမ
ျဖစ္သူနဲ႔တအားတေထရာထည္းတူေနတာတင္မက
စိတ္ဓာတ္ပါတူေနတာမို႔ သိပ္မေျပာခ်င္။
ဧည့္သည္ေကာင္ေလးဘက္ကိုၾကည့္ေတာ့ အဖိုးကို
အားရစြာၿပဳံးျပေနတာျဖစ္သည္။အဖိုးက ခပ္တည္တည္ပင္ မ်က္ႏွာကိုသူ႔သမီးဘက္ျပန္လွည့္ရင္း
ေျပာသည္။လီယမ္ကေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္သြားဟန္
ရွိ၏။
" ငါသေဘာမက်တာကို ထပ္မလုပ္နဲ႔၊အဲ့ကေလးကို
မေကာင္းေျပာတာ လက္မခံႏိုင္ဘူး "
" ဒယ္ဒီ!! "
အဖိုးကဂ႐ုေတာင္မစိုက္ဘဲ သူ႔ေျမးနဲ႔စကားေျပာဖို႔
အေပၚထပ္သို႔တက္သြားသည္။ယြန္းေဆာင္းမွာ
သူ႔ဒယ္ဒီေရာ၊ေမာင္ေရာက သူမဘက္ကမပါလို႔
တအားစိတ္တိုမိပါသည္ေလ။
- - - - -
" ထယ္ေယာင္းရယ္၊မင္းေတာ့လား၊မင္းေၾကာင့္နဲ႔
ငါ့မွာအိမ္ေတာင္မျပန္ႏိုင္ေသးဘူးကြာ၊အခန္းထဲ
လည္း အစ္ကိုကူးပုံကလည္းသူတို႔အိမ္ကမိသားစုပုံထက္ႀကီးေနတယ္.... "
အေပၚထပ္ကိုေရာက္ေတာ့ အဖိုးမေရာက္မခ်င္း
နမ္ဂြၽန္မျပန္ေသးဘဲ အခန္းထဲခ်ေပးကာ ေခါင္းရင္းမွာလည္းရွိေနသည့္ အစ္ကိုကူးရဲ႕ပုံနဲ႔
ေျခရင္းကနံရံမွာလည္း ပုံကိုကပ္ထားတာျဖစ္၏။
" မဆိုးပါဘူး၊အခ်စ္ကေတာ့ႀကီးသလားမေမးနဲ႔၊
ခ်စ္ခ်က္က ငါတို႔ေတာင္လိုက္မမွီပါဘူး "
နမ္ဂြၽန္က ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းေနသည့္ပုံႏွစ္ပုံကို
ၾကည့္ကာ စကားဆိုသည္။ပက္လက္အိပ္ရင္လည္း
ေျခရင္းကပုံကိုခံစားၾကည့္ႏိုင္သည္။ေခါင္ရင္းပိုင္း
ၾကေတာ့ ေမွာက္အိပ္ၿပီးၾကည့္ေနႏိုင္တာမို႔ အႀကံ
ဥာဏ္ကေတာ့ ေလးစားရပါသည္။
" နမ္ဂြၽန္!မင္းျပန္ေတာ့၊ငါ့အသက္ကို ၾကည့္မေနနဲ႔၊
မင္းအိမ္မင္းျပန္လိုက္ေတာ့.... "
" ငါ့ဂ်င္ေလးကအေခ်ာဆုံးပါေနာ္၊အခုကလည္း
မင္းအႀကံကိုသေဘာက်လို႔ ၾကည့္တာပါ "
နမ္ဂြၽန္ၾကည့္ေနသည္ကို ထယ္ေယာင္းကမူးေနေပမဲ့သတိထားမိၿပီထင္သည္။ဒါၾကေတာ့သတိထား
မိၿပီး ေျပာေနေသးတာ။ျဖတ္႐ိုက္လိုက္ရအမူးပါ
ျပန္ေျပသြားမဲ့ပုံမ်ိဳးျဖစ္သည္။
" ေက်းဇူးပါနမ္ဂြၽန္၊ေျမးနဲ႔အဖိုးကက်န္တာေျပာ
လိုက္မွာမို႔ လိုက္ပို႔တာအတြက္အဖိုးကေက်းဇူး
တင္ပါတယ္ကြာ... "
အဖိုးကအခန္းထဲဝင္လာရင္း ဓာတ္ပုံကိုရပ္ၾကည့္
ေနသည့္နမ္ဂြၽန္ကိုေက်းဇူးတင္စကားဆိုလာသည္။
နမ္ဂြၽန္ကၿပဳံးရင္း အဖိုးကိုအ႐ိုအေသးေပး၏။
" အဖိုးေျမးကို အားေပးစကားေျပာေပးပါဦး၊
လက္ထပ္ဖို႔ခ်ည္းအတင္းလုပ္ေနတာ... "
ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ကာေျပာေတာ့ အဖိုးက
ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္သည္။သူနားလည္သည့္
သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္မို႔နမ္ဂြၽန္က
အဖိုးအားေသခ်ာေျပာျပကာ ျပန္ထြက္သြား
ေတာ့သည္။
အခန္းျပင္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ကခ်စ္ခင္ပြန္းေလးက
ဖုန္းဆက္လာတာမို႔ အျမန္ပင္ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။
" ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာေတာ့မယ္... "
' ထယ္ေယာင္းကိုေသခ်ာပို႔ေပးခဲ့တယ္မလား၊
တကယ္...အဲ့ကေလးကိုသနားလိုက္တာ၊ခ်စ္မိေတာ့လည္း နာက်င္ေနရေရာ၊တစ္ေယာက္ကလည္းမာနခဲေလးဆိုေတာ့ မေလ်ာ့ႏိုင္ၾကဘူး '
ေဆာ့ဂ်င္ကအေျခအေနအရပ္ရပ္ကို နားလည္တာမို႔ထယ္ေယာင္းနဲ႔ကူးေလးက ဘာျဖစ္သြားၿပီဆိုတာ
အားလုံးသိၾကပါသည္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ကူးေလးကို
ထယ္ေယာင္းအရမ္းခ်စ္တာမို႔ဆိုတာကို နားလည္
၏။
နမ္ဂြၽန္ဖုန္းဆက္ရင္းမွ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းေတာ့
လီယမ္နဲ႔ကင္မ္ယြန္းေဆာင္းေျပာေနသည္ကို
ၾကားေတာ့ ေလွကားအကြယ္ကေနနားေထာင္
ေနမိသည္။
" လီယမ္ေလး ဟိုေကာင္ေလးတို႔ကျဖစ္သြားၾကတာ တကယ္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္၊ေဒၚေလးမွာျဖင့္
ရင္ေတြပူေနတယ္ကြယ္၊အဲ့ညက သားထယ္ေရာ
ေပ်ာက္ေနတာသိတယ္မလား.... "
ယြန္းေဆာင္းက လီယမ္ေဆးခပ္သည့္ကိစၥကို
သိႏွင့္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေကာင္ေလးကရည္းစားရွိလို႔
ျပန္ညႇိေပးမယ္ဆိုၿပီး ေသာက္ၿပီးခြက္ေတြကအလြတ္ျဖစ္သြားကာ ႏွစ္ေယာက္လုံးကေပ်ာက္
သြားတာမို႔ သူမမွာေတာ္ေသးသည္ဟု တဖြဖြ
ေျပာေနရေတာ့သည္။
" ျဖစ္သြားတာေသခ်ာတယ္ ေဒၚေလး၊လီယမ္က
အဲ့ဝိတ္တာေလးကိုေမးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္
ျဖစ္သြားၾကလားသြားစစ္ေဆးတာ ဟိုေကာင့္ခြက္
တစ္ဝက္ကုန္ေနတယ္၊သူ႔ရည္းစားမင္ဂယူခြက္က
ေျပာင္သလင္းခါေနတာ၊လီယမ္ေက်းဇူးေၾကာင့္
ဟိုေကာင္ေလးထႏိုင္မယ္မထင္ဘူး၊မင္ဂယူ႔ခြက္ကေဆးပိုမ်ားေအာင္ ထည့္ေပးလိုက္တာ... "
" လက္စသတ္ေတာ့ အဓိကတရားခံကမင္းကိုး၊
မင္းကိုေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေက်းဇူးျပန္တင္
ေနရဦးမယ္.... "
လီယမ္က သူ႔အေတြးနဲ႔သူေျပာေနေပမဲ့လည္း
ေလွကားေထာင့္ကေနနားေထာင္ေနသည့္
နမ္ဂြၽန္က သေဘာက်စြာျဖစ္ေနသည္။သူကသာ
ေအာင္သြယ္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္က
ျဖစ္သြားၾကၿပီ။
" အယ္..ဟုတ္လား၊ဒါေၾကာင့္ ငါ့တူေလးက
ဒီလိုမ်ိဳးေတြျဖစ္လာတာပဲေနမယ္၊သနားလြန္းလို႔
တကယ္ကေလးကိုၾကည့္မရက္ေတာ့ဘူးကြယ္...
လီယမ္ေလးက အခ်စ္ေတြနဲ႔ျဖည့္ေပးလိုက္ပါဦး "
အေဒၚက လီယမ္ရဲ႕ေခါင္းအုပ္အုပ္ေလးကိုဖြေပးၿပီးေျပာေတာ့ လီယမ္ကလည္းၿပဳံးကာ ၾကည့္ရင္း
စကားထပ္ေျပာသည္။
" ဒါေၾကာင့္ေဒၚေလးကလည္း လီယမ့္ကိုကူညီေပး
ပါဦးေနာ္၊ကိုကိုထယ္ကႀကိဳက္ဖို႔ဆို အခုေတာ့အတြင္းေရးမႉးေနရာလြတ္ေနတာဆိုေတာ့လည္း
ေဒၚေလးက ေနရာေလးထည့္ေပးပါဦးေနာ္... "
လီယမ္ကေျပာေတာ့ ေဒၚေလးကေခါင္းၿငိမ့္ရင္း
ေျဖသည္။လီယမ္ေလးကေတာ့ သူမသေဘာေတြ႕
တဲ့သူမို႔ လူငယ္ခ်င္းအျမန္စီစဥ္ေပးခ်င္မိသည္။
" ဟုတ္ပါၿပီကြယ္၊ေဒၚေလးက ျဖည့္ဆည္းေပးမွာမို႔
လီယမ္ေလးက ျမန္ျမန္လိုက္ရမယ္... "
" ေဒၚေလး ကြၽန္ေတာ္ျပန္ပါေတာ့မယ္ဗ် "
လီယမ္နဲ႔ယြန္းေဆာင္းစကားေျပာေနရင္း နမ္ဂြၽန္က
ဖုန္းခ်လိုက္ကာ ေလွကားကေနအျမန္ဆင္းသြားၿပီး
ျပန္ဖို႔အတြက္ လူႀကီးကိုအလိုက္သိစြာႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။နမ္ဂြၽန္ကႏႈတ္ဆက္ေရာ လီယမ္နဲ႔
ေဒၚေလးက ထိတ္လန္႔သြားသည္။သူတို႔ေျပာတာ
မ်ားၾကားသြားသလားအထင္မ်ိဳး။
" ဪ..ေကာင္းေကာင္းျပန္ေနာ္ နမ္ဂြၽန္ေလး၊
အန္တီက သားအမ်ိဳးသားေလးရဲ႕ဟင္းလ်ာကို
စားခ်င္တာမို႔ ေနာက္မွပဲဟိုတယ္ကိုလာလိုက္ပါ့
မယ္ကြယ္... "
နမ္ဂြၽန္သိသြားမယ္ထင္ၿပီး ေဒၚေလးကအသံေတြ
တုန္ရီစြာျဖင့္ေျပာသည္။နမ္ဂြၽန္ကေတာ့ ပါးခ်ိဳင့္
ႏွစ္ဖက္ထင္းေနေအာင္ၿပဳံးကာ ဆိုသည္။
" ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလးတို႔အတြက္ဆို ကြၽန္ေတာ့္ဟိုတယ္ေအးေဆး ဝင္ထြက္လို႔ရပါတယ္...
တစိမ္းအတြက္ၾက တစ္မ်ိဳးျဖစ္မွာဆိုးလို႔
သိပ္ေခၚမလာဖို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ၊ကြၽန္ေတာ့္ကို
သြားခြင္ျပဳပါ ေဒၚေလး "
နမ္ဂြၽန္က ေဒၚေလးကို႐ိုေသစြာခါးကိုင္းလို႔ႏႈတ္
ဆက္ရင္း လီယမ့္ကိုႏႈတ္ခမ္းမဲ့ကာၿပဳံးျပသည္။
လီယမ္က နမ္ဂြၽန္႔စကားေၾကာင့္ ေဒါသထြက္၏။
ဒီလူက သူ႔ကိုတစိမ္းလို႔သတ္မွတ္ကာစကားဆို
သြားတာမို႔ ကိုကိုထယ္ကိုရေအာင္ယူျပမယ္လို႔
ပိုေတးထားမိပါသည္။
- - - - -
" ေျမး...အဖိုးတန္ေလးကလက္မခံဘူးလိုေျပာသြားတာလား၊အဖိုးကိုေသခ်ာတဲ့အေျဖရေအာင္ေျပာျပသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္.... "
အဖိုးမွာေတာ့ အိပ္ယာေပၚလွဲကာအသံမထြက္လာတဲ့ေျမးေၾကာင့္ အတင္းအစ္ေမးေနရသည္။
ဒါေတာင္ ေခါင္းအတင္းခါျပေနသည္မို႔ အဖိုး
သက္ျပင္းခ်ရေတာ့သည္။
" အဖိုးသြားေျပာေပးရမလား အဖိုးတန္ေလးကို၊
ေျမးေလးက အဖိုးတန္ေလးကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္
လဲဆိုတာ အဖိုးလိုေဘးလူေတာင္သတိထားမိပါ
တယ္ကြာ.... "
အဖိုးစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းစိတ္မၾကည္ရာမွ
ေျပာင္းလဲသြားၿပီး အသံလုံးလုံးေတြျဖင့္စကားစ
လာေလသည္။အဖိုးကေတာ့ ေျမးျဖစ္သူက
ခ်စ္စရာေကာင္းတာကိုၾကည့္ၿပီး သေဘာက်မိေသး၏။ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ အဖိုးတို႔မ်က္
ဝန္းထဲ ကေလးေလးလိုပါပဲ။
" အဖိုး...မေန႔ညကကြၽန္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔ အတူအိပ္ျဖစ္သြားတယ္၊ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခ်စ္လြန္းလို႔တာဝန္
ယူဖို႔ေျပာလိုက္ေပမဲ့လည္း လက္မခံဘူး.... "
ထယ္ေယာင္းက နာက်င္ေနဟန္ရွိတာမို႔ ဩရွရွ
အသံေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ငိုထားလဲမသိ
အက္ကြဲေနသည္မို႔ အဖိုးျဖစ္သူကနားလည္၏။
" ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းမို႔ ဘာျပႆနာမွမရွိဘူး
ထင္ၿပီး လက္မထပ္တာေနမယ္၊ေျမးက ဘာဆက္
လုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားလဲ၊အလုပ္မွာအတူရွိမွာဆိုေတာ့
အဖိုးကဆက္လိုက္ဖို႔ အႀကံေပးခ်င္တယ္... "
အဖိုးကသူ႔ေျမးထယ္ေယာင္း နာက်င္ရမည္ဆိုးလို႔
ထပ္လိုက္ဖို႔ေျပာေတာ့ ထယ္ေယာင္းကေခါင္းၿငိမ့္
ေနသည္။အေၾကာင္းကား သူ႔ေျမးကအရမ္းခ်စ္
ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွလက္ေလ်ာ့မွာမဟုတ္။သို႔ေပမဲ့
သူ႔ဒယ္ဒီအတိုင္းလိုက္မလုပ္ဖို႔ ထိန္းထားရမည္။
" ကိုကိုအလွေလးက အလုပ္လုပ္မလုပ္ေတာ့လို႔
ဒီတိုင္းေလးပဲ သြားေခ်ာင္းရေတာ့မွာ၊ကြၽန္ေတာ္
လက္မေလ်ာ့ပါဘူး အရမ္းခ်စ္လို႔အသက္ကို
ရေအာင္လိုက္မွာ.... "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ အဖိုးကၿပဳံးသည္။
ၿပီးေနာက္ အဖိုးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ေခါင္းေလးကို
ပြတ္ေပးၿပီး ထိန္းဖို႔စကားပါဆိုရသည္။
" ရေအာင္လိုက္တာကို အဖိုးနားလည္ေပမဲ့ကြာ၊
မင္းဒယ္ဒီလို အဖိုးတို႔အားလုံးသေဘာတူရဲ႕သားနဲ႔
ေျပးတာေတာ့မလုပ္နဲ႔ကြာ၊ေျမးနဲ႔အဖိုးတန္ေလးက
နီးစပ္ဖို႔ကံပါလာၿပီဆို လက္ထပ္ရမွာပါသိတယ္မ
လား အဖိုးေျပာတာကို... "
" ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ အဖိုးလည္းသြားအိပ္ေတာ့၊
ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေတာ့မယ္၊မနက္က်ရင္ႏိုးလာလို႔
ကိုကိုအလွေလးအိမ္မွာ မနက္စာသြားပိုေပးမလို႔၊
အဖိုးလည္းသြားအိပ္ေတာ့... "
အဖိုးထံမွ ဆုံးမစကားေတြနားေထာင္ၿပီးသည္ႏွင့္
အတင္းကိုႏွင္ထုတ္ေတာ့သည္။အဖိုးကေတာ့
သေဘာက်အားရစြာရယ္လိုက္ရင္းမွ ေျဖသည္။
" ေျမးအေမက ေျမးအတြက္ပ်ားသံပရာရည္
ေဖ်ာ္လာေပးလိမ့္မယ္၊နည္းနည္းအမူးေျပေအာင္
ေသာက္ထားလိုက္... "
" ဟုတ္ကဲ့...အဖိုး... "
အဖိုးကထယ္ေယာင္းရဲ႕ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြပုတ္သြား
ၿပီးအျပင္သို႔ျပန္ထြက္လာခဲ့ေတာ့ အေအးတင္ထားတဲ့ဗန္းကိုင္ကာရပ္ေနသည့္ေခြၽးမကိုေတြ႕၏။
" ေျမးကအေတာ္ခံစားေနရတာ၊နည္းနည္းေလာက္
အားေပးစကားေျပာေပးလိုက္ပါဦး... "
" ဟုတ္ကဲ့ အေဖသြားနားေတာ့ေလ၊သားငယ္ကို
ကြၽန္မကေျပာထားေပးလိုက္ပါ့မယ္၊အေဖတို႔ေျပာ
တဲ့အဖိုးတန္ေလးကိုလည္း ကြၽန္မေတာင္သေဘာ
ေတြ႕ေနရပါၿပီ အေဖ "
အဖိုးကေခါင္းၿငိမ့္ျပရင္းၿပဳံးကာ ေအာက္ထပ္ကို
ဆင္းသြားသည္။ဘယ္ေလာက္ပဲ အသက္ႀကီးလာ
ပါေစ၊အဖိုးကသန္မာသည္မို႔ အၿမဲသြက္သြက္
လက္လက္ျဖစ္တာမ်ိဳး။ေမေမကေတာ့ အေဖ့ကို
ၾကည့္လို႔ၿပဳံးရင္း သူ႔သားအခန္းထဲဝင္လာေတာ့
ျမင္ေနရတာမ်ားၿပီျဖစ္သည့္ ကုတင္ေခါင္းရင္းက
ပုံႀကီးက ဆီးႀကိဳေလသည္။
ထို႔အတူအက်ႌကိုခြၽတ္ရင္း ဗလာအေနအထားျဖင့္
လွဲအိပ္ေနသည့္သားငယ္ကိုၾကည့္ကာရယ္မိသည္။
ခြၽတ္ထားသည့္အဝတ္ကိုလည္း ၾကမ္းျပင္မွာခ်
ထားသည္ေလ။
" ခ်စ္တက္ေနၿပီဆိုတဲ့ လူငယ္ေလးကဘယ္လိုမ်ား
ေနရတာလဲကြယ္၊အကယ္လို႔ လက္ထပ္ၿပီးရင္ေရာ
ဒီလိုႀကီးေတြ စည္းကမ္းမရွိလုပ္မွာလား.... "
ေမေမကအခန္းထဲကစားပြဲေပၚမွာဗန္းတင္လိုက္ၿပီး
ထယ္ေယာင္းရဲ႕အဝတ္ကိုေကာက္ေပးကာ အသင့္
ရွိေနသည့္ေလွ်ာ္ဖို႔ျခင္းထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
သည္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာသူ႔အေမဝင္လာလို႔
အသည္းအသန္ပင္ မူးေနတာေတာင္မွBathrobe
ေကာက္ဝတ္ၿပီးႀကိဳးခ်ည္ေနသည္။
" ေမေမကလည္း ဘာလို႔အဲ့လိုခ်ည္းဝင္လာတာလဲ၊
ေမေမနားေတာ့ေလ... "
ထယ္ေယာင္းက ႀကိဳးခ်ည္ေနၿပီးသူ႔အေမဘက္
လွည့္ကာေျပာေတာ့ ေမေမကရယ္လိုက္ၿပီးစကား
ဆိုသည္။
" ေမေမကသားကို ကေလးေလးလို႔ျမင္တာမို႔မရွက္
ပါနဲ႔ကြယ္၊လာထိုင္....ေမေမ့သားေလးကအလုပ္ေတြမ်ားေတာ့ ေမေမႏွိပ္ေပးရမလား... "
" ရပါတယ္ေမေမရယ္၊ေမေမက အိမ္အလုပ္ေတြ
တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ဝိုင္းကူတာနဲ႔တင္ မ်ားေနလို႔သား
ကိုႏွိပ္ေပးဖို႔မလိုပါဘူး၊ဒယ္ဒီေရာ အဆင္ေျပရဲ႕
လားေမေမ... "
" အင္းေျပတာေပါ့၊သားဒယ္ဒီက တအားစိတ္ႀကီး
ေနလို႔မနည္းထိန္းထားလိုက္ရတယ္၊တကယ္...
သူ႔သားကိုတအားခ်စ္ေနတာကြယ္...."
" သားကို ဒယ္ဒီတို႔ကခ်စ္လို႔ေပ်ာ္တာေပါ့ "
အေမနဲ႔ဆိုရင္ မူးေနရင္ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုသားဟုသုံးႏႈန္းလိုက္တာမို႔ အေမကသူ႔သားဆံပင္ေလးေတြသပ္တင္ေပးသည္။သူ႔သားေလး၏ အခက္အခဲေတြကို သူမလည္းၾကားကေနေျဖရွင္းေပးခ်င္သည္။
" သိတက္လိုက္တာ၊အဖိုးတန္ေလးကိုသာရရင္
အဖိုးတန္ေလးကေတာ့ တကယ္ကံေကာင္းၿပီဘဲ "
ေမေမက အဖိုးတန္ေလးလို႔လည္းေျပာေရာ
ထယ္ေယာင္းက သူ႔အနားထိုင္ေနသည့္အေမ့ရင္
ခြင္ထဲဝင္ကာစတင္ငိုေနေတာ့သည္။သူမလည္း
သူ႔မသားေလးကိုသနားလြန္းလို႔ ေခါင္းေလးပြတ္
ေပးလိုက္သည္။သားေလးက အရင္ကဆိုေတာ္႐ုံ
မငိုတက္ပါ။အရင္ကဆိုဆိုင္ကယ္စီးလို႔ေမွာက္
တာေတာင္ အသံတစ္သံမွ်ထြက္မလာခဲ့ပါေလ။
အခုေတာ့ သူမသားေလးငိုေနၿပီမို႔ၾကည့္မရႏိုင္။
" ေမေမ...သား ကိုကိုအလွေလးကိုအရမ္းခ်စ္တာ၊
ေမေမသိလား၊သားႏိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတက္လာ
တာေတာင္ တစ္ေယာက္မွရင္မခုန္ခဲ့ဖူးဘူးဗ်ာ၊ကိုကိုအလွေလးကိုေတြ႕ေရာ သားအရမ္းရင္ခုန္ၿပီးလိုခ်င္ေနခဲ့တာ.... "
ထယ္ေယာင္းေျပာတာေလးေတြကို သူမနားေထာင္
ေပးရင္းမွ မ်က္ႏွာပ်က္သြားမိသည္။သားေလးက
အရမ္းလိုခ်င္ေနေပမဲ့တစ္ဖက္က ကေလးရဲ႕အေျခ
အေနကဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲဆိုတာ ေလ့လာဖို႔
ရွိရမည္မလား။
" ေမေမက သားအျပဳအမူေတြၾကည္တာနဲ႔တင္
သိပါတယ္ကြယ္...ေမေမကူညီႏိုင္တာမ်ားရွိမလား၊
ေမေမကိုေျပာပါ ေမေမကူညီပါ့မယ္... "
" ေမေမ...သားသူနဲအဆင့္ေတြေက်ာ္ၿပီးအိပ္ၿပီး
သြားၾကၿပီ၊သားတာဝန္ယူဖို႔ခခယယေတာင္းပန္ၿပီး
ေျပာခဲ့ေပမဲ့လည္း ကိုကိုအလွေလးကသားကို
လက္မခံဘူး၊သူက ႐ြံမုန္းတယ္တဲ့ဗ်ာ... "
ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းဟာ
ကေလးတစ္ေယာက္လို အသည္းအသန္ကိုငိုေတာ့သည္။သူမကေတာ့စိတ္ထဲမေကာင္းပါ။
သူ႔သားရဲ႕ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးရင္းနမ္းသည္။
သူမအစက အဆင့္ေတြေက်ာ္တက္သည္အထိ
ဆိုေတာ့ အံ့အားသင့္သြားခဲ့ေပမဲ့လည္းသူမ၏
သားငယ္ေလးက အတည္သေဘာက်ေနတာမို႔
ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ေခ်။
" ေမေမ့သားေလးအဆင္ေျပေအာင္ ေမေမက
ကူညီပါ့မယ္ကြယ္၊အခုေတာ့ စိတ္ပင္ပန္းေအာင္
ေတြးေနမဲ့အစား အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္.... "
အေမက သူ႔သားကငိုရင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီဆိုတာကို
သိတာမို႔ ေခါင္းေလးကိုပြတ္ေပးရင္း အိပ္ယာ
ထက္လွဲေစကာ ေစာင္ၿခဳံေပးလိုက္ကာ သူမလည္း
အိပ္ေနၿပီမို႔ပ်ားသံပရာရည္မတိုက္ေတာ့ဘဲ အျပင္
ျပန္ထြက္သြားေတာ့သည္။
- - - - -
" အင္း...ေခါင္းကိုက္လိုက္တာ၊ေဆးေသာက္ၿပီး
အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ကို ဒီေန႔ေနာက္က်အထိ
မလုပ္ဘဲ ေစာေစာဆင္းရမယ္ "
တစ္ဖက္ကကူးေလးမွာလည္း အလုပ္မသြားခဲ့တာ
ႏွစ္လလုံးလုံးရွီေနၿပီ။ဒါေပမဲ့လည္းအခ်ိန္ပိုင္းအ
လုပ္ေတာ့ဆက္လုပ္ေနသည္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုအျပတ္ေမ့ထားတာမို႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ရွိမေနဘူး။
ႏွစ္လအတြင္းကူးကို ထယ္ေယာင္းဘက္ကေတာ့
စစခ်င္းကဆို ဖုန္းေတြအၿမဲဆက္ေနၾကျဖစ္ရင္း
အိမ္ေရွ႕ထိကို အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ကျပန္လာရင္
လာေစာင့္ေနၾကရွိသည္။အခုတေလာသူ႔ကို
မျမင္ရေတာ့ အဆင္ေျပေနတာလား။တစ္ခုခုကို
သူ႔စိတ္ထဲကေန တအားေတာင့္တေနရသည္။
ထိုသည္ထက္ဆိုးတာက ကူးစားေနၾကမုန္႔ေတြကို စားခ်င္တာေတြကိုေရာဂ်ီမင္ကေနတဆင့္ေမးၿပီး ေကြၽးေနတာမို႔ကူးေနာက္ဆိုဂ်ီမင္ကို
ဘာမွမသယ္လာေစခ်င္ေတာ့ပါ။ဂ်ီမင္ဆိုလည္း
ထယ္ေယာင္းနဲ႔ျဖစ္တဲ့ကိစၥကိုသိလို႔ စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ၿပီး ကူးေလးစိတ္မညစ္ေအာင္အၿမဲလာေပး
သည္။
အၿမဲနံပါတ္အသစ္နဲ႔ဖုန္းဆက္ေနျပန္ေတာ့
ကူးဖုန္းမကိုင္ေတာ့ဘဲ ခ်ခ်ျပစ္သည့္အျပင္ကူးက
Block listထဲထည့္ထားလိုက္သည္။ဒါေတာင္
သူကေတာ့ အၿမဲမျပတ္ကူးကိုလာေခ်ာင္းေနတာ
သတိထားမိသည္။သို႔ေပမဲ့ ကူးစိတ္ေလးထဲ
ေဝခြဲမရျဖစ္ဖူးသည္။တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္က
ထယ္ေယာင္းအလာကို ေမွ်ာ္ေနတာမ်ိဳးေပါ့။
ကူးအေတြးေတြကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္ၿပီး
မွန္ေရွရပ္ၾကည့္လိုက္သည္။သူ႔ပုံစံကိုသူၾကည့္
ေတာ့အစားေတာင္သိပ္စားမဝင္၊လူကလည္း
အစားသိပ္မမွန္၊အအိပ္မမွန္ေတာ့ ပိန္ေနတာမို႔
ေမေမ့ေရွ႕မွာလည္း စိတ္မပူေစေအာင္အဆင္ေျပ
ေျပေနျပရတာလည္း ပိုပင္ပန္းရသည္။
" ဂယူ႔ကိုလြမ္းလိုက္တာ၊ဒီတစ္ခါေတာ့ ကူးဘက္က
မွားမွန္းသိေပမဲ့ ကူးကဂယူထင္သလိုမဟုတ္ေတာ့
လို႔လမ္းခြဲရတာပါ.... "
ဂယူ႔ကိုလမ္းခြဲခဲ့တာအခုဆိုႏွစ္လေလာက္ရွိေနလို႔ကူးမွာအလြမ္းပိုက်ေန၏။ဂယူ႔နဲ႔လမ္းစခြဲတဲ့ေန႔မွာအိမ္ထဲကေနအိမ္ျပင္ေတာင္မထြက္ခဲ့ပါ။ဂယူက
သူ႔ကိုခဏခဏဆက္သြယ္ေပမဲ့လည္း အဆက္
အသြယ္ျဖတ္ထားမိသည္။ဂယူကစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေပမဲ့
ကူးကေတာ့ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ရေတာ့မည္။
ကူးလည္းထိုစိတ္နဲ႔အိပ္ယာထဲ တစ္ပတ္ေလာက္ဖ်ားသြားခဲ့တာမို႔ ဂ်ီမင္ကလာဂ႐ုစိုက္ေပးရင္း
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက ၾကားထဲအိမ္မလာဘဲဂ်ီမင္ကေနတစ္ဆင့္ လိုက္ဂ႐ုစိုက္ေနတာျဖစ္သည္။
ဒါေတာင္ ေနမေကာင္းျဖစ္တာကမသက္သာတာမို႔
အခုရက္ပိုင္းလူက သိပ္အေျခအေနမမွန္လို႔
ထိန္းလုပ္ေနရသည္။
" သားကူးေလး အလုပ္မသြားေသးဘူးလား၊
ျပင္ဆင္ေနတာတအားၾကာတယ္ေနာ္၊မနက္စာ
စားဖို႔ေမ့ေနတာလား... "
ေမေမက တံခါးေခါက္ကာအခန္းထဲဝင္လာၿပီး
မွန္ေရွ႕ရပ္ေနသည့္ကူးကိုၾကည့္ကာ စကားဆို
သည္။ကူးကေတာ့ ေမေမ့ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္လို႔
ၿပဳံးျပလိုက္ရင္း...
" သြားေတာ့မို႔ပါပဲ ေမေမရယ္၊ကူးက နည္းနည္း
အေတြးမ်ားေနလို႔ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာပါ "
ကူးကရယ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ေမေမအမ်က္
မျမည္သည့္မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ ထြက္သြား
ေတာ့သည္။သူလည္း အလုပ္သြားဖို႔အတြက္ကို
ေဘးလြယ္အိတ္ကိုလြယ္ရင္း ႀကိဳးကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲကာ အခန္းျပင္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။
" မနက္စာေလး နည္းနည္းေလာက္ေတာ့အလုပ္
ေနာက္က်တာ သူေဌးကဆူေလာက္မယ္မထင္ပါ
ဘူးေနာ္... "
ေမေမက အလုပ္သြားေတာ့မည့္ကူးေလးကိုေတာ့
လက္ကေနဆြဲလိုက္ရင္း ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေစသည္။
ၿပီးေနာက္ ထမင္းနဲ႔ကူးစားႏိုင္ေအာင္ဟင္းေလး
ေတြျပင္ေပးထားသည္။ကူးစားခ်င္ေပမဲ့လည္း
ထမင္းစားဖို႔ေတာင္မေတြးႏိုင္ေသးဘူး။အလုပ္က
အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဆိုေပမဲ့ ကူးကဆိုင္မွာအျပည့္
ယူထားတာမို႔ ပိုလုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။
" စားေလ သားကူးေလးရဲ႕၊ေမေမက သားကူးအတြက္ေသခ်ာေလးလုပ္ေပးထားတာ... "
" ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ... "
ကူးက အေမကခ်က္ေပးထားတာကိုမျငင္းခ်င္
ေတာ့တာမို႔ သူစားေနၾကျဖစ္သည့္ဆလမြန္ငါး
ေျခာက္ကိုထမင္းနဲ႔ေရာကာ ႏွစ္လုပ္ေလာက္
ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီးေနာက္ ဖုန္းလာေနတာမို႔
ၾကည့္မိေတာ့ဆိုင္ရွင္က ဆက္ေနတာေၾကာင့္
ကူးေလး ပါးစပ္ထဲရွိေနတာကိုဝါးမေနေတာ့ဘဲ
ဖုန္းကိုင္ရင္း ေမေမ့ကိုႏႈတ္ဆက္ကာအျပင္ကို
ထြက္လာခဲ့သည္။
" ဟုတ္...အြန္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ကြၽန္ေတာ္
အျမန္လာခဲ့ပါမယ္ေနာ္... အဟြတ္!ဟြတ္!
အြတ္!.... "
ဖုန္းေျပာရင္းအျပင္ထြက္လာကာ ပါးစပ္ထဲေတာင္
အစာေတြကိုေက်ညက္ေအာင္မဝါးေနဘဲ ဖုန္းေျပာ
လိုက္တာမို႔ ရွိသမွ်အစာေတြျပန္ထုတ္ကုန္၏။
" ကူး...အဆင္ေျပရဲ႕လား... "
ကူးမွာအစာေတြျပန္အန္ထြက္ေနတုန္းရွိေသး
အလုပ္သြားဖို႔အတြက္ အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္လာသည့္
မင္ဂယူကျမင္ေတာ့ အန္ေနသည့္ကူးနားကိုအေျပး
ေရာက္လာၿပီး ေက်ာျပင္ေလးကိုခပ္ဖြဖြႏွိပ္ေပးၿပီး
ေရဘူးကမ္းေပးသည္။
" အြတ္!အင့္...ေျပ...ေျပပါတယ္... "
ကူးကအန္ေနရင္းမွ မင္ဂယူ႔ကိုမ်က္ႏွာမျပခ်င္လို႔
တစ္ဖက္ကိုလွည့္ကာ ေရဘူးကိုကမ္းယူလိုက္ရင္း
ေရေသာက္ကာ အေမာေျဖရသည္။ဂယူကေတာ့
ကူးကိုၾကည့္ကာ စိတ္ပူသည္မို႔ေမးသည္။
" မေတြ႕ရတဲ့ႏွစ္လလုံးလုံးပိန္သြားလိုက္တာ၊အစာေရာမစားျဖစ္ဘူးမလား၊ဘယ္မွာအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ ကူးက၊အရင္၂၄နာရီဆိုင္မွာပဲလား... "
ဂယူကစကားေတြဆက္ကာေမးေနေတာ့ ကူးက
တစ္ဖက္ကိုလွည့္ကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း
ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ဘယ္လိုမ်က္ႏွာျပဖို႔ေတာင္
မေတြးႏိုင္ဘဲ ေခါင္းသာၿငိမ့္ျပေနလို႔ဂယူက
သတိထားမိလာသည္ထင္၏။စကားကိုအစ
ျဖတ္ဖို႔စသည္။
" ကိုယ္အမ်ားႀကီးေမးခြန္းေမးမိသြားတာပဲ၊
ဘာလို႔ တအားပင္ပန္းတာေတြလုပ္ေနတာလဲ၊
အစာေရာမွန္ေအာင္စားရဲ႕လားကြာ.... "
" ငါအဆင္ေျပတယ္ မင္းသြားေတာ့မင္ဂယူ "
ဂယူ႔ဘက္က ေမးခြန္းေတြမ်ားေနေသာ္လည္း
ႏွစ္ေယာက္ကခ်စ္ခဲ့ၾကတာမို႔ လမ္းခြဲလိုက္ၾကေပမဲ့
သံေယာဇဥ္နဲ႔အခ်စ္ႀကိဳးေတြက ရွိေနဆဲေလးမို႔
ဂယူကစိတ္ပူေနတာျဖစ္သည္။
သို႔ေပမဲ့လည္း ကူးထံမွႏႈတ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးက
ခါးသီးလြန္းသည့္စကားေတြသာထြက္လာသည္။
ကူးကလည္း ဂယူ႔ကိုမျမင္ခ်င္လြန္းသည့္ပုံစံလုပ္
ျပေနတာမို႔ ဂယူကဘဲသက္ျပင္းရွည္ခ်ကာ
ႏႈတ္ဆက္ရင္း....
" ကိုယ္သြားၿပီေနာ္ ကူး၊ကိုယ့္ဘက္ကအမွားရွိရင္
ေတာင္းပန္ပါတယ္၊အလုပ္ေတြသိပ္မလုပ္နဲ႔၊
ကူးအရမ္းပိန္ေနတာ... "
ဂယူကကူးပုခုံးေသးေလးကို ခပ္ဖြဖြပုတ္ရင္း
ထြက္သြားသည္။ကူးကေတာ့ ထိုေနရာမွာတင္
မထြက္သြားေသးဘဲ ကူးေလးငိုေနမိေတာ့သည္။
ဂယူကေတာ့ ကူးကိုခ်စ္ၿပီးဂ႐ုစိုက္ေနေသးေပမဲ့
ကူးဘက္ကမယူခ်င္ေတာ့ပါ။ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္
ေနသင့္သည္ထင္ၿပီမို႔ ကူးငိုေနမိသည္။
" ဟင့္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ဂယူရယ္... "
ကူးကေတာင္းပန္ပါတယ္ဟုဆိုရင္းျဖင့္ ဂယူေပး
သြားသည့္ေရဘူးေလးကိုၾကည့္ကာညမ်က္ရည္
ေတြပိုလို႔ကိုတင္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ငိုခ်မိ၏။
ထို႔အတူကင္မ္ထယ္ေယာင္းရဲ႕တပည့္ျဖစ္သည့္
ေယာင္းဝူမွာလည္း ကူးရဲ႕တစ္ေန႔တာအေၾကာင္းကို
အေသးစိတ္မွန္သမွ် ထယ္ေယာင္းကိုလည္း
တင္ျပရေသးသည္။
" က်စ္!ကိုယ္ငယ္ေလးက ပိန္သြားလိုက္တာကြာ၊
ေမာင္...ခင္ဗ်ားေဘးနားသိပ္လာခ်င္တာပဲ၊လာၿပီး
အစာမစားရဘူးလာဆိုၿပီးေမာင္ဆူမိမွာ၊ဒါေပမဲ့
တကယ္ေတြ႕ရင္မဆူျဖစ္ဘဲ ေမာင္ထမင္းစားဖို႔
တိုက္တြန္းေနမိမွာအမွန္ပဲ... "
ထယ္ေယာင္းမွာလည္း ေယာင္းဝူပို႔လာသမွ်
ကူးေလးရဲ႕ပုံေတြကိုၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္
ေနတာျဖစ္သည္။
ကိုယ္တိုင္လည္းလိုက္ၾကည့္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္၏။
တစ္ရက္ေတာ့ေခ်ာင္းရင္းကေန မိသြားတာမို႔
ကိုကိုအလွေလးထံကေန တအားဆူခံရသည္ထက္
ပိုတဲ့စကားကိုသာထပ္ရလိုက္တာမို႔္ထယ္ေယာင္း
ပိုလို႔အဆင္ေျပေနတာမဟုတ္တာပါေလ။
ဒီအေတာအတြင္းေတာ့ တိတ္တိတ္ေလးလိုက္မေခ်ာင္းျဖစ္ဘူး။အခုတေလာအလုပ္ေတြမ်ားလို႔
ရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔ေတြ႕ရ၊အစည္းအေဝးမွာလည္း
ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးေျဖရွင္းရတာမို႔မသြား
ျဖစ္ေသးဘူး။
" လီယမ္...ဝင္လာၿပီေနာ္...အစ္ကိုထယ္... "
ထယ္ေယာင္းက ကိုကိုအလွေလးအေၾကာင္းေတြး
ရင္းမွ အၾကည္ဓာတ္ပ်က္ေအာင္လာလုပ္သူက
ဝင္လာတာမို႔ ထယ္ေယာင္းထရပ္လိုက္သည္။
" ဘာကိစၥလဲ!အထဲမဝင္ခင္ တံခါးေခါက္ရမယ္
ဆိုတဲ့ လူမႈေရးနားမလည္ဘူးလား "
" ေခါက္စရာမလိုဘူးလို႔ထင္လို႔ေလ အစ္ကိုရဲ႕ "
လီယမ္ကဧည့္ေတြ႕ခုံ၌ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္းေျပာေတာ့
ထယ္ေယာင္းမွာေဒါသထြက္ကာ လုံၿခဳံေရးကို
ေခၚၿပီးဖုန္းဆက္ဖို႔လုပ္ေတာ့ လီယမ္ကရယ္၏။
" ခစ္ခစ္...ေခၚေနလည္းအပိုပဲေနာ္ဗ်၊လီယမ္က
ခြင့္အျပည့္ရၿပီးသားနဲ႔ဝင္လာတာ၊လီယမ္က
ကိုယ္ပိုင္ကုမၸဏီေထာင္ဖို႔ေလ၊အဲ့ေတာ့ေဒၚေလး
ကေျပာလိုက္တာ၊တူေလးနဲ႔အတူရွယ္ယာဝင္ဖို႔
စီစဥ္ထားမယ္ဆိုလို႔ေလ "
လီယမ္ကေျပာရင္းရယ္သည္။ထယ္ေယာင္းက
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာနားေထာင္ေပမဲ့လည္း
ထယ္ေယာင္းက ရင္ထဲမွာေတာ့ေဒါသေတြ
ထြက္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။သူမထုတ္ခ်င္ဘူး။
သူေဒါသထြက္ရင္ အတိုင္းအတာဘယ္ေလာက္
ႀကီးလဲဆိုတာကိုယ္တိုင္သိတာမို႔။
" ၿပီးေတာ့ေလ...ဟိုအတြင္းေရးမႉးေနတဲ့ေနရာကိုသိတယ္မလား၊ဒယ္ဒီတို႔က အဲ့ေနရာႀကီးကိုဖ်က္
ၿပီး ဟိုတယ္အႀကီးႀကီးတစ္ခုခုေဆာက္ဖို႔ဆိုလား၊
အဲ့ေနရာကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာေလ..အဲ့ဒါအကုန္
လုံးကိုဖယ္ထားလိုက္ရမလားပဲ.... "
" ဟက္...ဒါဆိုလည္းမင္းတို႔တစ္မိသားစုလုံးရဲ႕
အသက္ကိုလည္း ေသခ်ာေစာင့္ထိန္းထားေပါ့၊
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက သူ႔အပိုင္ကိုထိပါးရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုတာ ၾကည့္ထားလိုက္ "
ထယ္ေယာင္းကေျပာေတာ့ လီယမ္မွာလည္း
ရယ္လိုက္ရင္း စကားဆက္သည္။
" အစ္ကိုထယ္မသိေသးတာရွိမယ္ထင္တယ္၊
မင္ဂယူနဲ႔ကူးဆိုတဲ့တစ္ေယာက္အေၾကာင္းေလ၊
လီယမ္က ကူညီေပးလိုက္တာအဆင္ေျပသြား
ၾကတယ္ထင္ပါတယ္.... "
လီယမ္က ရပ္ေနသည့္ထယ္ေယာင္းကိုၾကည့္ရင္း
ေျပာလိုက္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းကသတိရသြားကာ
သေဘာက်စြာအားရပါးရရယ္ေမာေတာ့သည္။
" ဟားဟား..ငါလည္းေျပာခ်င္ေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ၊
အဲ့ေန႔ကမင္းေက်းဇူးေၾကာင့္ေလ ငါတို႔ညက
ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖတ္သန္းလိုက္ရတာ၊
နမ္ဂြၽန္ကေျပာျပထားပါတယ္.... "
" ဘယ္လိုေတာင္!! "
လီယမ္အံ့ဩသြားရသည္။အစ္ကိုထယ္က သူ
မင္ဂယူနဲ႔ဟိုတစ္ေယာက္အတြက္ ေဆးခပ္ထား
တယ္ဆိုတာကိုသိသည္တဲ့။အဲ့ေန႔ကအစ္ကိုထယ္
ႏိုင္ငံျခားကဧည့္သည္ေတြနဲ႔ စကားေျပာေနတာ။
" အေတြးမ်ားေနၿပီမလား၊ဟူး...တကယ္ေက်းဇူး
တင္မိပါတယ္၊အဲ့ေန႔ကမင္းေဆးထည့္ထားတဲ့
ခြက္ကို ငါအကုန္ေသာက္လိုက္တာ၊ၿပီးေတာ့ငါက
ကိုကိုအလွေလးကိုအခန္းေခၚထားမိလိုက္ၿပီး
ငါ့ဘက္ကအားသြန္ခြန္စိုက္ႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္၊
အေတာ္ေတာ့မလြယ္ဘူးကြာ၊မင္းရဲ႕ေဆးကျပင္း
ေတာ့ ကိုကိုအလွေလးေရာငါေရာကအေတာ့္ကို
စိတ္ေတြတအားျပင္းျပေနတာပဲ "
ထယ္ေယာင္းက စကားဆိုရင္းလီယမ္ေရွ႕
ကူးနဲ႔အတူစကားေျပာရင္း အေပၚထပ္သို႔
တက္သြားသည့္ပုံေတြရယ္၊ထယ္ေယာင္းအခန္း
ေရွ႕ကူးေရာက္လာကာ တံခါးဖြင့္ဝင္လာသည့္
Videoကိုျပသည္။ထို႔အတူထယ္ေယာင္းဝင္တဲ့
အခန္းကတူေၾကာင္းလည္းျပေတာ့ လီယမ္မွာ
အံ့ဩၿပီးေခါင္းအသြင္သြင္ခါရမ္းသည္။
" ဘာ!!မျဖစ္ရဘူးေလ!!မင္ဂယူျဖစ္ရမွာေလ!! "
" ဟက္...မင္းရဲ႕အႀကံေတြဒါအကုန္ပဲလား၊မင္းရဲ႕
ကူညီထားတဲ့ေက်းဇူးေၾကာင့္မို႔ အသက္ကိုငဲ့ညာ
ေပးလိုက္မယ္၊ဒါေပမဲ့ငဲ့ညာေပးတယ္ဆိုၿပီး
ကိုကိုအလွေလးနဲ႔သူ႔အေမကိုထိပါးရင္
ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက သတ္ျပစ္မွာ!! "
ထယ္ေယာင္းက ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးရင္းေျပာလိုက္ေရာ
လီယမ္ကေခါင္းအသြင္သြင္ခါရမ္းလို႔ျငင္းကာ
အခန္းထဲမွထြက္သြားေတာ့သည္။ထယ္ေယာင္း
လည္း ရယ္တာရပ္ကာ....
" ကင္မ္ထယ္ေယာင္းကိုမ်ား သူတို႔ကလာအပိုင္
ဖမ္းခ်င္ၾကတာ၊ငါကအပိုင္ဖမ္းခံရရင္ေတာင္
ကိုကိုအလွေလးရဲ႕ေထာင္ေခ်ာက္မွာပဲအမိခံဖို႔
စဥ္းစားထားၿပီးသား... "
ထိုသို႔ေျပာကာ ထယ္ေယာင္းအလုပ္ဆက္လုပ္
ေနေတာ့သည္။ညေနၾကတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့
မ်က္ႏွာေလးကို အလြမ္းေျပသြားေတြ႕ရမည္။
- - - - -
" ဝယ္ယူအားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
ညေနေရာက္ေတာ့ ဆိုင္မွာလူျပည့္ေနၿပီျဖစ္၏။
သည္ေနေတာ့ ေစာေစာျပန္မယ္လိုေတးထားသည့္
ကူးေလးလည္း မျပန္ရေတာ့ဘဲေရာင္းေနရ၏။
ညေနပိုင္းမို႔ ေက်ာင္းဆင္းလာသည့္ကေလးေတြ
ေရာ၊အလုပ္ဆင္းလာသည့္လူႀကီးေတြအျပင္
လာဝယ္ၾကသည္မို႔ ဆိုင္မွာလူျပည့္ေနသလို
အကူေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ပါ ပစၥည္းေတြ
ခ်ေပးရင္း အေပ်ာက္အစမ်ားမွာဆိုးလို႔လိုက္
ၾကည့္ရေသးသည္။
" အစ္ကိုေဂ်ာင္ဂုၾကည့္ရတာ တအားပင္ပန္းေနၿပီ၊
အိမ္ျပန္ပါေတာ့လား၊ကြၽန္ေတာ္ဆက္ၿပီးအခ်ိန္
ဆက္ဝင္ေပးထားမယ္ေလ... "
ကူးေလးကေကာင္တာမွ ပစၥည္းေတြစစ္ေပးရင္း
အလုပ္ျဖစ္တာမို႔ သိပ္မပင္ပန္းေပမဲ့လည္းလူက
နဂိုအခံက တအားႏုံးေနတာမို႔ေကာင္ေလးရဲ႕
စကားကိုလက္ခံလိုက္ရသည္။ဒါေၾကာင့္ကူးက
အျမန္ပင္အဝတ္အစားလဲရင္းေဘးလြယ္အိတ္
လြယ္ကာျပန္ဖို႔လုပ္သည္။
" မင္းကအေစာႀကီးျပန္လို႔ပါလား "
ကူးကျပန္ဖို႔ တံခါးနားကိုေရာက္သြားဖို႔ရွိေသး
သူေဌးကဟန္႔တားလာေတာ့ ကူးေလးအားတင္းကာလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။သူေဌးကေတာ့
ခပ္မဲ့မဲ့ၿပဳံးရင္း....
" မင္းျပန္ရင္လည္း ဒီအမႈိက္ထုပ္ကိုျပစ္ေပးသြား
ငါမအားလို႔မင္းကိုခိုင္းလိုက္တာ... "
" အာ...ဟုတ္ကဲ့... "
ကူးေလးက အမႈိက္ထုပ္ရဲ႕အနံ႔ဆိုးႀကီးကိုမခံႏိုင္လို႔
ႏွာေခါင္းပိတ္လိုက္သည္။အမႈိက္ပုပ္နံ႔ေတြကတအားဆိုးလို႔ ကူးေတာင္အသံမထြက္ႏိုင္ပါ။
" သူေဌး ကြၽန္ေတာ္ပစ္ေပးပါ့မယ္၊အစ္ကိုေဂ်ာင္ဂု
ၾကည့္ရတာ ေနသိပ္မေကာင္းပုံမို႔ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ
အမႈိက္--- "
" ငါကေဂ်ာင္ဂုကိုခိုင္းတာ မင္းကိုမဟုတ္ဘူး၊
အလုပ္ေစာေစာဆင္းၿပီး တစ္ခုခုေတာ့လုပ္ေပး
သြားသင့္တယ္မလား "
သူေဌးကနားေနခုံမွာျပန္ထိုင္ရင္း ေျပာေတာ့
အလုပ္တူေကာင္ေလးက အားနာစြာျဖင့္ၾကည့္
ေတာ့ ကူးလည္းအလိုက္သင့္ၿပဳံးျပရင္းေခါင္း
ခါျပကာ သူေဌးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီးထြက္လာ၏။
ကူးဆိုင္ထဲမွထြက္ေရာ ကူးေနာက္ကိုကားနက္
တစ္စီးကလိုက္ေနသည္ဆိုတာကိုေတာ့ ကူးေလး
သတိထားမိမည္မေပၚပါ။
ကူးေလးလမ္းၾကားထဲက အမႈိက္ပုံမွာအမႈိက္ထုပ္
ပစ္ထည့္ရင္း အမႈိက္ေတြရဲ႕အနံ႔ေၾကာင့္လဲက်လု
နီးနီးျဖစ္သြားသည္။
" စိတ္ပ်က္လိုက္တာ၊အမႈိက္နံ႔ေတြကလည္းထူလို႔၊
ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔မ်ားငါ့ကိုခိုင္းရက္ရတာလဲ "
ကူးေလးက အားတင္းကာထလိုက္ေပမဲ့လည္း
အမႈိက္ေတြရဲ႕အနံ႔ကနံလြန္းတာမို႔ ကူးေမ့လဲက်သြားၿပီ။သို႔ေပမဲ့သူလဲက်သည္က ေျမျပင္ေပၚမဟုတ္ဘဲေယာင္းဝူရဲ႕ရင္ခြင္ထဲသာျဖစ္သည္။
" ဆရာ့အပိုင္ ထပါဦး၊ဟာဗ်ာ...သြားပါၿပီ "
ေယာင္းဝူက ေမ့လဲသြားသည္ေၾကာင့္ေခၚမရတဲ့
ကူးေလးကို မင္းသမီေလးလိုေပြ႕မခ်ီကာကားထဲ
အျမန္ေခၚသြားရကာ အေရးႀကီးသည့္ဆရာကို
ဖုန္းေခၚလိုက္ရေသးသည္။
" ကိုကိုအလွေလး!ေဟ့ေကာင္ေယာင္းဝူ!
ဟိုေဆာ့ဘယ္မွာလဲ!! "
ေယာင္းဝူကဆရာမွာသည့္အတိုင္း ဆရာ့အပိုင္ကိုအစ္ကိုဟိုေဆာ့ရဲ႕ေဆး႐ုံကိုသာေခၚလာခဲ့ရသည္။
ေဆး႐ုံကိုေရာက္ေတာ့ ဟိုေဆာ့ကအစည္းေဝးရွိလို႔
မလာႏိုင္ေသးတာမို႔ ေယာင္းဝူကအခန္းထဲမွာ
ေစာင့္ေနရတာျဖစ္သည္။
" ေဟ့ေကာင္!ငါေမးေနတယ္ေလ!ဟိုေဆာ့ဘယ္မွာ
လဲလို႔!မင္းလူစကားနားမလည္ဘူးလား!!! "
ခြပ္!
ေယာင္းဝူရဲ႕အက်ႌေကာ္လန္စကေနဆြဲလိုက္ၿပီး
မ်က္ႏွာကိုဆြဲထိုးလိုက္ေတာ့ ေယာင္းဝူမွာဘာမွ
ေျပာခ်ိန္ေတာင္မရပါဘဲ လဲက်သြားသည္။
ေယာင္းဝူလဲက်သြားေရာ ထယ္ေယာင္းကသူ႔ကူး
ေလးအနားကိုသြားကာ အတင္းလႈပ္ႏိုးေနမိ၏။
ၿပီးေနာက္စိတ္ပူစိတ္တို႔က တအားတိုးလာသည္မို႔
မ်က္ရည္ေတြလည္းအသြင္သြင္စီးက်လို႔။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင္ဂ႐ုစိုက္တာနည္းလို႔၊
ေယာင္းဝူမင္းၾကည့္ေနမဲ့အစား ဟိုေဆာ့ကိုသြား
ေခၚသင့္ၿပီလို႔ထင္တယ္... "
" ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့ဆရာ! "
ထယ္ေယာင္းက စိတ္ပူမႈေတြမ်ားကာကူးေလး၏
လက္ဖမိုးကိုတဖြဖြနမ္းၿပီး လႈပ္ႏႈိးေနမိသည္။
ေယာင္းဝူလည္း သူ႔ဆရာအမိန္႔ေၾကာင့္ဟိုေဆာ့ကို
အေျပးသြားေခၚေလသည္။
" ေမာင္...ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ... "
ကိုကိုအလွေလးကိုတစ္ခ်ိန္လုံးေစာင့္ၾကည့္ရေပမဲ့
ဒီတစ္ခါေတာ့ သူလႊတ္ထြက္သြားမွ ဒိလိုမ်ိဳးျဖစ္
ရတယ္လို႔။
ခဏၾကာေတာ့ဟိုေဆာ့ကဂ်ဴတီကုတ္ဝတ္ၿပီး
နားၾကပ္ကိုေတာင္အသည္းအသန္ကပ္ကာ
ကူးေလးအနားကိုအေျပးလာစမ္းသပ္သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ၊ငါအစည္းအေဝးရွိလို႔
ေနာက္က်သြားတာ.... "
ဟိုေဆာ့ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကူးေလးလက္ကိုလႊတ္
လိုက္ကာ ဟိုေဆာ့ကိုျပႆနာရွာေတာ့သည့္
ထယ္ေယာင္းပါေလ။ဟိုေဆာ့မွာလည္း သတိ
လက္လြတ္ျဖင့္ ထယ္ေယာင္းအပိုင္ေရာက္လာ
သည္ကိုေမ့ၿပီး အစည္းေဝးအခန္းကိုေအးေဆး
ေရာက္ေနေတာ့တာ။
" မင္းေနာက္က်တာနဲ႔ ကိုကိုအလွေလးကတစ္ခုခု
ျဖစ္သြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ!!အဲ့ဒါကအေရးႀကီး
တာလား!ငါ့ကိုကိုအလွေလးကအေရးႀကီးတာ!!
မင္းမွတ္ထား!!ဟိုေဆာ့!!!မင္းေနာက္ထပ္လုပ္ရင္
မင္းေဆး႐ုံကို ငါမီးရႈိ႕ျပစ္မွာ! "
ထယ္ေယာင္းက သူ႔ကိုကိုအလွေလးနဲ႔ပတ္သက္ရင္
အရမ္းေဒါသႀကီးတာကို သိတာမို႔ျပန္ၿပီးလည္း
ေျပာမေနဘဲ စမ္းသပ္ေပးေနသည္။စမ္းသပ္ေနရင္းတစ္ခုခုကို သတိထားမိလိုက္တာမို႔ေသခ်ာ
စမ္းသပ္ေနတာကို ေဘးကေနဆူညံပူညံလုပ္
လာတာမို႔ ထေျပာရေတာ့သည္။ဒါမွၿငိမ္ေရာ။
ဒါေတာင္ေယာင္းဝူက ေဘးမွာၿငိမ္ေနေသး။
" ေအးပါသိပါတယ္၊အခုေတာ့ ငါေအးေဆး
စမ္းသပ္ပါရေစဦး၊စစ္ေဆးတာေတြရႈပ္ကုန္ရင္
မွားသြားလိမ့္မယ္.... "
ဟိုေဆာ့လည္း ေသခ်ာစမ္းသပ္ေနရင္းတစ္ခုခုကို
သတိထားမိလိုက္လို႔ထပ္ၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္၏။
သက္ျပင္းရွည္ေတြလည္းခ်လို႔ ေခြၽးေစးေတြလည္းျပန္ေနၿပီျဖစ္သည္။
" ဟိုေဆာ့...ကိုကိုအလွေလးဘာျဖစ္ေနတာလဲ... "
ၿပီးေနာက္ ဟိုေဆာ့မရေတာ့တာမို႔ထယ္ေယာင္းရဲ႕
စကားကိုေတာင္ျပန္မေျဖႏိုင္ဘဲ လက္ကာျပလို႔
ေျပးထြက္သြားေတာ့ ထယ္ေယာင္းပိုစိတ္တိုရ၏။
VVIPအခန္းထဲဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္လုပ္ေနရင္း
သတိမလည္လာေသးသည့္ ကိုကိုအလွေလးကို
စိတ္ပူေနရတာျဖစ္သည္။
" စီနီယာရယ္ ဘာလို႔အတင္းေတြဆြဲေခၚလာရတာလဲလို႔၊ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြ တအားနာေနၿပီ... "
ခဏၾကာေတာ့ ဟိုေဆာ့ကဆရာဝန္အငယ္ေလးကို
အတင္းဆြဲေခၚလာတာျဖစ္သည္။ထယ္ေယာင္းက
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ေၾကာင္ေနၿပီ။ခုနက
ထြက္သြားၿပီးျပန္ဝင္လာေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္
ေယာက္နဲ႔ဆိုေတာ့ စိတ္ပူမႈေတြမ်ားသြားသည္။
" ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ၊အခုေတာ့သူ႔ကို
စမ္းသပ္ေပးပါဦး "
" စီနီယာကေတာ္ရဲ႕သားနဲ႔ဘာလို႔ကြၽန္႔ေတာ့္ကို-- "
" ကိုယ္ကသိေပမဲ့ သိပ္မေရရာမေသခ်ာလို႔
မင္းကပိုစမ္းသပ္ေပးစမ္းပါကြာ... "
ဟိုေဆာ့ကေျပာေတာ့ ဆရာဝန္ငယ္ေလးက
လမ္းမွာဟိုေဆာ့ေျပာလာထည္းကအတိုင္းျဖင့္
စမ္းသပ္ေနသည္။
" ငါ့ကိုကိုအလွေလး-- "
" သိတယ္၊သိတာမို႔ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေအးေဆး
စမ္းသပ္ခြင့္ေပးပါဦးကြာ ထယ္ေယာင္းရာ... "
ဟိုေဆာ့ကေျပာလိုက္ေရာ ထယ္ေယာင္းၿငိမ္သြား
ၿပီး ဆရာဝန္ေလးကသူ႔နားၾကပ္တပ္ရင္းကူးေလး၏ ရင္ဘက္အသက္ရႈပုံကိုစစ္ရင္း
ႏွလုံးခုန္ႏႈံးကပုံမွန္မဟုတ္တာကိုသတိထားမိလို႔
လက္မွတစ္ဆင့္စမ္းသပ္မိေတာ့ တစ္ခုခုကိုခံစား
မိလိုက္တာမို႔ ဟိုေဆာ့ဘက္လွမ္းၾကည့္၏။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴကိုေခၚသင့္ၿပီ
လို႔ထင္တယ္ စီနီယာ.... "
" ဘာ!!မင္းလည္းငါ့လိုပဲလား.... "
ဟိုေဆာ့ကေမးေတာ့ ဆရာဝန္ငယ္ေလးက
ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ေဒါက္တာအြန္းဂ်ဴဆိုတာ
ဟိုေဆာ့တို႔ေဆး႐ုံမွာ ဟိုေဆာ့နည္းတူအရမ္းေတာ္
လြန္းသည့္ ေဒါက္တာမေလးျဖစ္သည္။သည္ေတာ့
ဟိုေဆာ့လည္း သက္ျပင္းခ်ရင္းဆရာဝန္ေလးကို
မ်က္စပ်က္ျပကာ သြားေခၚေစၿပီး သူကေတာ့
ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကိုေခ်ာ့ေျပာရသည္။
" ထယ္ေယာင္း ခဏေလာက္နည္းနည္းေလးပဲ
ဆက္ေစာင့္ေပးပါလား၊မင္းအပိုင္ကဘာမွျဖစ္
တာမဟုတ္လို႔ ငါတို႔အရမ္းလိုအပ္လို႔ပါကြာ... "
" မင္းတို႔ကဘာမွျဖစ္တယ္မဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္
ၿပီးတစ္ေယာက္ေခၚေနတာဟုတ္ရဲ႕ေသးလား၊
ငါ...ငါအရမ္း စိတ္ပူလာၿပီေလကြာ.... "
ထယ္ေယာင္းက ဟိုေဆာ့ကိုေျပာျပရင္းငိုသည္။
သည္ေတာ့ဟိုေဆာ့လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို
ပုခုံးကေနကိုင္ရင္းဖက္ထားေပးသည္။
ဒုန္း!
" ဟဲ့ဟဲ့...ငါ့ကိုတအားမဆြဲလာပါနဲ႔၊မုန္႔ေလးေတာင္
ေကာင္းေကာင္းမစားရေသးဘူး၊နင္တို႔အတြဲဟာ
ေလ...ငါ့ကိုအ႐ူးျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီ "
မၾကာပါ။ဆရာဝန္ငယ္ေလးက ေဒါက္တာမေလး
ကို ဟိုေဆာ့ေခၚတုန္းကလိုဆြဲေခၚလာခဲ့ေလသည္။
ေဒါက္တာမေလးမွာလည္း လက္ထဲမွာလည္း
ေပါင္မုန္႔ထုပ္ကိုကိုင္ကာ မ်က္မွန္လည္းကြၽတ္
က်ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
" အစ္မေျပာမေနဘဲ သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ေလာက္စစ္
ေဆးေပးပါလား၊သူလမ္းမွာ အစ္မကိုေျပာျပ
လာတယ္မလား "
ဟိုေဆာ့က အတင္းျပန္ဆြဲေခၚရင္ကူးေဘးနားက
ခုံဆြဲေပးရင္းထိုင္ေစကာ ေသခ်ာစမ္းသပ္ခိုင္း
သည္။ေဒါက္တာမေလးလည္း စားေနသည့္
ေပါင္မုန္႔ကိုေဘးခ်ရင္း မ်က္မွန္ကိုဝတ္ကာ
ကူးေလးကိုေသခ်ာၾကည့္ေပးေနရင္း...
စကားဆိုလာသည္။
" ေအး..ေျပာလာတယ္၊ဘယ္ႏွယ့္...ဒီလူနာေလး
စစ္ေပးဖို႔ကို ငါ့ကိုအတင္းေခၚလာရတယ္လို႔၊
အခုကငါ့စားေသာက္ခ်ိန္ဟဲ့! "
" စကားမ်ားမေနဘဲ ေအးေဆးစမ္းသပ္စမ္းပါ! "
ေဒါက္တာမေလးက ဟိုေဆာ့နဲ႔ဆရာဝန္ငယ္ကို
ရန္ေတြ႕ေနရင္းမွ ကိုကိုအလွေလးကိုစမ္းသပ္
ေနတယ္သာေျပာၿပီး စကာမ်ားေနလို႔
ထယ္ေယာင္းပိတ္ေအာ္လိုက္ရသည္။
သည္ေတာ့မွ အေျခအေနအရပ္ရပ္က္ုနားလည္ၿပီး
ေဒါက္တာမေလးက စမ္းသပ္ေပးေနသည္။ခုနက
ဟိုေဆာ့နဲ႔ဆရာဝန္ေလးစမ္းသပ္သလိုစမ္းရင္း
သတိထားမိတာတစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီမို႔ ၿပဳံးလိုက္မိ၏။
" ဟိုေဆာ့ နင္တို႔ထင္တာဟုတ္ေနတယ္၊ၿပီးေတာ့
သူကတအား အားနည္းေနလို႔သိပ္မသလိုျဖစ္
သြားတာ၊ငါတို႔သူႏိုးလာရင္တစ္ခါစစ္ၾကမယ္၊
ဒါနဲ႔စကားမစပ္ သူ႔နဲ႔သက္ဆိုင္တာက- "
ေဒါက္တာမေလးကေမးေတာ့ ဟိုေဆာ့ကၿပဳံးရင္း
ထယ္ေယာင္းဘက္ကို မ်က္လုံးပင့္ျပေတာ့
ေဒါက္တာမေလးကၿပဳံးကာ မ်က္မွန္ပင့္တင္လို႔
ထယ္ေယာင္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲကိုင္ကာေျပာသည္။
" ဂုဏ္ယူပါတယ္ေမာင္ေလးရယ္၊အစ္မတို႔
ထပ္ခါထပ္ခါစစ္ရတဲ့ ရလဒ္မွာမင္းရဲ႕ခ်စ္သူက
ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာေသခ်ာသြားပါတယ္.... "
" ဗ်ာ.... "
ေဒါက္တာမေလးအေျပာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း
ေၾကာင္အံ့သြားကာ ကိုကိုအလွေလးကိုျပန္ၾကည့္
လိုက္မိသည္။ကိုကိုအလွေလးမွာ သူနဲ႔ရတဲ့
ကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီတဲ့။
To be continued ~
အရင္အပိုင္းေတြမွာ Spoilေပးခဲ့ေပမဲ့လည္း
သိပ္မရိပ္မိၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကအခုမွပဲ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်။
အစထည္းကmale-pregပါမယ္လို႔ေျပာလိုက္ခ်င္
ေပမဲ့လည္း ဇာတ္ရွိန္တက္ရင္းေလ်ာ့သြားမွာဆိုးလို႔
မေျပာခဲ့တာပါ။အခုေတာ့male-pregပါတာမို႔
ႀကိဳက္တဲ့သူလည္းရွိမွာျဖစ္သလို မႀကိဳက္တဲ့သူ
လည္းရွိခဲ့ရင္လည္း ကြၽန္ေတာ္ကအားနာပါတယ္။
ေရးဖို႔စီစဥ္ထားထည္းက ထည့္ဖို႔အတြက္စဥ္းစား
ထားတာမို႔ မႀကိဳက္တဲ့သူမ်ားရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါ
တယ္ဗ်ာ။
> >
#unicode
ထယ်ယောင်းက သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့သောက်ပြီး
အတော်များသွားသည်ဖြစ်၏။ဒါကြောင့်မို့လည်း
ကူးလေးရဲ့အိမ်ကိုအတင်းသွားမည်လုပ်နေလို့
နမ်ဂျွန်နဲ့ယွန်းဂီကထိန်းထားရတာဖြစ်သည််။
ဟိုဆော့က မနက်ကထယ်ယောင်းထိုးထားလို့
မျက်နှာစုတ်ပြတ်သပ်နေတဲ့ယောင်းဝူကို
ဆေးကုပေးဖို့ပြန်ရင်း ညဂျူတီရှိသေးလို့
ဆေးရုံဘက်ကိုပြန်သွားရသည်။
အခုတော့အိမ်ပြန်ခေါ်လာပေးရသည်ကတော့
ထယ်ယောင်းရဲ့တပည့်အစား သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့
နမ်ဂျွန်ကခေါ်လာပေးရသည်။ယွန်းဂီကတော့
ဂျီမင်ကိုအိမ်ပြန်ပို့ချင်တယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားတာ
ဖြစ်တော့ နမ်ဂျွန့်မှာသူ့ယောကျာ်းကိုဖုန်းဆက်၍
အတော်သောက်ထားတဲ့ထယ်ယောင်းကိုလိုက်ပို့
ပေးလိုက်ရသည်။ယောင်းဝူကတော့ မျက်နှာက
စုတ်ပြတ်သတ်နေလို့ ခေါ်တောင်မရဲဘူး။
" ထယ်ယောင်း အိမ်ပြန်ရောက်ပြီ၊ထလိုက်တော့၊
မင်းအိမ်မှာပဲအိပ်တော့၊ကွန်ဒိုကိုတော့လုံးဝမပြန်
နဲ့နော်၊စိတ်မချရဘူးဖြစ်လိမ့်မယ်... "
နမ်ဂျွန်က မူးနေရင်ထယ်ယောင်းစိတ်ကသိပ်မတည်ငြိမ်တာမို့ လုပ်ချင်ရာလုပ်မည်ဆိုးတာမို့
မိဘအိမ်သာလာပို့ပေးလိုက်ရသည်။မဟုတ်ရင်
အစ်ကိုကူးအိမ်အထိသွားပြီး ဆိုးနေတော့မှာလည်း
ပါ၏။
" ငါ့အသက်ရှိသွားမှာပါဆိုကွာ၊ဖယ်ပေးစမ်း!
ငါ့ဘာသာငါမောင်းမယ်! "
နမ်ဂျွန်ထိုင်သည့် ဒရိုင်ဘာနေရာကိုရောက်လာဖို့
အတင်းတွန်းတိုက်နေသည်မို့ မနည်းဆွဲကာဖြင့်
နမ်ဂျွန့်မှာအိမ်ထဲခေါ်လာဖို့လုပ်သည်။အိမ်ထဲ
ထယ်ယောင်းကိုခေါ်လာရင်း အပြင်ဘက်မှာ
ကားတစ်စီးကရပ်ထားသည်မို့ နမ်ဂျွန်လည်း
သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။
ဘယ်သူလဲဆိုတာကိုပေါ့။
နမ်ဂျွန်ကထယ်ယောင်းကိုကူတွဲပြီး အိမ်ထဲထိ
ခေါ်လာတော့ ထုံးစံအတိုင်းTvကြည့်နေတက်တဲ့
ထယ်ယောင်းမေမေက သူ့သားလေးအဖြစ်ကို
ကြည့်ကာ ပြေးလာသည်။ထို့အတူဒေါ်လေးနဲ့
လီယမ်ကတောင် လှမ်းကြည့်သည်။စိတ်ပူတာထက် လီယမ်ကသိနေတာမို့ပြုံးမိလိုက်၏။
" သားငယ်လေး...မေမေ့သားလေးဘာဖြစ်တာလဲ၊
ဟယ်...မူးလာတာပဲကွယ်... "
နမ်ဂျွန်ကူတွဲထားရသည့် ထယ်ယောင်းရှိသို့
မေမေကရောက်လာပြီး သူ့သားလေးရဲ့မျက်နှာ
လေးကိုကိုင်ကာ မေးလေသည်။ထယ်ယောင်းက
မူးနေတာမို့ ရီဝေနေသည့်မျက်နှာထားဖြင့်ကြည့်လို့
ဖြေလေသည်။
" ကျွန်တော်ကလိမ္မာတာကို မေမေ့သမက်လေးက
မချစ်လို့တဲ့လေ၊မေမေရယ် မေမေ့သမက်လေးက
တအားဆိုးတာ၊သားကိုမုန်းတယ်တဲ့...အင့်.. "
" သားရယ်... "
ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် နမ်ဂျွန်ရောမေမေရော
စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။လီယမ်နဲ့သူ့အဒေါ်က
ကြားရလို့ မျက်နှာပျက်သွားတော့သည်။
အစောထည်းက လီယမ်ကအကုန်လုံးစုံစမ်းထားလို့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းအဒေါ်ကသိသွားတာဖြစ်
သည်။သိသွားတော့လည်း မနေ့ကပါတီမှာဆေး
ခတ်လိုက်သည်ကို အဒေါ်ကိုပြောပြပြီးသူတို့အတူ
ဖြစ်သွားခဲ့ကြဖို့ လုပ်ခဲ့ကြတာ။အခုတော့ အစ်ကို
ထယ့်ကို ဟိုတစ်ယောက်ကငြင်းလိုက်ပြီထင်ပါ့။
အင်းပေါ့။ဟိုတစ်ယောက်က မင်ဂယူနဲ့ဖြစ်သွား
တာကို။
" ကင်မ်ထယ်ယောင်း!မင်းဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ၊
မင်းအဖိုးအိပ်နေပြီဆိုတာ နားလည်ရဲ့လား "
ထယ်ယောင်းကိုနမ်ဂျွန်ကူတွဲထားရင်းမှ အခန်းထဲကထွက်လာသည့် ဒယ်ဒီကသူ့သားအဖြစ်ကိုကြည့်
လို့ အော်လေသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ သူ့ဒယ်ဒီကိုကြည့်ကာ ရယ်လိုက်သေးသည်။
" အန်ကယ်ကင်မ် ထယ်ယောင်းကနည်းနည်းလေး
စိတ်ညစ်လာလို့ ဒီနေ့အတော်သောက်လိုက်မိတာ "
နမ်ဂျွန်က ထယ်ယောင်းကိုသူ့ဒယ်ဒီကအော်နေလို့ ကာသည့်အနေဖြင့်ပြောပေးသည်။ထယ်ယောင်းရဲ့
ဒယ်ဒီကတော့ခေါင်းခါလိုက်ပြီး....
" အဲ့ကိစ္စလေးနဲ့သောက်စရာလိုနေလား၊မင်းက
ဆိုးနေတော့ သူကရောဘာလို့သဘောကျမှာလဲ "
ဒယ်ဒီကင်မ်က သူ့သားထယ်ယောင်းဖြစ်နေသည့်
ပုံစံအားကြည့်ကာ ခေါင်းတစ်ခါခါလုပ်ရသည်။
အခြေအနေဆိုးစွာ အရက်ကိုသောက်လာတာမို့
ကင်မ်ထယ်ဆောင်းရိပ်မိသည်မို့အော်လိုက်၏။
ဒါတောင် ကင်မ်ထယ်ယောင်းကမူးနေရင်းမှ
ကိုယ့်အဖေကိုတောင် ပြန်ပြောနေသေးတာ။
" ဒယ်ဒီ!!!ဒယ်ဒီနဲ့မဆိုင်ဘူး!သားကိစ္စ!ဒယ်ဒီတုန်းကလည်းမာမီ့ကိုဘယ်လိုယူခဲ့လဲဆိုတာသားသိတယ်နော်!!သားလည်းအဲ့လိုလုပ်လိုက်ချင်တာ!
ဒါပေမဲ့ သားသူ့ကိုတအားချစ်လို့ဒယ်ဒီရဲ့!! "
ထယ်ယောင်းမူးနေပေမဲ့ သိသည်။အဖိုးကတော့
ဒယ်ဒီနဲ့မာမီရဲ့ချစ်ကြောင်းကို ပြောပြသည်။
မြေးရဲ့ဒယ်ဒီကတအားဆိုးတာ။လက်ထပ်ပေးဖို့
သဘောတူပေးထားတာတောင် သူများနောက်ပါ
သွားမှာဆိုပြီး မာမီ့ကိုခိုးပြေးသွားတာ။
" ဒါများစိတ်တိုစရာလိုလို့လားသားရယ်၊ဒေါ်လေး
ပြောပါတယ်၊အဆင့်အတန်းမရှိတဲ့သူတွေက
သားကိုအဆင့်အတန်းမရှိတဲ့ပုံစံမျိုးဆက်ဆံ
လိုက်တယ်ဆိုတာလေ...သိပြီမလား... "
အဒေါ်က ဆိုဖာပေါ်မှာထိုင်နေရင်းမှထရပ်ကာအနားကိုလျှောက်လာကာပြောသည်။အဒေါ်ရဲ့
စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းရောနမ်ဂျွန်ပါ
မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သလို ထယ်ယောင်းရဲ့
မိဘတွေပါ မကြည်သလိုဖြစ်သွားသည်။
" အစ်မစကားတွေက တအားလွန်လွန်းပါတယ်၊
တစ်ဖက်ကကလေးကလည်း လူလေးပါပဲ၊အရမ်း
ကြီးပြောဆိုဖို့မသင့်ဘူးထင်တယ်... "
ထယ်ယောင်းအမေကတော့ သဘောမကျဟန်ဖြင့်
စကားဆိုတော့သည်။ဒါကိုသူမတော့ လက်မခံဘူး။
ကလေးတစ်ယောက်ကို အဆင့်နိမ့်တဲ့သူလို့သဘော
ထားပြီးပြောဆိုနေတာ သူမ မကြိုက်ပါ။
" ညီမကဘာသိလို့လဲ၊အစ်မက ကိုယ့်တူလေးကို
စိတ်ပူလို့စုံစမ်းခဲ့တာ၊ကောင်လေးက ချစ်သူရှိနေ
ကြပြီး အတူတောင်နေပြီးကြပြီတောင်ထင်တယ် "
ထယ်ယောင်းအဒေါ်ရဲ့စကားကြောင့် နမ်ဂျွန်က
ကြိတ်ရယ်လိုက်သလို ထယ်ယောင်းမှာလည်း
ဟားခနဲရယ်တော့သည်။အဒေါ်ကတော့ဘာဖြစ်လို့
ရယ်နေတာလဲလို့ ထင်မှတ်နေရသည်အထိ။
" ဟားဟား!ရယ်လိုက်ဦးမယ်.... "
ထယ်ယောင်းကရယ်နေတော့ မေမေကသူ့သားရဲ့
ပါးပြင်လေးကိုအုပ်ကိုင်ကာ မေးတော့သည်။
ထယ်ယောင်းကတော့မဖြေသေးဘဲ သူ့အဒေါ်
ပြောတာကို သဘောကျလို့ရယ်နေသေးတာ။
" သား..မေမေ့ကိုပြောစမ်း၊သားကချစ်သူရှိတဲ့သူကိုကြိုက်နေတာလား... "
" မရှိတော့ပါဘူး အန်တီ၊အဲ့ကောင်လေးက သူ့ချစ်သူနဲ့ပြတ်သွားတာ ကြာပါပြီ၊အခုကလည်း
ချစ်သူနဲ့ပြတ်ထားတာကို ထယ်ယောင်းကသူ
အရမ်းချစ်နေတော့ ဖွင့်ပြောတာကိုငြင်းလိုက်လို့
ဒီလိုဖြစ်သွားတာပါ "
ထယ်ယောင်းအမေရဲ့အမေးကို မဖြေတာကြောင့်
နမ်ဂျွန်ကကြားကနေသာ ဝင်ဖြေလိုက်တော့၏။
နမ်ဂျွန့်စကားကြောင့် ထယ်ယောင်းကမျက်မှောင်
ကြုံ့ကြည့်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြန်ပါသည်။
" ငါ့တူလေးကို အဲ့လိုဟာလေးမျိုးနဲ့သဘောမတူ
နိုင်ပါဘူး၊အဲ့ကောင်လေးက ငြင်းလိုက်တာက
ကောင်းပါတယ်လေ... အဆင့်အတန်းမရှိတော့
အထက်တန်းလွှာကဘယ်လိုလည်းဆိုတာတော့
ဘယ်သိပါ့မလဲ...ဟက်.... "
" အစ်မ...နင်အေးဆေးနေလိုက်တာကောင်းမယ်၊
ငါက သားကြောင့်အရမ်းဒေါသထွက်ချင်နေတာ၊
နင်ပါ ပါသွားလိမ့်မယ်... "
အဒေါ်ရဲ့စကားတွေက အရမ်းတအားကြူးလွန်
တာမို့ထယ်ယောင်းအဖေက သူ့အစ်မအားတိတ်
ရန်ပြောသည်။ဒါတောင် အကြီးမို့ဂရုမစိုက်ချင်
ပုံမျိုးဖြစ်သည်။ထယ်ယောင်းအဖေကလည်း
သူ့သားဒီလိုဖြစ်တာမမြင်ချင်တာရော၊ဟိုကလေးကိုအစ်မဖြစ်သူက ပြောပုံတွေကြောင့်ပါသဘော
မကျလို့ ပိုဒေါသထွက်တာဖြစ်သည်။
" ထယ်ဆောင်း!ငါ့တူလေး အခုလိုဖြစ်နေတာက
နင့်နဲ့တူနေတာနော်၊ငါ့တူလေးက ဘာမဟုတ်တဲ့
ကောင်လေးကိုကြိုက်လို့ ဖြစ်နေတာ... "
ခွမ်း!
" ဆောင်းယွန်း!နင့်ကိုငါ တိတ်တိတ်နေလို့
ပြောနေတယ်မဟုတ်လား!ဟမ်!!!.... နင်က
မျက်နှာကိုစုတ်ချင်နေတာလား!! "
" အကို...တော်ပါတော့နော်၊လက်ကအနာဖြစ်
တော့မှာပဲ၊အခုတောင်ထိသွားပြီကိုစိတ်ကို
လျော့ချလိုက်ပါနော်... "
သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့အဆုံး ဘေးမှာရှိနေသည့်
ပန်းအိုးကိုလက်နဲ့ရိုက်ခွဲလိုက်သည့် ထယ်ယောင်းရဲ့
ဒယ်ဒီကသူ့အစ်မကို တအားဒေါသထွက်နေတာ
ဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်မို့ ထယ်ယောင်းအမေက
တားလိုက်ရခြင်းဖြစ်၏။မဟုတ်ရင်အကို့ဒေါသက
ကြောက်ဖို့ကောင်းသည်မို့။
လီယမ်ကတော့ ရန်ဖြစ်နေသည့်သူတွေကိုကြည့်
ရင်းပြုံးနေမိသည်။သူ့အတွေးနဲ့သူ အတွေးထဲမှာ
ကူးက ထယ်ယောင်းကို သူနဲ့ဂယူကအိပ်ပြီးပြီမို့
ငြင်းလိုက်တယ်ဟု ထင်နေတာသာဖြစ်သည်။
" ဘာတွေအဲ့လောက်ဆူညံနေတာလဲ!ဟမ်..
မြေးလေး..ဘာလို့သောက်လာတာလဲကွာ... "
ဆူညံသံတွေအားလုံးကြောင့် အဖိုးကလည်း
အိပ်မနေနိုင်တော့ဘဲ ထထွက်ကြည့်တော့
မြေးဖြစ်သူကလည်း မူးနေသလို၊သားဖြစ်သူက
လက်မှာလည်းသွေးတွေနဲ့၊သမီးကိုကြည့်တော့
လည်းမျက်နှာထားက အဆင်မပြေနေတာမို့
အဖိုးကသက်ပြင်းချတော့သည်။
" ဧည့်သည်ရောက်နေတာမလား၊ရန်မဖြစ်နဲ့တော့၊
နမ်ဂျွန်က အဖိုးမြေးကိုအခန်းထဲထိခေါ်သွားပေးပါ
အဖိုးကမြေးနဲ့စကားပြောချင်လို့... "
" ဟုတ်ကဲ့အဖိုး၊ကျွန်တော်ပို့လိုက်ပါ့မယ် "
နမ်ဂျွန်က ထယ်ယောင်းကိုကူတွဲရင်းအပေါ်သို့
တက်သွားတော့သည်။သည်တော့မှ အဖိုးက
ရန်ဖြစ်နေသည့်မောင်နှမအား ဖြန်ဖြေရသည်။
" မင်းလည်းအသက်ကြီးနေပြီ၊ငယ်ငယ်ကလို
တဇွတ်ထိုးစိတ်ကြီးမနေနဲ့၊ငါ့မြေးကလည်း
အခုဆို မင်းနောက်ကိုလိုက်နေပြီ၊အေး...ငါမြေးရှေ့ဒေါသထွက်တာ ထပ်မလုပ်နဲ့!ချွေးမလေးက
ဆေးထည့်ပေးပြီး မြေးလေးအတွက်တစ်ခုခု
ဖျော်လာပေးပါဦး၊ကလေးကပင်ပန်းနေမှာ... "
" ဟုတ်ကဲ့ အဖေ၊အကို...ဆေးသွားထည့်ရအောင်၊
စိတ်မကြီးပါနဲ့တော့... "
အဖိုးက သူ့မြေးလေးဘယ်လောက်ပဲဆိုးဆိုး
သူ့မြေးကိုသိပ်မဆူပါ။အကြီးဖြစ်တဲ့အဖေကိုသာ
ဆူတက်သည်။သားဖြစ်သူထယ်ဆောင်းအခုငယ်
ရွယ်စဥ်က ယခုထယ်ယောင်းလိုပဲစိတ်တအားကြီး
သည်။တစ်ခုခုဆိုဒေါသထက် လက်ပါမိတာမို့
အဖိုးကသူ့သားကိစ္စဖြေရှင်းနေရပြီ။
ဒါပေမဲ့သူချစ်တဲ့အမျိုးသမီးက ထိန်းရင်တော့
ငြိမ်ကျသွားပါသည်။ထယ်ယောင်းအမေကို
သိပ်ချစ်တာမို့ ပြောရင်တော့တစ်ခွန်းထည်းနဲ့
ငြိမ်ကြပါသည်။
" နင်နောက်ဆိုသတိထားနေ!ငါ့သားကိစ္စကိုရော၊
အဲ့ကလေးကိုလည်းမပြောမိစေနဲ့!ငါ့သားကလည်း
နင်သဘောတွေ့တဲ့သူနဲ့မလိုက်ဖက်ဘူး! "
ထယ်ယောင်းအဖေက သူ့ဇနီးခေါ်ရာလိုက်သွားရင်း
အစ်မဖြစ်သူကိုတောင် ပြောဆိုသွားသေးသည်။
အစ်မဖြစ်တဲ့ကင်မ်ယွန်းဆောင်းက ဖြုံမနေဘဲ
လက်ပိုက်ကာ မျက်နှာထားတည်တည်နေသည်။
" ကင်မ်ယွန်းဆောင်း သမီးကအကြီးဖြစ်ပြီး
ကိုယ့်မောင်ကိုယ်ထိန်းရမှာကို ဘာလို့များဒေါသ
ကြီးအောင် သွားဆွရတာလဲ.... "
" ဒယ်ဒီတွေ့တဲ့အတိုင်းပဲ၊သားထယ်လေးက ဘယ်လိုခြေရာလိုက်နင်းနေလဲဆိုတာလေ၊တွေ့ရဲ့
သားနဲ့ ဒယ်ဒီကဘယ်လိုစကားမျိုးပြောရတာလဲ၊
ဒယ်ဒီ!ဒယ်ဒီ့မြေးကဘယ်လိုကလေးကိုသဘော
ကျနေတာလဲဆိုတာသိရဲ့လား.... "
ကင်မ်ယွန်းဆောင်းက မကျေနပ်သည်မျက်နှာထား
ဖြင့်ပြောတော့ အဖိုးကသက်ပြင်းရှည်ချသည်။
ဘယ်လိုတောင်မာနတွေတင်းခံနေရတာလဲ။အမေ
ဖြစ်သူနဲ့တအားတထေရာထည်းတူနေတာတင်မက
စိတ်ဓာတ်ပါတူနေတာမို့ သိပ်မပြောချင်။
ဧည့်သည်ကောင်လေးဘက်ကိုကြည့်တော့ အဖိုးကို
အားရစွာပြုံးပြနေတာဖြစ်သည်။အဖိုးက ခပ်တည်တည်ပင် မျက်နှာကိုသူ့သမီးဘက်ပြန်လှည့်ရင်း
ပြောသည်။လီယမ်ကတော့ မျက်နှာပျက်သွားဟန်
ရှိ၏။
" ငါသဘောမကျတာကို ထပ်မလုပ်နဲ့၊အဲ့ကလေးကို
မကောင်းပြောတာ လက်မခံနိုင်ဘူး "
" ဒယ်ဒီ!! "
အဖိုးကဂရုတောင်မစိုက်ဘဲ သူ့မြေးနဲ့စကားပြောဖို့
အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားသည်။ယွန်းဆောင်းမှာ
သူ့ဒယ်ဒီရော၊မောင်ရောက သူမဘက်ကမပါလို့
တအားစိတ်တိုမိပါသည်လေ။
- - - - -
" ထယ်ယောင်းရယ်၊မင်းတော့လား၊မင်းကြောင့်နဲ့
ငါ့မှာအိမ်တောင်မပြန်နိုင်သေးဘူးကွာ၊အခန်းထဲ
လည်း အစ်ကိုကူးပုံကလည်းသူတို့အိမ်ကမိသားစုပုံထက်ကြီးနေတယ်.... "
အပေါ်ထပ်ကိုရောက်တော့ အဖိုးမရောက်မချင်း
နမ်ဂျွန်မပြန်သေးဘဲ အခန်းထဲချပေးကာ ခေါင်းရင်းမှာလည်းရှိနေသည့် အစ်ကိုကူးရဲ့ပုံနဲ့
ခြေရင်းကနံရံမှာလည်း ပုံကိုကပ်ထားတာဖြစ်၏။
" မဆိုးပါဘူး၊အချစ်ကတော့ကြီးသလားမမေးနဲ့၊
ချစ်ချက်က ငါတို့တောင်လိုက်မမှီပါဘူး "
နမ်ဂျွန်က ချစ်စရာကောင်းလွန်းနေသည့်ပုံနှစ်ပုံကို
ကြည့်ကာ စကားဆိုသည်။ပက်လက်အိပ်ရင်လည်း
ခြေရင်းကပုံကိုခံစားကြည့်နိုင်သည်။ခေါင်ရင်းပိုင်း
ကြတော့ မှောက်အိပ်ပြီးကြည့်နေနိုင်တာမို့ အကြံ
ဥာဏ်ကတော့ လေးစားရပါသည်။
" နမ်ဂျွန်!မင်းပြန်တော့၊ငါ့အသက်ကို ကြည့်မနေနဲ့၊
မင်းအိမ်မင်းပြန်လိုက်တော့.... "
" ငါ့ဂျင်လေးကအချောဆုံးပါနော်၊အခုကလည်း
မင်းအကြံကိုသဘောကျလို့ ကြည့်တာပါ "
နမ်ဂျွန်ကြည့်နေသည်ကို ထယ်ယောင်းကမူးနေပေမဲ့သတိထားမိပြီထင်သည်။ဒါကြတော့သတိထား
မိပြီး ပြောနေသေးတာ။ဖြတ်ရိုက်လိုက်ရအမူးပါ
ပြန်ပြေသွားမဲ့ပုံမျိုးဖြစ်သည်။
" ကျေးဇူးပါနမ်ဂျွန်၊မြေးနဲ့အဖိုးကကျန်တာပြော
လိုက်မှာမို့ လိုက်ပို့တာအတွက်အဖိုးကကျေးဇူး
တင်ပါတယ်ကွာ... "
အဖိုးကအခန်းထဲဝင်လာရင်း ဓာတ်ပုံကိုရပ်ကြည့်
နေသည့်နမ်ဂျွန်ကိုကျေးဇူးတင်စကားဆိုလာသည်။
နမ်ဂျွန်ကပြုံးရင်း အဖိုးကိုအရိုအသေးပေး၏။
" အဖိုးမြေးကို အားပေးစကားပြောပေးပါဦး၊
လက်ထပ်ဖို့ချည်းအတင်းလုပ်နေတာ... "
ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ကာပြောတော့ အဖိုးက
ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်သည်။သူနားလည်သည့်
သဘောမျိုးဖြစ်သည်။ဒါကြောင့်မို့နမ်ဂျွန်က
အဖိုးအားသေချာပြောပြကာ ပြန်ထွက်သွား
တော့သည်။
အခန်းပြင်ရောက်တော့ အိမ်ကချစ်ခင်ပွန်းလေးက
ဖုန်းဆက်လာတာမို့ အမြန်ပင်ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်။
" ကျွန်တော်ပြန်လာတော့မယ်... "
' ထယ်ယောင်းကိုသေချာပို့ပေးခဲ့တယ်မလား၊
တကယ်...အဲ့ကလေးကိုသနားလိုက်တာ၊ချစ်မိတော့လည်း နာကျင်နေရရော၊တစ်ယောက်ကလည်းမာနခဲလေးဆိုတော့ မလျော့နိုင်ကြဘူး '
ဆော့ဂျင်ကအခြေအနေအရပ်ရပ်ကို နားလည်တာမို့ထယ်ယောင်းနဲ့ကူးလေးက ဘာဖြစ်သွားပြီဆိုတာ
အားလုံးသိကြပါသည်။ဒါကြောင့်မို့ ကူးလေးကို
ထယ်ယောင်းအရမ်းချစ်တာမို့ဆိုတာကို နားလည်
၏။
နမ်ဂျွန်ဖုန်းဆက်ရင်းမှ အောက်ထပ်ကိုဆင်းတော့
လီယမ်နဲ့ကင်မ်ယွန်းဆောင်းပြောနေသည်ကို
ကြားတော့ လှေကားအကွယ်ကနေနားထောင်
နေမိသည်။
" လီယမ်လေး ဟိုကောင်လေးတို့ကဖြစ်သွားကြတာ တကယ်ဟုတ်ပါတယ်နော်၊ဒေါ်လေးမှာဖြင့်
ရင်တွေပူနေတယ်ကွယ်၊အဲ့ညက သားထယ်ရော
ပျောက်နေတာသိတယ်မလား.... "
ယွန်းဆောင်းက လီယမ်ဆေးခပ်သည့်ကိစ္စကို
သိနှင့်နေပြီဖြစ်သည်။ကောင်လေးကရည်းစားရှိလို့
ပြန်ညှိပေးမယ်ဆိုပြီး သောက်ပြီးခွက်တွေကအလွတ်ဖြစ်သွားကာ နှစ်ယောက်လုံးကပျောက်
သွားတာမို့ သူမမှာတော်သေးသည်ဟု တဖွဖွ
ပြောနေရတော့သည်။
" ဖြစ်သွားတာသေချာတယ် ဒေါ်လေး၊လီယမ်က
အဲ့ဝိတ်တာလေးကိုမေးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်
ဖြစ်သွားကြလားသွားစစ်ဆေးတာ ဟိုကောင့်ခွက်
တစ်ဝက်ကုန်နေတယ်၊သူ့ရည်းစားမင်ဂယူခွက်ကပြောင်သလင်းခါနေတာ၊လီယမ်ကျေးဇူးကြောင့်
ဟိုကောင်လေးထနိုင်မယ်မထင်ဘူး၊မင်ဂယူ့ခွက်ကဆေးပိုများအောင် ထည့်ပေးလိုက်တာ... "
" လက်စသတ်တော့ အဓိကတရားခံကမင်းကိုး၊
မင်းကိုတော့ ထယ်ယောင်းကကျေးဇူးပြန်တင်
နေရဦးမယ်.... "
လီယမ်က သူ့အတွေးနဲ့သူပြောနေပေမဲ့လည်း
လှေကားထောင့်ကနေနားထောင်နေသည့်
နမ်ဂျွန်က သဘောကျစွာဖြစ်နေသည်။သူကသာ
အောင်သွယ်ပေးလိုက်သလိုဖြစ်လို့ နှစ်ယောက်က
ဖြစ်သွားကြပြီ။
" အယ်..ဟုတ်လား၊ဒါကြောင့် ငါ့တူလေးက
ဒီလိုမျိုးတွေဖြစ်လာတာပဲနေမယ်၊သနားလွန်းလို့
တကယ်ကလေးကိုကြည့်မရက်တော့ဘူးကွယ်...
လီယမ်လေးက အချစ်တွေနဲ့ဖြည့်ပေးလိုက်ပါဦး "
အဒေါ်က လီယမ်ရဲ့ခေါင်းအုပ်အုပ်လေးကိုဖွပေးပြီးပြောတော့ လီယမ်ကလည်းပြုံးကာ ကြည့်ရင်း
စကားထပ်ပြောသည်။
" ဒါကြောင့်ဒေါ်လေးကလည်း လီယမ့်ကိုကူညီပေး
ပါဦးနော်၊ကိုကိုထယ်ကကြိုက်ဖို့ဆို အခုတော့အတွင်းရေးမှူးနေရာလွတ်နေတာဆိုတော့လည်း
ဒေါ်လေးက နေရာလေးထည့်ပေးပါဦးနော်... "
လီယမ်ကပြောတော့ ဒေါ်လေးကခေါင်းငြိမ့်ရင်း
ဖြေသည်။လီယမ်လေးကတော့ သူမသဘောတွေ့
တဲ့သူမို့ လူငယ်ချင်းအမြန်စီစဥ်ပေးချင်မိသည်။
" ဟုတ်ပါပြီကွယ်၊ဒေါ်လေးက ဖြည့်ဆည်းပေးမှာမို့
လီယမ်လေးက မြန်မြန်လိုက်ရမယ်... "
" ဒေါ်လေး ကျွန်တော်ပြန်ပါတော့မယ်ဗျ "
လီယမ်နဲ့ယွန်းဆောင်းစကားပြောနေရင်း နမ်ဂျွန်က
ဖုန်းချလိုက်ကာ လှေကားကနေအမြန်ဆင်းသွားပြီး
ပြန်ဖို့အတွက် လူကြီးကိုအလိုက်သိစွာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။နမ်ဂျွန်ကနှုတ်ဆက်ရော လီယမ်နဲ့
ဒေါ်လေးက ထိတ်လန့်သွားသည်။သူတို့ပြောတာ
များကြားသွားသလားအထင်မျိုး။
" ဪ..ကောင်းကောင်းပြန်နော် နမ်ဂျွန်လေး၊
အန်တီက သားအမျိုးသားလေးရဲ့ဟင်းလျာကို
စားချင်တာမို့ နောက်မှပဲဟိုတယ်ကိုလာလိုက်ပါ့
မယ်ကွယ်... "
နမ်ဂျွန်သိသွားမယ်ထင်ပြီး ဒေါ်လေးကအသံတွေ
တုန်ရီစွာဖြင့်ပြောသည်။နမ်ဂျွန်ကတော့ ပါးချိုင့်
နှစ်ဖက်ထင်းနေအောင်ပြုံးကာ ဆိုသည်။
" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေးတို့အတွက်ဆို ကျွန်တော့်ဟိုတယ်အေးဆေး ဝင်ထွက်လို့ရပါတယ်...
တစိမ်းအတွက်ကြ တစ်မျိုးဖြစ်မှာဆိုးလို့
သိပ်ခေါ်မလာဖို့ ပြောချင်ပါတယ်ဗျာ၊ကျွန်တော့်ကို
သွားခွင်ပြုပါ ဒေါ်လေး "
နမ်ဂျွန်က ဒေါ်လေးကိုရိုသေစွာခါးကိုင်းလို့နှုတ်
ဆက်ရင်း လီယမ့်ကိုနှုတ်ခမ်းမဲ့ကာပြုံးပြသည်။
လီယမ်က နမ်ဂျွန့်စကားကြောင့် ဒေါသထွက်၏။
ဒီလူက သူ့ကိုတစိမ်းလို့သတ်မှတ်ကာစကားဆို
သွားတာမို့ ကိုကိုထယ်ကိုရအောင်ယူပြမယ်လို့
ပိုတေးထားမိပါသည်။
- - - - -
" မြေး...အဖိုးတန်လေးကလက်မခံဘူးလိုပြောသွားတာလား၊အဖိုးကိုသေချာတဲ့အဖြေရအောင်ပြောပြသင့်တယ်လို့ထင်တယ်.... "
အဖိုးမှာတော့ အိပ်ယာပေါ်လှဲကာအသံမထွက်လာတဲ့မြေးကြောင့် အတင်းအစ်မေးနေရသည်။
ဒါတောင် ခေါင်းအတင်းခါပြနေသည်မို့ အဖိုး
သက်ပြင်းချရတော့သည်။
" အဖိုးသွားပြောပေးရမလား အဖိုးတန်လေးကို၊
မြေးလေးက အဖိုးတန်လေးကိုဘယ်လောက်ချစ်
လဲဆိုတာ အဖိုးလိုဘေးလူတောင်သတိထားမိပါ
တယ်ကွာ.... "
အဖိုးစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းစိတ်မကြည်ရာမှ
ပြောင်းလဲသွားပြီး အသံလုံးလုံးတွေဖြင့်စကားစ
လာလေသည်။အဖိုးကတော့ မြေးဖြစ်သူက
ချစ်စရာကောင်းတာကိုကြည့်ပြီး သဘောကျမိသေး၏။ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့် အဖိုးတို့မျက်
ဝန်းထဲ ကလေးလေးလိုပါပဲ။
" အဖိုး...မနေ့ညကကျွန်တော်နဲ့သူနဲ့ အတူအိပ်ဖြစ်သွားတယ်၊ကျွန်တော်ကတော့ ချစ်လွန်းလို့တာဝန်
ယူဖို့ပြောလိုက်ပေမဲ့လည်း လက်မခံဘူး.... "
ထယ်ယောင်းက နာကျင်နေဟန်ရှိတာမို့ ဩရှရှ
အသံတွေက ဘယ်လောက်တောင်ငိုထားလဲမသိ
အက်ကွဲနေသည်မို့ အဖိုးဖြစ်သူကနားလည်၏။
" ယောကျာ်းလေးချင်းမို့ ဘာပြဿနာမှမရှိဘူး
ထင်ပြီး လက်မထပ်တာနေမယ်၊မြေးက ဘာဆက်
လုပ်ဖို့စဥ်းစားထားလဲ၊အလုပ်မှာအတူရှိမှာဆိုတော့
အဖိုးကဆက်လိုက်ဖို့ အကြံပေးချင်တယ်... "
အဖိုးကသူ့မြေးထယ်ယောင်း နာကျင်ရမည်ဆိုးလို့
ထပ်လိုက်ဖို့ပြောတော့ ထယ်ယောင်းကခေါင်းငြိမ့်
နေသည်။အကြောင်းကား သူ့မြေးကအရမ်းချစ်
တော့ ဘယ်တော့မှလက်လျော့မှာမဟုတ်။သို့ပေမဲ့
သူ့ဒယ်ဒီအတိုင်းလိုက်မလုပ်ဖို့ ထိန်းထားရမည်။
" ကိုကိုအလှလေးက အလုပ်လုပ်မလုပ်တော့လို့
ဒီတိုင်းလေးပဲ သွားချောင်းရတော့မှာ၊ကျွန်တော်
လက်မလျော့ပါဘူး အရမ်းချစ်လို့အသက်ကို
ရအောင်လိုက်မှာ.... "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ အဖိုးကပြုံးသည်။
ပြီးနောက် အဖိုးကထယ်ယောင်းရဲ့ခေါင်းလေးကို
ပွတ်ပေးပြီး ထိန်းဖို့စကားပါဆိုရသည်။
" ရအောင်လိုက်တာကို အဖိုးနားလည်ပေမဲ့ကွာ၊
မင်းဒယ်ဒီလို အဖိုးတို့အားလုံးသဘောတူရဲ့သားနဲ့
ပြေးတာတော့မလုပ်နဲ့ကွာ၊မြေးနဲ့အဖိုးတန်လေးက
နီးစပ်ဖို့ကံပါလာပြီဆို လက်ထပ်ရမှာပါသိတယ်မ
လား အဖိုးပြောတာကို... "
" ကျွန်တော်သိပါတယ် အဖိုးလည်းသွားအိပ်တော့၊
ကျွန်တော်အိပ်တော့မယ်၊မနက်ကျရင်နိုးလာလို့
ကိုကိုအလှလေးအိမ်မှာ မနက်စာသွားပိုပေးမလို့၊
အဖိုးလည်းသွားအိပ်တော့... "
အဖိုးထံမှ ဆုံးမစကားတွေနားထောင်ပြီးသည်နှင့်
အတင်းကိုနှင်ထုတ်တော့သည်။အဖိုးကတော့
သဘောကျအားရစွာရယ်လိုက်ရင်းမှ ဖြေသည်။
" မြေးအမေက မြေးအတွက်ပျားသံပရာရည်
ဖျော်လာပေးလိမ့်မယ်၊နည်းနည်းအမူးပြေအောင်
သောက်ထားလိုက်... "
" ဟုတ်ကဲ့...အဖိုး... "
အဖိုးကထယ်ယောင်းရဲ့ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွပုတ်သွား
ပြီးအပြင်သို့ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့ အအေးတင်ထားတဲ့ဗန်းကိုင်ကာရပ်နေသည့်ချွေးမကိုတွေ့၏။
" မြေးကအတော်ခံစားနေရတာ၊နည်းနည်းလောက်
အားပေးစကားပြောပေးလိုက်ပါဦး... "
" ဟုတ်ကဲ့ အဖေသွားနားတော့လေ၊သားငယ်ကို
ကျွန်မကပြောထားပေးလိုက်ပါ့မယ်၊အဖေတို့ပြော
တဲ့အဖိုးတန်လေးကိုလည်း ကျွန်မတောင်သဘော
တွေ့နေရပါပြီ အဖေ "
အဖိုးကခေါင်းငြိမ့်ပြရင်းပြုံးကာ အောက်ထပ်ကို
ဆင်းသွားသည်။ဘယ်လောက်ပဲ အသက်ကြီးလာ
ပါစေ၊အဖိုးကသန်မာသည်မို့ အမြဲသွက်သွက်
လက်လက်ဖြစ်တာမျိုး။မေမေကတော့ အဖေ့ကို
ကြည့်လို့ပြုံးရင်း သူ့သားအခန်းထဲဝင်လာတော့
မြင်နေရတာများပြီဖြစ်သည့် ကုတင်ခေါင်းရင်းက
ပုံကြီးက ဆီးကြိုလေသည်။
ထို့အတူအင်္ကျီကိုချွတ်ရင်း ဗလာအနေအထားဖြင့်
လှဲအိပ်နေသည့်သားငယ်ကိုကြည့်ကာရယ်မိသည်။
ချွတ်ထားသည့်အဝတ်ကိုလည်း ကြမ်းပြင်မှာချ
ထားသည်လေ။
" ချစ်တက်နေပြီဆိုတဲ့ လူငယ်လေးကဘယ်လိုများ
နေရတာလဲကွယ်၊အကယ်လို့ လက်ထပ်ပြီးရင်ရော
ဒီလိုကြီးတွေ စည်းကမ်းမရှိလုပ်မှာလား.... "
မေမေကအခန်းထဲကစားပွဲပေါ်မှာဗန်းတင်လိုက်ပြီး
ထယ်ယောင်းရဲ့အဝတ်ကိုကောက်ပေးကာ အသင့်
ရှိနေသည့်လျှော်ဖို့ခြင်းထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။
သည်တော့ ထယ်ယောင်းမှာသူ့အမေဝင်လာလို့
အသည်းအသန်ပင် မူးနေတာတောင်မှBathrobe
ကောက်ဝတ်ပြီးကြိုးချည်နေသည်။
" မေမေကလည်း ဘာလို့အဲ့လိုချည်းဝင်လာတာလဲ၊
မေမေနားတော့လေ... "
ထယ်ယောင်းက ကြိုးချည်နေပြီးသူ့အမေဘက်
လှည့်ကာပြောတော့ မေမေကရယ်လိုက်ပြီးစကား
ဆိုသည်။
" မေမေကသားကို ကလေးလေးလို့မြင်တာမို့မရှက်
ပါနဲ့ကွယ်၊လာထိုင်....မေမေ့သားလေးကအလုပ်တွေများတော့ မေမေနှိပ်ပေးရမလား... "
" ရပါတယ်မေမေရယ်၊မေမေက အိမ်အလုပ်တွေ
တစ်ချို့တစ်ဝက်ဝိုင်းကူတာနဲ့တင် များနေလို့သား
ကိုနှိပ်ပေးဖို့မလိုပါဘူး၊ဒယ်ဒီရော အဆင်ပြေရဲ့
လားမေမေ... "
" အင်းပြေတာပေါ့၊သားဒယ်ဒီက တအားစိတ်ကြီး
နေလို့မနည်းထိန်းထားလိုက်ရတယ်၊တကယ်...
သူ့သားကိုတအားချစ်နေတာကွယ်...."
" သားကို ဒယ်ဒီတို့ကချစ်လို့ပျော်တာပေါ့ "
အမေနဲ့ဆိုရင် မူးနေရင်တော့ ကလေးတစ်ယောက်လိုသားဟုသုံးနှုန်းလိုက်တာမို့ အမေကသူ့သားဆံပင်လေးတွေသပ်တင်ပေးသည်။သူ့သားလေး၏ အခက်အခဲတွေကို သူမလည်းကြားကနေဖြေရှင်းပေးချင်သည်။
" သိတက်လိုက်တာ၊အဖိုးတန်လေးကိုသာရရင်
အဖိုးတန်လေးကတော့ တကယ်ကံကောင်းပြီဘဲ "
မေမေက အဖိုးတန်လေးလို့လည်းပြောရော
ထယ်ယောင်းက သူ့အနားထိုင်နေသည့်အမေ့ရင်
ခွင်ထဲဝင်ကာစတင်ငိုနေတော့သည်။သူမလည်း
သူ့မသားလေးကိုသနားလွန်းလို့ ခေါင်းလေးပွတ်
ပေးလိုက်သည်။သားလေးက အရင်ကဆိုတော်ရုံ
မငိုတက်ပါ။အရင်ကဆိုဆိုင်ကယ်စီးလို့မှောက်
တာတောင် အသံတစ်သံမျှထွက်မလာခဲ့ပါလေ။
အခုတော့ သူမသားလေးငိုနေပြီမို့ကြည့်မရနိုင်။
" မေမေ...သား ကိုကိုအလှလေးကိုအရမ်းချစ်တာ၊
မေမေသိလား၊သားနိုင်ငံခြားမှာကျောင်းတက်လာ
တာတောင် တစ်ယောက်မှရင်မခုန်ခဲ့ဖူးဘူးဗျာ၊ကိုကိုအလှလေးကိုတွေ့ရော သားအရမ်းရင်ခုန်ပြီးလိုချင်နေခဲ့တာ.... "
ထယ်ယောင်းပြောတာလေးတွေကို သူမနားထောင်
ပေးရင်းမှ မျက်နှာပျက်သွားမိသည်။သားလေးက
အရမ်းလိုချင်နေပေမဲ့တစ်ဖက်က ကလေးရဲ့အခြေ
အနေကဘာများဖြစ်နေသလဲဆိုတာ လေ့လာဖို့
ရှိရမည်မလား။
" မေမေက သားအပြုအမူတွေကြည်တာနဲ့တင်
သိပါတယ်ကွယ်...မေမေကူညီနိုင်တာများရှိမလား၊
မေမေကိုပြောပါ မေမေကူညီပါ့မယ်... "
" မေမေ...သားသူနဲအဆင့်တွေကျော်ပြီးအိပ်ပြီး
သွားကြပြီ၊သားတာဝန်ယူဖို့ခခယယတောင်းပန်ပြီး
ပြောခဲ့ပေမဲ့လည်း ကိုကိုအလှလေးကသားကို
လက်မခံဘူး၊သူက ရွံမုန်းတယ်တဲ့ဗျာ... "
ထိုသို့ပြောပြီးနောက်တော့ ထယ်ယောင်းဟာ
ကလေးတစ်ယောက်လို အသည်းအသန်ကိုငိုတော့သည်။သူမကတော့စိတ်ထဲမကောင်းပါ။
သူ့သားရဲ့ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးရင်းနမ်းသည်။
သူမအစက အဆင့်တွေကျော်တက်သည်အထိ
ဆိုတော့ အံ့အားသင့်သွားခဲ့ပေမဲ့လည်းသူမ၏
သားငယ်လေးက အတည်သဘောကျနေတာမို့
ဘာမှမပြောနိုင်တော့ချေ။
" မေမေ့သားလေးအဆင်ပြေအောင် မေမေက
ကူညီပါ့မယ်ကွယ်၊အခုတော့ စိတ်ပင်ပန်းအောင်
တွေးနေမဲ့အစား အိပ်လိုက်တော့နော်.... "
အမေက သူ့သားကငိုရင်းအိပ်ပျော်နေပြီဆိုတာကို
သိတာမို့ ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးရင်း အိပ်ယာ
ထက်လှဲစေကာ စောင်ခြုံပေးလိုက်ကာ သူမလည်း
အိပ်နေပြီမို့ပျားသံပရာရည်မတိုက်တော့ဘဲ အပြင်
ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။
- - - - -
" အင်း...ခေါင်းကိုက်လိုက်တာ၊ဆေးသောက်ပြီး
အချိန်ပိုင်းအလုပ်ကို ဒီနေ့နောက်ကျအထိ
မလုပ်ဘဲ စောစောဆင်းရမယ် "
တစ်ဖက်ကကူးလေးမှာလည်း အလုပ်မသွားခဲ့တာ
နှစ်လလုံးလုံးရှီနေပြီ။ဒါပေမဲ့လည်းအချိန်ပိုင်းအ
လုပ်တော့ဆက်လုပ်နေသည်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုအပြတ်မေ့ထားတာမို့ ရင်ထဲမှာတော့ရှိမနေဘူး။
နှစ်လအတွင်းကူးကို ထယ်ယောင်းဘက်ကတော့
စစချင်းကဆို ဖုန်းတွေအမြဲဆက်နေကြဖြစ်ရင်း
အိမ်ရှေ့ထိကို အချိန်ပိုင်းအလုပ်ကပြန်လာရင်
လာစောင့်နေကြရှိသည်။အခုတလောသူ့ကို
မမြင်ရတော့ အဆင်ပြေနေတာလား။တစ်ခုခုကို
သူ့စိတ်ထဲကနေ တအားတောင့်တနေရသည်။
ထိုသည်ထက်ဆိုးတာက ကူးစားနေကြမုန့်တွေကို စားချင်တာတွေကိုရောဂျီမင်ကနေတဆင့်မေးပြီး ကျွေးနေတာမို့ကူးနောက်ဆိုဂျီမင်ကို
ဘာမှမသယ်လာစေချင်တော့ပါ။ဂျီမင်ဆိုလည်း
ထယ်ယောင်းနဲ့ဖြစ်တဲ့ကိစ္စကိုသိလို့ စိတ်မကောင်း
ဖြစ်ပြီး ကူးလေးစိတ်မညစ်အောင်အမြဲလာပေး
သည်။
အမြဲနံပါတ်အသစ်နဲ့ဖုန်းဆက်နေပြန်တော့
ကူးဖုန်းမကိုင်တော့ဘဲ ချချပြစ်သည့်အပြင်ကူးက
Block listထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ဒါတောင်
သူကတော့ အမြဲမပြတ်ကူးကိုလာချောင်းနေတာ
သတိထားမိသည်။သို့ပေမဲ့ ကူးစိတ်လေးထဲ
ဝေခွဲမရဖြစ်ဖူးသည်။တစ်ခါတစ်လေ စိတ်က
ထယ်ယောင်းအလာကို မျှော်နေတာမျိုးပေါ့။
ကူးအတွေးတွေကိုလျှော့ချကာ ရေချိုးသန့်စင်ပြီး
မှန်ရှေရပ်ကြည့်လိုက်သည်။သူ့ပုံစံကိုသူကြည့်
တော့အစားတောင်သိပ်စားမဝင်၊လူကလည်း
အစားသိပ်မမှန်၊အအိပ်မမှန်တော့ ပိန်နေတာမို့
မေမေ့ရှေ့မှာလည်း စိတ်မပူစေအောင်အဆင်ပြေ
ပြေနေပြရတာလည်း ပိုပင်ပန်းရသည်။
" ဂယူ့ကိုလွမ်းလိုက်တာ၊ဒီတစ်ခါတော့ ကူးဘက်က
မှားမှန်းသိပေမဲ့ ကူးကဂယူထင်သလိုမဟုတ်တော့
လို့လမ်းခွဲရတာပါ.... "
ဂယူ့ကိုလမ်းခွဲခဲ့တာအခုဆိုနှစ်လလောက်ရှိနေလို့ကူးမှာအလွမ်းပိုကျနေ၏။ဂယူ့နဲ့လမ်းစခွဲတဲ့နေ့မှာအိမ်ထဲကနေအိမ်ပြင်တောင်မထွက်ခဲ့ပါ။ဂယူက
သူ့ကိုခဏခဏဆက်သွယ်ပေမဲ့လည်း အဆက်
အသွယ်ဖြတ်ထားမိသည်။ဂယူကစွန့်လွှတ်နိုင်ပေမဲ့
ကူးကတော့ စွန့်လွှတ်နိုင်ရတော့မည်။
ကူးလည်းထိုစိတ်နဲ့အိပ်ယာထဲ တစ်ပတ်လောက်ဖျားသွားခဲ့တာမို့ ဂျီမင်ကလာဂရုစိုက်ပေးရင်း
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက ကြားထဲအိမ်မလာဘဲဂျီမင်ကနေတစ်ဆင့် လိုက်ဂရုစိုက်နေတာဖြစ်သည်။
ဒါတောင် နေမကောင်းဖြစ်တာကမသက်သာတာမို့
အခုရက်ပိုင်းလူက သိပ်အခြေအနေမမှန်လို့
ထိန်းလုပ်နေရသည်။
" သားကူးလေး အလုပ်မသွားသေးဘူးလား၊
ပြင်ဆင်နေတာတအားကြာတယ်နော်၊မနက်စာ
စားဖို့မေ့နေတာလား... "
မေမေက တံခါးခေါက်ကာအခန်းထဲဝင်လာပြီး
မှန်ရှေ့ရပ်နေသည့်ကူးကိုကြည့်ကာ စကားဆို
သည်။ကူးကတော့ မေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်လို့
ပြုံးပြလိုက်ရင်း...
" သွားတော့မို့ပါပဲ မေမေရယ်၊ကူးက နည်းနည်း
အတွေးများနေလို့ အဆင်မပြေဖြစ်နေတာပါ "
ကူးကရယ်ရင်းပြောလိုက်တော့ မေမေအမျက်
မမြည်သည့်မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ထွက်သွား
တော့သည်။သူလည်း အလုပ်သွားဖို့အတွက်ကို
ဘေးလွယ်အိတ်ကိုလွယ်ရင်း ကြိုးကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲကာ အခန်းပြင်ဘက်ထွက်လာခဲ့သည်။
" မနက်စာလေး နည်းနည်းလောက်တော့အလုပ်
နောက်ကျတာ သူဌေးကဆူလောက်မယ်မထင်ပါ
ဘူးနော်... "
မေမေက အလုပ်သွားတော့မည့်ကူးလေးကိုတော့
လက်ကနေဆွဲလိုက်ရင်း ဧည့်ခန်းမှာထိုင်စေသည်။
ပြီးနောက် ထမင်းနဲ့ကူးစားနိုင်အောင်ဟင်းလေး
တွေပြင်ပေးထားသည်။ကူးစားချင်ပေမဲ့လည်း
ထမင်းစားဖို့တောင်မတွေးနိုင်သေးဘူး။အလုပ်က
အချိန်ပိုင်းအလုပ်ဆိုပေမဲ့ ကူးကဆိုင်မှာအပြည့်
ယူထားတာမို့ ပိုလုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။
" စားလေ သားကူးလေးရဲ့၊မေမေက သားကူးအတွက်သေချာလေးလုပ်ပေးထားတာ... "
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ... "
ကူးက အမေကချက်ပေးထားတာကိုမငြင်းချင်
တော့တာမို့ သူစားနေကြဖြစ်သည့်ဆလမွန်ငါး
ခြောက်ကိုထမင်းနဲ့ရောကာ နှစ်လုပ်လောက်
ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးနောက် ဖုန်းလာနေတာမို့
ကြည့်မိတော့ဆိုင်ရှင်က ဆက်နေတာကြောင့်
ကူးလေး ပါးစပ်ထဲရှိနေတာကိုဝါးမနေတော့ဘဲ
ဖုန်းကိုင်ရင်း မေမေ့ကိုနှုတ်ဆက်ကာအပြင်ကို
ထွက်လာခဲ့သည်။
" ဟုတ်...အွန်း...တောင်းပန်ပါတယ်၊ကျွန်တော်
အမြန်လာခဲ့ပါမယ်နော်... အဟွတ်!ဟွတ်!
အွတ်!.... "
ဖုန်းပြောရင်းအပြင်ထွက်လာကာ ပါးစပ်ထဲတောင်
အစာတွေကိုကျေညက်အောင်မဝါးနေဘဲ ဖုန်းပြော
လိုက်တာမို့ ရှိသမျှအစာတွေပြန်ထုတ်ကုန်၏။
" ကူး...အဆင်ပြေရဲ့လား... "
ကူးမှာအစာတွေပြန်အန်ထွက်နေတုန်းရှိသေး
အလုပ်သွားဖို့အတွက် အိမ်ရှေ့ကဖြတ်လာသည့်
မင်ဂယူကမြင်တော့ အန်နေသည့်ကူးနားကိုအပြေး
ရောက်လာပြီး ကျောပြင်လေးကိုခပ်ဖွဖွနှိပ်ပေးပြီး
ရေဘူးကမ်းပေးသည်။
" အွတ်!အင့်...ပြေ...ပြေပါတယ်... "
ကူးကအန်နေရင်းမှ မင်ဂယူ့ကိုမျက်နှာမပြချင်လို့
တစ်ဖက်ကိုလှည့်ကာ ရေဘူးကိုကမ်းယူလိုက်ရင်း
ရေသောက်ကာ အမောဖြေရသည်။ဂယူကတော့
ကူးကိုကြည့်ကာ စိတ်ပူသည်မို့မေးသည်။
" မတွေ့ရတဲ့နှစ်လလုံးလုံးပိန်သွားလိုက်တာ၊အစာရောမစားဖြစ်ဘူးမလား၊ဘယ်မှာအလုပ်လုပ်နေတာလဲ ကူးက၊အရင်၂၄နာရီဆိုင်မှာပဲလား... "
ဂယူကစကားတွေဆက်ကာမေးနေတော့ ကူးက
တစ်ဖက်ကိုလှည့်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ရင်း
ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ဘယ်လိုမျက်နှာပြဖို့တောင်
မတွေးနိုင်ဘဲ ခေါင်းသာငြိမ့်ပြနေလို့ဂယူက
သတိထားမိလာသည်ထင်၏။စကားကိုအစ
ဖြတ်ဖို့စသည်။
" ကိုယ်အများကြီးမေးခွန်းမေးမိသွားတာပဲ၊
ဘာလို့ တအားပင်ပန်းတာတွေလုပ်နေတာလဲ၊
အစာရောမှန်အောင်စားရဲ့လားကွာ.... "
" ငါအဆင်ပြေတယ် မင်းသွားတော့မင်ဂယူ "
ဂယူ့ဘက်က မေးခွန်းတွေများနေသော်လည်း
နှစ်ယောက်ကချစ်ခဲ့ကြတာမို့ လမ်းခွဲလိုက်ကြပေမဲ့
သံယောဇဥ်နဲ့အချစ်ကြိုးတွေက ရှိနေဆဲလေးမို့
ဂယူကစိတ်ပူနေတာဖြစ်သည်။
သို့ပေမဲ့လည်း ကူးထံမှနှုတ်ချိုချိုလေးက
ခါးသီးလွန်းသည့်စကားတွေသာထွက်လာသည်။
ကူးကလည်း ဂယူ့ကိုမမြင်ချင်လွန်းသည့်ပုံစံလုပ်
ပြနေတာမို့ ဂယူကဘဲသက်ပြင်းရှည်ချကာ
နှုတ်ဆက်ရင်း....
" ကိုယ်သွားပြီနော် ကူး၊ကိုယ့်ဘက်ကအမှားရှိရင်
တောင်းပန်ပါတယ်၊အလုပ်တွေသိပ်မလုပ်နဲ့၊
ကူးအရမ်းပိန်နေတာ... "
ဂယူကကူးပုခုံးသေးလေးကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ရင်း
ထွက်သွားသည်။ကူးကတော့ ထိုနေရာမှာတင်
မထွက်သွားသေးဘဲ ကူးလေးငိုနေမိတော့သည်။
ဂယူကတော့ ကူးကိုချစ်ပြီးဂရုစိုက်နေသေးပေမဲ့
ကူးဘက်ကမယူချင်တော့ပါ။ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်
နေသင့်သည်ထင်ပြီမို့ ကူးငိုနေမိသည်။
" ဟင့်...တောင်းပန်ပါတယ်ဂယူရယ်... "
ကူးကတောင်းပန်ပါတယ်ဟုဆိုရင်းဖြင့် ဂယူပေး
သွားသည့်ရေဘူးလေးကိုကြည့်ကာညမျက်ရည်
တွေပိုလို့ကိုတင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ငိုချမိ၏။
ထို့အတူကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့တပည့်ဖြစ်သည့်
ယောင်းဝူမှာလည်း ကူးရဲ့တစ်နေ့တာအကြောင်းကို
အသေးစိတ်မှန်သမျှ ထယ်ယောင်းကိုလည်း
တင်ပြရသေးသည်။
" ကျစ်!ကိုယ်ငယ်လေးက ပိန်သွားလိုက်တာကွာ၊
မောင်...ခင်ဗျားဘေးနားသိပ်လာချင်တာပဲ၊လာပြီး
အစာမစားရဘူးလာဆိုပြီးမောင်ဆူမိမှာ၊ဒါပေမဲ့
တကယ်တွေ့ရင်မဆူဖြစ်ဘဲ မောင်ထမင်းစားဖို့
တိုက်တွန်းနေမိမှာအမှန်ပဲ... "
ထယ်ယောင်းမှာလည်း ယောင်းဝူပို့လာသမျှ
ကူးလေးရဲ့ပုံတွေကိုကြည့်ကာ စိတ်မကောင်းဖြစ်
နေတာဖြစ်သည်။
ကိုယ်တိုင်လည်းလိုက်ကြည့်နေတာ ကြာပြီဖြစ်၏။
တစ်ရက်တော့ချောင်းရင်းကနေ မိသွားတာမို့
ကိုကိုအလှလေးထံကနေ တအားဆူခံရသည်ထက်
ပိုတဲ့စကားကိုသာထပ်ရလိုက်တာမို့်ထယ်ယောင်း
ပိုလို့အဆင်ပြေနေတာမဟုတ်တာပါလေ။
ဒီအတောအတွင်းတော့ တိတ်တိတ်လေးလိုက်မချောင်းဖြစ်ဘူး။အခုတလောအလုပ်တွေများလို့
ရှယ်ယာရှင်တွေနဲ့တွေ့ရ၊အစည်းအဝေးမှာလည်း
ပြဿနာတွေအများကြီးဖြေရှင်းရတာမို့မသွား
ဖြစ်သေးဘူး။
" လီယမ်...ဝင်လာပြီနော်...အစ်ကိုထယ်... "
ထယ်ယောင်းက ကိုကိုအလှလေးအကြောင်းတွေး
ရင်းမှ အကြည်ဓာတ်ပျက်အောင်လာလုပ်သူက
ဝင်လာတာမို့ ထယ်ယောင်းထရပ်လိုက်သည်။
" ဘာကိစ္စလဲ!အထဲမဝင်ခင် တံခါးခေါက်ရမယ်
ဆိုတဲ့ လူမှုရေးနားမလည်ဘူးလား "
" ခေါက်စရာမလိုဘူးလို့ထင်လို့လေ အစ်ကိုရဲ့ "
လီယမ်ကဧည့်တွေ့ခုံ၌ ခြေချိတ်ထိုင်ရင်းပြောတော့
ထယ်ယောင်းမှာဒေါသထွက်ကာ လုံခြုံရေးကို
ခေါ်ပြီးဖုန်းဆက်ဖို့လုပ်တော့ လီယမ်ကရယ်၏။
" ခစ်ခစ်...ခေါ်နေလည်းအပိုပဲနော်ဗျ၊လီယမ်က
ခွင့်အပြည့်ရပြီးသားနဲ့ဝင်လာတာ၊လီယမ်က
ကိုယ်ပိုင်ကုမ္ပဏီထောင်ဖို့လေ၊အဲ့တော့ဒေါ်လေး
ကပြောလိုက်တာ၊တူလေးနဲ့အတူရှယ်ယာဝင်ဖို့
စီစဥ်ထားမယ်ဆိုလို့လေ "
လီယမ်ကပြောရင်းရယ်သည်။ထယ်ယောင်းက
အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာနားထောင်ပေမဲ့လည်း
ထယ်ယောင်းက ရင်ထဲမှာတော့ဒေါသတွေ
ထွက်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။သူမထုတ်ချင်ဘူး။
သူဒေါသထွက်ရင် အတိုင်းအတာဘယ်လောက်
ကြီးလဲဆိုတာကိုယ်တိုင်သိတာမို့။
" ပြီးတော့လေ...ဟိုအတွင်းရေးမှူးနေတဲ့နေရာကိုသိတယ်မလား၊ဒယ်ဒီတို့က အဲ့နေရာကြီးကိုဖျက်
ပြီး ဟိုတယ်အကြီးကြီးတစ်ခုခုဆောက်ဖို့ဆိုလား၊
အဲ့နေရာကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာလေ..အဲ့ဒါအကုန်
လုံးကိုဖယ်ထားလိုက်ရမလားပဲ.... "
" ဟက်...ဒါဆိုလည်းမင်းတို့တစ်မိသားစုလုံးရဲ့
အသက်ကိုလည်း သေချာစောင့်ထိန်းထားပေါ့၊
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သူ့အပိုင်ကိုထိပါးရင်
ဘယ်လိုလုပ်မလဲဆိုတာ ကြည့်ထားလိုက် "
ထယ်ယောင်းကပြောတော့ လီယမ်မှာလည်း
ရယ်လိုက်ရင်း စကားဆက်သည်။
" အစ်ကိုထယ်မသိသေးတာရှိမယ်ထင်တယ်၊
မင်ဂယူနဲ့ကူးဆိုတဲ့တစ်ယောက်အကြောင်းလေ၊
လီယမ်က ကူညီပေးလိုက်တာအဆင်ပြေသွား
ကြတယ်ထင်ပါတယ်.... "
လီယမ်က ရပ်နေသည့်ထယ်ယောင်းကိုကြည့်ရင်း
ပြောလိုက်တော့ ထယ်ယောင်းကသတိရသွားကာ
သဘောကျစွာအားရပါးရရယ်မောတော့သည်။
" ဟားဟား..ငါလည်းပြောချင်နေတာနဲ့အတော်ပဲ၊
အဲ့နေ့ကမင်းကျေးဇူးကြောင့်လေ ငါတို့ညက
ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဖြတ်သန်းလိုက်ရတာ၊
နမ်ဂျွန်ကပြောပြထားပါတယ်.... "
" ဘယ်လိုတောင်!! "
လီယမ်အံ့ဩသွားရသည်။အစ်ကိုထယ်က သူ
မင်ဂယူနဲ့ဟိုတစ်ယောက်အတွက် ဆေးခပ်ထား
တယ်ဆိုတာကိုသိသည်တဲ့။အဲ့နေ့ကအစ်ကိုထယ်
နိုင်ငံခြားကဧည့်သည်တွေနဲ့ စကားပြောနေတာ။
" အတွေးများနေပြီမလား၊ဟူး...တကယ်ကျေးဇူး
တင်မိပါတယ်၊အဲ့နေ့ကမင်းဆေးထည့်ထားတဲ့
ခွက်ကို ငါအကုန်သောက်လိုက်တာ၊ပြီးတော့ငါက
ကိုကိုအလှလေးကိုအခန်းခေါ်ထားမိလိုက်ပြီး
ငါ့ဘက်ကအားသွန်ခွန်စိုက်ကြိုးစားလိုက်ရတယ်၊
အတော်တော့မလွယ်ဘူးကွာ၊မင်းရဲ့ဆေးကပြင်း
တော့ ကိုကိုအလှလေးရောငါရောကအတော့်ကို
စိတ်တွေတအားပြင်းပြနေတာပဲ "
ထယ်ယောင်းက စကားဆိုရင်းလီယမ်ရှေ့
ကူးနဲ့အတူစကားပြောရင်း အပေါ်ထပ်သို့
တက်သွားသည့်ပုံတွေရယ်၊ထယ်ယောင်းအခန်း
ရှေ့ကူးရောက်လာကာ တံခါးဖွင့်ဝင်လာသည့်
Videoကိုပြသည်။ထို့အတူထယ်ယောင်းဝင်တဲ့
အခန်းကတူကြောင်းလည်းပြတော့ လီယမ်မှာ
အံ့ဩပြီးခေါင်းအသွင်သွင်ခါရမ်းသည်။
" ဘာ!!မဖြစ်ရဘူးလေ!!မင်ဂယူဖြစ်ရမှာလေ!! "
" ဟက်...မင်းရဲ့အကြံတွေဒါအကုန်ပဲလား၊မင်းရဲ့
ကူညီထားတဲ့ကျေးဇူးကြောင့်မို့ အသက်ကိုငဲ့ညာ
ပေးလိုက်မယ်၊ဒါပေမဲ့ငဲ့ညာပေးတယ်ဆိုပြီး
ကိုကိုအလှလေးနဲ့သူ့အမေကိုထိပါးရင်
ကင်မ်ထယ်ယောင်းက သတ်ပြစ်မှာ!! "
ထယ်ယောင်းက ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးရင်းပြောလိုက်ရော
လီယမ်ကခေါင်းအသွင်သွင်ခါရမ်းလို့ငြင်းကာ
အခန်းထဲမှထွက်သွားတော့သည်။ထယ်ယောင်း
လည်း ရယ်တာရပ်ကာ....
" ကင်မ်ထယ်ယောင်းကိုများ သူတို့ကလာအပိုင်
ဖမ်းချင်ကြတာ၊ငါကအပိုင်ဖမ်းခံရရင်တောင်
ကိုကိုအလှလေးရဲ့ထောင်ချောက်မှာပဲအမိခံဖို့
စဥ်းစားထားပြီးသား... "
ထိုသို့ပြောကာ ထယ်ယောင်းအလုပ်ဆက်လုပ်
နေတော့သည်။ညနေကြတစ်ခေါက်လောက်တော့
မျက်နှာလေးကို အလွမ်းပြေသွားတွေ့ရမည်။
- - - - -
" ဝယ်ယူအားပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် "
ညနေရောက်တော့ ဆိုင်မှာလူပြည့်နေပြီဖြစ်၏။
သည်နေတော့ စောစောပြန်မယ်လိုတေးထားသည့်
ကူးလေးလည်း မပြန်ရတော့ဘဲရောင်းနေရ၏။
ညနေပိုင်းမို့ ကျောင်းဆင်းလာသည့်ကလေးတွေ
ရော၊အလုပ်ဆင်းလာသည့်လူကြီးတွေအပြင်
လာဝယ်ကြသည်မို့ ဆိုင်မှာလူပြည့်နေသလို
အကူကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ ပစ္စည်းတွေ
ချပေးရင်း အပျောက်အစများမှာဆိုးလို့လိုက်
ကြည့်ရသေးသည်။
" အစ်ကိုဂျောင်ဂုကြည့်ရတာ တအားပင်ပန်းနေပြီ၊
အိမ်ပြန်ပါတော့လား၊ကျွန်တော်ဆက်ပြီးအချိန်
ဆက်ဝင်ပေးထားမယ်လေ... "
ကူးလေးကကောင်တာမှ ပစ္စည်းတွေစစ်ပေးရင်း
အလုပ်ဖြစ်တာမို့ သိပ်မပင်ပန်းပေမဲ့လည်းလူက
နဂိုအခံက တအားနုံးနေတာမို့ကောင်လေးရဲ့
စကားကိုလက်ခံလိုက်ရသည်။ဒါကြောင့်ကူးက
အမြန်ပင်အဝတ်အစားလဲရင်းဘေးလွယ်အိတ်
လွယ်ကာပြန်ဖို့လုပ်သည်။
" မင်းကအစောကြီးပြန်လို့ပါလား "
ကူးကပြန်ဖို့ တံခါးနားကိုရောက်သွားဖို့ရှိသေး
သူဌေးကဟန့်တားလာတော့ ကူးလေးအားတင်းကာလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။သူဌေးကတော့
ခပ်မဲ့မဲ့ပြုံးရင်း....
" မင်းပြန်ရင်လည်း ဒီအမှိုက်ထုပ်ကိုပြစ်ပေးသွား
ငါမအားလို့မင်းကိုခိုင်းလိုက်တာ... "
" အာ...ဟုတ်ကဲ့... "
ကူးလေးက အမှိုက်ထုပ်ရဲ့အနံ့ဆိုးကြီးကိုမခံနိုင်လို့
နှာခေါင်းပိတ်လိုက်သည်။အမှိုက်ပုပ်နံ့တွေကတအားဆိုးလို့ ကူးတောင်အသံမထွက်နိုင်ပါ။
" သူဌေး ကျွန်တော်ပစ်ပေးပါ့မယ်၊အစ်ကိုဂျောင်ဂု
ကြည့်ရတာ နေသိပ်မကောင်းပုံမို့ ကျွန်တော်ကပဲ
အမှိုက်--- "
" ငါကဂျောင်ဂုကိုခိုင်းတာ မင်းကိုမဟုတ်ဘူး၊
အလုပ်စောစောဆင်းပြီး တစ်ခုခုတော့လုပ်ပေး
သွားသင့်တယ်မလား "
သူဌေးကနားနေခုံမှာပြန်ထိုင်ရင်း ပြောတော့
အလုပ်တူကောင်လေးက အားနာစွာဖြင့်ကြည့်
တော့ ကူးလည်းအလိုက်သင့်ပြုံးပြရင်းခေါင်း
ခါပြကာ သူဌေးကိုနှုတ်ဆက်ပြီးထွက်လာ၏။
ကူးဆိုင်ထဲမှထွက်ရော ကူးနောက်ကိုကားနက်
တစ်စီးကလိုက်နေသည်ဆိုတာကိုတော့ ကူးလေး
သတိထားမိမည်မပေါ်ပါ။
ကူးလေးလမ်းကြားထဲက အမှိုက်ပုံမှာအမှိုက်ထုပ်
ပစ်ထည့်ရင်း အမှိုက်တွေရဲ့အနံ့ကြောင့်လဲကျလု
နီးနီးဖြစ်သွားသည်။
" စိတ်ပျက်လိုက်တာ၊အမှိုက်နံ့တွေကလည်းထူလို့၊
ဘယ်လိုစိတ်နဲ့များငါ့ကိုခိုင်းရက်ရတာလဲ "
ကူးလေးက အားတင်းကာထလိုက်ပေမဲ့လည်း
အမှိုက်တွေရဲ့အနံ့ကနံလွန်းတာမို့ ကူးမေ့လဲကျသွားပြီ။သို့ပေမဲ့သူလဲကျသည်က မြေပြင်ပေါ်မဟုတ်ဘဲယောင်းဝူရဲ့ရင်ခွင်ထဲသာဖြစ်သည်။
" ဆရာ့အပိုင် ထပါဦး၊ဟာဗျာ...သွားပါပြီ "
ယောင်းဝူက မေ့လဲသွားသည်ကြောင့်ခေါ်မရတဲ့
ကူးလေးကို မင်းသမီလေးလိုပွေ့မချီကာကားထဲ
အမြန်ခေါ်သွားရကာ အရေးကြီးသည့်ဆရာကို
ဖုန်းခေါ်လိုက်ရသေးသည်။
" ကိုကိုအလှလေး!ဟေ့ကောင်ယောင်းဝူ!
ဟိုဆော့ဘယ်မှာလဲ!! "
ယောင်းဝူကဆရာမှာသည့်အတိုင်း ဆရာ့အပိုင်ကိုအစ်ကိုဟိုဆော့ရဲ့ဆေးရုံကိုသာခေါ်လာခဲ့ရသည်။
ဆေးရုံကိုရောက်တော့ ဟိုဆော့ကအစည်းဝေးရှိလို့
မလာနိုင်သေးတာမို့ ယောင်းဝူကအခန်းထဲမှာ
စောင့်နေရတာဖြစ်သည်။
" ဟေ့ကောင်!ငါမေးနေတယ်လေ!ဟိုဆော့ဘယ်မှာ
လဲလို့!မင်းလူစကားနားမလည်ဘူးလား!!! "
ခွပ်!
ယောင်းဝူရဲ့အင်္ကျီကော်လန်စကနေဆွဲလိုက်ပြီး
မျက်နှာကိုဆွဲထိုးလိုက်တော့ ယောင်းဝူမှာဘာမှ
ပြောချိန်တောင်မရပါဘဲ လဲကျသွားသည်။
ယောင်းဝူလဲကျသွားရော ထယ်ယောင်းကသူ့ကူး
လေးအနားကိုသွားကာ အတင်းလှုပ်နိုးနေမိ၏။
ပြီးနောက်စိတ်ပူစိတ်တို့က တအားတိုးလာသည်မို့
မျက်ရည်တွေလည်းအသွင်သွင်စီးကျလို့။
" တောင်းပန်ပါတယ် မောင်ဂရုစိုက်တာနည်းလို့၊
ယောင်းဝူမင်းကြည့်နေမဲ့အစား ဟိုဆော့ကိုသွား
ခေါ်သင့်ပြီလို့ထင်တယ်... "
" ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့ဆရာ! "
ထယ်ယောင်းက စိတ်ပူမှုတွေများကာကူးလေး၏
လက်ဖမိုးကိုတဖွဖွနမ်းပြီး လှုပ်နှိုးနေမိသည်။
ယောင်းဝူလည်း သူ့ဆရာအမိန့်ကြောင့်ဟိုဆော့ကို
အပြေးသွားခေါ်လေသည်။
" မောင်...တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ... "
ကိုကိုအလှလေးကိုတစ်ချိန်လုံးစောင့်ကြည့်ရပေမဲ့
ဒီတစ်ခါတော့ သူလွှတ်ထွက်သွားမှ ဒိလိုမျိုးဖြစ်
ရတယ်လို့။
ခဏကြာတော့ဟိုဆော့ကဂျူတီကုတ်ဝတ်ပြီး
နားကြပ်ကိုတောင်အသည်းအသန်ကပ်ကာ
ကူးလေးအနားကိုအပြေးလာစမ်းသပ်သည်။
" တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊ငါအစည်းအဝေးရှိလို့
နောက်ကျသွားတာ.... "
ဟိုဆော့ရဲ့စကားကြောင့် ကူးလေးလက်ကိုလွှတ်
လိုက်ကာ ဟိုဆော့ကိုပြဿနာရှာတော့သည့်
ထယ်ယောင်းပါလေ။ဟိုဆော့မှာလည်း သတိ
လက်လွတ်ဖြင့် ထယ်ယောင်းအပိုင်ရောက်လာ
သည်ကိုမေ့ပြီး အစည်းဝေးအခန်းကိုအေးဆေး
ရောက်နေတော့တာ။
" မင်းနောက်ကျတာနဲ့ ကိုကိုအလှလေးကတစ်ခုခု
ဖြစ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ!!အဲ့ဒါကအရေးကြီး
တာလား!ငါ့ကိုကိုအလှလေးကအရေးကြီးတာ!!
မင်းမှတ်ထား!!ဟိုဆော့!!!မင်းနောက်ထပ်လုပ်ရင်
မင်းဆေးရုံကို ငါမီးရှို့ပြစ်မှာ! "
ထယ်ယောင်းက သူ့ကိုကိုအလှလေးနဲ့ပတ်သက်ရင်
အရမ်းဒေါသကြီးတာကို သိတာမို့ပြန်ပြီးလည်း
ပြောမနေဘဲ စမ်းသပ်ပေးနေသည်။စမ်းသပ်နေရင်းတစ်ခုခုကို သတိထားမိလိုက်တာမို့သေချာ
စမ်းသပ်နေတာကို ဘေးကနေဆူညံပူညံလုပ်
လာတာမို့ ထပြောရတော့သည်။ဒါမှငြိမ်ရော။
ဒါတောင်ယောင်းဝူက ဘေးမှာငြိမ်နေသေး။
" အေးပါသိပါတယ်၊အခုတော့ ငါအေးဆေး
စမ်းသပ်ပါရစေဦး၊စစ်ဆေးတာတွေရှုပ်ကုန်ရင်
မှားသွားလိမ့်မယ်.... "
ဟိုဆော့လည်း သေချာစမ်းသပ်နေရင်းတစ်ခုခုကို
သတိထားမိလိုက်လို့ထပ်ပြီး စမ်းသပ်ကြည့်၏။
သက်ပြင်းရှည်တွေလည်းချလို့ ချွေးစေးတွေလည်းပြန်နေပြီဖြစ်သည်။
" ဟိုဆော့...ကိုကိုအလှလေးဘာဖြစ်နေတာလဲ... "
ပြီးနောက် ဟိုဆော့မရတော့တာမို့ထယ်ယောင်းရဲ့
စကားကိုတောင်ပြန်မဖြေနိုင်ဘဲ လက်ကာပြလို့
ပြေးထွက်သွားတော့ ထယ်ယောင်းပိုစိတ်တိုရ၏။
VVIPအခန်းထဲဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်လုပ်နေရင်း
သတိမလည်လာသေးသည့် ကိုကိုအလှလေးကို
စိတ်ပူနေရတာဖြစ်သည်။
" စီနီယာရယ် ဘာလို့အတင်းတွေဆွဲခေါ်လာရတာလဲလို့၊ကျွန်တော့်လက်တွေ တအားနာနေပြီ... "
ခဏကြာတော့ ဟိုဆော့ကဆရာဝန်အငယ်လေးကို
အတင်းဆွဲခေါ်လာတာဖြစ်သည်။ထယ်ယောင်းက
သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး ကြောင်နေပြီ။ခုနက
ထွက်သွားပြီးပြန်ဝင်လာတော့ နောက်ထပ်တစ်
ယောက်နဲ့ဆိုတော့ စိတ်ပူမှုတွေများသွားသည်။
" ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ၊အခုတော့သူ့ကို
စမ်းသပ်ပေးပါဦး "
" စီနီယာကတော်ရဲ့သားနဲ့ဘာလို့ကျွန့်တော့်ကို-- "
" ကိုယ်ကသိပေမဲ့ သိပ်မရေရာမသေချာလို့
မင်းကပိုစမ်းသပ်ပေးစမ်းပါကွာ... "
ဟိုဆော့ကပြောတော့ ဆရာဝန်ငယ်လေးက
လမ်းမှာဟိုဆော့ပြောလာထည်းကအတိုင်းဖြင့်
စမ်းသပ်နေသည်။
" ငါ့ကိုကိုအလှလေး-- "
" သိတယ်၊သိတာမို့ငါတို့နှစ်ယောက်ကို အေးဆေး
စမ်းသပ်ခွင့်ပေးပါဦးကွာ ထယ်ယောင်းရာ... "
ဟိုဆော့ကပြောလိုက်ရော ထယ်ယောင်းငြိမ်သွား
ပြီး ဆရာဝန်လေးကသူ့နားကြပ်တပ်ရင်းကူးလေး၏ ရင်ဘက်အသက်ရှုပုံကိုစစ်ရင်း
နှလုံးခုန်နှုံးကပုံမှန်မဟုတ်တာကိုသတိထားမိလို့
လက်မှတစ်ဆင့်စမ်းသပ်မိတော့ တစ်ခုခုကိုခံစား
မိလိုက်တာမို့ ဟိုဆော့ဘက်လှမ်းကြည့်၏။
" ကျွန်တော်တို့ ဒေါက်တာအွန်းဂျူကိုခေါ်သင့်ပြီ
လို့ထင်တယ် စီနီယာ.... "
" ဘာ!!မင်းလည်းငါ့လိုပဲလား.... "
ဟိုဆော့ကမေးတော့ ဆရာဝန်ငယ်လေးက
ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ဒေါက်တာအွန်းဂျူဆိုတာ
ဟိုဆော့တို့ဆေးရုံမှာ ဟိုဆော့နည်းတူအရမ်းတော်
လွန်းသည့် ဒေါက်တာမလေးဖြစ်သည်။သည်တော့
ဟိုဆော့လည်း သက်ပြင်းချရင်းဆရာဝန်လေးကို
မျက်စပျက်ပြကာ သွားခေါ်စေပြီး သူကတော့
ဘေးကသူငယ်ချင်းကိုချော့ပြောရသည်။
" ထယ်ယောင်း ခဏလောက်နည်းနည်းလေးပဲ
ဆက်စောင့်ပေးပါလား၊မင်းအပိုင်ကဘာမှဖြစ်
တာမဟုတ်လို့ ငါတို့အရမ်းလိုအပ်လို့ပါကွာ... "
" မင်းတို့ကဘာမှဖြစ်တယ်မဟုတ်ဘဲ တစ်ယောက်
ပြီးတစ်ယောက်ခေါ်နေတာဟုတ်ရဲ့သေးလား၊
ငါ...ငါအရမ်း စိတ်ပူလာပြီလေကွာ.... "
ထယ်ယောင်းက ဟိုဆော့ကိုပြောပြရင်းငိုသည်။
သည်တော့ဟိုဆော့လည်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူကို
ပုခုံးကနေကိုင်ရင်းဖက်ထားပေးသည်။
ဒုန်း!
" ဟဲ့ဟဲ့...ငါ့ကိုတအားမဆွဲလာပါနဲ့၊မုန့်လေးတောင်
ကောင်းကောင်းမစားရသေးဘူး၊နင်တို့အတွဲဟာ
လေ...ငါ့ကိုအရူးဖြစ်အောင်လုပ်ပြီ "
မကြာပါ။ဆရာဝန်ငယ်လေးက ဒေါက်တာမလေး
ကို ဟိုဆော့ခေါ်တုန်းကလိုဆွဲခေါ်လာခဲ့လေသည်။
ဒေါက်တာမလေးမှာလည်း လက်ထဲမှာလည်း
ပေါင်မုန့်ထုပ်ကိုကိုင်ကာ မျက်မှန်လည်းကျွတ်
ကျတော့မည်ဖြစ်သည်။
" အစ်မပြောမနေဘဲ သူ့ကိုတစ်ချက်လောက်စစ်
ဆေးပေးပါလား၊သူလမ်းမှာ အစ်မကိုပြောပြ
လာတယ်မလား "
ဟိုဆော့က အတင်းပြန်ဆွဲခေါ်ရင်ကူးဘေးနားက
ခုံဆွဲပေးရင်းထိုင်စေကာ သေချာစမ်းသပ်ခိုင်း
သည်။ဒေါက်တာမလေးလည်း စားနေသည့်
ပေါင်မုန့်ကိုဘေးချရင်း မျက်မှန်ကိုဝတ်ကာ
ကူးလေးကိုသေချာကြည့်ပေးနေရင်း...
စကားဆိုလာသည်။
" အေး..ပြောလာတယ်၊ဘယ်နှယ့်...ဒီလူနာလေး
စစ်ပေးဖို့ကို ငါ့ကိုအတင်းခေါ်လာရတယ်လို့၊
အခုကငါ့စားသောက်ချိန်ဟဲ့! "
" စကားများမနေဘဲ အေးဆေးစမ်းသပ်စမ်းပါ! "
ဒေါက်တာမလေးက ဟိုဆော့နဲ့ဆရာဝန်ငယ်ကို
ရန်တွေ့နေရင်းမှ ကိုကိုအလှလေးကိုစမ်းသပ်
နေတယ်သာပြောပြီး စကာများနေလို့
ထယ်ယောင်းပိတ်အော်လိုက်ရသည်။
သည်တော့မှ အခြေအနေအရပ်ရပ်က်ုနားလည်ပြီး
ဒေါက်တာမလေးက စမ်းသပ်ပေးနေသည်။ခုနက
ဟိုဆော့နဲ့ဆရာဝန်လေးစမ်းသပ်သလိုစမ်းရင်း
သတိထားမိတာတစ်ခုခုဖြစ်နေပြီမို့ ပြုံးလိုက်မိ၏။
" ဟိုဆော့ နင်တို့ထင်တာဟုတ်နေတယ်၊ပြီးတော့
သူကတအား အားနည်းနေလို့သိပ်မသလိုဖြစ်
သွားတာ၊ငါတို့သူနိုးလာရင်တစ်ခါစစ်ကြမယ်၊
ဒါနဲ့စကားမစပ် သူ့နဲ့သက်ဆိုင်တာက- "
ဒေါက်တာမလေးကမေးတော့ ဟိုဆော့ကပြုံးရင်း
ထယ်ယောင်းဘက်ကို မျက်လုံးပင့်ပြတော့
ဒေါက်တာမလေးကပြုံးကာ မျက်မှန်ပင့်တင်လို့
ထယ်ယောင်းရဲ့လက်ကိုဆွဲကိုင်ကာပြောသည်။
" ဂုဏ်ယူပါတယ်မောင်လေးရယ်၊အစ်မတို့
ထပ်ခါထပ်ခါစစ်ရတဲ့ ရလဒ်မှာမင်းရဲ့ချစ်သူက
ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာသေချာသွားပါတယ်.... "
" ဗျာ.... "
ဒေါက်တာမလေးအပြောကြောင့် ထယ်ယောင်း
ကြောင်အံ့သွားကာ ကိုကိုအလှလေးကိုပြန်ကြည့်
လိုက်မိသည်။ကိုကိုအလှလေးမှာ သူနဲ့ရတဲ့
ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီတဲ့။
To be continued ~
အရင်အပိုင်းတွေမှာ Spoilပေးခဲ့ပေမဲ့လည်း
သိပ်မရိပ်မိကြတော့ ကျွန်တော်ကအခုမှပဲ ဖော်ပြပေးလိုက်ပါတယ်ဗျ။
အစထည်းကmale-pregပါမယ်လို့ပြောလိုက်ချင်
ပေမဲ့လည်း ဇာတ်ရှိန်တက်ရင်းလျော့သွားမှာဆိုးလို့
မပြောခဲ့တာပါ။အခုတော့male-pregပါတာမို့
ကြိုက်တဲ့သူလည်းရှိမှာဖြစ်သလို မကြိုက်တဲ့သူ
လည်းရှိခဲ့ရင်လည်း ကျွန်တော်ကအားနာပါတယ်။
ရေးဖို့စီစဥ်ထားထည်းက ထည့်ဖို့အတွက်စဥ်းစား
ထားတာမို့ မကြိုက်တဲ့သူများရှိရင် တောင်းပန်ပါ
တယ်ဗျာ။
> >